Η σημασία της παύσης

Όλα στη ζωή κινούνται, μεταβάλλονται, αλλάζουν μορφές, μεγαλώνουν, μικραίνουν, παγώνουν, γίνονται ρευστά και κάποιες στιγμές στέκονται, παύουν....

Έτσι κι εμείς κάθε μέρα, κινούμαστε, περνάμε από αλλαγές, ψάχνουμε τρόπους να υπάρξουμε, να σχετιστούμε... Από απλά καθημερινά πράγματα του εξωτερικού κόσμου, μέχρι πολύ αφαιρετικά βαθιά στοιχεία του εσωτερικού μας κόσμου, όλα βρίσκονται σε κίνηση και μεταλλάσονται είτε έχουμε επίγνωση, είτε όχι.

Καμία στιγμή δεν είναι ίδια με την προηγούμενη, καμία στιγμή δεν είμαστε ίδιοι με την προηγούμενη....

Κάθε μέρα είμαστε λίγο διαφορετικοί, έχοντας αποκτήσει μια καινούρια εμπειρία, μία καινούρια γνώση, ένα νέο συναίσθημα, έχοντας γνωρίσει έναν καινούριο άνθρωπο, έχοντας πάρει μία απόφαση... Κάθε μέρα αλλάζουμε, κάθε μέρα μετακινούμαστε...

Κάθε κύτταρο μας, κάθε σκέψη μας, κάθε κίνηση μας, κάθε μέλος μας, κάθε συναίσθημα μας, δουλεύει κάθε στιγμή για να μας εξελίξει, να μας κρατήσει στη ζωή, να μας αναπτύξει...

Η δουλειά που γίνεται κάποιες φορές εν γνώση μας και κάποιες άλλες όχι, είναι μεγάλη και πλούσια...

Πολύ συχνά, δεν το καταλαβαίνουμε. Είμαστε περισσότερο απασχολημένοι και συγκεντρωμένοι στον επομενο στόχο, στο που θέλουμε να φτάσουμε, στο αποτέλεσμα, στην επιτυχία παρά στην ίδια την διαδρομή, στην παρατήρηση της ίδιας της ζωής μέσα μας και γύρω μας... κι ομως όλα αυτά συμβαίνουν κάθε λεπτό, κάθε σκέψη, κάθε αναπνοή.

Γι αυτό οι πάυσεις είναι σημαντικές. Μέσα σε μία πάυση, μπορούμε να σταθούμε, να μείνουμε... ίσως βρούμε χρόνο να κοιτάξουμε, να δούμε που είμαστε. Για να δούμε πραγματικά, χρειάζεται να ξαποστάσουμε.

Ίσως αν για λίγο μείνουμε ακίνητοι, μπορέσουμε τότε να συνειδητοποιήσουμε όλη αυτήν την κίνηση που έχουμε τον προηγούμενο καιρό, να αισθανθούμε τη δουλειά που έχει γίνει.

Ιππαρχία... Η πρώτη απελευθερωμένη γυναίκα της Ιστορίας

Η Ιππαρχία υπήρξε Κυνική φιλόσοφος με τη δική της αξία, που τόλμησε ν' αμφισβητήσει τα κοινωνικά ήθη της εποχής της και να διεκδικήσει με γενναιότητα την ισότητα των δύο φύλων. Η γέννηση της τοποθετείται περίπου στο 346 π.Χ. στη Θράκη. Ήταν κόρη Αθηναίων αριστοκρατών, οι οποίοι είχαν προσωρινά εγκατασταθεί στην παραλιακή πόλη της Μαρώνειας, γνωστής για τις καλλιέργειες σταφυλιών. Ο Διογένης Λαέρτιος, ο οποίος έγραψε τη βιογραφία της Ιππαρχίας, δεν αναφέρει τα ονόματα των γονέων της, ούτε δίδει πληροφορίες σχετικά με την παιδική της ηλικία. 

Όμως, μπορούμε με ασφάλεια να συμπεράνουμε ότι η Ιππαρχία, ακόμη και σε τρυφερή ηλικία, απέρριψε τις οικιακές δουλειές ρουτίνας που φυσιολογικά αναθέτονταν στις νεαρές Ελληνίδες. Αργότερα στη ζωή της, η ίδια παραδέχτηκε ότι παραμελούσε το γνέσιμο και την ύφανση προς χάρη της μελέτης. Πράγματι, τα κύρια χαρακτηριστικά της Ιππαρχίας σα νεαρής κοπέλας ήταν ανησυχία και άσβεστη περιέργεια, καθώς και επιθυμία να μάθει ακόμη και γι' αυτά τα θέματα που ήταν απαγορευμένα στις γυναίκες της εποχής της. Επιθυμούσε πολύ να εισέλθει στους ανδρικούς κύκλους διανόησης και να συζητήσει με τους πολυμαθείς άνδρες πάνω σε βαθιά φιλοσοφικά θέματα. Αυτό, φυσικά, της το είχαν συστηματικά αρνηθεί οι αυστηρά παραδοσιακοί γονείς της.

Μοντιλιάνι: Όταν γνωρίσω την ψυχή σου, θα ζωγραφίσω τα μάτια σου

Ο αυτοκαταστροφικός, καταραμένος ζωγράφος με τη σύντομη και ταραχώδη ζωή για το θάνατο του οποίου, η τελευταία του σύντροφος αυτοκτόνησε. Ο Μοντιλιάνι γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου του 1884.-Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή

"Θα ήθελα η ζωή μου να ήταν σαν πλουσιοπάροχο ποτάμι που κυλάει χαρμόσυνα πάνω στη γη", είπε κάποτε ο Αμεντέο Κλεμέντε Μοντιλιάνι.

Ο σπουδαίος ζωγράφος και γλύπτης, ο οποίος μπορεί να έζησε μια ζωή σύντομη, αλλά ήταν ιδιαίτερα έντονη και ταραχώδης. Κέρδισε μάλιστα, τον τίτλο του καταραμένου ζωγράφου. Από το όνομά του, δημιουργήθηκε το παρατσούκλι Modi, που σημαίνει καταραμένος. Η πολυτάραχη ζωή του σημαδεύτηκε από καταχρήσεις, ασθένεια και με το πάθος και τη βίαιη συμπεριφορά του οδήγησε στην καταστροφή τις γυναίκες που γνώρισε.  

Έφυγε από τη ζωή πολύ νέος, στα 35 του χρόνια από φυματιώδη μηνιγγίτιδα, στο νοσοκομείο Σαριτέ. Τραγική φιγούρα  η τελευταία σύντροφός του, Ζαν,  οποία δύο μέρες μετά, έδωσε τέλος στη ζωή της, πέφτοντας από το παράθυρο, ενώ ήταν οκτώ μηνών έγκυος στο δεύτερο παιδί τους. 

"Ανήρ Κομπαστής".

Ένας σύντομος μα διδακτικός μύθος του Αισώπου:

Σύμφωνα με αυτό το μύθο, κάποτε στην Αθήνα ήταν ένας αθλητής που καυχιόνταν συνεχώς πως σε αγώνες στη Ρόδο είχε καταφέρει ένα τεράστιο άλμα.

Βέβαια, κανένας από τους υπόλοιπους Αθηναίους δεν πίστευε τα λεγόμενα του και τους παρακινούσε να ταξιδέψουν στη Ρόδο για να τα επιβεβαιώσουν οι θεατές του αγώνα. 

Τότε κάποιος του είπε:

Πώς να γίνετε πρωταθλητές της μνήμης

Ναι, υπάρχει τρόπος! Οι τεχνικές είναι συγκεκριμένες και επιστρατεύουν φαντασία και δημιουργικότητα. Ένα παιχνίδι που αξίζει να παίξουμε. 

Τα «παλάτια της μνήμης», μια στρατηγική προσφιλής στους αρχαίους έλληνες και ρωμαίους ρήτορες αλλά και στον λογοτεχνικό και τηλεοπτικό Σέρλοκ, αποδείχθηκαν η καλύτερη τεχνική για τη βελτίωση της μνήμης. 

Δυσκολεύεστε να θυμηθείτε αριθμούς τηλεφώνων; Κάνετε νοερά μια λίστα με τα ψώνια για το σουπερμάρκετ αλλά τελικά, όταν επιστρέφετε, ανακαλύπτετε ότι έχετε ξεχάσει τα μισά; Σας είναι αδύνατον να θυμηθείτε πώς λένε τον περιπτερά όπου αγοράζετε αραιά και πού την εφημερίδα σας παρά το γεγονός ότι σας έχει πει επανειλημμένως το όνομά του; Μη στενοχωριέστε, υπάρχει λύση στο πρόβλημά σας. Αρκεί να προπονηθείτε, με επιμέλεια και προσήλωση, σαν τους... αθλητές της μνήμης. Και, αν επιμείνετε, τίποτε δεν αποκλείει να γίνετε πραγματικά πρωταθλητής. Συμβουλές από τον πλέον αρμόδιο στον τομέα αυτόν, τον παγκόσμιο πρωταθλητή μνήμης και κάτοχο του ρεκόρ Γκίνες Μπόρις Κόνραντ, ο οποίος είναι επίσης νευροεπιστήμονας. Σε πρόσφατη μελέτη έδειξε μάλιστα ότι ο καθένας μπορεί να βελτιώσει θεαματικά τη μνήμη του αν ακολουθήσει συγκεκριμένες τεχνικές. Λεπτομέρειες στις σελίδες που ακολουθούν. 

«Νους υγιής εν σώματι υγιεί» έλεγαν οι πρόγονοί μας προτρέποντάς μας να ασκηθούμε σωματικά. Οπως φαίνεται όμως για να είναι ο νους μας ακόμη υγιέστερος καλό είναι να τον... γυμνάζουμε. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι οι νοητικές ασκήσεις βελτιώνουν τις πνευματικές μας επιδόσεις. Μια πρόσφατη ωστόσο ξεχώρισε γιατί εστίασε για πρώτη φορά ειδικά στη μνήμη - έναν τομέα καθοριστικό, όχι μόνο για τις γνωσιακές λειτουργίες μας αλλά και για την ίδια την ταυτότητά μας. Οπως έδειξε, με μια καλή «προπόνηση» ο καθένας από εμάς μπορεί να βελτιώσει θεαματικά τη μνήμη του αποκτώντας επιδόσεις πρωταθλητή που διαρκούν. Ως καταλληλότερη δε μέθοδος για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο αναδεικνύεται, σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, αυτή που είναι γνωστή ως τα «παλάτια της μνήμης» ή «μέθοδος των τόπων» (method of loci), μια τεχνική που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Ελληνες και ρωμαίοι ρήτορες και πρόσφατα απέκτησε τηλεοπτική αίγλη χάρη στη σειρά «Σέρλοκ». 

Καλά ή κακά παιδιά;

Πότε ένα παιδί είναι καλό και πότε είναι κακό;

Έχουμε ποτέ αναρωτηθεί;

Δίνουμε έναν χαρακτηρισμό, και δεν σκεφτόμαστε πως επιδρά αυτό στο ψυχισμό του παιδιού, πως αυτό μπορεί να επηρεάσει τη συμπεριφορά του.

Αν ένα παιδί ακούει συνέχεια πως είναι κακό ή κάνει κακίες πράξεις, ταυτίζεται με το χαρακτηρισμό αυτό και συνεχίζει να έχει αυτή τη συμπεριφορά για να κερδίσει την προσοχή των άλλων. Εκπαιδεύεται και προσαρμόζεται.

Οικειοποιείται τον ορισμό.

Από την άλλη πλευρά αν ένα παιδί ακούει συνέχεια πως είναι καλό. Ταυτίζεται με αυτό και δεν επιτρέπει ποτέ στον εαυτό του να ξεφύγει από αυτό που κάποιοι έχουν ονομάσει καλή συμπεριφορά!

Τα παιδιά όμως είναι παιδιά. Και έχουν ανάγκη να νιώθουν ασφαλή και αποδεκτά από το περιβάλλον που μεγαλώνουν. Έχουν την ανάγκη να νιώθουν σημαντικά, να προσφέρουν να είναι «μεγάλοι».

Όταν το φαίνεσθαι υπερτερεί του είναι…

Της Eλένης Γιουμίδου Ελένης, Ψυχολόγου, Εξειδίκευση στη Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπεία

Από πού πήρε το όνομά της η Ναρκισσιστική Διαταραχή

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Νάρκισσος ήταν ένας νεαρός, γιος της νύμφης Λειριώπης και του ποταμού Κηφισού, ο οποίος ήταν τόσο όμορφος ώστε όλες οι νύμφες τον ήθελαν για σύντροφό τους. Ο ίδιος όμως ήταν τόσο υπερόπτης που τις απέρριπτε όλες μία προς μία. Λέγεται δε πως μεταξύ άλλων απέρριψε και την νύμφη Ηχώ η οποία, απελπισμένη καθώς ήταν με τον έρωτά της, τον καλούσε συνεχώς έως ότου η φωνή της έσβησε και ακούγονταν πλέον μόνο οι τελευταίες συλλαβές του ονόματός του. Το τραγικό τέλος του Νάρκισσου όμως είναι αυτό που κάνει την ιστορία του πολύ ενδιαφέρουσα και εξαιρετικά αλληγορική. Μια μέρα, καθώς περιφερόταν στον ποταμό ο Νάρκισσος πρόσεξε το είδωλό του στο νερό.

Ήταν το πιο όμορφο πρόσωπο που είχε δει. Θεωρώντας πως αυτό που έβλεπε ήταν άλλη μία από τις νύμφες που τον κυνηγούσαν, ερωτεύτηκε σφόδρα το είδωλό του και καθόταν με τις ώρες και το θαύμαζε, ενώ ταυτόχρονα παραπονιόταν που το πρόσωπο μέσα στο νερό δεν του έλεγε τίποτα, αλλά μόνο τον κοιτούσε. Ο Νάρκισσος περνούσε ώρες ή και μέρες ολόκληρες κάνοντας τίποτα άλλο πέρα από το να θαυμάζει την ομορφιά του στο ποτάμι. Αλλά δυστυχώς αυτό του το πάθος του κόστισε την ίδια του τη ζωή, καθώς μια μέρα στην προσπάθειά του να φιλήσει αυτό που θεωρούσε πως ήταν νύμφη έπεσε στο ποτάμι και πνίγηκε.

Αυτός λοιπόν ήταν ο Νάρκισσος της μυθολογίας ο οποίος έδωσε -και όχι άδικα- το όνομά του σε μια σύγχρονη ψυχολογική διαταραχή προσωπικότητας.

Απώλεια στύσης λόγω προφυλακτικού: Τι να κάνετε για να μην συμβεί!

Είναι χιλιοειπωμένο ότι η χρήση προφυλακτικού προστατεύει τόσο από τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, όσο και από μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη

Όμως πολύ συχνά οι άνδρες παραπονιούνται ότι αρκετές φορές όταν το χρησιμοποιούν χάνουν τη στύση τους. Έτσι επιλέγουν να παίρνουν το ρίσκο και να κάνουν σεξ χωρίς προφυλάξεις.

Μελέτη που πραγματοποιήθηκε και δημοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση Andrologia έδειξε ότι ένας στους έξι άνδρες αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα όταν χρησιμοποιεί προφυλακτικό.

Μάλιστα ένα ποσοστό των ανδρών που αγγίζει το 37% από 18 έως 35 ετών ανέφερε τουλάχιστον μία εμπειρία απώλειας της στύσης που σχετίζονταν με τη χρήση του προφυλακτικού.

Την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι σε μικρότερο ποσοστό αναγκάστηκαν να το βγάλουν πρόωρα αφού ένιωθαν ότι δεν μπορούσαν… να αποδώσουν.

Πες ευχαριστώ!

Να είσαι ευγνώμων γι’ αυτό που έχεις. Θα καταλήξεις να έχεις περισσότερα. Αν επικεντρώνεσαι σε ό,τι δεν έχεις, ποτέ δεν θα έχεις αρκετά. - OprahWinfrey.
Η ευγνωμοσύνη είναι το κλειδί της αφθονίας. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και πολλοί δεν έχουν αυτά που εμείς μπορούμε να απολαύσουμε καθημερινά.

Βρες ένα λεπτό κάθε μέρα να πεις ευχαριστώ για όλα τα πολύτιμα αγαθά που υπάρχουν στη ζωή σου ∙ για όλα αυτά που σου προσφέρουν χαρά, ηρεμία, ευτυχία, γέλιο, θετική διάθεση και ομορφιά.

Πες ευχαριστώ για τα μάτια σου με τα οποία βλέπεις τα μαγική ομορφιά της φύσης και τα θαύματα που συμβαίνουν καθημερινά…

Πες ευχαριστώ για τα αυτιά σου με τα οποία ακούς το κελάηδημα των πουλιών, τα κύματα της θάλασσας, το θρόισμα των φύλλων, τις μαγευτικές μελωδίες…

Πες ευχαριστώ για τη μύτη σου με την οποία μυρίζεις τα δροσερά λουλούδια, το άρωμα της θάλασσας, το σπιτικό φαγητό…

Πες ευχαριστώ για τα χέρια σου με τα οποία μπορείς να δημιουργείς αυτό που αγαπάς και σε εμπνέει, να κρατήσεις ένα παιδί αγκαλιά…

Πες ευχαριστώ για τα πόδια σου με τα οποία μπορείς να περπατάς τα χιλιόμετρα του δρόμου της ζωής…

Πες ευχαριστώ για τους ανθρώπους που σε περιτριγυρίζουν, για ό,τι έχουν να σου πουν, για ό,τι έχουν να σου προσφέρουν, για ό,τι έχεις να τους δώσεις…

Πες ευχαριστώ για τις δοκιμασίες που έχουν έρθει στη ζωή σου και σε έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο…

Κι αν υπάρχουν; Μεξικανός Ειδικός Υποστηρίζει ότι Βρέθηκαν Μούμιες… Ερπετοειδών στο Περού (video)

Ο Μεξικανός ειδικός στα UFO και δημοσιογράφος Jaime Maussa, υποστηρίζει ότι οι μούμιες που εντοπίστηκαν τους τελευταίους δύο μήνες στη Nάζκα του Περού, προσομοιάζουν σε ερπετοειδή και λιγότερο σε ανθρώπους.

Μάλιστα ο Maussan, όπως δημοσιεύει το Russia Today, παρουσίασε στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία, οι μούμιες του Nasca είναι ηλικίας άνω των 1.700 ετών ενώ παρέθεσε και ακτινογραφίες.

«Κανένας δεν έχει αποδείξει ότι πρόκειται περί απάτης. Θα παρουσιάσουμε στα Μέσα Ενημέρωσης αποδεικτικά στοιχεία πως έχουμε να κάνουμε με αληθινά δείγματα και εάν ακόμη υπάρχουν αμφιβολίες, οι Αρχές του Περού οφείλουν να διατηρήσουν ακέραιες τις μούμιες για να βρούμε την αλήθεια», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μεξικανός ειδικός.

Όλα & Τίποτα ...

Icon 02

Μέσα από την έπαρση της νιότης που όλα τα γνωρίζει

κίνησα κάποτε ν`αλλάξω αυτό τον κόσμο

όμως ξεχάστηκα και δεν τον ρώτησα ποτέ

αν ήταν κάτι τέτοιο που ήθελε από μένα

κι έτσι σταμάτησα και του επίτρεψα

να γίνει ό,τι μπορούσε

Στράφηκα έπειτα εσένα να λυτρώσω

να σε μυήσω στ`ουρανού τα μυστικά

μα ζήτησες να σεβαστώ, να κάνω πίσω

και να σ`αφήσω στην πράξη ν`αποδείξεις

ποιες απ`τις ιδέες σου αξίζει να επιζήσουν

και ποιες όχι

Έτσι μου απόμεινε μονάχα ο εαυτός μου

και βάλθηκα να κυνηγώ τις αρετές

να καταδιώκω ελαττώματα κι ατέλειες

τις ανεπάρκειες να ρίχνω στην πυρά

να ξεριζώνω του φόβου περιβόλια

σοφότερος να γίνω με τη βία

Μαθαίνοντας την υπομονή (ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ)

Η υπομονή δεν καλλιεργείται ιδιαίτερα στον πολιτισμό μας. 

Συχνά πιάνουμε τους εαυτούς μας να γίνονται ανυπόμονοι ακόμα και με την υπομονή. 

Θέλουμε δράση τώρα. 

Θέλουμε απαντήσεις τώρα. 

Θέλουμε να αλλάξουμε τη ζωή μας τώρα. 

Θέλουμε να αποκτήσουμε φήμη τώρα. 

Παραβλέπουμε το γεγονός ότι, αν θέλουμε τη σωστή δράση, τις σωστές απαντήσεις και τη σωστή αλλαγή, πολλές φορές πρέπει να περιμένουμε. 

Πράγματα όπως η προσεκτική ανάλυση και η ήρεμη σκέψη απαιτούν χρόνο.

Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο στην περίπτωση της αγάπης. 

Οι ιππείς ως επίλεκτοι του Στρατού των Σελευκιδών ...

Βασίλειο των Σελευκιδών: Ο στρατός αποτελείτο από μια πανσπερμία τύπων πολεμιστών Ελλήνων και μη. Σημαντικό στοιχείο του αποτελούσε το επίλεκτο ιππικό του.Οι ιππείς της φρουράς, οι Εταίροι και το Άγημα, ομοίαζαν με τους προκατόχους τους του στρατού του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Έφεραν κράνος, μεταλλικό, μυώδη θώρακα 1/2, με δερμάτινες πτέρυγες, ενώ ήταν οπλισμένοι με μακριά λόγχη, το Ξυστόν, μήκους 3μ. περίπου, την οποία, συνήθως, έφεραν σε υψηλή λαβή, δηλαδή την κρατούσαν πάνω από το κεφάλι.

Έφεραν επίσης σπαθί ή κοπίδα. Η βασική διαφορά τους από τους επίλεκτους ιππείς του Αλεξάνδρου έγκειτο στο γεγονός ότι έφεραν θωράκιση και τα άλογά τους.Συνήθως φερόταν μεταλλική προμετωπίδα και θωράκιση που κάλυπτε το στέρνο του ζώου.

Οι Εταίροι έφεραν και μεταλλική προσωπίδα, αλλά και μεταλλικά ελάσματα που κάλυπταν τα χέρια του ιππέα μέχρι τον καρπό.

Νὰ φοβᾶσαι μήπως γίνῃς ἡ λάθος ἐπιλογή…

Νὰ φοβᾶσαι μήπως ὁδηγήσῃς κάποιον ἐκεῖ ποὺ δὲν πρέπει…

Νὰ φοβᾶσαι μήπως δόσῃς ἕτοιμες λύσεις, ἄν καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ δείχνῃς τὸν δρόμο γιὰ νὰ μαθαίνουν οἱ ἄλλοι μόνοι τους νὰ λύνουν τὰ προβλήματά τους.
Νὰ φοβᾶσαι μὴν πλανέψῃς μὲ ψεύτικες ἐλπίδες…
Νὰ φοβᾶσαι τὸ ψέμμα… Τὴν μισὴ ἀλήθεια…
Νὰ φοβᾶσαι τὸ σκοτάδι…
Ὁ Ἄνθρωπος ποὺ εἶναι στὸν δρόμο, διότι ἔχει καταλάβῃ τοὺς λόγους γιὰ νὰ εἶναι στὸν δρόμο, θὰ κάνῃ καὶ λάθη. Ἴσως περισσότερα ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ποὺ δὲν κάνουν κάτι… Ὅμως τὰ λάθη εἶναι μαθήματα…

Οι 6 μεγαλύτεροι θαλασσοπόροι του κόσμου

Χρειάστηκε το θάρρος, το όραμα και η αποφασιστικότητα μερικών σπάνιων ανθρώπων, οι οποίοι ήταν έτοιμοι να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους για να εξερευνήσουν όχι μόνο τα όρια του πλανήτη αλλά και τα όρια της ανθρώπινης θέλησης.

Σήμερα όλοι σχεδόν οι ωκεανοί, οι θάλασσες και τα πελάγη είναι χαρτογραφημένα μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια. Μέχρι και το τελευταίο βραχάκι ή ξέρα είναι καταγεγραμμένη σε χάρτες και πορτολάνους. Αφήστε δε, που το Google Earth μας επιτρέπει να δούμε ανά πάσα στιγμή όποια περιοχή του πλανήτη θέλουμε.

Ποιοι ήταν όμως οι μεγαλύτεροι εξερευνητές και θαλασσοπόροι;

1. Βάσκο ντα Γκάμα

Ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Βάσκο ντα Γκάμα ήταν ο πρώτος που πραγματοποίησε τον περίπλου της Αφρικής, συνδέοντας απευθείας την Ευρώπη με τις Ινδίες, ανοίγοντας έτσι νέους εμπορικούς δρόμους.

Το 1497, ξεκίνησε από την Λισσαβόνα με 4 πλοία και αφού πέρασε από το Πράσινο Ακρωτήρι και την Αγία Ελένη έφτασε στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας στη Νότια Αφρική. Αξιοποιώντας τόσο τους ευνοϊκούς ανέμους όσο και τις γνώσεις ενός έμπειρου Αφρικανού πλοηγού, ο Βάσκο ντα Γκάμα έφτασε στις Ινδίες σε κάτι παραπάνω από ένα μήνα, καλύπτοντας μια απόσταση 2.100 ναυτικών μιλίων.

Ο στόλος του, τα πρώτα ευρωπαϊκά πλοία που έφτασαν ποτέ στις Ινδίες, αγκυροβόλησε στις αμμουδερές και γεμάτες φοίνικες παραλίες της Καλκούτα. Ο Βάσκο ντα Γκάμα πραγματοποίησε δύο ακόμη αποστολές στις Ινδίες, το 1502 και το 1524. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας αποστολής πέθανε από ελονοσία στην πόλη Κοτσίν της Ινδίας.

Ο Βάσκο ντα Γκάμα κατέχει ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους Πορτογάλους θαλασσοπόρους γιατί κατάφερε να σπάσει το μονοπώλιο του εμπορίου των ειδών της Ανατολής που είχαν οι Άραβες και οι Βενετοί, το οποίο πέρασε σταδιακά στους Πορτογάλους.

2. Χριστόφορος Κολόμβος

Ο Ιταλός θαλασσοπόρος θεωρείται ο άνθρωπος που ανακάλυψε επίσημα την Αμερική, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετές ενδείξεις ότι οι Vikings και πιθανόν οι Κινέζοι και οι Φοίνικες τον πρόλαβαν αρκετές εκατοντάδες χρόνια νωρίτερα.

Έχοντας τη βεβαιότητα ότι η Γη είναι σφαιρική, ο Κολόμβος άρχισε να μελετά το ενδεχόμενο να φτάσει στην Άπω Ανατολή ακολουθώντας πορεία προς τα δυτικά. Το πρώτο ταξίδι του Κολόμβου ξεκίνησε στις 3 Αυγούστου 1492. Ο στόλος του αποτελούνταν από 2 καραβέλες, τις “Niña” και Pinta και τη ναυαρχίδα του βασιλικού στόλου, τη “Santa Maria”.

Το ταξίδι τους κράτησε αρκετά και ήταν γεμάτο περιπέτειες και κινδύνους. Τελικά, ύστερα από δυόμισι περίπου μήνες, στις 13 Οκτωβρίου 1492, έφτασαν σε ένα νησί των Αντιλλών, που το ονόμασε San Salvador. Όταν επέστρεψε φέρνοντας γεωργικά προϊόντα και μερικούς ιθαγενείς, η υποδοχή που του έγινε ήταν θριαμβευτική.

Στη συνέχεια πραγματοποίησε ακόμα 3 ταξίδια αλλά τελικά έπεσε σε δυσμένεια και αποσύρθηκε στο Βαγιαδολίδ όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην αφάνεια. Η συμβολή του όμως στην ανακάλυψη του Νέου Κόσμου άλλαξε τον ρου της ιστορίας.

Όσους δεν αξίζουν να τους στέλνεις στον αγύριστο..

Γράφει η Κατερίνα Χήναρη

Να μάθεις να κλείνεις τις πόρτες από εκεί που τίποτα δε σε κρατάει. Να μη γυρνάς πίσω, να μη ρίχνεις βλέμματα δεύτερα και ματιές λοξές. Να μη σε νοιάζει ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Να μην αναλύεις πολλά και να μη σκέφτεσαι το ίδιο πράγμα χίλιες φορές. Το ένστικτό σου πολλές φορές επιλέγει για σένα πριν από σένα.

Ξέρει αυτό που θα σε οδηγήσει, ποιον άνθρωπο θα χωνέψεις και ποιον θα αντιπαθήσεις απ’ το πρώτο λεπτό. Σφίγγει το στομάχι σου και κρατάς στάση αμυντική. Κι ας μη το ξέρεις κι ας μην το καταλάβεις ποτέ. Εκείνο φτιάχνει γύρω σου μια φούσκα προστατευτική και σου κρούει τον κώδωνα. Θα το ‘χεις αισθανθεί κάποιες φορές σε εκείνες τις πρώτες γνωριμίες με φάτσες άγνωστες, με μέρη που δεν έχεις ξαναδεί.

Άλλα σε τραβάνε σα μαγνήτης κι άλλα σε διώχνουν μακριά. Έχουν λευκό μητρώο στο ιστορικό σου. Δε σου έχουν κάνει κάτι, δεν τους ξέρεις αλλά κάτι σου λέει πως δε θες να τους γνωρίσεις. Κάτι στην όψη τους, κάτι στην αύρα τους, κάτι ανεξήγητο σε σπρώχνει σε άλλη κατεύθυνση απ’ τη δική τους.

Άνθρωποι, τόποι, δουλειές που ο οργανισμός σου φωνάζει ένα βροντερό όχι. Όχι μην πας εκεί. Όχι, μην κάτσεις άλλο εδώ. Όχι, δε θα σου κάνει καλό. Τα όχι μας είναι αυτά που μας πάνε ένα βήμα παραπέρα στη ζωή. Τα ναι είναι εύκολα και βολικά. Λες ναι παντού κι όλοι είναι ευχαριστημένοι. Συμφωνείς, γνέφεις καταφατικά κι όλα κυλούν λάδι. Κανείς δεν αντιδρά, κανείς δε δυσαρεστείται.

ΓΥΦΤΙΚΑ ΣΚΕΠΑΡΝΙΑ Ο ΡΟΥΒΑΣ ΜΕ ΤΗ ΖΥΓΟΥΛΗ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ

Ο σοφός λαός λέει δουλειά δεν είχε διάολος να κάνει και γαμούσε τα παιδιά του. 

Δουλειά δεν είχε ο Πάκης να κάνει και κάλεσε στο προεδρικό μέγαρο τον Ρουβά και την Κάτια να τους ευχηθεί για τον γάμο τους μιάς και δεν μπόρεσε να πάει. 

Η ξευτίλα για τον αποδυτηριάκια. 

Που ξανακούστηκε να σε καλεί ο άλλος να πάς σπίτι του για να σου ευχηθεί. 

Πουθενά στον κόσμο δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. 

Το σωστό είναι να πήγαινε ο Πάκης σπίτι τους, με το δώρο του να τους ευχηθεί χωρίς φώτα δημοσιότητας.

 Να τους ενημέρωνε δυό τρείς μέρες νωρίτερα ότι θα έρθω να σας ευχηθώ.

 Να πήγαινε δηλαδή σα κύριος, όπως πάει όλος ο κόσμος. 

Κυνηγώντας εικόνες «ευτυχίας»

Εχουμε ένα σύγχρονο κινητό αλλά λαχταράμε το τελευταίο μοντέλο, ένα ωραίο σπίτι αλλά όχι με τη θέα τού γείτονα, μια όμορφη εμφάνιση αλλά εστιάζουμε στις ατέλειες, μια υπέροχη σχέση αλλά θέλουμε κοινωνική αναγνώριση.

Μήπως πιάνουμε τον εαυτό μας όλο και πιο συχνά να μην ικανοποιείται με τίποτα; Η ζωή είναι γεμάτη νέες απαιτήσεις, αλλά αν συνεχώς θέλουμε κάτι παραπάνω για να νιώσουμε καλά, ίσως πρέπει να εξετάσουμε πόσο ρεαλιστική είναι η αντίληψη που έχουμε για την ευτυχία. Είναι πιθανό μάλιστα να βρεθούμε κάποιες φορές να κυνηγάμε την ιδέα κάποιου άλλου για το πώς είναι η ευτυχισμένη ζωή.

Την εποχή του Διαδικτύου ο τρόπος ζωής του άλλων – όχι μόνο των διασήμων – είναι φυσικό να επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο αξιολογούμε τη δική μας ικανοποίηση από τη ζωή. Εξιδανικευμένες πόζες, εξωτικά ταξίδια, καθημερινές διασκεδάσεις, ειδυλλιακές οικογενειακές στιγμές. Βλέπουμε συνεχώς μπροστά μας αυτό που έχουν – ή φαίνεται να έχουν – οι άλλοι και το οποίο κάνει τη δική μας καθημερινότητα να χάνει τη λάμψη της.

Είναι φυσικό να μη θέλουμε να μειονεκτούμε, αλλά αν μετράμε την ευτυχία με συνεχείς συγκρίσεις πότε θα εκφράσουμε τη μοναδικότητα και την αυθεντικότητά μας; Τι μας διαβεβαιώνει ότι αν αποκτήσουμε περισσότερα αγαθά, έλεγχο και αναγνώριση, τότε μόνο θα είμαστε ήρεμοι και ευτυχείς; Γιατί τα κοινωνικά στερεότυπα για την «καλή» ζωή πρέπει να κουμπώνουν με τις προσωπικές επιλογές μας;

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ… SURVIVOR ΚΑΙ ΤΟΝ.. ΕΘΝΙΚΟ ΗΡΩΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (2 βίντεο)

Είναι πραγματικά ανεπανάληπτο αυτό που συμβαίνει στην σύγχρονη ελληνική ιστορία :

Με τιμές… εθνικού ήρωα, καθώς βραβεύτηκε κιόλας από τον δήμαρχο της Σκιάθου, επέστρεψε το βράδυ της Παρασκευής στην ιδιαίτερη πατρίδα του ο μεγάλος νικητής του «Survivor», Γιώργος Αγγελόπουλος.

Από την άφιξη του Ντάνου (όπως έγινε γνωστός στο πανελλήνιο, μέσα από το ριάλιτι του ΣΚΑΪ) , κιόλας, στο λιμάνι, οι κάτοικοι του νησιού τον αποθέωσαν, καθώς τον περίμεναν με τιμές και πανηγυρισμούς πρωταθλητή, όπως μετέδωσε το peoplegreece.com.

Ο ίδιος, ιδιαίτερα συγκινημένος και χαρούμενος, κρατούσε στην αγκαλιά του το έπαθλο και δεν σταμάτησε να συνομιλεί με όλους. Ανάμεσα στους δεκάδες Σκιαθίτες που βρέθηκαν εκεί, ήταν και η μητέρα του Ντάνου, η οποία περίμενε με ανυπομονησία τον γιο της.

Tom Robbins - Τη μέρα που η γη έφτυσε αγριογούρουνα

ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ που με τσίμπησε μύγα τσετσέ (Άου! Ρε γαμώ το! Πονάνε αυτά τα καθίκια!), ήμουν σίγουρος ότι σε λίγες μέρες, αν όχι σε ώρες, θα άρχιζε να με παίρνει ο ύπνος, να ροχαλίζω πάνω στη δουλειά, να ονειρεύομαι πάνω στη βάρδια, να χασμουριέμαι σαν χεβιμεταλάς αποκλεισμένος στο Σολτ Λέικ Σίτι, άλλο ένα κοιμισμένο θύμα της τρομερής και φοβερής «αρρώστιας του ύπνου».

Στις δυο βδομάδες που έμεινα στη συνέχεια στο Σέλους, η τρυφερή μου σάρκα τρυπήθηκε και το εκλεκτό μου αίμα ρουφήχτηκε από σαράντα τουλάχιστον μύγες τσετσέ, χωρίς θλιβερές συνέπειες ως τώρα -αν και πρέπει να ομολογήσω ότι κακώς γράφω αυτή την αφήγηση, αρχίζει να με πιάνει μια πολύ πολύ μικρή νύστα. Αν με πάρει ο ύπνος στη μέση μιας πρότασης (μια εμπειρία κατά πάσα πιθανότητα όχι ασυνήθιστη για μερικούς αναγνώστες μου), θέλω να δηλώσω ότι δεν μετανιώνω. Το θανάσιμο νανούρισμα της μολυσμένης τσετσέ (της μύγας με το πιο ρομαντικό όνομα) είναι ίσως προτιμότερο από τον αναισθητικό βόμβο των κομπιούτερ, της οδικής κυκλοφορίας και της τηλεόρασης. Και η άγρια, καυτή ομορφιά του Σέλους αξίζει σχεδόν κάδε κίνδυνο. 

* * * 

ΤΟ ΣΕΛΟΥΣ είναι το μεγαλύτερο ακατοίκητο καταφύγιο ζώων στον κόσμο. Βρίσκεται στην κεντρική Τανζανία, τριακόσια χιλιόμετρα νότια του όρους Κιλιμάντζαρο -και δεν μιλάμε για εθνικό πάρκο όπου οι τουρίστες αράζουν σε καναπέδες μπαμπού πίνοντας τζιν και ακούγοντας BBC ενώ μέσα από την κλιματιζόμενη ασφάλεια πολυτελών καταλυμάτων παρακολουθούν ξεδιάντροπα τα λιοντάρια που ζευγαρώνουν. Στο Σέλους δεν μπορείς να πάρεις το λεωφορείο σαφάρι και να κατεβείς στη γωνία Ζέμπρα και Βατούσι. Για να δεις το Σέλους, περπατάς και κωπηλατείς. Και όταν ένας ενοχλημένος ιπποπόταμος ορμάει στη λαστιχένια σχεδία σου, κωπηλατείς πολύ γρήγορα. 

Όταν ανακοίνωσα σε συγγενείς και φίλους ότι uα κάνω πεζοπορία και ράφτινγκ σε μια τεράστια έκταση στην Αφρική, δεν με ρώτησαν γιατί. Πρέπει να κατάλαβαν ότι αφού είχα περάσει τρία χρόνια σκυμμένος πάνω από το ανοιχτό καπό ενός μυθιστορήματος με τη μηχανή στο ρελαντί και την εξάτμιση να ρίχνει πιστολιές, γδέρνοντας τις κλειδώσεις μου σε κάθε παξιμάδι και γαλλικό κλειδί της λογοτεχνικής εργαλειοθήκης, είχα ανάγκη να εκτονώσω λίγο ατμό και από τη δική μου εξάτμιση. Και μπορεί επίσης να αισθάνθηκαν ότι μετά τις πρόσφατες συναλλαγές μου με εκδότες, ατζέντηδες, δικηγόρους, παραγωγούς και κριτικούς, ήμουν προετοιμασμένος για τη συντροφιά των κροκοδείλων. 

Κανείς δεν ανησύχησε ιδιαίτερα επειδή δα πήγαινα να περπατήσω με τα ζώα, να μιλήσω με τα ζώα, να κράξω με τα ζώα. Σε τελική ανάλυση, κάποτε αρνήθηκα μια μπριζόλα μανάτου σ' ένα παράξενο εστιατόριο στην Κούβα, και φροντίζω σε όλη μου τη ζωή να μη βγαίνω ποτέ με γυναίκες που φορούν λεοπαρδαλέ καπέλα. Το κάρμα μου σε σχέση με τα ζώα είναι πολύ καλό. 

Σαολίν: ο δρόμος του ειρηνικού πολεμιστή

Από την Αναστασία Νάνου

Διαλογίζονται και εκπαιδεύονται μέχρι σημείου εξάντλησης. Διαθέτουν σχεδόν υπερφυσικές αγωνιστικές ικανότητες. Γνωρίστε τους μοναχούς Σαολίν, άνδρες και γυναίκες, που εξαγνίζουν την ψυχή τους με τον σκληρότερο τρόπο.

Ο ναός Σαολίν είναι από τους διασημότερους βουδιστικούς ναούς στον κόσμο, όχι μόνο λόγω των 1.500 χρόνων της ιστορίας του και τους Μαχητές Μοναχούς, αλλά κι επειδή είναι το λίκνο της κινεζικής διδασκαλίας Τσαν (Ζεν). Image: Supplied

ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ Σαολίν εκπλήσσουν τους πάντες με τις εντυπωσιακές επιδείξεις των ικανοτήτων τους. Παρατηρώντας τους μικροκαμωμένους μοναχούς να εκτελούν αέρινες περιστροφές ή να μετακινούν ένα ολόκληρο αυτοκίνητο με ένα δόρυ, του οποίου η αιχμηρή άκρη είναι ακουμπισμένη στο λαιμό τους, αναρωτιέται κανείς αν διαθέτουν και άλλες, πιο απόκρυφες, δυνάμεις. Πολλές στιγμές νομίζει κανείς ότι παρακολουθεί επιλεγμένες σκηνές από ταινίες του Tζάκι Tσαν. Στην πραγματικότητα, οι μοναχοί Σαολίν έχουν εκπαιδεύσει πολλούς πρωταγωνιστές τέτοιων ταινιών στο χώρο τους, το μοναστήρι του Σαολίν.

Ο ναός Σαολίν (η λέξη Σαολίν σημαίνει “Μικρό Δάσος”) βρίσκεται σε μια λοφοπλαγιά της οροσειράς Σονγκσάν, στην επαρχία Xενάν της κεντρικής Κίνας. Εκεί οι μοναχοί περνούν τον χρόνο τους με διαλογισμό, προσευχή και εντατική εξάσκηση στο Kουνγκ Φου. Αλλά έτσι ήταν πάντα, από το 527 μ.X., χρονιά κατά την οποία έφτασε από την Ινδία στην Κίνα ο περίφημος Τα Μο ή Μποντιντάρμα. H παράδοση λέει ότι ο Μποντιντάρμα ήταν ο 28ος πατριάρχης του Βουδισμού σε μια σειρά που ξεκινά από τον ίδιο το Βούδα. O Μποντιντάρμα δημιούργησε τον Ζεν Βουδισμό του οποίου είναι ο πρώτος πατριάρχης.

Άγνωστη ιατρική συνταγή του Ιπποκράτη στη Μονή Σινά

Βρέθηκε άγνωστη συνταγή του πατέρα της Ιατρικής στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στη χερσόνησο του Σινά.

Η συνταγή βρέθηκε σε ένα από τα εξαιρετικά σπάνια παλίμψηστα χειρόγραφα της βιβλιοθήκης τα οποία είναι γραμμένα σε φύλλα περγαμηνής. Image: Supplied

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ της Αιγύπτου ανακάλυψαν μια άγνωστη ιατρική συνταγή του Ιπποκράτη κατά την ανακαίνιση της βιβλιοθήκης του μοναστηριού της Αγ. Αικατερίνης στη χερσόνησο του Σινά.

Η ανακάλυψη ανακοινώθηκε δημοσίως από τον υπουργό Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου Khaled El-Anani. Το χειρόγραφο περιέχει επίσης τρεις άλλες ιατρικές συνταγές του 6ου αιώνα π.Χ., γραμμένες από έναν ανώνυμο γραφέα. Μια από αυτές συνοδεύεται από σχέδια φαρμακευτικών βοτάνων.

Πρόκειται για ένα από τα εξαιρετικά σπάνια παλίμψηστα χειρόγραφα της βιβλιοθήκης τα οποία είναι γραμμένα σε περγαμηνή.

«Μα κι αυτή γιατί κάθεται;» – δεν βοηθάει να κουνάμε το δάχτυλο στη γυναίκα – θύμα

Όλοι είδαμε αυτό το ντροπιαστικό, για το ανθρώπινο είδος, βίντεο που γρήγορα έγινε viral με τον αχαρακτήριστο σύζυγο που ξέσπασε τα νεύρα του δέρνοντας τη γυναίκα του μπροστά σε χιλιάδες κόσμου στο Καλλιμάρμαρο, στη συναυλία του «Όλοι μαζί μπορούμε». Ντροπή, θυμός, αγανάκτηση, θλίψη. Αλλά και μια ανεξήγητη διάθεση να βλέπουμε το βίντεο ξανά και ξανά, να παρακολουθούμε όλες του τις λεπτομέρειες, σα να βάλαμε το μάτι μας στην κλειδαρότρυπα του σπιτιού αυτής της οικογένειας, όχι κρυφά, αλλά προσκεκλημένοι. Σαν την αιμοδιψή ρωμαϊκή αυλή στο Κολοσσαίο που με πρωτόγονη ηδονή απολάμβανε τα λιοντάρια να κατασπαράζουν τους ανθρώπους. Εποχή της ρωμαϊκής παρακμής, τότε. Παρακμή και τώρα.

Γιατί όση ντροπή προκάλεσε ο αχαρακτήριστος θύτης, άλλη τόση ντροπή προκάλεσαν, φαντάζομαι όχι μόνο σ’ εμένα, και οι πρώτες αντιδράσεις σε social media και διάφορα site που αναπαρήγαγαν το επίμαχο βίντεο με την κακοποίηση μιας γυναίκας-θύματος.

Παραθέτω μερικά από τα σχόλια

– Ο κρυφός θαυμαστής του νταή: «Μα δεν μπορεί, κάτι θα του έκανε κι αυτή που τον εκνεύρισε σε τέτοιο βαθμό και γι’ αυτό τις έφαγε». (Ασχολίαστο).

– Ο συνήγορος του θύματος αλλά κυρίως κρυφός θαυμαστής του θύτη: «Καλά της έκανε της χαζής, αφού τον ξέρει πόσο οξύθυμος είναι γιατί πάει και μπλέκεται στους τσακωμούς του;» (Επίσης ασχολίαστο).

– Ο υπέρμαχος της αυτοδικίας: «Μα δεν βρέθηκε ένας από το πλήθος να τον κάνει μαύρο στο ξύλο να μάθει ο αλήτης να χτυπάει τη γυναίκα του;» (Όσο και να μας τρώει το χέρι μας να του δώσουμε μερικές ως φυσική αντίδραση στον κρετινισμό του, με την αυτοδικία δεν λύνεται το πρόβλημα της ενδοοικογενειακής βίας).

– Η πάντα «έχω τη λύση»: «Μα κι αυτή η γυναίκα, πώς του επιτρέπει να τη δέρνει και μάλιστα μπροστά σε τόσο κόσμο; Δεν σέβεται τον εαυτό της; Φταίει κι αυτή.» (Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος της κακοποίησης που περιγράφει τη σχέση θύματος-θύτη).

Δεν έχουμε δεύτερη ευκαιρία στη ζωή (ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ)

Το ότι έφτασα τόσο κοντά στον θάνατο με έφερε σε επαφή με τον αναπόφευκτο χαρακτήρα του και την αξία του. Πάρα πολύ συχνά φοβόμαστε τον θάνατο, ενώ δεν είναι αυτός που πρέπει να μας τρομάζει, αλλά μάλλον η απάθεια, με την οποία δεχόμαστε να μη ζήσουμε τη ζωή μας.

Όσοι δεν αναγνωρίζουν τη θνητότητά τους στερούνται της απαραίτητης δύναμης να αντιμετωπίσουν τη ζωή. Η ύπαρξη, στο κάτω-κάτω, δεν έχει νόημα από μόνη της. Είναι απλώς μια σειρά από στιγμές που αποκτούν νόημα μόνο αφού περάσουν, και ειδωθούν στο πλαίσιο ολόκληρης της ζωής. Όταν παραβλέπουμε σκόπιμα το γεγονός ότι όλοι θα πεθάνουμε, ότι η ζωή μας είναι περιορισμένη, δεν αναγνωρίζουμε τη σημασία της κάθε στιγμής και την αφήνουμε να περάσει ανεκμετάλλευτη, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι χάνεται για πάντα.