Έχετε ποτέ βιώσει το συναίσθημα της ραγισμένης καρδιάς; Αγαπήσατε ποτέ κάποιον χωρίς ανταπόκριση; Ζήσατε ποτέ μια επώδυνη απομάκρυνση λόγω χωρισμού ή θανάτου; Νιώσατε ποτέ βαθιά πληγωμένοι από τα λόγια ή τη συμπεριφορά κάποιου; Αισθανθήκατε ποτέ άγχος, πόνο ή στρες που σας έκοψε την ανάσα;
Η ζωή είναι γεμάτη με χαρούμενες στιγμές, αλλά υπάρχουν και στιγμές που αισθανόμαστε έντονο συναισθηματικό πόνο. Συνήθως, μετά από τραυματικές εμπειρίες, είναι λογικό να βάζουμε φραγμούς, που μας προστατεύουν από το να πληγωθούμε ξανά. Μάλιστα αστειευόμαστε μ’ αυτές μας τις εμπειρίες και τις αποκαλούμε «συναισθηματικό φορτίο». Αλλά δεν είναι καθόλου αστείο…
Πώς μπορούν όμως τα συναισθήματα να προκαλέσουν σωματικές αντιδράσεις; Πολλές φορές ο πόνος προκαλείται από αισθήματα που είναι βαθιά θαμμένα στο σώμα μας. Όταν τα παγιδευμένα μας αισθήματα εμποδίζουν τη ροή της ενέργειας στο σώμα μας, αυτό μας κάνει να πονάμε.
Σύμφωνα με μελέτες του 2009 από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και του Πανεπιστημίου του Maryland που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Scientific American, η δραστηριότητα σε μια περιοχή του εγκεφάλου η οποία ρυθμίζει τις συναισθηματικές αντιδράσεις και ονομάζεται πρόσθιος φλοιός του προσαγωγίου, βοηθά να εξηγήσουμε πώς μια συναισθηματική προσβολή μπορεί να προκαλέσει ένα βιολογικό καταρράκτη αντιδράσεων. Κατά τη διάρκεια μιας ιδιαίτερα αγχωτικής εμπειρίας, ο πρόσθιος φλοιός του προσαγωγίου μπορεί να αντιδράσει με την αύξηση της δραστηριότητας του πνευμονογαστρικού νεύρου – το νεύρο που ξεκινά από το στέλεχος του εγκεφάλου και συνδέεται με το λαιμό, το στήθος και την κοιλιά. Όταν, λοιπόν, το πνευμονογαστρικό νεύρο υπερδιεγερθεί, προκαλεί σωματικό πόνο και ναυτία.
Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση που αισθανόμαστε στενοχώρια για λογαριασμό κάποιου κοντινού μας ανθρώπου. Η ενσυναίσθηση μπορεί να προκαλέσει την ίδια αντίδραση στον οργανισμό μας, μεταφράζοντας τον ψυχικό σε σωματικό πόνο.
Τα καταπιεσμένα συναισθήματα μπλοκάρουν την ενέργεια μας κρατώντας τη πίσω σαν ένα φράγμα, αποκόπτοντας έτσι τα όργανα μας από την υγιή ροή ζωτικής ενέργειας που χρειάζονται. Τα συναισθήματα που παραμένουν παγιδευμένα στο σώμα μας, μπορούν να μας αρρωστήσουν και να μας προκαλέσουν τεράστιο σωματικό πόνο.
Ίσως μας βοηθήσει ένα αναλγητικό για να αντιμετωπίσουμε προσωρινά το συναισθηματικό πόνο, αλλά δεν θα εξαλείψει την πραγματική αιτία του, δηλαδή τα συναισθήματα που δεν εμφανίστηκαν, ή δεν εκφράστηκαν, ή δεν αφήσαμε τον εαυτό μας να τα νιώσει πραγματικά. Για να ξεπεράσουμε τη θλίψη, να επιλύσουμε το θυμό, να βιώσουμε τη σύγκρουση, ακόμη και για να καλοδεχτούμε την ευτυχία, θα πρέπει πραγματικά να αισθανθούμε όλα αυτά τα συναισθήματα στο σώμα μας και να τα αφήσουμε να εκδηλωθούν.
Μπορούμε εύκολα να βρούμε στο σώμα μας τις περιοχές των ευχάριστων συναισθημάτων και της απόλαυσης (φαγητό, ποτό, σεξ, ζεστασιά, αφή), οπότε γιατί να μην επιτρέπουμε στον εαυτό μας να εξερευνήσει και τους χώρους του συναισθηματικού πόνου; Γιατί να τον κουκουλώνουμε και να κάνουμε ότι δεν υπάρχει; Σίγουρα πονάει πολύ για λίγο, αλλά στη συνέχεια – ως εκ θαύματος – έρχεται η ανακούφιση και η εμφάνιση μιας νέας προοπτικής τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τους αγαπημένους μας.
Βιώστε τα συναισθήματα σας στο έπακρο και προχωρήστε παρακάτω ακόμα πιο δυνατοί …κάνει καλό!
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Η ζωή είναι γεμάτη με χαρούμενες στιγμές, αλλά υπάρχουν και στιγμές που αισθανόμαστε έντονο συναισθηματικό πόνο. Συνήθως, μετά από τραυματικές εμπειρίες, είναι λογικό να βάζουμε φραγμούς, που μας προστατεύουν από το να πληγωθούμε ξανά. Μάλιστα αστειευόμαστε μ’ αυτές μας τις εμπειρίες και τις αποκαλούμε «συναισθηματικό φορτίο». Αλλά δεν είναι καθόλου αστείο… 
Σύμφωνα με μελέτες του 2009 από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και του Πανεπιστημίου του Maryland που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Scientific American, η δραστηριότητα σε μια περιοχή του εγκεφάλου η οποία ρυθμίζει τις συναισθηματικές αντιδράσεις και ονομάζεται πρόσθιος φλοιός του προσαγωγίου, βοηθά να εξηγήσουμε πώς μια συναισθηματική προσβολή μπορεί να προκαλέσει ένα βιολογικό καταρράκτη αντιδράσεων. Κατά τη διάρκεια μιας ιδιαίτερα αγχωτικής εμπειρίας, ο πρόσθιος φλοιός του προσαγωγίου μπορεί να αντιδράσει με την αύξηση της δραστηριότητας του πνευμονογαστρικού νεύρου – το νεύρο που ξεκινά από το στέλεχος του εγκεφάλου και συνδέεται με το λαιμό, το στήθος και την κοιλιά. Όταν, λοιπόν, το πνευμονογαστρικό νεύρο υπερδιεγερθεί, προκαλεί σωματικό πόνο και ναυτία.
Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση που αισθανόμαστε στενοχώρια για λογαριασμό κάποιου κοντινού μας ανθρώπου. Η ενσυναίσθηση μπορεί να προκαλέσει την ίδια αντίδραση στον οργανισμό μας, μεταφράζοντας τον ψυχικό σε σωματικό πόνο.
Μπορούμε εύκολα να βρούμε στο σώμα μας τις περιοχές των ευχάριστων συναισθημάτων και της απόλαυσης (φαγητό, ποτό, σεξ, ζεστασιά, αφή), οπότε γιατί να μην επιτρέπουμε στον εαυτό μας να εξερευνήσει και τους χώρους του συναισθηματικού πόνου; Γιατί να τον κουκουλώνουμε και να κάνουμε ότι δεν υπάρχει; Σίγουρα πονάει πολύ για λίγο, αλλά στη συνέχεια – ως εκ θαύματος – έρχεται η ανακούφιση και η εμφάνιση μιας νέας προοπτικής τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τους αγαπημένους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.