Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
O Τζον Μέιναρντ Κέινς είπε κάποτε πως ο καπιταλισμός είναι η καταπληκτική πεποίθηση πως οι χειρότεροι άνθρωποι με τα σκοτεινότερα κίνητρα, με κάποιον τρόπο, θα εργαστούν προς όφελος του συνόλου.
Τα επόμενα χρόνια, θα γίνεται εντονότερη η αίσθηση ότι τα προβλήματα που μαστίζουν σήμερα τον πλανήτη δεν έχουν σκοπό να επιλυθούν από καμιά πολιτική ηγεσία, από κανέναν Τραμπ, από κανένα συστημικό ή κατ’ επίφασιν αντισυστημικό κόμμα, βασικά και από κανένα κόμμα γενικά.
Γιατί, πολύ απλά, δεν υπάρχει η ανάγκη να επιλυθούν.
Τα προβλήματα αυτά μάλιστα διογκώνονται.
Διογκώνονται, γιατί αυτό ήταν το σχέδιο εξαρχής.
Η ελίτ άρχισε να στρέφει τη «μεσαία» τάξη ενάντια στους φτωχότερους -και το ανάποδο- και άρχισε να τρίβει τα χέρια της με το αίμα τους.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το προσφυγικό, που φαίνεται ότι αρχίζει να περνάει σε άλλο στάδιο, μετά τα όσα εκτυλίσσονται/εκτυλίχθηκαν τις τελευταίες ώρες στη Χίο.
Δεν θα κάτσω να ερευνήσω αν ήταν προβοκάτσια από ακροδεξιούς ή αν κάποιοι προσπάθησαν να δημιουργήσουν εστίες έντασης.
Αυτό που δεν θέλουμε να δούμε είναι ότι αργά η γρήγορα θα γίνει μια μαζική εξέγερση μεταναστών στην Ελλάδα, γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι δεν χορταίνουν με λόγια.
Και βέβαια, θα αντιδράσουν εξίσου άσχημα οι ‘Ελληνες πολίτες όταν δουν να καταστρέφονται οι περιουσίες τους.
Δεν καταλαβαίνω γιατί μας προκαλεί εντύπωση.
Αυτό είναι βασικά και το ζητούμενο για την ελίτ, γιατί θα μπορέσει μετά να προσφέρει δώρο τα όπλα με τα οποία θα σκοτωθούμε.
Σε περίπτωση που δεν το έχουμε καταλάβει, η ελίτ αυτό ήθελε, θέλει και θα θέλει για όσο υπάρχει.
Αυτό είναι το περίφημο «διαίρει και βασίλευε».
Επίσης, ο Μπέντζαμιν είχε πει κάποτε πως «κάθε άνοδος του φασισμού μαρτυρεί μια αποτυχημένη επανάσταση» και θα συμπληρώσω, όχι μόνο μια αποτυχημένη επανάσταση, αλλά και μια επανάσταση που δεν έγινε ποτέ.
Οι Ευρωπαίοι -και οι άνθρωποι γενικότερα- αρνούνται να τα βάλουν με την οικονομία των αγορών και με την κυρίαρχη οικονομική αντίληψη και έτσι ανοίγουν τα μυαλά τους και τα πόδια τους στον φασισμό, που είναι και αυτός των αγορών και του συστήματος που αρνούνται να επικρίνουν.
Ο φασισμός, άλλωστε, είναι καπιταλισμός και δεν μπορώ να καταλάβω αυτό που όλοι διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους με όσα συμβαίνουν.
Δηλαδή, τι να περιμένεις σε έναν κόσμο που το κέρδος, η ιδιοκτησία και το χρέος προηγούνται της ανθρώπινης ζωής και της υποχρέωσης να καλύπτονται στο ακέραιο όλες οι βασικές ανθρώπινες ανάγκες;
Τι να περιμένεις όταν απαιτούνται μόλις 250 δισεκατομμύρια δολλάρια το χρόνο -ναι, δεν κάνω πλάκα- για να έχουν όλοι οι άνθρωποι τροφή, νερό, μπάνιο και την βασική εκπαίδευση και, αντί αυτών, τελικά δαπανώνται περισσότερα από 1,7 τρισεκατομμύρια δολλάρια σε όπλα;
Πόσο μυαλό θέλει για να σκεφτείς τι είναι πιθανότερο σε έναν τέτοιο κόσμο.
Να χορτάσεις ή να πας από σφαίρα;
Να γίνει πόλεμος ή… συμπόσιο;