Γράφει Ο ΗΛΙΑΣ ΜΠΑΖΙΝΑΣ
(Ένα ακόμα κείμενο, ένα από τα χιλιάδες που έγραψε ο αθάνατος, συγκεκριμένα δημοσιεύθηκε στις 20 Αυγούστου το 2007, στον «ΦΙΛΑΘΛΟ»)
Έγραφα για τους Αμερικάνους και για τις πολλές φορές που επιθυμουν να μας ρίξουν πυρηνικά. Και οι συνειρμοί συνεχίζονται: Πίστεψέ με, ΞΕΡΩ! Έμαθα να σκέφτομαι σαν αυτούς. Το πιο ισχυρό τους αντανακλαστικό είναι ο φόβος. Μετά, η αηδία.
Έγραφα για τους Αμερικάνους και για τις πολλές φορές που επιθυμουν να μας ρίξουν πυρηνικά. Και οι συνειρμοί συνεχίζονται: Πίστεψέ με, ΞΕΡΩ! Έμαθα να σκέφτομαι σαν αυτούς. Το πιο ισχυρό τους αντανακλαστικό είναι ο φόβος. Μετά, η αηδία.
Ανθρωπάκια είναι οι δυτικοι, μη νομιζεις. Ταυτίζουν τον πολιτισμό με έναν κααθαρό, καλογυαλισμένο καμπινέ. Και με μια σειρά από απαγορέυσεις, από ΜΗ. Μην καπνίζεται. Μη φτύνετε. Μην ξύνεστε. Μη ρεύεστε. Μη ρουφάτε τη σούπα σας. Μη βάζετε πολύ αλάτι και πολύ πιπέρι. Μη φωνάζετε, μην τραγουδάτε, μη θορυβήτε σε δημόσιους χώρους. Μη χορεύετε παράξενους χορούς πάνω σε παράξενες μουσικές, πράγματα σατανιστικά, που εκφράζουν πάθη ακατανόμαστα, έρωτα, μίσος, ζήλεια, θάνατο, τη σύγκρουση των αρσενικών σε κάποια «μαρμαρένια αλώνια».
«ΠΩΣ; Τι είναι τα αλώνια; Δεν ξέρεις, χρυθό μου, ότι αυτά τα ζώα βάζουν τις φοράδες και πατάνε το στάρι και το ΧΕΖΟΥΝ κιόλας; Και μετά το τρώνε;...». Πόσο ΚΤΗΝΟΣ πρέπει, αλήθεια, να είναι κάποιος, για να μπορή, αντί να τρώη σατωμπριαν ακούγοντας Πήτερ Νήρο, να τρώη ΚΕΦΑΛΑΚΙΑ αρνίσια, και τα ΜΑΤΙΑ, χρυθό μου, ακούγοντας φλαμένκο και πίνοντας κρασί από τσότρες, ή ακούγοντας «ΧΑΣΑΠΙΚΑ» (ακου «χασάπικα»!...) και πίνοντας ΟΥΖΟ. Πρέπει να πεθάνουν!»