Ψυχές με αποτύπωμα Vampire

Άρθρο: Μένη Κουτσοσίμου
Ψυχολόγος – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
ΜΔΕ στην Κοινωνική Ψυχιατρική-Παιδοψυχιατρική
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Ιωαννίνων
Μεταδιδάκτωρ Ιατρικής Παν/μίου Ιωαννίνων στην Ποιότητα Υπηρεσιών

Φωτογραφία: David Colin Onze

Ανέκαθεν με γοήτευε αυτό που αποκαλούμε «Dark fantasy» και «λογοτεχνία τρόμου». Το κείμενο αυτό όμως δεν αφορά τη μάχη του καλού με το κακό, ούτε τους μύθους που χάνονται στα βάθη των αιώνων στα βουνά της Ανατολικής Ευρώπης μιλώντας για τον ίδιο τον Δράκουλα.

Φωτογραφίζει αντιθέτως, τον βαμπιρισμό ως το “δήθεν” σκοτάδι που κρύβουν ορισμένοι άνθρωποι μέσα τους και που είναι ξεκάθαρο πλέον στο νεκροζώντανο καθρέφτη της εποχής μας.

Τον τελευταίο καιρό, το κακό έχει παραγίνει. Άνθρωποι πολλών προσωπείων κατέχουν το χάρισμα να απομυζούν την ενέργεια άλλων που παρά τα όποια προβλήματά τους, αποπνέουν θετική αύρα. Ανίερα όντα, άνθρωποι αρνητικοί, μίζεροι, παρτάκηδες και αγενείς σε περιμένουν στη γωνία με μία θηλιά στο χέρι. Μοναδικός τους σκοπός, να σου την περάσουν στο λαιμό, να σου ρουφήξουν το αίμα, να σε στραγγίξουν, να σε σύρουν σε μία λανθάνουσα μορφή σύγκρουσης, να σε κάνουν δικό τους.

Κι αν στη θρησκευτική παράδοση, το πρώτο βαμπίρ θεωρείται η Λίλιθ, τα φυλαχτά ωχριούν μπροστά στη σημερινή δυναμική τους. Κι αν ο βρικόλακας ασκεί ακόμη και σήμερα την μεγαλύτερη επιρροή, παραμένοντας το πιο παλιό πλάσμα του υπερφυσικού, πιθανόν γιατί ο άνθρωπος, όσο μοντέρνος και ορθολογιστής και αν πιστεύει ότι είναι, διατηρεί στα βάθη της ψυχής του τους ίδιους φόβους και τις ίδιες αγωνίες. Και πάντα θα αναζητά μια εικόνα που θα αντανακλά την υπέρβαση των κανόνων τόσο της κοινωνίας όσο της φύσης.

Άλλαξες εσύ ή εγώ;

Ήταν ψηλός, γεροδεμένος. Τα μαλλιά του απαλά ως τον ώμο, σε χρώμα καστανόξανθο σαν την άμμο που θελα να χορεύω πάνω της ξυπόλυτη για μια ζωή. Τα χέρια του τρυφερά, με μία δύναμη που με πονούσαν γλυκά κάθε φορά που με αγκάλιζαν. Τα μάτια του σκούρο μπλε, σαν αυτό της άγριας θάλασσας που θέλεις σα γοργόνα να βουλιάξεις στο βυθό να δεις τη μαγεία του κόσμου εκεί κάτω. Η μυρωδιά του κορμιού του μεθυστική, ακόμη κι η ανάσα του από τα συνεχόμενα στριφτά τσιγάρα, μου μύριζε λεβάντα. Ήταν όλα, ήταν ο άνθρωπος μου φερμένος από το Θεό που μάλλον με είχε στις ευλογημένες.

Καθισμένη δίπλα στο τζάκι, τον κοιτούσα να γυρνάει τα κάστανα που μου ψηνε, κι ύστερα να στρίβει τσιγάρο με τα μακριά του δάχτυλα, κοιτώντας πλαγιαστά τα μάτια μου που χόρταιναν απ΄ τη μορφή του. «Τι με κοιτάζεις έτσι;», μου λεγε με μια φοβισμένη φωνή, μην τυχόν του λεγα πως συλλογιέμαι κάτι κακό. «Απλά χάνομαι. Σε ευχαριστώ που ήρθες.», απαντούσα και το μέλι έσταζε από τα χείλη μου στη φλοκάτη. Μου έβαζε κρασί στο ποτήρι και τσουγκρίζαμε στην ευτυχία μας. Λίγο η μυρωδιά του, λίγο το κρασί και λίγο ο έρωτας, ήμουνα πάντα μεθυσμένη σχεδόν από τα πρώτα λεπτά στο πλάι του… Κι ο έρωτας μαζί του ερχόταν να φουντώσει τη μέθη μου, γιατί κανένας νηφάλιος δε θα επέμενε πως έχει πάει στον παράδεισο…

Ποτέ δεν θα είσαι έτοιμος για το θάνατο του γονιού σου

Είναι φυσιολογικό να πεθαίνει ο γονιός.

 Αλλά εξίσου φυσιολογικό είναι να θέλεις χρόνο να πενθήσεις ακόμη κι αν δεν είσαι πια παιδί.

Έπρεπε να είμαι προετοιμασμένη όταν η μητέρα μου πέθανε το 2008 από καρκίνο του στήθους. Έπρεπε να είμαι έτοιμη να πω αντίο. Στο κάτω κάτω, ήταν 70 χρονών και ήταν άρρωστη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν ήμουν παιδί. Στην ηλικία μου υποτίθεται ότι θα ήμουν προετοιμασμένη για την απώλεια.

Ο καρκίνος της μητέρας μου είχε διαγνωστεί τέσσερα χρόνια πριν τον θάνατο της,  οπότε έπρεπε να είμαι έτοιμη. Η υγεία της είχε χειροτερέψει γρήγορα μπρος στα μάτια μου και ζούσε τις τελευταίες της μέρες στο νοσοκομείο, οπότε έπρεπε να είμαι έτοιμη. Η οικογένεια μου και εγώ γνωρίζαμε ότι το τέλος ήταν κοντά, οπότε έπρεπε να είμαι έτοιμη.

 Αλλά δεν ήμουν…

Ταλέντα και χαρίσματα – Πώς δημιουργούνται;

Όλοι θαυμάζουμε τα ταλέντα άλλων ανθρώπων: μια όμορφη φωνή, το ζωγραφικό ταλέντο, το χάρισμα στο λόγο, αλλά και εκτός της τέχνης, μπορεί να θαυμάζουμε το ταλέντο κάποιου στον αθλητισμό, σε διάφορες τεχνικές, ή μπορεί να θαυμάζουμε μια όμορφη εμφάνιση, τα μαγευτικά μάτια κάποιου, την ωραία κορμοστασιά, κλπ. Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε ότι όλα αυτά είναι τυχαία. Κάθε χάρισμα και ταλέντο είναι προϊόν σκληρής δουλειάς και αφίλαυτης κι ενάρετης ζωής στο παρελθόν.

Πώς όμως μπορούμε να οικοδομήσουμε τα ταλέντα μας; Είναι πολύ καλό να θαυμάζουμε τα ταλέντα των άλλων, όμως αυτό δεν αρκεί - οφείλουμε ν' αναπτύξουμε κι εμείς τα δικά μας ταλέντα, γιατί ανάπτυξη κι εκδήλωση των ταλέντων σημαίνει εκδήλωση της Ψυχής μέσα απ' τη προσωπικότητα,  επίτευξη ενός βασικού στόχου δηλαδή για την παρούσα αλυσίδα των μυριάδων επανενσαρκώσεών μας.

Καμία θρησκεία ή Διδασκαλία δεν είναι οριστική

Καμία θρησκεία ή Διδασκαλία δεν είναι οριστική. Αλλάζουν λόγω της ανάπτυξής μας και της επέκτασης της συνειδητότητας. Αλλάζουν λόγω νέων προκλήσεων, νέων αναγκών, καθώς και νέων κύκλων εισερχόμενων ενεργειών. Αλλάζουν λόγω της νέας ανάπτυξης της ανθρωπότητας.

Οι θρησκείες και οι ιδεολογίες είναι ακριβώς όπως τα ανθρώπινα όντα. Έχουν έναν Ανώτερο Εαυτό και έναν κατώτερο εαυτό.

Άσε το χάος να σε οδηγήσει

Είναι αυτό το παράξενο συναίσθημα που σου σφίγγει το στομάχι, όπως όταν κολυμπάς αρκετή ώρα και νιώθεις την ανάγκη τα πόδια σου να αγγίξουν κάτι στέρεο αλλά το νερό είναι βαθύτερο απ’ το ύψος σου. Πίστεψε με, δεν υπάρχει τίποτα σταθερό εκεί έξω για να κρατηθείς…

Εάν είχαμε δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε μια ζωή τάξης και αρμονίας ή μια ζωή χάους και αταξίας τι θα επιλέγαμε; Για τους περισσότερους από εμάς η επιλογή θα ήταν εύκολη. Θα ακλουθούσαμε το μονοπάτι της προβλεψιμότητας και της τάξης.  Όμως στον πραγματικό κόσμο τα πράγματα δεν είναι ποτέ έτσι. Οι ξαφνικές κι απρόβλεπτες αλλαγές της ζωής θα μας αργά ή γρήγορα φέρνουν αντιμέτωπους με το χάος, με τη μορφή του θανάτου, της αρρώστιας, της οικονομικής κρίσης, της απώλειας εργασίας κ.λ.π. Όλα αυτά τα γεγονότα αυτά μπορούν να μας πανικοβάλουν ή να μας εξοργίσουν τόσο ώστε να καταριόμαστε το βαρύ μας πεπρωμένο αλλά αν κατανοήσουμε ότι το χάος μπορεί να γίνει η απαρχή της γέννησης  ενός νέου κόσμου και αν μάθουμε την τέχνη να προχωρούμε μαζί με τα συμβάντα αντί να προσπαθούμε να τρέξουμε μακριά από αυτά, η ανταμοιβή θα είναι μεγάλη. Μέσα από τα δυσβάσταχτα συμβάντα, μέσα από το χάος, μας δίνεται μια μεγάλη ευκαιρία για προσωπική μεταμόρφωση και αναγέννηση.

«Σε κάθε χάος υπάρχει ένα σύμπαν, σε κάθε αταξία μια μυστική τάξη» - Καρλ Γιουνγκ

Σε ψάχνει το Νόημα της Ζωής…

…και δεν σε βρίσκει. Κρύβεσαι ή μήπως άλλαξες διεύθυνση και παρέλειψες να το δηλώσεις;

Με βεβαιότητα σου το αναφέρω, ότι ποτέ δεν γνωρίζεις εξαρχής για ποιο λόγο βρίσκεσαι στη ζωή και τι σου επιφυλάσσει ο χρόνος. Τι θα άφηνες αλήθεια πίσω σου αν γνώριζες ότι σήμερα διανύεις την τελευταία σου ημέρα; Ποια θα ήθελες να είναι η κληρονομιά σου;

Στόχος μου είναι να σ’ ενθαρρύνω να βρεις τη σημασία της ζωής σου, το γιατί βρίσκεσαι εδώ τώρα και πως θα ήθελες να είσαι στη συνέχεια.

Είχες την τύχη να γνωρίσεις τον Randy Pausch, βραβευμένο καθηγητή της Επιστήμης των Υπολογιστών στο Carnegie Mellon; Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από τις διαλέξεις που έχει δώσει σε Πανεπιστήμια κι εκπομπές, καθώς και για το βιβλίο του Τελευταία Διάλεξη, το οποίο βρίσκεται στη λίστα των μπεστ σέλερ των Νew Υork Τimes, μεταφρασμένο σε 35 γλώσσες. Πρόκειται για την πνευματική κληρονομιά προς τη σύζυγό του Τζέι και στα τρία τους παιδιά Κλόε, Ντίλαν, Λόγκαν που ήταν αντιστοίχως δεκαοκτώ μηνών, έξι και τριών ετών, όταν απεβίωσε.

Μαζοχιστική προσωπικότητα

Πρόκειται για αυτοηττώμενες προσωπικότητες, για άτομα που δίνουν την εντύπωση ότι ο χειρότερος εχθρός είναι ο εαυτός τους. Ο μαζοχισμός αρχικά αναφερόμενος από τον συγγραφέα Leopold vonSacher- Masochαναφερόταν στην αναζήτηση του οργασμού μέσω του βασανισμού και του εξευτελισμού και στη βίωση ευχαρίστησης μέσα από τον πόνο. Ο Freudέκανε μια διάκριση ανάμεσα στο σεξουαλικό μαζοχισμό και τον ηθικό μαζοχισμό. Ο ηθικός μαζοχισμός αφορά «ένα γενικό πρότυπο πόνου που εξυπηρετεί έναν απώτερο σκοπό από το στενό σεξουαλικό νόημα του μαζοχισμού» (McWilliams, 2008, σ. 538).

Ο Wilhelm Reich χρησιμοποίησε πρώτος τον όρο μαζοχιστικό χαρακτήρα, στους τύπους της προσωπικότητες που πρότεινε. Σύμφωνα με τον Reichένα άτομο με μαζοχιστική προσωπικότητα χαρακτηρίζεται από «πρότυπα οδύνης, διαμαρτυρίας, τάσεις αυτοκαταστροφικότητας και αυτοϋποτίμησης, καθώς και μια ασυνείδητη επιθυμία να βασανίζει τους άλλους μέσω του προσωπικού του πόνου»  (McWilliams, 2008, σ. 539). 

Αρνητικές σκέψεις

Γιατί κάνουμε αρνητικές σκέψεις και πώς μπορούμε να τις σταματήσουμε;

Οι  σκέψεις  συνδέονται  με  τα  συναισθήματα  και  τη  συμπεριφορά  μας. Επομένως,  όταν  κάνουμε  αρνητικές  σκέψεις  οδηγούμε  τον  εαυτό  μας στο  να  βιώσει  αρνητικά  συναισθήματα  (άγχος,  αγωνία,  ένταση,  κ.α.),  ενώ αυτό  έχει  αντίκτυπο  και  στη  συμπεριφορά  μας  (αϋπνίες,  ταχυκαρδία, πίεση,  κ.α.).  Το  άτομο  μεγαλώνοντας  μπαίνει  περισσότερο  στη διαδικασία  να  κάνει  διάφορες  αρνητικές  σκέψεις,  με  αποτέλεσμα  το βράδυ  να  μην  μπορεί  να  κοιμηθεί,  ενώ  κατά  τη  διάρκεια  της  ημέρας  να έχει  ιδιαίτερα  κακή  διάθεση.  Όσο  πιο  πολλές  αρνητικές  σκέψεις  κάνουμε τόσο  πιο  πολύ  χαλάει  η  διάθεσή  μας  και  τόσο  πιο  πολλές  νέες αρνητικές  σκέψεις  δημιουργούνται.

 Το  ερώτημα  είναι  τι  μπορούμε  να  κάνουμε  με  αυτές  τις  σκέψεις. Μπορούμε  να  τις  ξεπεράσουμε;  Μπορούμε  να  τις  σταματήσουμε;  Αυτό εξαρτάται  μόνο  από  εμάς  τους  ίδιους  από  κανέναν  άλλο.  Ο  καθένας μόνο  του  λοιπόν  μπορεί  να  βοηθήσει  τον  εαυτό  του. 

ΜΗΝ ΨΑΧΝΕΙΣ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ «G» ΣΤΟ ΑΙΔΟΙΟ!

Έχει τρελλαθεί το σύμπαν εδώ και 30 χρόνια με το μαγικό και τόσο μυστηριώδες σημείο «G» στον κόλπο μέσα της γυναίκας. Ψάχνουν όλοι να το... βρουν για να γνωρίσουν και για να προσφέρουν την υπέρτατη σεξουαλική ηδονή στην γυναίκα κατά τη διάρκεια της συνουσίας. Και δεν το εντοπίζουν πού να είναι... κρυμένο αυτό το «G», που πήρε το όνομά του από τον Γερμανό γυναικολόγο Ernst Grafenberg. Αυτός το «ανακάλυψε»(;) το 1950 και, τελικά, το έκανε γνωστό ευρέως η Αμερικανίδα σεξολόγος Beverly Whipple.

Πόλεμος! Τργώγονται σαν τα σκυλιά γυναικολόγοι και ειδικοί επιστήμονες για το αν πράγματι υπάρχει ή, όχι το περιβόητο «G». είναι υπαρκτό υποστηρίζουν κάποιοι, κι αν ερεθιστεί με το πέος ή το δάκτυλο οδηγεί σε σούπερ οργασμό. Από την άλλη είναι αρκετοί οι επιφυλακτικοί, που αμφισβητούν την ύπαρξη του «G» στο επάνω τοίχωμα, ακριβώς πίσω από το κόκκαλο, στο τρίχωμα του αιδοίου, όπως το έχουν... ανακαλύψει οι υποστηρικές του. Περισσότερο φανατικοί είναι οι επιστήμονες που θεωρούν μύθο το «G». Μια απάτη.

Οι ενέργειες του σώματός + η ασυδοσία

Σε ποιους τομείς έχουμε ασυδοσία ?

Η ασυδοσία είναι ο μη σωστός χειρισμός και η ασέβεια στο σώμα μας. Που τα τελευταία χρόνια «φοριέται» πάρα πολύ, αφού ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι χειρίζονται και ασελγούν πάνω στο σώμα τους, συνήθως από ξέσπασμα. Μεταχειριζόμαστε το σώμα μας λες και δεν το χωνεύουμε.  Έτσι το φορτώνουμε με πάρα πολλά είτε πρακτικά, είτε συναισθηματικά, είτε μέσα από σκέψεις- άγχος- στρες κλπ.

Η ασυδοσία έρχεται ως μορφή «ξυλοδαρμού», ως «ξέσπασμα», και ως αντίδραση. Οι μορφές ασυδοσίας είναι στο ποτό, σε ναρκωτικές ουσίες, δε ξενύχτια, σε φαγητό, σε τατουάζ, σε πλαστικές επεμβάσεις, σε κολλαγόνο. Ότι οδηγεί και προκαλεί δηλαδή την απόλυτη αλλοίωση στο σώμα μας, η οποία συνδυάζεται με τα συναισθήματα θυμού- οργής και σκέψεων εκδικητικών, εχθρικών κλπ.

Οπότε το σώμα μας ολοένα και χάνει την ενέργειά του, με αποτέλεσμα να νοσεί συναισθηματικά, ψυχολογικά και τελικά και πρακτικά.