Ένα άρθρο που κυκλοφορεί εδώ και πολλά χρόνια , αλλά τελευταία “αναζωπυρώθηκε” και το βλέπουμε συνεχώς μπροστά μας. Απο τα γνωστά site μέχρι τους τοίχους των φίλων μας.
Όχι, αγαπητοί μου, καμία Ελβετίδα (ή Ιταλίδα αλλού βλ. makelio.. ή χρησιμοποιούν την φωτογραφία της emma bonino βλ. defencenet που ουδεμία σχέση έχει η γυναίκα) δεν υπάρχει, που να γραψε αυτά που της καταμαρτυρούνται. Απλά το κείμενο είναι ένα ξεκομμένο απόσπασμα βιβλίου που έχει γράψει ο γνωστός αυριανιστής Κυριάκος Διακογιάννης το 1973.
Στο βιβλίο λοιπόν ο συγγραφέας βάζει ν αφηγείται τα καθέκαστα μια ελβετίδα μοναχή στον Λευτέρη (κεντρικό ήρωα) η οποία σημειωτέον τον είχε κρύψει στην κατοχή από τους Γερμανούς. Μάλιστα δεν είναι ακριβώς δικά της , το σενάριο είναι ακόμη πιο φανταστικό.
Τα λόγια δεν τα λέει ακριβώς αυτή, αλλά αποτελούν τη μεταφορά μιας συνομιλίας ενός γιατρού μ έναν μπάρμπα της (Αλμπέρ) …. Ο λόγος που γίνεται η συνομιλία είναι για να εξηγήσει ο γιατρός τη συμπεριφορά ενός σκύλου που δάγκωσε τον κηπουρό και κάνει τον παραλληλισμό…
Οπότε ύστερα από 40 χρόνια κάποιος αποφάσισε ότι αυτή η ιστορία ταιριάζει στην σημερινή εποχή και ξεκίνησε το νέο παραμύθι….
Αλλά τι σημασία έχει , πάντα μας ζήλευαν… Απολαύστε το: