Η Ανακάλυψη του Αμαζονίου

  Ο Αμαζόνιος, είναι ο μεγαλύτερος ποταμός του Κόσμου. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, θεωρούνταν ο δεύτερος μακρύτερος ποταμός του πλανήτη μετά τον Νείλο χωρίς όμως να έχουν συνυπολογιστεί οι εκβολές του. Το μήκος από το μέρος που πηγάζει μέχρι και τα τελευταία προσχώματα των εκβολών του, είναι 6992 χλμ, 139 χλμ μακρύτερος από τον Νείλο. Και αν ακόμα υπάρχουν κάποιες ενστάσεις για το αν όντος είναι ο μακρύτερος ποταμός του πλανήτη ή όχι, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το ότι είναι - και μάλιστα κατά πολύ - ο μεγαλύτερος σε όγκο νερού ποταμός του Κόσμου, αφού στις όχθες του κυλάει το ένα πέμπτο του γλυκού νερού που υπάρχει στην Γη. Πηγάζει από τις Άνδεις του Περού, και διασχίζει κατά πλάτος όλη την βόρεια Βραζιλία μέχρι τον Ατλαντικό Ωκεανό. Η έκταση του δάσους του Αμαζονίου μαζί με τους παραπόταμους του, είναι σχεδόν όση είναι η έκταση της Ευρώπης. Για τον λόγο αυτό, χαρακτηρίζεται και ως ο Πνεύμονας της Γης.

  Το 1499, ο Βισέντε Γιανέθ Πινθόν, ο οποίος το 1492 είχε ακολουθήσει τον Κολόμβο στο πρώτο του ταξίδι ως Πλοίαρχος στο πλοίο Πίντα, έπλευσε και πάλι προς τον Νέο Κόσμο, για να εξερευνήσει τις ακτές του. Εξερευνώντας τις βόρειες ακτές της Νότιου Αμερικής, τον Μάρτιο του 1500 έφτασε στις εκβολές του Αμαζονίου. Λόγο της μεγάλης τους έκτασης που φαντάζουν σαν θάλασσα, και της γεύσης του υφάλμυρου νερού, ο Πινθόν, έδωσε το πρώτο όνομα στον ποταμό ως “Río Santa María del Mar Dulce”. Σε απλή μετάφραση, “Ποταμός της Παρθένου της Γλυκιάς Θάλασσας”. Ο Πινθόν όμως, δεν έπλευσε προς τον ποταμό ούτε συνέχισε νοτιότερα, τηρώντας την Συνθήκη της Τορδεσίγιας κατά την οποία από εκείνο το σημείο άρχιζε το ημισφαίριο των Πορτογάλων. Για δεκαετίες, ο ποταμός έμεινε ανεξερεύνητος. Οι Πορτογάλοι που είχαν δικαιοδοσία στην περιοχή, αν και το ίδιο έτος ανακάλυψαν την Βραζιλία, μετά από τρεις δεκαετίες αρχίσαν να ασχολούνται σοβαρά με την χώρα καθώς είχαν επικεντρωθεί στις κερδοφόρες Ασιατικές αποικίες τους. Θα περίμενε κανείς πως η ανακάλυψη του Αμαζονίου θα άρχιζε από τις εκβολές του και θα συνέχιζε προς τα ενδότερα του όπως συνέβη και σε προηγούμενες ανακαλύψεις μεγάλων ποταμών. Συνέβη όμως το αντίθετο. 

   Το 1541, ο Ισπανός κονκισταδόρος Γκονθάλο Πιθάρο, αναχώρησε από το Κίτο (σημερινή πρωτεύουσα του Ισημερινού) κατευθυνόμενος ανατολικά με 200 Ισπανούς στρατιώτες και 4000 υποταγμένους ιθαγενείς, για να βρει τα μυθικά βουνά από χρυσό. Την ονομαστή περιοχή Ελδοράδο. Μαζί του, ήταν και ο Φρανθίσκο δε Ορεγιάνα. Κατά την περιπλάνηση τους στο άγνωστο, οι κακουχίες και η εξάντληση των προμηθειών, είχε ως αποτέλεσμα πολλοί να χάσουν την ζωή τους και άλλοι να εγκαταλείψουν την αποστολή. Έχοντας φτάσει στον Ποταμό Κόκα, οι Ισπανοί σταμάτησαν μετά από άκαρπες προσπάθειες να βρουν τροφή. Εκεί, ο Πιθάρο διέταξε τον Ορεγιάνα να κατασκευάσει ένα πλοίο - από τα δέντρα της περιοχής - και να διαπλεύσει τον ποταμό, μέχρι να βρει τροφή. Μετά από βδομάδες, το πλοίο ήταν έτοιμο. Ο Ορεγιάνα, πήρε μερικούς άνδρες από την αποστολή και άρχισε να πλέει προς τον ποταμό. Κατά την εξερεύνηση, πολλοί άνδρες πέθαναν, άλλοι από πείνα και άλλοι τρώγοντας φυτά που αποδείχθηκαν δηλητηριώδη. Όταν το πλοίο έφτασε στην συμβολή του Ποταμού Κόκα με τον Ποταμό Νάπο, οι εναπομείναντες του πληρώματος, υπό την απειλή της ανταρσίας, υποχρέωσαν τον Ορεγιάνα να επιστρέψει πίσω. Όπως και έγινε. 

  Ο Πιθάρο, μαθαίνοντας πως ο ποταμός Κόκα οδηγεί σε έναν άλλο ποταμό, Στις 26 Δεκεμβρίου του 1541, ανέθεσε στον Ορεγιάνα την αποστολή να ανακαλύψει νέα εδάφη και να τα αξιώσει στο όνομα του Βασιλιά της Ισπανίας. Ο Ορεγιάνα, απέπλευσε και πάλι έχοντας μαζί του 50 άνδρες για πλήρωμα. Όταν η αποστολή έφτασε και πάλι στην συμβολή των ποταμών Κόκα και Νάπο, σταμάτησε και κατασκεύασε ένα μεγαλύτερο πλοίο. Το πλοίο “Βικτόρια”. Στην περιοχή που κατασκευάστηκε το πλοίο, σήμερα βρίσκεται η πόλη που φέρει το όνομα του Φρανθίσκο δε Ορεγιάνα καθώς το σημείο αυτό αποτελεί ορόσημο για την έναρξη της ανακάλυψης του Αμαζονίου. Κατά τους πρώτους οικισμούς ιθαγενών που συνάντησαν, οι Ισπανοί, επιτέθηκαν για να αποσπάσουν τροφή και προμήθειες. Κατά την συνέχεια όμως, άλλαξαν την τακτική τους προσεγγίζοντας τους ιθαγενείς ειρηνικά, αντιλαμβανόμενοι το μέγεθος του ποταμού και το πλήθος των φυλών που έκρυβε καθώς και τις περιορισμένες δυνατότητες τους να αντιμετωπίσουν διαδοχικές επιθέσεις. Παρόλα αυτά, από μία μάχη μεταξύ των Ισπανών και των Ιθαγενών, ο ποταμός, πήρε το σημερινό του όνομα. 

   Τον Ιούνιο του 1542, ο Ορεγιάνα είχε φτάσει στην περιοχή που σήμερα βρίσκεται η πόλη Μανάους της Βραζιλίας. Εκεί, οι Ισπανοί συνεπλάκησαν με μία φυλή όπου μαζί με τους άνδρες πολεμούσαν και γυναίκες. Ο Ορεγιάνα, παρομοίασε τις γυναίκες αυτές με τις μυθικές Αμαζόνες. Από την περιγραφή αυτή, αργότερα καθιερώθηκε η ονομασία στα πορτογαλικά και στα ισπανικά “Ποταμός Αμαζόνες” (Rio Amazonas). Στα ελληνικά, χρησιμοποιούμε το αγγλικό μοτίβο ως Αμαζόνιος Ποταμός (Amazon River) προφανώς λόγω του ότι η ευρύτερη περιοχή του ποταμού, ονομάζεται Αμαζονία.  Στις 24 Αυγούστου του 1542, ο Ορεγιάνα, έφτασε στις εκβολές του ποταμού και βγήκε στον Ατλαντικό Ωκεανό, έχοντας ανακαλύψει τον μεγαλύτερο ποταμό του Κόσμου. Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, το 1637, ο Πορτογάλος Πέντρο Τεισέιρα, έγινε ο πρώτος που κατάφερε να διαπλεύσει ολόκληρο τον ποταμό, αντίθετα της ροής του, από τον Ατλαντικό Ωκεανό μέχρι την πόλη Κίτο της σημερινής χώρας του Ισημερινού. Το 1852, ιδρύθηκε στην Βραζιλία η Εταιρία Ναυσιπλοΐας και Εμπορίου του Αμαζονίου και το επόμενο έτος, τα πρώτα ατμοκίνητα πλοία εισήλθαν στον ποταμό, αρχίζοντας η εμπορική εκμετάλλευση των πλούσιων - σε πόρους - εδαφών του. 

greatnavigators

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ