Το trend με τις αξύριστες μασχάλες εξαπλώνεται και στο μπικίνι!

Εδώ και αρκετό καιρό, κυρίως στις Η.Π.Α αλλά και σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης, έχει αρχίσει και επικρατεί η επανάσταση της γυναικείας τριχοφυΐας. 

Αναλυτικότερα, οι γυναίκες αποφάσισαν να αφήσουν κάτω τα ξυραφάκια, τις ταινίες αποτρίχωσης ή να διακόψουν τα λέιζερ και να ζήσουν αποδεχόμενες πλήρως τις σωματικές σου ιδιότητες, ανάμεσα στις οποίες είναι και η τριχοφυΐα.

Η τάση αυτή, της «γυναικείας τριχοφυΐας» άρχισε από τις μασχάλες και οι οπαδοί της το έχουν επεκτείνει και στην περιοχή του αιδοίου. Οι γυναίκες που την ακολουθούν μάλιστα, μοιράζονται φωτογραφίες τους στο instagram και γενικότερα στα social media ενώ μιλούν για μία γενικότερη απελευθέρωση και απαγκίστρωση από τα βίαια αισθητικά πρότυπα της εποχής.

Την αρχή της ανάπτυξης τριχοφυΐας στο αιδοίο έκανε η ηθοποιός Amber Rose, η οποία ξεκίνησε το «κίνημα του θάμνου» και φωτογραφήθηκε σε άκρως προκλητικές πόζες, τις οποίες και δημοσίευσε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram.

Οι οπαδοί του εν λόγω κινήματος δηλώνουν, μετά και την δερματολογική διαβεβαίωση ότι δεν τίθεται θέμα μόλυνσης ή αρρώστιας, πως θα συνεχίσουν ακάθεκτες κόντρα στα αισθητικά και συνάμα κοινωνικά στερεότυπα της εποχής.

Το μόνο που μένει να δούμε λοιπόν είναι κατά πόσο όλες οι γυναίκες θα ανταποκριθούν σε αυτό το κάλεσμα αλλά και την αντίδραση των αντρών απέναντι τους.

Λιαντίνης: «Είμαστε απλοί και καθαροί - όπως απλός είναι κι ο κόσμος. Τι ζητάμε; Μια γυναίκα...

«Είμαστε απλοί και καθαροί - όπως απλός είναι κι ο κόσμος. 

Τι ζητάμε; 

Μια γυναίκα τώρα -μεγαλώσαμε πια- απλή σαν κι εμάς, ένα σπιτάκι για μην κρυώνουμε το χειμώνα, σαν τα πουλιά στο δρυμό, μια ταπεινή εργασία, για να ταΐζουμε ψωμάκι και Θασίτικη ελιά τα παιδάκια που αύριο θα μας δώσει η θεία χάρη της ζωής. 

Και κάτι ακόμα, που δεν τόλεγα πολυτέλεια: 

Χουάν Ροδρίγεθ Καμπρίγιο: Η Ανακάλυψη της Καλιφόρνια

  Το 1521, ο Ισπανός κονκισταδόρος Ερνάν Κορτέζ, καταλαμβάνει την πρωτεύουσα πόλη των Αζτέκων, Τενοτστιτλάν, και καταλύει την Αυτοκρατορία τους. Οι Ισπανοί, είχαν εξαπλωθεί πλέον και στο Μεξικό, εγκαθιδρύοντας στην περιοχή το Βασίλειο της Νέας Ισπανίας το οποίο συμπεριλάμβανε όλες τις Ισπανικές αποικίες του Νέου Κόσμου μέχρι τότε, και είχε ως Βασιλιά, τον Βασιλιά της Ισπανίας. Το 1535, η Νέα Ισπανία, γίνεται Αντίβασίλειο της Ισπανικής Αυτοκρατορίας και ως πρώτος Αντιβασιλέας της, ορίζεται ο Αντόνιο δε Μεντόθα. Μέχρι εκείνη την εποχή, οι Ισπανοί, αγνοούσαν για το τι υπήρχε βορειότερα του Μεξικό. Η πιθανότητα όμως βόρεια των Ισπανικών ανακαλύψεων να υπάρχει θάλασσα, δημιούργησε τον θρύλο του Πορθμού του Ανιάν μέσω του οποίου συνδεόταν ο Ατλαντικός με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Στην σπουδαιότητα μιας τέτοιας ανακάλυψης, ο Αντόνιο δε Μεντόθα, ανέθεσε την εξερεύνηση των Αμερικανικών ακτών του Ειρηνικού, βορειότερα των Ισπανικών αποικιών, στον Χουάν Ροδρίγκεζ Καμπρίγιο

   Ο Καμπρίγιο γεννήθηκε πιθανότατα στην Πορτογαλία (οι ιστορικοί ερευνητές ερίζουν για το αν γεννήθηκε στην Πορτογαλία ή στην Ισπανία) με την χρονολογία γέννησης του να μην είναι τεκμηριωμένη (εκτιμάται πως γεννήθηκε περίπου το 1499). Υπηρέτησε το Ισπανικό Στέμμα και σε νεαρή ηλικία, το 1521, συμμετείχε στην κατάκτηση του Τενοτστιτλάν υπό τον κονκισταδόρο Ερνάν Κορτέθ, καθώς και στην κατάκτηση των νοτιότερων περιοχών, εκεί που σήμερα βρίσκονται οι χώρες της Ονδούρα, του Σαν Σαλβαδόρ και της Γουατεμάλας όπου και εγκαταστάθηκε. Το 1530, άρχισε να αποκτά σημαντικά κέρδη από την εξόρυξη χρυσού εκμεταλλευόμενος το σύστημα της ενκομιένδα, η οποία ήταν μια πρακτική των Ισπανών προς τους ιθαγενείς, αναγκάζοντας τους να αποτίουν φόρο τιμής προς τον Ισπανό Βασιλιά. Ο Καμπρίγιο, εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την πρακτική αυτή, χωρίζοντας τις οικογένειες των ιθαγενών, επιβάλλοντας στους άνδρες να εργάζονται στην εξόρυξη χρυσού και στις γυναίκες να υπηρετούν τους λειτουργούς του Αντιβασιλείου και τους ναυτικούς. Μέχρι που το 1542, ο Αντιβασιλέας του ανέθεσε την εξερεύνηση βόρεια των δυτικών ακτών του Μεξικό. 

Το νησί που μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει αχρωματοψία. Τα βλέπουν όλα ασπρόμαυρα και υποφέρουν από το φως του ήλιου

Ένα μικροσκοπικό κοραλλιογενές νησάκι του Ειρηνικού Ωκεανού, είναι γνωστό ως το «Νησί της Αχρωματοψίας», επειδή ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν μπορεί να διακρίνει χρώματα, παρά μόνο τις αποχρώσεις του γκρι.

Αν και η αχρωματοψία παγκοσμίως πλήττει έναν στους 30.000 ανθρώπους, στο νησάκι Pingelap, το 10% του πληθυσμού έχει σπάνιο τύπο αχρωματοψίας και το 30%  έχει το γονίδιο, αλλά όχι τα συμπτώματα. Το ποσοστό είναι εξωφρενικό και φυσικά υπάρχει εξήγηση.
Το φαινόμενο άρχισε το 1775, όταν ένα καταστροφικό τσουνάμι χτύπησε το νησί, εξολοθρεύοντας σχεδόν όλους τους κατοίκους. Κατάφεραν να επιζήσουν μόνο 20 άτομα, ανάμεσα στο οποία ήταν και ο βασιλιάς τους, Nanmwarki Mwanenihsed, που έπασχε από αχρωματοψία. Ο βασιλιάς έκανε πολλά παιδιά, με σκοπό να αυξήσει τον πληθυσμό, ο οποίος τώρα ανέρχεται περίπου στους 250 κατοίκους.
Το σπάνιο γονίδιο που προκαλούσε το πρόβλημα στην όραση πέρασε από γενιά σε γενιά.

Παρόλο που συνήθως οι άνθρωποι με αχρωματοψία δεν μπορούν να διακρίνουν βασικά χρώματα, όπως το κόκκινο και πράσινο ή το μπλε και κίτρινο, οι κάτοικοι του Pingelap, που έχουν την πάθηση, δεν βλέπουν ούτε άλλες αποχρώσεις και για αυτούς ο κόσμος είναι ασπρόμαυρος. Επίσης, έχουν ευαισθησία στο φως και γενικότερα η όρασή τους δεν είναι καλή.

Δίκαιο και πράσινα άλογα

  Ιούλιος 17, 2017. 22:37  

Νόμιζε κανείς πως ύστερα από όσα έγιναν στις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας θα υπήρχε τουλάχιστον πολυετής ψυχρότητα μεταξύ τους.

Τώρα, ακούμε πως μέχρι τέλους του χρόνου,  υπουργοί των δύο χωρών θα συζητήσουν με σκοπό τη συμφωνία για το φυσικό αέριο (αγωγοί, μεταφορά κ.λπ.).

Ύστερα από την κατάρριψη του ρωσικού πολεμικού αεροπλάνου από την Τουρκία, κάποιοι ανέμεναν να προελάσει η ξανθή φυλή προς την Άγκυρα.

 Μετά από λίγο καιρό,  άρχισαν να συζητούν για τη διέλευση αγωγών φυσικού αερίου, για πώληση ρωσικών πυραύλων S400 στην Τουρκία κ.λπ.

ΤΗΦΩΕΑΣ Ή ΤΥΦΩΝΑΣ Β΄ μέρος

ΤΗΦΩΕΑΣ Ή ΤΥΦΩΝΑΣ A΄ μέρος

Την περιγραφή της μάχης ανάμεσα στον βροντορίχτη Δία και τον φιδόμορφο Τυφώνα, δίνει και ο Ησίοδος:

«Και θα γινότανε κακό αγιάτρευτο τη μέρα εκείνη
και θα βασίλευε ο Τυφώνας στου; Αθάνατους και τους θνητούς,
αν γρήγορα δε το ‘νιωθε ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων.
Και βρόντησε ξερά και δυνατά, και γύρω η γη
φρικτά αντιβόησε και ο πλατύς ο ουρανός επάνω
κι ο πόντος και του Ωκεανού το ρέμα και τα τάρταρα της γης.
Κι από τα πόδια τα αθάνατα του βασιλιά, καθώς κινούσε,
έτρεμε ο μέγας Όλυμπος. Και στέναζε μαζί κι η γη. 

Και πύρωμα που ερχόταν κι απ’ τους δυο το μελανό κατείχε πόντο,
πύρωμα της βροντής, της αστραπής, και της φωτιάς που έβγαινε απ’ το τέρας,
των ορμητικών ανέμων, του κεραυνού που φλέγεται.

Έβραζε όλη η γη κι ο ουρανός κι η θάλασσα.

Μεγάλα κύματα μαίνονταν πλάι στις ακτές, από παντού ολόγυρα,
απ’ την ορμή των αθανάτων και άσβεστος σεισμοσηκώθηκε.

Από το βρόντο τον ασίγαστο κι απ’ το σκληρό αγώνα
τρόμαξε ο Άδης που βασιλεύει στους νεκρούς κάτω απ’ τη γη
και οι τιτάνες μες τα τάρταρα που γύρω απ’ τον Κρόνο είναι.

Κι όταν κορύφωσε ο Δίας την ορμή του και τα όπλα πήρε,
τη βροντή, την αστραπή, τον αιθαλώδη κεραυνό,
τον χτύπησε πηδώντας απ’ τον Όλυμπο.

Κι έκαψε ολόγυρα όλα τα’ ανείπωτα κεφάλια του φοβερού θεριού.
Κι αφού το δάμασε με χτυπήματα μαστιγώνοντάς το,
σωριάστηκε ο Τυφώνας πληγωμένος, και στέναζε η πελώρια γη. 

ΤΗΦΩΕΑΣ Ή ΤΥΦΩΝΑΣ A΄ μέρος

Ένα από τα φοβερότερα τέρατα που εμφανίστηκαν πάνω στη γη ήταν ο Τυφωέας ή αλλιώς Τυφώνας. Ήταν δυνατότερο κι απ’ τους θεούς. Δυνατότερο ακόμη κι από τν βασιλιά τον θεών, τον Δία, τον οποίο σύμφωνα με τη μυθολογία μας προς στιγμήν νίκησε. Το μύθο του Τυφώνα θα διαπραγματευτούμε σ’ αυτή τη δημοσίευση.

Σαν οι θεοί νίκησαν πρώτα τους Τιτάνες (*1), που τους γκρέμισαν στο σκοτεινό Τάρταρο και μετά τους Γίγαντες (*2), που τους εξολόθρευσαν, η Γη θύμωσε πολύ για το χαμό των παιδιών της. Για να εκδικηθεί τους Ολύμπιους, ενώθηκε με τον Τάρταρο κι έτσι γέννησε στην Κιλικία ένα τέρας, τον Τυφώνα, που ήταν απ’ τη μέση και πάνω άντρας, ενώ απ’ τη μέση και κάτω δράκοντας.

Ο Τυφώνας είχε πελώριο ανάστημα και απεριόριστη αντοχή. Υπήρξε ο δυνατότερος γιος της Γης. Ο Απολλόδωρος μας αναφέρει πως ήταν ψηλότερος κι από τα ψηλότερα βουνά, με το κεφάλι του να αγγίζει τ’ άστρα. Κι όταν άπλωνε τα χέρια του, το ‘να άγγιζε την Ανατολή και τ’ άλλο τη Δύση. Ολόκληρο το σώμα του καλυπτόταν με φτερά κι από τους μηρούς πρόβαλλαν πολυάριθμες οχιές, που τον κάλυπταν μέχρι το κεφάλι και οποίες σφύριζαν απαίσια. Τόσο οι τρίχες της κεφαλής του, όσο και της γενειάδας ήσαν χοντρές σαν παλαμάρι καραβιού. Σ’ όλο του το σώμα ήταν διάσπαρτες εκατό δρακοκεφαλές, οι οποίες από τα μάτια έβγαζαν φωτιές κι από το στόμα συριγμό που σου πάγωνε το αίμα. 

Δεν είναι περίεργο και τρελό το να πάω να μιλήσω σε κάποια άγνωστη;

Την ίδια σκέψη έχουν οι περισσότεροι άντρες. Το να μπορείς όμως να έχεις το «κοινωνικό κουράγιο» για να το κάνεις αυτό, είναι ό,τι πιο σημαντικό για μπορείς να γνωρίζεις συνεχώς και επιτυχημένα νέες ελκυστικές γυναίκες. Είναι πολύ πιο σημαντικό από την εμφάνιση, τα χρήματα, την ευστροφία, τα ενδιαφέροντα σου κτλ.

Αν δεν δημιουργήσεις την κοινωνικές ευκαιρίες, πως θα έχεις έστω και την παραμικρή πιθανότητα για να φλερτάρεις με τις γυναίκες που σου αρέσουν;

Το άγχος προσέγγισης, το κοινωνικό άγχος, το σεξουαλικό άγχος και γενικά το άγχος, είναι αυτό που σε κρατάει πίσω και εκμηδενίζει τις ευκαιρίες και τις πιθανότητές σου για νέες γνωριμίες. Το καλό ωστόσο είναι ότι μπορείς να ξεπεράσεις αυτό το άγχος, ή έστω να μπορείς να το ξεπερνάς μέχρι το σημείο που χρειάζεται για να μπορείς να γνωρίσεις νέες γυναίκες.

Τι είναι όμως το άγχος προσέγγισης; Είναι μια βιοχημική αντίδραση που λαμβάνει χώρα στο σώμα σου. Όταν δηλαδή βρεθείς σε καταστάσεις που θα σου προκαλέσουν άγχος, τότε το σώμα σου επειδή νιώθει εκ φύσεως την ανάγκη να σε προστατέψει από μια ανεπιθύμητη κατάσταση, προκαλεί μια αντίδραση γνωστή ως και «fight or flight response». Δηλαδή του να μείνεις εκεί και να «παλέψεις» ή να το βάλεις στα πόδια. Αυτό γίνεται και σε περιπτώσεις που ο «κίνδυνος» είναι μόνο ψυχολογικός, και όχι σωματικός.

Είναι μια άκρως φυσιολογική λειτουργία του ανθρώπου. Δυστυχώς όμως το να πας να μιλήσεις σε μια άγνωστη γυναίκα, το βλέπει λανθασμένα ως απειλή (λόγω των ενδεχόμενων συνεπειών) και έτσι δημιουργεί αυτήν την αντίδραση, η οποία δεν σε βοηθάει καθόλου στο να κάνεις νέες γνωριμίες!

Η Κάβλα Βρίσκεται Στη Σιωπή

Ατέλειωτες ώρες με γέλια, λέξεις μοιρασμένες με άτομα που θεωρούμε δικά μας. Στιγμές που θα ήθελες να παγώσει ο χρόνος και να απολαμβάνεις ξανά και ξανά. Τις αναπολείς σε στιγμές σιωπηλές και τις χρειάζεσαι όταν δεν έχεις κάτι άλλο να μοιραστείς, παρά μόνο την ανάγκη σου αυτή για επικοινωνία. Χρωματίζεις την μουντάδα της καθημερινότητας μ’ εκείνες τις λέξεις που καμιά φορά δεν χρειάζεται να τις πεις καν στα δικά σου άτομα. Βλέπεις εκείνα ξέρουν πολύ καλά να διαβάζουν και τη σιωπή σου. 

Πόση κάβλα μπορεί να κρύβεται σε μία τόσο απλή λέξη αλλά και τόσο σύνθετη;! Επικοινωνία. Τι πιο ουσιώδες από το να επικοινωνείς με άτομα που σε αγγίζουν δίχως καν να προσπαθούν. Μπορείς να νιώσεις ο εαυτός σου, να ρίξεις τις άμυνες των κατεστημένων σου και να πεις όλα εκείνα που σκέφτεσαι και μπορεί να σε κάνουν να φανείς χαζός. Ξέρεις ότι δεν υπάρχουν ταμπέλες σε τέτοιες επικοινωνίες. Ζεις την κάθε στιγμή και λες κάθε σου σκέψη, ακόμα και εκείνες που αν τις άκουγε κάποιος ξένος μπορεί να φαινόταν ως προσβολή ή κάτι τέτοιο. Μπορείς να εκφραστείς, να νιώσεις την ελευθερία σε κάθε άκυρη λέξη που θα βγει από μέσα σου και νιώθεις όμορφα. Νιώθεις ελεύθερος. Νιώθεις απελευθερωμένος απ’ όλη αυτή την ρουτίνα που σου απαγορεύει ή σε ταξινομεί σε ταμπέλες που δεν σε αντιπροσωπεύουν καν.

Γνωρίζεις ότι δεν μπορείς να κριθείς από αυτού του είδους την επικοινωνία γιατί πολύ απλά τα άτομα απέναντί σου ζητούν και δίνουν τα ίδια πράγματα με σένα. Ακόμα και όταν οι λέξεις δεν μπορούν να ολοκληρώσουν την επικοινωνία υπάρχει και κάτι ακόμα πιο ουσιώδες, πιο βαθύ, που απ’ αυτό καταλαβαίνεις το δέσιμο που έχεις με εκείνα τα άτομα. Η σιωπή. Πως μπορείς να διαχειριστείς μια σιωπή; Φαντάζει δύσκολο. Ίσως βασανιστικό ή ακόμα και εμμονική. Και όμως υπάρχουν στιγμές που επικοινωνείς ακόμα και μ’ εκείνη. 

ΘΥΜΟΣ ΑΔΗΝ

Ο Θύμος αδένας βρίσκεται πίσω από την κορυφή και στο κέντρο του στέρνου. Για πολλά χρόνια επιστεύετο ότι η λειτουργία του είχε σχέση με την ανάπτυξη και μετά την εφηβεία ατροφούσε. Σύγχρονες έρευνες όμως αποκαλύπτουν την σημαντική ανοσολογική λειτουργία του έως το τέλος της ζωής μας. Σχετικά πρόσφατα έγινε κατανοητή η μεγάλη σημασία του θύμου αδένα στην αντιμετώπιση του καρκίνου και στο ανοσοποιητικό. Σε όλα τα θηλαστικά υπάρχει μια πτώση της δραστηριότητος του θύμου, όσο περνούν τα χρόνια και μια αντίστοιχη αύξηση στον ρυθμό του καρκίνου.

Όσο πιο πολύ ενισχύσουμε την δραστηριότητα του θύμου, τόσο θα μεγαλώνει η ικανότητά μας για αποφυγή του καρκίνου.

Μέσα σε μια ημέρα ισχυρής μόλυνσης από ξαφνική ασθένεια, εκατομμύρια λεμφοκύτταρα καταστρέφονται και ο θύμος αδένας συρικνούται στο μισό του μέγεθος. Η επίδραση του στρες και ιδίως των αρνητικών συναισθημάτων στον θύμο, ήταν γνωστή από την αρχαιότητα.

Έτσι στην Ιλιάδα (Ραψωδία Ζ!) ο Όμηρος χρησιμοποιεί την λέξη «θυμοφθόρες» για να υποδηλώσει λέξεις στενάχωρες που δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα (φθείρουν τον θύμο). 

Μια άλλη σημαντική λειτουργία του θύμου αδένα, είναι αυτή του ελέγχου της ροής της βιοενέργειας στο αιθερικό μας σώμα. Έτσι αν ο θύμος αδένας επηρεαστεί από κάποιο αίτιο, π.χ. στρες, συρικνούται με συνέπεια να υπολειτουργεί, η ροή της βιοενέργειας να μην είναι ομαλή, οπότε να είμαστε ευπρόσβλητοι σε ασθένειες ή τραυματισμούς. Για να δημιουργηθεί μια ασθένεια στο φυσικό μας σώμα ή ακόμη και ένας τραυματισμός, πρέπει απαραίτητα να υπάρχει μια διαταραχή ή μείωση της ροής της βιοενέργειας στο αιθερικό μας σώμα. Σχετικά πρόσφατα έχει διαπιστωθεί ότι όλες οι μεγάλες ασθένειες ακολουθούν ένα έντονο στρες και μια έντονη δυσαρμονία (τρύπα) στο αιθερικό πεδίο.

ΓΙΑΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ;

Η τρομοκρατία βρίσκεται στο ασυνείδητό σου

Όσσο,

Έχουν περάσει πολλά χρόνια μετά από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τούτη την ΄΄ειρήνη΄΄ μοιάζει να την απειλεί τώρα η τρομοκρατία. Θα ήθελες να μιλήσεις για τον λόγο που συμβαίνει τώρα η τρομοκρατία;

΄΄Το κάθε τι σχετίζεται βαθιά με το κάθε τι άλλο που συμβαίνει. Το γεγονός της τρομοκρατίας σχετίζεται ασφαλώς με ό,τι συμβαίνει στην κοινωνία. Η κοινωνία αποσυντίθεται. Η παλιά της τάξη, η πειθαρχία, η ηθική, η θρησκεία, τα πάντα έχει διαπιστωθεί ότι έχουν λάθος βάση. Έχει χάσει τη δύναμή της πάνω στη συνείδηση των ανθρώπων.

΄΄Η τρομοκρατία συμβολίζει απλώς το ότι δεν έχει σημασία αν καταστρέφεις ανθρώπους, ότι δεν υπάρχει μέσα στον άνθρωπο κάτι που είναι αδύνατο να καταστραφεί, ότι όλα είναι ύλη – και την ύλη δεν μπορείς να τη σκοτώσεις, μπορείς μόνο να αλλάξεις τη μορφή της. Εφόσον θεωρούν ότι ο άνθρωπος είναι μόνον ένας συνδυασμός της ύλης και δεν αφήνουν κανένα χώρο για την πνευματική ύπαρξη μέσα του, τότε ο φόνος γίνεται απλώς ένα παιχνίδι.

΄΄Τα έθνη δεν έχουν καμιά σχέση, λόγω των πυρηνικών όπλων. Αφού μπορεί να καταστραφεί ο κόσμος ολόκληρος μέσα σε λίγα λεπτά, η εναλλακτική εκδοχή μπορεί μόνο να είναι ότι ολόκληρος ο κόσμος θα πρέπει να βρίσκεται μαζί. Δεν μπορεί τώρα να παραμένει διαιρεμένος΄ η διαίρεσή του είναι επικίνδυνη, διότι η διαίρεση μπορεί να μετατραπεί σε πόλεμο ανά πάσα στιγμή. Δεν μπορούμε να ανεχθούμε τη διαίρεση. Ένας και μόνο πόλεμος είναι αρκετός για να καταστρέψει τα πάντα και δεν έχει απομείνει πολύς χρόνος στον άνθρωπο προκειμένου να καταλάβει ότι θα πρέπει να δημιουργήσουμε έναν κόσμο όπου η ίδια η δυνατότητα του πολέμου δεν θα υφίσταται.

΄΄Η τρομοκρατία έχει πολλά υπόγεια ρεύματα. Το ένα είναι ότι εξαιτίας των πυρηνικών όπλων, τα έθνη βάζουν την ενέργειά τους σε εκείνο τον τομέα σκεπτόμενα ότι είναι παρωχημένα πια τα παλιά όπλα. Είναι παρωχημένα, αλλά μπορεί να αρχίσουν να τα χρησιμοποιούν μεμονωμένα άτομα. Και δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις πυρηνικά όπλα εναντίον μεμονωμένων ατόμων – θα ήταν απλούστατα ανόητο αυτό. Ένας τρομοκράτης πετάει μια βόμβα – αυτό δεν δικαιώνει την αποστολή ενός πυρηνικού βλήματος.

ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Να εξασκείστε στην τέχνη της σιωπής. Όταν σας κυνηγούν οι τίγρεις της στενοχώριας, της ασθένειας και του θανάτου, το μόνο σας άδυτο είναι ο εσωτερικός ναός της σιωπής. Ο βαθιά πνευματικός άνθρωπος ζει μέρα νύχτα σε μια ήρεμη εσωτερική σιωπή μέσα στην οποία ούτε οι απειλητικές στενοχώριες ούτε καν ο θόρυβος της συντριβής κόσμων που καταρρέουν δεν μπορεί να εισβάλει. Αυτοί που μπαίνουν σ’ αυτόν τον ναό της σιωπής μπορούν να κοινωνούν με άλλες ψυχές που προσκυνούν τον Θεό. Καταλαβαίνουν τη συζήτηση των λουλουδιών και όλων των ζωντανών πλασμάτων.

Όσο πιο πολύ είστε σιωπηλοί, τόσο πιο πολλή ευτυχία θα βρείτε. Το πόσο μεγάλη χαρά περιμένει να ανακαλυφθεί στη σιωπή πίσω από τις πύλες του νου σας, καμία ανθρώπινη γλώσσα δεν μπορεί να περιγράψει. Πρέπει όμως να πείσετε τον εαυτό σας. Πρέπει να διαλογίζεστε και να δημιουργείτε αυτό το περιβάλλον. Αυτοί που διαλογίζονται βαθιά νιώθουν μια υπέροχη εσωτερική ησυχία. Αυτή η ακινησία μέσα σας πρέπει να διατηρείται ακόμα κι όταν είστε με άλλους ανθρώπους. Αυτά που μαθαίνετε με τον διαλογισμό, να τα κάνετε πράξη με δραστηριότητα και συζήτηση. Μην αφήνετε κανέναν να σας αποσπάσει απ’ αυτήν την ήρεμη κατάσταση. Να παραμένετε γαλήνιοι.

Φυστικοβούτυρο: Το πιο γευστικό superfood

Φυστικοβούτυρο: Μια από τις πιο απολαυστικές υπερτροφές, πλούσια σε θρεπτικά συστατικά απαραίτητα για την υγεία!

Η έρευνα, η αρθρογραφία και γενικά η πληροφορία γύρω από τη διατροφή συνηθίζει να εστιάζει στα θρεπτικά συστατικά των τροφών αλλά και στην επίδραση που έχει η κατανάλωσή τους στην υγεία μας. Όμως θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η διατροφή, εκτός από θρέψη αποτελεί και τέρψη. Επιλέγουμε ένα τρόφιμο, όχι μόνο για τα θρεπτικά οφέλη του αλλά και για τη γεύση του! Υπάρχουν, για παράδειγμα, τρόφιμα πολύ θρεπτικά με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία όμως παρουσιάζουν ελάχιστη κατανάλωση λόγω της κακής τους γεύσης ή της υφής τους. 

Έτσι, η σύγχρονη θέση ενός διαιτολόγου απαιτεί "ισορροπία". Ο ειδικός υποχρεούται να λάβει υπόψη του, τόσο την υγεία, την οποία υποστηρίζει, όσο και τη γεύση, ώστε η εφαρμογή ενός προτεινόμενου καθημερινού διαιτολογίου να είναι εφικτή. Τρόφιμα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και ταυτόχρονα απολαυστικά για όλους τους ουρανίσκους, είναι αυτά που αναδεικνύονται νικητές!

Ένα τέτοιο προϊόν είναι και το φυστικοβούτυρο, που τα τελευταία χρόνια γίνεται ολοένα και πιο γνωστό στην Ελλάδα. Το διαθρεπτικό του προφίλ είναι πραγματικά ξεχωριστό, μιας και πρόκειται για  ένα τρόφιμο με υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνες όπως η Β3 (νιασίνη), η Β6 και η βιταμίνη Ε, σε μαγνήσιο και φυτικές ίνες, το οποίο παράλληλα αποτελεί πηγή πρωτεϊνών, ψευδαργύρου και φυλλικού οξέος.

Τι προκαλεί τις αυτοκτονίες; Ποια τα προειδοποιητικά σημεία για μια απόπειρα; Μύθοι και αλήθειες

της Βικτώριας Πολύζου, σύμβουλος ψυχικής υγείας

Η αυτοκτονία αποτελεί μια προσωπική απόφαση-επιλογή του ατόμου για τη συνέχιση της ύπαρξής του: καλείται να κρίνει εάν οι συνθήκες, εξωτερικές ή εσωτερικές, της ζωής του αξίζουν τη συνέχισή της.

Σύμφωνα με νεότερα επιδημιολογικά δεδομένα, στις περισσότερες χώρες οι γυναίκες αποπειρώνται 3 με 4 φορές πιο συχνά από τους άνδρες, αλλά αντιστρόφως οι άνδρες αυτοκτονούν 2 με 4 φορές συχνότερα από τις γυναίκες.

Για να δούμε όμως γιατί αυτοκτονούν οι άνθρωποι; Πάσχουν άραγε από κάποια ψυχική διαταραχή;

Η πιο καταστροφική συνέπεια της κατάθλιψης είναι συχνά η αυτοκτονία. Ένας στους δύο ανθρώπους που αυτοκτονούν είχε ιστορικό κατάθλιψης και ένα μικρότερο ποσοστό είχαν σχιζοφρένεια ή εξάρτηση από αλκοόλ/ουσίες.

Ωστόσο η αυτοκτονία συχνά απορρέει από την απελπισία που βιώνει ένας άνθρωπος, η οποία υπερβαίνει την ψυχική διαταραχή και τον κάνει να μην αντέχει την οδύνη της ζωής του. Ορισμένοι φιλόσοφοι θεωρούν την αυτοκτονία μία ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου.

Κάθε απόπειρα αυτοκτονίας είναι μια πράξη σοβαρή, που χρήζει άμεσης ψυχολογικής – ψυχιατρικής παρέμβασης. Μία προηγούμενη απόπειρα αυτοκτονίας συνήθως προβλέπει και μια επόμενη.

Ακόμη και να συνυπάρχει ο παράγοντας «κραυγή για βοήθεια» ή η ανάγκη του ατόμου για προσοχή, οφείλουμε να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος αυτός υποφέρει, έχει ανάγκη για βοήθεια και μπορεί να αποπειραθεί σε έναν άλλο χρόνο να δώσει τέρμα στη ζωή του και να το πετύχει.

Η αυτοκτονία δεν είναι θέμα χαρακτήρα, αλλά πράξη απελπισίας και έντονης ψυχικής δυσφορίας, που εγκλωβίζει το άτομο σε νοητικά, συναισθηματικά και υπαρξιακά αδιέξοδα, τα οποία το εμποδίζουν να βρει άλλες λύσεις.

ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ Ξάνθιππος: Ο πολέμαρχος που σύντριψε τους Ρωμαίους

Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που άνθρωποι, ίδιοι διάττοντες αστέρες, ενεργούν, αφήνοντας έντονο το σημάδι τους σε αυτή. Ένας εξ αυτών ήταν ο Ξάνθιππος.

Μια τέτοια ιστορία είναι και αυτή του Ξάνθιππου του Λακεδαιμόνιου, ο οποίος από ταπεινός μισθοφόρος, διωγμένος από την πατρίδα από την στέρηση και την αδικία, βρέθηκε σε μια μόνο στιγμή, αρχιστράτηγος του στρατού της άλλης μεγάλης υπερδύναμης του καιρού του, της Καρχηδόνας, να μάχεται με τον καλύτερο στρατό του αρχαίου κόσμου, τον Ρωμαϊκό.

Το 256 π.Χ. μαινόταν ο Α’ Καρχηδονιακός Πόλεμος. Οι Καρχηδόνιοι είχαν όμως υποστεί μια σειρά από ήττες σε θάλασσα και στεριά.

Ύστερα από την συντριβή τους κατά θάλασσα, οι Καρχηδόνιοι περιορίστηκαν στην αφρικανική ακτή.

Οι δε Ρωμαίοι αποφάσισαν να μεταφέρουν τον πόλεμο στην Αφρική, πλήττοντας το «θηρίο στη φωλιά του» και υποχρεώνοντας τους αντιπάλους τους να ασχοληθούν με την ασφάλεια της χώρας τους, αφήνοντας τις κατακτητικές βλέψεις για τη Σικελία κατά μέρος.

Πραγματικά οι Ρωμαίοι αποβίβασαν δυνάμεις στην περιοχή του ακρωτηρίου Μπον και πολιόρκησαν την πόλη Ασπίδα, ακολουθώντας το σχέδιο που είχε χρησιμοποιήσει και ο Έλληνας Αγαθοκλής, όταν είχε επίσης επιτεθεί στην Καρχηδόνα περίπου 50 χρόνια νωρίτερα.

Οι Καρχηδόνιοι, μετά την ήττα τους, θεωρώντας ότι οι Ρωμαίοι θα επιτίθονταν απευθείας κατά της Καρχηδόνας, κράτησαν τις δυνάμεις τους στην πόλη τους και δεν αποτόλμησαν να συγκρουστούν με τους Ρωμαίους.

Έτσι οι Ρωμαίοι ανενόχλητοι κατέλαβαν την πόλη Ασπίδα και λεηλάτησαν όλη τη χώρα, αποκομίζοντας 20.000 αιχμαλώτους και πλούσια λάφυρα, ανενόχλητοι.

Ο ρόλος του παιχνιδιού στην ανάπτυξη του παιδιού

Το παιχνίδι και η κίνηση αποτελεί ενστικτώδη εκδήλωση της εσωτερικής έκφρασης του ανθρώπου, που φανερώνεται με μια ποικιλία κινήσεων και αισθήσεων. Το παιχνίδι είναι πάντα παρόν, είναι μια γενική ένδειξη ζωής, γιατί δεν παίζουν μόνο οι άνθρωποι, αλλά και τα ζώα. Στον άνθρωπο όμως συνδυάζεται η ενστικτώδης ορμή για κίνηση και χαρά με την ανάγκη για δημιουργία. Παιδί και παιχνίδι είναι δύο λέξεις που συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους και άρα δεν μπορεί να λείψει το παιχνίδι από το παιδί.

Μέσα από το παιχνίδι εδώ και χιλιάδες χρόνια τα παιδιά ψυχαγωγούνται, αυτοδιαπαιδαγωγούνται, ανταγωνίζονται σωστά με τα συνομήλικά τους, μαθαίνουν να πειθαρχούν, διαμορφώνουν χαρακτήρα, δημιουργούν προσωπικότητα, κοινωνικοποιούνται.

Πρώτοι οι Έλληνες φιλόσοφοι Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Αναξαγόρας, Πλούταρχος και ο ιατροφιλόσοφος Γαληνός, κατανόησαν τη μεγάλη αξία του.

Ο Πλάτωνας θεώρησε, το παιχνίδι μέσο αγωγής, αυτογνωσίας και καλλιέργειας του παιδιού. Είπε ότι: «Έλληνες αεί παίδες εστέ».

Ο Αριστοτέλης πίστευε ότι το παιχνίδι συμβάλλει στην ψυχική και πνευματική προαγωγή του παιδιού, ενώ παράλληλα αναπτύσσει τη δημιουργικότητά του.

Κατά τον Πλούταρχο, ο φιλόσοφος Αναξαγόρας ζήτησε τη μέρα που θα πεθάνει, να μην τον κηδέψουν με τιμές, αλλά να αφήσουν τα παιδιά να σχολάσουν από τα μαθήματά τους και να παίξουν.

Ο Schiller πίστευε ότι: «Τα παιχνίδια σε ένα λαό βοηθούν να ανακαλύψουμε την ποιότητά του και την αξία της τέχνης του».

Ο Piaget ότι: «Τα παιχνίδια είναι μέσο ανάπτυξης της νοημοσύνης και των άλλων γνωστικών δεξιοτήτων».

"Θα Ήθελα Αυτή να Είναι η Τελευταία Μου Γέννηση" - Υπερβαίνοντας τη Μετενσάρκωση

Περίπατος με τον Μούτζι Μπάμπα

Σε έναν από τους πρωινούς περιπάτους, ο Μούτζιμπαμπα αναλογίζεται πάνω σε μια δήλωση που κάποιες υπάρξεις του λένε, "Θα ήθελα αυτή να είναι η τελευταία μου γέννηση".

Τι σημαίνει να είσαι στην τελευταία γέννηση;

"Για όσους νιώθουν ότι θα ήθελαν αυτή να είναι η τελευταία τους ζωή, αυτό που θέλουν να πουν είναι ότι θα ήθελαν να είναι σε μια κατάσταση, όχι απλά ένα μέρος, αλλά μια κατάσταση ύπαρξης, όπου είναι πλήρως ικανοποιημένη και σε αρμονία με την Υπέρτατη Ύπαρξη.

Όταν κάνεις το πρώτο σου βήμα προς τη συνειδητοποίηση του εαυτού, είναι ένα ταξίδι αυτοανακάλυψης, γίνεσαι όλο και πιο διακριτικός στους τρόπους της αλήθειας. Πιο όμορφος, πιο γαλήνιος, πιο καλοσυνάτος, πιο ανοιχτός…

Σεξ από το πρώτο ραντεβού: Τι λένε οι ειδικοί;

Το πρώτο ραντεβού κυρίως για τις γυναίκες είναι ιδιαίτερα αγχωτικό.

Μάλιστα το αιώνιο ερώτημα που απασχολεί άνδρες και γυναίκες είναι αν μπορούν να κάνουν σεξ ή να περιμένουν. Σύμφωνα με έρευνα που έγινε από την ιστοσελίδα γνωριμιών μόνο το 6% των ανδρών περιμένουν να κάνουν σεξ αμέσως μετά το πρώτο ραντεβού.

Δείτε όμως τι υποστηρίζουν από την πλευρά τους οι ειδικοί!

Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο Journal of Sex Research τo σεξ από το πρώτο ραντεβού βλάπτει μακροπρόθεσμα τη σχέση.

Τύχη – Ευτυχία – Δυστυχία | Μέρος Β’

Μέρος Α

Το πρόβλημα της ψυχολογίας του ατόμου μέσα στον κοινωνικό χώρο είδε τις σωστές διαστάσεις ο A. Adler (1870-1935). Μαθητής του S. Freud και ιδρυτής της «Ατομικής ψυχολογίας» δέχεται πως το βασικό κίνητρο της δραστηριότητας του ανθρώπου (που πηγάζει απ’το δυναμικό ασυνείδητο) είναι η ορμή για κοινωνική αναγνώριση, για επικράτηση και κυριαρχία, για υπερνίκηση των μειονεκτημάτων του και δύναμη. To κάθε άτομο που είναι – ξεχωριστό και ανεπανάληπτο φοβάται μήπως το απορρίψει η ομάδα εξαιτίας κάποιας σωματικής ή πνευματικής μειονεξίας του (: εσωτερική αιτία)ή όταν το περιβάλλον είναι ακατάλληλο (: εξωτερική αιτία) οπότε δεν γίνεται σωστή αποτίμηση της αξίας του. 

Έτσι, εμποδίζεται η ορμή και η τάση για αναγνώριση, και δημιουργείται ένα πιεστικό συναίσθημα αυτοϋποβιβασμού και κατωτερότητας που θέτει σε κίνδυνο την ίδια του την ύπαρξη, ένα σύμπλεγμα μειονεκτικότητας(Minderwrtigkeits Komplex). Σ’αυτό το συναίσθημα της αυτοϋποβάθμισης το άτομο αντιδρά με δυο τρόπους: α) το αντισταθμίζει με την εξιδανίκευση και την δημιουργικότητα σ’ έναν άλλο τομέα. Εκεί οφείλονται τα μεγάλα επιτεύγματα των ελαττωματικών ατόμων ( Δημοσθένης, Αγησίλαος, Τουλούζ – Λωτρέκ, Μπετόβεν κ.α ) β) το απωθεί προς το ασυνείδητο και παθαίνει νεύρωση. Η νεύρωση είναι ένα σύστημα προσωπικών υπεκφυγών και δικαιολογιών που αφορούν αντικοινωνικές αντιδράσεις συμπεριφοράς. 

Το άτομο επιχειρεί να δικαιολογήσει την (ανάρμοστη) στάση του ως προς την επίλυση κυρίως τριών βασικών προβλημάτων του: α) την επαγγελματική του αποκατάσταση, β) τη σχέση του με το ετερόφυλο, γ) τις διανθρώπινες σχέσεις του. Τα νευρωτικά συμπτώματα είναι συνήθεις φανταστικές ασθένειες για να δικαιολογήσει το άτομο την αδυναμία του.

Τύχη – Ευτυχία – Δυστυχία | Μέρος Α’

Είναι σε όλους γνωστό ότι άλλο πράγμα είναι η τύχη και άλλο είναι η ευτυχία. Ούτε οι τυχεροί είναι πάντα ευτυχισμένοι και ούτε οι άτυχοι είναι πάντα δυστυχισμένοι. Και επειδή ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι συνεχώς ευτυχισμένος (αυτό θα ήταν το επιθυμητό) μα ούτε και συνεχώς δυστυχισμένος (αυτό θα ήταν το απευκταίο), τότε ίσως τύχη είναι το αντιστάθμισμα της ζυγαριάς ανάμεσα στην ευτυχία και τη δυστυχία. Η σχετική ισορροπία ανάμεσα στις απόλυτες ακραίες περιπτώσεις. Και όπως λέει ο Λα Ροσφουκώ: «Οποιαδήποτε διαφορά κι αν φαίνεται στις Τύχες, ένας συμψηφισμός υπάρχει πάντα που εξισώνει τις καλές και τις κακές». Ωστόσο, ευτυχία σημαίνει να είσαι μέτοχος πολλών αξιών όπως είναι : η γνώση, η αρετή, η ελευθερία, το δίκαιο, η αγάπη, η αυτογνωσία, η φιλία και κάθε άλλο αγαθό.

Αν η αληθινή ευτυχία στηρίζεται περισσότερο σε πνευματικά αίτια, η δυστυχία οφείλεται κυρίως σε υλικά αίτια: σε οικονομική εξαθλίωση, σε αρρώστιες, σε άδικη συμπεριφορά των κοινωνικών δυνάμεων απέναντι στο ανίσχυρο άτομο, στην εκμετάλλευση και την αδιαφορία των συνανθρώπων απέναντι στη συμφορά του.

Η ανθρώπινη δυστυχία εκδηλώνεται με την απώλεια των αγαθών της ζωής: της υγείας, της περιουσίας, της κοινωνικής θέσης, της αισιοδοξίας, της δημιουργικότητας, με αποτέλεσμα την ταπείνωση της προσωπικής αξιοπρέπειας και την ψυχοπαθολογία της συμπεριφοράς.

Και ενώ η ευτυχία προάγει την ψυχική ισορροπία και υγεία και υλοποιεί τον πόθο της ατομικής και κοινωνικής καταξίωσης με τελικό αποτέλεσμα το ηδονικό συναίσθημα της χαράς, αντίθετα η δυστυχία αποσαθρώνει κάθε διάθεση και όραμα, κάθε ελπίδα και δραστηριότητα.

Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι όσοι άνθρωποι υπάρχουν τόσα είναι τα νοηματικά περιεχόμενα που προσδίδουν στη λέξη ευτυχία. Έτσι άλλοι τη θεωρούν άσκηση αρετής, άλλη ως φυγή από τα εγκόσμια, άλλοι ως απόκτηση δύναμης και εξουσίας, πλούτου και απολαύσεων κ.ο.κ. Όλες αυτές οι υποκειμενικές διαφορές και προτιμήσεις έχουν άμεση συνάρτηση με τον τόπο και την εποχή που ζει καθένας, με την επαγγελματική δραστηριότητα, τα ιδεολογικά πιστεύματα, τα συναισθηματικά αγαπήματα, την οικογενειακή αγωγή, την κοινωνική συνείδηση, την παιδεία και την καλλιέργεια. Ωστόσο η βάση για την βελτίωση της ευτυχίας είναι η υλική αυτάρκεια, το εύφορο έδαφος όπου θα φυτρώσει ο σπόρος της πνευματικότητας, της ηθικότητας, της καλλαισθητικής δραστηριότητας, της κοινοτικής συνειδητότητας κ.λ.π. με κορύφωση τις αρμονικές ανθρώπινες σχέσεις βασισμένες στη σωστή ψυχολογία των συνανθρώπων μας.

Δαιμονισμός και εξορκισμός : Το “Θηρίο” βρίσκεται μέσα μας;

Δαίμων στην αρχαία ελληνική γλώσσα σημαίνει: θεότητα που ορίζει και νέμει τη μοίρα στον κάθε άνθρωπο. Η λέξη προέρχεται από το αρχαίο ρήμα δαίω που σημαίνει μοιράζω. Γλωσσολογικά κι ετυμολογικά, λοιπόν, δεν προσδίδεται καμία αρνητική ιδιότητα στο δαιμόνιο˙ αντιθέτως στα έπη του Ομήρου, το δαιμόνιο είναι η θεότητα που προστατεύει και καθοδηγεί τον άνθρωπο από τη γέννηση μέχρι τον θάνατό του.

“If I got rid of my demons, I’d lose my angels.” – Tennessee Williams

Στην αρχαία ελληνική κουλτούρα δεν υπήρχε ο Διάβολος σαν θεότητα, ούτε καν σαν οντότητα. Αναλόγως με τη μοίρα που έχει και με το πώς διαχειρίζεται αυτήν, ο καθένας μας μπορεί να βρίσκεται σε ευδαιμονία ή κακοδαιμονία, κάτι που δίδαξε και ο Επίκουρος. Η αρνητική έννοια του δαίμονα είναι σύμφυτη μόνο με τη χριστιανική παράδοση και ηθική. Ο Σωκράτης ήταν «δαιμονισμένος» όπως κι η Ζαν ντ’ Αρκ αλλά ουδείς από τους δύο δεν άφριζε από το στόμα ούτε είχε αφορμισμένες πληγές ούτε αιωρούνταν. Οι αρχαίοι Έλληνες έπρατταν κατά τον δαίμονα εαυτού, όπως γράφει και η ταφόπλακα που σκεπάζει το μνήμα του JimMorrison˙ η φράση σημαίνει “λειτουργώ και δρω ακούγοντας την εσωτερική φωνή της ύπαρξής μου”. Η μουσική των Doors εμπεριέχει στοιχεία από τη μουσική της διονυσιακής λατρείας που είχε στόχο να διεγείρει αυτή τη φωνή της θείας μανίας, η οποία κατά τον Πλάτωνα είναι θεμιτή και μπορεί να ανάγει το κάλλος σε οποιαδήποτε μορφή. Ο Πλάτωνας υπήρξε από τους πρώτους ίσως που διέκρινε το Κακό από τον Δημιουργό του και το σώμα από το Πνεύμα˙ το σώμα παραμένει ουδέτερο και προσκολλημένο στη Γη ενώ το πνεύμα όντας ελεύθερο πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στον Δημιουργό και το Κακό.

Εξορκισμός είναι η τελετουργία που τελείται από τον ιερέα ή τους ιερείς μιας θρησκείας ώστε να εξαγνιστεί και να εξουδετερωθεί το κακό σαν φύση και ουσία αλλά και να εκδιωχθεί η οντότητα-κακοποιό πνεύμα που έχει καταλάβει ένα ανθρώπινο σώμα. Τέτοιες πρακτικές τελούνταν στην αρχαιότητα κυρίως στη Βαβυλώνα, στη Μεσοποταμία, και στην Ελλάδα στο όνομα του Ορφέα.Εξορκίζω σημαίνει εξαναγκάζω κάποιον να ορκιστεί σε μια ανώτερη από αυτόν δύναμη. Συμβολικά, στον χριστιανισμό, όλο αυτό παραπέμπει στην υποταγή του επαναστατημένου Εωσφόρου στον Δημιουργό του.

Πως βρέθηκε η Αφροδίτη της Μήλου: Η ιστορία του αγρότη που σκάβοντας το χωράφι του ανακάλυψε το περίφημο άγαλμα

«Την άνοιξη του 1820, ένας γεωργός από την Πλάκα, ο Κεντρωτάς ή Μποτόνης έσκαβε σε ένα πεζούλι, δικό του, κάτω από την Ανατολική Πύλη της αρχαίας πόλης […]

Έσκαβε λοιπόν, ο Κεντρωτάς μέσα στο πεζούλι του. Μα τι σκάψιμο έκανε; Ο Βουτιέ, αυτόπτης μάρτυρας, λίγα μέτρα παρακάτω με τους δύο ναύτες της Εσταφέτ, έψαχνε γι΄αρχαία. Γράφει λοιπόν, πως ο Έλληνας χωρικός έβγαζε πέτρες από κάτι ερείπια, πέτρες κατάλληλες για οικοδομή[….]

Όταν φάνηκε η βαθιά τρύπα, ο Κεντρωτάς σκύβει και βλέπει κάτι μάρμαρα να ασπρίζουν. Πίσω του όμως είναι οι τρεις Γάλλοι. Καταλαβαίνει πως αυτά που βρήκε έχουν αξία και θέλει να τα κρύψει σκεπάζοντάς τα με χώματα. […]

Ο Βουτιέ δεν κατάλαβε την πονηριά του Έλληνα χωρικού και γράφει:«Είχε ανακαλύψει το επάνω μέρος ενός αγάλματος, σε πολύ κακή κατάσταση και αφού δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή του, ετοιμαζόταν να το ξανασκεπάσει με γκρεμίδια».Δεν ήταν τόσο αφελής ο Κεντρωτάς.

Όταν είδε [ο Βουτιε ]τον Κεντρωτά να σκύβει και να κοιτάζει μέσα στην σκοτεινή τρύπα, πλησίασε. Του έδωσε μερικά γρόσια φιλοδώρημα και με τη βοήθεια των δύο ναυτών έβγαλαν το επάνω μέρος του αγάλματος, από την τρύπα. Επίεσε τον Κεντρωτά να ψάξει κα να βρει και το άλλο, το κάτω μέρος του αγάλματος. […]

Ο Κεντρωτάς δεν ήταν πολύ πρόθυμος. Ο λόγος είναι φανερός. Προσπαθούσε να κρύψει ότι μπορούσε. Και για «να ψάξει» θα πει πως δεν φαινόταν το κάτω μέρος του αγάλματος και χρειαζόταν να βγούν τα χώματα και οι πέτρες που το έκρυβαν. Δεν άργησε να το βρει. Έγινε μια προσπάθεια να προσαρμοστούν τα δύο μέρη του αγάλματος, μα έλειπε ένα κομμάτι από τη μέση. Χρειάστηκαν καινούργιες παροτρύνσεις του Βουτιέ και πολλά ψαξίματα για να βρεθεί, μέσα στα χώματα και τις πέτρες, κι αυτό το κομμάτι. Και τότε ο Βουτιέ μπόρεσε και έστησε το άγαλμα.Δεν γράφει αν το στήσιμο έγινε μέσα στην τρύπα ή έξω από αυτή, στην επιφάνεια του εδάφους. Το κάτω μέρος του αγάλματος, πολύ βαρύ, πάνω από 500 κιλά, δύσκολα θα μπορούσαν να το ανεβάσουν στην επιφάνεια οι τρεις, ο Κεντρωτάς και οι δύο ναύτες, ή οι τέσσερις αν βοηθούσε κι ο Βουτιέ. […]