Κάποιος παρατηρεί “εγώ ζηλεύω το χ, εγώ φοβάμαι το ψ, εγώ θυμώνω με το ω” και αρχικά προσπαθεί να αποφύγει τα χ, ψ και ω. Έπειτα ανακαλύπτει ότι ο μόνος κοινός παράγοντας στα βάσανά του είναι το αυτό το “εγώ”, οπότε αν αποφύγει τα χ, ψ και ω θα εμφανιστούν μοιραία τα α, β, γ που και πάλι θα ενοχλήσουν αυτό το “εγώ”. Τότε αρχίζει να σκέφτεται ότι για να ησυχάσει, η μόνη λύση είναι να σκοτώσει, να ξεφορτωθεί το ίδιο το “εγώ”!
Αυτό όμως είναι μια ευφάνταστη, μη-πραγματοποιήσιμη ιδέα, γιατί χωρίς το “εγώ”, χωρίς εμένα, δεν θα υπήρχαν καθόλου εμπειρίες*, συμπεριλαμβανομένης της εμπειρίας της “δολοφονίας” του “εγώ”. Το μόνο που μπορώ να κάνω “εγώ” είναι να σκηνοθετήσω μια fake αυτοκτονία του “εαυτού” μου! Χαχαχα!
