ΜΙΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΑ ΑΦΕΛΗ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΙΚΑΝΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ

«Και προσέχετε τους ψευδοπροφήτες οι οποίοι έρχονται σ’ εσάς με ενδύματα προβάτων, εσωτερικά όμως είναι αρπακτικοί λύκοι. Από τους καρπούς τους θα τους γνωρίσετε. [...] Το καλό δέντρο κάνει καλούς καρπούς και το σάπιο δέντρο κάνει κακούς καρπούς. Άρα από τους καρπούς τους θα τους γνωρίσετε» (κατά Ματθαίο Ζ:15-20).

Με μια καυστική φαντασία, ο Ιησούς προειδοποιεί τους ανθρώπους που είναι αφελείς, πρόθυμοι να πιστέψουν οτιδήποτε διαλαλούν κάποιοι κράχτες που είναι προς το συμφέρον τους, να φυλάγονται από τους δήθεν δασκάλους οι οποίοι εκμεταλλεύονται τη θρησκεία ως ένα μέσο να κερδίσουν προσοδοφόρους οπαδούς-πρόβατα.

Αυτοί που προσποιούνται ότι είναι πνευματικοί διαπράττουν το ύψιστο αμάρτημα εναντίον του Θεού, χρησιμοποιώντας τον Κύριο του Σύμπαντος για προσωπικό ή χρηματικό όφελος. Ο Ιησούς περιγράφει τέτοιους δασκάλους ως «αρπακτικούς λύκους» της φαυλότητας, ντυμένους «με ενδύματα προβάτων» προσποιητής ταπεινότητας και πνευματικότητας. Τα προσόντα ενός δασκάλου δεν μπορούν να εκτιμηθούν με ακρίβεια από την εξωτερική εμφάνιση της επιφανειακής συμπεριφοράς του. Οποιοσδήποτε με μια θρησκευτική αμφίεση μπορεί να φαίνεται άγιος, αλλά δεν μπορεί να κρύψει μια αχρεία καρδιά. Αυτή θα εκδηλωθεί τελικά μέσα από τις πρακτικές του ασχολίες με τη μορφή αχρείων πράξεων. Τα άτομα χωρίς διάκριση μπορεί να εξαπατηθούν. Ο Θεός όμως δεν εξαπατάται, ούτε και ο καρμικός νόμος.

Αποτελεί αναπόδραστη αλήθεια ως προς τα πνευματικά θέματα ότι για την ανώτατη συνειδητοποίηση και την ένωση με τον Θεό, η καθοδήγηση από έναν «ψευδοπροφήτη» ή ψεύτικο δάσκαλο δεν θα αποδώσει. Ο πιστός χρειάζεται να ακολουθήσει το μονοπάτι κάποιου που γνωρίζει τον Θεό και είναι επιλεγμένος γι’ αυτόν από τον Θεό. Ένας ψεύτικος δάσκαλος δεν μπορεί ποτέ να είναι ένας εντεταλμένος από τον Θεό γκουρού, άσχετα με το πόσο έξυπνα ισχυρίζεται ότι έχει έναν τέτοιο τίτλο. Ψεύτικος δάσκαλος είναι κάποιος που γνωρίζει απόλυτα την υποκρισία του και την ηθική του αδυναμία και εντούτοις διακηρύσσει καλοσύνη για να προσελκύσει και να κρατήσει ανθρώπους που θα τον ακολουθούν τυφλά για τους δικούς του σκοπούς – οικονομικούς και για την ικανοποίηση του εγώ του.

Ένας αληθινός γκουρού δεν θα έχει μια τέτοια φαυλότητα και δεν θα καθοδηγήσει λανθασμένα αυτούς που τον ακολουθούν. Μπορεί να τον αναγνωρίσει κάποιος από την ταπεινότητά του, την εντιμότητά του και τον συντονισμό του με τον Θεό που αποδεικνύεται από την ικανότητά του να εισέρχεται στις ανώτερες καταστάσεις της κοινωνίας με τον Θεό.
Τα σημάδια ενός αληθινού γκουρού που μπορεί να εισέρχεται σ’ αυτές τις καταστάσεις κατά βούληση είναι τα εξής: τα μάτια του είναι ακίνητα και τα βλέφαρά του δεν ανοιγοκλείνουν όποτε το θελήσει. Με την εξάσκηση στη γιόγκα η καρδιά και η αναπνοή του είναι ήρεμες [ακινητοποιούνται] χωρίς να κρατά βίαια την αναπνοή του στους πνεύμονές του. Ο νους του είναι γαλήνιος χωρίς να καταβάλλει καμία προσπάθεια. Αν κάποιος ανοιγοκλείνει τα βλέφαρά του συνεχώς και οι πνεύμονές του δουλεύουν σαν φυσερό όλη την ώρα και ο νους του είναι αεικίνητος σαν μια πεταλούδα και ισχυρίζεται πως βρίσκεται σε συμπαντική συνειδητότητα, τότε ο ισχυρισμός του είναι για γέλια.

Όπως ο ύπνος εκδηλώνεται στο σώμα με συγκεκριμένες σωματικές αλλαγές, έτσι και οι μύες, τα μάτια, η καρδιά, η αναπνοή, όλα ακινητοποιούνται κατά τη διάρκεια των εξυψωμένων καταστάσεων της κοινωνίας με τον Θεό – και ακόμα και στην ανώτατη κατάσταση του νιρβικάλπα σαμάντι, στην οποία το σώμα δεν ακινητοποιείται, αυτές οι συνθήκες της ολοκληρωτικής εσωτερίκευσης μπορούν να παραχθούν κατά βούληση. Ο αληθινός γκουρού είναι κυρίαρχος, όχι των άλλων, αλλά του εαυτού του. – Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, από το The Second Coming of Christ

Ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα αλλού γράφει το εξής: «Οι περισσότεροι άνθρωποι ικανοποιούνται με όσα έχουν διαβάσει για την Αλήθεια, χωρίς ποτέ να την έχουν βιώσει. Στην Ινδία δεν επιζητούμε πνευματική καθοδήγηση από κάποιον μόνο γιατί έχει ένα πτυχίο στη θεολογία, ούτε αναζητάμε εκείνους που απλώς και μόνον έχουν μελετήσει τις Γραφές χωρίς να έχουν παράλληλα βιώσει τις αλήθειες τους. Πνευματικά γραμμόφωνα που απλώς απαγγέλλουν την αλήθεια δεν μας εντυπωσιάζουν. Έχουμε διδαχτεί να αναγνωρίζουμε τη διαφορά μεταξύ μιας θεολογικής διάλεξης ενός ανθρώπου και του τρόπου ζωής του. Πρέπει να αποδεικνύει πως έχει βιώσει αυτά που έχει μάθει».

Επειδή όμως έγραψε αλλού: «Όταν υπάρχει μικρή πνευματική επιθυμία, ο Κύριος στέλνει βιβλία και δασκάλους για να σας εμπνεύσουν περαιτέρω. Κι όταν η επιθυμία σας είναι ισχυρότερη, στέλνει έναν πραγματικό γκουρού», τολμώ να ερμηνεύσω τα λόγια του.

Αν και «το να βιώσουν όσα έχουν μάθει» περιλαμβάνει και τη διακοπή της αναπνοής, από τον συνδυασμό των παραπάνω «δασκάλους και βιβλία και όχι γκουρού», θα μπορούσε κάποιος να ερμηνεύσει την παραπάνω παράγραφο «τουλάχιστον να έχουν βιώσει όλα τα άλλα κι ας μην έχουν καν φτάσει στο σαμάντι». Δεν θα βρείτε στην Ελλάδα δάσκαλο γιόγκα που να μπορεί να σταματήσει την αναπνοή του και την καρδιά του χωρίς να πεθάνει (πρώτο σαμάντι), αλλά τουλάχιστον πρέπει να έχει κατακτήσει τις εντολές (του Χριστιανισμού και του Ινδουισμού που είναι σχεδόν ίδιες, του Ινδουισμού αυστηρότερες), όπως να μπορεί να αγαπάει τον πλησίον του όπως τον εαυτό του («δάσκαλος αλλά όχι γκουρού»). Αν κατεβάσουμε κι άλλο το επίπεδο, η ειλικρινής και αγνή αγάπη για όλους τους μαθητές είναι το κατώτατο που πρέπει να υπάρχει. Έχω ακούσει για παράδειγμα για κάποιον που είναι «πολύ εκδικητικός». Επειδή στα εύκολα όλοι φέρονται άψογα, ίσως να τους δοκιμάζατε στα δύσκολα, στα οποία φαίνεται ο αληθινός χαρακτήρας? Αν δεν δείχνουν απεριόριστη αγάπη, και δεν σας θεωρούν αδέλφια τους, ή σας θεωρούν κατώτερους ή ανάξιους, ή απαιτούν να κάνετε ό,τι λένε (η απαίτηση να κάνετε ό,τι λένε είναι απαγορευμένη), ίσως να βγάζατε κάποια συμπεράσματα? Σκεφθείτε το.

Κάπου διάβασα: «αυτό απαιτείται για να φύγουν οι ανάξιοι». Κανένας αληθινός Δάσκαλος δεν θα μιλούσε έτσι. Ένα απόσπασμα από την Αυτοβιογραφία: Υπήρχαν φορές που κάποιος νέος μαθητής εξέφραζε αμφιβολίες σχετικά με το αν ήταν αρκετά άξιος ώστε να εξασκηθεί στη γιόγκα. «Ξέχνα το παρελθόν», τον παρηγορούσε ο Σρι Γιουκτέσβαρ. «Οι περασμένες ζωές όλων των ανθρώπων είναι σκοτεινές από την πολλή ντροπή. Η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι πάντα αναξιόπιστη μέχρι ο άνθρωπος να αγκυροβολήσει στον Θεό. Τα πάντα στο μέλλον θα βελτιωθούν αν κάνεις μια πνευματική προσπάθεια τώρα». Σημειώνεται εδώ ότι ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα είχε μαθητές (ΜΕΣΑ στο άσραμ = μοναστήρι) που κάπνιζαν και έτρωγαν κρέας. Και ξαναγράφονται εδώ δύο προτάσεις από τα παραπάνω: «Αυτοί που προσποιούνται ότι είναι πνευματικοί διαπράττουν το ύψιστο αμάρτημα εναντίον του Θεού, χρησιμοποιώντας τον Κύριο του Σύμπαντος για προσωπικό ή χρηματικό όφελος». «Τα άτομα χωρίς διάκριση μπορεί να εξαπατηθούν. Ο Θεός όμως δεν εξαπατάται, ούτε και ο καρμικός νόμος».

Φίλοι του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, διαλογισμός Κρίγια Γιόγκα, η Αφύπνιση

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ