Πως μπορούμε να διαχειριστούμε τα αρνητικά συναισθήματα που πηγάζουν τόσο από τον εσωτερικό όσο και από τον εξωτερικό μας κόσμο; Δεν θα ήταν ρεαλιστικό να φανταστεί κανείς μας, ότι μπορούμε να περάσουμε όλη μας τη ζωή, χωρίς καν να έχουμε βιώσει ένα δυσάρεστο και οδυνηρό γεγονός. Η ίδια η ζωή μας μέσα από καθημερινές ανατροπές μας εκπαιδεύει για το αντίθετο.
Πως μπορούσε να αντιμετωπίσουμε κάθε δυσκολία που εμφανίζεται και μας ταλανίζει;
Η λαϊκή ρήση λέει: «κάθε εμπόδιο έρχεται για καλό;»
Πόσο όμως αυτό αντανακλά την πραγματικότητα μας; Πόσοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το νόημα αυτών των λέξεων; όταν δεν επιτρέπουν στους εαυτούς τους να είναι ανοιχτόμυαλοι;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων είναι ότι είναι αδύναμοι να παραδεχθούν ότι είναι ατελείς και αυτό ακριβώς είναι που τους οδηγεί σε καταθλιπτικές και άλλες ψυχικές διαταραχές. Ασφαλώς δεν είναι δυνατόν οι άνθρωποι να είναι θωρακισμένοι και να μην επιτρέπουν στον εαυτό τους, να διεισδύσουν τέτοιου είδους συναισθήματα όπως οργή, θυμός ενοχές, τύψεις, πικρία και εν τέλει απογοήτευσης. Η ειδοποιός διαφορά έγκειται στο πως μπορούμε να τα καταπολεμήσουμε και να τα μετατρέψουμε σε θετικά ανάλογα την περίπτωση που βιώνουμε κάθε φορά.
Φανταστείτε τη ζωή σας σαν ένα παζλ, όπου κάθε κομμάτι του ενώνεται με το άλλο, είτε είναι ευχάριστο είτε δυσάρεστο. Όλα δημιουργούν έναν αδιάκοπο κύκλο όπου όλα γεννιούνται, τελειώνουν και ξαναρχίζουν.
Πιστέψτε με δεν υπάρχει μαγική συνταγή, όλα πηγάζουν από την εσωτερική ψυχική δύναμη που έχει ο καθένας μας να αντιμετωπίσει τις όποιες προκλήσεις.
Όταν χάνουμε κάποιον ή εγκαταλείπουμε ένα ακόμη μας όνειρο, είναι φυσικό να θρηνούμε την απώλεια του. Η άρνηση τέτοιων ισχυρών συναισθημάτων είναι σαν να αρνούμαστε την ίδια μας την ζωή, τη σημασία του ατόμου που μας επηρέασε. Ο πόνος και η θλίψη είναι και αυτά απαραίτητα συστατικά για να μας ωριμάσουν στην πορεία.
