Τα τελευταία 3 χρόνια, η μητέρα μου υποφέρει από έναν τύπο καρκίνου του δέρματος που ονομάζεται βασικοκυτταρικό καρκίνωμα. Αυτή είναι η λιγότερο επιθετική μορφή καρκίνου του δέρματος, θεωρείται ως μη-απειλητική για τη ζωή από τον ιατρικό κλάδο, σε αντίθεση με την πιο κακοήθη μορφή καρκίνου του δέρματος που είναι γνωστή ως μελάνωμα.
Το βασικοκυτταρικό ξεκίνησε ως μία μικρή κόκκινη βλάβη στην κορυφή του κεφαλιού της μητέρας μου. Άρχισε να αιμορραγεί, στη συνέχεια έκανε πληγή (κρούστα), κατόπιν αιμορραγία και πάλι και στη συνέχεια πάλι κρούστα.
Η πληγή συνέχισε να αναπτύσσεται και κατά τη διάρκεια των τριών χρόνων σχεδόν τετραπλασιάστηκε σε μέγεθος. Όχι μόνο μεγάλωσε σε πλάτος, αλλά και σε μέγεθος. Δυστυχώς, χρειάστηκε πολύ πριν η μητέρα μου τελικά αποφασίσει να πάει στο γιατρό.
Πήγαμε σε έναν δερματολόγο που μας συστήθηκε από το γιατρό της. Μια βιοψία έγινε και η αλλοίωση επιβεβαιώθηκε ως καρκινική.Κατά την αρχική διαβούλευση ο δερματολόγος είπε ότι λέει κάθε γιατρός: "Δεν υπάρχει θεραπεία για το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα, αλλά μπορούμε να το αφαιρέσουμε χειρουργικά"
Εκείνος δεν μπορούσε να εγγυηθεί ότι δεν θα επιστρέψει. Παρ'όλ'αυτά, προγραμματίστηκε ένα ραντεβού για να αφαιρεθεί.
Όχι πολύ καιρό μετά την επέμβαση, το βασικοκυτταρικό επέστρεψε - αυτή τη φορά χειρότερο. Φάνηκε να αυξάνεται πολύ πιο γρήγορα, και μέσα σε δύο εβδομάδες μετά τη χειρουργική επέμβαση η αιμορραγία και η εφελκιδοποίηση (αποξηραμένες κρούστες) ήταν πάλι πίσω. Ήταν εξαιρετικά απογοητευτικό το θέαμα αυτό, και πραγματικά αισθάνθηκα αδύναμος επί του θέματος. Πήρα την απόφαση να πάω στο δερματολόγο με τη μητέρα μου για την επόμενη επίσκεψή της, και ήμουν διατεθειμένος να τον ρωτήσω μια πληθώρα ερωτημάτων, με πρώτη μου ερώτηση, "Τι στο καλό είναι αυτό το πράγμα ???"
Τότε έμαθα τον ιατρικό όρο για αυτό το είδος του καρκίνου του δέρματος.
Παίρνοντας τα πράγματα στα χέρια μας