Γιατί οι γυναίκες τα βάζουμε με τις άλλες γυναίκες;

Της Ηλιάνας Βολονάκη.

Η γυναικεία αντιζηλία έχει- και είχε- αποτελέσει αντικείμενο πολλών συζητήσεων και προβληματισμών και φαίνεται να επηρεάζει γυναίκες ανεξαρτήτου ηλικίας, κοινωνικής τάξης ή οικονομικού στρώματος.

Κι ενώ η κοινωνία εξελίσσεται και η κοινωνική και επαγγελματική θέση της γυναίκας ενισχύεται η γυναικεία αντιζηλία κυριαρχεί και γίνεται έκδηλη τόσο στο διαπροσωπικό επίπεδο, όσο και στον εργασιακό και κοινωνικό τομέα.

Διαφωνείτε; 

Ας πάρουμε, το θέμα, όμως, από την αρχή! Ενώ ο ανταγωνισμός και η επιτυχία ανάμεσα στους άνδρες ενισχύονται κοινωνικά από την παιδική τους ηλικία, οι γυναίκες, αρκετές φορές, μάλιστα, αναθρέφονται και ενισχύονται στα να είναι καλά κορίτσια- τραγούδι Βανδής, μου θυμίζει: Κορίτσι πράμα- και να μην εκφράζουν ανοιχτά τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους.

Πολλές φορές,μάλιστα, αποτελεί ταμπού, το οποίο πρέπει να καταπιέζεται, να κρύβεται και να μην εκφράζεται. Με τον τρόπο αυτό όμως καταβάλλει τη γυναίκα που το βιώνει και της επιτρέπει να το αναγνωρίσει, να το διαχειριστεί και να το αντιμετωπίσει.

Κι εδώ, λοιπόν,παίρνει ρόλο, η σύγχρονη κοινωνία, η οποία έχει  τη γυναίκα σε ένα καινούριο ρόλο, έξω από το σπίτι, σε έναν κόσμο με επιλογές και ευκαιρίες! Έχοντας, παράλληλα καλλιεργήσει και τον γυναικείο ανταγωνισμό που παραδόξως τείνει να στρέφεται ενάντια στην ίδια τη γυναίκα και όχι τον άντρα.

Επίσης, ας μην ξεχνάμε, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πού τείνουν να προβάλλουν μη ρεαλιστικά γυναικεία πρότυπα ομορφιάς, τα οποία προκαλούν άγχος και ανασφάλεια στη σύγχρονη γυναίκα που πασχίζει να τα φτάσει αλλά δεν μπορεί. Η εμμονή- αν κάνω λάθος, διορθώστε με-   με την εξωτερική εμφάνιση- που συνεπάγεται  και την ερωτική έλξη από τους άντρες- κάνει- συχνά- τις γυναίκες να ανταγωνίζονται μεταξύ τους και να ζηλεύουν αυτή που θεωρούν ότι είναι πιο όμορφη ή πιο ελκυστική από αυτές.

Με αποτέλεσμα, να  καλλιεργείται  ότι θα πρέπει -με κάθε τρόπο και κόστος- να νικηθεί η αντίπαλος και να κατακτηθεί το αντικείμενο του πόθου.

Τι λέτε;

Κάτι παρόμοιο, δεν ισχύει, άλλωστε και τον εργασιακό χώρο,όπου  οι ευκαιρίες είναι πιο περιορισμένες και, κατά συνέπεια, οι γυναίκες φτάνουν στο σημείο να ανταγωνίζονται η μία την άλλη και να φθονούν εκείνη που θεωρούν πιο επιτυχημένη.

Βέβαια, ένας άλλος λόγος για την γυναικεία αντιζηλία θα μπορούσε να αποδοθεί και στην ίδια τη φύση της γυναικείας ταυτότητας, η οποία τείνει να διαμορφώνεται κυρίως μέσα από τη σύγκρισή της με άλλες γυναίκες, όπως τη μητέρα, την αδελφή, τη φίλη ή τη συνάδελφό της. Οι προσωπικές μας επιτυχίες και αποτυχίες αξιολογούνται μέσα από τη σύγκρισή τους με αυτές άλλων γυναικών, με αποτέλεσμα να χαιρόμαστε με την αποτυχία του άλλου και να φθονούμε την επιτυχία του.

Μην ξεχνάμε, όμως: Η αντιζηλία έχει έντονα τα στοιχεία του ανταγωνισμού, της ζήλιας και του φθόνου.