ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ

Γεωργιάδης : Ο Τσίπρας έχει την ευκαιρία να γίνει ο εθνικός μας ηγέτης.

Πάγκαλος : Ο Τσίπρας είναι ο σημερινός Χαρίλαος Τρικούπης.

Παράξενα πράματα παιδιά γίνονται, δεν συμφωνείτε; Αυτοί οι δύο, πώς γυρίσανε ξαφνικά; Αυτοί δεν ξέσκιζαν τον Αλέξη μέχρι πριν λίγο; Εκτός αν έχω μπερδευτεί και μιλούσαν για άλλον.

Αυτά όμως είναι ελληνικά πράματα κι άρα καραγκιοζηλίκια. Άλλα όμως, δεν είναι.

Ομπάμα : Η συμφωνία είναι ένα θετικό βήμα, αλλά χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμα. Πάλι ασχολείται με μας ο ποιητής, ή απευθύνει την δήλωση προς κάποιους άλλους. Πού να ξέρω πάλι εγώ, ο ποιμήν της Ευρώπης.

Που όμως χωρίς να ξέρω, είμαι ακόμα ικανός να καταλάβω οτι ξαναβγήκε η έκθεση του ΔΝΤ, που μιλάει για κούρεμα του χρέους αλλά και για τριάντα χρόνια που δεν θα πληρώνουμε τίποτα. Άρα τι δουλειά να κάνουμε εμείς, που δεν θα δίνουμε και φράγκο; Και καλά αυτό. Παίρνει το αεροπλάνο ο Λιού και πάει να βρει τον Ντράγκι, τον καρότση και τον Σαπέν; Τι γίνεται ρε παιδιά;

Γίνεται μια ψηφοφορία σήμερα στην ελληνική βουλή, η οποία έχει τόση σημασία όση είχε και το δημοψήφισμα. Κάποιοι βέβαια βλέπουν το θέμα πατριωτικά, αλλά τι να κάνουμε; Να τους πείσεις για άλλα; Και τι σε νοιάζει; Αν δεν υπήρχε ο μαλάκας, πώς θα ξεχώριζε ο ελαφριά καλύτερος;

Διότι και η σημερινή ψηφοφορία, είναι απλά για να μετρήσει ο Τσίπρας, πόσοι από τους παλιούς συντρόφους του – μην γελάτε -, θα του μείνουν πιστοί. Ναι, ναι, αυτοί που δηλώνουν οτι στηρίζουν την κυβέρνηση, αλλά δεν ψηφίζουν τα μέτρα.

Καληνύχτα Ελλάδα. Άραγε αυτός ο κόσμος θα αλλάξει ποτέ;

Της Στεύης Τσούτση.

Τα εμβατήρια της μεγάλης νίκης του “Όχι” έχουν από καιρό σωπάσει.
Για την ακρίβεια βουβάθηκαν αμέσως μετά τους χορούς των Ελλήνων στο Σύνταγμα.
Φόβος, πανηγύρι και πάλι φόβος. Λες κι είναι ένας φαύλος κύκλος που δεν πρόκειται να μας βγάλει πουθενά.
Δε με νοιάζει τι ψηφίσατε. Ο καθένας έριξε το σταυρό του όπως ήξερε, ένιωθε και μπορούσε. Καλώς καμωμένο.
Μέχρι το δημοψήφισμα ο τρόμος μας ήταν το capital control και το χάος σε σούπερ μάρκετ και βενζινάδικα.
Μετά, είχε σειρά το Europe Control. Μια Ευρώπη που γεμάτη κακεντρέχεια κουνούσε το κεφάλι κι έλεγε:
Χάρηκες Έλληνα το “Όχι” σου; Εδώ είμαι εγώ και περιμένω. Πόσο χρόνο ακόμη το χέρι σου να είναι υψωμένο σε γροθιά; Πότε θα ανοίξει η παλάμη γεμάτη ικεσία να μου ζητήσεις; Και τότε θα δεις από μένα…

Και είδαμε…
Μια διαπραγμάτευση που δεν υπήρξε ποτέ διαπραγμάτευση.
Με την πλάτη στον τοίχο και τα χέρια ψηλά. Μη σου πω και με τα παντελόνια κάτω και σε σοκάρω.
Πανωλεθρία, Έλληνα. Ήττα κατά κράτος.

ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ: Ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να είναι σε «επιφυλακή»

ΣΥΜΦΩΝΑ με αποκλειστικές πληροφορίες του Ολυμπία, ο πρωθυπουργός επικοινώνησε πριν από λίγο με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο και ……του ζήτησε να βρίσκεται σε επιφυλακή μέχρι αργά το βράδυ.

The last goodbye...

Στιγμές δεδομένες, άνθρωποι ξεχασμένοι, ανούσιες πράξεις, κούπες ξεχασμένες δίπλα από το παράθυρο, κρύο δωμάτιο, κρύα πρόσωπα, ανέγγιχτα γράμματα, γράμματα που ποτέ δεν γράφτηκαν, ποτέ δεν στάλθηκαν, ποτέ δεν άρχισαν, ποτέ δεν τελείωσαν!

 Χαμένα τηλεφωνήματα, χαμένοι και εμείς, ανείπωτα λόγια, λόγια ανύπαρκτα, ανούσια, ασήμαντα και όμως σημαντικά! Λόγια συνηθισμένα αλλά ξεχασμένα σε μια ευχή, σε ένα όνειρο! Λόγια που δεν ειπώθηκαν αν και θα έπρεπε! 

Λόγια ξεθωριασμένα, ξεχασμένα και ριγμένα στο πάτωμα με τόση βία, με τόσο μίσος μα και αγάπη, θυμό και πόνο. Λόγια που έπρεπε να πεις και δεν είπες, λόγια που ήθελες να πεις και δεν βρήκες το θάρρος, λόγια αληθινά, λόγια καρδιάς… Λόγια χαραγμένα στην καρδιά, κλειδωμένα σε ένα μπαούλο με πολύτιμους θησαυρούς. 

Μα δεν πρόλαβες να τα πεις, μα δεν πρόλαβες να τα μοιραστείς, σαν και έχεις χάσει το κλειδί! Σαν και αυτές οι μικρές υπάρξεις, νεράιδες τις λένε, ήρθαν και πήραν το κλειδί και το έχουν θάψει στο μαγικό τους κήπο, κάπου βαθιά κρυμμένα και σε έχουν ποτίσει νέκταρ για να το ξεχάσεις και να ξεχαστείς. Και εσύ τις άφησες έτσι απλά να το πάρουν. Δεν πρόλαβα να μιλήσω, δεν πρόλαβα να κάνω κάτι… Ίσως δεν μπορούσα, αυτό λέω σε μένα, μα είναι αυτό αλήθεια? Ή απλά είναι και αυτό μια δικαιολογία για να νιώσω καλύτερα!

Μια φωτοβολίδα μες την νύχτα σκάει!

Μια φωτοβολίδα μες την νύχτα σκάει… Στην καρδιά σου καίει μια μικρή φωτιά και από την ματιά ένα φως που ρέει! Μια φωτοβολίδα μες την νύχτα σκάει και ας ξαναγυρνάει πίσω η σελίδα! Όλα είναι ίδια αν δεν τα αγαπάς και όλα μένουν ίδια άμα δεν τα πας! Κι όλα  αυτά που είναι γίνονται ξανά μέσα από την δικιά σου την ματιά!

Μεγαλώνουμε μου λες και εγώ λέω όχι. Αρνούμαι να μεγαλώσω. Αρνούμαι να δω την αλήθεια. Μου λες ότι χάσαμε την  αθωότητα μας, την παιδικότητά μας και εγώ σου λέω όχι. Η παιδικότητά σου δεν χάνετε έτσι απλά. Η αθωότητά σου δεν χάνετε μέσα σε μια νύχτα! Μεγαλώσαμε μαθαίνοντας τι είναι σωστό και τι λάθος. Μεγαλώσαμε με τόσα ναι και με τόσα όχι που ξεχάσαμε ποιο πραγματικά είναι το σωστό για μας. Μας κάνανε να πιστέψουμε στα δικά τους σωστά, στα δικά τους λάθη. Μιλάνε, όλοι μιλάνε, όλοι κρίνουν, όλοι κάνουν τους παράγοντες. Ξέρουν λένε. 

Μα τι αλήθεια ξέρουν? 

Δεν μας ξέρουν, δεν μπήκαν στον κόπο να μας μάθουν. Δεν ξέρουν τίποτα! Ξέρουν την δικιά τους αλήθεια, την δικιά τους ζωή, ξέρουν τα δικά τους σωστά , τα δικά τους λάθη. Αυτό δεν σημαίνει ότι ξέρουν την δικιά μας ζωή, την δικιά μας αλήθεια! Με κοιτάζεις και λες δεν είμαι ίδια και εγώ χαμογελάω και λέω όχι. Είμαι αυτή που ήξερες, αυτή που αγάπησες. Φυσικά και δεν μπορείς να μένεις ίδια κατά όλη την διάρκεια της ζωής σου. Οι προτεραιότητες σου αλλάζουν, αλλάζουν τα θέλω σου και αλλάζει η ζωή σου καθημερινά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αλλάζεις εσύ. 

3 φρούτα την ημέρα τον γιατρό τον κάνουν πέρα;

Τα μυστικά των καλοκαιρινών φρούτων

Το καρπούζι μπορεί να είναι βασιλιάς του καλοκαιριού, αλλά ίσως να αποδειχθεί… κολοκύθι. Κάθε καλοκαιρινός μήνας έχει και το δικό του σταφύλι. Aν θέλετε φράουλες από νωρίς, δηλαδή θερμοκηπίου, θα πρέπει να συμβιβαστείτε με το γεγονός ότι, χωρίς μελισσούλες, η καρπόδεση γίνεται με ορμόνες – τις οποίες και τρώτε. Αυτά και άλλες… λεπτομέρειες μάς αποκαλύπτουν τον τρόπο που λειτουργεί η αγορά των καλοκαιρινών φρούτων και τη δική μας «ευθύνη» που τα νόστιμα αργείτικα πεπόνια αντικαταστάθηκαν από υβρίδια που έχουν το μέγεθος που «ζητάει η αγορά»…

Tα τελευταία χρόνια γκρινιάζουμε συχνά γιατί τα φρούτα που τρώμε δεν είναι… όπως παλιά. Ούτε η γεύση ούτε το άρωμα, κάποιες φορές ούτε και η όψη τους. Κι αυτό γίνεται πολύ πιο έντονο τα καλοκαίρια, που έχουμε πανδαισία φρούτων.

Η «γκρίνια» μας αυτή δεν είναι χωρίς βάση. Ανάμεσα, όμως, στους παράγοντες που φταίνε, είμαστε και εμείς οι ίδιοι. Κατ’ αρχήν αγοράζοντας ή ζητώντας πεπόνι π.χ. την άνοιξη, το σίγουρο είναι πως αυτό που θα γευθούμε δεν θα είναι… το γνωστό νόστιμο αργείτικο πεπόνι. Παράλληλα, αν αγοράζουμε μόνο τα μικρά φρούτα, είναι σίγουρο επίσης ότι τα καταστήματα θα απαιτούν από τους παραγωγούς μικρού βάρους φρούτα, και αυτοί με τη σειρά τους θα ψάχνουν για αντίστοιχα υβρίδια, παραγκωνίζοντας τις παλιές ντόπιες ποικιλίες. Είναι θέμα των νόμων της αγοράς.

Δείτε ποιο ΦΠΑ «σηκώνεται» στο 23% την τελευταία στιγμή!

• 

Αλλαγές της τελευταίας στιγμής φέρνει η κυβέρνηση στο σχέδιο νόμου που κατατέθηκε χθες στη Βουλή

Αυξάνεται ο ΦΠΑ, στο 23% αντί 13% για τα εξής προϊόντα: ζάχαρη, ξύδι, προφυλακτικά, καυσόξυλα, σερβιέτες, ταμπόν, εντομοκτόνα, βότανα, αυτοκίνητα για ανάπηρους, κηδείες και μνημοσύνα.

Επιπλέον, με άλλη διάταξη, επιβάλλεται αναδρομικά από 1/7/2015

Είμαι καλά να λες...

Για όσες φορές μπήκες σε ξένα παπούτσια που σε στένευαν..
Για όλες τις νύχτες που αποκοιμήθηκες κλαίγοντας..
Για τις αγκαλιές που έδωσες κι έμεινες με άδεια χέρια..

Είμαι καλά να λες..
Για τα λόγια που υπερεκτίμησες και δεν έπρεπε..
Για το χώρο που έδωσες και τελικά έμεινε κενή η θέση δίπλα σου..
Για όλες τις φορές που ξέμεινες σε άδειους δρόμους..
Για όλους τους θυμούς που δεν έλενγξες..
Για ότι σκόρπισε....Ότι δεν τηρήθηκε..
Για τα ψίχουλα που αρκέστηκες να πάρεις..

Είμαι καλά να λες..
Κι ας απομακρύνονται τα όνειρά σου..

Μοναξιά μου όλα

Έπρεπε να είχα σχολάσει προ πολλού, όμως κάτι απροσδιόριστο με κρατούσε στο γραφείο. «Είχα δουλειές…» προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου.

Ξεκίνησα να πάω στο σπίτι. Με τα πόδια. Πόσο να απέχει; Η νύχτα ήταν γλυκιά και δεν μπόρεσα να της αντισταθώ, να χαθώ μέσα στα σκοτάδια της. Ίσως να χανόμουν γενικά…

Ο ήχος της κόρνας με έβγαλε από το λήθαργό μου. Ένας τύπος με χαιρετά. Το αυτοκίνητο άγνωστο σαν αυτόν. Επιταχύνω το βήμα μου από φόβο. «Κανένας τρελός» ή «με μπέρδεψαν για άλλη» σκέψεις που με κεραυνοβόλησαν.
Φυσιογνωμία γνώριμη. Ένας φίλος από τα παλιά. Σαν μελωδία που έρχεται στο μυαλό, φέρνοντάς μας χαρά και φεύγει… Επιτέλεσε το σκοπό της! Δεν χρειάζεται πια.

Έτσι και εκείνη τη στιγμή, χάρηκα που ανταλλάξαμε δύο κουβέντες, φιλικές! Καταφθάνει και η κοπέλα του από το ΑΤΜ που είχα προσπεράσει λίγα λεπτά πριν. Είναι και οι δύο ντυμένοι με τα καλά τους. Αυτά που μας φορούσε η μανούλα στις επισκέψεις ή στη γιορτή μας. Τα επίσημα.

Θα βγουν. Έχουν κανονίσει. «Κάνει χορό ο σύλλογος του χωριού της Χριστίνας» θα μου διευκρινίσει ο φίλος. Άχρηστες πληροφορίες για να καλύψουμε λίγο χρόνο παραπάνω! Τη συνοδεύει επίσημα, σαν τα ρούχα τους! Ανταλλάσσουμε χαιρετισμούς. «Άντε και γαμπρός» θα του ευχηθώ. Εκείνη καμαρώνει, η νύφη, ισιώνοντάς του τον γιακά.

«Εσύ πού πας;» θα με ρωτήσουν. «Σπίτι». Δικαιολογία κλασική. Κουρασμένη λόγω δουλειάς… Ή μοναξιάς; Θα με διορθώσει νοερά ο κακός μου εαυτός.

Μας αρέσει αυτό το "μαζί"

Θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί, μόνο και μόνο, γιατί μας αρέσει αυτό το "μαζί", αλλά πολύ συχνά μένουμε με τον άλλο, επειδή νοιώθουμε άσχημα "χωρίς" αυτόν. Μόνο αν νικήσουμε το φόβο της μοναξιάς, θα είμαστε ικανοί για την αγάπη. Μόνο αν αγαπήσεις την μοναξιά, κάθε λεπτό που ζεις με τον άλλον γίνετε μια επιλογή αγάπης.

Η Αγάπη είναι ένα ολοζώντανο λουλούδι, αν το κλείσεις σ' ένα γυάλινο βάζο πνίγεται και πεθαίνει, τότε για να το κρατήσεις "ζωντανό" το μεταμορφώνεις σε πλαστικό συνθετικό λουλούδι, αλλά δεν είναι πια λουλούδι, είναι μόνο ένα κομμάτι πλαστικό. Ένα αληθινό τριαντάφυλλο, αντιμετωπίζει όλους τους κινδύνους ενός πραγματικού φυτού, εκτίθεται στον ήλιο, στον άνεμο και στη βροχή...

Μπούχτισα..

.. με την ηχορύπανση των ημερών

Η αλήθεια της ζωής ποτέ δε χάνεται 

στους ανεξερεύνητους δρόμους του δήθεν 

κι όλοι οι φευγάτοι απ΄τον κύκλο γαλαξίες 

αναστημένοι μου χαμογελάνε απόψε 

και για πάντα σε μια παράξενη 

συμπαντική απαλή ησυχία. 

Μην μου ξυπνάς αυτά που αφήνω να κοιμούνται.....Shakespear

 Μην δίνεις τόσο εύκολα!

Δεν έχω θυμό μέσα μου!
Δεν έχω έχθρα για κανέναν!

Όμως μέσα μου κοιμάται μια λύπη!
Πρόσεχε μην μου την ξυπνάς!
Κι η λύπη όταν την ξυπνάς γίνεται θάνατος!

 

Μην μου ξυπνάς την λύπη μέσα μου.
Άστην να κοιμηθεί, να γαληνέψει και να ξεχαστεί.
 

Θα θελα να μπορούσα να θυμώσω και να φωνάξω.
Να ξεσπάσω, να κλάψω, να εκδικηθώ. 

Μόνο που τίποτα από αυτά δεν θέλω να κάνω.
 

Το μόνο που θέλω είναι να κοιμίσω την λύπη μου.
Να την κοιμίσω και να την ξεχάσω.
Όπως κάνω ότι ξεχνώ τόσα πράγματα.
Κι ας μην τα ξεχνώ.

"Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας νους"

Μια φορά κι εναν καιρό ήταν ένας νους...που όλο του άρεσε να ταξιδεύει, να'ναι λεύτερος, και  με παρέα ενα  πείσμα να κάμουν  σχέδια. 

Μια φορά κι έναν καιρό είχα έναν νου που πετάριζε,  που δεν βολεύουνταν σε στενά δωμάτια, σε υγρασίες, σε κλεισούρες. Ετσι όσο μπορούσα και όσο είχα σιγόντο μου το πείσμα μου, έβαζα στόχους και ζούσα.

Πάνε μέρες που χαμε να κάτσουμε κάτω τα δυο μας να κάμουμε μια κουβεντούλα. Όλο λόγια στο ποδάρι λέγαμε και δίναμε υπόσχεση και νεο ραντεβού για να τα πούμε...! Και σήμερα το απόγιομα μου μήνυσε : 

- "Κερνάς καφέ?"

- "έλα, ώρα σου ήταν κι άργησες" αποκρίθηκα απρόθυμα...

στρογγυλοκάτσαμε λοιπόν στο μαρμάρινο τραπεζάκι της αυλής κάτω απο τη μουριά, φτιάξαμε και καφεδάκι μέτριο βαρύ, βάλαμε και λουκουμάκι στην άκρη στο πιατέλο και αρχινίσαμε..

- "μου λείψες. Ξέρεις πόσο καιρό ψάχνω να σε βρω  να τα πούμε?" ξεκίνησε να μου μιλά ο νους μου.

- "έχεις δίκιο μαύρε μου, μα που να σταθώ και που να αράξω. Πολλές οι έγνοιες, πολλές οι κούρασες. Σε παραμέλησα το ξέρω." δικαιολογήθηκα...

"Η Κοκκινοψυχίτσα"

του Ιωακείμ Παπαχρόνη

Η ΚΟΚΚΙΝΟΨΥΧΙΤΣΑ

Ήταν ένα κοριτσάκι

ολάκερο μια κατακόκκινη καρδιά. 

Όλα τα όνειρα το φωνάζανε Κοκκινοψυχίτσα 

γιατί την ψυχή της κατάσαρκα στο Πάθος φορούσε

Μια μέρα, κίνησε να ανταμώσει τη γιαγιά της, 

να τη στολίσει με τα λουλούδια της άνοιξης 

που άνθιζε ολούθε νικηφόρος. 

Διαβαίνοντας δάσος σιωπηλό, 

απαντά ένα λύκο λιμασμένο, χωλό. 

«Τι έχεις κυρ Λύκε;» 

«Τις νύχτες, το δάσος θρηνεί στις άδειες φωλιές, 

ξεσηκώνει ένα άνεμο άδειο απ’ οσμές ζωντανές, 

φέρνει στην πείνα μου μονάχα 

των χαμένων προγόνων μου την αποσύνθεση» 

« Λύκε, μη θλίβεσαι, για σένα, εγώ 

θα φέρω στο δάσος τη βροχή την αιμάτινη, 

να ξεδιψάσουν της σάρκας σου οι προσευχές,

να σαρκωθούν του γένους σου οι προσμονές »

χωρίς να το ξέρεις....

Χωρίς να το ξέρεις ήρθες στη ζωή μου με σκοπό συγκεκριμένο, ιερό για μένα ...!

Χωρίς να το ξέρεις μ' έμαθες πως να φωτίζω μέσα μου μικρούς εαυτούς μου, ανύπαρκτους πριν την άφιξη σου. Να τους αναγνωρίζω, να τους ενθαρρύνω. Ήσουν εκεί για μένα, να τους θαυμάσεις, να μου τους σεργιανίσεις, να τους εκθέσεις. Πόσο στοργικά τους άγγιξες! πόσο ζεστά τους φίλησες! Έπαιρνες τα χέρια μου στις χούφτες σου και με τη ματιά σου τους ξυπνούσες, τους προκαλούσες να δώσουν τα πάντα για σένα!!!για μένα...!!!για εμάς!!!και το έκαναν!!!πόση υπακοή Θεέ μου...πόση υποταγή!!!! προσήλωση χωρίς όρια! σε ζήλευα  για αυτό! θαύμαζα τον τρόπο σου, τον τρόπο ενός θηριοδαμαστή που εγώ δεν μπορούσα να έχω....!!! τρόπος η μήπως ρόλος..? δεν θέλω απάντηση σ' αυτό! την έχω ήδη δώσει μόνη μου! αφελής? ίσως!

Χωρίς να το ξέρεις με έκανες να ανατρέψω τις λειτουργίες μου. Τις άμυνες μου.

Αλκυόνης Παπαδάκης λέγειν...

   Μόλις σταμάτησε η βροχή... Οι σταγόνες χορεύουν ακόμη στα σύρματα. Ένα δάκρυ κυλάει αργα-αργά στο φύλλο του κάκτου. Το ξέρω πια. Ποτέ δεν έπαψα να σε αγαπώ.


   Είχε σταματήσει σχεδόν η βροχή. Κάτι αραιές, ξέμπαρκες ψιχάλες, χτυπούσαν πότε-πότε στο τζάμι επίμονα. Δεν σε έχουμε ανάγκη, φώναζαν στο σύννεφο. Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς εσένα. Δε σε έχουμε ανάγκη. Κάτι αδύναμες ψιχάλες, που χτυπούσαν επίμονα στο παράθυρο και παρίσταναν την νεροποντή.



   Θυμάσαι που μου έφτιαχνες χάρτινα καραβάκια? Ξέχασες μόνο να μου ζωγραφίσεις ένα λιμάνι. Όταν, κάποιες φορές, με πέταξαν τα κύματα σε λιμάνια, δεν ήξερα να χειριστώ την άγκυρά μου. Δεν ήξερα ναπλευρίσω το καράβι μου. Φοβήθηκα και έφυγα.


   Άπλωνα τα χέρια μου τις νύχτες και μάζευα αστέρια και φτερά, από αγριοπερίστερα, για να τα κρύβω στο μαξιλάρι σου και να γλυκαίνω τον ύπνο σου.


   Αν βρισκόταν ένας, μια φορά, που χει κάτι να μας πει. Ναι, τα ξεπούλησα όλα. Και τα ιερά και τα όσια, όλα. Για να κάνω άνετα μπουρμπουλήθρες στον καφέ μου με το καλαμάκι. Ας βρισκόταν ένας! Έτσι. Χωρίς να επικαλείται άλλοθι, θεωρίες, ιδεολογίες, αέρα κοπανιστό. Θα του βγαζα ευχαρίστως το καπέλο.

Σημασία έχει ποια χέρια θα σ’ αγκαλιάσουν και θα κάνουν το δέρμα σου να δακρύσει

Ξέρεις τι είναι ο έρωτας;
Το άγριο μπλε της θάλασσας.
Το βαθύ κόκκινο της παπαρούνας.
Το φλύαρο πράσινο του λιβαδιού.
Το μεθυσμένο πορτοκαλί του χειμωνιάτικου ήλιου.

Μόλις σταμάτησε η βροχή… Οι σταγόνες χορεύουν ακόμη στα σύρματα. Ένα δάκρυ κυλάει αργά αργά στο φύλλο του κάκτου. Το ξέρω πια. Ποτέ δεν έπαψα να σ’ αγαπώ.

Από τότε που περιμένω να φανείς οι νύχτες μου γέμισαν φως.

Άπλωνα τα χέρια μου τις νύχτες και μάζευα αστέρια και φτερά από αγριοπερίστερα για να τα κρύβω στο μαξιλάρι σου και να γλυκαίνω τον ύπνο σου.

Θυμάμαι τότε… Κάτω από τα πλατάνια, στην πηγή. Διψούσα και μου ΄φερες στη χούφτα σου κρύο νερό. Όλη μου τη ζωή ξεδίψασε.

Κάθε φορά που πέφτει η βροχή πάνω στο τριαντάφυλλο θα σου στείλω ένα φιλί να κρύβεις τ’ όνειρό σου.

Ένα «πρέπει» μη υποχρεωτικό

Να ανεχόμαστε. Κι αν δεν μπορούμε να αγαπάμε να ανεχόμαστε. Τούτο πρέπει στον άνθρωπο και τούτο πρέπει στην εποχή και στους αιώνες.

Απόκαμε ο άνθρωπος να υπομένει και κουράστηκε να επιμένει στη σχέση με κάθε άλλο άνθρωπο. Έμειναν οι σχέσεις νεκρές και αβαθείς, αβασάνιστες και εύκολες και από τότε άρχισαν να βασανίζονται οι ψυχές και να νεκρώνουν οι υπάρξεις. Περίεργες οι εποχές, μα πιο περίεργα τα μυαλά που σμίλεψαν τις μέρες μας τόσο άκομψα. Και ο άνθρωπος χάθηκε.

Δύσκολο να καταλάβουμε τον άλλον. Τον κάθε άλλον. Μα πιότερο δύσκολο να μας καταλάβουν οι άλλοι. Το τραγικό όμως δεν είναι μήτε το ένα μήτε το άλλο. Το δύσκολο είναι να καταλάβουμε τον εαυτό μας. Και αβασάνιστα μέσα μας βασανίζουμε τον άλλον και η βάσανος επιστέφει και βασανίσουμε τον εαυτό μας. Και όσο  βασανίζουμε τον άλλον τόσο βασανιζόμαστε. Και όσο βασανιζόμαστε τόσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε από την ηρεμία και την σιωπή της αυτοαναγνώρισης, για να καταλάβουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

 Η βάσανος έχει κραυγή. Και η κραυγή έχει διατάραξη της σιωπής. Και η έλλειψη σιωπής χαλάει την ηρεμία. Και η απουσία της ηρεμίας αποδιώχνει την γαλήνη. Και η απομάκρυνση της γαλήνης εκτρώνει την ειρήνη. Και η νεκρωμένη ειρήνη αφήνει την αντάρα και την ιαχή να ριζώνει στην καρδιά. Και τότε ο άνθρωπος γίνεται φτενός, λίγος, παράλογος.

Θα πει κάποιος πώς γίνεται να πάψει τούτο το θεριό το ανήμερο που τρώει ανθρώπινες ζωές και υπάρξεις. Οι πιο βιαστικοί θα απαντήσουν με την αγάπη. Οι πιο τολμηροί θα πουν με την αυτοθυσία. Κάποιοι ίσως να πλέξουν τα εγκώμια μιας ανθρωποκεντρικής ουμανιστικής θεώρησης. Τίποτα δεν στέκεται από δαύτα αν δεν υπάρχει καλό θεμέλιο.

Η «κακοποίηση» της γιόγκα

Η γιόγκα έτσι όπως δίνεται είναι σαν να έχουμε ένα αυτοκίνητο χωρίς μηχανή και χωρίς οδηγό. Έχουμε δηλαδή μόνο το αμάξι, το οποίο έχει ένα υπέροχο χρώμα, υπέροχο εσωτερικό χώρο και πολύ καλά λάστιχα.

Έτσι δίνεται λοιπόν η γιόγκα. Έχουν πάρει δηλαδή μόνο το επιφανειακό της κομμάτι και μέσα από αυτό οδηγούν τους ανθρώπους σε έναν μυθικό δρόμο. 

Τι να το κάνεις το αυτοκίνητο χωρίς μηχανή και χωρίς οδηγό ? Τίποτε. Απλώς εσύ θα επενδύεις ονειροβατόντας σε ένα παραμύθι και θα περιμένεις να βελτιωθείς. Πώς να βελτιωθείς, έτσι ακριβώς το μόνο που μπορείς να «πάθεις» είναι να βαλτωθείς. Να νομίζεις ότι κινείσαι και να είσαι εντελώς ακίνητος. Τόσο ακίνητος που θα έρθει κάποια στιγμή η ακαμψία να σου χτυπήσει την πόρτα. Γιατί όταν αγνοείς τον οδηγό και την μηχανή σου και ασχολείσαι μόνο με την επιφάνεια σου, η αφάνεια είναι δίπλα σου.

Ονειροβατείς όταν παίρνεις ανάσες, ενώ είσαι γεμάτος θυμό. Ονειροβατείς όταν οραματίζεσαι διάφορα ενώ η οργή δημιουργεί ρωγμές τέτοιες μέσα σου που η γιόγκα θα μετατραπεί σε εφιάλτης γιατί όταν ανακαλύψεις ότι επενδύεις σε ονειροβατώ, ίσως να είναι και αργά.

Μα πόσο και για πόσο μπορείς να οδηγείς τον εαυτό σου να θάβει όλα όσα νιώθει και όλα όσα σκέφτεται. Πώς μπορείς ενώ το μυαλό σου είναι σαν μία ντισκοτέκ με τα ντεσιμπέλ από τα ηχεία του πόνου να είναι τόσο κοντά σου, εσύ να λες ότι όλα είναι καλά. Να δονείς προτάσεις και φράσεις για να σε κάνουν να αλλάξεις διάθεση.  

Το Τέλος της Καραντίνας στη Γη

Είναι ασφαλές τώρα να αποκαλύψω ορισμένες πληροφορίες οι οποίες θα βοηθήσουν τον αναγνώστη να κατανοήσει σε βάθος όσα αφορούν στο ΓΕΓΟΝΟΣ και την κατάσταση που επικρατεί μεταξύ των δυνάμεων του Φωτός και του Σκότους. 

Παρ’όλο που αυτές οι πληροφορίες θα είναι σοκαριστικές για ορισμένους ανθρώπους, έφτασε η ώρα οι άνθρωποι να μάθουν την αλήθεια γιατί μόνο όταν μαθευτεί η αλήθεια μπορεί η οποιαδήποτε προβληματική κατάσταση να επιλυθεί. 

Για να κατανοήσετε πλήρως το πως έχουν τα πράγματα στον πλανήτη Γη πρέπει να πάμε λίγο πίσω στο χρόνο, σε μία περίοδο της Γαλαξιακής Ιστορίας κατά την οποία οι σκοτεινές δυνάμεις δημιουργήθηκαν. 

Αυτές οι δυνάμεις διάλεξαν το αστρικό σύστημα Ρίγκελ στον αστερισμό του Ωρίωνα σαν το οχυρό τους από το οποίο έλεγχαν τη γαλαξιακή αυτοκρατορία τους. 

Σύντομα ανακάλυψαν ότι παίρνοντας ομήρους μπορούσαν να αποκτήσουν ένα σημαντικό προβάδισμα απέναντι στις Δυνάμεις του Φωτός γιατί οι Δυνάμεις του Φωτός νοιάζονταν για τους ανθρώπους τους και πολλές φορές ανέβαλαν τη δράση τους ώστε τα Όντα του Φωτός τα οποία είχαν απαχθεί να μην πάθουν κανένα κακό.

Οι δυνάμεις του σκότους καθώς ανέπτυσσαν τους μηχανισμούς ομηρίας, την ίδια στιγμή εφεύρισκαν εξωτικές πολεμικές τεχνολογίες οι οποίες έσπερναν τον όλεθρο κατά μήκος του Γαλαξία, καταστρέφοντας ολόκληρους πλανήτες και διαγράφοντας οριστικά έτσι ολόκληρους πολιτισμούς.

Κρούγκμαν: Γιατί το ΔΝΤ λέει τη μισή αλήθεια για την Ελλάδα

Στη μισή αλήθεια και στα μισά συμπεράσματα σταματά η έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα, σύμφωνα με τον Πολ Κρούγκμαν, που σε νέο άρθρο του αναλύει την περίφημη πλέον έκθεση του Ταμείου για τη (μη) βιωσιμότητα του χρέους.

Ο νομπελίστας οικονομολόγος επισημαίνει ότι είναι σωστό το συμπέρασμα του Ταμείου για την ανάγκη τεράστιας ελάφρυνσης του χρέους, προσθέτει ωστόσο ότι το ΔΝΤ παραλείπει να πει πως το σχέδιο για την Ελλάδα δεν ήταν ποτέ εφαρμόσιμο και ότι η μη βιωσιμότητα του χρέους δεν είναι συνέπεια της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ.

«Όλοι μιλάνε για την νέα έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου», γράφει ο Πολ Κρουγκμαν, «για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, που υποστηρίζει ότι η προσπάθεια της Ελλάδας να παραδοθεί είναι καταδικασμένη να αποτύχει χωρίς μια τεράστια ελάφρυνση χρέους. Πρόκειται σίγουρα για το σωστό συμπέρασμα.

Όταν ο Άδης ανέβηκε στην κορυφή του ουρανού (η "σκοτεινή" δεκαετία 2010 - 2020)!

Όλοι/ες γνωρίζουμε ότι ο ΄Αδης είναι ο θεός του κάτω κόσμου. Επομένως κανονικά ο Άδης (ή Πλούτωνας) θα πρέπει να βρίσκεται κάτω από τα πόδια  μας, στα κατάβαθα της γης. Πώς θα σας φαινόταν λοιπόν αν σας έλεγα ότι στην εποχή που ζούμε ο ΄Αδης έχει εγκαταλείψει τον κάτω κόσμο και έχει ανέβει στην κορυφή του ουρανού, στο "Ζενίθ του κόσμου"; Ότι βρίσκεται πάνω από τα κεφάλια μας, έχοντας θέσει τις κοινωνίες μας υπό την εποπτεία του;

Μοιάζει λιγάκι horror movie αλλά είναι η αλήθεια! Η αποτρόπαια μορφή του Πλούτωνα αιωρείται απειλητικά από πάνω μας, σκοτεινιάζοντας και αναστατώνοντας τις κοινωνίες μας (και μεταμορφώνοντας τες ριζικά, ταυτόχρονα). Την αδιόρατη αυτή αίσθηση νομίζω ότι την έχουμε πλέον βιώσει - και βιώνουμε - οι περισσότεροι/ες...Ζούμε σε μια κρίσιμη, βαθιά μεταμορφωτική εποχή, μια αντι-ανθρωπιστική εποχή όπου η υπέρτατη αξία είναι το χρήμα και όχι ο άνθρωπος! Αυτό είναι αρκετά "πλουτώνιο"! Και ο Πλούτωνας θα συνεχίσει να βρίσκεται στην "κορυφή του κόσμου" σε όλη τη διάρκεια της τρέχουσας δεκαετίας. Οπότε στο μέλλον οι Αστρολόγοι θα αναφέρονται στην εποχή μας σαν: "η σκοτεινή δεκαετία 2010 - 2020, όπου ο Πλούτωνας βρισκόταν στο Ζενίθ του κόσμου"! 

Ο Πλούτωνας βρίσκεται τα τελευταία 7 χρόνια μόνιμα στο ζώδιο του Αιγόκερου - που για μας τους αστρολόγους συμβολίζει το "Παγκόσμιο Μεσουράνημα"! Μην τρομάζετε με τον όρο, πρόκειται για μια εξαιρετικά απλή ιδέα που φαίνεται να είναι και αρκετά λειτουργική. Γνωρίζετε όλοι/ες τον Ζωδιακό Κύκλο... Τον βλέπετε στην παρακάτω εικόνα (στον κλασικό του "αρχετυπικό" προσανατολισμό, με το ζώδιο του Κριού να βρίσκεται στα αριστερά και με το ζώδιο του Αιγόκερου στην κορυφή):

Πώς να «διαβάζετε» τους ανθρώπους όπως ο Σέρλοκ Χολμς!

Δε θα ήταν υπέροχο να καταλαβαίνουμε τα πάντα για έναν άνθρωπο απλώς και μόνο ρίχνοντάς του μια ματιά; Ο Σέρλοκ Χολμς το κάνει συνέχεια και είναι συναρπαστικό!

Ο Σέρλοκ είναι βέβαια φανταστικός χαρακτήρας και σχεδόν κανείς δε διαθέτει τις εκπληκτικές ικανότητές του στην πραγματική ζωή. Μπορούμε όμως να γίνουμε λίγο περισσότερο σαν κι αυτόν αν ξέρουμε τι πρέπει να παρατηρούμε.

Ο Sam Gosling κατέχει τις σωστές και επιστημονικά αποδεδειγμένες μεθόδους που πρέπει να εφαρμόζουμε για να «διαβάζουμε» σωστά τους άλλους. Ο Gosling ειδικεύεται στην Ψυχολογία της Προσωπικότητας και εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Τέξας.

Παρακάτω θα δούμε:

– Τι να κάνουμε και τι να αποφύγουμε όταν προσπαθούμε να «διαβάσουμε» κάποιον

– Πώς να διαμορφώσουμε σωστή πρώτη εντύπωση

– Τι δείχνει το σπίτι ενός ανθρώπου

– Τι δείχνει το προφίλ κάποιου στο Facebook

– Πώς θα καταλάβουμε ότι κάποιος προσποιείται

Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι...

Απόσπασμα από ένα γράμμα του Αντόν Τσέχωφ στον αδερφό του Νικολάι.

"Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι σέβονται την ανθρώπινη ατομικότητα και γι' αυτό είναι πάντοτε συγκαταβατικοί, γελαστοί, ευγενικοί, υποχρεωτικοί.

Δεν χαλούν τον κόσμο για το σφυρί ή για τη γομολάστιχα που χάθηκαν. Δεν αγανακτούν για τους θορύβους ή το κρύο. Δέχονται με καλοσύνη τα χωρατά και την παρουσία ξένων ανθρώπων στο σπιτικό τους. Δεν συμπονούν μονάχα τους κατώτερους, τους αδύναμους και τις γάτες. Πονάει η ψυχή τους και για κείνο που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι.

Είναι ντόμπροι και φοβούνται το ψέμα σαν τη φωτιά. Δεν λένε ψέματα ακόμα και για τιποτένια πράγματα. Το ψέμα προσβάλλει εκείνους που το ακούνε και ταπεινώνει στα μάτια τους εκείνους που το λένε. Δεν παίρνουν ποτέ πόζα, στο δρόμο είναι όπως και στο σπίτι τους, δεν ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κατώτερου τους.

Πως θα σταματήσουμε τον κύκλο της εκδικησης σε ένα χωρισμο ή διαζυγιο

Αν τα δύο μέρη σε μία σχεση έχουν επιλέξει την απόφαση για χωρισμο, για διαζυγιο ή ακόμη το ένα μέρος να έχει πάρει την απόφαση και οι δύο συζυγοι έχουν ευθύνη και συνεισφορά για την διάλυση του γαμου. Δεν λέω ότι πάντοτε η ευθύνη είναι 50/50, μπορεί να είναι 70/30 ή  90/10 αλλά ωστόσο και τα δύο μέρη ευθύνονται. Η πρώτη αντίδραση για τα περισσότερα άτομα όταν αντικρίζουν το θέμα της διάλυσης του γαμου είναι ή εκδίκηση. Πως θα εκδικηθούν το «έτερο ήμισυ». Οι υποθέσεις διαζυγιων στα δικαστηρια είναι γεμάτες από εκδικήσεις. Και οι δύο πλευρές χρησιμοποιούν οτιδήποτε μπορούν να σκεφθούν για να «νικήσουν»… Πολλές φορές λόγω μιας κλειστής κοινωνίας αρχίζει να γίνεται μία συζήτηση για το ποιος ευθύνεται και να υπεισέρχονται τρίτα άτομα να βάλουν «λάδι στην φωτιά» της συζήτησης και τελικά της εκδίκησης μεταξύ του ζευγαριού. Το πρόβλημα γίνεται χειρότερο όταν υπάρχουν παιδιά, περιουσιακά στοιχεία και συμφέροντα. Οι συνθήκες αρχίζουν να γίνονται καταστροφικές για όλους. Η κακή κατάσταση γίνεται χειρότερη. Και τα δύο μέρη αρχίζουν «να δακτυλοδείχνουν» «αυτή έκανε αυτό…..» και   «αυτός έκανε αυτό…..» και πάει λέγοντας. Η κάθε πλευρά προσπαθεί να δικαιολογήσει τις πράξεις της εκδίκησης. Σκέπτονται ίσως με αυτό τον τρόπο να κάνουν το άλλο μέρος να «καταλάβει ότι είναι λάθος» και ανάλογα να σταματήσει το διαζύγιο. Εάν ο ένας σύζυγος θέλει το διαζύγιο τίποτε δεν μπορεί να τον/την σταματήσει. Το άλλο μέρος αντιλαμβανόμενο την αδυναμία της κατάστασης, πολλές φορές συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο που η εκδίκηση παίρνει άσχημη τροπή. Σαυτήν την κατάσταση θα τσακώνονται και θα φιλονικούν σχεδόν για το κάθε τι. Τα παιδιά, τα ζώα, το σπίτι, τα λεφτά , την γραμματέα, για οτιδήποτε. Όταν έρχονται σε αυτήν την ένταση και κατάσταση τίποτα δεν θα τους σταματά και θα αρχίζουν περισσότερο μίσος και εκδίκηση μεταξύ τους.

Το βλέμμα

Αρθρογράφος: Εύα Θεοδοσιάδου

Προετοιμαζόμαστε στην επαφή μας με τους άλλους. Ψάχνουμε τα πιο εύστοχα λόγια για να εκφράσουμε αυτά που θέλουμε, χρησιμοποιούμε το σώμα μας ως εργαλείο, ντυνόμαστε κατάλληλα για να παρουσιαστούμε στον άλλον ... ρούχα, λόγια, σώμα, επιλέγουμε τα κατάλληλα, μέσα από ένα ρεπερτόριο ανάλογα με το τι νιώθουμε ότι θα εκφράσει καλύτερα το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε ...κάτι πάνω μας μένει όμως ακατέργαστο χωρίς δυνατότητα 'σκηνοθέτησης' ....το βλέμμα.

Δεν μπορείς να το χειριστείς, να το παραλλάξεις, θα εκφράζει αυτό που είσαι εκείνη τη στιγμή- πολλές φορές ακόμα και αυτό που εσύ ο ίδιος σου δεν ξέρεις. Δε θα κρύψει, δε θα προσθέσει τίποτα πέρα από αυτό που πραγματικά είσαι.

Το μωρό ξαφνιάζεται από έναν δυνατό κρότο ... ακολουθούν δευτερόλεπτα απόγνωσης και το βλέμμα του καθρεφτίζει τον φόβο και το ξάφνιασμα του - μετά, δευτερόλεπτα ανακούφισης καθώς συναντά το βλέμμα της μαμάς που καθησυχάζει. Το βλέμμα ανακουφίζει, εκφοβίζει, προσκαλεί, αποδέχεται, απορρίπτει ...Ρωτάμε, μας δίνουν μια απάντηση ... αναζητούμε το βλέμμα για να 'επικυρώσουμε' την απάντηση ή όχι. Πόσες φορές αμφισβητούμε τη δήλωση κάποιου απλά και μόνο επειδή το βλέμμα του μας λέει κάτι άλλο;

Ποιος ήτανε πίσω από το τηλεφώνημα που διέκοψε την συνέντευξη Τσίπρα στην ΕΡΤ

Ποιος ήτανε πίσω από το τηλεφώνημα που……

…..διέκοψε την ομιλία του Τσίπρα

Κύματα ELF> Χειραγώγηση της Συνείδησης και ΑντίΜετρα

Το ότι ζούμε μέσα σε μια θάλασσα ηλεκτρομαγνητικών συχνοτήτων - φυσικών κα τεχνητών το έχουμε πει πολλές φορές... Οι τεχνητές ηλεκτρομαγνητικές συχνότητες όμως είναι που όχι μόνον μας αρρωσταίνουν αλλά αδυνατίζουν και το πνεύμα μας πολύ στοχευμένα... Αυτό τονίζει ένας γερμανός γιατρός στο περιοδικό Zeitenschrift, ενημερώνοντας σχετικά με τον ύπουλο αυτό κίνδυνο, δίνοντας επίσης απλές συμβουλές για το πως μπορούμε να προστετευτούμε από αυτή την αθέμιτη επίδραση στη συνείδηση μας.

*έχοντας υπόψη και την άποψη που θέλει την θύελλα Σαντυ να κατεθύνθηκε με ανάλογη τεχνολογία επίτηδες στη Νέα Υόρκη σε περίοδο προεκλογική... αλλά και γνωστά προγράμματα τύπου HAARP, Blue Beam και σενάρια πρόκλησης μαζικής παράκρουσης στα τέλη του έτους... θαρρώ πως έχουμε κάθε λόγο να ενημερωνόμαστε σχετικά.... και να εφαρμόζομε τεχνικές για την προστασία μας

Οι πληροφορίες που ακολουθούν είναι από τον ίδιο το Δρ Matthias Heiliger και το άρθρο του στο τεύχος 73/2012 του περιοδικού ZeitenSchrift..

απόδοση/μετάφραση Βίκυ Χρυσού

Κύματα ELF> Χειραγώγηση της Συνείδησης και ΑντίΜετρα

Όπως είναι γνωστό τα κύματα ELF είναι ηλεκτρομαγνητικά κύματα πο κινούνται σε συχνότητες κάτω των 100 Hz ( 1 Ηz= μία δόνηση ανα δευτερόλεπτο). Τα κύματα αυτά ανακάλυψε στις αρχές του αιώνα ο ιδιοφυής φυσικός Νίκολα Τέσλα, ο οποίος είχε κατορθώσει να συνδεθεί με το ενεργειακό πεδίο που περιβάλλει τη Γη και να λάβει από εκεί ελεύθερη ενέργεια(2). Την ίδια περίοδο χρησιμοποιούσε το ενεργειακό πεδίο του αιθέρα για συγκεκριμένες μορφές επικοινωνίας και μεταφορά ενέργειας, πράγμα που θα καθιστούσε οποιαδήποτε άλλη πηγή ενέργειας άσκοπη. Έτσι το 1898 είχε σχεδόν λύσει το παγκόσμιο ενεργειακό πρόβλημα. Ωστόσο ομάδες που δίψαγαν για δύναμη και χρήμα κατόρθωσαν να εμποδίσουν την ολοκλήρωση τους έργου του μέσω του ισχυρού τραπεζίτη J.P. Morgan. Έτσι δυστυχώς μέχρι και σήμερα η ανθρωπότητα δεν μπόρεσε να έρθει σε επαφή με την ελεύθερη και δωρεάν ενέργεια! (Ας σημειωθεί στο σημείο αυτό πως οι ίδιες ομάδες που διψούν για χρήμα και δύναμη είναι αυτές πο καμώνονται πως νοιάζονται για το περιβάλλον και πείθουν αφελείς πως αυτό μπορεί να γίνει με πράσθνες ημέρες για το περιβάλλον... φαρσοκωμωδία.. αν σκεφτεί κανείς πως με την καθαρή και ελέυθερη ενέργεια θα λυνόταν και το πρόβλημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης...)