Τον διεθνώς βραβευμένο ποιητή της Ρωμιοσύνης Γιάννη Ρίτσο, με τα τιμημένα ποιήματα των παθών μέσα στην Ελληνική πραγματικότητα, που βλέπονται από το πρίσμα της ανθρώπινης και της θείας δικαιοσύνης, τον κυνηγημένο ποιητή για τις πολιτικές του ιδέες, που δέχτηκε εις βάρος του κριτικές και από τους αριστερούς αλλά και από τους δεξιούς, τον ποιητή που φυλακίστηκε και εξορίστηκε για τον ιδεαλισμό του, ε, λοιπόν, αυτόν τον ποιητή, ο Κωστής Παλαμάς ήταν ο πρώτος που χαιρέτησε την αξία του, το 1938, μη λογαριάζοντας τις κριτικές της εποχής, αφιερώνοντάς του τους παρακάτω στίχους:
«Το ποίημά σου το πικρό, το ζουν ιχώρ κ’ αιθέρας
καθάριος όρθρος της αυγής, μηνάει το φως της μέρας
σε μια φρικίαση τραγική χαμογελάει μιας πλάσης
Για τους στίχους αυτούς ο Κ. Παλαμάς δέχτηκε πολλά αρνητικά σχόλια για την ευκολία ν’ ανακηρύσσει ποιητές. Εντύπωση κάνει το γεγονός πως ο Μητροπολίτης Λαοδικείας Ιερόθεος, θαυμαστής του Παλαμά, ενοχλείται ιδιαίτερα και στέλνει την απάντηση στον ποιητή:
«Να παραμερίσουμε για να περάσεις». Είναι μεγάλος ο λόγος αυτός που λέτε στο νέο ποιητή Γιάννην Ρίτσον. Ένας γέρος Παλαμάς, το βουνό, θα παραμερίσει για να περάσει ο νέος, η ζωή που φέρνει τις νέες αποκαλύψεις της, τα νέα της. Τον χρίετε έτσι, βάζετε πάνω το χέρι σας. Το πράγμα θυμίζει λίγο την χειροτονία νέου Επισκόπου υπό Πατριάρχου. Τον ενδύει την αρχιερατικήν περιβολήν του, αφήνει να μοιράσει το αντίδωρον και αποσύρεται. Φιλώ το σεμνόν σας μέτωπον. Ένας θαυμαστής σας. Ο Μητροπολίτης Λαοδικείας Ιερόθεος, Φαναρίου, Οικουμενικού Πατριαρχείου».
Ιδού και η απάντηση του Κ. Παλαμά:
«Ο Ρίτσος είναι ένας νέος ποιητής που θα φτάνει, υποθέτω, το βάρος της γεροντικής μου επιβολής το ύψος της ποιητικής του χάριτος που τον ανέβασε η ποιητική του έμπνευση…. Θαύμασα και κήρυξα την πρωτοφανή του δεξιοσύνη, ακούραστο το στίχο και τη μεγαλοσύνη του στην ποίηση. Τα καλλιτεχνικά μας γράμματα…..πρώτη φορά βρίσκουν χορευτή έτσι δυνατό και τολμηρό…εγώ στην κριτική μου, ευγενικά, βέβαια, πάντα τη συγκατάβαση δεν τη γνωρίζω. Γνωρίζω μόνο και χαίρομαι τη συνανάβαση. Δεν συγκατεβαίνω. Συνανεβαίνω. Αν θα μείνει τίποτε στον καιρό σπό την κριτική μου στους ποιητές, αυτό θα είναι. Δεν συγκατεβαίνω. Συνανεβαίνω. Το ξαναλέω. Μάλιστα για το νέο ποιητή, το Ρίτσο….»
Τριάντα επτά χρόνια αργότερα, συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 1975, η Ελλάδα αναγόρευσε τον διάσημο ποιητή Γ. Ρίτσο επίτιμο διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης κατόπιν ψηφίσματος.
Τα μεγαλόπρεπα και θριαμβευτικά μελοποιημένα ποιήματά του βρήκαν τη δικαίωση τους στα λόγια εκείνα του Κ. Παλαμά, που σήκωσε το βάρος μιας ιδέας κριτικής πέρα από την προσποίηση και την αλαζονεία των κολάκων ποιητών.
Το χρίσμα του Κ. Παλαμά έχει μια συμβολική διάθεση για τους ποιητές μας, των οποίων το πνεύμα δεν πρέπει να υποτάσσουμε, να μειώνουμε, να καταποντίζουμε, να εκμηδενίζουμε.
Ακολουθώντας τα χνάρια του Κ. Παλαμά, την αληθινή ποίηση με τις νέες ιδέες, τον αυθόρμητο ενθουσιασμό, την ομορφιά του λόγου, τη δύναμη της καρδιάς και τις ελεύθερες αντιλήψεις της ζωής των νέων, οφείλουν να υποστηρίζουν οι παλιότεροι και οι γεροντότεροι ποιητές, όσοι βέβαια νιώθουν τον ποιητικό συγκλονισμό μιας αποκάλυψης στα βάθη κάποιου ανθρώπου και να γίνονται παράδειγμα προς μίμηση.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.