Ο Ντ. Τραμπ ανακοίνωσε την αποχώρηση των ΗΠΑ από την συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα

Την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη τη συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική ανακοίνωσε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, από την Ουάσιγκτον.

Ο κ. Τραμπ υποστήριξε πως η απόφαση για απόσυρση από τη συμφωνία τηρεί την υπόσχεση του να βάλει πάνω από όλα τα συμφέροντα των Αμερικανών. Όπως είπε θα επιδιώξει μια νέα «καλύτερη συμφωνία».

Τόνισε πως η συμφωνία του Παρισιού για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου θα έχει πολύ μεγάλο κόστος για τις ΗΠΑ, ιδίως για τους εργαζόμενους, ενώ ευνοούσε περισσότερο άλλες χώρες. Ειδικότερα, ο κ. Τραμπ  επισήμανε τον ρόλο της Κίνας και της Ινδίας. Με βάση τη συμφωνία του Παρισιού η Κίνα θα συνεχίσει να αυξάνει ελεύθερα τις εκπομπές ως το 2030. Αντίθετα, η παραμονή των ΗΠΑ στη συμφωνία, σύμφωνα με τον κ. Τραμπ, θα είχε ως αποτέλεσμα να κοπούν περίπου 5 εκατ. θέσεις εργασίας σε όλη τη χώρα.

Η αποχώρηση από την συμφωνία θα γίνει με βάση τις διαδικασίας του ΟΗΕ και θα διαρκέσει ως και τέσσερα χρόνια.

Ο κ. Τραμπ τόνισε πως κατά τη διάρκεια η προεδρία του θα είναι η πιο «καθαρή» και πιο «περιβαλλοντικά φιλική» διακυβέρνηση στην ιστορία. «Θα έχουμε τον πιο καθαρό αέρα», τόνισε χαρακτηριστικά.

«Η περίεργη ιστορία της Βασίλισσας και τα παιδιά που εξαφανίστηκαν από ιδρυματικά σχολεία ιθαγενών»

Υπογεγραμμένη κατάθεση επιζώντα και αντίγραφο επιστολής η οποία επιδόθηκε στην Βασίλισσα τον Ιανουάριο του 2008 από επιζώντες του εν λόγω σχολείου στον Καναδά. (William Arnold Combes).

Υπογεγραμμένη κατάθεση επιζώντα

Είμαι πνευματικός χορευτής των Σάλις, είμαι 58 χρονών και ζω στον Καναδά. Είμαι επιζώντας από τα σχολεία Kamloops και Mission λειτουργούσαν υπό την σκέπη της Καθολικής Εκκλησίας. Έχω υποστεί τρομερά βασανιστήρια, κυρίως από τα χέρια του ιερέα Murphy, ο οποίος σκότωσε τουλάχιστον δύο παιδιά. Τον έχω δει με τα  μάτια μου να πετάει ένα παιδί από μπαλκόνι στον τρίτο όροφο, το οποί9ο και πέθανε. Ο ίδιος, με πήρε σε υπόγειο χώρο του σχολείου Kamloop και μου έσπασε μέσω βασανιστηρίων μερικά κόκαλα επειδή προσπάθησα να δραπετεύσω. Έχω δει επίσης αυτόν και έναν άλλον ιερέα μαζί, να καίνε βράδυ ένα παιδί στον σχολικό κήπο.

Τον Σεπτέμβρη του 1964, ήμουν 12 ετών και τρόφιμος στο σχολείο Kamloops, μας επισκέφτηκε η Βασίλισσα της Αγγλίας και ο Πρίγκηπας Φίλιππος. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι ήρθαν μόνο οι δυο τους, χωρίς καμία ιδιαίτερη εκδήλωση ή εορτασμό. Παρ’ όλα αυτά τους αναγνώρισα και μάλιστα ο διευθυντής του σχολείου μας πληροφόρησε ότι ήταν αυτοί.

Μία ημέρα πριν φτάσουν, έδωσαν σε όλους μας καθαρά ρούχα και καλό φαγητό να φάμε, μετά από πολλούς μήνες. Την ημέρα που έφτασαν στο σχολείο, ήμουν ένα από τα παιδιά που είχαμε επιλεγεί για το γκρουπ με το οποίο η Βασίλισσα και ο Πρίγκηπας θα πήγαιναν για πικ-νικ. Πήγαμε λοιπόν για πικ-νικ, με την Βασίλισσα και τον άντρα της καθώς και κάποιους από τους υπεύθυνους του σχολείου, σε ένα λιβάδι κοντά στον χείμαρρο του νεκρού άντρα (Dead man’s creek). 

Ύστερα από λίγη ώρα, είδα την Βασίλισσα να φεύγει από το πικ-νικ παίρνοντας μαζί της 10 παιδιά από το σχολείο τα οποία δεν επέστρεψαν ποτέ! Δεν ακούσαμε πότε ξανά κάτι για αυτά τα παιδιά και δεν τα ξαναείδαμε.

Τα 10 αυτά παιδιά που εξαφανίστηκαν ήταν 7 αγόρια και 3 κορίτσια από 6 έως 14 ετών. Δεν θυμάμαι τα ονόματά τους, μόνο κάποια από τα μικρά τους ονόματα. Σε όλα αυτά τα γεγονότα υπήρξε μάρτυρας και ο φίλος μου George Adolphο οποίος τότε ήταν 11 χρονών και τρόφιμος στο ίδιο σχολείο. 

Αεροπλάστ. Το υλικό συσκευασίας με τις φυσαλίδες πωλούνταν ως ταπετσαρία. Γιατί κολλάει όποιος το πιάνει στα χέρια του;

Η αυθεντική ονομασία για το νάιλον με τις φουσκάλες που καλύπτει εύθραυστα αντικείμενα, είναι Bubble Wrap, ενώ στα ελληνικά ονομάζεται αεροπλάστ.
Η ανακάλυψη του έγινε το 1957, από δύο Αμερικανούς μηχανικούς.
Ο Alfred Fielding και ο Marc Chavannes, το σχεδίασαν αρχικά ως ταπετσαρία , που όμως δεν απέφερε τα επιθυμητά κέρδη.
Τότε οι δημιουργοί σκέφτηκαν ότι, μπορούσε να χρησιμεύσει ως περιτύλιγμα για προστασία εύθραυστων αντικειμένων.
Το υλικό άρεσε στις εταιρείες και το 1961, συνεργάστηκαν με τη διεθνή εταιρεία μηχανών γραφείου IBM.

Ο εθισμόςΤο σπάσιμο των φυσαλίδων με τα δάχτυλα, είναι μια συνήθεια που για πολλούς γίνεται μανία (όχι με την κυριολεκτική έννοια). Πρόκειται για μία αγχολυτική δραστηριότητα που μπορεί να είναι και εθιστική, λένε οι ψυχολόγοι.

Γιατί επιμένουμε να επιδιώκουμε απατηλούς σκοπούς, να τρέφουμε ανέφικτες ή καταστροφικές επιθυμίες; (BALTHASAR THOMASS)

 Γιατί επιμένουμε στο σφάλμα; Γιατί επιμένουμε να επιδιώκουμε απατηλούς σκοπούς, να τρέφουμε ανέφικτες ή καταστροφικές επιθυμίες; Γιατί παραμένουμε μέσα σε σχέσεις αλλοτριωτικών και εξουθενωτικών συναισθηματικών εξαρτήσεων; Γιατί αφήνουμε τον εαυτό μας έρμαιο ανάμεσα στις συμπληγάδες του μίσους, του φθόνου, της ζήλιας, των ενοχών, των τύψεων, της χαμηλής αυτοεκτίμησης;

Υπάρχει ένα κόκκινο νήμα που διατρέχει όλες τις συναισθηματικές περιπλανήσεις μας: Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να πιστεύει σε κάτι, έστω κι αν αυτό είναι εσφαλμένο. Έχει επίσης ανάγκη να επιθυμεί κάτι, οτιδήποτε, έστω κι αν αυτή η επιθυμία είναι μια ψευδαίσθηση. Κατά τον ίδιο τρόπο ο άνθρωπος έχει ανάγκη να αγαπά κάτι, να συνδέεται με κάτι, έστω κι αν στην πραγματικότητα αυτό το κάτι τον καταστράφει περισσότερο παρα τον προάγει τον θλίβει παρά τον χαροποιεί. Να πώς θέτει ο Σπινόζα αυτή την αρχή:

«Το Πνεύμα, όσο μπορεί, προσπαθεί να φαντάζεται όσα αυξάνουν ή επικουρούν τη δύναμη ενέργειας του Σώματος».

Καθώς η σωματική κατάσταση αντανακλά την ψυχική μας κατάσταση και αντιστρόφως, προτιμάμε να σκεφτόμαστε ό,τι ενδυναμώνει το σώμα μας δίνοντάς του περισσότερη ενέργεια. Η παρουσία ορισμένων πραγμάτων μας δίνει χαρά, άρα αυξάνει την ενέργεια, την αυτοπεποίθηση, τις ικανότητες, με άλλα λόγια τη δύναμή μας. Έτσι ακόμη κι όταν λείπουν αυτά τα πράγματα, εμείς δεν μπορούμε να μη φανταζόμαστε μια κάποια αιτία χαράς, πραγματική ή φανταστική.

Γιατί; Απλά, γιατί ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου.(Δ.Λιαντινης)

Εν αρχή ην ο δάσκαλος.

 Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη ο δάσκαλος η φύση θα ήταν, δε θα ήταν όμως οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος,αλλά δε θα υπήρχε η ιστορία. Και στο βασίλειο των ζωντανών ήχων θα άκουγε κανείς την κραυγή, τα χουγιαχτά, τα συνθήματα. Δε θα άκουγε όμως ούτε θα'βλεπε τη φωνή, τα γράμματα της γραφής, τις συμφωνίες και τους χορούς .

Γιατί; Απλά, γιατί ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου.

Αυτός κατορθώνει ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά να γίνεται βιβλίο ανοιχτό να το διαβάζεις. Επεξεργάζεται το πετσί της κεφαλής μας και δημιουργεί πρόσωπο. Η δουλειά του δάσκαλου είναι ο αθέρας της βυρσοδεψίας. Και στο τέλος-τέλος ο δάσκαλος θωπεύει και μαλάζει έτσι το σώμα και την ψυχή μας, ώστε από τη στέρησή μας αποστάζεται το κλάμα, και από την πλησμονή κορφολογιέται το γέλιο μας.

ΠΕΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ - ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ

«Η αλλαγή είναι η μόνη σταθερή στη ζωή» - Ηράκλειτος

Τα πράγματα έχουν αρχίσει να σείονται στον κόσμο, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό καθρεπτίζεται στις προσωπικές ζωές των ανθρώπων. Το κλίμα αλλάζει, το Brexit, ο πρόεδρος Trump, και η οικονομική αβεβαιότητα για να αναφέρω μόνο λίγα από αυτά. Γι’ αυτό ας μας συγχωρεθεί που αισθανόμαστε ασταθείς και ανασφαλείς καθώς τα ίδια τα θεμέλια της πραγματικότητας μας αλλάζουν.
Πώς θα μπορούσαμε, λοιπόν, να αγκαλιάσουμε την αλλαγή αυτή, και στον ευρύτερο κόσμο και στις προσωπικές μας ζωές, ενώ διατηρούμε μια αίσθηση του ποιοι είμαστε μέσα σε όλο αυτό; Η απάντηση – αγκαλιάζοντας το θάνατο, ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε αληθινά.

Αρνούμαι τον Θάνατο – Αρνούμαι τη Ζωή

Ζούμε σε έναν κόσμο που φοβάται το θάνατο. Η αβεβαιότητα για το τι υπάρχει πέρα από εδώ και ο φόβος ότι θα χάσουμε τον εαυτό μας είναι πολύ δυνατά, και αυτό εκδηλώνεται στη ζωή μας καθημερινά. Δεν έχει σχέση μόνον με το τελειωτικό αντίο σε αυτόν τον κόσμο, αλλά και με όλους τους μικρούς θανάτους που συμβαίνουν κατά την διάρκεια ολόκληρης της ζωής μας. Αγκιστρωνόμαστε στο ποιοι ήμασταν κάποτε, φοβούμενοι να κάνουμε το βήμα προς το άγνωστο.

Και τι μας κάνει αυτό; Μάς κάνει φιλάργυρους – να συσσωρεύουμε πράγματα, εμπειρίες και ταυτότητες, μην αφήνοντας ποτέ τίποτα να φύγει και μη προχωρώντας μπροστά. Επιδιώκουμε την ασφάλεια και την ρουτίνα επειδή μέσα σε αυτές μπορούμε να κτίσουμε μια ασφαλή και σταθερή εικόνα του ποιοι είμαστε. Αλλά αν δεν αφήνουμε ποτέ τίποτε να φύγει, πώς μπορούμε να φέρουμε φρέσκες και νέες εμπειρίες στη ζωή μας; Αρνούμενοι τον θάνατο στη ζωή μας, δεν ζούμε ποτέ τη ζωή πραγματικά.

Πόσο περιοριστικό είναι αυτό!!!!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΦΑΕΙ. ΚΑΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΣΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ, ΕΠΙΣΗΣ.

Έχετε ποτέ φάει ένα μεγάλο γεύμα και αισθανόσαστε ακόμη πεινασμένοι; Αν η απάντηση είναι ναι, ίσως οφείλονταν στο ότι ο εγκέφαλος σας δεν είχε πλήρως βιώσει την γεύση και την ικανοποίηση του φαγητού, έτσι δεν αναγνώρισε ότι είχατε πραγματικά φάει. Έτσι, συνεχίζει να σας στέλνει σήματα πείνας. Λέει, «Κοίτα! Δεν θυμάμαι να έχω φάει, έτσι δεν μάλλον δεν έφαγα. Τάισε με, τάισε με!»

Ο εγκέφαλος σας χρειάζεται περίπου 20 λεπτά για να συγχρονιστεί με το στομάχι σας και να σας δώσει σήμα ότι έχετε «χορτάσει», γιατί λοιπόν δεν χρησιμοποιείτε τον χρόνο να το μετατρέψετε σε ένα ευχάριστο ταξίδι. 

Ορίστε πώς:

Επιβραδύνετε! Ανοιχτείτε στο Πνεύμα

1. Κοιτάξτε την εμφάνιση του γεύματος. Αγκαλιάστε τα χρώματα, την υφή, και τα αρώματα. Απολαύστε τα όλα!
2. Πάρτε χρόνο να εκφράσετε την ευγνωμοσύνη σας στον Δημιουργό και σε εκείνους που καλλιέργησαν την τροφή, την μάζεψαν, την πούλησαν, και την ετοίμασαν. Κάθε γεύμα έχει μια ιστορία να πει.
3. Πάρτε την πρώτη μπουκιά. Αφήστε κάτω το πιρούνι σας και μασήστε αργά, απολαμβάνοντας τις αποχρώσεις της γεύσης με τον τρόπο που θα απολαμβάνατε ένα καλό κρασί.
4. Μόνον αφού έχετε καταπιεί την πρώτη μπουκιά, πάρτε άλλη. Να είστε παρόντες και επικεντρωμένοι. Γευτείτε και μυρίστε το φαγητό.

Ο ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ

Κάποτε ο Ποσειδώνας περνούσε από τη Νάξο. 

Είδε τις Νηρηίδες να παίζουν στην ακτή μ' ένα πολύχρωμο τόπι. 

Η Αμφιτρίτη ξεχώριζε απ' όλες τις αδερφές της για την ομορφιά και τη χάρη της. 

Ο Ποσειδώνας την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. 

Όταν όμως την πλησίασε, εκείνη τον φοβήθηκε κι έτρεξε να εξαφανιστεί μέσα στο θαλασσινό βασίλειο του Άτλαντα. 

«Αν έχεις δύο πουκάμισα, δώσε το ένα. Αν έχεις μια γαβάθα ρύζι, δώσε τη μισή. Όποιος δεν το κάνει είναι καταραμένος». Ποιος λαός είναι υποχρεωμένος να μοιράζεται τα πάντα με τη φυλή και όλο το σόι

Η δημοσιογράφος Ρίσαρντ Καπισίνσκι κατάφερε να πάρει άδεια από την κομμουνιστική Πολωνία για να ζήσει ως ανταποκριτής στην Αφρική στα τέλη της δεκαετίας του ’50.

Κατέγραψε το τέλος της αποικιοκρατίας στη μαύρη ήπειρο και παρακολούθησε τις άμεσες, βίαιες εξελίξεις που ακολούθησαν την απελευθέρωση.
Συνέλεξε τις πολύτιμες παρατηρήσεις του σε ένα βιβλίο, με τίτλο «Έβενος, το χρώμα της Αφρικής».

Στο παρακάτω απόσπασμα, ο Καπισίνσκι αναφέρεται στην ανάγκη των Αφρικανών να ζουν σε μαζί σε μια τεράστια οικογένεια και να μοιράζονται τα πάντα. Διαβάστε το εκπληκτικό απόσπασμα για τις παραδόσεις των αφρικανικών φυλών.

Απόσπασμα από το βιβλίο, «ΕΒΕΝΟΣ, ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ». Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

«Μοιράσου τα πάντα»

Στην Αφρική, ο ευτυχισμένος νεόπλουτος δεν μπορεί να ξεχάσει την παλιά παράδοση του γένους του, ένας από τους βασικούς κανόνες της οποίας λέει: Μοιράσου τα πάντα, ό,τι έχεις με τα αδέλφια σου, με τα άλλα μέλη του γένους σου – δηλαδή, όπως λένε εδώ, με το συγγενή σου.

Στην Ευρώπη οι δεσμοί συγγένειας έχουν γίνει αρκετά αδύναμοι και μακρινοί.
Στην Αφρική όμως, ο συγγενής από την πλευρά της μητέρας είναι πιο σημαντικός από το σύζυγο.

Αν λοιπόν έχεις δύο πουκάμισα, δωσ’ του το ένα.

Αν έχεις μια γαβάθα ρύζι, δώσ’ του τη μισή.

Όποιος παραβεί αυτή την αρχή είναι καταδικασμένος σε εξοστρακισμό, στην εκδίωξη από το γένος, στη φρικαλέα κατάσταση του απομονωμένου ατόμου.

Στην Ευρώπη ο ατομικισμός αποτελεί αξία σεβαστή, στην Αμερική πολύτιμη.

Παντεπόπτης οφθαλμός..πόσο ισχυρός είναι;;

Ο Παντεπόπτης οφθαλμός,το υπέρτατο σύμβολο του κακού,το σήμα κατατεθέν των Illuminatti και της μασονίας..

Τι συμβολίζει ο παντεπόπτης οφθαλμός,που συναντάται μέσα στην ιστορία,γιατί έχει δαιμονοποιηθεί τόσο και από ποιους;

Ο παντεπόπτης οφθαλμός,όπως όλοι έχουμε ακουστά συναντάται στην Αίγυπτο και είναι γνωστό ως το μάτι του Όσιρι,επίσης οι ινδουιστές το έχουν συνδέσει με το ''τρίτο μάτι'',την ενόραση,αφού βλέπει προς όλες τις μεριές και κατ΄επέκταση και μέσα μας...

Αυτή την εκδοχή την έχουν πάρει και την έχουν αντιστρέψει οι σύγχρονοι συνωμοσιολόγοι αφού το έχουν δαιμονοποιήσει ως το μάτι του κακού που παρακολουθεί την κάθε μας κίνηση,ως ένας άλλος πνευματικός Big brother,από κοντά και οι φανατικοί με την θρησκεία καθώς θεωρούν από την πλευρά τους ότι απειλούνται,πλέον βλέπουμε όλο και περισσότερους ανθρώπους να αμφισβητούν τις θρησκείες..όχι τον Θεό..αλλά τις θρησκείες,

ο Θεός πλέον είναι μία έννοια την οποία ο καθένας μας την αντιλαμβάνεται διαφορετικά,ίσως αυτή η αμφισβήτηση στις θρησκείες να πηγάζει από την δίψα των ανθρώπων πλέον για μάθηση,δεν τους καλύπτουν πλέον τα θρησκευτικά γραπτά,άλλωστε την αμφισβήτηση στις θρησκείες την δημιούργησαν οι ίδιοι οι επικεφαλής τους,δεν τρομάζει πλέον η έννοια του τιμωρού Θεού,αυτό το βλέπετε όλοι γύρω σας και μέσα από προσωπικές συζητήσεις.Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις,πάντα υπήρχαν..

Η Νοοτροπία του Μαχητή: Όταν οι Καιροί Γίνονται Σκληροί, Γίνε Σκληρότερος

Υιοθετώντας την νοοτροπία του μαχητή...

Τι χρειάζεται για να γίνει κάποιος μαχητής; 

Μια σημαία; Ένα σκοπό σημαντικότερο από την ίδια του την ζωή; 

Το θάρρος ενός μαχητή δημιουργείται αυθόρμητα ή σπρώχνεται βίαια από τις ανάγκες του ανθρώπου. 

Όλοι έχουμε μέσα μας το πνεύμα του μαχητή. 

Είτε το ξέρουμε είτε όχι, όλοι δίνουμε καθημερινά μικρούς ή μεγάλους πολέμους. 

Στην δουλειά μας, στην οικογένεια μας, μέσα από αγώνες της καθημερινής ζωής, καθορίζουμε και υπερασπιζόμαστε την αίσθηση σκοπού που έχουμε προσπαθώντας να προσδιορίσουμε τον λόγο ύπαρξης μας.

Φευγοντας απο την Σπαρτη…

Δεν είμαι ιστορικός και η αλήθεια είναι πως από Ιστορία οι γνώσεις μου δεν εντυπωσιάζουν.

Πρόσφατα διάβασα όμως κάτι που έκανε εντύπωση.

Λίγο πριν ξεκινήσει για τις Θερμοπύλες, ο Βασιλιάς Λεωνίδας, όπως γνωρίζουμε οι περισσότεροι, επέλεξε 300 από τους καλύτερους στρατιώτες για την προσωπική του φρουρά.

Ο Λεωνίδας ήξερε πως δεν είχε καμία ελπίδα απέναντι στον στρατό των Περσών. Όμως η νοοτροπία του νικητή δεν έχει τόσο σχέση με την νίκη μιας μάχης όσο του πολέμου.

Ο Λεωνίδας δεν πήγαινε στις Θερμοπύλες για να κερδίσει τους Πέρσες σε εκείνο το σημείο.

Πολέμησε για αυτό που επρόκειτο να συμβεί στο μέλλον. Πολεμούσε για να δώσει κίνητρο ώστε να ενωθούν οι δυνάμεις όλης της Ελλάδας.

Ήξερε πως η μάχη που θα έδινε ήταν χαμένη από χέρι. Όμως αυτό δεν είχε τόση σημασία. Αυτό που μετρούσε ήταν να δώσει ένα παράδειγμα ήθους, ανδρείας και αρετών, ικανών να ξεπεράσουν οποιαδήποτε προσωπική ή συλλογική διαμάχη.

Οι Περίεργοι Τρόποι που ο Εγκέφαλος σου Επηρεάζεται από τους Άλλους

Κάθε ημέρα που περνά, ο εγκέφαλος μας επηρεάζεται από τους άλλους με τρόπους που τις περισσότερες φορές δεν έχουμε επίγνωση. Ακόμα και από άτομα που ούτε καν ξέρουμε.

Παρόλο λοιπόν που υπάρχει περίπτωση να έχουμε την αντίληψη πως η σκέψη μας είναι ανεξάρτητη από τους άλλους, ο εγκέφαλος μας έχει εντελώς διαφορετική άποψη.

Τελευταίες έρευνες, η μια μετά την άλλη, μας δείχνουν πως ένας από τους κυριότερους λόγους όπου ο Homo Sapiens κυριάρχησε στον πλανήτη σαν είδος, ήταν λόγω της εκπληκτικής ικανότητας που έχει να σκέφτεται κοινωνικά.

Οι μεγαλύτερες ιδέες συνήθως απαιτούν ομαδική σκέψη και κυρίως συνεργασία για να γίνουν πραγματικότητα.

Η νευρολογική βάση που στηρίζεται ο εγκέφαλος για επιβίωση και προσαρμογή, στηρίζεται στην ικανότητα του όχι μόνο να δημιουργεί προσωπικές πεποιθήσεις για την πραγματικότητα αλλά στο να αφήνει τις πεποιθήσεις άλλων ανθρώπων να τον επηρεάζουν και σε κάποιο βαθμό να τον διαμορφώνουν.

Ακόμα, ο εγκέφαλος μας δεν έχει μόνο την ανάγκη αλλά και την ικανότητα να προσπαθεί συνεχώς να προβλέψει τι μπορεί να σκέφτονται οι άλλοι ώστε να μπορεί να συνεργάζεται καλύτερα μαζί τους.

Η επιβίωση και η αναπαραγωγή του είδους, έτσι και αλλιώς, βασίζεται σε μορφές επικοινωνίας, κατανόησης και φυσικά συνεργασίας.

Ο ΤΥΦΩΝΑΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΕΙΡΑ

Πατέρας του ήταν ο Τάρταρος και μητέρα του η Γη. Ήταν μεγαλύτερος από όλα τα βουνά και το κεφάλι του έφτανε τα αστέρια. Τα ανοικτά του χέρια έφταναν από την Ανατολή ως τη Δύση. Στους ώμους του είχε εκατό κεφάλια δρακόντων. 

Το σώμα του μέχρι τη μέση έμοιαζε με άνθρωπο, αλλά απ' τη μέση και κάτω είχε σώματα κουλουριασμένων φιδιών. Από τα μάτια του έβγαινε φωτιά και από τα κεφάλια του παντοειδείς κραυγές και συριγμοί. Επίσης το σώμα του το κάλυπταν φτερά.

Όταν ο Τυφώνας μεγάλωσε, με την προτροπή της μάνας του ανέβηκε στον Όλυμπο για να εκδικηθεί τους θεούς για τον αποδεκατισμό των Γιγάντων. Εκεί εκσφενδόνιζε βράχους και μαινόταν με αφάνταστη οργή και με εκκωφαντικές βοές που έβγαζε από τα εκατό λαρύγγια του. Οι θεοί για να γλυτώσουν κατέφυγαν στην Αίγυπτο, όπου κρύφτηκαν μεταμορφωμένοι σε ζώα. Μόνον η Αθηνά βρήκε το θάρρος να αντισταθεί και γι' αυτό κατηγόρησε τον Δία που είχε μεταμορφωθεί σε κριό ότι δείλιασε μπροστά στον κίνδυνο. Ο Δίας βρήκε και πάλι το θάρρος του και αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον Τυφώνα. Του επιτέθηκε και τον χτυπούσε με κεραυνούς τρέποντάς τον σε φυγή και καταδιώκοντάς τον μέχρι το Κάσιον όρος (στην σημερινή Συρία). Εκεί έγινε μεγάλη μάχη, κατά την οποία αρχικά υπερίσχυσε ο Τυφώνας. Με τα εκατό του σώματα περικύκλωσε τον Δία και τον ακινητοποίησε. Αφαίρεσε από τον δεμένο Δία τους κεραυνούς και την μακρυά οδοντωτή άρπη του (δρεπάνι με το οποίο είχε ακρωτηριάσει ο Κρόνος τον Ουρανό), και με αυτήν έκοψε όλους τους τένοντες των χεριών και των ποδιών του Δία.

«Το ελληνικό χρέος έχει υπολογιστεί με λάθος τρόπο – Είναι μόλις 91% του ΑΕΠ και όχι 180%»

Το ελληνικό χρέος έχει υπολογιστεί με λανθασμένο τρόπο και είναι πολύ μικρότερο από αυτό το επίσημα υπολογιζόμενο. Μετά από 6 αναδιαρθρώσεις θα πρέπει αν υπολογισθεί εκ νέου, σύμφωνα με τον Πολ Καζαριάν, τον μεγαλύτερο Aμερικανό επενδυτή ελληνικών ομολόγων, ιδρυτή και διευθύνοντα σύμβουλο της Japonica Partners.

«Αυτό το οποίο συζητούν σήμερα οι θεσμοί είναι μια πολιτική επινόηση» τονίζει στην Süddeutsche Zeitung του Μονάχου ο Αμερικανός επενδυτής, ο οποίος έλαβε μέρος στο Συνέδριο το οποίο συνδιοργάνωσαν το βρετανικό περιοδικό Economist και το Ελληνογερμανικό Επιμελητήριο χτες στη Φρανκφούρτη.

 «Αν το ελληνικό χρέος υπολογιστεί βάσει των διεθνών στάνταρ, τότε δεν φθάνει το 180, αλλά μόλις το 91% του ΑΕΠ. Ο υπολογισμός δεν πρέπει να γίνεται πλέον με βάση την ονομαστική αξία του δημόσιου χρέους, αλλά με βάση τη χρονική αξία των δανείων, με την οποία λαμβάνονται υπόψη οι μέχρι τώρα ελαφρύνσεις, δηλαδή τα χαμηλότερα επιτόκια, η μεγαλύτερη διάρκεια εξόφλησης του χρέους και η μετάθεση του χρόνου έναρξης της αποπληρωμής των δανείων. Η Ελλάδα μπορεί και σήμερα να τα καταφέρει μόνη» είπε δυνατά στην αίθουσα του Συνεδρίου, μεταδίδει η εφημερίδα του Μονάχου.

50 πράγματα που πρέπει να ξέρετε για το Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band

Ο δίσκος των Beatles που άλλαξε το ρου της ποπ μουσικής έσβησε τα 50 του κεράκια.

Έχουν χυθεί τόνοι μελάνι για να εξυμνηθεί και να αναλυθεί το Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band που κυκλοφόρησε πριν από μισό αιώνα, την πρώτη μέρα αυτού που έμελλε να χαρακτηριστεί ως «Το Καλοκαίρι της Αγάπης». Ήταν ο δίσκος που βούτηξε για τα καλά τους Beatles στην ψυχεδέλεια και τα ινδικά σιτάρ και τους εκτόξευσε από ποπ μπάντα σε art rock θίασο. Αυτός είναι ένας οδηγός επιβίωσης ώστε να μη σας πιάσουν αδιάβαστους σχετικά με ένα από τα σημαντικότερα και πολυσυζητημένα albums όλων των εποχών. 

1To Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band κυκλοφόρησε την 1η Ιουνίου του 1967 από την Parlophone στην Βρετανία και από την Capitol στις ΗΠΑ. Ήταν το όγδοo studio album των Σκαθαριών σε παραγωγή του George Martin. Ηχογραφήθηκε στο Λονδίνο στα Abbey Road Studios και τα Regent Sound Studios από τις 24 Νοεμβρίου του 1966 μέχρι τις 21 Απριλίου του 1967. 

2O τίτλος του album προέκυψε από…φακελάκια αλατιού και πιπεριού. Το καλοκαίρι του 1966 και με τους Beatles να έχουν κουραστεί όντας…οι Beatles, o Paul McCartney, συζητώντας με τον manager τους Mal Evans, έψαχνε κάποια περσόνα για το επόμενο album τους. Όπως έχει πει ο ίδιος στην βιογραφία του Paul McCartney: Many Years From Now από τον Barry Miles: «Τρώγαμε το γεύμα μας και υπήρχαν στο τραπέζι αυτά τα μικρά σακουλάκια με τα “S” και “P” και ο Mal είπε “Τι σημαίνουν αυτά; Α, αλάτι (salt) και πιπέρι (pepper). Και κάναμε πλάκα με αυτό και είπα “Sergeant Pepper, salt and pepper” παίζοντας με τις λέξεις. Στην πορεία, προσέθεσε το “Lonely Hearts Club Band”, θεωρώντας ότι είναι «ένα αρκετά τρελό όνομα για μπάντα γιατί, για ποιό λόγο ένα “Lonely Hearts Club Band” να έχει συγκρότημα;».

3Το εξώφυλλο του δίσκου σχεδιάστηκε από τους Peter Blake και Jann Haworth και σε αυτό εικονίζεται η μπάντα με τις χαρακτηριστικές Sgt. Pepper’s στολές σε ένα κολάζ με μερικές από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της ποπ κουλτούρας και όχι μόνο. Η λίστα απαρτίζεται από τους (πάρτε βαθιά ανάσα): Sri Yukteswar Giri, Aleister Crowley, Mae West, Lenny Bruce, Karlheinz Stockhausen, W. C. Fields, Carl Jung, Edgar Allan Poe, Fred Astaire, Richard Merkin, The Vargas Girl (του καλλιτέχνη Alberto Vargas), Huntz Hall, Simon Rodia, Bob Dylan, Aubrey Beardsley, Sir Robert Peel, Aldous Huxley, Dylan Thomas, Terry Southern, Dion DiMucci, Tony Curtis, Wallace Berman, Tommy Handley, Marilyn Monroe, William S. Burroughs, Sri Mahavatar Babaji, Stan Laurel, Richard Lindner, Oliver Hardy, Karl Marx, H. G. Wells, Sri Paramahansa Yogananda, James Joyce, Stuart Sutcliffe (πρώην μέλος των Beatles), Max Miller, A “Petty Girl” (του καλλιτέχνη George Petty), Marlon Brando, Tom Mix, Oscar Wilde, Tyrone Power, Larry Bell, David Livingstone, Johnny Weissmuller, Stephen Crane, Issy Bonn, George Bernard Shaw, H. C. Westermann, Albert Stubbins, Sri Lahiri Mahasaya, Lewis Carroll, T. E. Lawrence, Shirley Temple, Albert Einstein, Bette Davis, Bobby Breen, Marlene Dietrich, Shirley Temple (για δεύτερη φορά, ένα κέρινο ομοίωμα της Diana Dors, αλλά και οι ίδιοι οι Beatles στις κέρινες εκδοχές τους με τα σακάκια των πρώτων χρόνων της καριέρας τους.  

Υπήρχαν ωστόσο και κάποια πρόσωπα που ενώ σχεδιαζόταν να περιληφθούν στο εξώφυλλο τελικά δεν μπήκαν κι αυτοί είναι οι: Leo Gorcey (γιατί ζητήθηκαν 400 δολάρια για να περιληφθεί), Mohandas Gandhi (γιατί,σύμφωνα με τον McCartney, ο Sir Joe Lockwood και κεφαλή της ΕΜΙ είπε πως κάτι τέτοιο θα εμπόδιζε την κυκλοφορία του δίσκου στην Ινδία), Jesus Christ (ήταν επιθυμία του Lennon να περιληφθεί, αλλά δεν μπήκε γιατί ο δίσκος κυκλοφόρησε έναν χρόνο μετά την γνωστή δήλωση του Lennon ότι «Οι Beatles είναι μεγαλύτεροι από τον Ιησού»), Adolf Hitler (γιατί το να συμπεριληφθεί θεωρήθηκε προσβλητικό), Timothy Carey, Sophia Loren και Marcello Mastroianni.

Το ΤΕΛΟΣ της Κατερίνας Γώγου- Η «Αφελής» του Ελληνικού Κινηματογράφου, η αναρχική ποιήτρια των Εξαρχείων- Η ποιητική της συλλογή πούλησε όσο και του Ελύτη (ΦΩΤΟ)

«Εμένα, οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά, εμένα, οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα»

Κατερίνα Γώγου

Η Κατερίνα Γώγου είναι γνωστή στο ευρύ κοινό από τις ερμηνείες δεύτερων ρόλων σε πολύ δημοφιλείς ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. 

 Ήταν η ατίθαση συμμαθήτρια της Αλίκης Βουγιουκλάκη στο «Ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο».

 Όταν ο καθηγητής Δημήτρης Παπαμιχαήλ προσπάθησε να ξεσκεπάσει μια ακόμη αταξία των μαθητριών του, η Γώγου ως Λαζάρου του απάντησε: «πρόσεχα την Πολυχρονοπούλου, που πρόσεχε την Ξανθοπούλου, που μίλαγε με τη Γιαδικιάρογλου». 

Ήταν η αεικίνητη αδελφή της Τζένης Καρέζη στην ταινία «Μια τρελή, τρελή οικογένεια», που χόρευε ασταμάτητα στο πλευρό του Τζανετάκου. 

Ήταν και η τσαχπίνα υπηρέτρια της Ελενίτσας, Μάρως Κοντού στο «η δε γυνή να φοβήται τον άντρα», που έτρεχε στο πλευρό της κυρίας της ψάχνοντας αγχωμένη «βελόνα και κλωστή» για να ράψει το κουμπί του αυστηρού αφεντικού της. 

Η Κατερίνα Γώγου όμως, όπως λένε όσοι την έζησαν, δεν ήταν αυτό το επιφανειακό κορίτσι που έβγαζε μέσα από τις ταινίες της. 

Ο ρόλος του θηλυκού κλόουν, όπως τη χαρακτήριζαν, δεν της ταίριαζε και ας τον ερμήνευε με τόση επιτυχία….

«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος»

Κατερίνα Γώγου: «Από τη στιγμή που δεν μας αφήνουν να φτιάξουμε τη ζωή, θα χαλάσουμε αυτό που υπάρχει και θα βγει το καινούργιο μετά»

Εβδομήντα επτά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη γέννηση (1η/6/1940) της ηθοποιού και ποιήτριας Κατερίνας Γώγου, που έδωσε τέλος στη ζωή της μόλις στα 53 της χρόνια, λαμβάνοντας υπερβολική δόση χαπιών και αλκοόλ, στο οποίο είχε εθιστεί προσπαθώντας να σώσει την κόρη της από τα ναρκωτικά.

Άνθρωπος ασυμβίβαστος, μέσα από τους οργισμένους στίχους της καταδίκαζε τον πόνο και την αθλιότητα γύρω της. Βρισκόταν έξω από κλίκες και κυκλώματα, ακολουθώντας τον δικό της δρόμο.

Σύχναζε στα Εξάρχεια και τασσόταν υπέρ του αντιεξουσιαστικού χώρου με κάθε τρόπο διαμαρτυρίας. Πολλές φορές συνελήφθη και ανακρίθηκε.

Ο πρώην υπουργός Τηλέμαχος Χυτήρης έχει αποκαλέσει την Κατερίνα Γώγου «Μαγιακόφσκι της πλατείας Εξαρχείων».

Κάποτε θα έρθει η στιγμή να αφήσεις κάτω την μάσκα του κλόουν..

Γράφει η Μπέττυ Κούτσιου

Κάποτε θα έρθει η ώρα που θα μείνεις μόνος σου ,σαν την Αλίκη στο Κλοτσοσκούφι,έξω από ενα θέατρο που έκανες πολύ πετυχημένα τον κλόουν για χρόνια ολόκληρα!

Σε χειροκρότησαν ,σε χλεύασαν,σε έκαναν να δακρύσεις,να γελάσεις μα εσύ δεν ήθελες τίποτε άλλο από το να κάνεις τους ανθρώπους να είναι χαρούμενοι.

Και ήρθε η στιγμή που έξω από αυτό το θέατρο ,ντυμένος κλόουν θα πατάς στα λασπόνερα ,ζητώντας μόνο να σε αφήσουνε στην ησυχία σου ,αφού δεν μπορέσανε να σε κάνουνε ευτυχισμένο.Ούτε καν να σου χαρίσουνε ένα τόσο δα χαμόγελο από την χαρά που σκορπούσες εσύ τόσα χρόνια.

Θα κρατάς την κούκλα σου αγκαλιά και θα μετράς τις ρυτίδες του προσώπου σου με τα χεράκια της.Τόσες πολλές ρυτίδες,όσες και οι αδικίες που σε κατάβρεξαν.

Θα είναι οι στιγμές που ο κλόουν που παρίστανες θα αρχίσει να ξεβάφει και θα καταλάβεις οτι έχεις πολύ λίγο χρόνο να σώσεις την ψυχή σου απο τα αγρίμια γύρω σου.