Αφού θέλετε να τα ακούσετε....ακούστε τα και ανοίξτε καλά τα αυτιά και τα μυαλά σας!
Ω, πόσο πιο θλιβερό να γίνει πια, το θέαμα της καθημερινής δυστυχίας μας που ονομάζουμε ζωή, να γυρίζουμε σαν τα ζωντανά με τις παρωπίδες στο αλώνι! Με το κεφάλι σκυφτό, με το οπτικό πεδίο μια σπιθαμή απ’ το χώμα κάτω απ’ τα πόδια μας και τίποτ’ άλλο, να αναζητούμε θύμα να μοιραστούμε την κατήφεια μας.
Μια εικόνα φρικτής αναπηρίας. Ανίκανοι να υψώσουμε το βλέμμα στον ουρανό. Ανίκανοι για αγάπη. Δεν μπορούμε να αγαπήσουμε παρά μόνο τις ψευδαισθήσεις μας. Και μισούμε το κάθε τι που τις θέτει σε κίνδυνο. Ζούμε κι όμως δε ζούμε καθώς η ύπαρξη μας παραμένει αδικαίωτη.
Νεκροζώντανοι!
Η ροδίτικη κοινωνία είναι μια κακομαθημένη κοινωνία. Άσχημοι άνθρωποι που καταστρέφουν ότι όμορφο συναντούν στο πέρασμα τους. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο εκτός από το πως αυτοί θα περάσουν καλά και άσε τους άλλους να κουρεύονται. Δεν παράγουν πολιτισμό, δεν παράγουν όνειρα, δεν παράγουν ελπίδα, χαμένοι στα σκοτάδια, συνήθισαν να ζουν στα βοθρολύματα που οι ίδιοι παράγουν.