Χειμερινό Ηλιοστάσιο: Η Μεγάλη Νύχτα του 2017

του Διονύση Π. Σιμόπουλου,
Διευθυντή Ευγενιδείου Πλανηταρίου

Η νύχτα της Πέμπτης, 21 Δεκεμβρίου, είναι η μεγαλύτερη του έτους, με διάρκεια 14 ωρών και 29 λεπτών. Ο Ήλιος θα φτάσει στο σημείο της ετήσιας τροχιάς του, που ονομάζεται «Χειμερινό Ηλιοστάσιο», οπότε αρχίζει και επίσημα η εποχή του Χειμώνα. 

Ημερολογιακά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο κυμαίνεται σήμερα μεταξύ της 20ής και 23ης Δεκεμβρίου, αν και η τελευταία φορά που είχαμε το Χειμερινό Ηλιοστάσιο στις 23 Δεκεμβρίου ήταν το 1903 και η επόμενη θα είναι το 2303. Ακόμη πιο σπάνια είναι η 20ή Δεκεμβρίου με την επόμενη να συμβαίνει το 2080.

Οι διαφοροποιήσεις αυτές οφείλονται στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο, του οποίου το κάθε έτος έχει 365 ημέρες, εκτός από τα δίσεκτα έτη με τις 366 ημέρες τους. Τα πράγματα, όμως, δεν ήσαν πάντα έτσι. Ας τα πάρουμε, λοιπόν, από την αρχή.



Από την αρχαιότητα ακόμη, ο υπολογισμός του έτους γινόταν με την παρατήρηση της επίδρασης που έχει πάνω στη Γη η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, η επίδραση δηλαδή του κύκλου των εποχών, της επαναλαμβανόμενης παρέλασης της Άνοιξης, του Καλοκαιριού, του Φθινοπώρου και του Χειμώνα! Οι εποχιακές αυτές αλλαγές είχαν για τους αρχαίους τεράστια σημασία, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την εμφάνιση της γεωργίας, πριν από 10.000 περίπου χρόνια. Γι' αυτό, κι επειδή η σπορά, η συγκομιδή και οι άλλες γεωργικές ασχολίες εξαρτώνταν από τις αλλαγές των εποχών, η διάρκεια ενός ηλιακού έτους έπρεπε να μετρηθεί επακριβώς.

Η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο σε περίπου 365,25 ημέρες. Κάθε μέρα η Γη βρίσκεται σε διαφορετική θέση από αυτήν που βρισκόταν την προηγουμένη. Από κάθε νέα θέση αντικρίζουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία κι έτσι μας φαίνεται ότι ο Ήλιος βρίσκεται μπροστά από διαφορετικά άστρα (καθώς κινείται από τη Δύση προς την Ανατολή), λόγω ακριβώς της κίνησης της Γης πάνω στην τροχιά της. Κάθε φορά που η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, μας φαίνεται ότι ήταν ο Ήλιος αυτός που συμπλήρωσε έναν κύκλο γύρω από τη Γη, πάνω στην εκλειπτική. Η εκλειπτική, δηλαδή, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απεικόνιση, ή η προέκταση πάνω στην ουράνια σφαίρα, της γήινης τροχιάς γύρω από τον Ήλιο.

«Δεν είχε κανέναν να του πει ότι δεν μπορούσε» – μια ιστορία για την ενθάρρυνση

Τα παιδιά ήταν μόνα. Η μητέρα τους είχε φύγει από νωρίς το πρωί και τα είχε αφήσει στη Μαρίνα, μια νέα 18 χρόνων, την οποία έπαιρνε κάποιες φορές για λίγες ώρες προκειμένου να τα προσέχει με αντάλλαγμα μερικά νομίσματα.

Από τότε που είχε πεθάνει ο πατέρας, οι καιροί είχαν δυσκολέψει πολύ για να το ρισκάρει να λείψει από τη δουλειά όταν η γιαγιά αρρώσταινε ή έλειπε από την πόλη.

Όταν ο φίλος της κοπέλας τηλεφώνησε για να τής προτείνει μια βόλτα με το καινούργιο του αυτοκίνητο, η Μαρίνα δεν δίστασε και πολύ. Άλλωστε, τα παιδιά κοιμόντουσαν όπως κάθε απόγευμα, και δεν θα ξυπνούσαν πριν τις πέντε.

Μόλις άκουσε την κόρνα, άρπαξε την τσάντα της κι άφησε ανοιχτό το ακουστικό του τηλεφώνου. Προνόησε να κλειδώσει την πόρτα του δωματίου και φύλαξε το κλειδί στην τσέπη της. Δεν ήθελε να διακινδυνέψει να ξυπνούσε ο Πάντσο και να κατέβαινε τη σκάλα για να την ψάξει, γιατί, όπως και να ‘χει, ήταν μόνο έξι χρόνων, και με την παραμικρή απροσεξία μπορούσε να σκοντάψει και να χτυπήσει. Επίσης, σκέφτηκε ότι αν συνέβαινε αυτό, δεν θα ήξερε πώς να εξηγήσει στη μητέρα το λόγο για τον οποίο το παιδί δεν την είχε βρει.

Ίσως να ήταν ένα βραχυκύκλωμα στην τηλεόραση ή σε κάποιο από τα φώτα του σαλονιού, ή μπορεί μια φλόγα στα καυσόξυλα – το θέμα είναι ότι όταν οι κουρτίνες άρχισαν να καίγονται, η φωτιά έφτασε γρήγορα στην ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στα υπνοδωμάτια.

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

Μηνάς Αλ. Αλεξιάδης

Ομότιμος Καθηγητής Λαογραφίας | Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής ΕΚΠΑ

Είναι γνωστό ότι ευχετήριες κάρτες υπάρχουν στο εμπόριο για ποικίλα εορταστικά, οικογενειακά, προσωπικά γεγονότα του ημερολογιακού κύκλου και της κοινωνικής ζωής. Κάρτες με έντυπα (μικρο)κείμενα ευχετικών μηνυμάτων αποστέλλονται συνήθως για ευχάριστα γεγονότα της οικογενειακής ζωής (γέννηση, βάπτιση, αρραβώνας, γάμος, ονομαστικές γιορτές, γενέθλια), πανεπιστημιακές και άλλες επαγγελματικές επιτυχίες, όπως επίσης στην καθιερωμένη πια και στη χώρα μας γιορτή του αγίου Βαλεντίνου των ερωτευμένων (14 Φεβρουαρίου), στη γιορτή της Μητέρας (δεύτερη Κυριακή του Μαΐου) και φυσικά στις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης (Χριστούγεννα -  Πρωτοχρονιά, Πάσχα). Οι κάρτες αυτές λειτουργούν ως (επικοινωνιακοί) αγγελιαφόροι  εορταστικών μηνυμάτων, συμμετοχικής στοργής και αγάπης και παράλληλα υποδηλώνουν τις κοινωνικές τάσεις, ιδέες και επιθυμίες. (Είναι ενδιαφέρον θέμα λαογραφίας η μελέτη τους).

Οι περισσότερες ευχετήριες κάρτες αποστέλλονται (θα έλεγα καλύτερα ανταλλάσσονται) την περίοδο του Δωδεκαημέρου, στο οποίο γιορτάζεται η γέννηση του Χριστού και η μετάβαση στον καινούριο χρόνο (Πρωτοχρονιά). Τα ταχυδρομεία διακινούν εκατομμύρια κάρτες με κίνητρο, στο βάθος, την ανθρώπινη διάθεση και ανάγκη για έκφραση προσωπικών  ευχών και της επιθυμίας για την επίτευξη καλύτερων συνθηκών ζωής µέσα από κορυφαία («διαβατήρια») εορταστικά γεγονότα και κατ’ εξοχήν βέβαια µε την ευκαιρία της έναρξης μιας νέας χρονικής περιόδου. Παρά το γεγονός ότι στις μέρες μας αποστέλλονται και πολλά μηνύματα μέσω κινητών τηλεφώνων ή του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, εν τούτοις η ανταλλαγή Χριστουγεννιάτικων και Πρωτοχρονιάτικων καρτών, εξακολουθεί να είναι μια δημοφιλέστατη εθνική συνήθεια.

Στις χριστουγεννιάτικες κάρτες απεικονίζονται κατά κύριο λόγο η γέννηση του Χριστού µε τη φάτνη και τα ζώα, οι τρεις μάγοι με τα δώρα, άγγελοι και αστέρια, αλλά και, πιο πέρα από τις βιβλικές «προδιαγραφές», χιονισμένες εκκλησιές και καμπάνες, αναµμένα κεριά και φανάρια, το χριστουγεννιάτικο έλατο, ομάδες παιδιών που ψάλλουν τα κάλαντα, το έλκηθρο (με ή χωρίς τον Άγιο Βασίλη) των ταράνδων, ο γενειοφόρος Άγιος Βασίλης με την παραδοσιακή φορεσιά και τα δώρα ή σκόρπια φύλλα ημερολογίου. Υπάρχουν ακόμη κάρτες που εικονογραφούν, λόγω εποχής, χιονισμένα σπίτια και δέντρα, τη σπιτική θαλπωρή με τα γλυκίσματα και τα δώρα, κάρτες-φωτογραφίες βυζαντινών εικόνων, αλλά και άλλα θέματα, που είναι ασφαλώς συνέπεια του ευρηματικού εμπορικού «δαιµονίου». Το στερεότυπο ευχετικό (μικρο)κείμενο των καρτών (από ορισμένα ωστόσο είδη απουσιάζει ως εννοούμενο) είναι συνήθως «Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος» - «Merry Christmas and Happy New Year»…

ΓΕΩΛΟΓΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΓΟΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΙΛΙΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙΑ

«ΓΕΩΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ - ΜΙΚΡΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ»

Μιχαήλ Δ. Δερμιτζάκης

Επίτιμος - Ομότιμος Καθηγητής Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας | Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος ΕΚΠΑ

Τη στιγμή που ο άνθρωπος κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς την κατά­κτηση του μέλλοντος, είναι αναγκαίο, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να αναλογισθεί το παρελθόν για να διαπιστώσει και σε άλλες φάσεις του ανθρώπινου βίου τη δημιουργική του ικανότητα. Η ενημερωτική αυτή αναδρο­μή στο έπος τής Ιλιάδας και της Οδύσσειας έχει σκοπό να παρουσιάσει τα σημαντικότερα γεωλογικά στοιχεία, που αναφέρονται μέσα στο έπος αυτό. 

Τα γεωλογικά στοιχεία, στα οποία θα αναφερθούμε, διακρίνονται σε δύο κατηγο­ρίες: 

αφενός μεν, σε αυτά καθεαυτά τα γεωλογικά υλικά, που φέρονται να χρη­σιμοποιούν οι ήρωες του έπους, αφετέρου δε, στα γεωλογικά φαινόμενα, τα οποία θα μπορούσαμε να διακρίνουμε μέσα από τις αλληγορίες, εφόσον αυτές ερμηνευθούν με βάση τις γεωεπιστήμες. Βέβαια, είναι εύκολο και επισφαλές να προσπαθεί κανείς να ερμηνεύσει αλληγορίες, θα πρέπει όμως να αναγνω­ρίσουμε ότι, από πολύ παλιά, ο άνθρωπος έχει θέσει αναρίθμητα ερωτήματα προκειμένου να ερμηνεύσει τον κόσμο που τον περιβάλλει, καθώς και τις μεταβολές και τα φαινόμενα, που συνέβαιναν σε αυτόν. 

Τις πολλαπλές και συχνά τόσο αντι­φατικές «φαινομενικά» δυνάμεις της φύσεως, πρώτοι οι Έλληνες, τις είχαν ενσαρκώσει σε θεούς, επειδή η λογική τους δεχόταν πως οι θελήσεις των θεών κυβερνούν ή φαίνονται να κυβερνούν τον κόσμο. Όμως, διαπιστώνει κανείς ότι στις θελήσεις αυτές ενυπάρχει η θέληση του ανθρώπου να κατορθώσει, με την τάξη, με τον νόμο και την επιστήμη, να ταξινομήσει και να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις αυτές, έτσι ώστε να μετατρέψει τα φαινόμενα της φύσεως σύμφωνα με τη δική του θέληση, που τελικά θριαμβεύει.

Στη συνέχεια, θα αναφερθούν τα κυριότερα γεωλογικά φαινόμενα, στα οποία θα μπορούσαμε να διακρίνουμε αλληγορίες, των οποίων η ερμηνεία είναι δυνατόν να δοθεί με βάση τις γεωεπιστήμες. Όσον αφορά στη Γαία, τη δική μας γη, είναι γεγονός πως οι μύθοι τής Δημιουργίας εννοούν στην πραγματικότητα την ιστορία της γης, όπου διάφορα συμβάντα ερμηνεύονται ως υπερφυσικά φαινόμενα. 

Ο Ησίοδος στη Θεογονία θεωρεί ότι, πριν από καθετί, υπήρχε το Χάος. Είναι το διάστημα, που εμπεριέχει εν σπέρματι, όλα όσα θα αποτελέσουν το Σύμπαν. Το Χάος αποτελεί την απαρχή όλων. Στον Ησίοδο, η διαμόρφωση του κόσμου αρχίζει ουσιαστικά με τη Γη. Αυτή γεννά τον Ουρα­νό, τα Όρη και τον Πόντο, δηλαδή ολόκληρο το Σύμπαν, σύμφωνα με τη μυθο­λογική αντίληψη. 

Είμαστε κάτι περισσότερο από το σύνολο των γονιδίων μας

Είμαστε κάτι περισσότερο από το σύνολο των γονιδίων μας. Αυτό δείχνει σχετική έρευνα του Planck Institute of Immunobiology and Epigenetics του Freiburg.

Συγκεκριμένα, η έρευνα έδειξε ότι οι επιγενετικοί μηχανισμοί που ρυθμίζονται από περιβαλλοντικά στοιχεία, όπως η διατροφή, η αρρώστια ή και ο τρόπος ζωής, και παίζουν σημαντικό ρόλο στον έλεγχο του DNA, μεταβιβάζονται από τη μια γενιά στην άλλη. Επιπλέον, περιγράφονται για πρώτη φορά οι βιολογικές συνέπειες αυτής της κληρονομούμενης πληροφορίας.

Οι επιγενετικές τροποποιήσεις δημιουργούν, σταδιακά, τα τυπικά μοτίβα των ακολουθιών DNA. Για παράδειγμα, το κάπνισμα μεταβάλλει την επιγενετική σύσταση των κυττάρων του πνεύμονα, οδηγώντας τελικά στον καρκίνο. Οι τροποποιήσεις αυτές θεωρούνταν ότι ποτέ δεν υπερβαίνουν τα όρια των γενεών, καθώς η επιγενετική μνήμη σβήνεται εντελώς κατά την ανάπτυξη ωαρίων και σπερματοζωαρίων.

Ο ΤΡΩΙΚΟΣ ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΕΟΥ ΘΕΛΗΜΑ ήταν!

Ελένη της Τροίας, της Evelyn de Morgan

Χαρά Νάστου

Ο ΤΡΩΙΚΟΣ ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΕΟΥ ΘΕΛΗΜΑ ήταν!
Η απιστία της Ελένης ήταν το πρόσχημα.

Και έρχεται ένας μεγάλος πόλεμος, που οι Θεοί σχεδίασαν, όταν τον Πάρη αυτοί στην Σπάρτη έστειλαν και τον Μενέλαο στην Κρήτη, στο θάνατο παππού του, του Κατρέα, να παραβρεθεί ..
Για δέκα μέρες φιλοξενεί τον Πάρη, μετά αναχωρεί για το ταξίδι, αφήνοντας την Ελένη πίσω, να τιμήσει το θεσμό που ο Ξένιος Δίαςεποπτεύει...
Η Ερμιόνη ήταν τότε 9 χρονών, όταν το έδαφος για την αρπαγή της Ελένης στρώνεται, ή όταν εκούσια αυτή προσχωρεί στην αγκαλιά του Πάρη.

Ο Ησίοδος(Ηοίαι) αναφέρει για την αιτία του δεκάχρονου, του ξακουστού πολέμου:
« ... γιατί ήταν τότε που ο Δίας, που από ψηλά βαρυβροντά, σχεδίαζε θεοχάραχτα έργα, στη γην επάνω την απέραντη ανακατωμούς να ρίξει, στάχτη να κάνει πια τ’ ανάριθμο το γένος των ανθρώπων, και πριν απ’ όλα των ημίθεων τις ζωές να κόψει, για να μη σμίγουνε με τους δυστυχισμένους τους θνητούς τα τέκνα των θεών, το θάνατο αντικρύζοντας, μα οι μακάριοι κι από κει και μπρος, όπως και πρώτα, να ζουν το βιό και τα συνήθεια τους, χωρι’ απ’ ανθρώπους».

Τι σημαίνει καλό πρωινό?

Γράφτηκε απο Χαρά Κορομπίλη / Διαιτολόγος-Διατροφ...

Οι περισσότεροι άνθρωποι, (όταν έρχονται στα γραφεία των διαιτολόγων για να ξεκινήσουν κάποιο πρόγραμμα σωστής διατροφής) και τους ρωτάμε να μας πουν για τις διατροφικές τους συνήθειες, απαντάνε ότι τρώνε πρωινό. Όταν φτάνει η ώρα να μας το αναλύσουν λίγο καλύτερα αυτό, τότε καταλαβαίνουμε ότι δε θεωρείται πλήρες γεύμα αυτό που μας περιγράφουν ή ακόμα χειρότερα δεν υφίσταται καν! Θα σας εξηγήσω παρακάτω τι εννοώ και θα δικαιολογήσω και τον τίτλο του άρθρου.

Αρχικά, θα αναφερθώ στο γεγονός ότι, το πρωινό είναι το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας και όλες οι έρευνες αποδεικνύουν πως όποιος τρώει ένα καλό πρωινό έχει λιγότερες πιθανότητες να γίνει παχύσαρκος σε σύγκριση με όσους δεν τρώνε καθόλου και αυτό βέβαια συνδέεται με τη σειρά του, κάποιες φορές και με το μεταβολικό σύνδρομο, οπότε καταλαβαίνουμε ότι για να είμαστε υγιείς και γεμάτοι ενέργεια για το υπόλοιπο της ημέρας μας, πρέπει να καταναλώσουμε ένα καλό πρωινό!

Τι σημαίνει, λοιπόν, καλό πρωινό: πρέπει να αποτελείται από 3 βασικές ομάδες τροφών, δηλ. να περιλαμβάνει κάτι σε πρωτεΐνη, κάτι σε υδατάνθρακα και κάτι σε φρούτο ή λαχανικό. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται πλήρες γεύμα, δημιουργεί κορεσμό και αποτρέπει την κατανάλωση ανθυγιεινών πρόχειρων τροφών. Επίσης, παράγεται σεροτονίνη στον οργανισμό που είναι θετική ορμόνη, η λεγόμενη «ορμόνη της ευτυχίας» που είναι υπεύθυνη για την καλή διάθεση και την ευεξία που νιώθουμε και τη μείωση της έντονης επιθυμίας για απλούς υδατάνθρακες και λιπαρές τροφές και έχει αντικαταθλιπτικές ιδιότητες. Άρα ένας σκέτος καφές ή ένα μεμονωμένο ποτήρι γάλα και οτιδήποτε μας περιγράφουν σαν «μονάδα» δεν υπολογίζεται ως πρωινό και η σεροτονίνη είναι μια πολύ καλή εξήγηση για το κομμάτι των τριάδων.

Το απόλυτο απογευματινό

Γράφτηκε απο Ευάγγελος Ζουμπανέας / Διαιτολόγος-Διατροφ...

Η πρόταση μου για το απόλυτο απογευματινό περιλαμβάνει τα παρακάτω:

• Γιαούρτι παραδοσιακό (κατσικίσιο η πρόβειο) (Ζωικό μέρος / 3άδας)
• Μείγμα ενεργοποιημένων καρπών (1/2 αμυλούχας τροφής / 3άδας )
• Αποξηραμένα φρούτα (Φρέσκο μέρος / 3άδας)
• Μία κουταλιά της σούπας λινέλαιο
• Μία κουταλιά της σούπας ταχίνι (1/2 αμυλούχας τροφής)

Μετά από ένα τέτοιο συνδυασμό, είναι βέβαιο ότι θα έχετε ευχαρίστηση και κορεσμό που θα βάλει τους γευστικούς κάλυκες να αδημονούν για την επόμενη φορά που θα το προσφέρετε στον οργανισμό σας.

Διατροφικά Tips 

• Τα προβιοτικά είναι μικροοργανισμοί, οι οποίοι ότι όταν καταναλώνονται (όπως σε ένα τρόφιμο ή ένα διαιτητικό συμπλήρωμα) διατηρούν ή αποκαθιστούν τα ευεργετικά βακτήρια στην πεπτική οδό. Στην προκειμένη περίπτωση τα προβιοτικά θα τα λάβουμε μέσω της γιαούρτης.

Ένας χρόνος Τραμπ – Πόσο άλλαξε ο κόσμος που ξέραμε

Γράφει ο Ceteris Paribus

Το 2017, που άρχισε με την «ενθρόνιση» του Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο, τελειώνει με τον Αμερικανό πρόεδρο να είναι ο πολιτικός «απόλυτος σταρ» του Δεκεμβρίου. Η απόφασή του για αναγνώριση της Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσας του ισραηλινού κράτους και πριν απ’ αυτό, μια σειρά πρωτοβουλιών του στη Μ. Ανατολή, έκαναν την πλειονότητα των αναλυτών ή και των επίσημων εκπροσώπων κρατικών συμφερόντων να κάνουν εν χορώ λόγο για «εμπρηστική» πολιτική.

Άλλοι, προχωρούν ένα βήμα παραπέρα… ψυχιατρικοποιώντας το «φαινόμενο Τραμπ»: είναι ένας «τρελός» που, για κακή τύχη του κόσμου αλλά και των ΗΠΑ, βρέθηκε στο Λευκό Οίκο. Δεν υπάρχει πιο επιπόλαιη σκέψη: Αν εννοούν ότι την πολιτική την κάνουν άνθρωποι, και όλοι οι άνθρωποι έχουν και την προσωπική τους ιδιοσυγκρασία, δεν πρόκειται προφανώς για κάποια φοβερή ανακάλυψη… Αν όμως εννοούν ότι η πολιτική μιας υπερδύναμης θα καθοριστεί από τις προσωπικές ιδιορρυθμίες οποιουδήποτε προέδρου, είναι απλώς αφελείς!

Τεκτονικές ανατροπές

Η πολιτική των ΗΠΑ υπό τον Τραμπ πράγματι δεν στηρίζεται στις πολυμερείς συμφωνίες και στην εξασφάλιση συναινέσεων αλλά στη μονομέρεια, δεν στηρίζεται στο διπλωματικό σαβουάρ βιβρ αλλά στις «εμπρηστικές» πρωτοβουλίες, δεν στηρίζεται σε συμμαχίες αλλά σε συμπεριφορά «μοναχικού λύκου», φαίνεται να είναι ασυνάρτητη και να μην εμπνέεται από κάποιο σχέδιο αλλά από μια «μπρουτάλ» διάθεση να φέρουν με το ζόρι τον κόσμο στα μέτρα τους. Όσοι δεν βλέπουν την εξήγηση πίσω από όλα αυτά, καταλήγουν αναπόφευκτα στην παιδαριωδία της «ψυχιατρικοποίησης». Αν όμως κοπιάσουμε λίγο για να δούμε την αιτία πίσω από όλα αυτά, τότε θα ανακαλύψουμε ότι είναι «λογικά», ότι έχουν όχι μόνο αφορμή αλλά και αιτία, ότι υπακούουν τελικά σε κάποιο σχέδιο.

Η αιτία λοιπόν πίσω από όλα αυτά είναι απλή: οι παγκόσμιες εξελίξεις αμφισβητούν τα αποτελέσματα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και του Ψυχρού Πολέμου ταυτόχρονα!Μια ματιά στην κορυφή της κατάταξης των χωρών με βάση το ΑΕΠ, που είναι ισχυρή προσέγγιση της συνολικής οικονομικής ισχύος, μας λέει όλη την αλήθεια:

Στης γιαγιάς τα παραμύθια, της Ελλάδας τα χριστουγεννιάτικα έθιμα…

Της Στεύης Τσούτση

Από όλα τα παραμύθια της γιαγιάς εμένα μου άρεσαν πάντα περισσότερο αυτά που ξεκινούσαν με το… «Τα παλιά τα χρόνια οι άνθρωποι». Χριστούγεννα, στις διακοπές, μας κάθιζε μπροστά στο τζάκι, μας έψηνε κάστανα και τηγανίτες και ξεκινούσε να θυμάται. Και ξέρετε, δε διέφεραν σε τίποτα τα παραμύθια της από τα άλλα, τα έτοιμα σα να λέμε. Είχαν τα πάντα και έκαναν τη φαντασία μας να πετάει από μέρος σε μέρος.

Οι καλικάτζαροι της γιαγιάς ήταν κι αυτοί σκανταλιάρηδες και γι’ αυτό έπρεπε το δωδεκαήμερο να καίει ολημερίς η φωτιά στο τζάκι. Για να μην μπαίνουν στο σπίτι τα παγανά, όπως τα έλεγε.  Την Παραμονή των Χριστουγέννων έμπαινε στο τζάκι το Χριστόξυλο, το πιο γερό ξύλο που θα είχε βρει ο νοικοκύρης.

Από τα κάρβουνα του δωδεκαμερίτη κάνανε, λέει, σταυρούς στα σπίτια για να διώχνουν τα κακά τα πνεύματα.
Σε άλλους τόπους βάζανε κόσκινα στην καμινάδα για να εμποδίσουν τα καλικατζάρια. Ήταν τόσο κουτά, που κάθονταν να μετρήσουν τις τρύπες του κόσκινου. Όμως μπερδεύονταν ή δεν τολμούσαν να πουν τον αριθμό τρία και έχαναν έτσι μέχρι το ξημέρωμα την ώρα τους!
Γελούσαμε εμείς με τα κουτά καλικατζαράκια και η γιαγιά συνέχιζε τις ιστορίες της.

Πολλά τα παραμύθια της και η μαγεία τους ήταν ότι μας έλεγε για πράγματα που κάπου, κάποτε ή ακόμη και σήμερα, σε κάποια γωνιά της πατρίδας μας συμβαίνουν. Παράξενα μας φαίνονταν κάποια κι άλλα πάλι γνωστά.

Μας τραγουδούσε και κάλαντα περιγράφοντάς μας πώς βγαίνανε τα παιδιά στις γειτονιές κρατώντας το καραβάκι τους. Και μάζευαν οι μικροί καλαντιστές ότι είχε να τους φιλέψει η κάθε νοικοκυρά. Γέμιζε ευχές ο αέρας και όνειρα για ένα καλύτερο αύριο.

Το πιο παράξενο από όλα ήταν σε πόσα πολλά από τα χριστουγεννιάτικα παραμύθια της υπήρχαν και μεταμφιέσεις. Εμείς ξέραμε τις απόκριες μόνο. Κι όμως, ο κόσμος μασκαρευόταν και τα Χριστούγεννα. Στη Δράμα, για παράδειγμα, τα Θεοφάνεια, οι Αράπηδες έβγαιναν και βγαίνουν ακόμη στις πλατείες με μαύρες κάπες και μαυρισμένα πρόσωπα. Έχουν καμπούρα από άχυρα στην πλάτη και κρατούν ένα ξύλινο σπαθί και ένα σακουλάκι στάχτη για να ρίχνουν στον κόσμο. Για το καλό όπως λένε!

Από την δεντρολατρεία των Μινωιτών στο χριστουγεννιάτικο δέντρο

Της Ελένης Μανιωράκη 

Ω! μύθοι ανερμήνευτοι πόσες αλήθειες και γεγονότα κρύβετε; Πόσα μυστικά εντέχνως κεκρυμμένα θέλετε να μας αποκαλύψετε;

Επί βασιλείας του Μίνωα δημιουργήθηκε στο Αιγαίο ένας πολιτισμός που ακόμη και σήμερα δεν μπορούμε να συλλάβουμε την μεγαλοσύνη του.

Πάνω από 6000 χρόνια  οι δικοί μας πρόγονοι κατοικούσαν τον όμορφο αυτό τόπο, που ΚΡΗΤΗ ονομάστηκε, από το όνομα μιας Νύμφης των Εσπερίδων λένε.

Άνθρωποι των σπηλαίων μάς αφήνουν χαραγμένα στην πέτρα μηνύματα της καθημερινής τους ζωής.

Τρέφονται με άγριους καρπούς, χοχλιούς, βολβούς, χόρτα, φρούτα κι ο άγριος αίγαγρος θα τους εξασφαλίσει τροφή, δέρμα λίπος. Κατασκευάζουν τα πρώτα αγγεία και χαράζουν πάνω τους εικόνες από  έναν πολιτισμό έμβρυο που εγκυμονούσε τον ερχομό ενός ασύλληπτης έκτασης πολιτισμού. Το πρώτο ζώο που λατρεύτηκε ήταν ο Ταύρος. Σύμβολο τοτέμ της δύναμης και της γονιμότητος. Δύσκολο θέμα και ακανθώδες είναι θρησκεία των Κρητών κατά την Μινωική εποχή. Σίγουρα πέρασαν πολλά στάδια μέχρι να φτάσουν στην τελική της μορφή. Κι αυτά δεν τα βρήκαμε κάπου γραμμένα. Από  αναπαραστάσεις, ζωγραφιές, σφραγιδόλιθους, ειδώλια προσπαθούμε να μαντέψουμε και να κατανοήσουμε την θρησκεία τους και τον τρόπο έκφρασή της.

Οι πρώτοι οικισμοί, η εξημέρωση ζώων, η καλλιέργεια της γης, τούς εμφανίζει την ανάγκη να λατρέψουν, να ικετεύσουν, να δοξάσουν τον υπεύθυνο της ύπαρξης και της ζωής τους. Έψαξαν και βρήκαν τους θεούς τους, όχι στον ουρανό αλλά  εδώ στην γη.

Σε μικρά πήλινα ειδώλια εκτός των γυναικείων ή αντρικών μορφών ποζάρει αξιοπρεπής η πρώτη  θεότητα «η Μεγάλη Μητέρα». Παχύσαρκη με μεγάλα στήθη εγγυάται ότι θα τους θρέφει αιωνίως. Η θρησκεία αρχίζει με τον καιρό να παίζει σημαντικό ρόλο στην κοινωνία τους αν και δεν άφησαν μνημειώδη θρησκευτικά έργα, ούτε ναούς, ούτε κι αγάλματα. Πάνω σε ιερά κορυφής ή κάτω από τα δέντρα πρόσφεραν αναίμακτες θυσίες. Από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια μέχρι σήμερα το δέντρο βρέθηκε στο επίκεντρο της θρησκευτικής λατρείας, πολύ πριν την δημιουργία των πρώτων ναών.

«Ταξίδι στην Ελλάδα των χριστουγεννιάτικων εθίμων»

Της Στεύης Τσούτση 

Μέσα στο παλιό χαμάμ της Ιστορίας έπαιξαν με το νερό πολλά παιδιά που τώρα πια τα ονόματα τους έχουν ξεχαστεί. Έμειναν τα παραμύθια του νερού. Νερό σκοτεινό που κρύβει πλάσματα μαγικά, νερό πικρό που χωρίζει στεριές κι ανθρώπους, νερό γλυκό που ξεδιψά, νερό εξαγνιστικό για τα κρίματα, νερό για να παίξεις.

Κάποτε τα έθιμα ξεδιψούσαν σαν το νερό. Ελάτε λοιπόν, να πιούμε λίγο από το γλυκό νερό των παραδόσεών μας , που ξεπηδά κατακάθαρο μέσα από τους αιώνες!

Κατά την περίοδο του Δωδεκαήμερου, που αρχίζει από την Παραμονή των Χριστουγέννων και φθάνει μέχρι τα Θεοφάνεια, τηρούνταν στην Ελλάδα έθιμα που προσέδιδαν ξεχωριστό χρώμα στις εορτές, συμβoλίζοντας την αναγέννηση της ελπίδας των ανθρώπων για ένα καλύτερο κόσμο. Η λαϊκή δημιουργική φαντασία, απ’ τα πανάρχαια χρόνια, πεθύμησε μια λυτρωτική διέξοδο μέσα από την καταθλιπτική χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα και γι’ αυτό βρήκε και καθιέρωσε ένα απίθανο πλήθος λατρευτικών τελετών και συμβολικών δρώμενων, που αναφέρονται στην ολόψυχη κυρίως λαχτάρα των ανθρώπων να γευτούν μια καλύτερη τύχη τη χρονιά που έρχεται.

Ξεκινώντας το ταξίδι μας από τη Θράκη, θα δούμε την παραμονή των Χριστουγέννων να ανάβουν μεγάλες φωτιές στις πλατείες των χωριών και των πόλεων .  Μέρες πριν, τα παιδιά μαζεύουν φρύγανα και κέδρους και τα στοιβάζουν στο κέντρο της πλατείας. Γύρω στην πυρά μαζεύεται κόσμος και τραγουδά τα κάλαντα. Συγχρόνως, χτυπούν κουδούνια , καθώς πιστεύεται πως η φωτιά κι ο κρότος απ’ τα κουδούνια διώχνει τα δαιμονικά που μαζεύονται το Δωδεκαήμερο.

Το τραπέζι της Παραμονής των Χριστουγέννων, ήταν στη Βόρεια Θράκη τόσο εορταστικό όσο και το Χριστουγεννιάτικο. Με τη διαφορά, ότι στο πρώτο, όλα τα φαγητά έπρεπε να είναι νηστίσιμα. Μάλιστα έπρεπε κατ’ ανάγκη να είναι εννέα. Άλλες πηγές υποστηρίζουν, πως ήταν τόσα επειδή εννέα μήνες κυοφορούσε η Παναγία και άλλες επειδή τόσα ήταν τα μέρη που επισκέφθηκαν η Παναγία, ο Χριστός κι ο Ιωσήφ κατά τον διωγμό του Ηρώδη.

Το πρώτο από τα 9 φαγητά ήταν η «άφταστη» πίτα, δηλαδή μια πίτα άζυμη, συνήθως πολύ μικρότερη από τη βασιλόπιτα. Την στόλιζαν με μισές σκέλδες καρυδιού σε σχήμα Σταυρού, με μια τρύπα στο μέσο, προορισμένη για την τοποθέτηση του κεριού. Για τη συμπλήρωση των 9 φαγητών, συνηθιζόταν λαχανοντολμάδες, ελιές και χαλβάς.

«ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ: Φόβος ή Ελπίδα;»

ΗΛΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ              

    

«ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ: Φόβος ή Ελπίδα;»

«Η παγκοσμιοποίηση υπάρχει, όπως υπάρχουν και οι ωκεανοί. Μπορεί να φοβόμαστε τους ωκεανούς, αλλά δεν παύουν να είναι μια πραγματικότητα» (Πάολο Κουέλιο).

Οι μελετητές του ανθρώπινου πολιτισμού ερμηνεύουν και αξιολογούν κάθε εποχή ανάλογα με τις λέξεις που δεσπόζουν στην επικοινωνία – και όχι μόνο – των ανθρώπων. Κι αυτό συμβαίνει γιατί οι λέξεις αποτυπώνουν με ενάργεια την αντικειμενική πραγματικότητα και ιδιαίτερα εκείνες τις αποχρώσεις που την καθιστούν ξεχωριστή.

Η λέξη – έννοια που κατακλύζει την επικοινωνία των σύγχρονων ανθρώπων και βοηθά στην ιχνηλάτηση της βαθύτερης δομής του σύγχρονου κόσμου είναι η παγκοσμιοποίηση. Μια λέξη κι ένα φαινόμενο που ο σαφής προσδιορισμός τους είναι δύσκολος, λόγω της συνθετότητας και ρευστότητας του πυρήνα τους. Επειδή, όμως, «αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις» (Αντισθένης) αναγκαίος κρίνεται ο ακριβής προσδιορισμός του όρου – φαινομένου.

Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον καθηγητή του Χάρβαρντ Θίοντορ Λέβιτ με άρθρο του το 1983 (Globalization at markets) και αφορά τη χωρίς όρια και φραγμούς διακίνηση του κεφαλαίου σε κάθε σημείο του πλανήτη, με σκοπό τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Η παγκοσμιοποίηση σήμερα καλύπτει κάθε πεδίο της ανθρώπινης δράσης, από την οικονομία και το εμπόριο έως την τεχνολογία, την κουλτούρα, την πολιτική και την επικοινωνία.

Για κάποιους άλλους η παγκοσμιοποίηση είναι το «πλανητικό χωριό», η προσέγγιση των ανθρώπων και των τόπων με την κατάργηση των αποστάσεων και την ταχύτητα της πληροφόρησης. Είναι, επίσης, η πτώση των συνόρων και η βαθμιαία συνειδητοποίηση κοινών αξιών, η αναγνώριση της κοινής μοίρας που συνδέει όλη την ανθρωπότητα. Είναι τέλος η γενίκευση των ανταλλαγών ανάμεσα στα διάφορα μέρη του πλανήτη, η δημιουργία ενός ενιαίου οικονομικού χώρου, μιας παγκόσμιας αγοράς, καθώς και η πλανητική διάδοση των ευεργετημάτων της τεχνικής και επιστημονικής προόδου.

Γι’ άλλους αντίθετα η παγκοσμιοποίηση ευθύνεται για την έκρηξη των ανισοτήτων και την αύξηση της ανεργίας. Εξάλλου, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας προωθείται σε μια σειρά χώρες η κατάλυση των συστημάτων κοινωνικής πρόνοιας, η κατάργηση των ρυθμιστικών παρεμβάσεων του κράτους και η ευελιξία κι αποσταθεροποίηση της εργασίας. Η παγκοσμιοποίηση, δηλαδή, συνδέεται άμεσα με τη διάβρωση της κυριαρχίας των εθνών – κρατών και ιδιαίτερα τη μείωση και την αποδυνάμωση του παρεμβατικού και ρυθμιστικού ρόλου του κράτους στις οικονομικές και κοινωνικές υποθέσεις.

Οι αντιτιθέμενες αξιολογήσεις παραπέμπουν σε μια γνωστή ιστορία: «Επειδή οι τυφλοί σοφοί δεν ήξεραν πως είναι ένας ελέφαντας, αποφάσισαν να κατασκευάσουν μια νοητή εικόνα και να γνωρίσουν το ζώο με την αφή. Αγγίζοντας το σώμα του, ένας τυφλός άντρας είπε ότι ο ελέφαντας έμοιαζε με φίδι. Ένας άλλος, τρίβοντας το τεράστιο πόδι του, παρομοίασε το ζώο με μια σκληρή κολόνα τεραστίων διαστάσεων. Ο τρίτος ψηλάφησε την ουρά του και ισχυρίστηκε ότι ο ελέφαντας έμοιαζε με μια μεγάλη και μαλακή βούρτσα. Ο τέταρτος άγγιξε τα κοφτερά δόντια του και δήλωσε ότι έμοιαζε με ένα μεγάλο δόρυ. Ο καθένας επέμενε ακράδαντα στη δική του άποψη για την εικόνα του ζώου. Δεδομένου ότι η φήμη τους εξαρτάτο από την προσωπική εικόνα που είχαν σχηματίσει για το ζώο, οι τυφλοί άνδρες κατέληξαν να διαφωνούν για την πραγματική φύση του ελέφαντα».

Τρομοκράτες του Καντάφι ανατινάζουν Boeing 747 πάνω από το Λόκερμπι της Σκωτίας. Ο ΟΗΕ ζητά δικαιοσύνη για τα 270 θύματα και ο Καντάφι αποζημιώνει. Γιατί οι Βρετανοί απελευθέρωσαν τον δράστη ...

21 Δεκεμβρίου 1988. Το Boeing 747, που εκτελούσε την πτήση 103 της Pan American, απογειώθηκε από το αεροδρόμιο Χίθροου.

Λίγη ώρα μετά την απογείωση και ενώ η πτήση βρισκόταν πάνω από το Λόκερμπι της Σκωτίας, οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας έχασαν από τα μόνιτορ το στίγμα του αεροπλάνου.
Μια βόμβα διέλυσε την άτρακτο και το Boeing συνετρίβη πάνω από την πόλη της Σκωτίας.
243 επιβάτες και 16 μέλη του πληρώματος σκοτώθηκαν.

243 επιβάτες και 16 μέλη του πληρώματος πέθαναν. Σκοτώθηκαν και 11 πολίτες στο Λόκερμπι

Οι περισσότεροι από τα θύματα ήταν Αμερικανοί, που επέστρεφαν στην πατρίδα τους για τις ημέρες των Χριστουγέννων.
Μεγάλα κομμάτια του αεροπλάνου έπεσαν μέσα στην κωμόπολη Λόκερμπι και σκότωσαν ένδεκα κατοίκους της πόλης.
Το 1991, μετά από έρευνες σχεδόν όλων των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και της Ευρώπης, αποκαλύφθηκε ότι το χτύπημα ήταν διαταγή του ηγέτη των Λιβύων, Μουαμάρ Καντάφι.

Γιατί οι πλούσιοι και πετυχημένοι άνθρωποι φορούν τα ίδια ρούχα κάθε μέρα;

Παρά την έμμονη ιδέα της κοινωνίας με την μόδα, η τάση αποκαλούμενη ‘wardrobe movement’, φαίνεται να κερδίζει έδαφος. Η ιδέα βασίζεται στο να φοράει κανείς μόνο 10-15 βασικά ρούχα συνεχώς.

Αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι επιτυχημένοι και διάσημοι άνθρωποι την ακολουθούν, συμπεριλαμβανομένων πολιτικών και επιχειρηματιών.

Διαβάστε παρακάτω τις οκτώ αιτίες γιατί συμβαίνει αυτό. 

Είναι ένα πολύ πιο ενδιαφέρον θέμα από ότι ίσως φαίνεται με την πρώτη ματιά.

Λιγότερες αποφάσεις. Για ανθρώπους που πρέπει να παίρνουν σημαντικές αποφάσεις κάθε μέρα, έστω και μια λιγότερη απόφαση, όπως το τι θα φορέσουν κάθε πρωί, τους σώζει από το να απασχολούν το μυαλό τους, με αποτέλεσμα να έχουν καλύτερη αποδοτικότητα κατά την διάρκεια της ημέρας.

Ο πρόεδρος της Αμερικής, ο Barack Obama, περιορίζει τις επιλογές του φορώντας μόνο γκρι ή μπλε κοστούμια. ‘Προσπαθώ να λιγοστεύω τις αποφάσεις. Δεν θέλω να παίρνω απόφαση και για το τι θα φάω και τι θα φορέσω, γιατί έχω τόσες πολλές άλλες αποφάσεις να πάρω.’ 

Ο Mark Zuckerberg λέει κάτι παρόμοιο. Μια λιγότερη  απόφαση για κάτι όχι  σπουδαίο το πρωί, οδηγεί σε καλύτερες αποφάσεις για πράγματα πραγματικά σημαντικά.

Λιγότερη σπατάλη χρόνου. Δεν έχουμε ιδέα πόσο πολύ βάρος έχουν γίνει τα υπάρχοντά μας, μέχρι να τα απομακρύνουμε.  Αλλά μόλις το κάνουμε, αμέσως ανακαλύπτουμε μια νέα ζωή γεμάτη ελευθερία και ευκαιρίες. Γρήγορα ανακαλύπτουμε τα καλά του περιορισμού της γκαρνταρόμπας, που είναι το δώρο του χρόνου. Το πρωινό ντύσιμο γίνεται ευκολότερο, γρηγορότερο και πιο πρακτικό.

“Από το χωριό των φοβισμένων”

“Μπορείς να με αγγίξεις, αλλά το τείχος θα παραμείνει εκεί,άθικτο κ ανέπαφο.”
– από τον Κωνσταντίνο Ραφαηλίδη

---

Χρόνια ολόκληρα έχτιζα ένα τείχος απέναντι σε όλους και φρόντιζα να μην κλείσω ποτέ την χαραμάδα, που έχω αφήσει για να τους κοιτάω.

Ενώ τους παρακολουθώ, μου φαίνονται όλο και πιο άσχημοι.Μπορείς να με αγγίξεις, αλλά το τείχος θα παραμείνει εκεί,άθικτο κ ανέπαφο.

Οι άντρες βιώνουν πιο έντονα έναν χωρισμό

Είναι αλήθεια πως οι άντρες βιώνουν πιο έντονα έναν χωρισμό;

Είναι δεδομένο ότι οι άντρες και οι γυναίκες αποτελούν δυο διαφορετικούς κόσμους, δύο διαφορετικές προσωπικότητες, παρά τις όποιες ανομοιότητες ανάμεσα στα άτομα του ίδιου φύλλου. Διαφέρουν στην ανατροφή και στη διαδικασία ένταξης στην κοινωνία, στις προτιμήσεις στα ρούχα και τον τρόπο διασκέδασης.Στη θεωρία, το γυναικείο φύλλο υπερτερεί σε συναισθήματα και ψυχολογικούς εγκλωβισμούς, ενώ το αρσενικό φέρεται να κρατάει για τον εαυτό του τα όσα νιώθει, θετικά ή αρνητικά, ξεπερνώντας τα με ευκολία. Στην πράξη, όμως;

Ξεκινώντας με τη διαδικασία της ανατροφής, ειδικά σε παλαιότερες εποχές, οι κοπέλες ήταν αυτές που κλήθηκαν να ωριμάσουν τάχιστα, αναλαμβάνοντας ποικίλες οικιακές αγκαρίες, σε αντίθεση με τα αγόρια που αρέσκονταν στο ρόλο του απλού παρατηρητή, χωρίς να παρέχουν ουσιαστική βοήθεια.

Όσον αφορά την ένδυση και την προσοχή στην εμφάνιση, είναι σαφές πως οι γυναίκες υπερέχουν ξεκάθαρα, αφιερώνοντας πολλές στιγμές μπροστά από έναν καθρέφτη ή στη ντουλάπα τους, επιλέγοντας με στοργή και αναποφασιστικότητα την επόμενή τους κίνηση. Οι άντρες προτιμούμε να φορέσουμε ό,τι πεταχτεί μπροστά μας, ξεπετάγοντας στιλιστικές οδηγίες σε δευτερόλεπτα, αφού πιστεύουμε πως κάθε μπλούζα ταιριάζει με ένα τζιν.Εν ολίγοις, οι γυναίκες προσπαθούν να καλύψουν κάθε τους ανατομική αδυναμία, ενώ οι άντρες θεωρούν πως δεν έχουν κάποιο ελάττωμα στο σώμα τους. (Γεγονός που φυσικά ισχύει).

Από πού κι ως πού «αξίζουμε καλύτερα»;

Ήρθε η ώρα να ασχολούμαστε με αυτό που μπορεί να γίνει, μπας και κάποτε καταφέρουμε να πλησιάσουμε αυτό που θέλουμε

Άκουγα χθες τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να φωνάζει «οι Έλληνες αξίζουμε καλύτερα» και έκανα σαν τους ηλικιωμένους περασμένων δεκαετιών που ανοίγουν διάλογο με την τηλέοραση και ρωτούσα «γιατί;», αλλά ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης δεν μου απαντούσε. Ίσως γιατί ο νους του ήταν στον εξαντλημένο Κωνσταντίνο τον Eργατικό/Ικανό/Αεικίνητο/Ακάματο, ο οποίος βρήκε χρόνο από το βαρυταϊσμένο πρόγραμμά του και καταδέχτηκε να πει μερικές λέξεις στις κάμερες για να παραστήσει ότι στηρίζει τον αρχηγό του κόμματος που ίδρυσε ο θείος του.

Όπως και να έχει, η ουσία είναι ότι απάντηση στο «γιατί οι Έλληνες αξίζουμε καλύτερα;» όχι μόνο δεν πήρα αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ και τι θα μπορούσε κάποιος να μου απαντήσει. Μπορώ να σκεφτώ γιατί να «θέλουμε καλύτερα», μπορώ ακόμα και να δεχτώ το υπεραισιόδοξο «μπορούμε καλύτερα» (αν και τότε θα πρέπει κάποιος να απαντήσει στο «άμα μπορούμε, γιατί δεν το έχουμε;») αλλά, όσο και να σπάω το κεφάλι μου, δεν μπορώ να καταλάβω από πού προκύπτει αυτό το γεμάτο σιγουριά «αξίζουμε καλύτερα».

Γιατί το «αξίζουμε καλύτερα» δεν σημαίνει ότι αξίζουν καλύτερα ο Μάνος, ο Δημήτρης, η Έφη, η Αλίκη, ο Σταμάτης και πέντε έξι ακόμα άνθρωποι που ξέρουμε. Δεν σημαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται παρά τις σκληρές προσπάθειές τους, ούτε ότι υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν, ενώ βάσει του ήθους και των προσόντων τους θα έπρεπε να απολαμβάνουν. Το «αξίζουμε καλύτερα» από έναν πιθανό πρωθυπουργό της χώρας σημαίνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της χώρας αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό που ζει και μάλιστα το αξίζει χωρίς να κάνει τίποτα. Το αξίζει έτσι. Το αξίζει μένοντας όπως είναι.

Σοβαρά τώρα, αν κοιτάξετε γύρω σας, αν δείτε τους ανθρώπους που σας περιτριγυρίζουν, αν σκεφτείτε πώς κινούνται με τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια τους, αν σκεφτείτε αυτά που γράφουν και αυτά που διαδίδουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αν σκεφτείτε αυτά που ακούν κι αυτά που βλέπουν κι αυτά που διαβάζουν, αν σκεφτείτε πώς συμπεριφέρονται ως πελάτες, πώς ως αφεντικά και πώς ως εργαζόμενοι, αν σκεφτείτε πώς ψηφίζουν, αν σκεφτείτε τι πιστεύουν, αν σκεφτείτε όλα όσα μπορείτε να σκεφτείτε για τους ανθρώπους γύρω σας, θα καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι «οι Έλληνες αξίζουμε καλύτερα»; Και τι διάολο είναι αυτό που μας κάνει να τα αξίζουμε αυτά τα καλύτερα; Η καλλιέργειά μας; Η εργατικότητά μας; Η ανεκτικότητά μας; Οι καλοί τρόποι στην καθημερινότητά μας; Η ωριμότητά μας; Από πού κι ως πού αξίζουμε καλύτερα;