Ήλιος, το άστρο της ζωής

Το «Άστρο της Ζωής» είναι ο μεγάλος θεός του κόσμου, γεννημένος από αρχαίες κοσμογονίες και εγκαθιδρυμένος ως σταθερή μονάδα στον ουράνιο θόλο. Ρα, Φοίβος Απόλλων, Μίθρας, Ουϊτζιλοπότστλι, Sol Invictus (ανίκητος), ο Ήλιος ορίζει τις Ώρες, ελέγχει τον ουράνιο τροχό και έχει κρεμασμένους στον τοίχο του παλατιού του τους πίνακες της Αρμονίας με την αλληλουχία των γεγονότων του κόσμου.

Για τον άνθρωπο είναι Πατέρας, γεννήτορας και ζωοδότης, ο κύριος της εξουσίας. Βασιλείς, αυτοκράτορες, δίκαιοι άρχοντες και βίαιοι καπηλευτές θέλησαν σε όλη την ανθρώπινη ιστορία να πάρουν κάτι από την ηλιακή λάμψη εκμεταλλευόμενοι τα σύμβολα της δόξας του (εδώ στο πιο πρόσφατο ιστορικό example, ο πατερναλιστής Α. Παπανδρέου έστησε έναν πράσινο ήλιο στον πολιτικό ουρανό της χώρας).

Πέρα από την ιστορία, τη θρησκεία και την πολιτική, ο ήλιος ως δημιουργός και διατηρητής της ζωής τιμάται ακόμα όπως του πρέπει από ατέλειωτα κορμιά ξαπλωμένα στην άμμο και εποχικές μεταναστεύσεις πλανητικής κλίμακας στις περιοχές που λάμπει προνομιακά από τα εξωτικά νησιά του Ειρηνικού και τις θερμές ακτές της Αφρικής μέχρι τους παραδείσους της Μεσογείου, Αδριατική, Ιόνιο και στο Αρχιπέλαγος Αιγαίο.

Για το ανθρώπινο σώμα, την ψυχή και το συναίσθημα είναι αγγελιαφόρος της χαράς, της ευρωστίας και της δύναμης. Ο Ήλιος είναι το κατεξοχήν χημικό εργαστήριο, το ενεργειακό εργαστήριο του δικού μας σύμπαντος. Η φωτιά στην κουζίνα της φύσης. Αυτός είναι ο κύριος υπεύθυνος για την γένεση, την ανάπτυξη, τη ζωτική δύναμη των πάντων.

Ο Ήλιος στον άνθρωπο ξεκινά μια ολόκληρη διαδοχή χημικών διεργασιών που επενεργούν στα κύτταρα, μεταβάλλουν τον εγκέφαλο, διεισδύουν βαθιά στο ανθρώπινο σώμα. Η τροφή δεν μπορεί να κάνει πολλά χωρίς την επενέργειά του. Δεν μπορεί να αυξήσει την συχνότητά της. Είναι ο καταλύτης για την ένωση και την περαιτέρω ανύψωση των θρεπτικών στοιχείων. Ο Ήλιος αυξάνει την συχνότητα δόνησης και την ποιότητα κραδασμών της φυσικής τροφής: δέρμα, μαλλιά, νύχια, κόκκαλα, γεννητικά όργανα αλλά κυρίως, ορμόνες,  νευρικό σύστημα και  εγκέφαλος εξαρτώνται άμεσα από τη δράση του. Όχι πολλές δεκαετίες πριν, οι γυναικολόγοι συνιστούσαν σε όσες δεν μπορούσαν να συλλάβουν τη γυμνή έκθεση των γεννητικών οργάνων στον ήλιο και τα μπαλκόνια γέμιζαν από ντροπαλές αλλά αποφασισμένες γυναίκες χωρίς εσώρουχα κάτω από ρόμπες και φορέματα, κατάφατσα στην εξοχότητά του. Στις βαριές, σκοτεινές χώρες του Βορρά έχουν φτιάξει ειδικές λάμπες/σολάριουμ για να εκτίθενται στις ακόμα και τεχνητά θεραπευτικές αξίες του φωτός του οι άνθρωποι με μελαγχολία και κατάθλιψη. Τα σπασμένα κόκκαλα επουλώνονται γρηγορότερα το καλοκαίρι πάνω στην καυτή άμμο και οι πόνοι των αρθριτικών περνάνε.

Η πύρινη ένταση του Ήλιου

Η δύναμη του Ήλιου μπορεί να αυξάνει την ένταση. Το καλοκαίρι είναι το σημείο έξαρσης της έντασης, γι’αυτό περιέχει και κάτι το ονειρικό. Είναι εποχή αλλοδιαστατικών συμβάντων/συμπάντων. Η ίδια η ενασχόληση, η σκέψη προς τον ήλιο μεταφέρουν κάτι από την ενέργεια και τη δύναμή του στην ψυχή. Κατά τον Γκουρτζίεφ ο Ήλιος τρέφει το δεύτερο, πιο υπερβατικό σώμα του ανθρώπου ή Σώμα Κεστζάν, την αστρική του υπόσταση. Αν θεωρούσαμε το ανθρώπινο ον σαν μια μπαταρία ο Ήλιος είναι ο μεγάλος συσσωρευτής. Εδώ γίνεται η φόρτιση. Οι Αζτέκοι και οι Μάγιας ίσως παραφόρτιζαν από τον ήλιο, τις αιματηρές τους θυσίες και τα πυραμιδοειδή τους οικοδομήματα. Οι σκληρές, πολεμοχαρείς, βίαιες κοινωνίες τους ήταν η ένταση στην έξαρσή της, σε θυσιαστική υπερβολή.

Το στοιχείο του Ήλιου είναι η φωτιά, σύμβολό του το ιερό τρίγωνο, η πυραμίδα, στις ιδιότητές του είναι η μεταμόρφωση και η εξύψωση προς τα άνω, η αλχημιστική κατάλυση και ανύψωση των στοιχείων, η ενέργεια και η μαγεία, η φώτιση, αλλά και η κατανάλωση, η έκρηξη, η καταστροφή.

«Πέρα από το όριο του επιτρεπτού υπάρχει η φωτιά. Ο Απόλλων και ο Διόνυσος συχνά ζουν κατά μήκος εκείνης της οριακής, και από τη θεϊκή και από την ανθρώπινη πλευρά, γραμμής, υποκινώντας την υπέρβαση στους ανθρώπους» θα γράψει ο Ρομπέρτο Καλάσσο στο λυρικό βιβλίο του «Οι Γάμοι του Κάδμου και της Αρμονίας».

Η ενέργεια του Ήλιου μεταβάλλει τα όντα και τα μεταμορφώνει. Σαν την μικρή Πορτοκαλένια του Ελύτη που «τόσο πολύ τη μέθυσε ο χυμός του ήλιου» που της άλλαξε τη φύση στον «Ήλιο Τον Πρώτο».Ο Ήλιος συνδέεται και με τον Διόνυσο, με τον Έρωτα και το φλογερό πάθος όπως αυτό που κεραυνοβόλησε την ανατολίτισσα ανιψιά του, την Μήδεια. Ο Απόλλωνας Φοίβος (ο φωτοβόλος) που στην ύστερη αρχαιότητα ταυτίζεται με τον Ήλιο, είναι ο έρως της ζωής και των τεχνών. Όταν κατεβαίνει στο επίπεδο των θνητών, σε μια άλλη του μορφή γίνεται ο Οίστρος, που όμοιος με τον ήλιο είναι «ένας νέος με μακριά μαλλιά και απαλό κορμί, που σε κάθε του χέρι κρατά έναν πυρσό. Στέκεται όρθιος σ’ ένα άρμα με ευκίνητους τροχούς… Αυτός είναι ο οδηγός των γεγονότων, ο υποβολέας, ο άρχοντας ….που συνοδεύει όλες τις υπερβολές, τα φιλήδονα πάθη, τις μανίες με τις οποίες για αιώνες οι Έλληνες ύφαιναν τις ιστορίες τους».

Ο Ήλιος, που στον Όμηρο είναι αρχετυπικός, ξεκάθαρος και ξέχωρος από τους Ολύμπιους, γιος του τιτάνα Υπερίωνα, είναι ένας νέος και όμορφος θεός που οδηγεί στο απέραντο άνοιγμα του ουρανού το άρμα με τα λευκά του άλογα που από τα ρουθούνια τους βγάζουν φλόγες. Το πρωί ανεδύετο από την λίμνη του Ωκεανού και το βράδυ κατεδύετο στα νερά του. Πανδερκής και παντεπόπτης είναι ο άρχοντας της δικαιοσύνης γι’αυτό και στα αρχαία χρόνια ορκίζονταν στο όνομά του για πράγματα άγνωστα και κρυμμένα. Λατρεύεται στις κορυφές των βουνών και σε πυραμίδες σε όλο τον πλανήτη. Ακόμα λατρεύεται. Κάθε χρόνο τον Ιούλιο μια μακρά πομπή ανθρώπων ανεβαίνει στην κορυφή του Ταϋγέτου, σε μια από τις μεγαλύτερες φυσικές πυραμίδες στον κόσμο, 2.407 μ. ψηλά για να τιμήσει την πίστη του και να δει «το φαινόμενο της Πυραμίδας», τη σκιά του βουνού να πέφτει σε μορφή τέλειας πυραμίδας με τον ήλιο της ανατολής σε όλο το μεσσηνιακό κόλπο. Στην αρχαιότητα, μας λέει ο Πλούταρχος, οι Σπαρτιάτες θυσίαζαν λευκά άλογα σ’αυτήν την πυραμίδα που βρίσκεται σε απόλυτη νοητή ευθεία με τον Όλυμπο. Σήμερα στον ίδιο χώρο γιορτάζεται ο Προφήτης Ηλίας (Ήλιος) παραδοσιακά καταμεσής του καλοκαιριού, πάντα σε κορυφές όπως ο αρχαίος Ήλιος και ο Απόλλωνας.

Ο ορφικός ύμνος στον Ήλιο

Ο ορφικός ύμνος στον Ήλιο, από τον 6^ο αι. π. Χ. εκτός από την έξοχη ποιητική του και την γνώση σήμερα πως κρύβει στους στίχους του ακριβείς αστρονομικές παρατηρήσεις για την κίνηση του ηλιακού μας συστήματος, είναι και προτεινόμενο μέσο θεραπείας. Η εκφώνησή του θεωρείται πως μπορεί να δράσει ευεργετικά προκαλώντας αισθήματα αισιοδοξίας, δύναμης και χαράς – ίσως αυτό να οφείλεται στο ενεργειακό «κούρδισμα» που κάνει η πολύ συχνή παρήχηση του «Ρ» (καθόλου τυχαία το αρχαίο αιγυπτιακό όνομα του θεού-Ήλιου «Ρα», έχει αυτό το γράμμα). Χιλιάδες άνθρωποι σήμερα που ακολουθούν διαλογιστικές πρακτικές ξεκινούν τη μέρα τους με τη μία ή άλλη εκδοχή της άσκησης του «Χαιρετισμού στον Ήλιο», πάντα προς την Ανατολή, με το πρώτο φως της μέρας.

Ο ορφικός ύμνος «Εις Ήλιον» που προτείνει θυμίαμα λιβανομάνναν είναι ο ακόλουθος:

Εἰς Ἥλιον
Κλῦθι μάκαρ, πανδερκὲς ἔχων αἰώνιον ὄμμα,
Τιτὰν χρυσαυγής, Ὑπερίων, οὐράνιον φῶς,
αὐτοφυής, ἀκάμας, ζῴιων ἡδεῖα πρόσοψι,
δεξιὲ μὲν γενέτωρ ἠοῦς, εὐώνυμε νυκτός,
κρᾶσιν ἔχων ὡρῶν, τετραβάμοσι ποσσὶ χορεύων,
εὔδρομε, ῥοιζήτωρ, πυρόεις, φαιδρωπέ, διφρευτά,
ῥόμβου ἀπειρεσίου δινεύμασιν οἶμον ἐλαύνων,
εὐσεβέσιν καθοδηγὲ καλῶν, ζαμενὴς ἀσεβοῦσιν,
χρυσολύρη, κόσμου τὸν ἐναρμόνιον δρόμον ἕλκων,
ἔργων σημάντωρ ἀγαθῶν, ὡροτρόφε κοῦρε,
κοσμοκράτωρ, συρικτά, πυρίδρομε, κυκλοέλικτε,
φωσφόρε, αἰολόδικτε, φερέσβιε, κάρπιμε Παιάν,
ἀιθαλής, ἀμίαντε, χρόνου πάτερ, ἀθάνατε Ζεῦ,
εὔδιε, πασιφαής, κόσμου τὸ περίδρομον ὄμμα,
σβεννύμενε λάμπων τε καλαῖς ἀκτῖσι φαειναῖς,
δεῖκτα δικαιοσύνης, φιλονάματε, δέσποτα κόσμου,
πιστοφύλαξ, αἰεὶ πανυπέρτατε, πᾶσιν ἀρωγέ,
ὄμμα δικαιοσύνης, ζωῆς φῶς ὦ ἐλάσιππε,
μάστιγι λιγυρῇι τετράορον ἅρμα διώκων,
κλῦθι λόγων, ἡδὺν δὲ βίον μύστῃισι πρόφαινε.

 ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ