Τι Ανακούφιση!
Μόλις το συνειδητοποιήσουμε αυτό, όχι μόνο μέσα στα κεφάλια μας, αλλά και στις καρδιές μας, μπορούμε να ξεκουραστούμε. Το νευρικό μας σύστημα μπορεί να χαλαρώσει. Μπορούμε να αφεθούμε από το βάρος μέσα στις καρδιές μας, που προέρχεται από την καταπολέμηση της ζωής ή από την αντίληψη του κόσμου ως σπασμένου. Μπορούμε να νιώθουμε τη θλίψη μας πλήρως και να μην κολλήσουμε σε αυτή, έτσι μπορούμε επίσης να νιώθουμε τη χαρά που υπάρχει στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Στη συνέχεια, από αυτό το ήσυχο, κέντρο της γαλήνης μέσα μας, μπορούμε να λέμε ναι στα καλέσματα μας, να κάνουμε ό, τι μπορούμε για να υπηρετούμε την αγάπη μέσα στον κόσμο, και να ξεκουραζόμαστε στο καταφύγιο της δικής μας καρδιάς, ζώντας μαζί με τα άλλα όντα που κατοικούν αυτόν τον πλανήτη μαζί μας.
Άφησε την Αγάπη να Ρέει
Από αυτό το ήρεμο, κέντρο της ακινησίας, μπορούμε να αφήσουμε την αγάπη να ρέει μέσα από εμάς ανεμπόδιστα χωρίς τον πόνο να μας εξοντώνει ή να κουβαλάμε το βάρος του κόσμου στους ώμους μας με τρόπο που να μας αποτρέπει από το να είμαστε σε θέση να απολαμβάνουμε ολοκληρωτικά και να γευόμαστε τις χαρές της ζωής. Τότε, δεν θεωρούμε πλέον ότι είναι ευθύνη μας να σώσουμε κάθε παιδί, κάθε δέντρο, ή κάθε πληγωμένη ψυχή. Δεν πρέπει να νιώθουμε ένοχοι επειδή πήραμε μια ημέρα ή μια εβδομάδα ή ένα μήνα άδεια για να πάμε να καθίσουμε ανάμεσα στα ανοιξιάτικα άνθη και να λουστούμε στις ηλιαχτίδες. Δεν χρειάζεται πλέον να κουβαλάμε το βάρος όλου του πόνου που υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο, παρ’ όλα αυτά ούτε παρακάμπτουμε τον πόνο. Απλά, επιτρέπουμε στη ζωή να είναι όπως είναι, να κινούνται διαφορετικές ενέργειες μέσα μας καθώς βιώνουμε τα πράγματα. Δεν πιανόμαστε από ό, τι θέλουμε και δεν αντιστεκόμαστε σε ότι δεν θέλουμε. Είμαστε απλά με αυτό που είναι.
