Αποκαλύπτοντας ποιος καθοδηγεί τη ζωή μας

Σε αυτό το αέναο παιχνίδι τύχης και μοίρας, αναρωτιόμαστε πολλές φορές ποιος καθοδηγεί τη ζωή μας. 

Είναι άραγε η ζωή μας μια σειρά από τυχαία γεγονότα τα οποία όμως, κατά ένα περίεργο τρόπο, δεν μπορούμε ν' αποφύγουμε; Υπάρχει αυτό που λέμε «πεπρωμένο» και είναι αλήθεια πως δεν μπορούμε να το «προσπεράσουμε»; Διαβάστε στο άρθρο που ακολουθεί, πώς μπορούμε να επιλέξουμε το πεπρωμένο μας. 

Κάπου διάβαζα χθες πως «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» και άρχισα να προβληματίζομαι: έχει βάση ή όχι; Τι θα συνέβαινε αν επιλέγαμε και αποφασίζαμε να πιστέψουμε ότι έχει βάση και τι αν αποφασίζαμε να πιστέψουμε ότι δεν έχει; Τι θα γινόταν αν επιλέγαμε ν' αποφασίσουμε ότι, πράγματι, αδυνατούμε να αποφύγουμε και να προσπεράσουμε το πεπρωμένο μας και τι αν επιλέγαμε να πιστέψουμε ότι εμείς και μόνο εμείς είμαστε οι δημιουργοί της ζωής μας;

Συνεχίζοντας τον συλλογισμό μου, σκέφτηκα αλήθεια, ποιο πεπρωμένο αδυνατούμε να ξεπεράσουμε; Και πώς ακριβώς δημιουργήσαμε τη μοίρα που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε και να αποφύγουμε; Είναι άραγε μία απόφαση, ή μία πεποίθηση που αποφασίσαμε να πιστέψουμε; Κι αν κάποιοι τεχνηέντως και εντέχνως συνεισέφεραν στον προγραμματισμό μας ότι όντως δεν μπορούμε να αποφύγουμε ή δεν μπορούμε να αλλάξουμε το πεπρωμένο μας και διευκολυνόμαστε από αυτή την πεποίθηση που αποφασίσαμε να πιστέψουμε;

Άραγε πόσο διευκολύνονται από αυτό; Ποιος και τι μας εμποδίζει να το αλλάξουμε μας; Πόσο μας βυθίζει και πόσο μας κοιμίζει η περιοριστική μας αυτή απόφαση, αλλά και περιοριστική μας πεποίθηση ότι όντως το πεπρωμένο μας δεν αλλάζει; Και ποσό μας αναπτερώνει και μας κινητοποιεί η απόφαση και η πεποίθηση ότι όντως το πεπρωμένο μας αλλάζει και το δημιουργούμε εξ ολοκλήρου εμείς, όπως άλλωστε και την πραγματικότητα μας;

Από την άλλη, όμως, αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να έσφαλαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, που τόσα σοφά πράγματα μας κληροδότησαν; Ή όποιος τέλος πάντων είπε και άφησε στην ανθρώπινη ιστορία την συγκεκριμένη ρήση. Είναι όντως εσφαλμένη ή είναι αποσπασματική και μας λείπει το πλαίσιο που θα την δικαίωνε; Και συνεχίζουμε, αν κι εσείς το επιλέξετε συνεχίζουμε μαζί τον συλλογισμό. Είμαστε στο «εδώ και τώρα» και μεταφέρουμε ένα πεπρωμένο το οποίο μας έχει οδηγήσει εδώ. Αυτό, λοιπόν, περιλαμβάνει ένα σύνολο από αποφάσεις, πεποιθήσεις, επιλογές, στρατηγικές, τη γενικότερη άποψη και οπτική μας για τη ζωή. Το πεπρωμένο μας στο «εδώ και τώρα» είναι το σύνολο αλλά και το αποτέλεσμα των μέχρι τώρα επιλογών μας.

Αλήθεια τι θα γινόταν αν σήμερα (σε αυτό το στο «εδώ και τώρα») αλλάζαμε, αναθεωρούσαμε, βελτιώναμε και αναπτύσσαμε τις πεποιθήσεις και τις επιλογές μας, τις γενικότερες αλλά και τις συγκεκριμένες απόψεις μας για τη ζωή μας; Τότε και μόνο τότε, τι πεπρωμένο θα είχαμε στο «εδώ και τώρα» του αύριο; Θα μεταφέραμε το ίδιο πεπρωμένο μετά από μία εβδομάδα, ένα μήνα, έναν χρόνο; Αν τα αλλάζαμε όλα αυτά προς το θετικότερο, δεν θα μεταφέραμε αύριο και στο μέλλον ένα θετικότερο πεπρωμένο; Σκεφτείτε πως όταν μαγειρεύουμε με τα ίδια υλικά και με τον ίδιο τρόπο, τρώμε το ίδιο φαγητό! Αν είμαστε και αισθανόμαστε ευτυχισμένοι με αυτό, έχει καλώς. Αν όμως θέλουμε να «φάμε» κάτι διαφορετικό, θα πρέπει ν' αλλάξουμε τα υλικά που χρησιμοποιούμε ή τον τρόπο μαγειρέματος, ή και τα δύο ταυτόχρονα.

Σίγουρα κάποιοι από εσάς αναρωτιέστε πώς μπορούμε να μιλάμε για αλλαγή του πεπρωμένου μας, εν μέσω τόσων περιορισμών και τόσο σοβαρής κρίσης. Αλήθεια, όμως, ποιος κάνει πραγματικότητα τον όποιο περιορισμό και την όποια κρίση; Οτιδήποτε έξω από εμάς, γίνεται πραγματικό μέσα στο μυαλό μας, αφού φυσικά το επιτρέψουμε και το επιλέξουμε πρώτα εμείς. Μας επηρεάζει το γεγονός ή ο τρόπος που το αποκωδικοποιούμε; Τι θα γινόταν αν αλλάζαμε τον τρόπο με τον οποίο αποκωδικοποιούμε τα γεγονότα; Μήπως τότε άλλαζαν και αυτά; Κι αν ακόμα συνεχίζουμε να βρίσκουμε περιορισμούς, μήπως ο πιο μεγάλος από όλους είναι το μυαλό μας και ο τρόπος σκέψης μας;

Αποφασίζοντας να πιστέψουμε ότι έχουμε την επιλογή και τη δύναμη ν' αναθεωρήσουμε και να αλλάξουμε τις πεποιθήσεις και τις στρατηγικές μας, θα δούμε ότι το λίγο μετά, αυριανό, μεθαυριανό, μελλοντικό μας πεπρωμένο, αναπροσαρμόζεται. Ποιος αμφιβάλλει ότι στο «εδώ και τώρα» χρίζουμε το μέλλον μας; Αλλάζοντας το «εδώ και τώρα», αλλάζουμε και το αύριό μας. Είναι αλήθεια, λοιπόν, ότι «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον», αλλά πότε; Όταν εμείς επιλέξουμε να παραμείνουμε στάσιμοι, στατικοί, ακίνητοι, δύσκαμπτοι, δυσπροσάρμοστοι, αρνητικοί, αρνητές στην αλλαγή, τη βελτίωση, την προσωπική μας ανάπτυξη. Και το πεπρωμένο αναπροσαρμόζεται μαζί με την αναπροσαρμογή αποφάσεων, πεποιθήσεων, επιλογών και στρατηγικών. Μαζί με την αλλαγή της γενικότερης οπτικής μας απέναντι σε συνάνθρωπους, πράγματα και καταστάσεις.

Από το να καταριόμαστε το σκοτάδι, είναι πολύ καλύτερο ν' ανάψουμε έστω ένα κερί… Κυριολεκτικά με πολλά κεριά μαζί, φωτίζουμε οποιοδήποτε σκοτεινό δωμάτιο, και πάλι κυριολεκτικά, πώς μπορούμε να φέρουμε σκοτάδι μέσα σ' ένα φωτεινό δωμάτιο; Γίνεται; Η νύχτα πάντα φεύγει και η μέρα πάντα έρχεται...

Στέφανος Λέων. Βαούτης
...
Ο Στέφανος ασχολείται επαγγελματικά με την Κλινική Υπνοθεραπεία και την Προσωπική Ανάπτυξη (NLP Life Coaching),  καθώς και με διάφορα είδη Ενεργειακών Θεραπειών.
Σχόλια, παρατηρήσεις κ.λπ., στο stephanleonvaoutis@facebook.com

Η φωτογραφία είναι από την εκπληκτική ταινία «Seeking a friend for the end of the world».