Πόσο δύσκολο σου είναι τελικά να αντέξεις την ιδέα ότι γερνάς; (X.ΜΠΟΥΚΑΪ)

Για να συμπληρωθεί η κρίση της ηλικίας, όσο περνάει ο καιρός, οι φίλοι έχουν καμιά φορά την κακή συνήθεια να πεθαίνουν (καθόλου σωστό σ’ αυτή την ηλικία), κι αυτό μας φέρνει αντιμέτωπους με την πραγματικότητα του θανάτου, που δεν είναι αναγκαστικά πολύ κοντινή, είναι πάντως πιθανή, ή τουλάχιστον κάτι που θα έπρεπε να το σκεφτόμαστε πιο συχνά.
Τα ώριμα χρόνια μας, χωρίς αμφιβολία, μας βυθίζουν – όχι από μόνα τους, αλλά για όλους αυτούς τους λόγους – στον κόσμο ενός ιδιαίτερου πένθους, στην επεξεργασία μιας απώλειας ανεπαίσθητης αλλά παρούσας, που μας προκαλεί πόνο και ταραχή.
Αν βρίσκεσαι σ’ αυτή τη φάση και συνειδητοποιείς πόσο δύσκολο σου είναι τελικά να αντέξεις την ιδέα ότι γερνάς (συγνώμη… ήθελα να πω, «ωριμάζεις») έχω να σου προτείνω έξι τρόπους αρνητικούς, για να κάνεις αυτή την εμπειρία θετική:

1 . Mην προσπαθείς να είσαι κάτι που δεν είσαι (κυρίως κάτι που δεν είσαι πια).

10 τρόποι για να διευρύνουμε το συνειδησιακό μας επίπεδο

 

Το μεγαλύτερο εμπόδιο στο να αλλάξουμε το συνειδησιακό μας επίπεδο είναι να αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε ότι τα λανθασμένα πιστεύω μας έχουν διαστρεβλώσει την αντίληψή μας. Αν το μυαλό σας έχει προγραμματιστεί ή έχει μάθει να αποδέχεται λανθασμένες και στρεβλές ιδέες και αξίες, θα αναπτύξετε έναν τρόπο ζωής που τις αιτιολογεί. Θα υποθέτετε ότι κάτι είναι σωστό ακόμα και όταν είναι λάθος. Έπειτα, προσπαθώντας να αποδείξετε ότι έχετε δίκιο, θα συλλέγετε δεδομένα και θα τα διαστρεβλώνετε ώστε να σας επαληθεύουν. Η νούμερο ένα προτεραιότητα στη ζωή σας πρέπει να είναι η διεύρυνση του συνειδησιακού επιπέδου σας. 

Αυτό μπορείτε να το πετύχετε: 

1. Παύοντας να υπερασπίζεστε αυτόματα και αυθαίρετα τις προσωπικές σας απόψεις περί σωστού και λάθους. Η υπεράσπισή τους σας κρατά σε άγνοια εμποδίζοντας την πρόσληψη νέων ιδεών. 

2. Επαναξιολογώντας τις αντιλήψεις, τις αξίες, τις πεποιθήσεις, τα ιδανικά, τις εικασίες, τις αμυντικές στάσεις σας, τις επιθετικές συμπεριφορές σας, τους στόχους, τις ελπίδες και τις παρορμήσεις σας. 

3. Αναδιοργανώνοντας και κατανοώντας τις πραγματικές σας ανάγκες και τα κίνητρα. 

4. Μαθαίνοντας να εμπιστεύεστε τη διαίσθησή σας. 

Όταν το φως σας αυξηθεί, οι αρετές αλλά και τα ελαττώματά σας αυξάνονται

Εάν σε έναν άνθρωπο γεμάτο μίσος, θυμό, φόβο, εκδίκηση, προδοσία και ζήλια του δοθεί η Διδασκαλία, θα αυξήσει τα ελαττώματά του. Το έχω δει πολλές φορές. Για παράδειγμα, μια γυναίκα είχε πρόβλημα με τη ζήλια. Μετά, δέκα χρόνια αργότερα, η ζήλια της έγινε "οχιά". Αυτό συνέβη επειδή δεν ξερίζωσε αυτό το ζιζάνιο, το οποίο σταδιακά τρέφονταν από τη Διδασκαλία. Πρώτα πρέπει να εργαστείτε για τη διαδικασία καθαρισμού, το έργο του εξαγνισμού. Αφού καθαρίσετε την προσωπικότητά σας, η δοσολογία της Σοφίας θα αυξηθεί και θα θρέψει τα "λουλούδια", όχι τα "ζιζάνια" στον "κήπο" σας. Όταν το φως σας αυξηθεί, οι αρετές σας αυξάνονται. Και όταν το φως σας αυξηθεί, τα ελαττώματά σας επίσης αυξάνονται. 

Συμβουλές για να διώξεις τον αρνητισμό από τη ζωή σου

Πολύ συχνά κρίνουμε τους ανθρώπους πάρα πολύ γρήγορα ή πολύ υποκειμενικά.

Τι λέμε στον εαυτό μας για τους άλλους, αυτό που νομίζουμε ότι ξέρουμε, είναι συχνά μακριά από την αλήθεια.

1. Πρέπει να σταματήσουμε να λέμε στους εαυτούς μας ότι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι αυτοί που χαμογελούν περισσότερο. Πίσω από τα χαμόγελα μπορεί να κρύβεται μοναξιά. Δεν μπορούμε να βλέπουμε πάντα τον πόνο των ανθρώπων, αλλά μπορούν πάντα να αισθάνονται την καλοσύνη μας.
2. Πρέπει να σταματήσουμε να λέμε στον εαυτό μας ότι οι άνθρωποι που αγαπάμε είναι ή πρέπει να είναι τέλειοι. Όταν περιμένουμε την τελειότητα, έχουμε την τάση να παραβλέπουμε την ανθρώπινη φύση των άλλων. Και η αλήθεια είναι πως κανείς δεν είναι τέλειος. Και το λάθος είναι στην ανθρώπινη φύση.
3. Πρέπει να σταματήσουμε να λέμε στον εαυτό μας ότι οι άνθρωποι που κάνουν τα πράγματα διαφορετικά τα κάνουν λάθος. Όλοι παίρνουν διαφορετικούς δρόμους στη ζωή τους και αναζητούν την ικανοποίηση, τη χαρά και την επιτυχία. Ακριβώς επειδή κάποιος δεν είναι στο δρόμο μας, δεν σημαίνει ότι είναι στο λάθος δρόμο. Πρέπει να σταματήσουμε να λέμε ότι οι άνθρωποι που διαφωνούν μαζί μας δεν αξίζουν την ευγένειά μας. Το ακριβώς αντίθετο είναι αλήθεια. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους που διαφωνούμε δείχνει τί έχουμε μάθει για την αγάπη, τη συμπόνια και ταπεινότητα.

Οι πράκτορες της αναλήθειας

Είναι πολύ ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε ότι πολλοί πράκτορες της αναλήθειας επιτρέπεται να βρίσκονται στην ατραπό, απλά για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να τους κατευθύνουν στο μονοπάτι που οδηγεί στο πεδίο της αναλήθειας.

Αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν όλο το λεξιλόγιο της Ανώτερης Διδασκαλίας αλλά δεν έχουν πραγμάτωση της Διδασκαλίας. Είναι αποτυχημένοι. Και επειδή είναι αποτυχημένοι, δεν έχουν αγγίξει ποτέ τον ιερό βράχο της πραγματικότητας. Στην καρδιά τους δεν πιστεύουν στην ύπαρξη της πραγματικότητας. Η ευχαρίστησή τους είναι να παραπλανούν τους ανθρώπους να μιλούν τη γλώσσα της πραγματικότητας σε αυτούς και να τους συμβουλεύουν να ακολουθήσουν τα μονοπάτια που τους απομακρύνουν από την πραγματικότητα.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν "καταστήματα φαρμάκων". Έχουν όλων των ειδών τα καλούδια να πουλήσουν. Ό, τι χρειάζεστε μπορείτε να το αγοράσετε από αυτά τα "καταστήματα".

John A. Scott, Η ενότητα του Ομήρου, Κεφάλαιο E΄ (Οι αντιφάσεις)

[Το ευκολότερο ζήτημα στην ομηρική κριτική αποτελεί ο εντοπισμός αντιφάσεων στα δύο έπη. Οι κριτικοί φρονούν ότι οι αντιφάσεις αυτές αποδεικνύουν ότι τα έπη συντέθηκαν από διαφόρους ποιητές. Οι παλαιότεροι ενωτικοί πίστευαν ότι οι αντιφάσεις οφείλονται σε μεταγενέστερες προσθήκες και αν τις αφαιρούσαν θα αποκαθίστατο το αυθεντικό κείμενο. Τίθεται όμως το ερώτημα γιατί το κοινό και οι υπόλοιποι βάρδοι, οι οποίοι είχαν εξοικειωθεί στην απαγγελία του αυθεντικού κειμένου, δέχθηκαν αδιαμαρτύρητα τις αλλαγές αυτές που ήταν μάλιστα και ποιοτικώς κατώτερες. Όλες οι αντιφάσεις, υποστηρίζει ο Scott, μπορούν να εξηγηθούν προσεγγίζοντας τα έπη ως λογοτεχνικά έργα και χωρίζει τις αντιφάσεις σε: α) πραγματικές, β) υποθετικές, και γ) σκόπιμες. Από τις πρώτες υπάρχει μόλις μια, ο Πυλαιμένης ο οποίος σκοτώνεται αλλά λίγες ραψωδίες αργότερα θρηνεί τον χαμό του υιού του. Παρόμοια σφάλματα υφίστανται και σε σύγχρονα έργα, αφθονούν μάλιστα στον «Δον Κιχώτη». Υποθετικές είναι οι αντιφάσεις που οφείλονται στην αδυναμία των κριτικών να μεταφράσουν ή να κατανοήσουν τον ποιητή. Ένας σπουδαίος λόγιος υπογραμμίζει ότι ο Όμηρος προλέγει ότι ο Αμφίνομος (ένας από τους μνηστήρες) θα φονευθεί αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη· και όμως, στη μνηστηροφονία ο Όμηρος αφιερώνει οκτώ στίχους στον θάνατό του. Τελευταίες είναι οι αντιφάσεις οι οποίες οφείλονται στον τρόπο με τον οποίο συντέθηκαν τα ομηρικά ποιήματα. Κάθε έπος είναι τεράστιο σε μήκος και προορισμένο να απαγγέλλεται αποσπασματικώς, γι’ αυτό ο ποιητής κατασκευάζει κάθε σκηνή με τέτοιο τρόπο ώστε να επικεντρώνει την προσοχή του ακροατού στο ζήτημα που επιθυμεί. Αφ’ ου αναλύει λεπτομερώς την κατηγορία αυτή, αναφέρεται σε μια ακόμη κατηγορία, στις χρονικές αντιφάσεις, που οφείλονται στο γεγονός ότι ο Όμηρος περιγράφει λίγες εβδομάδες ενός πολέμου που ήδη διαρκούσε μια δεκαετία (π.χ. η Ελένη υποδεικνύει για πρώτη φορά τους Έλληνες ηγέτες στον Πρίαμο έπειτα από δέκα έτη πολέμου). Ολοκληρώνοντας, επισημαίνει ότι κανένα πρόσωπο στα δύο έπη δεν παρουσιάζεται λεπτομερώς (δηλαδή να πληροφορηθεί ο ακροατής την καταγωγή του κτλ.) περισσότερες από μια φορά, και μάλιστα αυτό συμβαίνει είτε στην πρώτη εμφάνισή του είτε λίγο πριν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πλοκή. Αυτό υποδεικνύει την ενότητα της δομής κάθε ποιήματος και ως εκ τούτου τη σύνθεσή του από έναν μόνον ποιητή καθώς επίσης ότι οι ραψωδίες διασώθηκαν με τη σειρά που αρχικώς συντέθηκαν].

~~~~~~~~~~

Μερικά από τα επιχειρήματα κατά της ομηρικής ενότητος που ήδη αναφέραμε, έχουν υποστηριχθεί από μια ομάδα κριτικών και άλλα από άλλη ομάδα. Σε ένα όμως επιχείρημα όλοι συμφωνούν, ότι υπάρχουν, σε αμφότερα τα ποιήματα, ορισμένες ασυνέπειες και αντιφάσεις η φύση των οποίων είναι τέτοια ώστε καθιστά την ενότητα του σχεδιασμού και την ενότητα της συγγραφής αδύνατη.

    Αναφέρονται ασυνέπειες όπως οι κατωτέρω: όταν η Αθηνά, με τη μορφή του Μέντορος, και ο Τηλέμαχος έφθασαν στην Πύλο, βρήκαν τον λαό σε μεγάλη μάζωξη, συγκεντρωμένο για μια θυσία [γ 5-8]. Σύντομα όμως, ο λαός ξεχάστηκε και ό,τι αποτελούσε το πλήθος κατέληξε μια μικρή οικογενειακή σύναξη. Αργότερα, οι δύο ίδιοι ταξιδιώτες φθάνουν στη Σπάρτη όταν πραγματοποιείτο ένα μεγάλο γαμήλιο πανηγύρι [δ 3-4] και βρίσκουν στο παλάτι τόσον συνωστισμένο κόσμο ώστε φαίνεται αδύνατον να δεχθεί και άλλους ανθρώπους. Ο γάμος όμως γρήγορα ξεχνιέται και αντικαθίσταται από έναν περιορισμένο οικογενειακό κύκλο, όπου η Ελένη είναι απασχολημένη με τις οικιακές της εργασίες. Όταν έρχεται η ώρα για τους καλεσμένους να φύγουν, η νύφη, ο γαμπρός, οι διασκεδαστές, όλοι λησμονούνται. Ο Τηλέμαχος αρνείται την πρόσκληση να παραμείνει για μερικές ημέρες [δ 587-588] αλλά τελικά παραμένει για περισσότερο από έναν μήνα χωρίς εξήγηση για την καθυστέρηση. Οι Έλληνες έξω από την Τροία σε κάποιους στίχους προστατεύονται από ένα τείχος με τάφρο [Η 339-343] ενώ σε κάποιους άλλους και οι δύο οχυρώσεις αγνοούνται. Ο Πάτροκλος λέει στον Νέστωρα ότι βιάζεται πολύ και δεν μπορεί να καθίσει επειδή ο Αχιλλεύς είναι ανυπόμονος επομένως, τώρα που έχει την πληροφορία την οποία επιθυμούσε, πρέπει να επιστρέψει γρήγορα σε αυτόν [Λ 648-654]. Εν τούτοις, δεν επιστρέφει παρά μόνον έπειτα από γεγονότα που γεμίζουν τέσσερις ραψωδιές ενώ, και τότε ακόμη, ξεχνά την αποστολή και το μήνυμά του [Π 2 επ.] Αφ’ ου ο Διομήδης είχε τραυματίσει και την Αφροδίτη και τον Άρη, αποφεύγε

Πώς δημιουργήθηκε το γεράκι

[ΑΝΤΩΝΙΝΟΣ ΛΙΒΕΡΑΛΗΣ, ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ 3:]

Ἱέραξ ἐγένετο ἐν τῇ Μαριανδυνῶν γῇ δίκαιος ἀνὴρ καὶ ἐπιφανής. οὗτος ἱερὰ Δήμητρος ἱδρύσατο καὶ πλείστους αὐτῆς καρποὺς ἔλαβεν. ἐπεὶ δὲ Τεῦκροι κατὰ χρόνον τὸν ἱκνούμενον οὐκ ἀπεδίδοσαν ἱερὰ Ποσειδῶνι͵ ἀλλὰ ὑπ΄ ὀλιγωρίας ἐξέλειπον͵ χαλεπήνας Ποσειδῶν τοὺς μὲν ἐκείνης καρποὺς ἔφθειρε͵ κῆτος δ΄ ἐξαίσιον ἐκ τῆς θαλάσσης ἐφώρμησεν αὐτοῖς. οὐ δυνάμενοι δὲ πρὸς τὸ κῆτος καὶ τὸν λιμὸν ἀντέχειν ἀπέστελλον οἱ Τεῦκροι πρὸς τὸν Ἱέρακα καὶ ἐδέοντο πρὸς τὸν λιμὸν ἐπαμῦναι κἀκεῖνος ἔπεμπε καὶ πυρὸν καὶ ἄλλην τροφήν. Ποσειδῶν δὲ μηνίσας͵ ἐπεὶ κατέλυεν αὐτοῦ τὰς τιμάς͵ ἐποίησεν ὄρνιθα͵ ὃς ὀνομάζεται ἔτι νῦν ἱέραξ͵ καὶ τὸ ἦθος ἤλλαξεν ἀφανίσας· μέγιστα γὰρ ὑπ΄ ἀνθρώπων φιληθέντα πλεῖστον αὐτὸν ἐποίησεν ὑπὸ τῶν ὀρνέων μισηθῆναι καὶ πολλοὺς ἀνθρώπους ἀποθανεῖν κωλύσαντα πλείστους ἐποίησεν [αὐτὸν] ὀρνίθων ἀποκτεῖναι.

"Στη χώρα των Μαριανδυνών ζούσε ο Ιεράξ, ένας άνθρωπος δίκαιος και επιφανής. Αυτός ίδρυσε ιερά στη Δήμητρα και έλαβε άφθονους τους καρπούς της. Αλλά όταν οι Τεύκροι παρέλειψαν από αμέλεια να κάνουν θυσίες στον Ποσειδώνα στην κατάλληλη εποχή, ο θεός θύμωσε και κατέστρεψε τους καρπούς της θεάς. Και έστειλε εναντίον τους ένα τεράστιο κήτος από τη θάλασσα. Μην μπορώντας να αντέξουν το κήτος και την πείνα, οι Τεύκροι έστειλαν μήνυμα στον Ιέρακα, παρακαλώντας τον να τους σώσει από την πείνα. Εκείνος τους έστειλε σιτάρι και άλλα τρόφιμα. Ο Ποσειδώνας, εξαγριωμένος με τον Ιέρακα για την κατάλυση των προνομίων του, τον μετέτρεψε σε ένα πουλί που μέχρι σήμερα ονομάζεται Ιέραξ. Κάνοντάς τον να εξαφανιστεί, άλλαξε και τον χαρακτήρα του. Αυτόν που είχε αγαπηθεί πάρα πολύ από τους ανθρώπους τον έκανε τον πιο μισητό στα πουλιά. Αυτόν που είχε σώσει πολλούς ανθρώπους από το θάνατο τον μετέτρεψε σε σφαγέα πολλών πουλιών".

Οι Ελεύθεροι άνθρωποι, θα δηλώνουν πάντα ένοχοι

Οι ελεύθεροι άνθρωποι είναι εκείνοι που τα χρυσά βραχιόλια στους καρπούς τους δεν είναι στολίδια αλλά δεσμά.

Πετράδια, τύποι και θεωρίες τους προκαλούν αλλεργίες. Σε καλούπια δεν χωρούν, όσο κι αν τους στριμώξεις, στους τοίχους αφίσες δεν γίνονται, όσο σάλιο κι αν τους ρίξεις. Οι πλάτες τους είναι γεμάτες μαχαιριές. Οι πλάτες τους αντέχουν, γι’ αυτό και όταν σου τις γυρίσουν, το πρόσωπό τους δεν θα το ξαναδείς.

Γιατί εκείνο, δεν σου αξίζει.

Οι ελεύθεροι άνθρωποι υπήρξαν κάποτε αιχμάλωτοι. Της ενοχής, της κριτικής, της εκμετάλλευσης. Της καλής τους προαίρεσης, της επίκλησης των δεσμωτών τους σε εκείνο το φιλότιμο που τους περίσσευε και πήγαινε στράφι. Στο λαρύγγι τους καρφιά εμπόδιζαν τη φωνή τους, το δίκιο τους θρυμματιζόταν σε χίλια κομμάτια από γυαλί και όπως το κατάπιναν, έκοβε κι από λίγο το στομάχι τους.

Γιατί οι γερανοί πολεμούν με τους Πυγμαίους

[Αντωνίνος Λιβεράλης, Μεταμορφώσεις 16:]

Την ιστορία αφηγείται ο Βοίος στο δεύτερο βιβλίο της Ορνιθογονίας.

Στους ανθρώπους εκείνους που ονομάζονται Πυγμαίοι γεννήθηκε ένα κορίτσι με το όνομα Οινόη, άμεμπτη στην όψη της, αχάριστη όμως ως προς το  ήθος της και αλαζονική. Δεν έδειχνε καμία φροντίδα για την Άρτεμη και την Ήρα. Παντρεύτηκε κάποιον Νικοδάμαντα, έναν  συνετό και κόσμιο πολίτη, και γέννησε ένα αγόρι, τον Μόψο.  Όλοι οι Πυγμαίοι τής έφεραν με φιλική διάθεση πάρα πολλά δώρα για τη γέννηση του παιδιού της. Η Ήρα, όμως, κατηγορώντας την Οινόη ότι δεν την τιμούσε, την μεταμόρφωσε σε γερανό και της τράβηξε τον αυχένα ώστε να γίνει μακρύς, δημιουργώντας ένα πουλί που πετά ψηλά. Η Ήρα επίσης την έκανε να πολεμά με τους Πυγμαίους. Η Οινόη,  λοιπόν, εξαιτίας του πόθου για το παιδί της, τον Μόψο, πετούσε γύρω γύρω από το σπίτι της και δεν το εγκατέλειπε. Οι Πυγμαίοι, πάλι, πήραν όλοι τα όπλα τους και την καταδίωκαν. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος ακόμη και σήμερα υπάρχει πόλεμος ανάμεσα στους Πυγμαίους και τους γερανούς.

Ἐλευθερία ἐκφράσεως

Τὴν πρώτη νύκτα πλησιάζουν

καὶ κλέβουν ἕνα λουλούδι
ἀπὸ τὸν κῆπο μας
καὶ δὲν λέμε κάτι…

Τὴν δευτέρα νύκτα δὲν κρύβονται πλέον
περπατοῦν στὰ λουλούδια,
σκοτώνουν τὸ σκυλί μας
καὶ δὲν λέμε κάτι…

Ὥσπου μίαν ἡμέρα
-τὴν πιὸ διάφανη ἀπὸ ὅλες-
μπαίνουν ἄνετα στὸ σπίτι μας

Ηγεσία και εξουσία

Η κοινωνία δεν είναι δημιουργία των ατόμων, αλλά είναι κυρίως ένα σύμπλεγμα θεσμών, και η ιστορία της κατευθύνεται από νόμους που καθορίζονται από ένα μέσον όρο απαραίτητων συμβιβασμών.

Για παράδειγμα, ο κοινός παρονομαστής της επιτυχίας στον ανελέητο κόσμο των μπίζνες και της πολιτικής κινείται σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο: «Η πλειοψηφία αυτών που φτάνουν στην κορυφή ξέρουν να χειρίζονται τους άλλους προς όφελος της ιεραρχίας». Στον Ηγεμόνα ο Μακιαβέλι θέτει στην ουσία ένα γρίφο: «Πώς μπορείς να πείσεις τους άλλους, κυρίως τους γύρω σου, αλλά και τον απλό λαό, ότι το όραμά σου είναι και δικό τους όραμα».

Οι Ρωμαίοι πατρίκιοι, η ελίτ της πιο πρακτικής δημοκρατίας –με την έννοια της διαχείρισης των δημόσιων πραγμάτων (res publica)– έχουν ξεκάθαρη θέση στο ζήτημα της εξουσίας: «Η ηγετική ικανότητα πηγάζει από τη φιλοδοξία». Ο στόχος είναι η αναγνωρισιμότητα και ο πλούτος. Το χρήμα δαπανάται κυρίως για να διευρυνθεί η σφαίρα επιρροής και να υπάρχει αναρρίχηση στα δημόσια αξιώματα. Μετά έρχεται η δόξα μέσα από τη στρατηγία, την καθυπόταξη των άλλων, τα τολμηρά εγχειρήματα, που φέρνουν άλλον πλούτο. Ο εξουσιαστής ηγέτης λειτουργεί στο επίκεντρο ομόκεντρων κύκλων με τη βοήθεια των θεών και της τύχης, των φίλων, των πελατών ψηφοφόρων, των μισθοφόρων και των λοιπών ευνοουμένων. Η ηγεσία στο ρωμαϊκό πρότυπο προϋποθέτει ανταλλαγές, πρόσκαιρους συμβιβασμούς, συνειδητή ή ασυνείδητη εξαπάτηση.

Οι μάγισσες της Αρχαίας Ελλάδας

Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν μάγισσες οι οποίες γνώριζαν την ανατολική βοτανική παράδοση, είχαν θεραπευτικές ιδιότητες και υπερφυσικές δυνάμεις. Οι Μάγοι ήταν μία εκ των έξι φυλών των Μήδων. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμασαν μαγεία τις πρακτικές που ακολουθούσαν και την ενασχόλησή τους με τις απόκρυφες τέχνες. Ο Ηρόδοτος τους χαρακτήριζε ως ειδικούς σε θρησκευτικά θέματα και ικανούς να εξευμενίζουν τους θυελλώδεις ανέμους με γητέματα. Οι πιο γνωστές μάγισσες της αρχαιότητας κατάγονταν από τη Θεσσαλία, τη μαγική γη όπου, σύμφωνα με τον μύθο, σκορπίστηκαν οι μαγικοί και θεραπευτικοί σπόροι της Μήδειας.

Κίρκη 

Η πρώτη μάγισσα του ελληνικού κόσμου ήταν η Κίρκη, κόρη του Ήλιου και της Περσίδας. Ζούσε απομονωμένη στο μυθικό νησί, Αιαία, το οποίο κατοικείτο μόνο από λύκους, λιοντάρια και ελάφια. Όπως ανέφερε ο Όμηρος, ζούσε σε παλάτι στη μέση ενός ξέφωτου και μεταμόρφωνε τους εχθρούς της σε ζώα. Όταν οι σύντροφοι του Οδυσσέα την επισκέφτηκαν τους πρόσφερε φαγητό, το οποίο είχε μαγέψει και τους μεταμόρφωσε με το ραβδί της σε χοίρους.

Ωστόσο, δεν κατάφερε να μαγέψει τον Οδυσσέα, γιατί έγινε άτρωτος στη μαγεία χάρη στη βοήθεια του θεού Ερμή, ο οποίος του πρόσφερε το βότανο «μώλυ». Η Κίρκη τον ερωτεύτηκε και, σύμφωνα με τον Ησίοδο, απέκτησε μαζί του τρεις γιους. Ανάμεσα στα μαγικά που έκανε η Κίρκη ήταν η μεταμόρφωση του Λατίνου βασιλιά, Πίκου σε δρυοκολάπτη και της Σκύλλας σε τέρας, επειδή ο Γλαύκος, τον οποίο αγαπούσε η Κίρκη, ήταν ερωτευμένος μαζί της.

Ο σεξισμός στην εκφορά του δημόσιου λόγου

Cake

‘’Σε πορεία στο κέντρο της Αθήνας προχώρησαν οι μαθήτριες των Γυμνασίων και Λυκείων της Αττικής, εντείνοντας με τον τρόπο αυτόν τις κινητοποιήσεις τους για τη συνεχιζόμενη απεργία διαρκείας των Καθηγητριών Μέσης Εκπαίδευσης. 
Αντιπροσωπεία των μαθητριών επιχείρησε να συναντηθεί με τον Υπουργό Παιδείας, συνάντηση όμως που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ λόγω της άρνησης του Υπουργού να συναντηθεί μαζί τους. 
Οι γυναίκες της Τροχαίας Αττικής είχαν προβεί σε κυκλοφοριακές ρυθμίσεις για την αποφυγή προβλημάτων στο κέντρο της Αθήνας, παρά τις οποίες όμως το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας ήταν τεράστιο.’’ 

Πως αλήθεια θα σας φαινόταν αν ξυπνούσατε ένα πρωί και οι ειδήσεις στα δελτία μεταδίδονταν κατά τον τρόπο αυτόν; Είναι βέβαιο πως θα σας ξένιζαν, το πιο πιθανό μάλιστα θα ήταν να αντιδρούσατε μιλώντας για υπερβολές του φεμινιστικού κινήματος και διάφορα άλλα συναφή...
Έλα όμως που κάπως έτσι είναι ο τρόπος που όλα αυτά τα χρόνια εκπαιδευτήκαμε όλοι μας να γράφουμε και να διαβάζουμε τις ειδήσεις, από την αντίθετη όχθη βέβαια... Χρησιμοποιούμε χωρίς δεύτερη σκέψη λέξεις όπως ‘’επανδρώθηκε’’ για να αναφέρουμε προσλήψεις ας πούμε στην Αστυνομία ή το Λιμενικό παρόλο που οι προσλήψεις αυτές μπορεί να αφορούν τόσο άντρες όσο και γυναίκες...
Αναφέρουμε ολόκληρες μικτές ομάδες πληθυσμού χρησιμοποιώντας τον αρσενικό όρο θεωρώντας το γεγονός αυτό απλά αυτονόητο.

Τι ακριβώς εννοούμε με τον όρο ''γλωσσικός σεξισμός'';
Τι όμως είναι ακριβώς ο γλωσσικός σεξισμός; Σεξισμός γενικότερα είναι η πρακτική της διάκρισης ενός ατόμου με γνώμονα το φύλο του. Στη σύγχρονη κοινωνία, η διάκριση αυτή γίνεται εις βάρος των γυναικών, γεγονός που αντικατοπτρίζεται και στη γλωσσική μας χρήση και συμπεριφορά και αυτό ακριβώς είναι ο γλωσσικός σεξισμός. Είναι δηλαδή η άνιση  αντιπροσώπευση των δυο φύλων στη γλώσσα.
Σεξισμός υπάρχει τόσο στη Γραμματική όσο και στη Σύνταξη, καθώς ο αρσενικός τύπος προηγείται σχεδόν πάντοτε του θηλυκού ή του ουδετέρου.

Ο κόσμος είναι η αντανάκλαση σου.

D' Anna, Stefano Elio :  Αυτό που θα σας πω μπορεί να μην σας αρέσει, μην περιμένετε από μένα να είμαι ένας πνευματικός δάσκαλος και ένας γκουρού, ένας κύριος, ένας σαμάνος ή οτιδήποτε παρόμοιο που νομίζετε ότι μπορεί να είμαι. Είμαι πολύ πρακτικός άνθρωπος... αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πιστεύω στην εξωτερική πραγματικότητα. Η εξωτερική πραγματικότητα είναι στην υπηρεσία μου. Αυτό σημαίνει να είσαι πρακτικός. Όταν ξεπερνάτε τον εαυτό σας τότε η πραγματικότητα ακολουθεί. Αυτό το οποίο προσπάθησα να βάλω μέσα στο βιβλίο «Η Σχολή των Θεών» είναι απλά για να σας βοηθήσω να καταλάβετε ότι δεν αντιλαμβανόμαστε την ζωή. Την προβάλλουμε την ζωή. Είμαστε δημιουργοί της πραγματικότητας. Προβάλλουμε την πραγματικότητα έξω στο περιβάλλον- στον περίγυρο. Έτσι δεν μπορώ να μιλήσω στις μάζες. Η μάζα ποτέ δεν μπορεί να καταλάβει....

 ...Είμαι εδώ απλά για να σας πω ότι ποτέ δεν θα μπορέσετε να καταλάβετε, να ακολουθήσετε, να εφαρμόσετε αυτό για το οποίο σας μιλώ. Είναι πολύ πιο εύκολο να στρέφεστε στην θρησκεία, σε μια ιδεολογία, μια πολιτική, οικονομική αλλά να μεταμορφώσουμε το εσωτερικό μας ‘’Είναι’’, είναι ο πιο δύσκολος δρόμος, που μπορείτε να αναλάβετε. Όπως είπα εχθές σε λίγα λεπτά, πρέπει να γίνουμε όλοι ένα πλήρωμα το οποίο ταξιδεύει και διασχίζει έναν Ωκεανό. Πρέπει να γίνουμε ένα πρόσωπο και αυτό είναι που θα γίνει αν  μου δώσετε την προσοχή σας, αυτό για το οποίο μιλάμε.

Το να είστε σιωπηλοί, το να μείνετε με τον εαυτό σας σε σιωπή είναι μία εξάσκηση, να αντέξετε την σιωπή, αυτό είναι υπευθυνότητα, αυτό σημαίνει υπευθυνότητα με την έννοια την λατινική να έχουμε την απάντηση… και αυτό σας επιτρέπει να αγγίξετε αυτό που πραγματικά είστε και η σιωπή είναι πολύ σημαντική, πολύ σπουδαία, πολύ ενδιαφέρουσα. Πρέπει να αντιληφθείτε ότι οτιδήποτε που συμβαίνει στην ζωή μας, είναι σαν να φοράμε μια μάσκα πιστεύοντας ότι… κάθε στιγμή... ταυτιζόμαστε μ’ αυτές τις μάσκες και πιστεύουμε ότι είμαστε αυτές οι μάσκες. Να απαλλαγούμε από τις ίδιες τις μάσκες είναι αδύνατον. Εσείς ήρθατε εδώ για να έχετε μια απάντηση αλλά δεν μπορείτε να καταλάβετε ποια μπορεί να είναι η απάντηση.... Η απάντηση είναι να είστε υπεύθυνοι για όλα και όλους και αυτό μπορεί να γίνει μόνο από μέσα και όλες οι κρίσεις σ’ αυτήν την ζωή και στον κόσμο, μπορούν να λυθούν μόνον εάν αντιληφθείτε ότι είστε η πραγματική αιτία όλων αυτών των εμπειριών που υπάρχουν έξω. 

Το να είστε κυρίαρχοι του εαυτού σας έχει να κάνει με την αυτοπαρατήρηση και αυτό είναι μία πολύ δύσκολη τεχνική. Όλοι πιστεύουν ότι μπορούν να παρακολουθήσουν τον εαυτό τους, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε τον εαυτό μας. Το να παρακολουθήσουμε τον εαυτό μας, σημαίνει οι σκιές να εξαφανιστούν. Μερικά δευτερόλεπτα αυτοπαρατήρησης μας βάζει σε μια κατάσταση που λύνει όλα τα προβλήματα. Όλα τα προβλήματα του οργανισμού μας, του κράτους, της χώρας, μέχρι τα πλανητικά προβλήματα». [1]

Το μυστικό της "σωστής" ερώτησης...

Δύο καλόγεροι βρισκόντουσαν μπροστά σ’ ένα δίλημμα συνειδήσεως: είχαν το δικαίωμα να καπνίζουν όταν προσευχόντουσαν ;

Ανίκανοι όμως να λύσουν ένα τόσο σοβαρό ζήτημα,  απευθύνθηκαν στο Βατικανό,  όταν όμως πήραν τις απαντήσεις διαπίστωσαν με έκπληξη πώς oι εκκλησιαστικές αρχές είχαν δώσει την άδεια στον ένα,  και είχαν αρνηθεί στον άλλο.

—Τι ζήτησες ακριβώς ; ρώτησε κείνος πού δεν του είχαν επιτρέψει να καπνίζει. 

Η ακαταμάχητη γοητεία, μιας έξυπνης συζήτησης..

Γράφει η Περσεφώνη Χρυσαφίδου

Ένα από τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα εφόδια του ανθρώπου είναι ο λόγος, αφού μέσα από τις δικές του διαδρομές υφαίνεται ο διάλογος με άλλους ανθρώπους, που μας οδηγεί, εν τέλει, στο υψηλότερο επίπεδο, στην πνευματική επικοινωνία. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, έχουμε ξεχάσει την ομορφιά μιας καλής συζήτησης, καθώς τα κινητά και οι οθόνες ρουφούν σαν μέδουσες τα λόγια μας. Ωστόσο, ποτέ και τίποτα δε θα μπορέσει να αντικαταστήσει πλήρως την πρόσωπο με πρόσωπο ανθρώπινη επαφή, που χτίζει λιθαράκι λιθαράκι μία καλή συζήτηση.

Η καλή συζήτηση είναι πολλά περισσότερα από μία απλή συνδιάλεξη και ανταλλαγή απόψεων.  Πρόκειται για ένα εργαλείο δημιουργίας, που έχει την ικανότητα να μας τραβάει από την απομόνωση και να διευρύνει τον κόσμο μας. Είναι μία προσωπική εξερεύνηση ενός άλλου ατόμου, η ανακάλυψη και η προσωρινή μύηση στο δικό του κόσμο, που είναι πέρα για πέρα αληθινός. Και η σχέση που προκύπτει από αυτήν τη μυστήρια και μαγική ένωση είναι άκρως ικανοποιητική. Πολύ περισσότερο, όταν η γνήσια συζήτηση ακμάζει, ο αέρας γεμίζει με πνεύμα και εμφανίζονται η σοφία και η σύνεση, κάτι που δεν μπορούν να διαδώσουν τα πληροφοριακά συστήματα.

Μία καλή συζήτηση, λοιπόν, μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Είναι σύνδεση και ταύτιση ιδεών, που σε κάνουν να νομίζεις πως γνωρίζεσαι με το συνομιλητή σου εδώ και έναν αιώνα, ασχέτως αν τον συναντάς για πρώτη φορά.  Αυτή ακριβώς είναι η πιο ευτυχισμένη συνομιλία, που προωθεί τη φιλία και την καλή θέληση και από την οποία απουσιάζει ο ανταγωνισμός. Είναι φώτιση σε πράγματα που δε γνώριζες μέχρι σήμερα και έχεις την τύχη να αποθηκεύεις στο προσωπικό σου σεντούκι γνώσεων.

Όλος ο κόσμος «στα χέρια σου»

Το μεγαλύτερο αγαθό στον κόσμο είναι η Ελευθερία. Ελεύθερους μας έφτιαξε ο Θεός χαρίζοντάς μας την ελεύθερη βούληση, προσφέροντάς μας έτσι το μοναδικό Θείο Δώρο της απόλυτης ελευθερίας.

Πόσο όμως καταλάβαμε όλοι εμείς την πραγματική έννοια αλλά και την αξία αυτού του δώρου;

Αυτή την ελευθερία πάσχιζε και πασχίζει η ανθρωπότητα από την αρχή της εμφάνισής μας στον πλανήτη να αποκτήσει. Στο όνομα της ελευθερίας ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι έγιναν και γίνονται αιματηροί πόλεμοι, γενοκτονίες, δικτατορίες, επαναστάσεις, οικογενειακά δράματα, διαζύγια, χωρισμοί, δολοφονίες και όλα αυτά έδειξαν πως το μόνο που δεν έχει καταλάβει η ανθρωπότητα είναι η πραγματική σημασία αυτού του Θείου αγαθού.

Ελευθερία στην πραγματικότητα θα πει να είσαι απαλλαγμένος από εξαρτήσεις πάσης φύσεως και να μπορείς να αποφασίζεις για τον τρόπο που θα ζήσεις χωρίς προσκολλήσεις, όχι μόνο σε υλικά αγαθά και απολαύσεις αλλά και σε κάθε μορφή ηθικών ή συναισθηματικών εξαναγκασμών. Ο χειρότερος εξαναγκασμός σε έναν άνθρωπο είναι αυτός των υποσυνείδητων καταγραφών και του εγώ. Να ζεις δηλαδή με την ψευδαίσθηση της ατομικότητάς σου και τον διαρκή φόβο ότι κινδυνεύεις να χάσεις κάτι από αυτήν. Να μην εκτιμάς το μεγαλείο της αυθεντικής προσωπικότητάς σου και να βασίζεσαι από ανασφάλεια στις γνώμες των άλλων και στα υλικά σου αποκτήματα για να επιβεβαιώσεις την μοναδική αδιαμφισβήτητη αξία σου.

Βοηθούν τα κατοικίδια στην ψυχική και σωματική υγεία των παιδιών;

«Ένας σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, επειδή κουνάει την ουρά του κι όχι την γλώσσα του» - Dr. Samuel Corson

 

1. Πώς θα μπορούσαν τα σκυλιά να βοηθήσουν τα παιδιά να κατανοήσουν την έννοια του Bullying;
Το μεγάλωμα ενός σκύλου βασίζεται στην αγάπη, στην κατανόηση, στην φροντίδα, πολλές φορές ακόμη και στην ταύτιση μαζί του. Προσπαθώντας να μεγαλώσει το παιδί μας έναν σκύλο μαθαίνει (αν βοηθούμε και εμείς προς αυτήν την κατεύθυνση) να καλλιεργεί μια ευαίσθητη και αλτρουιστική πλευρά του.
Τουλάχιστον αυτή είναι η βιωματική προσωπική μου άποψη.
Όταν ένα παιδί ζει με ένα σκύλο συσχετίζεται μαζί του και προσπαθεί να τον φροντίζει και να τον αγαπά. Μαθαίνει να έχει υπομονή μαζί του και να μην του μιλά σκληρά ούτε να είναι προσανατολισμένο στην τιμωρία. Δεκάδες πελάτες μου, μοιράζονται μαζί μου περιστατικά όπου τα παιδιά τους έχουν χαλαρώσει και "γλυκάνει" από την στιγμή που πήραν ένα σκυλάκι.
Επομένως, από τη στιγμή που τα παιδιά μπαίνουν στην σχέση από την θέση του "δυνατού", μαθαίνουν να διαχειρίζονται ωριμότερα τις καταστάσεις (με τον σκύλο) που αντίστοιχα δεν θα ήθελαν να τους συμβούν, όπως φωνές, απειλές, εκφοβισμός κλπ. Ταυτίζονται λοιπόν βλέποντας τι δεν θέλει ο σκύλος τους και έτσι μπορεί να κατανοήσουν καλύτερα τι δεν θέλουν και αυτά.
Στο εξωτερικό "τρέχουν" προγράμματα ενημέρωσης και εκπαίδευσης μαθητών από εκπαιδευτές και φορείς, στην Ελλάδα δεν ξέρω κάποιο αντίστοιχο αλλά έχω αρκετές ιδέες.

2. Τα παιδιά με αυτισμό ωφελούνται από την παρουσία ενός κατοικίδιου;

Μπύρα και πρόβλημα στην καρδιά: Μέχρι πόση να πίνετε ανάλογα με το βάρος σας

Όσες περισσότερες μπίρες πίνει κανείς μαζεμένες, τόσο αυξάνει ο κίνδυνος αρρυθμίας της καρδιάς, σύμφωνα με μια νέα γερμανική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τους επίκουρους καθηγητές Στέφαν Μπρούνερ και Μόριτς Σίνερ του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Μονάχου, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "European Heart Journal" της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας.

Οι επιστήμονες μελέτησαν πάνω από 3.000 ανθρώπους με μέση ηλικία 30 ετών (το 30% γυναίκες), που είχαν πάει στη γιορτή «Οκτόμπερφεστ» της γερμανικής πόλης και έπιναν μπίρες σε διάφορες ποσότητες μέσα στη μέρα.

ΙΩΑΝΝΑ ΒΑΦΕΙΑΔΟΥ … ΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

Εχουν λυσσαξει στην κυριολεξια,τα <<Ελληνικα>> αλλα και <<Ευρωπαικα>> ΜΜΕ,αλλα και οι γραφιδες των νεοταξιτικων τουρκοσπορων τζιχανωμαλων αποβρασματων.

Οσο η γη φευγει κατω απο τα ποδια τους,τοσο βγαζουν την ψυχανωμαλια τους,αλλα και τον τρομο τους!!

Λοιπον ηλιθια αντικειμενα,ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΑΙΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΡΟΥΦΑΤΕ!

Ουτε ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ,ουτε διαβαλκανικος,ουτε τοπικος,ουτε τιποτα!

Το μονο αιμα που πιθανον να χυθει,και αυτο μεταξυ σας,ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ!!

Αλλα ας δουμε τι γινεται και τι προκειται να συμβει:

Το ΝΑΤΟ πλεον,εχει αλλαξει ροτα,κι ας κλαινε και ας οδυρονται οι διαφοροι γραφιαδες,που νομιζουν οτι ακομα ειναι δικος τους παγκοσμιος τρομοκρατικος μηχανισμος!

Απο την στιγμη που η Αγγελω η αρπαχτρα,και ο ψυχανωμαλος συνοδηπορος της ως κατοχοι του δακτυλιδιου της εξουσιας,αρχηγοι των Νεοταξιτων τουρκοσπορων τζιχανωμαλων του πλανητη,αναδειχθηκαν ΧΩΡΙΣ ΗΓΕΤΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ,εκαναν το λαθος εν μια νυκτι,να χασουν την ηγεμονια του ΝΑΤΟ!

Πως?

Ο ρόλος του Τζορτζ Σόρος στη διάλυση των Σκοπίων

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Ο μακαρίτης ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου το είχε προβλέψει. Σκοπιανοί και Αλβανοί θα ζήσουν σε κατάσταση έντασης, που σε μερικά χρόνια θα οδηγήσει σε μεγάλη σύγκρουση. Ο τότε υπουργός Εξωτερικών μιλούσε σε μένα και στον Αλέξη Παπαχελά, στο ξενοδοχείο Ιντερκοντινένταλ της Νέας Υόρκης, μετά από μία κοπιαστική μέρα διαπραγματεύσεων για το Σκοπιανό. Πέρασαν πολλά χρόνια για να συμβεί αυτό που μας είπε εκείνο το βράδυ ο υπουργός. Αλλά...

διέβλεπε σωστά έστω και αν εμείς από μέσα μας ψιθυρίσαμε 'μα τι λέει τώρα'… 

Τους τελευταίους μήνες τα Σκόπια ταλαιπωρούνται από μία άνευ προηγουμένου κρίση. Από τη μία έχουμε τους εθνικιστές των Σκοπίων ή αν θέλετε αυτούς που παρασύρθηκαν από τα εθνικιστικά συνθήματα του κάθε Νικολά Γκρουέφσκι, που προσπαθούσε να πείσει τους γείτονες ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Απλά η ιστορία τους διαψεύδει. Δεν είναι.

Από την άλλη, έχουμε τους Αλβανούς εθνικιστές, οι οποίοι δεν είδαν ποτέ με καλό μάτι τη ψευδεπίγραφη 'Μακεδονία', η οποία στήθηκε σε πήλινα πόδια, και στην πραγματικότητα στήθηκε εις βάρος τους. Δύο διαφορετικοί λαοί και κόσμοι. Αλλά και οι δύο κυριαρχημένοι από τον εθνικισμό. Ανάμεσά τους ο περίφημος Τζόρτζ Σόρος. Δεν πρόκειται για συνωμοσιολογία. Πιστέψτε με. Είναι η αλήθεια, η πραγματικότητα, σας ομιλώ για ΓΕΓΟΝΟΤΑ. Όλα όσα συμβαίνουν στα Σκόπια και εννοώ τη βία και τις συγκρούσεις, υποκινήθηκαν από αυτόν τον δαιμόνιο άνθρωπο.

Και δεν προσπάθησε πολύ. Απλά εκμεταλλεύθηκε τον αρρωστημένο εθνικισμό των Σκοπιανών και των Αλβανών. Και οδηγεί τα Σκόπια στη διάλυση. Φαντάζομαι για ένα …στοίχημα. Τα σχετικά δημοσιεύματα στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης είναι πολλά και αποκαλυπτικά.

Στην Ελλάδα δεν δώσαμε την ανάλογη σημασία. Ούτε καν στη Θεσσαλονίκη κατάλαβαν ότι η κατάσταση είναι τόσο εκρηκτική. Και η λέξη αυτή δεν αποδίδει την πραγματικότητα. Εάν δεν παρέμβουν αποτελεσματικά δυνάμεις που αντιλαμβάνονται τι διακυβεύεται στα Σκόπια, η χώρα θα οδηγηθεί σε εμφύλιο. Δεν την γλυτώνει. Και ο εμφύλιος θα συμβεί δίπλα στην Πατρίδα μας. Κάποιοι άνθρωποι στην Ελλάδα ίσως να χαίρονται με τα νέα από τη γειτονική χώρα. Αλλά είναι από τις περιπτώσεις που χρειάζεται να κοιτάξουμε απέναντι με ψύχραιμη ματιά και καθαρό μυαλό.

Ρεμπετολογία Σε ποιό Πανεπιστήμιο διδάσκεται;

Κάπου εκεί στο λιμάνι του Πειραιά, αρχές 20ου αιώνα, σ’ ένα καφενείο με λιγοστές ξύλινες καρέκλες, γύρω από ένα μαγκάλι, έχει μαζευτεί το “περιθώριο” της περιοχής.

“Περιθώριο”, εντός και εκτός φυλακής, που καπνίζει τούρκικο ναργιλέ και αργόσυρτα εκτελεί τον αυτοσχέδιο χορό των ‘Ζεϊμπέκηδων’, υπό τους ήχους του μπουζουκιού - «πανδουρίς» στους Βυζαντινούς χρόνους και «ταμπουράς» στις διηγήσεις του Μακρυγιάννη.

“Ανυπότακτοι”, “Αντάρτες” ή αλλιώς ρεμπέτες τραγουδούν τα μόρτικα, τα μουρμούρικα, τα κουτσαβάκικα. Ως άνθρωποι εργατικών συνοικιών προσπαθούν να μελοποιήσουν με συνθηματικό λεξιλόγιο τη φτώχεια τους, να την ενώσουν και έτσι να την εξωραΐσουν, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ’βγάλουν τη μέρα τους.

Κάπως έτσι γεννήθηκε το ρεμπέτικο ... ως απόηχος δηλαδή της βασανισμένης ζωής των ανθρώπων της εποχής!

Το μπουζούκι στους τεκέδες τους υποκόσμου πολεμήθηκε από τα βιολιά στα σαλόνια της αριστοκρατίας. Απαγορευμένα ακούσματα, με τόση όμως αλήθεια στο στίχο και στη μελωδία. Πρόκειται στην ουσία για κοινωνικά τραγούδια που ξεκίνησαν ως ύμνοι στη μαγκιά, στο χασίς, στην πορνεία και μεταλλάχθηκαν σε ύμνους της ξενιτιάς, της αντίστασης, της απελευθέρωσης.

Σ’ αυτήν ακριβώς την περίοδο της κατοχής μεγαλούργησε και ο Τσιτσάνης, έχοντας στο πλευρό του σπουδαίες γυναικείες φωνές. Τότε ήταν που έβγαλαν στο πάλκο γυναίκες για να προσελκύσουν στα ρεμπετάδικα όχι μόνο άνδρες, αλλά και οικογένειες.

Τότε, λοιπόν, εμφανίστηκε και η Στέλλα Χασκήλ ή αλλιώς Εστερλίτα η Σαλονικιά!

Ο Χρυσός Κανόνας την θεωρητικής ισότητας των φύλων

Γράφει η Ισμήνη Κάραλη

Αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά,

είμαι βεβαία πως κομίζω γλαύκα εις Αθήνας με τις κάτωθι δηλώσεις μου, αλλά κάθε κείμενο οφείλει να έχει αρχή, μέση κι επίλογο για να καταφέρεις να πάρεις εκεί ένα βαθμό της προκοπής στην έκθεση και να μη μείνεις στον τόπο. Έτσι αποφεύγεις το δυστυχές γεγονός να γίνεις περίγελος των συμμαθητών σου και σιχτίρι της μητρός σου, από μέσα Ιουνίου μέχρι Σεπτέμβριο, Θεέ μου φύλαξε.

Αρχίζω λοιπόν το αιρετικό μου άρθρο, με τις δύο αυτές βαρύγδουπες φράσεις:

Συμπαντικός κανόνας νούμερο ένα: o σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Συμπαντικός κανόνας νούμερο δύο: τα κάστρα πέφτουν συνήθως από μέσα.

Και καθώς απευθύνομαι αποκλειστικά και μόνον σε άρρενες αναγνώστες, πράγμα ολοφάνερο από την αρχική προσφώνηση άλλωστε, οι κυρίες παρακαλώ να στρέψουν διακριτικά την κεφαλή αλλού και να καμωθούν τις αδιάφορες. Αν πάλι, τις φάει η περιέργεια και παρασυρθούν στην ανάγνωση του παρόντος, ας έχουν κατά νου τον Συμπαντικό κανόνα νούμερο ένα, ο οποίος απευθύνεται αποκλειστικά και μόνον σ’ εκείνες, προτού με περάσουν γενεές δεκατέσσερις μέχρι τον επίλογο.

«Τα κάστρα πέφτουν συνήθως από μέσα», λοιπόν.

Αυτό το κρατάτε εσείς αδέλφια, πως διατίθεμαι να σας τα προλάβω όλα χαρτί και καλαμάρι για τις ομοϊδεάτισσές μου, όχι γιατί ξύπνησε ο Εφιάλτης μέσα μου και μου ήρθε η δόλια σκέψη να σας οδηγήσω από την ανοπαία ατραπό κατευθείαν στο άβατο των γυναικών, αλλά αντιθέτως, κρίνοντας ότι πάλι είστε εσείς οι αδικημένοι της υπόθεσης, είπα να τείνω μία χείρα βοηθείας προς το ισχυρό φύλο που από καταβολής κόσμου, το έχουμε στήσει στον τοίχο και το στολίζουμε πατόκορφα εμείς οι Εύες, για να λέμε και του στραβού το δίκιο.

Ψάχνοντας … αυτήν την καλημέρα (!)

Είναι εκείνες οι μέρες που ξυπνάς μόνος σε ενα διπλό κρεβάτι. Εκείνες που σου θυμίζουν το «τότε». Τότε που ξυπνούσατε μαζί. Αυτες οι καταραμένες μέρες που θες να ακούσεις οσο τίποτα άλλο «Καλημέρα». Οχι μία γενική καλημέρα, αλλα εκείνη την συγκεκριμένη απο το στόμα κάποιου συγκεκριμένου.

Η ακόμα καλύτερα να μην την ακούσεις, να την δεις στα μάτια του, να την νιώσεις σε εκείνο το φιλί στο μάγουλο. Εσυ που ξυπνάς και την έχεις, την βλέπεις, την νιώθεις είσαι τυχερός και ολόκληρος, όμως μην σταματήσεις να διαβάζεις, βλέπεις ολοι την είχαμε κάποτε… Άλλοι την χάσανε μόνοι τους απο επιλογή,σε άλλους πάλι την στερήσανε χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι για να το αλλάξουν.

Είναι εκείνα τα πρωινά που θες όσο τίποτα άλλο να ανήκεις εκεί, να είσαι εκεί. Δεν μοιάζει η καληνύχτα με την καλημέρα, δεν υπάρχει σημείο σύγκρισης. Η καληνύχτα ξέρετε, δεν υπόσχεται ότι η επόμενη μέρα θα σας βρει μαζί. Για να ακούσεις όμως «καλημέρα» πάει να πει πως σου δίνετε μια ολόκληρη μερα να μοιραστείς.

Να πιείτε καφέ, να φάτε πρωινό, να αναλύσετε οτι σας κατέβει στο μυαλό και ταυτόχρονα να θες να σταματήσεις τον χρόνο για να μην νυχτώσει ξανα. Λένε πως όταν σου λείπει κάποιος το καταλαβαίνεις νύχτα. Χανεις τον ύπνο σου, δεν σε κρατάει το σπίτι ή δεν θες να βγεις απο το σπίτι (αναλόγως το πως ξεσπάει ο καθένας). Και ίσως ειναι έτσι, αλλά αγαπημένοι μου αναγνώστες αν δεν ειναι ωραίες οι νύχτες δεν είναι ούτε οι μέρες έτσι δεν είναι;

Αν είσαι άυπνος, κουρασμένος, εξαντλημένος, αν ξυπνήσεις κάπου αλλού απο εκεί που θα ήθελες, κάπου μόνος πως θα είναι ωραία η μέρα; Ναι ξέρω όλοι κάπου κάποτε το περάσαμε και αυτό και η ζωή συνεχίστηκε. Αν όμως ανήκετε στην κατηγορία που η ζωή σας κρατάει πίσω, μόνους με την μόνη ελπίδα να κάνετε το παρελθόν παρόν και το παρόν σας μέλλον; Εκεί τι γίνετε; Πως το διεκδικείς ξανά όταν το μυαλό λέει πως δεν αξίζει αλλά η καρδιά διαφωνεί;