Από το όνειρο της παγκόσμιας ειρήνης στον εφιάλτη ενός νέου παγκοσμίου πολέμου (Μέρος 1ο)
Πάνε 26 χρόνια από τη διάλυση της ΕΣΣΔ και το τέλος του ψυχρού πολέμου. Εκείνη την περίοδο οι νικήτριες ελίτ της δύσης (οι μεγαλομέτοχοι μονοπωλιακών ομίλων και οι δορυφόροι τους) και οι παλινορθωμένες ελίτ των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, προέβαιναν σε βαρύγδουπες δηλώσεις για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Του Γιάννη Χουβαρδά
Πολιτικού Επιστήμονα
Διακήρυτταν ότι η υποχώρηση του σοσιαλισμού και η επικράτηση της ελεύθερης αγοράς, οδηγούσαν νομοτελειακά σε ένα κόσμο με περισσότερη ειρήνη, ευημερία, δημοκρατία και δικαιοσύνη.
Αυτό το αφήγημα στηρίχθηκε σχεδόν από όλες εκείνες τις πληθυσμιακές ομάδες, που με τις τοποθετήσεις τους επηρεάζουν τη συμπεριφορά του κοινωνικού συνόλου (επιστήμονες, καλλιτέχνες κ.α).
Ως επακόλουθο ο απλός κόσμος βομβαρδίστηκε με άρθρα, εκπομπές και εκδηλώσεις, που τον καλούσαν να δεχτεί τους «μύθους» των ελίτ ως πραγματικότητα.
Τέτοιου είδους αντιλήψεις επίσης καλλιεργήθηκαν από την πλειοψηφία των αριστερών, προοδευτικών ακόμη και κομουνιστικών οργανώσεων της εποχής. Αυτές οι δυνάμεις είχαν από παλιότερα υιοθετήσει την άποψη, ότι ο υπαρκτός σοσιαλισμός είναι παραγωγός φτώχειας, αυταρχικότητας και συγκρούσεων. Ως εκ τούτου πανηγύρισαν την ανατροπή του.
Από την άλλη πλευρά οι διεθνείς δυνάμεις που έμειναν πιστές στην υπεράσπιση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ο αιώνα, ταλανιζόταν από μια βαθιά ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική κρίση. Αυτή δεν τις επέτρεψε να διαμορφώσουν ανταγωνιστικό αντίλογο απέναντι στις δοξασίες των ελίτ.
Κάτω από την πίεση αυτών των παραμέτρων οι λαοί ανέχτηκαν και ως ένα βαθμό χειροκρότησαν την υποχώρηση του σοσιαλισμού. Παράλληλα πείστηκαν ότι το συμφέρον της αγοράς είναι και συμφέρον της κοινωνίας.
Σε παγκόσμιο επίπεδο προέκυψε μια ευρεία συναίνεση γύρω από τις αγοραίες μεταρρυθμίσεις.
Έτσι άνοιξε ο δρόμος για τον «παράδεισο» που ευαγγελίζονταν οι ελίτ.
Η εποχή των μεγάλων προσδοκιών ξεκινούσε…