Καλή κι ευλογημένη χρονιά!!

Καλή κι ευλογημένη χρονιά!!

Μαρίτσα Κουρουπάκη

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Πότε κάνουμε τον σταυρό μας και πότε δεν χρειάζεται

Κάνοντας τον σταυρό μας σφραγίζουμε την ύπαρξή μας με το ιερό σημείο της Εκκλησίας μας,που φυγαδεύει τους δαίμονες και μας προφυλάσσει από τους πειρασμούς. Κατά την λειτουργική ζωή της Εκκλησίας πολλές φορές κάνουμε τον σταυρό μας…πολλές φορές όμως σε σημεία που δεν χρειάζεται ή και το αντίθετο δεν κάνουμε τον σταυρό μας ενώ καλό θα ήταν να το πράτταμε. Παρακάτω ακολουθούν κάποιες επισημάνσεις ώστε να αποφεύγουμε τα “λάθη” (εάν μπορεί να θεωρηθεί ποτέ λάθος το ότι κάνουμε τον σταυρό μας).

 

Καλό είναι να κάνουμε το σταυρό μας:

Ο «έλεγχος του Φόβου και του Θυμού» κατά τη διάρκεια της Μάχης/συμπλοκής... Οι δύο Σχολές: Οι (αυτο-ντοπαριστικές) «κραυγές της κτηνώδους Σχολής» και η «παγερή ηρεμία» του «Σιωπηλού Ψυχρού Εκτελεστή»...

Sensei Morihei Ueshiba, ιδρυτής Aikido,1883-1969:"Οι πραγματικοί και πιο επικίνδυνοι αντίπαλοι που αντιμετωπίζουμε είναι ο Φόβος, ο Θυμός, η Σύγχυση, η Αμφιβολία και η Απόγνωση/Απελπισία. Εάν νικήσουμε αυτούς τους "εχθρούς" που μας επιτίθενται από "μέσα", τότε μπορούμε να αντιμετωπίσουμε νικηφόρα και οποιαδήποτε εξωτερική επίθεση".

  

 γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Διάβαζα πρόσφατα ένα άρθρο γύρω από την "χρήση του θυμού" στην εκπαίδευση (στις Μαχητικές Τέχνες) και τη συμπλοκή (που αναδημοσίευσα και εγώ αν και διαφωνώ σε πολλά σημεία του...

Υποστήριζε μέσες άκρες πως ο θυμός είναι ένα εξαιρετικά πολύτιμο εργαλείο για να μην το χρησιμοποιήσεις.

Και πως γι’ αυτό το έδωσε η φύση σε όλα τα ζωϊκά είδη (και στον άνθρωπο) προκειμένου να τα βοηθήσει στον αγώνα τους για αυτοσυντήρηση.

Είναι αυτό – έλεγε το άρθρο – που δίνει στον άνθρωπο ανυπολόγιστες μαχητικές ικανότητες...και δυνατότητες επιβίωσης βεβαίως (ιδίως σε εξαιρετικά ακραίες καταστάσεις)...

Κι εδώ αρχίζει η «ανθρώπινη ιδιαιτερότητα». Η "ανθρώπινη διαφοροποίηση".

Καθώς, όπως και να το κάνεις, ε, υπάρχουν κάποιες διαφορές μεταξύ ζώων και ανθρώπου.

Η διαχωριστική, δε, γραμμή που ορίζει αυτή την διαφορά, λέγεται «Πνεύμα – Νοημοσύνη».

Πχ, όντας έρμαιο ενός ξέφρενου θυμού πως θα εφαρμόσει κάποιος την απαραίτητη περίπλοκη στρατηγική/τακτικές αντιμετώπισης μιας επίθεσης «πολλαπλών αντιπάλων»;

Ο ξένος χρόνος

Ζούμε σ’ ένα παρελθόν που επαναλαμβάνεται. Σε πείσμα των ημερολόγιων, της χειμερινής ώρας, της Πρωτοχρονιάς, της κλιματικής αλλαγής κι όλων των άλλων αλλαγών που συμβαίνουν στον κόσμο, στον ομφαλό της γης και για τον περιούσιο λαό της Ελλάδας ο μήνας δεν έχει πάντα μόνο εννιά, αλλά κι ο χρόνος ο ίδιος αποκτά σχετική μόνο χρησιμότητα και σημασία. Ίσως να είναι αυτός, ο πιο «ξένος» απ’ τους «ξένους».

Κάθε μέρα βρίσκει μιαν ευθεία αναφορά και συσχέτιση με κάποιαν μέρα του παρελθόντος, κάθε εποχή ταυτίζεται και με κάποιαν προηγούμενη, που ανασύρεται κι αναπαράγεται, θαρρείς, από ένα ανεξάντλητο αρχείο γεγονότων, περιστάσεων, συμβάντων. Συμπεριφορές, λόγια, καταστάσεις κι εξελίξεις βρίσκονται, λες, κάπου τυποποιημένα κι έτοιμα προς χρήση ανάλογα με τις συνθήκες και τις συγκυρίες.

Όσα συμβαίνουν μας αφορούν στο βαθμό που επηρεάζουν μιαν καθημερινότητα που κινείται από το σπίτι στο καφενείο ή σέρνει τα βήματά της από τον καναπέ στο λαπ-τοπ. Ούτε οι καθρέφτες, στο μπάνιο ή σε κανένα λίβινγκ ρουμ, μπορούν ν’ απεικονίσουν ακριβώς το είδωλό μας, να αφυπνίσουν συνειδήσεις, να ταρακουνήσουν από μια υποψία ρυτίδας έστω ή από ένα φευγαλέο βλέμμα. Τίποτα, προσπερνάμε ακάθεκτοι κι αδιάφοροι, η φιλαυτία κι η φιλαρέσκεια καδραρισμένη σε περίοπτη θέση. Στο σαλόνι, δίπλα στα παράσημα και τα κειμήλια.

Να γαληνεύεις σαν βροχή

"Μην αφήνεις αυτό που σε τρώει» να χορτάσει". Να διεκδικείς τη στιγμή, την κάθε στιγμή ως να είναι η τελευταία. Με ψυχραιμία, με σύνεση μα και με αποφασιστικότητα. Να ορίζεις τα θέλω σου όπως προστάζει ο νους, η ψυχή και το σώμα. Να ανυψώνεσαι σαν φως, να εξεγείρεσαι σαν φλόγα, να ανασαίνεις σαν άνεμος, να γαληνεύεις σαν βροχή.

Καταναλωτές του έρωτα

Παρατηρώ τον τρόπο που σχετίζονται ερωτικά αρκετοί άνθρωποι σήμερα.

Το παρατηρείς μέσα από πολλούς τρόπους, ακόμα και μέσα από την σημερινή ελληνική εμπορική μουσική. Τα τραγούδια αναφέρουν για τρελό έρωτα, αγάπη, «καψούρα» θυσία, αλλά και για εγκατάλειψη, προδοσία, αδιαφορία, πόνο, θυματοποίηση, εξάρτηση.

Χωρίς να αναλαμβάνει κανείς την ευθύνη του εαυτού του και το μερίδιο ευθύνης της σχέσης του. Αδικήθηκα, προδόθηκα, όλα τα συναισθήματα στην παθητική φωνή. Τίποτα στην ενεργητική. Δεν υπάρχουν άντρες, δεν υπάρχουν γυναίκες, δεν υπάρχουν σχέσεις, είναι αυτό που ακούγεται σχεδόν από όλους και παντού.

Και πάντα αυτή η λάθος πεποίθηση, το έτερον ήμισυ! Αυτό το άλλο μισό του, που ψάχνει ο καθένας στο ταίρι του για να νιώσει ολοκληρωμένος, ευτυχισμένος.

Α ρε Πάολα που μας χρειάζεται…

Είχα καιρό να ξεκινήσω από το σπίτι μετά τα μεσάνυχτα για εξόρμηση διασκέδασης με φίλους. Αποφάσισα να το κάνω με αφορμή σε ένα εορταστικό κάλεσμα, το Σάββατο που μας πέρασε, δηλαδή Σάββατο στην καρδιά της περιόδου των Χριστουγέννων.

Έφτασα στο νυχτερινό κέντρο στις Τζιτζιφιές, όπου πρωτοκλασάτα ονόματα της σύγχρονης ελληνικής πίστας φιγουράρουν στην τεράστια μαρκίζα, γύρω στις 01.00…

Περίμενα τον πανικό από κόσμο οπότε όταν έφτασα στο parking ήμουν ατάραχος. Η ουρά για το bar τεράστια, ενώ από την πόρτα των κρατήσεων – τραπεζιών τα πράγματα κυλούσαν ομαλά. Ανέφερα στο μετρ το όνομα της κράτησης, είδα στο χαρτί ότι είχαν έρθει ήδη κάποιοι από τους 10 για τους οποίους ήταν το «τραπέζι» και ευθύς ένας νεαρός ζήτησε να τον ακολουθήσω. Όταν μπήκα στον κύριο χώρο του κέντρου στην πίστα ήταν η Πάολα.

Υπερυψωμένη η πίστα, φωτορυθμικά, upbeat νεοσκυλέ ρεπερτόριο και το μαγαζί πραγματικά κολασμένα γεμάτο. Ο δρόμος για το τραπέζι που με περίμενε η παρέα μου μεγάλος και δύσκολος!

Μια γυναίκα δεν ξοφλάει στα πενήντα

Γεωργία Χατζηγεωργίου

Ο έρωτας, όπως και η ηλικία, δεν κοιτάει χρόνια. Ναι, η ηλικία. Η πραγματική, η βιολογική ηλικία δε μας λέει και πολλά. Το θέμα είναι τα χρονάκια που μετράει η καρδιά. Πολλοί είναι άλλωστε οι γερασμένοι νέοι, αλλά σήμερα δε θα ασχοληθούμε μ' αυτούς. Η Ματίνα πλησιάζει τα πενήντα, τα χρυσά πενήντα. 

Μια όμορφη, γοητευτική γυναίκα απ' αυτές που τραβάνε όλα τα βλέμματα πάνω τους, όπου κι αν μπουν. Απ' την αντι-ερωτική εφορία, ως τα πιο underground στέκια. Παντρεύτηκε μικρή. Παράτησε τα νιάτα της, για ένα γάμο υποχρεωτικό. Στην επαρχία που ζούσε, ο γάμος ήταν νόμος, ειδικά αν είχες και μια αναπάντεχη εγκυμοσύνη. Για τον έρωτα, ούτε λόγος.

Ποιος ασχολείται με αυτά τα ρομαντικά; «Να παντρευτεί το κορίτσι μας, να φτιάξει ένα σωστό σπιτικό», έλεγε και ξανάλεγε το σόι της. Και έτσι έκανε και το είχε ήδη μετανιώσει πριν καν φορέσει το νυφικό. Δεν έκανε πίσω, όμως. Πώς να κάνει; Είκοσι-κάτι χρονών κοριτσάκι και μερικές δεκαετίες πριν, σε ένα μικρό, απομονωμένο χωριό. Κάθε βράδυ που έπεφτε στο κρεββάτι έσφιγγε τα δόντια και ονειρευόταν πότε θα φτάσει στα δεύτερα -άντα. Είχε υποσχεθεί στον εαυτό της το δώρο των γενεθλίων της: το διαζύγιο.

ΤΟ ΣΕΞ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Πώς συνήθιζαν να κάνουν έρωτα οι αρχαίοι Έλληνες; Αυτή η ερώτηση μοιάζει ακριβώς σα να αναρωτιέται κανείς πως πηδιόντουσαν πριν δυο και πέντε χιλιάδες χρόνια οι σκύλοι. Οι γαϊδαροι. Οι βάτραχοι. Το κάθε ζώο. Κι όμως. Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που είτε γιατί ψάχνεται πως θα παράγει μεγαλύτερη σεξουαλική ηδονή, είτε γιατί καταπιεζότανε από την εκάστοτε θρησκεία, παρουσιάζει ποικιλία στο σχετικό ρεπερτόριο, κατά καιρούς.

Λέμε για τους αρχαίους Έλληνες κι όχι μόνον διότι είναι τα μακρυνά πατριωτάκια μας. Είναι οι πρώτες πουτάνες στη γη στην Ιστορία του ανθρώπινου γένους οι αρχαίοι Έλληνες. Χαμούρες σκέτες. Ας πιάσουμε τους Αθηναίους. Καραμπινάτοι βάζελοι. Δεν κάνουμε πλάκα.

Όλοι οι Αθηναίοι αφεντικά. Με δούλους και Ι.Χ. επιχειρήσεις.

ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΟΔΕΥΕΙ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ

Πηγή: FOSPHOTOS

Είναι τόσο της πλάκας ο άνθρωπος. Μιλάμε πολύ σοβαρά. Το ότι δίνει μια ξεχωριστή σημασία στην πρωτοχρονιά, το ότι γιορτάζει μια συγκεκριμένη ημέρα είναι μια ακόμα απόδειξη για το αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο εγκέφαλος που κουβαλάει η συντριπτική πλειοψηφία των δίποδων είναι μονοκύτταρος οργανισμός, αμοιβάδα, και χειρώτερα.

Ο άνθρωπος – πρόβατο μοιράζει το χρόνο σε έτη, λες και είναι οικογενειακή πίτσα στα 12 και παρακαλάει να φύγει το καταραμένο 2014 και να ‘ρθει το επόμενο, μήπως σταθεί πιο τυχερούλικο το 2015. Μιλάμε ότι έχεις να κάνεις με φελό, έτσι;

ΛΕΝΙΝ ΚΑΙ ΤΡΟΤΣΚΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΟΥΤΕ ΝΕΚΡΟ ΤΟΝ ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ

Μια προσωπικότητα τόσο προικισμένη με ανεξήγητη μεγάλη δύναμη υποβολής κι έναν απόκρυφο μυστικισμό που πάντα συνόδευε τον θρυλικό Ρασπούτιν, είναι επικίνδυνη για κάθε
εξουσιαστή. Γιατί με την πρώτη ευκαιρία, όταν ο λαός δυσφορήσει με τους κυβερνώντες, θα αναζητήσει να εκφράσει την αντίδραση του ακουμπώντας στη μνήμη ενός πεθαμένου, 
ο οποίος όμως προσφέρεται να ενώσει τον κοσμάκη και να λειτουργήσει εφιαλτικά στην εξουσία.

Σα σήμερα, ένα χρόνο περίπου πριν από την μπολσεβικη επανάσταση στην Ρωσία δολοφονήθηκε ο ακόλαστος, δίχως ανταγωνισμό σεξιστής, ψευτοκαλόγερος Γκριγκόρι Εφίμοβιτς, ο περιβόητος Ρασπούτιν, ο πιο ισχυρός άνθρωπος στην Ρωσία μετά τον τσάρο! Δεν τον ήθελαν ζωντανό τον Ρασπούτιν οι αριστοκράτες και οι πολιτικοί και γι' αυτό οργανώθηκε συνωμοτικά η δολοφονία του. Τον φοβόντουσαν μετά και νεκρό ακόμα και οι κομουνιστές που είχαν ανατρέψει το αυτοκρατορικό καθεστώς.

Να παντρευτώ ή να μην παντρευτώ, γιατρέ μου;

Μια ψυχαναλυτική -και όχι μόνο- προσέγγιση στα θέματα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, του έρωτα, της αγάπης, της επιλογής συντρόφου και του γάμου. Αυτή είναι η επεξήγηση που ακολουθεί τον τίτλο του νέου βιβλίου του Ματθαίου Γιωσαφάτ «Να παντρευτεί κανείς ή να μην παντρευτεί;», που πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρμός. με το λαδί ανοιχτό εξώφυλλο, τον κατακόκκινο τίτλο και το ευτυχές νιόπαντρο (;) ζευγάρι σε χωριστά «δωμάτια». 

Επιλέγω για όσους τον δοκίμασαν και όσους τον φοβούνται τέσσερα αποσπάσματα. Γι’ αυτούς που κουβάλησαν τα πρότυπά τους και τα υποδύθηκαν στο δικό τους σπιτικό. Για εκείνους που δεν τόλμησαν να τα βάλουν με τη μαμά και τον μπαμπά τους. Και για τους τελευταίους των Μοϊκανών που πίστεψαν στον έρωτα, στη δέσμευση της ζωής, της κοινής πορείας που οι δύο κάνουν ανοδική. Το ανικανοποίητο της ζωής ψάχνει στο γάμο να ηρεμήσει. Τα καταφέρνει όμως;

- «Η οικογένεια είναι κάτι από το οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε εύκολα. Όπως δεν μπορεί να ξεφύγει το παιδί. Το βρέφος εξαρτάται από τους γονείς του, δεν μπορεί να πει, «δεν μ’ αρέσουν αυτοί, να διαλέξουμε άλλους», ούτε να φύγει. Και βέβαια έχει ήδη κάποιες απογοητεύσεις στη ζωή του. Το σώμα του έχει αέρια, πόνους… το γάλα είναι ζεστό ή κρύο… θέλει να κοιμηθεί… το φαγητό δεν είναι καλό… Μετά, όταν μεγαλώνουμε και παντρευόμαστε, μαλακώνουμε: «Γιατί έκανες έτσι τον μουσακά…», που δεν μας άρεσε κτλ. Επαναλαμβάνεται, δηλαδή, το ίδιο πράγμα».

Αντίο, 2014

γράφει ο Knight of Creator

Άλλος ένας χρόνος πέρασε στο θέατρο της ματαιότητας. Πόσες και πόσες χρονιές δεν έχουν περάσει όλες τις χιλιετίες που ο άνθρωπος περπατάει και αναπνέει και άλλες τόσες θα περάσουν, μέχρι να τελειώσει η κωμωδία. Πόσες γενιές, πόσες ζωές δεν έχουν σβήσει και δεν έχουν ξεχαστεί, με την ίδια σκληρότητα και την ίδια ωμότητα.

Πόσο μάταιος είναι αυτός ο κόσμος. Διαρκώς ανακυκλώνονται τα ίδια και τα ίδια, σε έναν δίχως τέλος κύκλο οδύνης, διδαχής και ανοησίας. Τι μένει ή τι μπορούμε με απόλυτη σιγουριά να υποθέσουμε να πούμε πως μένει, σε μια τέτοια μάταιη πορεία προς το Θάνατο; Ό,τι αγάπησες θα χαθεί και θα πεθάνει. Όσα σε έκαναν να γελάσεις, θα σε κάνουν να κλάψεις. Όσα σε πρόδωσαν, θα σβήσουν. Όσα λάτρεψες, θα σαπίσουν στο πέρας του απείρου, στα βάθη της αβύσσου, αλλά μη θλίβεσαι, γιατί το ίδιο θα βιώσεις κι εσύ.

Ξύπνα εις τους αιώνες κοιμισμένε. Είσαι ήδη νεκρός και ούτε Θεός, ούτε Άνθρωπος θα μπορέσει αυτό ποτέ να το αποτρέψει. Ό,τι κάνεις είναι μάταιο. Αγωνίσου, αλλά να θυμάσαι πως είναι μάταιο. Μην ξεχνάς τη ματαιότητα. Θυσιάσου για όποια ιδέα, για όποιο ιδανικό θέλεις ή σε γεμίζει. Αλλά μην ξεχνάς τη ματαιότητά σου. Κάνε ό,τι επιθυμείς, αλλά να θυμάσαι πως κι αυτό μάταιο και εφήμερο θα είναι. Γέλα, κορόιδεψε, χλεύασε όσο θέλεις είτε έχεις δίκιο, είτε άδικο. Κι αυτό ακόμα, μάταιο θα είναι.

Κανείς δεν πρόκειται ποτέ να νικήσει το Θάνατο. Κι αυτό ακόμα, μάταιο θα ήταν.

ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ-ΟΡΦΙΚΗ ΜΥΗΣΗ!

Έγραψε ο Γιάννης Τσαρούχης για το Ζεϊμπέκικο
 Το 1934 είδα αληθινούς ζεϊμπέκηδες που μπαρκάρανε στη Σμύρνη, στο πλοίο που με πήγαινε στην Κωνσταντινούπολη.

 Πήγαινα να δω τα μωσαϊκά στην Αγία Σοφία, που εκείνο τον καιρό είχε ξεσκεπάσει ο Αμερικανός βυζαντινολόγος Ουίτμορ. Αυτοί οι ζεϊμπέκηδες ήταν ντυμένοι με τις παλιές στολές τους και έμοιαζαν πολύ μ’ αυτούς που είχε ζωγραφίσει ο Γύζης και ο Λύτρας. Ο ένας απ’ αυτούς, ως τριανταπέντε χρονών, μιλούσε καλά ελληνικά και μου έλεγε διάφορα πράγματα. Ιδίως μου μιλούσε για το πώς χόρευε ένας νεαρός που ήταν μαζί τους και όλο έλεγε ότι κανείς δεν τον φτάνει στο χορό.


 Προς το ηλιοβασίλεμα, όταν ξεκίνησε το πλοίο για την Πόλη, ο νεαρός χόρεψε πάνω στο κατάστρωμα.Ήταν κοντός και χοντροκόκαλος, αλλά μόλις άρχισε να κινείται πραγματικά μετεμορφώθη. Δεν ήταν πια το ίδιο πρόσωπο. Την ανδρεία του, γιατί ήταν ανδρείος πολύ, σχεδόν άγριος, συνεπλήρωνε περίεργα ένα είδος ταπεινότητος και ένα είδος ευγνωμοσύνης, που δεν ήταν γνωστό ποιον απευθύνεται και ήταν σαν να ευγνωμονεί, με πολλή σεμνότητα ένα θεό, για το θαύμα που είναι η ζωή.

Γιατί οι άνδρες δεν ικανοποιούν τις γυναίκες τους;

Τι είναι αυτό που οι γυναίκες θέλουν και οι άνδρες δεν μπορούν να καταλάβουν; Ασφάλεια, τρυφερότητα, αναγνώριση κόπων, σεξουαλικό ενδιαφέρον;;;; Ίσως…. Αλλά υπάρχει μία βασική απάντηση, που καλύπτει όλα τα παραπάνω:

Οι άνδρες δεν ικανοποιούν τις γυναίκες τους επειδή ΔΕΝ κάθονται να τις ακούσουν!

Σας φαίνεται παράξενο;  Και όμως, είναι αληθινό!  Πέρα από κάθε ανάγκη που μπορεί να έχει μία γυναίκα –και ίσως είναι διαφορετική για κάθε ξεχωριστή περίπτωση-, το βασικό πρόβλημα των περισσότερων γυναικών είναι ότι δεν συζητάνε με τον άντρα τους. 

Πότε οι άντρες συζητάνε και ‘ακούνε’ τις γυναίκες τους;

Στην αρχή μιας σχέσης, άντρες και γυναίκες τείνουν να είναι πιο επικοινωνιακοί και να συζητάνε.  Αυτό είναι μια φυσιολογική διαδικασία, επειδή σε αυτή τη φάση της γνωριμίας οι άνθρωποι χρειάζεται να μαζέψουν όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούν για το άλλο άτομο, από τα βασικά, όπως που γεννήθηκαν, που μεγάλωσαν, με τι ασχολούνται, ως πιο μικρά πράγματα, όπως το αγαπημένο τους φαγητό, η αγαπημένη τους μουσική ή ταινία, κλπ, που όμως και αυτά έχουν την αξία και τη σημασία τους στην παγίωση μιας σχέσης.

Άντρες και γυναίκες λοιπόν μπαίνουν με ενθουσιασμό στη διαδικασία να ανακαλύψουν ο ένας τον άλλον, και αυτό γίνεται τόσο σε λεκτικό επίπεδο, με ερωτήσεις και απαντήσεις, όσο και σε σεξουαλικό επίπεδο.

Η έλλειψη συζήτησης είναι κάτι το οποίο συνήθως εμφανίζεται μετά τον γάμο.

Αρκαδικός Κύκλος - Πρωτοχρονια

Γιατί θα έπρεπε να ακολουθούμε πάντα καποιες συμβάσεις που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, απλά και μόνο επειδή κάποιοι στο παρελθόν τις επέβαλαν χωρίς τη συγκατάθεση μας; Μιλώντας για την πρωτοχρονιά, τι μας ενδιαφέρει το ότι στη Ρώμη του Ιούλιου Καίσαρα επέλεξαν για πρωτοχρονιά την 1η Ιανουαρίου; Η πραγματική πρωτοχρονιά καθορίζεται από τη Φύση κι όχι από τος αυθαιρεσίες των ανθρώπων. Και στη Φύση ο κύκλος του Ήλιου καθορίζει και την αρχή του χρόνου.

Ανταγωνιζόμενοι

- «Άγγελε, το τελευταίο καιρό και με αφορμή την εξέλιξη μας σαν κοινωνία και σαν οικονομία, με απασχολεί η σχέση που έχει ο ανταγωνισμός, και πόσο πρέπει να αναπτύξουμε τον υγιή ανταγωνισμό για να μπορέσουμε να βιώσουμε στη χώρα μας επιτέλους την πολυπόθητη ανάπτυξη. Τόσο επιτέλους πια την οικονομική, γιατί αρκετά με την κοροϊδία τους ότι μας έσωσαν, καταστρέφοντας μας, όσο και την κοινωνική, γιατί αντιλαμβάνομαι ότι αυτή η περιπέτεια μας ωρίμασε περισσότερο.»

- «Αιμίλιε, ναι, σαν κοινωνία ωριμάζετε και προχωράτε πάρα πολύ γρήγορα, αποκτάτε το θάρρος να κάνετε βήματα μπροστά και να αφήσετε νοσηρές καταστάσεις του παρελθόντος πια πίσω σας. Όσον αφορά τον ανταγωνισμό, δεν θα έλεγα ότι ο ανταγωνισμός, ακόμα και αν τον χαρακτηρίζετε υγιή, έχει τίποτα να σας προσφέρει. Ο ανταγωνισμός δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική ανάπτυξη, ο ανταγωνισμός είναι ένα πράγμα που δεν θα υπάρχει στο μέλλον πια!»

- «Μα τι λες, Άγγελε, έχουμε γαλουχηθεί σαν κοινωνία με τον ανταγωνισμό, με μία εξελικτική διαδικασία που μέσα από την προσπάθεια γινόμαστε όλο και πιο καλύτεροι, όλο και πιο αποτελεσματικότεροι, για το καλό το δικό μας και όλων μας. Από το πρώτο «Α» της δασκάλας μας, μέχρι την αξιολόγηση που έχουμε καθημερινά, είναι ο φυσικός τρόπος για να προχωράμε, εμείς οι ικανότεροι, αφήνοντας πίσω μας τους άλλους, τους χειρότερους από εμάς.»

- «Μα πρόσεξε κάποια πράγματα στον ανταγωνισμό:

Ο κύβος ερρίφθη

Αλυσιδωτές αντιδράσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου προκάλεσε η αποτυχία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, αφού οι πάγοι της Ανταρκτικής άρχισαν να λιώνουν, ενώ ο Κιμ Γιονγκ Ουν ανακοίνωσε ότι περιμένει εντολή από τον Αντώνη Σαμαρά για να πατήσει το κόκκινο κουμπί και να εξαφανίσει τη δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών από το χάρτη.

Μάλιστα, στο άκουσμα της μη εκλογής του Σταύρου Δήμα στην Προεδρία της Δημοκρατίας, δεκάδες επιβάτες του Norman Atlantic απείλησαν ότι θα αυτοκτονήσουν ομαδικά πηδώντας στη θάλασσα, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που αρνούνται να διασωθούν από τις ιταλικές αρχές λέγοντας ότι η ζωή χωρίς τον Αντώνη Σαμαρά στο τιμόνι της Ελλάδας δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.

Μετά την άκαρπη τρίτη ψηφοφορία για Πρόεδρο, ο Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε ότι αύριο θα ζητήσει τη διάλυση της Βουλής, αν κι αυτό δεν είναι απαραίτητο, αφού η Βουλή έχει διαλυθεί εδώ και χρόνια κι η Ελλάδα έχει μπει στον αυτόματο πιλότο.

Ο Πρωθυπουργός επανέλαβε 3 φορές τη φράση "Είμαι εδώ!" θέλοντας να ξορκίσει τις κακές γλώσσες που υποστηρίζουν ότι σε λίγο καιρό θα βρίσκεται στον Κορυδαλλό παρέα με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος θα αποτελέσει την πρώτη αποκρατικοποίηση που θα πραγματοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το Παιδί Και Το Κλουβί

«Κάγκελα παντού» Τζίμης Πανούσης

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Μια ανθρωπολόγος (ας τη λέμε Τζέιν) βρέθηκε σε μια αφρικανική φυλή (ας τους λέμε Νάρας).

Οι Νάρας είχαν ξανάρθει σε επαφή με τον πολιτισμό -με ό,τι αποκαλούμε εμείς πολιτισμό. Όμως η Τζέιν αποφάσισε να μείνει για λίγο καιρό μαζί τους, για να μάθει πως ζουν και για να τους μιλήσει για τη δική της ζωή.

Κάποια στιγμή ξεκίνησε να τους λέει για το σπίτι της. Οι Νάρας παραξενεύτηκαν όταν άκουσαν ότι υπήρχε κάτι που λεγόταν «παιδικό δωμάτιο». Και μόλις έμαθαν ότι οι πολιτισμένοι γονείς κοιμούνται σε διαφορετικό δωμάτιο απ” το παιδί τους, συγκλονίστηκαν. Κάτι τέτοιο τους φάνηκε σαν εγκληματική πράξη.

«Για ποιο λόγο οι γονείς τιμωρούν τα παιδιά τους;» τη ρώτησαν.

~~{}~~

Ξεχάστε τους Νάρας και τα δυτικά πρότυπα ανατροφής. Σκεφτείτε το εξής: Αυτό που έχει μεγαλύτερη ανάγκη ο άνθρωπος, κάθε ηλικίας, είναι η επαφή.

Το δέρμα είναι το μεγαλύτερο αισθητήριο όργανο (διαβάστε το παλιότερο κείμενοΗ αίσθηση της ζωής). Η αγκαλιά, το χάδι, το φιλί, κάνει τον άνθρωπο πιο χαρούμενο, πιο υγιή, πιο ολοκληρωμένο.

Ο άνθρωπος θέλει να έχει κοντά του άλλους ανθρώπους. Ειδικά το παιδί έχει ΑΝΑΓΚΗ απ” τους γονείς, απ” την καθημερινή επαφή μαζί τους, πιο πολύ κι απ” την τροφή.

Και δείτε τι κάνουμε (εμείς οι πολιτισμένοι).

Αναστροφή Ώσης γενετικού κώδικα και κυτταρικής δομής

Η Περιδυνητική κίνηση της Ψυχής όταν εισέρχεται και όταν εξέρχεται στο σώμα είναι αυτή που μας αφορά ως προς την δόνηση αλλά και την μοριακή αλλαγή μας ως προς τη Βιολογική μας κατάσταση/ δομή.

Η αναστροφή ώσης είναι η διαδικασία που χρησιμοποιεί το αεροπλάνο κατά την προσγείωση για να καταφέρει να σταματήσει. 

Η αναστροφή ώσης αυτή σε μας, είναι που θα βοηθήσει και θα μετατρέψει το σώμα μας για την υποδομή της κυτταρικής αθανασίας. Αυτή την αναστροφή ώσης χρειαζόμαστε. 

Η ψυχική διαδρομή είσοδο και έξοδο από το σώμα μας έχει απόλυτα κοινά στοιχεία με τα αεροπλάνα. Τον τρόπο που δουλεύουν δηλαδή κατά την απογείωση- την πτήση και την προσγείωση.

Αυτό που πρέπει εμείς να αλλάξουμε είναι αυτή η περιδυνητική διαδρομή και να την μεταστρέψουμε μέσα από την γνώση της κίνησης των αεροσκαφών. Μέσα από αυτή την μεταστροφή της κίνησης αυτής θα γίνει μεταστροφή του DNAκώδικα γενετικής και έτσι αυτόματα με την αναστροφή- ώσης τα κύτταρα αλλάζουν Δομή και σύσταση και έρχεται η Απογείωση- Ανάληψη – Ανάσταση με μία μόνιμη πλοήγηση στους Ουράνιους Θώλους. 

Άπιστος σύζυγος=Κακός γονιός;

Πολλές φορές, όταν η αιτία διαζυγίου είναι η απιστία, το πρώτο πράγμα το οποίο συνήθως “κρατάει” ως λάφυρο ο/η απατημένος/η είναι τα παιδιά. Ατάκες όπως “δεν ξαναβλέπεις τα παιδιά” ή “δεν είσαι άξιος/α να μεγαλώσεις τα παιδιά” πάνε κι έρχονται δηλητηριάζοντας τη ψυχή τους. Γιατί στο τέλος, αυτά είναι που εισπράττουν και το αντίτιμο του εγωϊσμού σας.

Έχω μια πολύ καλή φίλη που οι γονείς της χώρισαν επειδή η μαμά της έκανε σχέση με άλλον. Για χρόνια αυτό το κορίτσι και ο αδερφός της, άκουγαν από τον πατέρα τους “Η μάνα σας που έφυγε γιατί βρήκε γκόμενο”. Επί 10 χρόνια η ίδια κασέτα. Η μάνα τους όμως “που βρήκε γκόμενο”, έμενε κανονικά με τα παιδιά, τα φρόντιζε, τα πήγαινε στις δραστηριότητές τους, στα φροντιστήρια και στα σχολεία τους, τα διάβαζε και είχε με τα παιδιά της μια φυσιολογική ζωή. Μια ζωή που δεν είχε με τον σύζυγο γι΄αυτό και έγινε πρώην. Ναι, φταίει. Μόνο που φταίει επειδή απάτησε τον άντρα της. Όχι τα παιδιά της. Η πικρία του όμως δεν τον άφηνε να το δει και για χρόνια γέμιζε τη ζωή των παιδιών με το κέρατο της δικής του. Ώσπου και εκείνα μεγαλώνοντας, απηύδησαν και απομακρύνθηκαν. Παρ όλα αυτά, ούτε τότε κατάλαβε το λάθος του. Αντιθέτως, στο ”Η μάνα σας που έφυγε γιατί βρήκε γκόμενο” προστέθηκε το “Αχάριστα παιδιά, πήραν το μέρος της μάνας τους που βρήκε γκόμενο”. Ο άνθρωπος αυτός επί 10 χρόνια πατούσε το “Replay” βάζοντας μονίμως τη ζωή του στο “Rewind”. Γιατί η εμμονή του να δείξει στα παιδιά πόσο κακή ήταν η μητέρα τους, τον έκανε να τους δείχνει τελικά, πόσο κακός ήταν ο ίδιος. Όσο δίκιο και αν είχε το έχανε. Μαζί και τα παιδιά του…

Η κρίση δεν είναι μόνο το χρέος

Aπό το 2010 ώς την αρχή του 2015 αλλάξαμε πολύ. Οχι μόνο ατομικά, αλλά και συλλογικά, σαν κοινωνία. Για πολλούς, η κρίση βιώθηκε σαν καταστροφή· έχασαν τη δουλειά τους, είδαν την επιχείρησή τους ή το επιτήδευμά τους να φθίνει, δεν καταφέρνουν να τα φέρουν βόλτα, αισθάνονται ότι χάνουν την αξιοπρέπειά τους. Για πολλούς περισσότερους η κρίση σήμανε την συρρίκνωση των προσδοκιών και την αδυναμία σχεδιασμού του μέλλοντος, σήμανε την είσοδό τους σε μια περιοχή φόβου και επισφάλειας, ακόμη κι αν διατηρούν τη δουλειά τους, ακόμη κι αν μπορούν να συντηρήσουν κάποιο ευπρεπές επίπεδο διαβίωσης. Για μια μερίδα, μάλλον την πιο ολιγάριθμη, η κρίση δεν άλλαξε τις ορίζουσες του βίου, αλλά ακόμη κι αυτοί κατά βάθος δεν έχουν μείνει ανέπαφοι συναισθηματικά και διανοητικά.

Ολες αυτές οι ατομικότητες, διαφοροποιημένες ποιοτικά και με διαφορετική ένταση, επηρεαζόμενες από εξωχώριες επιδράσεις, από καχεκτικούς θεσμούς προστασίας και δικαιοσύνης, συνθέτουν στην αυγή του 2015 μια κοινωνία πολύ διαφορετική από την κοινωνία προ του 2010. Πρόκειται καταρχάς για μια κοινωνία που έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό τις αυταπάτες και τα αυτονόητα της προ κρίσης εποχής· ταυτοχρόνως, έχει κλονιστεί το αξιακό σύστημα, έστω αυτό της άκοπης ευμάρειας και της πίστης στην γραμμική πρόοδο, μαζί ωστόσο με θεμιτές προσδοκίες και κανονικότητες, ιστορικά θεμελιωμένες. Το έδαφος τρέμει.

Παύλος Νιρβάνας…………«το μοιρασμένο φλουρί»

……………..ένα Πρωτοχρονιάτικο διήγημα

Την Πρωτοχρονιά είθισται να ανταλλάσσουμε ευχές με εκφράσεις οι οποίες έχουν καταστεί στερεότυπες και δεν αποδίδουν το πραγματικό νόημα της έλευσης του νέου έτους. Φέτος θα ευχηθούμε με ένα χρονογράφημα του μεγάλου λογοτέχνη Παύλου Νιρβάνα με τίτλο «Το μοιρασμένο φλουρί». Ο Παύλος Νιρβάνας (ψευδώνυμο του Πέτρος Αποστολίδης) γεννήθηκε στην Μαριούπολη της Ουκρανίας το 1866 και πέθανε στην Αθήνα στις 28 Νοεμβρίου 1937. Υπήρξε εκ των μεγαλύτερων ηθογράφων της εποχής, προσωπικός φίλος του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και τα έργα του χαρακτηρίζονται από λυρισμό και συμβολισμούς.

—————————————-

Το πρώτο φλουρί της βασιλόπιτας που μου ‘πεσε – ένα αληθινό φλουρί, γιατί ο πατέρας μου τον καιρό εκείνο, πριν φτωχύνει ακόμη, όπως φτώχυνε στα υστερνά του, συνήθιζε να βάζει στη βασιλόπιτα του σπιτιού μας μια χρυσή εγγλέζικη λίρα- βγήκε μοιρασμένο. Πώς έρχονται τα πράματα καμιά φορά! Ο πατέρας μου, όρθιος μπροστά στο αγιοβασιλιάτικο τραπέζι, έκοβε την πίτα, ονοματίζοντας κάθε κομμάτι ξεχωριστά, πριν κατεβάσει το μεγάλο μαχαίρι του ψωμιού. Αφού έκοψε το κομμάτι του σπιτιού, των αγίων, το δικό του και της μητέρας μου, πριν αρχίσει τα κομμάτια των παιδιών, σταμάτησε σαν να θυμήθηκε κάτι.

«Ξεχάσαμε» είπε «το κομμάτι του φτωχού. Αυτό έπρεπε να’ ρθει ύστερ’ απ’ τους αγίους. Ας είναι όμως……θα το κόψω τώρα και ύστερα θ’ αρχίσω τα παιδιά. Πρώτα ο φτωχός». 

Μοιραστείτε απλόχερα τη γνώση

Η γνώση μοιάζει με την ψυχή... Όσα τείχη κι αν χτίσεις γύρω της, εκείνη πάντα θα βρίσκει τον τρόπο να ξεγλιστράει και να ταξιδεύει ελεύθερη όπου την χρειάζονται περισσότερο! θα πρέπει να νιώθουμε ευλογημένοι που περνάει μέσα απο μας, αλλά θα ήταν αστείο να την θεωρήσουμε ποτέ προσωπικό μας κτήμα!

Η γνώση ανήκει μονο στον δημιουργό, όλοι εμείς μικροί και μεγάλοι δάσκαλοι-μικροί και μεγάλοι μαθητές είμαστε απλώς το μέσον που έχει επιλέξει για να διοχετεύσει τις πληροφορίες που θα βοηθήσουν στην εξέλιξη της ανθρωπότητας! Αν η γνώση έρθει σε κάποιον, σημαίνει οτι την αξίζει κι οτι έχει δουλέψει γι'αυτήν σε πολλαπλά επίπεδα!

Αντίθετα, αν η εξέλιξη της γνώσης αυτής γλιστράει ξαφνικά μέσα απο τα χέρια μας και πάει αλλού, τότε σημαίνει οτι μάλλον κάτι κάναμε λάθος στη διαχείρισή της! Κι αυτό είναι εντάξει, λάθη συμβαίνουν κάθε μέρα... Αρκεί να βρούμε το σθένος και να τα δούμε καταπρόσωπο... Να τολμήσουμε να τα αντιμετωπίσουμε.

Έλα στη θέση του άλλου

Καθημερινά, στην ιδιωτική αλλά και στην επαγγελματική μας επικοινωνία με τους άλλους, ερχόμαστε σε μια μικρή ή μεγάλη αντιπαράθεση. Μέλη της οικογένειας, σύντροφοι, συγγενείς, φίλοι, γείτονες, πωλητές, συνεργάτες, συνάδελφοι, πελάτες, ακόμη και άγνωστοι που π.χ. τράκαραν το αυτοκίνητό μας. Ξεκινά από τα πιο απλά, μικρά και αθώα πράγματα και φθάνει ως τα μεγάλα και σύνθετα.

Δεν είναι σπάνιες οι φορές που  η επικοινωνία αυτή καταλήγει σε παρεξήγηση, διαπληκτισμό, λογομαχία, διαμάχη, καυγά ακόμη και σε βίαιες ενέργειες. Και όμως. Ένα μέρος  από αυτές τις δυσάρεστες συνέπειες θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν κάναμε κάτι απλό: Αντί να ταμπουρωνόμαστε πίσω από τις θέσεις μας, που εκείνη την στιγμή πιστεύουμε ακράδαντα πως είναι σωστές και για αυτό τις υπερασπιζόμαστε με όλα τα μέσα, να βλέπαμε το επίμαχο θέμα όχι από τη δική μας αλλά από τηνοπτική γωνία του άλλου. Να αλλάζαμε προς  στιγμή τους ρόλους μας και να φέρναμε τον εαυτό μας στην θέση του.

Συρία: 30 βυζαντινά ψηφιδωτά εκλάπησαν από τους τζιχαντιστές

Ένα από τα 30 ψηφιδωτά που έχουν κλαπεί από την αρχαία πόλη της Απάμειας –σημερινή Χαμά.(Σύλλογος προστασίας αρχαιολογικής κληρονομιάς Συρίας)- κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση

Στις παρυφές της Ιεραπόλεως- Manbij, στη βόρεια Συρία, ένας γεωργός ονόματι Φάντι καθώς όργωνε το χωράφι του ανακάλυψε έναν αρχαίο τάφο. Όταν μετακίνησε την πλάκα, αγγεία, νομίσματα και χρυσά περιδέραια γέμισαν τα χέρια του.

Η χαρά του δεν κράτησε πολύ. Σύντομα το νέο έφθασε στα αυτιά των τζιχαντιστών που είχαν καταλάβει την περιοχή και τον επισκέφτηκαν στο σπίτι του, αφού άρπαξαν τα λάφυρα τον πίεσαν να τους δείξει τον τάφο.

Δύο μέρες χρειάστηκαν για να τον ξεσηκώσουν τελείως. Ξεκόλλησαν πλάκες, ψηφιδωτά και αρχαία μάρμαρα για να τα πουλήσουν.

Μόνον εσύ μπορείς να κάνεις τον εαυτό σου να υποφέρει. Όλα είναι έτσι όπως είναι, είτε το καταλαβαίνεις είτε όχι.

«Αν ένα γεγονός είναι πέρα από το δικό σου έλεγχο, τότε πώς είναι δυνατό να αναλάβεις την ευθύνη γι' αυτό»; ρώτησε τη φωνή.

«Αν πάντοτε αναλαμβάνεις την ευθύνη, τότε αποκτάς την ικανότητα να εστιάζεις την ενέργειά σου στο να βρίσκεις λύσεις. Μ' αυτόν τον τρόπο δημιουργείς κάτι θετικό μέσα από μια δύσκολη κατάσταση και μπορείς πια να δεις ξεκάθαρα πως κάθε αντιξοότητα προσφέρει μια ευκαιρία. Η ευκαιρία πάντα υπάρχει, μέσα σε κάθε αναποδιά, αλλά αν σπαταλάς όλη σου την ενέργεια στο να βρεις πού είναι το λάθος ή στο πώς θα μοιράσεις τις ευθύνες, τότε η ευκαιρία αυτή θα μείνει ανεκμετάλλευτη και εσύ δε θα τη δεις ποτέ».

«Μα δεν είναι σημαντικό να δώσεις ένα μάθημα σε κάποιον που είναι ανεύθυνος; Αλλιώς πώς θα μάθει»;

Δεν είσαι εσύ υπεύθυνος για την ανευθυνότητα των άλλων. Το σημαντικό νια σένα είναι να μαθαίνεις από τις ανεύθυνες πράξεις των άλλων. Αν κάποιος σου κλέψει κάτι που για σένα είναι πολύτιμο, τότε ο θυμός και η αγανάκτηση θα σε σπρώξουν να απαιτήσεις ικανοποίηση, να κάνεις τον κλέφτη να πληρώσει. Φωνάζεις «ποιος φταίει»; και το φταίξιμο ξεκινάει από την προϊστορία του κατηγορούμενου και φτάνει ως την κυβέρνηση και την κοινωνία ολόκληρη».

ΝΟΜΟΣ V...Δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά ενέργεια, γιατί Θεός είναι ζωή

Δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά ενέργεια, γιατί Θεός είναι ζωή. Δύο ενέργειες συναντώνται στον άνθρωπο, πέντε όμως επίσης είναι παρούσες. Για κάθε μια βρίσκεται ένα κεντρικό σημείο επαφής. Η σύγκρουση των ενεργειών αυτών με δυνάμεις και των δυνάμεων μεταξύ τους προκαλούν τις σωματικές ασθένειες του ανθρώπου. Η σύγκρουση της πρώτης και της δεύτερης εμμένει επί αιώνες ωσότου φθάσουμε στην κορυφή του όρους- την κορυφή του πρώτου μεγάλου όρους. Η μάχη μεταξύ των δυνάμεων δημιουργεί όλες τις ασθένειες, όλα τα δεινά και τους σωματικούς πόνους που αναζητούν απελευθέρωση δια του θανάτου. Οι δύο, οι πέντε και έτσι οι επτά, και ακόμη εκείνο που δημιουργούν, κατέχουν το μυστικό. Αυτός είναι ο πέμπτος Νόμος της Θεραπευτικής μέσα στον κόσμο της μορφής. Αυτός ο νόμος αφορά το φυσικό πεδίο (παχυλό και αιθερικό) και τ’ αποτελέσματα που προκαλεί η σύγκρουση μεταξύ των ενεργειών και των δυνάμεων μέσα στο φυσικό σώμα.

ΝΟΜΟΣ IV...Τόσο οι φυσικές όσο και οι ψυχολογικές ασθένειες, έχουν τις ρίζες τους στο καλό, το ωραίο, και το αληθινό

Τόσο οι φυσικές όσο και οι ψυχολογικές ασθένειες, έχουν τις ρίζες τους στο καλό, το ωραίο, και το αληθινό. Είναι μια παραμορφωμένη αντανάκλαση των θείων δυνατοτήτων.   Η αποτυχημένη ψυχή που ζητά πλήρη έκφραση κάποιου θείου χαρακτηριστικού ή εσωτερικής πνευματικής πραγματικότητας, προκαλεί μέσα στην ουσία των περιβλημάτων της ένα σημείο τριβής.  Πάνω σ’ αυτό το σημείο εστιάζονται τα μάτια της προσωπικότητας κι αυτό οδηγεί στην ασθένεια.  Η τέχνη του θεραπευτού ασχολείται με την ανύψωση των προς τα κάτω εστιασμένων ματιών προς την ψυχή, τον Θεραπευτή που είναι μέσα στη μορφή.  Το πνευματικό ή τρίτο μάτι τότε κατευθύνει την θεραπευτική δύναμη και όλα έχουν καλώς.  Ο 4ος Νόμος δίνει την αιτιολογία όλων των ασθενειών οποιασδήποτε φύσεως και οποιασδήποτε εποχής στην ιστορία της ζωής της ανθρώπινης φυλής.

ΝΟΜΟΣ ΙΙΙ... Οι ασθένειες είναι αποτέλεσμα της βασικής συγκεντρώσεως της ζωικής ενέργειας του ανθρώπου

ΝΟΜΟΣ ΙΙΙ

  Οι ασθένειες είναι αποτέλεσμα της βασικής συγκεντρώσεως της ζωικής ενέργειας του ανθρώπου.  Από το πεδίο όπου εστιάζονται οι ενέργειες αυτές προέρχονται οι αποφασιστικές εκείνες συνθήκες που προκαλούν κακή υγεία, και οι οποίες συνεπώς εκδηλώνονται σαν ασθένεια ή σαν απαλλαγή απ’ την ασθένεια.

Ο 3ΟΣ ΝΟΜΟΣ ΘΈΤΕΙ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΊΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΉΣ ΣΕ ΜΙΑ ΥΓΙΉ ΒΆΣΗ.

Μας βεβαιώνει ότι όπου η συνείδηση του ανθρώπου, εστιάζεται εκεί η ενέργεια της ζωής συγκεντρώνει τις δυνάμεις της.

1. Μερικοί τύποι ασθενειών που μπορούν να προκληθούν από συγκέντρωση της Δυνάμεως της ζωής πάνω στο αστρικό πεδίο.

Όλες οι μορφές της νοσηράς καταστολής και μια πολύ αυστηρά επιβολή αναγκαστικής σιγής όσον αφορά θεμελιώδεις συγκινήσεις, μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρές διαταραχές του ήπατος, σε συνεχείς γαστρικές δυσχέρειες και σε καρκίνο.

ΝΟΜΟΣ ΙΙ...Η ασθένεια είναι το αποτέλεσμα τριών επιδράσεων και υπόκειται σ’ αυτές

 Πρώτον: Το παρελθόν του ανθρώπου για το οποίον πληρώνει το τίμημα παλαιών σφαλμάτων. 

Δεύτερον: Η κληρονομιά του, κατά την οποία μερίζεται με όλο το ανθρώπινο γένος εκείνα τα μολυσμένα ρεύματα ενέργειας, που είναι ομαδικής προελεύσεως. 

Τρίτον: Μερίζεται μαζί με όλες τις φυσικές μορφές εκείνο που ο Κύριος της Ζωής επιβάλλεται στο σώμα Του. 

Οι τρεις αυτές επιδράσεις ονομάζονται «ο Αρχαίος Νόμος Μερισμού του Κακού».