ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΜΟΡΦΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

«Ο καιρός που αφιέρωσες στο τριαντάφυλλό σου, είναι που κάνει το τριαντάφυλλο τόσο σημαντικό»- Μικρός Πρίγκιπας, Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ.

Πλέον, είμαι σίγουρη ότι οι άνθρωποι μοιάζουν πιο όμορφοι όταν δεν προσπαθούν να είναι.

Νιώθεις την ομορφιά τους ακόμα και στη φωνή τους στις 3 τα μεσάνυχτα που σηκώνουν το κινητό τους για να ακούσουν τις ηλίθιες, υπαρξιακές σου σκέψεις.

Η αλήθεια είναι, πως ήταν πανέμορφοι από τον παιδικό σταθμό, όταν τους πρωτοείδες  να παίζουν με τα παιχνίδια τους  και τους έπιασες κουβέντα λέγοντας «θέλεις να γίνουμε φίλοι;».

Έμοιαζαν αψεγάδιαστοι τότε, με το χαχανητό τους στο νηπιαγωγείο όταν ήσουν τιμωρία, επειδή η κυρία σας έλεγε να πείτε λέξεις που αρχίζουν από Κ κι έλεγες «κώλος» και χίλιες δυο «κακές λέξεις» που άκουγες από τις σειρές που έβλεπες όταν κοιμόταν η γιαγιά στην τηλεόραση.

Θυμούνται, και για έναν περίεργο λόγο σε θαυμάζουν που πετούσες τα φυλλάδια που σου έδινε η κυρία στο κάδο, για να πεις στους γονείς σου ότι δεν σας έβαλαν ασκήσεις για να παίξετε το απόγευμα ποδόσφαιρο και κρυφτό στην αυλή του Δημοτικού σχολείου.

ΕΝΑ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

ΙΩΑΝΝΑ ΛΙΖΑΡΔΟΥ

Μπορεί άραγε ένα γαλάζιο πουλόβερ να ψιθυρίσει την αγάπη;

Εγώ ξέρω τουλάχιστον ένα που μπορεί. Είναι εκείνο που έβγαλες ένα βράδυ στο σκοτάδι, παρόλο το κρύο και τη βροχή.»Φόρα το», είπες, «να σε αγκαλιάζει, όταν εγώ δεν θα είμαι εδώ.» Λοιπόν, το πιο ανεκτίμητο δώρο που μου έχουν χαρίσει, θα είναι πάντοτε αυτό.

Έτσι έχουν νόημα τα δώρα. Όταν είναι ένα κομμάτι από τον εαυτό μας, που δίχως δεύτερη σκέψη, το χαρίζουμε αλλού.Και εκείνο μιλάει για εμάς, όταν πια έχουμε φύγει μακρυά.

Όλα τα δώρα γνωρίζουν πώς να το κάνουν αυτό. Με φιόγκους να στολίζουν απέριττα τις λέξεις. Το «σ΄αγαπώ», το «ευχαριστώ», το «πάντα σε θυμάμαι». Ή σε αστραφτερά περιτυλίγματα, να κρύβουν λόγια προσεκτικά. «Συγχώρεσε με», «κοίταξε με», «μη μου το κάνεις αυτό».

Η αλήθεια είναι πως τα δώρα μιλάνε ακατάπαυστα για εμάς. Αποκαλύπτουν μύχιες σκέψεις και τις κρυφές μας πτυχές. Κάθε πακέτο, στέλνει ένα μήνυμα δείχνοντας το δρόμο στον άλλο να βαδίσει, αν θέλει να ψάξει και να μας βρει. Μαρτυρά το χρόνο που ξόδεψε κάποιος για να το διαλέξει, με τη σκέψη του σε εμάς. Την ενέργεια που χρειάστηκε για να μαντέψει τι στ΄ αλήθεια μας δίνει χαρά. Τη μαγεία που πρόσθεσε για να χαρίσει στην απρόσωπη ύλη τη δική του φωνή.

Κυτταρική Μεμβράνη και Σύνορα

Η ζωή είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος και η φύση, ο καλύτερος φιλόσοφος.

Οι φυσικές επιστήμες μας διδάσκουν  με απλά φυσικά παραδείγματα το νόημα και τον τρόπο ζωής και σκέψης σε αρμονία με την ίδια την φύση και τους νόμους της.

Η κυτταρική μεμβράνη (κ.μ.), ή πλασματική μεμβράνη είναι η εξωτερική μεμβράνη που περιβάλλει το κύτταρο και το ξεχωρίζει από το περιβάλλον του. Αποτελείται από διπλό στρώμα φωσφολιπιδίων ενωμένα εκατέρωθεν σε ενδιάμεσο στρώμα αποτελούμενο από πρωτεΐνες, και σάκχαρα. Συνεπώς η δομή της χαρακτηρίζεται τρίστιβη.
Η κυτταρική μεμβράνη είναι ημιπερατή, που σημαίνει ότι επιτρέπει σε ορισμένες μόνο ουσίες να εισέρχονται και να εξέρχονται. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της ηλεκτροχημικής βαθμίδωσης που δημιουργείται στα εξωτερικά άκρα της μεμβράνης, λόγω του ηλεκτρικού φορτίου που περιέχει αλλά και της διαφοράς της συγκέντρωσης του εξωτερικού από το εσωτερικό υγρό με συνέπεια να δημιουργείται διαφορά ωσμωτικών πιέσεων, δια των οποίων προσδιορίζεται ο συντελεστής διαβατότητας της κυτταρικής μεμβράνης.

Είμαστε χρόνος

Ο χρόνος δεν είναι χώρος αόριστος που τυχαία μπαινοβγαίνουμε, σκαρφαλώνοντας ερειπωμένους τοίχους.

Δεν είναι εμπόδιο που σπρώχνει και το σπρώχνουμε για να κάνει πιο πέρα.

Ο χρόνος δεν σκοτώνεται, σκοτώνει.

Ο χρόνος είναι σώμα που μας δόθηκε για να το δουλέψουμε να το επεξεργαστούμε, να του δώσουμε την μορφή μας.

Το πιο ακριβό υλικό της μορφής μας είναι ο χρόνος.

Όταν έκλαψε ο Νίτσε...Εγχειρίδιο απεγκλωβισμού από τις παρενέργειες του έρωτα

 ~ Irvin D. Yalom

***Εγχειρίδιο απεγκλωβισμού από τις παρενέργειες του έρωτα. Ο συγγραφέας ψυχαναλυτής Irvin Yalom επισημαίνει ότι πολλοί πελάτες του βοηθήθηκαν περισσότερο από την ανάγνωση αυτού του βιβλίου παρά απ΄τις τετ α τετ συνεδρίες.

Όταν έκλαψε ο Νίτσε ~ Irvin D. Yalom

-Πρέπει να είσαι έτοιμος να καείς στην ίδια σου τη φλόγα: πώς να ξαναγεννηθείς αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη; (Τάδε έφη Ζαρατούστρα)

-Αν μια γυναίκα χαίρεται  τη συντροφιά ενός άντρα, γιατί να μην τον πάρει από το μπράτσο και να μην του ζητήσει να τον συνοδέψει;…Αυτή  η γυναίκα ανήκει σε άλλο είδος.  Αυτή η γυναίκα ήταν ελεύθερη!

-…»για μένα η λέξη «καθήκον» είναι  βαριά και καταπιεστική. Έχω συνοψίσει τα καθήκοντά μου σε ένα μόνο – να διαιωνίσω την ελευθερία μου. Ο γάμος και η  κατοχή και η ζήλια που τον περιβάλλουν, υποδουλώνουν το πνεύμα. Δεν  θα με  εξουσιάσουν ποτέ. Ελπίζω γιατρέ, να  έρθει μια  εποχή όπου άντρες και γυναίκες  δεν θα τυραννιούνται ο καθένας απ΄τις αδυναμίες του άλλου.»

–Όλα ήταν θέμα προοπτικής, αλλαγής νοητικού πλαισίου.

-Ο άνθρωπος αναπτύσσει τα φυσικά  του χαρίσματα μόνο μέσα από το  συναγωνισμό.

–Κανείς δεν επιθυμεί, πιστεύει, να βοηθήσει τον άλλον: αντίθετα, οι άνθρωποι θελαν μόνο να κυριαρχούν και να αυξάνουν την εξουσία τους.

-» Ναι, το ξέρω πως ο κόσμος δεν χαμογελάει σε μια γυναίκα και δυο άντρες που ζουν αγνά μαζί«…»Αλλά είμαστε ιδεαλιστές με ελεύθερη σκέψη, που απορρίπτουν τους κοινωνικά επιβεβλημένους περιορισμούς. Πιστεύουμε στην ικανότητα να δημιουργούμε οι ίδιοι τις ηθικές δομές μας.

-Να ανακαλύψεις χαραυγές και χρυσές ευκαιρίες, ν΄αγαπήσεις μια πλούσια γενναία ψυχή: όλοι τα  έχουμε ανάγκη αυτά σκέφτηκε, τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας.

-» Λοιπόν, ανακαλύψαμε ότι όταν επιστρέφει στην ίδια την πηγή ενός συμπτώματος και μου περιέγραφε τα πάντα, τότε το σύμπτωμα εξαφανιζόταν    από μόνο του  – χωρίς να χρειάζεται καμία υπνωτική υποβολή-»

-Η χαρά να σε  παρατηρούν ήταν  τόσο βαθιά  που ο Μπρόϊερ  πίστευε ότι ο αληθινός πόνος των γηρατιών, του πένθους, του να  ζεις  αφού οι φίλοι σου έχουν πεθάνει, ήταν η απουσία εξονυχιστικής παρατήρησης – η φρίκη του να ζεις μια ζωή που δεν  την παρατηρεί κανείς.

Αυτό που είμαι- Γιάλομ

«Αυτό που έχουμε, αυτό που αντιπροσωπεύουμε και αυτό που είμαστε». Ποιος από μας δεν έχει γνωρίσει κάποιον άνθρωπο (ίσως τον ίδιο μας τον εαυτό) που να είναι τόσο στραμμένος προς τα έξω, τόσο απορροφημένος στη συσσώρευση αγαθών ή στο τι σκέφτονται οι άλλοι, ώστε να χάνει κάθε αίσθηση του εαυτού του;

Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν του τίθεται κάποιο ερώτημα, αναζητεί την απάντηση προς τα έξω κι όχι προς τα μέσα. Διατρέχει δηλαδή τα πρόσωπα των άλλων, για να μαντέψει ποια απάντηση επιθυμούν ή περιμένουν. Για έναν τέτοιον άνθρωπο θεωρώ χρήσιμο να συνοψίσω μια τριάδα δοκιμίων που έγραψε ο Σοπενάουερ προς το τέλος της ζωής του. (Για όποιον έχει φιλοσοφικές τάσεις είναι γραμμένα σε γλώσσα σαφή και προσβάσιμη στον μη ειδικό).

Βασικά τα δοκίμια τονίζουν ότι το μόνο που μετράει είναι αυτό που το άτομο είναι. Ούτε ο πλούτος ούτε τα υλικά αγαθά ούτε η κοινωνική θέση ούτε η καλή φήμη φέρνουν την ευτυχία. Αν και οι σκέψεις αυτές δεν αφορούν συγκεκριμένα τα υπαρξιακά θέματα, παρ' όλ' αυτά μας βοηθούν να μετακινηθούμε από ένα επιφανειακό επίπεδο προς βαθύτερα ζητήματα.

1. Αυτό που κατέχουμε. Τα υλικά αγαθά είνα απατηλά. Ο Σοπενάουερ υποστηρίζει πολύ κομψά ότι η συσσώρευση πλούτου και αγαθών είναι ατελείωτη και δεν προσφέρει ικανοποίηση. Όσο περισσότερα κατέχουμε, τόσο πολλαπλασιάζονται οι απαιτήσεις μας. Ο πλούτος είναι σαν το νερό της θάλασσας: όσο περισσότερο πίνουμε, τόσο πιο πολύ διψάμε. Στο τέλος δεν κατέχουμε εμείς τα αγαθά μας – μας κατέχουν εκείνα.

ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΡΚΕΣ: "100 ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ"!

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες “100 χρόνια μοναξιάς”

Ο άνθρωπος μια μέρα των ημερών, πρέπει να μάθει να χτίζει όνειρα, εκεί που οι ελπίδες τελειώνουν.

Τα πράγματα έχουν τη δική τους ζωή, φτάνει μόνο να ξυπνήσεις την ψυχή τους.

Αισθάνθηκε ξεχασμένος, όχι με την επανορθώσιμη λησμονιά της καρδιάς, αλλά με την σκληρή και αμετάκλητη λησμονιά του θανάτου.

Είχε πάει στον άλλο κόσμο, αλλά γύρισε γιατί δεν άντεξε την μοναξιά.

Έφτασε να υποκρίνεται με τόση αληθοφάνεια, ώστε κατέληξε να παρηγορείται με τα ίδια της τα ψέματα.

Στην πραγματικότητα δεν τον ενδιέφερε ο θάνατος, μόνο η ζωή, και γι’ αυτό το συναίσθημα που αισθάνθηκε , όταν απήγγειλαν την καταδίκη ( σε θάνατο), δεν ήταν φόβος αλλά νοσταλγία.

Το μυστικό για τα καλά γηρατειά δεν ήταν τίποτε άλλο από μια τίμια συμφωνία με τη μοναξιά.

Δεν πεθαίνει κανείς όταν πρέπει, αλλά όταν μπορεί.

Η προσευχή των ερωτευμένων - Μάρω Βαμβουνάκη

Μεγαλοδύναμε Κύριε, τον αγαπώ και δεν γίνεται να κάνω αλλιώς.

Πάλεψα και δεν γίνεται να ξεριζώσω μιαν αγάπη ριζωμένη, όπως δεν γίνεται να φυτέψεις με τη βία στην καρδιά έναν έρωτα.

Μεγαλοδύναμε Κύριε, τον αγαπώ και δεν γίνεται να κάνω αλλιώς.

Για αυτό δώσε μου τη δύναμη να τον αγαπώ έτσι όπως κανείς δεν με έχει διδάξει:

Να τον αγαπώ χωρίς προσδοκία, χωρίς απαίτηση, χωρίς σύγκριση, χωρίς παζάρι, χωρίς γκρίνια, χωρίς οργή, χωρίς αδημονία.

Να τον αγαπώ και να μην τον κατασκοπεύω, να μην τον εκβιάζω, να μην προσπαθώ να με θαυμάσει, να μην προσπαθώ να με λυπηθεί.

Να αποζητώ το καλό του όσο και το δικό μου καλό, και να μην θυμώνω όταν αυτά τα δύο δεν συμπίπτουν.

Να αντέχω να περιμένω, να αντέχω να μην μοιάζει με ίνδαλμά μου, να αντέχω να μου ανατρέπει τα όνειρά μου.

ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ! ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ...

Άλλοι το γνωρίζουν καλά, το ακούν, το νιώθουν, αναγνωρίζουν την ύπαρξη του. Άλλοι δεν είναι σίγουροι για το τι συμβαίνει, τι τους κάνει να νιώθουν περίεργα, να θυμώνουν, να ζηλεύουν, να στεναχωριούνται ή να κλαίνε χωρίς (προφανή) λόγο. Μα αυτό το μικρό παιδί είναι εκεί, βαθιά μέσα μας, το κουβαλάμε μαζί μας.

Άλλοι κρατώντας το από το χέρι κι άλλοι διώχνοντάς το γιατί «ενοχλεί» και τους φέρνει σε δύσκολη θέση. Τι είναι αυτό το μικρό παιδί; Γιατί μας βασανίζει και τι θέλει από μας; Γιατί μας γεμίζει θυμό για τους γύρω μας, γιατί μας πνίγει με παράπονα και ανασφάλειες, γιατί φέρνει δάκρυα στα μάτια μας στο άκουσμα ενός τραγουδιού ή στη θέα μιας εικόνας ή ανθρώπου; Και ως πότε θα είναι μαζί μας; Δε θα ενηλικιωθεί ποτέ; Μάλλον όχι, γιατί είναι ο μικρός μας εαυτός και αυτός θα παραμείνει σε όλη την πορεία της ζωής μας.

Ο μικρός μας εαυτός ο μεγαλωμένος με βιώματα δύσκολα και επίπονα, με βάρη που δεν έπρεπε να κουβαλάει, με φόβους που κανείς δεν καθησύχασε, με αγκαλιές που ποτέ δεν έλαβε όταν τις χρειάστηκε, με «πρέπει» και κανόνες που δεν καταλάβαινε αλλά δεν είχε επιλογή να παρακούσει. Με παράπονα και ελπίδες που δεν εισακούστηκαν, με ανάγκες που κανείς δεν κατάλαβε και δεν κάλυψε, με λάθη που δε συγχωρέθηκαν. Και με πόνο πολύ, συσσωρευμένο, καταπιεσμένο που δεν εκδηλώθηκε ποτέ ώστε να επουλωθεί.

Mη θυμώνεις με τους άλλους και μη βιάζεσαι να κρίνεις. Δεν ξέρεις τι πόνο, τι παράπονα και τι φόβους κουβαλάει το μικρό παιδί μέσα τους. Και ναι, φταίνε οι «άλλοι» που δεν κατάλαβαν, δεν προσπάθησαν, δεν ήξεραν, δεν πρόλαβαν, δεν ασχολήθηκαν, δεν ένιωσαν. Αλλά αυτά συνέβησαν σε παρελθοντικό χρόνο και δεν γίνεται να αλλάξουν πια. Το μικρό παιδί όμως είναι ακόμα εδώ και περιμένει… Περιμένει κάποιος να το ακούσει, να το καταλάβει, να του πει «δεν πειράζει, είμαι εγώ εδώ για σένα, μη φοβάσαι», να το αγκαλιάσει σφιχτά, να το πάρει από το χέρι και να το πάει στην παιδική χαρά, μακριά από το δύσκολο κόσμο των μεγάλων. 

ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΥΝ...!

Μαρία Καρίκη*

Ξεκινάς από μικρός τη συνειδητή διαδρομή σου και έχεις τόση δίψα για τη ζωή… Έχεις ανάγκη να γνωρίσεις ανθρώπους, να εμπιστευτείς, να πιστέψεις στο καλοπροαίρετο, να ρουφήξεις τη γνώση, να κάνεις κάτι σημαντικό, να βρεις απαντήσεις σε ό,τι σε βασανίζει υπαρξιακά, να ερωτευτείς, να νιώσεις πλήρης. Ανυπομονείς για τη στιγμή που θα μεγαλώσεις και θα βρεις το «δρόμο» σου, όπως όλοι σου λένε.

Μεγαλώνοντας ανακαλύπτεις ότι όλα εκείνα που κάποτε σου φάνταζαν απλά, δεν είναι και τόσο απλά τελικά. Στην πορεία βιώνεις ματαιώσεις, προδοσίες, κακίες, ψέματα και παρόλο που πονάς, πείθεις τον εαυτό σου ότι όλα αυτά γίνονται για να δυναμώσεις, για να αποκτήσεις δεξιότητες, για να ωριμάσεις.

Πιστεύεις ακόμα στο «καλό» και αρνείσαι πεισματικά με το ρομαντισμό και την αφέλεια της νεανικής ηλικίας σου ότι τα πράγματα μπορεί τελικά να είναι τόσο πεζά και ωμά. Αρνείσαι το γεγονός ότι η πραγματικότητα μπορεί να είναι τόσο σκληρή και γκρίζα. Ως αντίδοτο σε ό,τι σε πληγώνει, εσύ συνεχίζεις να καλλιεργείς τα όνειρά σου, τις φιλοδοξίες σου, τους στόχους σου. Νιώθεις ότι κάτι καλύτερο σε περιμένει και ότι απλά δεν έχει έρθει ακόμα. Περιμένεις με ενθουσιασμό, αισιοδοξία και ανυπομονησία.

Ο χρόνος περνάει και αρχίζει και κλονίζεται η εμπιστοσύνη σου σε εκείνο το «καλύτερο». Προσπαθείς να μείνεις ανεπηρέαστος σε ό,τι σκυθρωπό, απαισιόδοξο και ισοπεδωτικό υπάρχει γύρω σου. Αντιστέκεσαι με όλο σου το «είναι» γιατί είναι ό,τι σου έχει μείνει από εκείνη την παιδική αθωότητα που σου «έταζε» όλα όσα μπορούσες σαν παιδί να ονειρευτείς, όλα όσα ήθελες να ανακαλύψεις και να γευτείς.

Αχαριστία…

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ποτέ και με τίποτα δεν μπορείς να τους ευχαριστήσεις.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ακόμα και την ψυχή σου να τους χαρίσεις δεν θα ικανοποιηθούν, ούτε και θα εκτιμήσουν την χειρονομία.

Είναι οι αχάριστοι άνθρωποι, οι αγνώμονες.

Οι άνθρωποι που περισσότερο από οτιδήποτε βάζουν τον εαυτό τους, το εγώ τους, και φοβούνται να δώσουν το παραμικρό από φόβο μην χάσουν κάτι από εκείνους.

Είναι τόσο ανασφαλείς, τόσο λίγοι, τόσο μίζεροι, τόσο αγέλαστοι. Δεν χαίρονται με την χαρά σου, δεν σε επιβραβεύουν, δεν σε επαινούν, δεν σε εκτιμούν.

Μοναξιά…

Μοναξιά είναι η απουσία προσώπων ή η έλλειψη του νιώθω;
Μήπως είναι ο πόνος ή το χάσιμο των δρόμων;
Βάθος, Επιφάνεια, Συναίσθημα, Αδιαφορία…
Ποια είναι άραγε η διαφορά τους;
Μήπως είναι τα είδωλα ενός καθρέφτη που σε κοιτούν αντίθετα απ’ ότι εσύ;
Ξέρω πονάς πολύ…
Σε νιώθω…
Μην αλλάξεις στο βωμό ενός ψεύτικου ειδώλου…
Σπάσε τον καθρέφτη και κοίτα τον εαυτό σου κατάματα…

Πηγή: Διαδίκτυο

Τι κι αν κάποτε πίστευα ότι μοναξιά είναι η απουσία προσώπων; Τι κι αν υπάρχουν φορές που νομίζουμε πως έτσι είναι;

Στην πραγματικότητα κανείς δεν υποφέρει από μοναξιά.

Δεν ξέρω τι να σκεφτώ και για ποιον να προσπαθήσω

Ήρθαν και πέρασαν τα χρόνια και έπρεπε να εξελιχθώ μέσα από εγκατάλειψη και πόνο.

Βοήθεια δεν ζήτησα από κανένα ίσως γιατί είμαι υπερήφανη ,ίσως γιατί ντρέπομαι , ίσως όμως γιατί σταμάτησα να πιστεύω στους ανθρώπους.

Αυτούς τους ΄΄καλούς΄΄ ανθρώπους που πονάνε πολύ με τους συνανθρώπους τους και που με την πρώτη ευκαιρία τρέχουν για να βοηθήσουν .

Μόλις βγήκα απ τον μικρόκοσμό μου,ακόμη ανήξερη για το πως κινείται τα τελευταία χρόνια το είδος μου ανακάλυψα ότι η ψυχή μου άδειαζε και γέμιζε με απελπισία.

Νόμιζα ότι θα βρω αγάπη, ενδιαφέρον και φροντίδα αλλά είδα στην πορεία ότι αυτά ήταν άγνωστα στοιχεία για το είδος μας.

Δεν ξέρω τι να σκεφτώ και για ποιον να προσπαθήσω και το κακό είναι ότι δεν μπορώ να ικανοποιηθώ από τα υλικά.

Ότι δεν έχει συναισθήματα είναι άδειο, κενό και εγώ δεν γνωρίζω τίποτα άλλο εκτός από καταραμένα συναισθήματα.

Η μοναξιά είναι ένας δρόμος ,έντιμος ναι και ΄΄εύκολος΄΄ για αυτούς που ακόμα μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους.

Άλλο είναι το πρόβλημα... Όταν πλέον δεν θα μπορούν να ζήσουν λίγο παραπάνω. 

Αρχέγονη γνώση ... η αλήθεια είναι δικαίωμά σου

Όσο πιο κοντά πηγαίνεις προς τη γνώση του εαυτού σου, τόσο ανοίγεται διάπλατα η αλήθεια. Η αλήθεια του τι ακριβώς είμαστε, στο τι εννοούσε ο Ιησούς με το «Θεοί Εστέ».

Αυτή η αρχέγονη γνώση που βρίσκεται μέσα μας, αποκαλύπτεται. Τότε αρχίζει να μεγαλώνει η αγκαλιά, η αποδοχή, η κατανόηση από και προς εσάς, από εσάς προς όλους τους άλλους, αλλά κυρίως από τον Πατέρα σε σας.

Η Αγάπη, η στοργή, η ταπείνωση είναι οδηγοί της ψυχής με αποτέλεσμα να γίνουν οδηγοί της καρδιάς αλλά κυρίως θεραπευτές κάθε πόνου.

Το μαγικό άγγιγμα

Πόσο άνετα νιώθουμε όταν κάποιος μας αγγίζει, μας αγκαλιάζει, μας φιλάει; Εμείς, πόσο συχνά ακουμπάμε τους άλλους; Μπορεί να μην το έχουμε συνειδητοποιήσει, αλλά η αφή είναι μία από τις σημαντικότερες και απαραίτητες για την επιβίωση αισθήσεις.

Το άγγιγμα δεν έχει να κάνει μόνο με την ερωτική επαφή, όπως συχνά και εσφαλμένα τείνουμε να πιστεύουμε. Το άγγιγμα είναι ένας τρόπος επικοινωνίας και είναι απαραίτητο για όλες τις σχέσεις -τις καλλιεργεί, τις βελτιώνει και δείχνει το ενδιαφέρον μας-, αρκεί βέβαια να μην ξεφεύγει από τα κοινωνικά δεδομένα και όρια.

Η σημασία του ξεκινά από τη στιγμή της γέννησής μας ή και ακόμα πιο πριν, όταν βρισκόμαστε ακόμα στη μήτρα. Η αφή είναι μία από τις σημαντικότερες και απαραίτητες για τη ζωή και την ανάπτυξη του ανθρώπου αισθήσεις. Υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται χωρίς να ακούν ή να βλέπουν και μεγαλώνουν κανονικά. Αν όμως ένα μωρό δεν εισπράξει το άγγιγμα και την επαφή μέσω της αγκαλιάς της μητέρας, αλλά και το χάδι και την παρηγοριά στο κλάμα του μέσα από την αίσθηση της αφής, δεν θα μπορέσει να έχει μια ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη.

Το άγγιγμα είναι απαραίτητο για να καταλάβουν τα βρέφη ότι ο κόσμος δεν είναι επικίνδυνος και για να καλλιεργηθεί το αίσθημα της ασφάλειας. Είναι ένα απαραίτητο μέσο μετάδοσης μηνυμάτων και ερεθισμάτων.

Οι έξι κακές συνήθειες που κόβουν πολλά χρόνια από τη ζωή

Η ακολούθηση ορισμένων κακών συνηθειών αυξάνει κατακόρυφα τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου - κι αν κάποιες από αυτές είναι καλά γνωστές, μερικές ούτε που θα τις... έπιανε το μάτι μας, σύμφωνα με μία νέα, μεγάλη μελέτη.

Επιστήμονες από την Αυστραλία ανέλυσαν στοιχεία από περισσότερους από 231.000 εθελοντές ηλικίας 45 ετών και άνω, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι διάφοροι συνδυασμοί έξι κακών συνηθειών είναι ολέθριοι για την υγεία και τη ζωή μας. 

Τις τέσσερις από αυτές τις συνήθειες τις έχουμε ακούσει κατ’ επανάληψιν: είναι η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, η κακή διατροφή, η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας (άσκησης) και το κάπνισμα.

Υπάρχουν όμως και δύο νέες προσθήκες: το να κάθεται κανείς σε μία καρέκλα επί περισσότερες από 7 ώρες την ημέρα και το να κοιμάται περισσότερο από 9 ώρες το 24ωρο.

Όποιος υιοθετεί και τις έξι αυτές συνήθειες, έχει πενταπλάσιες πιθανότητες να πεθάνει στη διάρκεια της επόμενης εξαετίας σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους που δεν υιοθετούν καμία, γράφουν οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ στην επιθεώρηση «PLoS Medicine».

Εξαιρετικά επικίνδυνοι είναι επίσης και οι συνδυασμοί ορισμένων από τις συνήθειες αυτές. Έτσι, όσοι κάθονται πάνω από 7 ώρες την ημέρα, δεν γυμνάζονται και κοιμούνται πάνω από 9 ώρες το 24ωρο διατρέχουν σχεδόν τον ίδιο κίνδυνο με εκείνους που υιοθετούν και τις έξι κακές συνήθειες.

Τι εμποδίζει την αυτοπεποίθηση;

Ποιος δεν θέλει αυτοπεποίθηση; Ωραία η σιγουριά, η δύναμη, αλλά και οι επιτυχίες που συνεπάγεται. Με ντροπή και φόβο ποιος πήγε μπροστά;  Οταν εμπιστευόμαστε τις ικανότητές μας τις χρησιμοποιούμε με τον καλύτερο τρόπο και είναι πιο πιθανό να καταφέρουμε τους στόχους μας, ενώ και οι άλλοι πιστεύουν περισσότερο σε μας.

Να ένας κύκλος εμπιστοσύνης όπου αξίζει να ενταχθούμε. Τι μας εμποδίζει να αυξήσουμε την αυτοπεποίθησή μας;

Παρανοήσεις. Πολλοί πιστεύουν ότι όσοι έχουν αυτοπεποίθηση έχουν πάντα επιτυχίες, καθόλου αδυναμίες και είναι σίγουροι για τα αποτελέσματα των ενεργειών τους. Μα ποιος μπορεί να καταφέρει κάτι τέτοιο; Η αυτοπεποίθηση δεν έχει να κάνει με την τελειότητα, αλλά με το θάρρος να αποδεχόμαστε τις ατέλειές μας, να μην περιφρονούμε τον εαυτό μας για τις αποτυχίες, να διαχειριζόμαστε πρόθυμα την αβεβαιότητα.

Πιοτρ Κροπότκιν (1842-1921): Ένας «Αναρχικός Πρίγκιπας»

Πιοτρ Κροπότκιν

(Pjotr Kropotkin, 1842-1921)

Ένας «Αναρχικός Πρίγκιπας»

Ελευθερία ή Τίποτα!

 

«ΑΝΑΡΧΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΗ ΒΙΑ, μη κυριαρχία ανθρώπου σε άνθρωπο, μη επιβολή βιαίως της βούλησης ενός η περισσοτέρων στους υπόλοιπους. Είναι μέσο της εναρμόνισης των συμφερόντων, μέσω της εθελουσίας συνεργασίας, της αγάπης, του σεβασμού, της αμοιβαίας ανοχής, είναι μόνο με την πειθώ, το παράδειγμα, τη μεταδοτικότητα και το αμοιβαίο όφελος από την επιείκεια που μπορεί και πρέπει να θριαμβεύσει η αναρχία, δηλαδή μια κοινωνία αδελφών ελευθέρως αλληλέγγυων, η οποία θα εξασφαλίζει στους πάντες την μέγιστη ελευθερία, τη μέγιστη ανάπτυξη, τη μέγιστη δυνατή ευημερία». Πιοτρ Κροπότκιν

 Στις 9 Δεκεμβρίου του 1842, γεννήθηκε ο Πιοτρ Κροπότκιν, από τους σημαντικότερους θεωρητικούς του αναρχικού κινήματος.  Πατέρας του ο πρίγκιπας Αλεξέι Πέτροβιτς Κροπότκιν, αξιωματικός του στρατού του Τσάρου, και μητέρα του η Αικατερίνα Νικολάεβνα Σουλίμα, κόρη στρατηγού με φιλελεύθερες ιδέες για την εποχή της, την οποία όμως ο Κροπότκιν θα χάσει σε νεαρή ηλικία. Ο θάνατός της θα τoν επηρεάσει καθώς ο πατέρας του θα ξαναπαντρευτεί μία αυταρχική γυναίκα και οι σχέσεις τους θα κλονιστούν. Ακολουθώντας την πορεία που ο πατέρας του χάραξε για κείνον, σε ηλικία 15 ετών θα βρεθεί στην επίλεκτη στρατιωτική σχολή, το Σώμα των Πριγκίπων.

Θα επιλέξει να μην υποταχτεί σε κάτι που δεν τον εκφράζει.Διαβάζει πολύ και επιδίδεται στην έκδοση μίας εφημερίδας. Αποφοιτώντας από τη σχολή θα ζητήσει να μετατεθεί σε σύνταγμα της Σιβηρίας. Τα πέντε χρόνια που θα παραμείνει εκεί αφιερώνεται σε γεωγραφικές έρευνες και μελέτες. Όταν θα του προταθεί η θέση του Γραμματέα της Γεωγραφικής Υπηρεσίας, θα αρνηθεί. Το ίδιο θα κάνει και αργότερα. Θα απαρνηθεί όσους τίτλους του προτάθηκαν θέλοντας να αφιερώσει τη ζωή του στον αγώνα για την κοινωνική δικαιοσύνη. Κι αυτό θα είναι η αρχή της αναρχικής πορείας του.

Σ’ αγαπώ, αν πληροίς τις προϋποθέσεις

Πτυσσόμενες σχέσεις, πτυσσόμενες υπο-σχέσεις κάτω από προϋποθέσεις. Η αγάπη στο μικροσκόπιο του σωστού και του τέλειου.

Η αγάπη η οποία πότε είναι πάνω και πότε είναι κάτω. Λες και είναι μετοχές. Λες και είναι επενδύσεις.

Αυτός είναι ο τρόπος της αγάπης.
Αγαπάμε όλους όσους μας αγαπούν, όλους όσους θεωρούμε ότι το αξίζουν. Αλλά για να το αξίζουν, οφείλουν να μας το αποδείξουν. Και όχι μόνο μία φορά, αλλά συνέχεια.

Αγαπάμε μόνο όταν οι άλλοι κάνουν ότι μας αρέσει, όπως μας αρέσει και όποτε μας αρέσει.

Αγαπάμε, αγαπάμε. Τι αγαπάμε τελικά ?

Πόσο κοντά ή μακριά είμαστε από την Αγάπη που μας δίδαξε και που μας ζήτησε Εκείνος ? 

Αυτό που πιστεύεις, αυτό στο τέλος και θα έχεις.

Ο κυρίαρχος της ζωής, είναι ο κυρίαρχος νους.

Αν οι σκέψεις σας είναι δικές σας και σας ανήκουν, τότε θα οδηγηθείτε στη ζωή που σκέφτεστε. 

Αν όμως οι σκέψεις σας ορίζονται από αυτό που βλέπετε, ή από αυτό που νομίζετε, ή από αυτό που θεωρείτε, ή από αυτό που σας έχουν πει, τότε θα λάβετε τη ζωή που σας ετοίμασαν.

Αυτό που πιστεύεις, αυτό στο τέλος και θα έχεις.

Αρκεί να μην συγκρούονται οι προσδοκίες σου με τις πεποιθήσεις σου.

Αν βάζεις κηπουρούς για τα ζιζάνια του κήπου σου, βάλε και για τα ζιζάνια των σκέψεών σου.

Η ΤΥΦΛΗ ΒΟΥΛΓΑΡΑ "ΜΑΝΤΙΣΣΑ" ΠΡΟΕΒΛΕΨΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟ 2016

Την αποκαλούν "ο Νοστράδαμος των Βαλκανίων"..

Η Vangelia Pandeva Dimitrova γεννήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 1911, ήταν ασθενική κατά την γέννηση της και δεν αναμενόταν να επιβιώσει. 

Ωστόσο ανάρρωσε και από παιδί είχε τις ικανότητες του θεραπευτή. 

Στα δώδεκα της ύστερα από έναν τυφώνα, έχασε την όραση της και έζησε εντελώς τυφλή μέχρι τον θάνατο της το 1996.

Η Baba Vanga - έτσι την αποκαλούν στην Βουλγαρία - υποστήριξε ότι απέκτησε τις υπερφυσικές ικανότητες της από τα λεγόμενα "αόρατα πλάσματα", που την ενημέρωναν για τους άλλους ανθρώπους και το μέλλον τους. 

Έγινε δημοφιλής κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου ως πηγή πληροφοριών σχετικά με την τύχη αγαπημένων προσώπων σε μάχες ή εμπόλεμες ζώνες. 

Όντας αναλφάβητη, οι προφητείες της σχετικά με τα παγκόσμια γεγονότα γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν από άλλους.

Παρά τις αστοχίες της, η Baba Vanga έχει πολλούς πιστούς διότι οι μέχρι τώρα προβλέψεις της είναι κατά 85% ακριβείς. 

Ανάμεσα στα πολλά γεγονότα που πιστεύεται ότι προέβλεψε σωστά είναι οι επιθέσεις της 11/9 στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο σεισμός και το τσουνάμι στον Ινδικό Ωκεανό το 2004, η πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα και η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα. 

Η πρόβλεψη της για ένα "μεγάλο μουσουλμανικό πόλεμο" το 2016 έχει κάνει τους πιστούς της - αλλά ακόμα και τους μη πιστούς της - να ανησυχούν.

ΜΙΝΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΕΤΕ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΔΟΝΗΣΕΙΣ ΣΑΣ (Μέρος Γ)

Μέρος Α

Μέρος Β

ΚΑΝΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΙΠΟΤΑ ΣΕ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ. 

Ανώνυμα προσφέρετε περισσότερη οικονομική βοήθεια σε εκείνους που είναι λιγότερο τυχεροί, και κάντε το από την καλοσύνη της καρδιάς σας, χωρίς να περιμένετε ούτε καν ένα ευχαριστώ. 

Ενεργοποιείστε την υπέροχη εμμονή σας μαθαίνοντας να είστε ευγενικοί ενώ χαλιναγωγείτε το εγώ σας – το οποίο περιμένει να ακούσει πόσο υπέροχοι είστε – τελείως έξω από την εικόνα. 

Αυτή είναι μια ουσιαστική δραστηριότητα για να συνδεθείτε με την συμπαντική δύναμη γιατί το συμπαντικό δημιουργικό Πνεύμα επιστρέφει της πράξεις της καλοσύνης με την απάντηση: Πως μπορώ να είμαι καλός μαζί σου;

Μαζέψτε μερικά σκουπίδια και ρίξτε τα σε ένα κάδο σκουπιδιών και μην πείτε σε κανέναν τίποτα για το τι έχετε κάνει. 

Στην πραγματικότητα, ξοδέψτε αρκετές ώρες κάνοντας τίποτα άλλο από το να καθαρίζετε τις βρωμιές που δεν έχετε δημιουργήσει. 

Οποιαδήποτε πράξη καλοσύνης προς εσάς τον ίδιο, τους άλλους, ή το περιβάλλον σας σας συνδέει με την καλοσύνη που ενυπάρχει στην συμπαντική δύναμη. 

Σας δίνει ενέργεια και προκαλεί αυτό το είδος της ενέργειας να ρέει πίσω στη ζωή σας.
Αυτή η συγκινητική ιστορία «Ο Βαλεντίνος», της Ruth McDonald, δείχνει το είδος της προσφοράς που υπονοώ εδώ. 

Το μικρό αγόρι συμβολίζει την υπέροχη εμμονή στην οποία μόλις αναφέρθηκα.

«Ήταν ένα μικρό ντροπαλό αγόρι, όχι πολύ δημοφιλής με τα άλλα παιδιά στην Α τάξη. 

ΜΙΝΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΕΤΕ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΔΟΝΗΣΕΙΣ ΣΑΣ (Μέρος Β)

Μέρος Α

Μέρος Γ

ΑΠΟΚΤΗΣΤΕ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΣΑΣ. 

Οι προσευχές, οι πίνακες ζωγραφικής, οι κρύσταλλοι, τα αγάλματα, τα πνευματικά κείμενα, τα βιβλία, τα περιοδικά, τα χρώματα στους τοίχους, ακόμα και η διάταξη των επίπλων, όλα δημιουργούν ενέργεια στην οποία ζείτε για τουλάχιστον το μισό της ζωής σας. 

Ενώ αυτό μπορεί να φαίνεται ανόητο ή παράλογο, σας προτρέπω να ξεπεράσετε τον συνηθισμένο τρόπο σκέψης σας και να έχετε ένα μυαλό ανοικτό σε όλα. 

Η αρχαία Κινέζικη τέχνη του feng shui έχει υπάρξει μαζί μας για χιλιάδες χρόνια και είναι δώρο από τους προγόνους μας. 

Περιγράφει τρόπους για να αυξήσουμε το ενεργειακό πεδίο του σπιτιού μας και του χώρου εργασίας μας. 

Αποκτήστε επίγνωση πως μένοντας σε περιβάλλον υψηλής ενέργειας μας επηρεάζει με τρόπους που δυναμώνουν τη ζωή μας και αφαιρούν τα εμπόδια στην σύνδεση μας με την συμπαντική δύναμη.

ΜΙΝΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΕΤΕ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΔΟΝΗΣΕΙΣ ΣΑΣ (Μέρος Α)

Μέρος Β

Μέρος Γ

Εδώ θα βρείτε μια λίστα από προτάσεις για να ανεβάσετε το ενεργειακό σας πεδίο σε υψηλότερη και ταχύτερη δόνηση. Αυτό θα σας επιτρέψει να ολοκληρώσετε τον διπλό στόχο να άρετε τα εμπόδια και να επιτρέψετε στην συμπαντική δύναμη να εργαστεί μαζί με σας και μέσα από σας.

ΑΠΟΚΤΗΣΤΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ ΣΑΣ. 

Η κάθε σκέψη που έχετε σας επηρεάζει. 

Με το να στρέφεστε από μια αποδυναμωτική σκέψη σε μια που σας ενδυναμώνει, ανεβάζετε την ενεργειακή σας δόνηση και δυναμώνετε τον εαυτό σας και το άμεσο ενεργειακό πεδίο. 

Για παράδειγμα, ενώ έλεγα κάτι σε ένα από τα παιδιά μου που βρίσκονται στην εφηβεία, και το οποίο στόχευε να την κάνει να νοιώσει ντροπή για την συμπεριφορά της, σταμάτησα και υπενθύμισα στον εαυτό μου ότι δεν υπάρχει γιατρειά στην καταδίκη. 

Συνέχισα προσφέροντας αγάπη και κατανόηση ρωτώντας την πως ένοιωσε για την αυτό-καταστροφική συμπεριφορά της και τι θα ήθελε να κάνει για να την διορθώσει. 

Η αλλαγή σήκωσε το ενεργειακό πεδίο και οδήγησε σε παραγωγική συζήτηση.

Το ανέβασμα του ενεργειακού πεδίο σε ένα σημείο όπου η κόρη μου και εγώ συνδεθήκαμε με την δύναμη του σύμπαντος συνέβη σε δέκατα του δευτερολέπτου όταν απόκτησα επίγνωση των χαμηλής ενέργειας σκέψεων μου και αποφάσισα να την ανεβάσω. 

Όλοι έχουμε την ικανότητα να ενεργοποιήσουμε αυτήν την παρουσία και δύναμη του σύμπαντος, όταν αποκτήσουμε συνείδηση των σκέψεων μας.

Πως βρέθηκε στα χέρια των εργατών της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζας κομμάτι σιδήρου που είχε νικέλιο 26% πριν 5.500 χρόνια;

Το 1837, ο συνταγματάρχης Howard Vyse, με τη βοήθεια δύο μηχανικών και
εργατών, αποφάσισε να ερευνήσει ένα δωμάτιο της μεγάλης πυραμίδας Γκίζας της Αιγύπτου.

Για τον καθαρισμό της εισόδου του δωματίου χρησιμοποίησαν μέθοδο όχι και τόσο λεπτή.

Χρησιμοποίησαν εκρηκτικά, με αποτέλεσμα να πέσει ένα κομμάτι τοίχου της πυραμίδας. 

Αυτό έγινε την Παρασκευή στις 26 Μαΐου του 1837.

Όταν έπεσε η σκόνη τότε ανακάλυψαν και ένα κομμάτι κατεργασμένο σίδηρο, περίπου 26 εκατ μήκος και πλάτος 8,6 εκατ. περίπου με πάχος 4 εκατ. περίπου. 

Το σίδηρο ζυγίζει 750g.

Ο συνταγματάρχης και δύο μηχανικοί αφού πέρασε η πρώτη τους έκπληξη κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο σίδηρος χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της οικοδόμησης της πυραμίδας (ήταν ίσως μέρος σφήνας). 

Τώρα αυτό το χειροποίητο κομμάτι σιδήρου βρίσκεται στο βρετανικό μουσείο (αιγυπτιακό τμήμα, αριθ. 2433).

Αυτό όμως το κομμάτι σιδήρου είχε νικέλιο 26% πράγμα που δεν υπάρχει στη γη.