Τι σημαίνει το Πάσχα για τον καθένα μας
Οι μέρες που διανύουμε, οι μέρες του Πάσχα, έχουν ένα μεγάλο τελετουργικό. Έχουν ιστορία, παράδοση, γραφές, αποκαλύψεις, μηνύματα και νοήματα. Κάθε άνθρωπος τα λαμβάνει τελείως διαφορετικά. Για τον καθένα μας το Πάσχα σημαίνει κάτι διαφορετικό.
Θρησκευτική γιορτή αναμφισβήτητα από τη μία και απ’ την άλλη, όμως, ένα χρονικό με βαθιές έννοιες. Αγάπη, πίστη, εμπιστοσύνη, μετάνοια, προδοσία, λύτρωση, θυσία, αφοσίωση, πένθος, ελπίδα.
Μεγαλώνοντας ο άνθρωπος αποζητάει το Πάσχα για χίλιους δύο λόγους. Όταν ήμασταν παιδιά, λαχταρούσαμε τη γιορτή για να κλείσουν τα σχολεία και να πάρουμε το δώρο του νονού, αναμένοντας πάντα το βράδυ της Ανάστασης για το συναγωνισμό «εγώ έχω καλύτερη λαμπάδα από τη δική σου». Στα χρόνια της εφηβείας και στα μετέπειτα, το βράδυ της Ανάστασης σηματοδοτούσε μια μεγάλη νυχτερινή έξοδο μετά τη μαγειρίτσα και σεργιάνι έξω από την εκκλησία κάθε βράδυ της μεγαλοβδομάδας είτε για την αντάμωση με τον έρωτα είτε για την αναζήτηση μιας νέας περιπέτειας.
Στα χρόνια της μεγάλης ενηλικίωσης, τότε που το μυαλό αποκτά ταυτότητα, κρίση και σταθερότητα έχει άλλες ερμηνείες αυτή η γιορτή. Έχει αμφισβήτηση για τα γεγονότα, για κάποιους, κάτι που είναι απολύτως λογικό. Ψάχνουν, διαβάζουν, σκαλίζουν για να δώσουν μια λογική απάντηση σε όσα λέγεται πως συνέβησαν «τω καιρώ εκείνω». Άλλοι τ’ ασπάζονται, άλλοι τα χλευάζουν, άλλοι απλώς τα δέχονται.
Υπάρχουν κι αυτοί που κρατούν τα μηνύματα των ημερών χωρίς να εξετάζουν τα πώς, τα γιατί ή τα από πού κι ως πού. Θυσία του Ενός για όλους τους άλλους, προδοσία για «τριάντα αργύρια», συγχώρεση, ελπίδα μιας Ανάστασης, ευκαιρία σε μια «Μαρία Μαγδαληνή», άπιστοι «Θωμάδες», ο μακρύς δρόμος του καθενός στο δικό του «Γολγοθά», η ανάγκη για θαύματα. Το να μπορεί να πιστεύει κανείς σε βαθύτερα νοήματα είναι από ρομαντικό έως ουτοπικό στις μέρες μας, αλλά αυτό είναι άλλο κομμάτι.

Κάποιοι τις μέρες αυτές ζουν το πένθος τους σε επανάληψη. Η Σταύρωση, ο θάνατος, ο πένθιμος ήχος της καμπάνας τη Μεγάλη Παρασκευή, ο Επιτάφιος θυμίζουν σίγουρα τις απώλειες που είχε ο καθένας προσωπικά. Ελπίζοντας πάντα σε μια Ανάσταση και μια συνάντηση σε άλλα επίπεδα, λιγότερο γήινα.
Για την παράδοση το Πάσχα σημαίνει νηστεία, κόκκινα αυγά, τσουρέκια και κουλουράκια, μαγειρίτσα, αρνιά στις σούβλες κάπου στη φύση κι εκκλησιασμός τα βράδια της Μεγάλης Βδομάδας.
Διώχνοντας καθετί θρησκόληπτο, φανατικό, «πίστευε και, μη ερεύνα», οι μέρες του Πάσχα έχουν κάτι πολύ σημαντικό, απλό αλλά και δυσεύρετο ταυτόχρονα. Έχουν αγάπη, κι αυτό είναι που πρέπει να μένει πάντα. Γιατί όταν υπάρχει βαθιά κι ανιδιοτελής αγάπη όλα μπορούν να λυθούν.
Ο πόνος μαλακώνει, σκορπίζεται, μοιράζεται, γιατρεύεται πιο γρήγορα. Οι άνθρωποι δεν υποφέρουν γιατί πάντα κάποιος είναι εκεί για να δώσει βοήθεια κι ανακούφιση. Η χαρά απλώνεται κι η δυστυχία μηδενίζει.
Ακόμη και σε περιπτώσεις προδοσίας, απιστίας, αμαρτίας, η αγάπη είναι αυτή που δίνει το τέλος και τη λύτρωση ή ίσως το μάθημα.
Κάπου πήρε το μάτι μου κάτι τόσο εύστοχο που με μία φράση έδωσε όλο το μήνυμα και τη σημασία των ημερών.«Βρες ένα παιδί που δεν έχει να φάει, χάρισέ του ένα Πάσχα και μην ξανανηστέψεις ποτέ». Αγάπη, προσφορά, σωτηρία και λύτρωση -αυτά είναι το Πάσχα.
Καλό Πάσχα και μη χάνουμε την ευκαιρία για περισυλλογή κι ενδοσκόπηση.


Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ