Ο εσωτερικός μας αντι-καταθλιπτικός ανοσολογικός μηχανισμός υπάρχει, εργάζεται, ζει και βασιλεύει, αδιάφορος για την άγνοιά μας. Μέχρις ότου ο τρόπος ζωής μας υποβαθμίσει τόσο την κατάσταση, ώστε το σώμα μας να παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια… Τότε έρχεται η ώρα των φαρμάκων. Άλλωστε φταίει πάντα η αρρώστια, ποτέ εμείς οι ίδιοι. Καιρός να διαβάσουμε επιτέλους το manual του μοριακού προγραμματισμού μας.
Γράφει η Σάση Χότζογλου
Ζούμε σ’ έναν παράξενο, τρελό και παρανοϊκό κόσμο. Γι’ αυτό η έννοια της «εντροπίας» η οποία αναφέρεται στην αποδιοργάνωση, τις συγκρούσεις και τον ανθρώπινο πόνο που αντιμετωπίζουμε όλοι μας, είναι πια πασίγνωστη. Απόψεις, προοπτική και τρόπος αντίληψης επηρεάζουν σημαντικά το πώς ορίζουμε τις καταστάσεις, τα γεγονότα ακόμα και τους άλλους ή τον εαυτό μας.
Η Βιολογία του καιρού μας θριαμβεύει. Ανακαλύφθηκαν το αλφάβητο, η γραμματική και η σύνταξη της δημιουργίας. Η δε νευροβιολογία ασχολείται με το πώς κωδικοποιείται η πληροφορία, πως μεταβιβάζεται, καταγράφεται και αντεπιδρά και τέλος πως ορίζεται ο βαθμός εκείνος της ελευθερίας που ίσως είναι το ιδιαίτερο γνώρισμα του ανθρώπου και του νευρικού του συστήματος. Και ο Πωλ Βαλερύ μιλάει πριν από 70 χρόνια ακόμη, σταΣημειωματάριά του, για «την αμυντική και δημιουργική κατάσταση της ζωής μέσα στο περιβάλλον της».