ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΑΝ: Το "σκάνδαλο Watergate"

 

Όλα ξεκίνησαν σαν μια ακόμη "θεωρία συνωμοσίας". Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις η αλήθεια απέχει πάρα πολύ από την πραγματικότητα. Το 1972, μια περίεργη υπόθεση διάρρηξης, οδήγησε στην αποκάλυψη μιας σειράς σκανδάλων και αποκαλύψεων, τα οποία συνέθεσαν το μεγαλύτερο σκάνδαλο του 20ου αιώνα και είχε ως αποτέλεσμα την πρώτη (και μοναδική) παραίτηση αμερικανού προέδρου στην ιστορία. Μιλάμε φυσικά για το σκάνδαλο... "Watergate".

Του Θάνου Κοφινά

Θα έλεγε κανείς, πως η εξέλιξη της υπόθεσης θα μπορούσε να είναι κάλλιστα σενάριο ταινίας του Hollywood. Όλα ξεκίνησαν τα ξημερώματα της 17ης Ιουνίου 1972. Ο φύλακας του ξενοδοχείου "Watergate", Φρανκ Γουίλς, αντιλαμβάνεται 5 αγνώστους να έχουν εισέλθει στα γραφεία του Δημοκρατικού κόμματος που στεγάζονταν απέναντι από το ξενοδοχείο. Αμέσως σήμανε συναγερμός και οι διαρρήκτες συνελλήφθησαν επ'αυτοφόρω την ώρα που τοποθετούσαν "κοριούς" στα γραφεία των Δημοκρατικών. Όπως αποδείχθηκε αργότερα, η σύλληψη αυτή ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Κατά την ανάκριση των πέντε, αποκαλύφθηκε η σχέση τους με την CIA αλλά και με την ομάδα των "υδραυλικών". Οι "υδραυλικοί" (plumpers) ήταν μια ανεπίσημη ομάδα από ανθρώπους του προέδρου Νίξον, οι οποίοι φρόντιζαν να μην υπάρχουν "διαρροές" για τις δραστηριότητες που λάμβαναν χώρα μέσα στο Λευκό Οίκο.


 

Ο ρόλος της Washington Post

Καταλυτικό ρόλο στην εξιχνίαση της υπόθεσης έπαιξαν δύο άσημοι μέχρι τότε δημοσιογράφοι της εφημερίδας Washington Post. Οι Μπομπ Γούντγουορντ και Καρλ Μπέρνστάιν. Ενώ όλες οι εφημερίδες της εποχής κάλυπταν το θέμα της δάρρηξης ως ένα θέμα που απλά είχε πολιτικές προεκτάσεις, οι 2 δημοσιογράφοι, επικαλούμενοι πηγή τους μέσα από τον Λευκό Οίκο, συνέδεσαν το θέμα με το περιβάλλον του προέδρου αλλά και με τον ίδιο. To "βαθύ λαρύγγι", όπως ονόμαζαν την πηγή τους, τους βοήθησε με τις πληροφορίες που τους έδινε να ακολουθήσουν την πορεία του "βρώμικου χρήματος" από το Λευκό Οίκο μέχρι τα χέρια των διαρρηκτών. Οι αποκαλύψεις άρχισαν να παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας, όταν και οι ίδιοι οι διαρρήκτες άρχισαν να μιλούν στις αρχές. Μέσα από τη διαδικασία αυτή, διαπιστώθηκε πως στενοί συνεργάτες του προέδρου, αλλά ακόμη και ο γενικός εισαγγελέας, είχαν δώσει ψευδείς καταθέσεις στην προσπάθεια να συγκαλύψουν την υπόθεση και τη σχέση του προέδρου Νίξον με αυτή.

(Οι Μπέρνστάιν και Γούντγουορντ στα γραφεία της Washington Post)



Η πρώτη παραίτηση Αμερικανού προέδρου

Στην αρχή της ιστορίας, οι φήμες που ήθελαν τον πρόεδρο των ΗΠΑ να έχει ανάμειξη στο σκάνδαλο, αντιμετωπίζονταν ως" θεωρίες συνωμοσίας". Ο Νίξον είχε επανεκλεγεί στις 11 Νοεμβρίου 1972 στο ανώτατο αξίωμα, εξασφαλίζοντας το 60% των ψήφων. Η πίεση της κοινής γνώμης όμως, ανάγκασε το Κογκρέσο να διεξάγει ανακρίσεις. Μέσα από αυτές, ο στενός συνεργάτης και σύμβουλος του Νίξον, Τζον Ντιν, παραδέχεται πως είχε συζητήσει με τον πρόεδρο τον τρόπο με τον οποίο θα γινόταν η συγκάλυψη του σκανδάλου Watergate. Σιγά σιγά αποκαλύπτεται πως τη διάρρηξη είχε οργανώσει ο προϊστάμενος της εκλογικής εκστρατείας των Ρεπουμπλικανών και στενός συνεργάτης του Νίξον, Τζον Μίτσελ, για να καταγράφονται οι συνομιλίες του επικεφαλής των Δημοκρατικών. Φυσικά όλα αυτά έγιναν με τις "ευλογίες" του ίδιου του προέδρου. Οι αποκαλύψεις πλέον γίνονταν με καταιγιστικούς ρυθμούς.

(O πρόεδρος Νίξον ανακοινώνει την παραίτησή του)



Τον Ιούλιο του 1973 ένα νέο σκάνδαλο έρχεται να προστεθεί στα προηγούμενα. Αποκαλύπτεται πως ο Νίξον, είχε εγκαταστήσει στο "Οβάλ γραφείο", σύστημα μαγνητοφώνησης για να καταγράφει όλες του τις συνομιλίες. Η επιτροπή των γερουσιαστών που διεξήγε τις έρευνες, διέταξε τον πρόεδρο να παραδώσει άμεσα τις κασσέτες με τις μαγνητοφωνημένες συνομιλίες στην επιτροπή. Εκείνος αρνείται. Σε κατάσταση πανικού, προσπαθεί να επέμβει στο έργο της δικαιοσύνης ζητώντας την παραίτηση του εισαγγελέα τον οποίο ο ίδιος είχε ορίσει στην υπόθεση, του Α.Κοξ. Αν και θα καταφέρει να απομακρύνει τον Κοξ, ο αντικαταστάτης του θα ζητήσει και εκείνος επίμονα τις κασσέτες από τον πρόεδρο. Η νέα άρνηση του προέδρου αναγκάζει τη "Βουλή των Αντιπροσώπων", να ψηφίσει υπέρ της "άρσης εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του προέδρου". Οι κασσέτες φτάνουν στα χέρια της δικαιοσύνης και αποκαλύπτουν πως ο πρόεδρος Νίξον ήταν ο εμπνευστής και ιθύνων νους του σκανδάλου Watergate. Υπό την πίεση των εξελίξεων και ευρισκόμενος σε αδιέξοδο, ο Νίξον παραιτείται από πρόεδρος στις 8 Αυγούστου 1974. Τον αντικαθιστά ο μέχρι πρότινος αντιπρόεδρος του Τζέραρντ Φορντ. Σε αυτόν χρωστά ο Νίξον και το ότι δεν κατέληξε στη φυλακή όπως όλοι οι εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο, καθώς ο Φορντ του έδωσε χάρη.



mentality10

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ