Ο Μέγας Αλέξανδρος και οι οιωνοί… υπέρ μας.

Είναι απίστευτα τα όσα μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος προκειμένου να προσελκύσει πάνω του την τύχη. Παρακαλεί την τύχη ώστε να του δημιουργήσει μια καλή μοίρα στέλνοντάς του σημάδια για να είναι σίγουρος… Παρόλα αυτά, γνωρίζει οτι οι «οιωνοί» είναι άριστοι όταν εκείνος ξέρει να τους μεταφράζει άριστα… Μέσα από κάτι τέτοιες «μεταφράσεις» έχουν γεννηθεί οι προλήψεις, οι δυσιδαιμονίες κτλ. Αυτές οι προλήψεις, δεν είναι τίποτε άλλο από παγιωμένες «μεταφράσεις» κάποιων γεγονότων που επίσης «μεταφράστηκαν» ως οιωνοί! Μια παλιά και πολύ αστεία ιστορία με πρωταγωνιστή τον Μέγα Αλέξανδρο, έρχεται να μας φέρει στο μυαλό ο τρόπος που μεταφράζουμε «σημάδια» με τα οποία, δημιουργούμε την τύχη μας.

Εις οιωνός… άγνωστος.

Όταν κάποιος δει ένα όνειρο και είναι είτε καλό είτε κακό, προσπαθεί να δει μέσα από αυτό, το μέλλον του. Αφού το μέλλον είναι άγνωστο, και η λογική μας «δειλιάζει» όταν της πούμε να μας το πει, το σηκώνουμε και το κρεμάμε στον ουρανό, αν και είναι ήδη κρεμασμένο από εκεί… Κάποτε, το Μαντείο των Δελφών, παρείχε αυτήν την υπηρεσία. Εκεί πήγαιναν απεσταλμένοι από όλες τις πόλεις για να ακούσουν χρησμούς που αφορούσαν επιτυχίες μαχών, πολέμων και πράξεων γεμάτων ρίσκο…

Κάπως έτσι κάνουμε και σήμερα. Η ανθρώπινη φύση, παρά τα τεχνολογικά άλματα συνεχίζει να παραμένει σταθερή και το μέλλον, στέκεται ακόμη αβέβαιο. Μερικοί άνθρωποι τοποθετούν το ζήτημα γύρω από την μόρφωση, την παιδεία, την καλλιέργεια. Θα είχε ενδιαφέρον αν διαβάζατε τις μελέτες γύρω από την πίστη σε προλήψεις που έλαβαν χώρα στη Βρετανία… Η ανάγκη για να ψηλαφίσουμε το μέλλον παραμένει άσβεστη και ανικανοποίητη

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος έψαξε για σημάδι…

Τα λόγια περιττεύουν για τον Μέγα Αλέξανδρο. Μια ωραία και σύντομη ιστορία από τη ζωή του, μας περνά ένα πολύ σημαντικό μήνυμα για τα «γυαλιά» που φοράμε όταν θέλουμε να ερμηνεύσουμε την τύχη μας, το μέλλον μας και αυτό που λέμε… πεπρωμένο.

Πριν ξεκινήσει την εκστρατεία του προς την Ασία ο Μέγας Αλέξανδρος, θεώρησε απαραίτητο να περάσει από το Μαντείο των Δελφών για να πάρει κάποιον χρησμό για την επερχόμενη εκστρατεία του. Συνάντησε μια Πυθία η οποία είχε δώσει κάτι σαν όρκο σιωπής και δεν έδινε πλέον χρησμούς. Με λίγη παραπάνω πίεση, ο Μέγας Αλέξανδρος προσπάθησε να «κλέψει» κάποιον χρησμό από την Πυθία, όμως εκείνη, συνέχισε να αρνείται. Γελώντας και φερόμενος ευγενικά στην Πυθία, συνέχιζε να την τραβά για να την πάει στο ιερό. Εκείνη λοιπόν, του απάντησε γελώντας: «Παιδί μου, εσύ δεν έχεις αντίπαλο», εννοώντας πως έχει αλύγιστο πείσμα. Εκείνος λοιπόν, έφυγε και είπε στος συνοδούς του πως «Εντάξει, έδωσε χρησμό, είπε οτι είμαι ανίκητος. Μπορούμε να φύγουμε τώρα»…

Πρώτα στα χέρια μας, και μετά στον ουρανό.

Αυτή η όμορφη ιστορία, δείχνει πως αν έχουμε κάνει κάποιο μεγάλο σχέδιο και το έχουμε σχεδιάσει με επιμονή και μεράκι, ανυπομονούμε για το πότε αυτό θα μπει στη φάση της υλοποίησης. Αν είμαστε «ερωτευμένοι» κατά αυτόν τον τρόπο, δεν σκεφτόμαστε τόσο το τέλος αυτού, όσο σκεφτόμαστε την αρχή του και την εξέλιξή του. Το αποτέλεσμα, μπορεί και να χρειάζεται τύχη. Η προσπάθεια όμως, όχι. Αυτή, χρειάζεται… απόφαση. Σκεφτείτε πως το να συλλάβουμε ή να αναλάβουμε ένα δύσκολο έργο το οποίο περιστοιχίζεται από θολούρα και πολλά «δεν ξέρω» και ακόμη περισσότερα «αν», είναι ίδιας δυσκολίας με το να πιάσουμε στα χέρια μας ένα πτηνό. Αφού το έχουμε στα χέρια μας, μετά, το αφήνουμε πάλι να πετάξει. Να πάει όπου εκείνο θέλει…

Κάπως έτσι μπορούμε να φερόμαστε στην τύχη μας και στα «σημάδια» που νομίζουμε οτι εκείνη μας στέλνει προκειμένου να επικοινωνήσει μαζί μας. Στο κάτω-κάτω, δεν κάνουμε και τίποτε κακό. Οποιοδήποτε σημάδι της, το θεωρούμε καλό από τη στιγμή που τόσο πολύ θέλουμε κάτι. Αν υπάρχει τύχη λοιπόν και έχει γλώσσα που μιλάει μέσα από σημάδια και χρησμούς, καλό είναι να την «μεταφράζουμε» στη δική μας γλώσσα, στη γλώσσα των επιθυμιών μας… Αφού οι χρησμοί είναι αβέβαιοι, ας είμαστε βέβαιοι εμείς λοιπόν.

Φωτόαπό: momo

tsemperlidou

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ