Ξέρουν οι Έλληνες να φτιάχνουν σαλάτα;

Ο Καποδίστριας υποτιμούσε πολύ τους «αυτόχθονες», τους Έλληνες δηλαδή που ζούσαν στις απελευθερωμένες περιοχές. Εμπιστευόταν περισσότερο τους «ετερόχθονες», αυτούς που είχαν έρθει από την Ευρώπη αλλά κυρίως τους Επτανήσιους. Ο στενός του συνεργάτης, Νικόλαος Δραγούμης, διηγείται:

Γύρισε προς τον Σπυρίδωνα Τρικούπη και του είπε:

- Καλά, πώς προλαβαίνει να μεταφράζει τόσα έγγραφα ο Ρίζος;

Ο Τρικούπης δεν κατάλαβε.

- Ποιος Ρίζος, τι εννοείτε;

- Ο Ιακωβάκης λέω, ο Ρίζος. Πότε προλαβαίνει να μεταφράζει τόσα έγγραφα από τα γαλλικά;

- Και ποιος σας είπε, εξοχότατε, ότι τα μεταφράζει ο Ρίζος;

- Ε, τότε, ποιος τα μεταφράζει;

Ο Τρικούπης ανέφερε έξι ονόματα, έξι υπαλλήλους της Γραμματείας του Πανελληνίου, στο οποίο ήταν ο ίδιος επικεφαλής.

Ο Καποδίστριας εξεπλάγη:

- Τι; Γνωρίζουν αυτοί γαλλικά;

Ο Κυβερνήτης απόρησε γιατί νόμιζε ότι ελάχιστοι ήταν αυτοί που γνώριζαν γράμματα στην Ελλάδα, πολύ περισσότερο ξένες γλώσσες. Γι’ αυτό άλλωστε είχε συμπεριλάβει τον Ρίζο στην Κυβέρνηση. Νόμιζε ότι ήταν ο μόνος που μιλούσε γαλλικά. Έτσι ήταν αναμενόμενο να εκπλαγεί όταν έμαθε ότι και οι έξι υπάλληλοι της Γραμματείας ήξεραν γαλλικά και, μάλιστα, ο Σπύρος Σκούφος κι εγώ ξέραμε και να γράφουμε πολύ καλά στα γαλλικά. Έτσι μας ανέθεσε να ετοιμάσουμε τη γαλλική μετάφραση του υπομνήματος που στείλαμε στους Πρέσβεις των Δυνάμεων στον Πόρο.

ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΩ ΘΑ ΣΑΣ Γ@@@ΣΩ

Μεγάλη εντύπωση προκαλεί-ακόμα και σε ξένα έντυπα- η στάση του νεοέλληνα.Αυτή η σχεδόν καθολική υποταγή του σε απίστευτες και πρωτόγνωρες,είναι αλήθεια, κρατικές εντολές στις οποίες καλέιται- όπως και τόσοι άλλοι πολίτες άλλων κρατών-να υπακούσει. Ποσοστά που θα ζήλευε και η αυταρχική Κίνα. Χωρίς απόχες,χωρίς ξύλο,χωρίς τραβολογήματα και χωρίς να ανοίξει μύτη! Τρομερό; Ναι, τρομερό. Εχει όμως-διπλή-εξήγηση.

Ο νεοέλλην,δεν είναι «απείθαρχος» όπως συχνά-πυκνά τον αποκαλούν κυρίως ξένα στόματα. Οχι. Είναι θρασύδειλος. Απείθαρχος,επαναστάτης-ακόμα και δίχως αιτία-είναι ο ανένταχτος. Ο αντιρρησίας, ο έτοιμος να λύσει το ζωνάρι του,αδιαφορώντας για όποια προσωπικά κόστη.

Ο περιμένων το κράτος να τον φροντίσει, ο γκρινιάρης  δεν λέγεται απείθαρχος. Είναι απλά κακομαθημένος και αυθαίρετος.  Οταν όμως το κράτος τον «απειλεί» με καθολικό «στέγνωμα,-όπως τώρα- και μάλιστα δίχως εκείνο να φτάιει,τότε κάθεται στα αυγά του.  Οταν πολύ περισσότερο το κράτος τον «προειδοποιεί» πως «αν είναι καλό παιδί θα του πάρει και κοκά»,τότε βουλιάζει στη πολυθρόνα και δε βγάζει άχνα.

Ενστικτωδώς, η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων, διαισθάνεται την δόνηση του ομφάλιου λώρου ανάμεσα σε εκείνον και στη μητέρα-κυβέρνηση.  Ο λώρος αυτός ονομάζεται «Συμφέρον». Με την όποια κυβέρνηση.  Και αυτό που κάνει, είναι υπομονή μέχρι να αποζημειωθεί. Νοιώθει, καταλαβαίνει πως δεν πρέπει να βγάλει «άχνα» μέχρι να γίνει άρση περιορισμών.  Μέχρι ο διαιτητης να σφυρίξει τη λήξη. Μετά,μπορεί ωραιότατα να πάει «ταμείο» με το  κερδισμένο  κρατικό «κουπόνι».

Εκτός των άλλων είναι και άριστα ενημερωμένος. Οπως σε όλα. Ξεκινάει από τον Σκάι και το Σταρ περνάει από τα NΕΑ και την «Καθημερινή» και καταλήγει στο Newsbomb» και στο Newsbeast. Στην «καλύτερη»  να περάσει και από news247 και cnn.gr. Δηλαδή μια απ΄τα ίδια.  Αποτέλεσμα; Βλέπεις ανθρώπους στα αυτοκίνητα  και νομίζεις ότι βλέπεις γυρίσματα από το starwars. Διασταυρώνεσαι με άνθρωπο στο πεζοδρόμιο και εκείνος στρίβει ξαφνικά λες και κρατάς μαχαίρι. Μασκοφόροι στους δρόμους,λες και ο ιος είναι γύρη ανοιξιάτικη.

Οικονομική ασφυξία σε συνθήκες Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ζει ο πλανήτης: Εκθέσεις σοκ για την Ελλάδα

Παγκόσμιο κραχ προκαλεί ο κορωνοϊός - «Βουλιάζουν» οι οικονομίες

Ο κορωνοϊός συνθλίβει το χρηματοπιστωτικό σύστημα των χωρών ολόκληρου του πλανήτη, σύμφωνα με οικονομικές εκθέσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.Ζοφερές οι προβλέψεις και για την Ελλάδα.

Μέρα με τη μέρα, εβδομάδα με την εβδομάδα, οι εκτιμήσεις για ένα ισχυρό αλλά παροδικό σοκ στην παγκόσμια οικονομία, φαίνεται ότι αναθεωρούνται προς το χειρότερο και είναι ενδεικτικό ότι υπάρχουν προβλέψεις για αναταράξεις σε ορίζοντα τεσσάρων δεκαετιών.

Στο εβδομαδιαίο του Δελτίο για όλες τις εξελίξεις που αφορούν στις επιπτώσεις του κορωνοϊού, το ΕΛΙΑΜΕΠ αναδεικνύει μελέτες και εκτιμήσεις που προκαλούν σοκ κι αν επιβεβαιωθούν, τότε όντως η σημερινή κρίση μόνο με το Κραχ του 1929 θα μπορεί να συγκριθεί. Όσο για την ελληνική οικονομία, τα σύννεφα είναι πυκνά.

Πολλοί συγκρίνουν την κατάσταση με τις ανατροπές που έχουν φέρει πολεμικές συγκρούσεις. Είναι όμως ακριβής αυτή η αναλογία; Ένα κείμενο εργασίας της Ομοσπονδιακής Τράπεζας του Σαν Φρανσίσκο, εξετάζει τις επιπτώσεις πανδημιών στην οικονομία από τον καιρό της Μαύρης πανώλης (1348–1353) συγκρίνοντάς τις με τις οικονομικές επιπτώσεις εξίσου θανατηφόρων πολεμικών συρράξεων. Συμπέρασμα: η αναλογία δεν είναι ακριβής. Σε αντίθεση με τους πολέμους, όπου την καταστροφή παραγωγικού κεφαλαίου διαδέχεται μεγάλη ανάκαμψη-ανοικοδόμηση της οικονομίας, οι μακροοικονομικές συνέπειες των πανδημιών εξακολουθούν να υφίστανται για περίπου τέσσερις δεκαετίες εξαιτίας της ραγδαίας ανόδου των προληπτικών αποταμιεύσεων!

Τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες που απορρέουν από την πανδημία αναδεικνύει η ανάλυση του Enrico Bergamini στο Bruegel: η υγεία των ατόμων από οικονομικά ασθενέστερα στρώματα τίθεται περισσότερο σε κίνδυνο, αφού συχνά συνεχίζουν να εργάζονται, ενώ, όταν δεν απασχολούνται σε δουλειές “πρώτης γραμμής”, είναι λιγότερο πιθανό να τους επιτραπεί η εργασία από το σπίτι, διακινδυνεύοντας το εισόδημά τους. Κατά μέσο όρο, κατοικούν σε μικρότερα διαμερίσματα και άρα, εκτίθενται σε μεγαλύτερους κινδύνους, ενώ συνήθως έχουν χαμηλό ποσοστό αποταμίευσης, κι έτσι στερούνται δίκτυ ασφαλείας.

Έντονη ανησυχία προκαλεί η ανάλυση του ΟΟΣΑ για τις επιπτώσεις ανά οικονομία, ανάλογα με το πλήγμα που δέχεται κάθε κλάδος, καθώς η Ελλάδα υπολογίζεται ότι έχει το σοβαρότερο πρόβλημα σε αυτήν τη φάση της “καραντίνας”. Τουρισμός, ταξίδια αλλά και υπηρεσίες που απαιτούν στενή σχέση με τον πελάτη- όπως τα κομμωτήρια- δέχθηκαν το μεγαλύτερο πλήγμα από το lockdown, οι υπηρεσίες εστίασης διασώζονται εν μέρει από την εναλλακτική του take away, η οικοδομή “παγώνει” ΄λόγω της δυσκολίας των μετακινήσεων και της αναστολής, ενώ μικρότερος φαίνεται ο αντίκτυπος για τους μικρούς κλάδους της μεταποίησης, μικρότερης έντασης εργασίας.

Η αναξιοπιστία της μνήμης

Η μνήμη ως εργαλείο για να εξετάσουμε τα περασμένα και να καταλήξουμε σε κάποιο συμπέρασμα είναι εξαιρετικά αναξιόπιστο στοιχείο. Η μνήμη δεν καταγράφει ένα γεγονός αλλά μόνο την εντύπωσή μας σε σχέση με το γεγονός. Έστω ότι κοιτάξω ένα δένδρο από μια οπτική γωνία και ο κορμός του, όπως φαίνεται από αυτή την οπτική γωνία, μοιάζει υγιής. Ας υποθέσουμε ότι ο κόρμος έχει καψαλιστεί από την πίσω μεριά του σε σχέση με την θέση από την οποία τον παρατηρούμε. Η μνήμη μου από τον κορμό με πληροφορεί ότι πρόκειται για ένα υγιές, όχι ταλαιπωρημένο δένδρο. Όσο και αν εξετάσω τη μνήμη μου δεν είναι δυνατόν να καταλήξω σε κανενός άλλου είδους συμπέρασμα. Αντίθετα η ζωντανή, τωρινή εξεταση του του ίδιου του δένδρου είναι δυνατόν να μου δώσει στοιχεία για μια πιο σωστή αντίληψη της κατάστασης. Αν γυρίσω γύρω γύρω από το δένδρο, αποκαλύπτεται η καψαλισμένη του μεριά και αμέσως η εντύπωση αλλάζει.

Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με  θέματα που άπτονται των πέντε αισθήσεών μας.

Πανδημία ανοησίας (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!)

«Τούτος ο κόσμος είναι ένα παράξενο τρελάδικο. Τελευταία, κάθε αμαξάς ή σερβιτόρος λογομαχεί για το κατά πόσο η Θεωρία της Σχετικότητας είναι σωστή. Οι πεποιθήσεις επί του θέματος εξαρτώνται από το πολιτικό κόμμα που ανήκει ο καθένας.»

Αλβέρτος Αϊνστάιν, επιστολή προς τον Μ. Γκρόσμαν, 12 Σεπτεμβρίου 1920. 

Ένας αιώνας πέρασε και το παράπονο του επιστήμονα αναβιώνει, για μια ακόμη φορά. Απαράλλαχτο. Μόνο που, τελευταία, είναι η πανδημία που το επαναφέρει στο προσκήνιο. Το τι γράφεται και λέγεται από τους σύγχρονους «αμαξάδες», δεν περιγράφεται. Ο κορωνοϊός γεννά υποθέσεις, σενάρια, θεωρίες. 

Ο καθένας έχει βέβαια δικαίωμα να έχει άποψη. 

Ωστόσο, ένα λοιμώδες νόσημα είναι αντικείμενο των Επιστημών. 

Μια βασική αρχή των Επιστημών και της μητέρας τους, της Φιλοσοφίας, είναι και τούτη: 

Δεν έχουμε καμία υποχρέωση να σεβαστούμε την άγνοια, την αυταπάτη, την εμμονή και το κόμπλεξ κανενός. 

Δεν μπορούμε λοιπόν να ανεχθούμε, στο όνομα της «άποψης», της κριτικής, της αμφισβήτησης, ορισμένοι να κηρύττουν τον πόλεμο όχι μόνο στην Επιστήμη, αλλά σ’ αυτή την ίδια την πραγματικότητα. 

Το κοινό βασικό εργαλείο των συνωμοσιολόγων είναι η, γνωστή και καταδικασμένη από τη μεθοδολογία της Επιστήμης αλλά και την κοινή λογική, «προκατάληψη επιβεβαίωσης» ("confirmation bias"): διαθέτουν ήδη μια κατασταλαγμένη άποψη και αναζητούν μετά μανίας στοιχεία για να την επιβεβαιώσουν. Για τον σκοπό αυτό, ενεργούν επιλεκτικά: σταχυολογούν δημοσιεύσεις, απομονώνουν δηλώσεις, διαστρεβλώνουν μελέτες. Από τον ωκεανό των πληροφοριών και λεπτομερειών φιλτράρουν ό,τι τους συμφέρει. Δεν έχουν επιχειρήματα για την ήδη αυθαίρετη άποψή τους και αναζητούν εκ των υστέρων ό,τι είναι συμβατό με αυτή. Αναζητούν θεμέλια μετά την ανέγερση της οικοδομής. 

Είναι τόσες πολλές οι ανοησίες, που χρειάζεται σύγγραμμα για να αναφερθούν όλες. Οι βασικές είναι οι εξής: 

Ανοησία 1η: Δεν υπάρχει ιός, δεν υπάρχει πανδημία, δεν υπάρχουν θάνατοι. 

Η θεωρία αυτή είναι προσβλητική. Για τη μνήμη των νεκρών, για την αυτοθυσία των υγειονομικών, για τη νοημοσύνη των πολλών. Δεν θα άξιζε καν «απάντησης», δυστυχώς όμως αναπαράγεται από ηλιθίους ανά την υφήλιο σε τέτοιο βαθμό, που δεν μπορεί να περάσει ασχολίαστη. 

Όταν όλα αυτά περάσουν, σε παρακαλώ, δημιούργησε μια νέα πραγματικότητα

Γράφει ο Δημήτρης Νομικός

Και ήρθε η Άνοιξη, ελεύθερη, ατρόμητη με όλη της τη δύναμη και φούντωσε τα λιβάδια και τους αγρούς. Και οι άνθρωποι δεν ήταν εκεί. Και μπόρεσαν τα λουλούδια να ανθίσουν και να πολλαπλασιαστούν, ίσως για πρώτη τους φορά χωρίς κανένα φόβο.

Και ήρθαν τα πουλιά και τα χελιδόνια και πλημμύρισαν τους ουρανούς. Και οι άνθρωποι δεν ήταν εκεί. Και μπόρεσαν και έφτιαξαν τις φωλιές τους ίσως για πρώτη τους φορά χωρίς να φοβηθούν για τη ζωή τους και για τα μωρά τους.

Και ήρθαν τα ψάρια στις θάλασσες και στους ωκεανούς και κολυμπούσαν ελεύθερα και ανέμελα. Και οι άνθρωποι δεν ήταν εκεί. Και μπόρεσαν να φτάσουν μέχρι τις ακτές ίσως για πρώτη τους φορά χωρίς να φοβηθούν να ζήσουν στο φυσικό τους περιβάλλον.

Και ήρθαν μέσα στα δάση τα ελάφια και τα ζαρκάδια και όλα τα άλλα ζωντανά της πλάσης και ζευγάρωσαν και αυξήθηκαν. Και οι άνθρωποι δεν ήταν εκεί. Και μπόρεσαν να βοσκίσουν, να μηρυκάσουν, να παίξουν ίσως για πρώτη τους φορά χωρίς να φοβηθούν.

Βία: Θεατές, υποκινητές και θύματα αυτής

Βία. Υπάρχει παντού γύρω μας. Είμαστε θεατές της, υποκινητές της, θύματα αυτής. Έχει γίνει τόσο αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας που αρκετές φορές δεν μας προξενεί καν εντύπωση. Την αναμένουμε, την θεωρούμε σαν φυσικό επόμενο πράξεων, γεγονότων, καταστάσεων. Εκτιθόμαστε σε αυτήν από πολύ μικρή ηλικία και εξοικειωνόμαστε μαζί της.

---

Καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή με πλήθος ερεθισμάτων που άδηλα ή πρόδηλα σχετίζονται με τη βία και μας περνούν μηνύματα, κυρίως ασυνείδητα, που τη φυσιολογικοποιούν. Έτσι είναι η ζωή. Η βία χρησιμοποιείται ως μέσο πειθούς, για να εξαναγκαστεί κάποιος να κάνει κάτι, ως μέθοδος τιμωρίας, γιατί κάποιος έκανε κάτι που δεν έπρεπε ή δεν έκανε κάτι που έπρεπε και υφίσταται τις συνέπειες, ως μέθοδος σωφρονισμού και αποτροπής επανάληψης μιας ανεπιθύμητης συμπεριφοράς στο μέλλον, ως γενικότερο «όπλο» κυριαρχίας και εξουσίας. Σωστό είναι αυτό που επιβάλλει ο δυνατός, συχνά με την άσκηση κάποιας μορφής βίας.

Η βία χρησιμοποιείται για την απόκτηση υλικών αγαθών, κύρους, κοινωνικής ή επαγγελματικής θέσης, για την ικανοποίηση επιθυμιών και αναγκών ή ως μέσο εκτόνωσης θυμού, έντασης, μίσους. Όταν ένας άνθρωπος έχει διδαχτεί πως μόνο με τη βία μπορείς να πάρεις αυτό που θέλεις, ότι αυτός είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να γίνονται τα πράγματα όπως επιθυμεί εκείνος και να επιβάλλεται στους άλλους, τότε με αυτόν τον τρόπο θα λειτουργεί. Και συνήθως είναι αποτελεσματικός αυτός ο τρόπος γιατί η βία προκαλεί φόβο και συνεπώς ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες αντίστασης από τη μεριά του θύματος, ειδικά στην περίπτωση του εκφοβισμού και της άσκησης σωματικής βίας.

Πολλές φορές οι άνθρωποι γίνονται βίαιοι χωρίς προφανή λόγο. Γιατί αναπαράγουν πρότυπα και μοτίβα συμπεριφοράς που έχουν εσωτερικευτεί και αφομοιωθεί από πρώιμες εμπειρίες και βιώματα, με αφετηρία, συνηθέστερα, την ίδια τους την οικογένεια. Οι περισσότεροι θύτες υπήρξαν θύματα στο παρελθόν και στην προσπάθειά τους να μην ξαναβρεθούν σε παρόμοια θέση διαλέγουν το ρόλο του θύτη κι όχι του θύματος. Επιπλέον, ακριβώς επειδή οι θύτες της βίας έχουν εκτεθεί σε αυτήν από μικρή ηλικία την έχουν κανονικοποιήσει και ενστερνιστεί, άρα και αποδεχτεί. Η βία φέρνει βία. Τα παιδιά βλέπουν, τα παιδιά κάνουν. Είτε πρόκειται για οικογενειακά βιώματα είτε για παρέες συνομηλίκων είτε για βίαιες εικόνες που τους έχουν αποτυπωθεί από την τηλεόραση, το ίντερνετ, τα βιντεοπαιχνίδια…

Συνήθειες που καίνε ενέργεια

Νικόδημος

Είδα ένα σύντομο άρθρο από κάποιον M. Stawicki στο Διαδίκτυο και σκέφθηκα να επωφεληθούμε όλοι. Δίνω 9 καθημερινές συνήθειες, όπως είναι στη δική του σειρά. Μα αυτή η σειρά ενεργοβόρων συνηθειών διαφέρει από άτομο σε άτομο.

1. Αναβολή. Παίρνει πολλές μορφές μα πάντα προκαλεί καθυστέρηση στη δράση που πρέπει να γίνει όσο πιο σύντομα μπορεί. Συχνά απασχολείσαι με κάτι άλλο, όχι και τόσο επείγον ή σημαντικό, ή απλά δεν κάνεις τίποτα. Ο νους είναι διαιρεμένος και στρέφεται κάθε τόσο στην αναγκαία, απωθημένη πράξη.

2. Κραιπάλη. Φαγητό και νερό εξάπαντος δίνουν ενέργεια. Μα η υπερβολή στο ένα ή στο άλλο ρουφά ενέργεια (για πέψη) και σε αφήνει σε ληθαργική κατάσταση. Το ίδιο ισχύει για οποιαδήποτε υπερβολή - στο διάβασμα, στην τηλεόραση (κυρίως), σε επιτραπέζιο παιχνίδι.

Χρειάζεται μέτρο σε όλα. Μηδέν άγαν (=υπερβολή)!

3. Ζώντας στο παρελθόν. Κάποτε είναι ανάγκη να ανατρέξουμε στο παρελθόν για να συνεχίσουμε τώρα ή να αντλήσουμε κάποιο μάθημα. Ή αναθυμόμαστε κάτι έξοχο, κάτι θαυμάσιο, και νιώθουμε καλύτερα.

Μα το να ζούμε σε παρελθοντικές εμπειρίες είτε μένοντας με ευχάριστα περασμένα είτε αλλάζοντας στο νου μας τα δυσάρεστα σφάλματα, μας κρατά μακριά (στο νου) από το παρόν τώρα. Μόνο στο παρόν εδώ, τώρα, υπάρχεις και ζεις και μπορείς να δράσεις.

4. Ανησυχία. Λέγεται και άγχος. «Είναι ένα ρεύμα φόβου που κυλά στον νου και με την επανάληψη ανοίγει ένα αυλάκι στο οποίο χύνονται οι σκέψεις σου.» 85% των ανησυχιών σου δεν πραγματώνονται. Μα αντί να καταπιάνεσαι με τις ανάγκες του παρόντος χάνεσαι στην ανησυχία για τα μελλοντικά.

Έχω μια φίλη άρρωστη που δεν βρίσκει βοήθεια στην ιατρική. Ανησυχεί κάθε στιγμή, διότι κατά καιρούς την πιάνει ζαλάδα. Αν την πιάσει καθώς ψωνίζει, αν την πιάσει στο σινεμά, αν την πιάσει καθώς εργάζεται κ.λπ.... Στην περίπτωσή της η ανησυχία της πραγματώνεται ίσως 50% ή κι 60%. Μα, πάλι, το υπόλοιπο είναι περιττή σπατάλη ενέργειας, διότι δεν την ωφελεί καθόλου.

Θα γλίτωνε πολύ πόνο και χρόνο κι ενέργεια αν μπορούσε να σταματήσει και να ασχοληθεί με το παρόν της ζωής.

ΔΙΑΣ ~ ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ* ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΌΤΗΤΑ*

4. 4. 2020

ΔΙΑΣ ~ ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ*

( Κυριακή 5 Απριλίου

5:45 το πρωί*)

O Δίας Μεγεθύνει Δυναμώνει

κι άλλο το Έργο του Πλούτωνα*

Ο Πλούτωνας είναι η Μοιραία Δύναμη

η Μεταστοιχείωση,

η Μετάλλαξη,

η Ριζική Αλλαγή,

το ΑΠΟΛΥΤΟ

ο Θάνατος,

οι ΣΤΟΕΣ,

το Κρυφό,

το Θαμμένο,

το Σκοτεινό,

το Εσωτερικό της Γης,

η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

ο Υποχθόνιος Κόσμος,

ο Υπόκοσμος,

τα πρόσωπα που κινούν

τα νήματα από πίσω,

η Κατασκοπεία,

η Τρομοκρατία,

η Κατάχρηση Εξουσίας,

η Διαφθορά,

οι Αδιάφθοροι,

Εκείνοι που Εξαρθρώνουν την Διαφθορά,

το Σεξ ( Ιεροτελεστία Ερωτική),

η Ανοικοδόμηση μετά την Καταστροφή,

το Ξερίζωμα της Διαφθοράς,

η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ*

Ο ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ ΕΊΝΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

και από την Στιγμή

που μπήκε το 2008

στο Ζώδιο του Αιγόκερω

Χαρούμενοι στο βόθρο

Αλήθεια, είδατε κάποιον από τους “προβεβλημένους δημοσιογράφους” να σχολιάζει τα 11 εκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν από την κυβέρνηση σε συγκεκριμένα ΜΜΕ για την ενημερωτική καμπάνια για την πανδημία του κορωνοϊού;

Δεν είδατε, ε;

Εντάξει, είδατε κάποιους που παραπονέθηκαν επειδή δεν πήραν κι αυτοί ένα κομματάκι από την πίτα.

Βρε κουτά, εσείς δεν πήρατε τίποτα εκατομμύρια γιατί στηρίζετε ΣΥΡΙΖΑ. Υπομονή, θα πάρετε ξανά, όταν γίνει πάλι κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην επόμενη …πανδημία θα είναι η σειρά σας. Μέχρι τότε, φάτε αυτά που βγάλατε επί ΣΥΡΙΖΑ. Πολλή πλάκα οι συριζοπασόκοι που κάνουν τους αδικημένους επειδή βρέθηκαν τώρα έξω από τη μάσα.

Μήπως είδατε κάποιον “προβεβλημένο δημοσιογράφο” να σχολιάζει αρνητικά -ή έστω να σχολιάζει- την εξαίρεση των ιδιοκτητών καναλιών από την υποχρέωση καταβολής της ετήσιας δόσης ύψους 3,5 εκατ. ευρώ για τις τηλεοπτικές άδειες που ανακοίνωσε η κυβέρνηση μέσω Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου;

Δεν είδατε, ε;

Περίεργο δεν είναι αυτό;

Είναι κάτι δημοσιογράφοι, ρε παιδί μου, που δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω.

Τα σχολιάζουν όλα. Όλα οι γαμημέvοι. Δεν τους ξεφεύγει τίποτα. Χωροφύλακες. Δεν τολμάς να γράψεις μια λέξη στα social media. Σε περιμένουν. Αδέκαστοι κριτές. Καραούλι από τη βίλα στα βόρεια προάστια.

Αλλά αυτοί οι πολύ παρατηρητικοί δημοσιογράφοι δεν πήραν χαμπάρι ούτε τα 11 εκατομμύρια που μοίρασε η κυβέρνηση στους ολιγάρχες, ούτε την εξαίρεση των ιδιοκτητών καναλιών από την υποχρέωση καταβολής της ετήσιας δόσης ύψους 3,5 εκατ. ευρώ για τις τηλεοπτικές άδειες.

Μεταξύ μας, δεν είναι και περίεργο αυτό.

Γιατί αυτοί οι δημοσιογράφοι δουλεύουν για τους μαφιόζους που έχουν τα ΜΜΕ. Ναι, και για τους πρεζέμπορους.

Οπότε, δεν λένε ποτέ κάτι άσχημο για τα αφεντικά τους. Αφού μας πληρώνουν, είναι καλοί άνθρωποι. Θα την πέσουμε στους άλλους που δεν μας πληρώνουν. Πουτάvες κανονικές.

Επίσης, μάλλον έχουν ξεχάσει για ποιους δουλεύουν.

Βγαίνει η άλλη η πατσαβούρα, η αποστειρωμένη, και λέει πόσο στενοχωρημένη είναι που δεν μπορεί να ακουμπήσει το φέρετρο του Μανώλη Γλέζου.

Τι λες μωρή καριoλία; Δουλεύεις για τον μαφιόζο και θα πιάσεις στο στόμα σου τον Γλέζο; Όξω μωρή! Όξω σιχαμένη κι άσχημη!

Ουρά για τον Μανώλη Γλέζο οι υπάλληλοι των μαφιόζων.