Ελεύθεροι ή πολιορκημένοι

Και ενώ το μυαλό μας είναι ελεύθερο και κάνει ότι σκέψεις θέλει, όποτε θέλει και όπως θέλει, εμείς μέσα από αυτή την ελευθερία γίναμε πολιορκημένοι.

Το μυαλό μας λοιπόν αν το παρατηρήσουμε κάνει σκέψεις αλόγιστα και αγόγγυστα. Μέσα από την ασφάλεια που έχει γιατί δεν το ακούει κανείς. Σκέψεις εχθρικές, εκδικητικές, καλές ή κακές και τελικά εμείς θα επιλέξουμε ποιες από αυτές τις σκέψεις θα ξεστομίσουμε. Σκέψεις που θα τις στολίσουμε για να μη δώσουμε δικαιώματα κλπ.

Αντί όλο αυτό το μεγαλείο ελευθερίας να το αξιοποιήσουμε υπέρ μας το έχουμε μετατρέψει και μεταστρέψει εναντίον μας.

Εγκλωβισμένοι λοιπόν χρόνια ολόκληρα κάτω από τον ίδιο ζυγό, έναν ζυγό που μας παραθέτει τόση μορφή ελευθερίας. Που τελικά μόνο ελευθερία δεν βιώνουμε.

Γιατί οι σκέψεις που κάνουμε είναι μία δική μας διαδρομή και σε αυτή την διαδρομή κανένας άλλος δεν παρεμβαίνει.

Μπορούμε λοιπόν σε αυτόν τον τόσο «ελεύθερο» μηχανισμό που ακούει στο όνομα μυαλό να βάλουμε ένα τύπου χαλινάρι και να το δαμάσουμε ? Δαμάζω το μυαλό μου όπως δαμάζει ένας θηριοδαμαστής ένα άγριο θηρίο. Γιατί τελικά το μυαλό μας είναι κάποτε σαν λιοντάρι στο κλουβί που βρυχάται και κάποτε είναι σαν γατούλα ήρεμο και γαλήνιο. 

Πώς μπορούμε εμείς αυτό το λιοντάρι να το κάνουμε μόνιμα γατούλα άραγε ? Πόσο απλό και εύκολο μπορεί να είναι ? Πώς μπορούμε να το ρυθμίσουμε αυτό το κομμάτι μας σε ρυθμούς ηρεμίας ?

Ρυθμός και τέμπο είναι δύο λέξεις που καταλαβαίνουμε ότι έχουν μέσα τους το μέτρο και την αρμονία.

Ο τρόπος λοιπόν που μπορούμε να δαμάσουμε αυτό το λιοντάρι που βρίσκεται εκεί μέσα στο κεφάλι μας είναι να το εκπαιδεύσουμε σχεδόν από την αρχή.

Αν για παράδειγμα σε ρωτήσω σήμερα το πρωί στις 11.20 που ήσουν, τι έκανες ακριβώς και ποιες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό σου το ενδεχόμενο είναι να θυμηθείς που ήσουν στις 11.20 και τι έκανες εκείνη την ώρα. Αλλά ποιες σκέψεις ήταν μαζί σου εκείνη την στιγμή μπορεί να θυμηθείς μία ή δύο αλλά όλες δεν μπορείς να τις θυμηθείς.

Αν τώρα σε ρωτήσω τι έκανες την ίδια ημερομηνία με τη σημερινή, πριν από ένα μήνα και ποιες σκέψεις πέρασαν πάλι στις 11.20 ένα μήνα πριν δεν υπάρχει περίπτωση να θυμηθείς.

Αν τώρα σε ρωτήσω τι θα κάνεις στις 6 Αυγούστου στις 11.20 και ποιες σκέψεις θα περνούν από το μυαλό σου, πάλι δεν γίνεται να γνωρίζεις, ούτε να ορίσεις από τώρα και να ρυθμίσεις το μυαλό σου για εκείνη την κατοπινή ημερομηνία.

Οπότε απ’ ότι καταλαβαίνουμε οι σκέψεις που κάνει το μυαλό μας σίγουρα δεν είναι σκέψεις σημασίας απόλυτα αλλά σκέψεις επιβολής, άγχους, εκφοβισμού, πανικού και υποχρεώσεων σε συνδυασμό με κάποιες χαρούμενες που θα έρθουν ίσως τυχαία.

Αφού λοιπόν συνήθως το δρομολόγιο που κάνει το μυαλό μας καθημερινά δεν έχουμε την δυνατότητα να το θυμηθούμε απόλυτα, μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι περισσότερες σκέψεις δεν έχουν σημασία. Είναι μία μορφή επιβολής έτσι μέσα από τον δρόμο της συνήθειας. Ας βγούμε λοιπόν από αυτό το επίπονο δρομολόγιο που μας οδηγεί συνέχεια προς σταθμούς φόβου και άγχους. Ας εξηγήσουμε με αγάπη και υπομονή στο μυαλό μας ότι τελικά μπορεί να λειτουργεί και με λιγότερες σκέψεις. 

Μπορούμε δε, να το εκπαιδεύσουμε να γίνει ένα και το αυτό με το απόλυτο αυθεντικό εδώ και τώρα. Αφού διαπιστώσαμε ότι δεν μπορούμε ούτε να θυμηθούμε την χθεσινή διαδρομή των σκέψεων μας, αλλά ούτε φυσικά τις σκέψεις που κάναμε μία ώρα πριν με απόλυτη ακρίβεια, θα πει πως όλες οι σκέψεις ή τουλάχιστον οι περισσότερες ήταν άχρηστες. Γιατί τις χρήσιμες σκέψεις πάντα τις θυμόμαστε.

Πόσες άχρηστες σκέψεις έκανε σήμερα το μυαλό μου ? Μία ερώτηση που έχει απάντηση αμέσως. Μα αν δούμε ότι δεν θυμόμαστε τις σκέψεις μας η διαπίστωση είναι, άρα ήταν σκέψεις που δεν μου χρειάζονται.

Γιατί το μυαλό μου μπαίνει σε αυτόν τον δρόμο και πως μπορώ να το δαμάσω ?

Ένας τρόπος είναι να κάνω χρήση λέξεις μάνταμ. Μη σας τρομάζει η λέξη μάντραμ. Αυτές οι λέξεις είναι για να μπορέσουμε να εκπαιδεύσουμε εμάς να είμαστε στο εδώ και τώρα απόλυτα. Όταν δίνουμε εμείς στο μυαλό μας τρόπο και τροφή για σκέψη εκείνο στην αρχή μπορεί να αντιδράσει, αλλά αμέσως μετά θα αρχίσει να ακολουθεί τα νέα αυτά βήματα.

Η ημέρα μας θα κυλά φυσικά και αρμονικά. Αλλά κυρίως ξεκούραστα. Ξεκούραστα γιατί η περισσότερη κόπωση σε μας προκαλείται από τις αλόγιστες σκέψεις. 

Αυτό μπορούμε να το δούμε κάπως έτσι. Μπορεί λοιπόν σε φάση διακοπών το σώμα μας να κουράζεται πολύ περισσότερο είτε με το περπάτημα, είτε με μπάνιο στη θάλασσα, είτε με ρακέτες, είτε με ορειβασία, είτε με οτιδήποτε, όμως η κούραση αυτή δεν μας βγαίνει. Δηλαδή δεν την νιώθουμε. Γιατί άραγε ? Μα γιατί το μυαλό μας επειδή υπάρχει αυτή η δόνηση του διακοπές, δεν εργάζεται αλόγιστα, εναρμονίζεται με τις στιγμές καλοπέρασης και έτσι το σώμα δεν κουράζεται. Μπορεί να ξαπλώσουμε για μισή ώρα και να είμαστε απόλυτα ξεκούραστοι. Ενώ στην καθημερινότητά μας μπορεί να κάνουμε λιγότερα και η κούραση γίνεται αφόρητη. Τι μας φαίνεται τελικά αφόρητο ? Η διαδρομή της μέρας μας + η διαδρομή των σκέψεων. Αυτό είναι εξοντωτικό και εξουθενωτικό.

Μέσα από όλο αυτό λοιπόν αντιλαμβανόμαστε ότι η περισσότερη κόπωση έρχεται από τον τρόπο που σκεφτόμαστε και από όλες τις άχρηστες σκέψεις μας. Οι οποίες στον σύνολό τους θα είναι εχθρικές είτε για μας, είτε για κάποιους ανθρώπους μας, είτε και για το κοινωνικό στάτους.

Οπότε το να υιοθετήσουμε μία λέξη μάντραμ όπως ανέφερα παραπάνω, εκείνες τις ώρες που το μυαλό μας δουλεύει αλόγιστα, θα του πούμε εμείς τι θα λέει και τι θα σκέφτεται.

Θα δείτε λοιπόν ότι με τη χρήση αυτή το μυαλό θα αρχίσει να χάνει την «αίγλη» του και θα περάσει στον δρόμο του πνεύματος και της ουσίας. Μία ουσία που θα αρχίσει να παρέχει την απόλυτη ελευθερία. Θα σταματήσουμε να είμαστε ελεύθεροι αλλά πολιορκημένοι και θα γίνουμε εμείς οι κυρίαρχοι αυτού του λιονταριού. Τότε μετά από λίγο καιρό θα έχουμε ένα λέων ήρεμο σαν γατάκι. 

Η δόνηση- μάντραμ λοιπόν μπορεί να είναι κάλλιστα το Κύριε Ελέησον. Το οποίο το επαναλαμβάνουμε συνέχεια και συνέχεια, από μέσα μας όταν είμαστε σε κόσμο. Ενώ όταν είμαστε μόνοι μας μπορούμε και να το λέμε ψιθυριστά. Αυτόματα το μυαλό αποκτά μία σιωπή.

Όμως επειδή μία συνήθεια δεν περνά από τη μία μέρα στην άλλη και έτσι εύκολα αυτός ο αντίπαλος- μυαλό, δεν εγκαταλείπει την μάχη, θα αρχίσει να κάνει τις επιθέσεις του στον ύπνο μας.

Οπότε καλό είναι να του αφιερώνουμε από επιλογή πια κάποια ώρα και να του λέμε ότι τώρα μπορεί να αδειάσει όλα όσα δεν είπε μέσα στη μέρα. Με αυτόν τον τρόπο θα έχετε κι εσείς συμμετοχή σε αυτές τις σκέψεις. Θα είστε απόλυτα παρόν και έτσι θα παρατηρείτε τις σκέψεις σας και θα έχετε τη δυνατότητα να δείτε όλες τις άχρηστες σκέψεις. Λίγο καιρό μετά οι άχρηστες σκέψεις θα έχουν γίνει παρελθόν. Κι εσείς ο απόλυτος κυρίαρχος αυτού του μηχανισμού, έτσι θα το μετατρέψετε σε «όπλο» το οποίο θα συνεργαστεί με την ψυχή σας. Το μυαλό σύμμαχος πια θα έχει την απόλυτη επίγνωση. Ποιος θα είναι ο νικητής σε όλο αυτό? Μα φυσικά εσείς και το σώμα σας το οποίο δεν θα κουβαλάει πια τόσες άχρηστες πληροφορίες που είχε μέχρι πριν από λίγο καιρό, που ούτε καν τις θυμόταν.  

Δωροθέα 

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ