Το ζώο μπορεί να φτάσει στην φώτιση ασυνείδητα, ενώ εμείς οι άνθρωποι «πρέπει» να το κάνουμε συνειδητά.
Με άλλα λόγια πρέπει να προσεγγίσουμε το Ασυνείδητο Συνειδητά, γιατί αυτό είναι το προφανές πεπρωμένο μας.
Είμαστε στην γη για να γνωρίσουμε την σαρκική σκοτεινή πλευρά μας και να την μετουσιώσουμε.
Η μετουσιωμένη πλέον άγνοια είναι πέρα από το καλό και το κακό.
Αλλά τα επίπεδα άγνοιας περιλαμβάνουν το καλό και το κακό σε λανθάνουσα μορφή.
Η ζωή τελικά είναι αντιφατική: όπως το νερό είναι το μαλακότερο πράγμα ταυτόχρονα μπορεί να γίνει ότι πιο καταστροφικό.
Αν λοιπόν δεν έχουμε ενότητα πως μπορούμε να διαχειριστούμε τις δυνάμεις έξω από εμάς, που στην πραγματικότητα βρίσκονται και μέσα μας;
Όλες οι μορφές διέπονται από τους ίδιους νόμους. Το μόνο που μένει είναι η κάθε μορφή, από την ανώτερη μέχρι την κατώτερη να επιτελέσει τον «σκοπό» της.
Ο άνθρωπος επειδή έχει να διαχειριστεί την σκέψη έχει έναν πολύ μεγαλύτερο κόπο να κάνει σε σχέση με άλλα πλάσματα. Ένας λοιπόν Μεταφυσικός τρόπος για να προσεγγίσουμε τον Εαυτό είναι να κάνουμε απλά το Καλό.
Όλη η Δημιουργία είναι μια αντανάκλαση αυτού του Καλού. Ένας άνθρωπος δημιουργεί γιατί προσπαθεί να βρει μια σύναψη. Αν κανείς παρατηρήσει την λογοτεχνία θα δει ότι όλη η δημιουργικότητα που αναδύεται, είναι μια ασυνείδητη ή ενσυνείδητη προσπάθεια προσέγγισης του Καλού. Όλη η δημιουργικότητα είναι ένα αναπόφευκτο μη τέλος.
Οι νόμοι της δημιουργίας είναι ίδιοι για όλους και για όλα στο χέρι μας είναι αν θα επιλέξουμε το Καλό.
Όταν λοιπόν ψάχνεις εκ των προτέρων να μοιάσεις κατ εικόνα ή καθ ομοίωση διαστρεβλώνεις, εισδύεις στα δίχτυα της διττότητας είτε κάνεις το καλό είτε το κακό. Γιατί; Γιατί βάζεις την ιδέα του εαυτού σου, της βιολογίας σου μπροστά και φτιάχνεις θεούς κατά βούληση, χωρίς ελεύθερη βούληση. Ελεύθερη βούληση σημαίνει απλά να κάνεις το Καλό, ακόμα και όταν το αρνείσαι.
Δεν υπάρχει λοιπόν κάποιος σκοπός στο να κάνεις το Καλό. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να προσαρμόσουμε την βιολογία μας στην βιολογία μας, που σημαίνει σταδιακή αποταύτιση από το βασίλειο των αναγκών και των επιθυμιών, και αυτό είναι Μετάβαση, αυτό είναι το μόνο πεπρωμένο του ανθρώπου. Τέσσερις νόμοι διέπουν τα πάντα: Διάλυση, Σύνθεση, Ενσωμάτωση, Μετάβαση, όλα σε έναν αέναο κύκλο.
Δεν υπάρχει λοιπόν κάποιος συγκεκριμένος σκοπός στον άνθρωπο ή στην φύση. Αν υπήρχε δεν θα ήταν τίποτα άλλο παρά ένας δικός μας ιδεολογικός ανθρωποκεντρικός σκοπός. Δεν υπάρχει κάποιο δεδομένο εκ των προτέρων πρότυπο στο οποίο πρέπει να μοιάσει ο άνθρωπος.
Και αυτό για έναν απλό λόγο: θα καταστρατηγούσε ο άνθρωπος τον νόμο του καλού και του κακού. Διότι ο άνθρωπος δεν είναι συνειδητός, ο άνθρωπος είναι το πιο εξελιγμένο βιολογικά σάρκινο είδος στην γη το οποίο προσπαθεί να γίνει συνειδητό. Ο άνθρωπος προσπαθεί να γίνει συνειδητός βάζοντας σε τάξη την σκέψη και ταυτόχρονα κάνοντας το Καλό. Αν λείπει το ένα από τα δύο ή βρίσκονται σε δυσαρμονία. ο άνθρωπος παραμένει ασυνείδητος στον βαθμό που Κατανοεί.
Ανακεφαλαιώνοντας:
1. Ο Θεός δεν είναι κάτι άφθαστο, έτσι υπερεκτιμούμε τις δυνάμεις μας, γινόμαστε φανατικά καλοί και εντελώς αντιεπιστημονικοί, τεμαχίζουμε στα δύο το πνεύμα μας.
2. Ο Θεός δεν είναι του χεριού μας, ούτε το παιδί για τα θελήματα, έτσι υποτιμούμε τις δυνάμεις, γινόμαστε μηχανικά όντα, χωρίς διαίσθηση.
Ή μπορούμε να πούμε τα αντίθετα ότι ισχύουν, το συμπέρασμα θα είναι πάλι το ίδιο.
Αντώνης Χαρατσής
Με άλλα λόγια πρέπει να προσεγγίσουμε το Ασυνείδητο Συνειδητά, γιατί αυτό είναι το προφανές πεπρωμένο μας.
Είμαστε στην γη για να γνωρίσουμε την σαρκική σκοτεινή πλευρά μας και να την μετουσιώσουμε.
Η μετουσιωμένη πλέον άγνοια είναι πέρα από το καλό και το κακό.
Αλλά τα επίπεδα άγνοιας περιλαμβάνουν το καλό και το κακό σε λανθάνουσα μορφή.
Η ζωή τελικά είναι αντιφατική: όπως το νερό είναι το μαλακότερο πράγμα ταυτόχρονα μπορεί να γίνει ότι πιο καταστροφικό.
Αν λοιπόν δεν έχουμε ενότητα πως μπορούμε να διαχειριστούμε τις δυνάμεις έξω από εμάς, που στην πραγματικότητα βρίσκονται και μέσα μας;
Όλες οι μορφές διέπονται από τους ίδιους νόμους. Το μόνο που μένει είναι η κάθε μορφή, από την ανώτερη μέχρι την κατώτερη να επιτελέσει τον «σκοπό» της.
Ο άνθρωπος επειδή έχει να διαχειριστεί την σκέψη έχει έναν πολύ μεγαλύτερο κόπο να κάνει σε σχέση με άλλα πλάσματα. Ένας λοιπόν Μεταφυσικός τρόπος για να προσεγγίσουμε τον Εαυτό είναι να κάνουμε απλά το Καλό.
Όλη η Δημιουργία είναι μια αντανάκλαση αυτού του Καλού. Ένας άνθρωπος δημιουργεί γιατί προσπαθεί να βρει μια σύναψη. Αν κανείς παρατηρήσει την λογοτεχνία θα δει ότι όλη η δημιουργικότητα που αναδύεται, είναι μια ασυνείδητη ή ενσυνείδητη προσπάθεια προσέγγισης του Καλού. Όλη η δημιουργικότητα είναι ένα αναπόφευκτο μη τέλος.
Οι νόμοι της δημιουργίας είναι ίδιοι για όλους και για όλα στο χέρι μας είναι αν θα επιλέξουμε το Καλό.
Όταν λοιπόν ψάχνεις εκ των προτέρων να μοιάσεις κατ εικόνα ή καθ ομοίωση διαστρεβλώνεις, εισδύεις στα δίχτυα της διττότητας είτε κάνεις το καλό είτε το κακό. Γιατί; Γιατί βάζεις την ιδέα του εαυτού σου, της βιολογίας σου μπροστά και φτιάχνεις θεούς κατά βούληση, χωρίς ελεύθερη βούληση. Ελεύθερη βούληση σημαίνει απλά να κάνεις το Καλό, ακόμα και όταν το αρνείσαι.
Δεν υπάρχει λοιπόν κάποιος σκοπός στο να κάνεις το Καλό. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να προσαρμόσουμε την βιολογία μας στην βιολογία μας, που σημαίνει σταδιακή αποταύτιση από το βασίλειο των αναγκών και των επιθυμιών, και αυτό είναι Μετάβαση, αυτό είναι το μόνο πεπρωμένο του ανθρώπου. Τέσσερις νόμοι διέπουν τα πάντα: Διάλυση, Σύνθεση, Ενσωμάτωση, Μετάβαση, όλα σε έναν αέναο κύκλο.
Δεν υπάρχει λοιπόν κάποιος συγκεκριμένος σκοπός στον άνθρωπο ή στην φύση. Αν υπήρχε δεν θα ήταν τίποτα άλλο παρά ένας δικός μας ιδεολογικός ανθρωποκεντρικός σκοπός. Δεν υπάρχει κάποιο δεδομένο εκ των προτέρων πρότυπο στο οποίο πρέπει να μοιάσει ο άνθρωπος.
Και αυτό για έναν απλό λόγο: θα καταστρατηγούσε ο άνθρωπος τον νόμο του καλού και του κακού. Διότι ο άνθρωπος δεν είναι συνειδητός, ο άνθρωπος είναι το πιο εξελιγμένο βιολογικά σάρκινο είδος στην γη το οποίο προσπαθεί να γίνει συνειδητό. Ο άνθρωπος προσπαθεί να γίνει συνειδητός βάζοντας σε τάξη την σκέψη και ταυτόχρονα κάνοντας το Καλό. Αν λείπει το ένα από τα δύο ή βρίσκονται σε δυσαρμονία. ο άνθρωπος παραμένει ασυνείδητος στον βαθμό που Κατανοεί.
Ανακεφαλαιώνοντας:
1. Ο Θεός δεν είναι κάτι άφθαστο, έτσι υπερεκτιμούμε τις δυνάμεις μας, γινόμαστε φανατικά καλοί και εντελώς αντιεπιστημονικοί, τεμαχίζουμε στα δύο το πνεύμα μας.
2. Ο Θεός δεν είναι του χεριού μας, ούτε το παιδί για τα θελήματα, έτσι υποτιμούμε τις δυνάμεις, γινόμαστε μηχανικά όντα, χωρίς διαίσθηση.
Ή μπορούμε να πούμε τα αντίθετα ότι ισχύουν, το συμπέρασμα θα είναι πάλι το ίδιο.
Αντώνης Χαρατσής
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.