Όταν η αρνητική εμπειρία εξελίσσεται σε τραύμα

Της Ελένης Γιουμίδου, Ψυχολόγου, Εξειδίκευση στη Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπεία

H μετατραυματική διαταραχή είναι μια ιδιαίτερα συχνή και διαδεδομένη διαταραχή που συνδέεται με σοβαρές συνέπειες στη ζωή του ανθρώπου. Η μετατραυματική διαταραχή είναι η αντίδραση σε τραυματικά γεγονότα όπως είναι μια φυσική καταστροφή, μία επίθεση ή κάποιο σοβαρό ατύχημα.

Η διάρκεια της διαταραχής καθώς και τα συμπτώματά της ποικίλουν. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενη και ανεπιθύμητη αναβίωση του τραυματικού γεγονότος, υπερδιέγερση, συναισθηματικό μούδιασμα, αποφυγή ερεθισμάτων που μπορεί να λειτουργήσουν ως υπενθύμιση του συμβάντος (συμπεριλαμβανομένων και των σκέψεων). Πολλοί άνθρωποι βιώνουν τουλάχιστον κάποια από αυτά τα συμπτώματα αμέσως μετά το τραυματικό γεγονός. Ένας σημαντικός αριθμός των ατόμων αυτών μπορεί να ανακάμψει στις επόμενες εβδομάδες ή σε λίγους μήνες, όμως σε μία σημαντική ομάδα τα συμπτώματα επιμένουν για χρόνια.  Αυτή είναι η ομάδα που εμφανίζει τη διαταραχή μετατραυματικού τραύματος και αναζητά θεραπεία. Για αυτούς τους ανθρώπους η κοινωνική και επαγγελματική λειτουργικότητα πλήττονται σε μεγάλο βαθμό.

Η μετατραυματική διαταραχή θεωρείται διαταραχή άγχους. Το άγχος είναι αποτέλεσμα των εκτιμήσεων σχετικά με την επικείμενη απειλή. Ωστόσο η μετατραυματική διαταραχή είναι μία διαταραχή που το πρόβλημα αναφέρεται σε μία ανάμνηση ενός γεγονότος που έχει ήδη συμβεί και το άτομο το θεωρεί απειλή. Μόλις ενεργοποιηθεί, η αντίληψη της τρέχουσας απειλής υπάρχει η αναβίωση συμπτωμάτων όπως διέγερση, άγχος και άλλες συναισθηματικές αντιδράσεις. Η απειλή οδηγεί  επίσης σε μια σειρά από συμπεριφορικές και γνωστικές απαντήσεις που σκοπό έχουν τη μείωση της απειλής και του άγχους βραχυπρόθεσμα.

Ποια είναι η θεραπεία της Μετατραυματικής Διαταραχής;

Η ψυχοθεραπεία είναι η πιο αποτελεσματική μορφή θεραπείας για την αποκατάσταση από τις συνέπειες του τραύματος. Με τη βοήθεια ενός έμπειρου ψυχοθεραπευτή, το άτομο που έχει βιώσει τραύμα ή έχει διάγνωση μετατραυματικής διαταραχής, μπορεί να κατανοήσει τις εμπειρίες και τα συναισθήματά του, να αναπτύξει τρόπους για να νιώθει ασφαλής, να μάθει υγιείς τρόπους διαχείρισης των εμπειριών του και να συνδεθεί με άλλους πόρους για υποστήριξη.

Όταν οι άνθρωποι μιλούν για την ανάρρωση από μία τραυματική εμπειρία συνήθως χρησιμοποιούν τη μεταφορά «την  έχω αφήσει στο παρελθόν». Στην επίμονη διαταραχή,  το να βάλει κανείς  το τραύμα στο παρελθόν απαιτεί αλλαγή σε τρεις τομείς. Η μνήμη του τραύματος θα πρέπει να ενσωματωθεί στο πλαίσιο της προηγούμενης εμπειρίας του ατόμου προκειμένου να μειωθούν οι πιθανότητες επαναβίωσής του. Η προβληματική εκτίμηση του τραύματος και των συνεπειών του που διατηρούν την αίσθηση της τρέχουσας απειλής, πρέπει να τροποποιηθούν. Η δυσλειτουργική συμπεριφορά και γνωστικές στρατηγικές είναι αναγκαίο να επαναξιολογηθούν.

psychopedia

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ