Ἕνας ἀσήμαντος κι ἄσημος τάφος, στὴν Ἀμφίπολιν.

Στην Αμφίπολη κατά τύχη βρέθηκε ένας πολύ σπουδαίος τάφος και μάλιστα ασύλητος.
Δεν ήταν με πεντακόσια μέτρα διάμετρο.
Δεν είχε σφίγγες στην είσοδο. Για την ακρίβεια δεν υπήρχε καν είσοδος.
Δεν είχε λιοντάρι στην κορυφή. Για την ακρίβεια δεν υπήρχε καν κορυφή.
Τα κανάλια δεν επισκέφτηκαν τότε την Αμφίπολη.

Ο τάφος ενός από τους μεγαλυτέρους στρατηγούς, μα και πολιτικούς, της αρχαιότητας, που ακριβώς επειδή ήταν σπουδαίος δεν μας τον δίδαξαν ποτέ στα σχολειά μας.
Τάφος της κλασσικής εποχής, της ακμαίας Ελλάδος.

Στην ακμαία κλασσική Ελλάδα, το μέγεθος και η ποσότητα όχι μόνο δεν είχαν αξία, αλλά ήταν και δείγμα βαρβαρισμού.
Έτσι σαν εύρημα κατά την ανασκαφή θεμελίων του μουσείου, βρέθηκε κιβωτιόσχημος τάφος και μέσα σε αυτόν μία ασημένια λάρνακα η οποία περιείχε την τέφρα του νεκρού και ένα χρυσό στεφάνι.

Τόσο η ασημένια λάρνακα, όσο και το χρυσό στεφάνι, παραπέμπουν σε ένα σπουδαίο, σε ένα σημαίνον πρόσωπο της πόλεως.
Οι αρχαιολόγοι είναι πεπεισμένοι ότι πρόκειται για τον τάφο του Σπαρτιάτη στρατηγού Βρασίδα.
Ο κατακτητής της πόλεως, ο οποίος με την χρηστή διοίκηση έγινε τόσο αγαπητός στους κατοίκους της Αμφιπόλεως, οι οποίοι τον έθαψαν τιμητικά εντός των τειχών, στην είσοδο της αγοράς όπως μας πληροφορεί ο Θουκιδίδης.

Αυτή η μεγάλη και ιδιαίτερη προσωπικότητα, δεν θα μπορούσε να έχει και έναν κοινό θάνατο.
Ο Βρασίδας είχε έναν μυθικό θάνατο.
Τον θάνατο του Ετεοκλή των Θηβών.
Έξω από την ανατολική πύλη, υπερασπίζοντας με ποιοτικό και εν μέρει αριθμητικό στρατιωτικό μειονέκτημα, κατάφερε να κατατροπώσει τον Αθηναϊκό στρατό, ο οποίος με αρχηγό τον Κλέωνα ήρθε για να ανακαταλάβει την πόλη.
Στην μάχη αυτή σκοτώθηκαν 600 στρατιώτες Αθηναίοι, μαζί και ο Κλέων.
Ο Κλέων, που μόλις λίγο καιρό πριν είχε ταπεινώσει για πρώτη φορά στην ξηρά τον Σπαρτιατικό στρατό και είχε συγκλονίσει τον τότε κόσμο με τους Σπαρτιάτες αιχμάλωτους που παρέλασαν σαν όμηροι στην Αθήνα.

Οι λίγοι Σπαρτιάτες, μαζί με τους Θράκες μισθοφόρους, είχαν 6 νεκρούς!
Αλλά μέσα σε αυτούς και ο Βρασίδας!
Σαν τον Ετεοκλή που σκοτώθηκε έξω από τα τείχη των Θηβών, σκοτώνοντας τον αδερφό του Πολυνείκη και νικώντας τους Αργείους, λύνοντας την πολιορκία και προσφέροντας την λύτρωση στην πόλη του.

Αξίζει πραγματικά να μάθει κάποιος την ιστορία του Βρασίδα και μετά του Κλέωνα και μετά…
Ναι αυτό έχει αξία. Και αυτά δεν είναι εικασίες, είναι ιστορία και είναι εκεί στο μουσείο της Αμφιπόλεως.
Όπως και ο τάφος είναι εύκολα επισκέψιμος λίγο παραπέρα.

Μπορείς να πας και να σταθείς μπροστά στην τελευταία κατοικία τούτου του κλασικού Έλληνα, που έζησε δύο μόλις γενιές μετά τον Λεωνίδα, που έζησε στο ίδιο περιβάλλον, που εμπνεύστηκε από τις ίδιες αξίες!
Η Αμφίπολη έχει αυτό και άλλα πολλά.
Μην μένεις θεατής της τηλεοράσεως, και των σόου, των αμόρφωτων δημοσιογράφων, που παρουσιάζουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, μιας και λόγω κρίσεως μειώθηκαν τα κοσμικά τους ρεπορτάζ.
Δύσκολα στον τάφο που υπάρχει στον λόφο Καστά να βρεθεί κάτι σπουδαιότερο.
Αλλά τον Βρασίδα δεν είδα κανείς να τον τιμά, όπως θα ήθελαν οι κάτοικοι εκείνου του τόπου.
Όπως θα το επέβαλε η ιστορία μας, σαν Έλληνες που κομπάζουμε πως είμαστε.
Δεν είδα μιλιούνια επισκεπτών και δημοσιογράφων οι οποίοι συσνοστίζονται στους πρόποδες του λόφου Καστά…

Δαβίστης Λαέρτης

ΥΓ: Συνέχεια από την ελληνική και όχι την νεοελληνική Αμφίπολη θα έχουμε αυτές τις ημέρες, διότι η αηδία από όλους αυτούς που την ανακάλυψαν στον χάρτη και περιμένουν θησαυρούς και ορδές κουτόφραγκων και Κινέζων τουριστών.

filonoi

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ