Αντβάιτα Βεδάντα

Βράχμαν

«Το Βράχμαν Είναι Ασύλληπτο, Απεριόριστο, Αδημιούργητο, Αδικαιολόγητο, Αδιανόητο»… (Μάιτρι Ουπανσάδ)

Το Βράχμαν Είναι η Μόνη Πραγματικότητα, Είναι Καθαρή Συνειδητότητα, Αδιαφοροποίητη Συνειδητότητα που Αντιλαμβάνεται μόνο το Είναι, δεν υπάρχει καμιά υποκειμενική ή αντικειμενική διαφοροποίηση, προσδιορισμός, ο,τιδήποτε…

Το Βράχμαν μπορεί επίσης να χαρακτηριστεί σαν Καθαρό Είναι. Είναι, Υπάρχει απλά, δεν έχει κανένα άλλο ιδίωμα και δεν επιδέχεται κανένα προσδιορισμό…

Το Βράχμαν, Αιώνια Πραγματικότητα, δεν δημιουργείται, δεν εξελίσσεται, δεν αλλοιώνεται, δεν διαφοροποιείται….

«Αληθινά, όλο αυτό (το σύμπαν) είναι Βράχμαν… Στο Βράχμαν εγείρεται, καταλύεται και συντηρείται»… (Τσαντόγια Ουπανισάδ)

Μάγια

Μέσα στο Βράχμαν, στην Αδιαφοροποίητη Συνειδητότητα, στο Καθαρό Είναι, στο Αιώνιο Αναλλοίωτο, που Είναι έξω από τον χώρο, τον χρόνο, περιορισμό, κίνηση, οτιδήποτε, αναδύεται η διαφοροποίηση, παράγοντας όλα τα φαινόμενα (αντιλήψεις, ενέργειες, φαινόμενα) που συνθέτουν τον «κόσμο της εμπειρίας». Όλα αυτά είναι μόνο μορφώματα της Συνείδησης –περιορισμοί-. Αναδύονται μέσα στην Συνειδητότητα και πάλι εξαφανίζονται σ΄ Αυτήν. Η Συνείδηση, το Καθαρό Είναι, Είναι το Σταθερό Υπόβαθρο, όλα τα άλλα φαινόμενα δεν έχουν δική τους πραγματικότητα, έχουν σχετική ύπαρξη, «όπως τα κύματα στην θάλασσα». Είναι Μάγια…

Όταν υπάρχει Βίντγια (Βράχμαν Βίντγια, Τζνάνα - Γνώση) τότε αντιλαμβανόμαστε ότι το Βράχμαν Είναι η Μόνη Πραγματικότητα.

Το Βράχμαν Είναι το ίδιο το Άτμαν, η Ύστατη Οντολογική Πραγματικότητά μας. Είμαστε Αυτό.

Σ’ αυτή την Κατάσταση αντιλαμβανόμαστε ότι όλα τα φαινόμενα είναι μόνο δραστηριότητες, καταστάσεις, φαινόμενα, χωρίς δική τους πραγματικότητα.

Όταν το Βράχμαν Βίντγια «υποχωρεί» (δεν γνωρίζουμε πως και γιατί), όταν υποχωρεί η Αντίληψη της Μιάς Πραγματικότητας, τότε υπάρχει Αβίντγια (Μη-γνώση), απορροφιόμαστε στην δραστηριότητα της Συνείδησης, στις καταστάσεις, στα φαινόμενα και τα αντιλαμβανόμαστε σαν να έχουν δική τους πραγματικότητα. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται Αντιαρόπα (Λαθεμένη Μεταφορά – Αυτό που είναι μόνο μόρφωμα της Συνείδησης θεωρείται σαν πραγματικό).

Στην Κατάσταση της Αβίντγια δεν αντιλαμβανόμαστε πιά την Μία Πραγματικότητα αλλά θεωρούμε τις δραστηριότητες της Συνείδησης σαν πραγματικότητα.

Η πρώτη διαφοροποίηση από το Βράχμαν είναι ότι δεν αντιλαμβανόμαστε πιά το Βράχμαν σαν την Αντικειμενικά Υπάρχουσα Μία Πραγματικότητα αλλά σαν προσωπική απόλυτη πραγματικότητα (Άτμαν). Μολονότι το Άτμαν ταυτίζεται ουσιαστικά με το Βράχμαν κι είναι επίσης χωρίς ιδιότητες, ταυτόχρονα διαφέρει γιατί είναι το Βράχμαν μέσα από μία προσωπική οπτική. Το Άτμαν, ανάλογα με τον βαθμό της Βίντγια-αβίντγια γίνεται αντιληπτό σαν

1) Το Χωρίς Ιδιότητες, (Δεν υπάρχει αντίληψη Υποκείμενου αντικείμενου)

2) Παγκόσμια Συνείδηση, (Υποκείμενο αντικείμενο ταυτίζονται)

3) Πανταχού Παρούσα Ύπαρξη, (Υποκείμενο αντικείμενο διαχωρίζονται αλλά καταλαμβάνουν τον ίδιο χώρο).

(Στις Ουπανισάδ οι καταστάσεις συνειδητότητας αναφέρονται σαν πράτζνα, η σιωπηλή συνειδητότητα χωρίς διαφοροποιήσεις, ταϊτζάσα, αυτόφωτη συνειδητότητα που κινείται προς τα μέσα, βισύα αφυπνισμένη συνειδητότητα που κινείται προς τα έξω).

Η δεύτερη δραστηριότητα της Συνείδησης υπό την επίδραση της αβίντγια είναι το Μάνας που μπορεί να χαρακτηριστεί σαν νοητικότητα. Το Μάνας αντιλαμβάνεται την Ύπαρξη σαν ατομικότητα μέσα σε ένα αντικειμενικό χώρο. Το Μάνας παράγει όλα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά φαινόμενα. Δημιουργείται κατ’ αρχήν ένα νοητικό ρεύμα, η αντίληψη μιάς ατομικής ύπαρξης (τζίβα) μέσα στον νοητικό χώρο (καράνα λόκα – αιτιακό, αντιληπτικό πεδίο) που προκύπτει από όλη αυτή την δραστηριότητα. Η τζίβα (ατομική ύπαρξη) μέσα στον νοητικό χώρο σταθεροποιείται σε κάποιες συγκεκριμένες ιδιότητες κι εμφανίζεται σαν νοητικό σώμα (καράνα σαρίρα). Έτσι προκύπτει ταυτόχρονα η ατομικότητα και η πολλαπλότητα μέσα στον νοητικό χώρο. Το Μάνας λοιπόν δημιουργεί τόσο τις υποκειμενικές καταστάσεις όσο και τα αντικειμενικά φαινόμενα. Αποτελεί ταυτόχρονα τον πυρήνα της νοητικής ύπαρξης όσο και την δραστηριότητα που παράγει τα φαινόμενα.

Το Μάνας αποτελεί δραστηριότητα της Συνείδησης. Αν και πρόκειται για μία μόνο δραστηριότητα εν τούτοις τυπολογικά μπορούμε να διακρίνουμε διάφορες λειτουργίες:

1) Αχαμκάρα («εγώ-ποιος»), συνείδηση της ύπαρξής μας μέσα στον κόσμο των φαινομένων.

2) Μπούντι, νοητικότητα (καθορισμός σχέσεων υποκειμένου-αντικειμένου, αντικειμένου-αντικειμένου, κλπ).

3) Μάνας, αντίληψη των φαινομένων.

4) Τσιττά, μνήμη (όλη η εμπειρία συσωρευμένη σαν μνήμη για να χρησιμεύσει στην δημιουργία της γνώσης, στην αναπαραγωγή της, κλπ).

Η διαφοροποίηση του Μάνας ονομάζεται τεχνικά βρίττι (κυματισμός) κι υπάρχουν τόσων ειδών βρίττι όσα και οι λειτουργίες του Μάνας.

Το Μάνας (η νοητικότητα) συμπυκνώνεται σε Πράνα (ενέργεια) και δημιουργείται έτσι ο ενεργειακός χώρος (σούκσαμ λόκα – λεπτό, ενεργειακό πεδίο), η ενεργειακή ύπαρξη (σούκσαμ σαρίρα – λεπτό σώμα), η ενεργειακή ζωή.

Το Πράνα (ενέργεια) στερεοπείται και παίρνει την όψη της υλικής ουσίας (ακάσα – αιθέρας, χώρος) που συμπυκνώνεται σε ύλη, υλικό σύμπαν (στούλα λόκα – χονδροειδές υλικό πεδίο) όπου εκδηλωνόμαστε μέσα σε ένα χονδροειδές σώμα (στούλα σαρίρα).

Με αυτόν τον τρόπο το Βράχμαν λειτουργεί στο χώρο της Μάγια παράγοντας αντικειμενικά συγκεκριμένα πεδία – λειτουργίες, το Άτμαν, το Μάνας, το Πράνα το Ακάσα. Το Βράχμαν φαίνεται να λειτουργεί μέσα σε αυτά τα πεδία σαν ατομικότητες, μέσα σε ένα αντικειμενικό χώρο. Στην πραγματικότητα η Συνείδηση Είναι Μία, η ατομικότητα δεν είναι παρά μια περιορισμένη αντίληψη και το αντικείμενο δεν είναι παρά δημιούργημα της αντίληψης (που εμφανίζει μια σχετική ύπαρξη). Το Βράχμαν Είναι το Κέντρο αναφοράς όλων των περιορισμένων αντιληπτικών (οντολογικών) καταστάσεων (ατομικών αντιλήψεων, αντικειμένων).

Όταν υπάρχει Βίντγια αντιλαμβανόμαστε ότι όλα είναι φαινόμενα. Όταν υπάρχει αβίντγια απορροφιόμαστε σε αυτή την δραστηριότητα και την συλλαμβάνουμε σαν πραγματικότητα. 

Η Βίωση του Βράχμαν

Το Βράχμαν, Είναι, Συνείδηση, Είναι Ενιαίο κι Εντός της Αντιληπτικής Λειτουργίας Του συμβαίνουν όλες οι περιορισμένες αντιληπτικές (οντολογικές) καταστάσεις

Ο «άνθρωπος» είναι το Βράχμαν που λειτουργεί στα διάφορα αντιληπτικά πεδία, Άτμαν Μάνας, Πράνα, Ακάσα (και ύλη). Στο τελευταίο πεδίο είναι το Βράχμαν που λειτουργεί στα επίπεδα του άτμαν, του μάνας (αχαμκάρα, μπούντι, μάνας τσιττά), του πράνα, του ακάσα.

Η σύνθεση του ανθρώπου φαίνεται πιο κάτω.

1) Βράχμαν, (Στα-Τσιτ-Ανάντ). Το Απόλυτο, η Μία Πραγματικότητα, ο Απρόσωπος Θεός η Πρωταρχή.

2) Άτμαν (εξαιτίας της αβίντγια το Βράχμαν «φαίνεται» σαν Άτμαν). Το ουσιαστικό υπόβαθρο του όντος, ταυτιζόμενο με την Μία Πραγματικότητα, το Βράχμαν. Τρεις καταστάσεις συνειδητότητας.

3) Τζίβα, η εμπειρική ψυχή, το ψυχολογικό υποκείμενο. Το ανταχκαράνα (αχαμκάρα, μπούντι, μάνας, τσιττά).

4) Πράνα, ιντρίγιας. Το αιθέριο, ενεργειακό σώμα, τα αισθητήρια όργανα και τα όργανα δράσης.

5) Ρούπα, σώμα

Το Βράχμαν Είναι το Απόλυτο Υπόβαθρο με το Οποίο ταυτίζεται κάθε ον, κάθε συνείδηση. Είναι η Απόλυτη Αρχή που υπάρχει στο Βάθος του όντος, πίσω από την ροή των «εξωτερικών» γνωρισμάτων, το ον στο Βάθος του. Είναι Αιώνιο και Αναλοίωτο. Όταν αυτό γίνεται αντιληπτό τότε η Συνείδηση βρίσκεται στην Κατάσταση Βίντγια Όταν αυτό δεν γίνεται αντιληπτό τότε η Συνείδηση έχει την απατηλή αντίληψη μιάς ατομικής ύπαρξης. Με αυτή την έννοια το Απόλυτο Ον που βρίσκεται στην Βάση κάθε όντος είναι η Πραγματικότητα, η Πραγματική Κατάσταση της φύσης μας, Η πνευματική εμπειρία της Βαθύτερης Ουσίας μας εκφράζεται σαν εμπειρία μιάς ενότητας μέσα στην οποία βυθίζονται τα πάντα. Η αδυναμία (αδυναμία της νόησης) να εκφράσουμε την εμπειρία αυτή με έννοιες (όρους της νόησης) οδηγεί στην περιγραφή της σαν «Απόλυτη Ενότητα του Όντος», «Ταυτότητα», κλπ….

Το Βράχμαν, το Άτμαν του ανθρώπου, μπορεί ή να στραφεί προς το Ίδιο Είναι, να ανυψωθεί πάνω από τις εντός του υλικού πεδίου λειτουργίες, ή να είναι παρόν, μέσω των λειτουργιών, στον αντικειμενικό υλικό κόσμο ή ακόμα να «χάνεται» στις λειτουργίες, φαντασιώσεις, κλπ…

Η στροφή του Βράχμαν προς τα Έσω, η Αντίληψη του Ιδίου Είναι ονομάζεται τουρίγια ή μόκσα. Σε αυτή την Κατάσταση το Βράχμαν αντιλαμβάνεται το Ίδιο Είναι,το Άπειρο, το Απόλυτο, κλπ. αλλά ταυτόχρονα διατηρεί την αντίληψη της ύπαρξης στον υλικό κόσμο, διατηρεί δεσμό, μέσω του υλικού φορέα, με τον υλικό κόσμο. Βιώνει την Ενιαία Πραγματικότητα που αφομοιώνει όλες τις καταστάσεις και ξεπερνά την υλική ύπαρξη. Είναι ένας Τζιβανμούκτα.

Η τουρίγια ή μόκσα, είναι η υπέρτατη υπερβατική κατάσταση που μπορεί να βιώσει το ον στον υλικό κόσμο. Με τον διαχωρισμό από το υλικό σώμα μπορεί να ανέλθει στα ανώτερα πεδία κι εγκαταλείποντας διαδοχικά και τα ανώτερα πεδία να βυθιστεί μέσα στο Ίδιο Είναι Ολοκληρωτικά.

wholemind8

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ