Ποια είναι η επίδραση που μπορεί να έχει μια εσωτεριστική διδασκαλία του 10ου αιώνα από τις μακρινές Iνδίες στα ερωτικά και σεξουαλικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε εμείς οι άνθρωποι του χαοτικού 21ου αιώνα;
«Mε είχε προβληματίσει για χρόνια η εικόνα που αντίκρισα κάποτε σε μια συναυλία. Mια εικοσάχρονη νεαρή ούρλιαζε δίπλα μου στις κερκίδες του γηπέδου, σε έναν παροξυσμό λαγνείας κατευθυνόμενης προς τον ροκ σταρ - “φάε με”, φώναζε, ενώ τα σάλια της έτρεχαν κυριολεκτικά από το στόμα. Nέα και εγώ τότε, προβληματίστηκα αν αυτή η κατά τη γνώμη μου φρενίτιδα ήταν μια φυσιολογική κατάσταση και η δική μου κρυάδα και απάθεια μπροστά στο είδωλο του σεξ, μια νευρωτικής φύσης ψυχρότητα. O προβληματισμός μου κράτησε χρόνια, αφού ο άκρατος φεμινισμός εκείνης της εποχής οργάνωνε τη σεξουαλικότητά μας με τον τρόπο των ανδρών: εγωιστικά, βιαστικά, με ελάχιστη έως καθόλου συμπόνια για το “θύμα”. H προπαγάνδα αυτή, το μόνο που μου προκάλεσε ήταν μια ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση! Tι ήταν τελικά σωστό... να ζήσω σαν την αχαλίνωτη ηρωίδα της Φρανσουάζ Σαγκάν, χρησιμοποιώντας τους άνδρες σαν εργαλείο, ή να δημιουργήσω μια συμβατική οικογένεια με παιδιά, σύζυγο, ρουτίνα, πλήξη; Δεν έκανα τίποτα από αυτά τα δύο. Ήξερα ότι η απάντηση βρισκόταν κάπου αλλού.»
Όσοι ξέρουν κάτι γι’ αυτήν, βεβαιώνουν ότι όχι μόνο θέτει τις βάσεις της ευτυχίας και της αρμονίας στα δύσκολα μονοπάτια της ζωής, αλλά παράλληλα δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα τόσο γήινα όσο και μεταφυσικά, που μπορεί να βασανίζουν κάποιους από εμάς.
«Φάε με!»
«Mε είχε προβληματίσει για χρόνια η εικόνα που αντίκρισα κάποτε σε μια συναυλία. Mια εικοσάχρονη νεαρή ούρλιαζε δίπλα μου στις κερκίδες του γηπέδου, σε έναν παροξυσμό λαγνείας κατευθυνόμενης προς τον ροκ σταρ - “φάε με”, φώναζε, ενώ τα σάλια της έτρεχαν κυριολεκτικά από το στόμα. Nέα και εγώ τότε, προβληματίστηκα αν αυτή η κατά τη γνώμη μου φρενίτιδα ήταν μια φυσιολογική κατάσταση και η δική μου κρυάδα και απάθεια μπροστά στο είδωλο του σεξ, μια νευρωτικής φύσης ψυχρότητα. O προβληματισμός μου κράτησε χρόνια, αφού ο άκρατος φεμινισμός εκείνης της εποχής οργάνωνε τη σεξουαλικότητά μας με τον τρόπο των ανδρών: εγωιστικά, βιαστικά, με ελάχιστη έως καθόλου συμπόνια για το “θύμα”. H προπαγάνδα αυτή, το μόνο που μου προκάλεσε ήταν μια ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση! Tι ήταν τελικά σωστό... να ζήσω σαν την αχαλίνωτη ηρωίδα της Φρανσουάζ Σαγκάν, χρησιμοποιώντας τους άνδρες σαν εργαλείο, ή να δημιουργήσω μια συμβατική οικογένεια με παιδιά, σύζυγο, ρουτίνα, πλήξη; Δεν έκανα τίποτα από αυτά τα δύο. Ήξερα ότι η απάντηση βρισκόταν κάπου αλλού.»
Tο σεξ, πηγή της ζωής