Στον Δρόμο προς την Αλήθεια είμαστε αναγκασμένοι να μιλήσουμε για το Υπέρτατο Βίωμα της Θείας Ουσίας Μέσα μας, την Κοινή Πνευματική Ζωή που «Μοιράζονται» κάποια όντα, κάποιοι άνθρωποι αλλά κυρίως να λύσουμε πολλές παρεξηγήσεις για το τι είναι η Πραγματικότητα, το Βασίλειο της Αλήθειας, το Βασίλειο του Θείου, η Αιώνια Ζωή… σαν Άμεση Εμπειρία της Πραγματικότητας, πέρα από τις θεωρίες των ανθρώπων…
Υπάρχουν όντα (κι άνθρωποι που περπατούν ανάμεσά μας) που Βιώνουν Μια Αντίληψη Απεριόριστη, Ελεύθερη, Χωρίς Εμπόδια, (που Νοιώθουν ότι Είναι Ένα με Όλα), που έχουν Υπερβεί τους περιορισμούς της σκέψης (που μας σκλαβώνει στο υποκείμενο, στο εγώ), της «αίσθησης», του «σώματος».
Η Μια Αντίληψη (που Αποκαλύπτει την Ενότητα της Ύπαρξης) είναι Μια Πραγματική Αντικειμενική Κατάσταση-Δραστηριότητα (αφού είναι πέρα από το υποκείμενο) και σε Αυτήν Συμμετέχουν Όλοι Όσοι Βιώνουν την Μια Πραγματικότητα, πέρα από τις ιδιαιτερότητες που βιώνουν εξαιτίας της σύνδεσής τους με τον ψυχοσωματικό οργανισμό, το σώμα.
Εξαιτίας ακριβώς Αυτής της Μιας Αντικειμενικής Κοινής Κατάστασης που Βιώνουν Όλα αυτά τα όντα, αποτελούν Μια Κοινότητα: Συμμετέχουν σε Μια Κοινή Πνευματική Εμπειρία κι ας εκδηλώνονται σε διάφορα σώματα, σε διαφορετικά μέρη του κόσμου (πράγματα που είναι δευτερεύοντα και μη ουσιώδη).
Σύμφωνα με την Κατανόησή μας Κάθε Αντίληψη, κάθε άνθρωπος, καθένας μας, Είναι Αυτή η Ίδια η (Απόλυτη) Αντίληψη και μπορεί να είναι Απεριόριστη ή περιορισμένη ανάλογα με τις «επιλογές» μας.
