Με τα φτερά της Βαλκυρίας

Άραγκορν: Τι φοβάσαι αρχόντισσα; Ρώτησε.

Έογουιν: Το κλουβί, είπε. Να μένω πίσω από τα σίδερα, ώσπου να τα συνηθίσω και να γεράσω και όλες οι ευκαιρίες να ανδραγαθήσω φύγουν χωρίς επιστροφή ή να μη με ενδιαφέρουν πια.
(Τόλκιν «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» - Βιβλίο 3: Η επιστροφή του Βασιλιά, μετάφραση Ευγενία Χατζηθανάση-Κόλλια)



"Lady Eowyn and Aragorn take Leave", Alan Lee, 1999

 

Στη Μέση Γη (Μίντγκαρντ) των Σκανδιναβών, ο μεταλλουργός Βόλουντ, ονομαζόμενος και ως «πρίγκιπας των ξωτικών», και τα δυο μεγαλύτερα αδέρφια του, ο Έγκιλ και ο Σλάγκφιν, γιοι του βασιλιά της Φιλανδίας (κατά άλλους γιοι θαλασσινού και μιας γοργόνας), πήγαν μια μέρα να κυνηγήσουν στο χιόνι. Βγαίνοντας από το καταφύγιό τους αντίκρισαν τρεις πανέμορφες νύμφες να λούζονται στη λίμνη. Δίπλα τους, φτερώματα κύκνου. Ήταν οι Βαλκυρίες Όλρουν, Σβάνχβιτ και Άλβιτ. Όμορφες κόρες θνητών βασιλιάδων, πάνοπλες ακόλουθες του Όντιν, παρθένες κόρες του πολέμου.

Αριστερά: “Völundr and his two brothers see the swan-maidens bathing”, 
Jenny Nyström, 1893 (in Fredrik Sander's, Poetic Edda)

Δεξιά: "The three smith boys spy and win three valkyrie maidens",
Friedrich W. Heine, 1882

«Σε κάποια μάχης το πεδίο, που πλήθος έχει πέσει ανδρών,

Τ’ άλογά τους, με πόδια, στο αίμα βουτηγμένα, ιππεύοντας,

Τους γενναιότερους διαλέγουν του θανάτου μαχητές,

Και μ’ αυτούς τη νύχτα στον Ουρανό επιστρέφουν,

Για να χαρούνε οι θεοί και στου Όντιν τη σάλα να γιορτάσουν»

Από το ποίημα “Balder Dead”, Matthew Arnold, 1855

(μετάφραση Ελένη Παπαδοπούλου)
 



“The wild hunt: Åsgårdsreien”, Peter Nicolai Arbo, 1872



 

Τα τρία αδέρφια ερωτεύτηκαν τις Βαλκυρίες, πήραν το φτέρωμά τους και τις κράτησαν δέσμιες στη γη. Ο Βόλουντ διάλεξε για σύντροφο την Άλβιτ.

Ο πόλεμος των τεράτων

Η Ολύμπια Τάξη δεν εγκαθιδρύθηκε μέσω διαπραγμάτευσης, αλλά μέσω επιβολής και ενσωμάτωσης. Ο φόνος του Τυφώνος από το Δία και του Πύθωνα από τον Απόλλωνα, ο θρίαμβος του Περσέα επί της Μέδουσας, οι άθλοι του Ηρακλέους, η σφαγή του Μινώταυρου από το Θησέα και της Χίμαιρας από τον Βελλεροφόντη, ήταν μερικά από τα ελληνικά έπη των θεών και των ηρώων που αφορούσαν επικράτηση σε προελληνικά τέρατα και ορισμό νέων ηλιακών αξιών. Υπήρξαν πολλές και συνεχείς διαμάχες σε διαφορετικά επίπεδα… Διαμάχες που καθόρισαν την πορεία του Ανθρώπινου Πολιτισμού.

Τα τέρατα όμως δεν εξαφανίστηκαν. Κολύμπησαν σε αχαρτογράφητες θάλασσες, χύθηκαν σε απέραντους ωκεανούς, αποσύρθηκαν σε απόμερες σπηλιές, πέταξαν σε ψηλά κορφοβούνια, κρύφτηκαν σε πυκνά δάση… Βρυχήθηκαν, ούρλιαξαν, πλεύρισαν καράβια, πέταξαν φωτιά… και άσκησαν γοητεία!

Λεπτομέρεια του σπάνιου «Χάρτη της Θάλασσας» που σχεδιάστηκε από τον Σουηδό Olaus Magnus στη Ρώμη το 1527-39

Ο άνθρωπος θαυμάζει τις άγριες πλευρές και την άγρια μεγαλοπρέπεια της Φύσης: τους απόκρημνους βράχους, τους ορμητικούς χείμαρρους, τη μανιασμένη θάλασσα. Όμως, για εμάς, η Ομορφιά της Τέχνης στέκει ακόμα υψηλότερα από τη Φύση, όπως υποστηρίζει ο Χέγκελ, που πιστεύει ότι το Ωραίο είναι η αισθητή εμφάνιση της Ιδέας και ότι η Τέχνη είναι η σάρκα της Ιδέας, όπου το Πνεύμα συλλαμβάνεται στην «αμεσότητά» του. Ο Σοπενχάουερ διακηρύττει ότι η Ιδέα φτάνει πιο εύκολα σε εμάς μέσα από το έργο τέχνης παρά από τη φύση και τον πραγματικό κόσμο. Γι’ αυτό και ο Άγιος Βερνάρδος, τον 12^ο αιώνα, δηλώνει ότι δεν μπορεί να αποφύγει την τρομακτική γοητεία των διακοσμημένων τεράτων στις αυλές και στους τοίχους των μοναστηριών, στη λογοτεχνία και στη ζωγραφική. Η ποικιλία αυξάνει το Κάλλος του σύμπαντος και το τερατώδες συμβάλλει στην ισορροπία της τάξης, λέει, ένα αιώνα αργότερα, ο Γουλιέλμος της Οβέρνης.

Η Αιώνια Σύγκρουση των Κόσμων

Για την αρχαία ελληνική πραγματικότητα, σε επίπεδο συμβόλων, αισθητικής και κοσμοθέασης υπήρχαν δυο διαφορετικοί κόσμοι: αυτός του ονείρου και αυτός της μέθης. Από τη μια, αυτός της γαλήνιας σοφίας που απορρέει από τον εσωτερικό κόσμο της φαντασίας. Από την άλλη, αυτός της μέθης που οδηγεί σε εκστατικό χορό, παραλήρημα και λήθη που συγκλονίζει το ανθρώπινο σώμα και τις αισθήσεις. Ο κόσμος του Απόλλωνος και ο κόσμος του Διονύσου. Τέκνα του ίδιου θεού (Διός), ο πρώτος ήρθε από τη μυθική Υπερβορέα, που εκτείνονταν πέρα από το Βορρά, όπου ο ήλιος δεν έδυε ποτέ για μισό χρόνο, ενώ για το δεύτερο οι επικρατέστερες απόψεις περί της καταγωγής του είναι αυτές της Μικράς Ασίας και της Θράκης (πανάρχαια κέντρα μητριαρχικής λατρείας). Ο κόσμος των εικόνων του ονείρου, της ομορφιάς, της αρμονίας και της αισθητικής καλλιέργειας, ενάντια σε αυτό των αχαλίνωτων παθών, του τρόμου, της οδύνης και της αβύσσου. Γνώση, Αρμονία, Επιστήμη, Τέχνη, Μουσική και Πολιτισμός, ενάντια σε επιθυμίες, συναισθήματα, ένστικτα, υπέρβαση μέτρων και ορίων, ορμές και πάθη. Ο Απόλλωνας είναι ο θεός της Μορφής, της Ποίησης, της Ζωής και του Φωτός, ενώ o Διόνυσος είναι ο θεός των Μυστηρίων, ο θεός του Θεάτρου, ο θεός του Θανάτου και της Αναγέννησης.

Αριστερά ο Διόνυσος: ρωμαϊκό αντίγραφο από ελληνιστικό άγαλμα. Σημαντικότερα σύμβολά του: αυλός, τύμπανα, άμπελος, κισσός, θύρσος, πυρσός, φαλλός. Ιερά του ζώα: λεοπάρδαλη, πάνθηρας, ταύρος, γάιδαρος, φίδι. Ακολουθία του: Μαινάδες, Σάτυροι, Σειληνοί, Βάκχες.

Δεξιά ο Απόλλωνας: κεντρική φιγούρα στο δεξιό αέτωμα του ναού του Διός στην Ολυμπία. Σημαντικότερα σύμβολά του: λύρα, κιθάρα, δάφνη, τρίποδας, τόξο. Ιερά του ζώα: δελφίνι, κοράκι, πετεινός, κύκνος, γεράκι, γρύπας, λύκος. Ακολουθία του: οι 12 Μούσες

Το φωτεινό Ολύμπιο στοιχείο που βρισκόταν σε αιώνια διαμάχη με το βαρβαρικό στοιχείο των Τιτάνων και των τεράτων. Για την απολλώνια κοσμοαντίληψη, ο άνθρωπος ως καλλιτέχνης, πλάθει τις εικόνες και τις καμαρώνει μ’ ευχαρίστηση και βλέμμα ονειροπόλο - δεν συγχωνεύεται όμως μαζί τους. Για τη διονυσιακή, ο άνθρωπος με διαφόρους τρόπους γίνεται ο ίδιος το έργο τέχνης και κοιτάζει από μέσα τον εαυτό του, όπως μας λέει ο Νίτσε. Η τέχνη μεταμορφώνει την αηδία για τη φρίκη σε (απολλώνια) εικόνα, σώζει τον άνθρωπο και την απειλούμενη βούλησή του και μέσω αυτής τον κατακτά ξανά η ζωή. Μονάχα η μορφή, διαυγής, καθαρή και ωραία «μπορεί να γιατρέψει το τραυματισμένο, από την φριχτή νύχτα, βλέμμα». Έτσι η Ευμορφία (Ομορφιά), ως πνευματική ανάγκη, δίνει νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη, ενάντια στο χάος. Η ποιητική δημιουργία, ως φωτεινή εικόνα που μας προσφέρει η φύση, μπορεί να μας γιατρέψει από τη στιγμιαία ματιά μας στην άβυσσο, μαρτυρά ο Νίτσε. Μαζί η ευγένεια και η δημιουργία, κάθε φορά μπορούν να θεμελιώσουν ένα νέο (ολύμπιο) κόσμο, στα ερείπια του παλαιού.

Με γυναίκα έχεις σχέση, όχι με την Μπάρμπι!

Την διεκδικείς, την κατακτάς, την γοητεύεις, την κακομαθαίνεις, την φροντίζεις, την πολιορκείς, την προστατεύεις, την αγνοείς, την κερατώνεις, την παρακαλάς, την αποφεύγεις, την κυνηγάς…

Αγαπημένο θέμα η «γυναίκα»!

Κάποιοι θα σκεφτούν αυτόματα χαμογελώντας, όλα αυτά που έχουν τραβήξει στη ζωή τους από τις γυναίκες και ακόμα περισσότεροι θα θυμηθούν την εξαιρετική ταινία του Καφετζόπουλου: «Η γυναίκα είναι πολύ σκληρός άνθρωπος»!

Ναι… αγαπημένο θέμα! Πως αλλιώς άλλωστε;

Γιαγιάδες, μητέρα, αδελφή, κόρη, δύο σύζυγοι και μία 5χρονη βαφτισιμιά… Γυναίκες που με γοήτευσαν αλλά και με ξενέρωσαν, με κέρδισαν αλλά και με έχασαν, με έφτυσαν αλλά και με αγκάλιασαν, με απέρριψαν αλλά και με ποθήσανε, με κεράτωσαν αλλά και με ερωτεύτηκαν, με κατέστρεψαν αλλά και με έσωσαν, με έκαναν καλύτερο αλλά και χειρότερο άνθρωπο, με αγάπησαν αλλά και με μίσησαν, με έδιωξαν αλλά και με ανέχτηκαν…

Θα μου πεις, «μα πως σου ήρθε να τα γράψεις όλα αυτά;»…

Πρίν από λίγες ημέρες διάβασα στο blog μίας αγαπημένης φίλης και συναδέλφου «231 λέξεις» (για την ακρίβεια είναι 225 λέξεις) που έγραψε κάποιος επώνυμος bon viveur και άριστος γνώστης του savoir vivre για το πώς κατακτάς και πως κρατάς μία γυναίκα…

Για να σου εξηγήσω λοιπόν σου «αντιγράφω» αυτό που έγραψε (mot a mot):
«Ένα από τα σπουδαία μαθήματα που μου έμαθε η ζωή σε σχέση με το γυναικείο φύλο είναι ότι κάνουμε τα πάντα για να κατακτήσουμε μια γυναίκα και πολύ λίγα για να την κρατήσουμε. Προς τούτο προσπαθώ να είμαι φιλόφρων και περιποιητικός με κάπως παλιομοδίτικο είναι αλήθεια τρόπο. Ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου, βοηθώ να φορέσει ή να βγάλει το πανωφόρι της, προτείνω την καλύτερη θέση στο εστιατόριο, κάνω κομπλιμέντα για την εμφάνισή της αποφεύγοντας να λέω τα ίδια σε όλες, πηγαίνω να την πάρω από το σπίτι της και την συνοδεύω πάλι έως εκεί.Δεν την συγκρίνω με άλλες, επιδεικνύω ρομαντική αμνησία για προηγούμενες σχέσεις, δεν υπόσχομαι αρραβώνα ή γάμο από την πρώτη ερωτική νύχτα, έχω πάρει διαζύγιο από την απιστία.Εγείρομαι ως έλασμα όταν μου παρουσιάζουν μια κυρία, εφαρμόζω με θρησκευτική προσήλωση το χειροφίλημα, εισέρχομαι στο εστιατόριο πρώτος, δεν κάνω φιγούρα για τις γνώσεις μου, της προσφέρω λουλούδια σε κάθε ευκαιρία, δεν κάθομαι πριν από αυτήν στο τραπέζι, ούτε ξεκινώ να τρώω πριν δοκιμάσει πρώτα εκείνη, της σερβίρω το κρασί, δεν ψέγω δημόσια τα ελαττώματά της, την επαινώ όμως δημόσια για τα προτερήματά της, αποφεύγω να πληγώνω τα αισθήματά της, προτιμώ να λέω την αλήθεια –όσο δυσάρεστη κι αν είναι– από το να λέω ψέματα, δεν κάνω χρήση βίας ούτε υβρίζω, με δύο λόγια κάνω τα πάντα για να την κάνω να νοιώσει βασίλισσα».

Διαβάζοντας αυτές τις 225 λέξεις αναρωτήθηκα:

Τι είναι ο κόσμος; (Γ')

από τον Νικόδημο

1. Είδαμε πως υπάρχει συνείδηση (συναίσθηση ή επίγνωση) που είναι ο υποκειμενικός κόσμος ή το επίπεδο του νου στον ένα κόσμο. Επίσης πως υπάρχει ο περιβάλλων κόσμος που είναι το υλικό ή αντικειμενικό επίπεδο του ενός κόσμου. Νιώσαμε πως υπάρχουν ερωτήσεις.

Τι είναι χώρος; Τι είναι χρόνος;

Συνδέονται χώρος και χρόνος; Αν ναι πώς;

Γιατί βλέπουμε μόνο τρεις διαστάσεις στον χώρο – πλάτος, ύψος, μήκος; Μήπως υπάρχουν περισσότερες;

Τι είναι ύλη; Τι είναι μάζα κι ενέργεια;

Αυτές είναι μερικές ερωτήσεις που διατυπώσαμε σχετικά με τον υλικό ή αντικειμενικό κόσμο.

Στραφήκαμε στον χρόνο που γίνεται αντιληπτός ως αλλαγή καταστάσεων ή περιστατικών και ως κίνηση της ύλης δίνοντας αίσθηση διαδοχής γεγονότων.

Γνωρίζουμε πως ο χρόνος έχει πριν ή παρελθόν, τώρα ή παρόν και μετά ή μέλλον. Δεν έχουμε πρόσβαση ούτε στο παρελθόν ούτε στο απώτερο μέλλον τα οποία είναι σα να μην υπάρχουν. Το τώρα ή παρόν είναι η στιγμή μετάβασης μιας ανυπαρξίας που παρουσιάζεται σε ύπαρξη στιγμιαία και χάνεται στο παρελθόν, πάλι ανυπαρξία. Καταλαβαίνουμε πως λογικά δεν μπορεί αυτό που παρουσιάζεται στιγμιαία στο τώρα να κατασκευάζεται στην αμέσως προηγούμενη στιγμή (στο μέλλον) και να αποδομείται στην αμέσως επόμενη στιγμή (στο παρελθόν).

2. Ο υλικός κόσμος στον οποίο είμαστε ενσωματωμένοι σαφώς αποτελείται από υλικά ή ύλη. Τι είναι η ύλη αυτή;

Πρώτα όμως ας ερευνήσουμε λίγο τα υλικά σώματα. Τι είναι αυτά;

Τι είναι ο κόσμος; (Β')

από τον Νικόδημο

1. Ένα σίγουρο είναι πως εγώ υπάρχω με το υλικό σώμα και τον νου μου. Αυτό εξερευνήσαμε στην αμέσως προηγούμενη δημοσίευση, 49. Φιλοσοφία. Είδαμε πως υπάρχει το ρεύμα των σκέψεων στον νου, εικόνες, εντυπώσεις, ιδέες μα και η επίγνωσή τους.

Είδαμε όμως πως υπάρχουν και χοντρά αντικείμενα στον χώρο που περιέχει το υλικό σώμα και άλλα αντικείμενα - χαρτιά, βιβλία, έπιπλα, τοίχους. Αυτό επίσης είναι σίγουρο.

Υπάρχει ο κόσμος στον οποίο ζούμε και κινούμαστε και από τον οποίο αντλούμε όλα τα υλικά που χρειαζόμαστε για την άνετη ύπαρξή μας: αέρα, νερό και τροφές που μας κρατάνε στη ζωή· επίσης ορυκτά και άλλα υλικά με τα οποία κατασκευάζουμε τα σπίτια και τα οικοδομήματα που χρειαζόμαστε.

Το ξέρουμε διότι μέσω των πέντε αισθήσεών μας έχουμε άμεση επαφή με αυτά όλα τα αντικείμενα. Οι αισθήσεις αντιλαμβάνονται τα αντικείμενα και δημιουργούν εικόνες στον νου από αυτά όλα. Κι εμείς έχουμε, λέμε, επίγνωση των εικόνων, των σκέψεων και όλων των κινήσεων μέσα στον νου μας. Σε ορισμένες περιστάσεις το λέμε συναίσθηση ή συνείδηση.

Υπάρχει λοιπόν και η συνείδηση – ένας καθαρά υποκειμενικός παράγων.

2. Στην προηγούμενη δημοσίευση είδαμε πως ο κόσμος μπορεί να διαιρεθεί σε τρία επίπεδα: της επίγνωσης ή συνείδησης, του νου (σκέψεις, ιδέες κλπ) και της ύλης (ο χώρος και τα υλικά αντικείμενα.).

Πολλοί κάνουν επίσης τη διαίρεση ανάμεσα στον υποκειμενικό και τον αντικειμενικό κόσμο. Ο υποκειμενικός είναι ο νους και η συνείδηση. Ο αντικειμενικός είναι ο χώρος και τα υλικά αντικείμενα.

Υπάρχει και ο χρόνος, νομίζουμε, που συνδέεται με κινήσεις και αλλαγές στον χώρο ή αντικειμενικό κόσμο και με την αίσθηση αλλαγής, διαδοχής και παροδικότητας στον νου μας ή στον υποκειμενικό κόσμο. Ο χρόνος έχει πριν, τώρα, μετά - κάθε στιγμή.

Αλλά τι ακριβώς είναι αυτός ο υλικός κόσμος;

Τι είναι ο κόσμος; (Ά)

από τον Νικόδημο

1. Τι είναι ο κόσμος;

Είναι μια γενικότητα που συμπεριλαμβάνει τους Γαλαξίες στο άπειρο και το ηλιακό μας σύστημα και φυσικά τη Γη με την ατμόσφαιρα, τους ωκεανούς και τις ηπείρους, τη βιόσφαιρα με τις διάφορες μορφές ζωής (φυτά, πτηνά, ψάρια, ζώα, έντομα, ερπετά) και τους ανθρώπους με τις πόλεις και τις κοινωνίες τους.

Πιο συγκεκριμένα ο κόσμος (μου) αυτή τη στιγμή είναι το τμήμα του δωματίου όπου γράφω και οι σκέψεις που περνούν κι εξετάζονται και αποστάζονται στις προτάσεις που διαβάζετε τώρα εσείς.

Τις σκέψεις μου τις γνωρίζω άμεσα: τις βλέπω σχεδόν, τις ακούω, τις νιώθω. Είμαι σίγουρος πως τις καταλαβαίνω, πως είναι αυτές που είναι κι έτσι μου είναι σχετικά εύκολο να δώσω μορφή σε αυτές τις διατυπώσεις.

2. Κανονικά την ίδια σιγουριά νιώθω και με τα αντικείμενα σε αυτό το τμήμα του δωματίου που είναι ο κόσμος μου τώρα: το αναλόγιο πάνω στο οποίο είναι στερεωμένο το χαρτί όπου γράφω με το μπικ, το ξύλινο τραπέζι, τα βιβλία στα ράφια και μερικά στοιβαγμένα πιο πέρα πάνω στο τραπέζι, ο τοίχος στη σιελ απόχρωσή του απέναντι.

Εδώ όμως δεν έχω την ίδια σχέση όπως με τις σκέψεις. Αυτά τώρα είναι όλα ξεχωριστά και απόμακρα, έστω κι αν τα αγγίζω. Μου είναι οικεία μα ξένα. Δεν τα βλέπω άμεσα, δεν τα ακούω, δεν τα νιώθω όπως τις σκέψεις μου.

Εδώ παρεμβαίνει το σώμα με τα όργανα του και τις σχετικές αισθήσεις που είναι χωριστές και διαφορετικές.

Διαφορετική εικόνα του χαρτιού μου δείχνουν τα μάτια με την όραση. Διαφορετική τα δάχτυλα με την αφή. Η ακοή, η γεύση και η όσφρηση δεν μου λένε τίποτα. Και το ίδιο ισχύει για το ξύλο του γραφείου και το πλαστικό του μπικ. (Το μελάνι στο μπικ πρέπει μάλλον να έχει κάποια δυσάρεστη γεύση.)

Συμπαρασταθείτε στον φόβο του άλλου

Πως θα βοηθήσετε κάποιον που φοβάται; 

• Σεβαστείτε το συναίσθημά του. 
• Μη γελοιοποιήσετε ποτέ τον φόβο. 
• Ακούστε τον χωρίς να αναζητάτε λύσεις.
•  Μην προσπαθήσετε να τον λογικέψετε 
• Μην προσπαθήσετε να  του δώσετε συμβουλές. 
• Μη θελήσετε να τον καθησυχάσετε να διώξετε τον τρόμο του, αφήστε τον πρώτα να τον ζήσει. 

Το πρώτο που χρειάζεται είναι να αισθανθεί αποδεκτός μαζί με το συναίσθημά του. Εμπιστευτείτε τις ικανότητες του να βρει τις δικές του λύσεις. 

Κατόπιν, με τη βοήθεια της συζήτησης και των ξεκάθαρων ερωτήσεων, βοηθήστε τον να μιλήσει γι’ αυτό που αισθάνεται. Τα λόγια επιτρέπουν να αποστασιοποιηθούμε από το ανεπεξέργαστο συναίσθημα. Καθώς θα μιλά, θα συνειδητοποιήσει τι είναι αυτό που προκάλεσε την αγωνία του. 

Αγγίξτε το χέρι του, τον ώμο του... 

Όταν λες σε κάποιον 'σ’ αγαπώ,' στην πραγματικότητα ζητάς αγάπη

Κανένας σας δεν μπορεί να αγαπήσει, επειδή μέσα σας δεν ρέει αγάπη. Όταν λες σε κάποιον 'σ’ αγαπώ,' στην πραγματικότητα δεν δίνεις αγάπη, ζητάς αγάπη. Όλοι σας ζητάτε αγάπη. Και πώς μπορεί να δώσει αγάπη εκείνος που ζητάει αγάπη; Πώς μπορούν οι ζητιάνοι να είναι βασιλιάδες; Πώς μπορούν να δώσουν αγάπη οι άνθρωποι που ζητούν αγάπη;

Όλοι σας ζητάτε αγάπη από τους άλλους. Είστε ζητιάνοι, που ζητάτε από τους άλλους να σας αγαπήσουν. Η σύζυγος ζητάει αγάπη από τον άντρα της, ο σύζυγος ζητάει από τη γυναίκα του να τον αγαπήσει, η μητέρα ζητάει αγάπη από το γιο της, ο γιος ζητάει αγάπη από τη μητέρα του, οι φίλοι ζητούν αγάπη από τους φίλους τους. 
Όλοι σας ζητάτε αγάπη από τους άλλους, χωρίς να αντιλαμβάνεστε ότι οι άνθρωποι από τους οποίους ζητάτε αγάπη, ζητούν και οι ίδιοι αγάπη για τον εαυτό τους. Είστε σαν δυο ζητιάνοι, που στέκονται ο ένας μπροστά απ’ τον άλλο, κρατώντας τις κούπες της ελεημοσύνης.


Όσο κάποιος ζητάει αγάπη, δεν μπορεί να είναι ικανός να δώσει αγάπη, επειδή το ίδιο το γεγονός ότι ζητάει, είναι ένδειξη ότι δεν υπάρχει καμία πηγή αγάπης μέσα του. Αλλιώς, γιατί να τη ζητάει απ’ έξω; 

Μόνο ο άνθρωπος που έχει ανέβει πάνω από την ανάγκη να ζητάει αγάπη, μπορεί να δώσει αγάπη. Η αγάπη είναι μοίρασμα, δεν είναι ζητιανιά. Η αγάπη είναι βασιλιάς, δεν είναι ζητιάνος. Η αγάπη ξέρει μόνο να δίνει, δεν ξέρει να ζητάει. Εσύ γνωρίζεις την αγάπη; 

Η αγάπη που ζητιέται δεν μπορεί να είναι αγάπη. Και να θυμάσαι, εκείνος που ζητάει αγάπη, δεν θα πάρει ποτέ καμία αγάπη σ’ αυτόν τον κόσμο. Ένας από τους βασικούς νόμους της ζωής είναι ότι εκείνος που ζητάει αγάπη; δεν θα την πάρει ποτέ.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ: ΦΑΙΔΩΝ (ή περί ψυχής. ηθικός) - η τελευταία μέρα του Σωκράτη

Μετάφραση: Ε. Παπανούτσος

εκδ. Ζαχαρόπουλος, 1939
(αποσπάσματα)

ΕΧΕΚΡΑΤΗΣ: Ήσο ο ίδιος, Φαίδων, κοντά εις τον Σωκράτη την ημέρα που ήπιε το δηλητήριον μέσα εις την φυλακήν ή τα ήκουσες αυτά από κανέναν άλλον;

ΦΑΙΔΩΝ: Ήμουν παρών ο ίδιος, Εχεκράτη.

 Έβλεπα, Εχεκράτη, έναν άνθρωπο ο οποίος και εις την συμπεριφοράν και εις τους λόγους του εφαίνετο ευτυχής. Με τόσην γαλήνην και ευγένειαν επλησίαζε τον θάνατον, ώστε είχα την εντύπωσιν ότι και εις τον Άδην όπου επήγαινε αυτός ο άνθρωπος, τον κατηύθυνε μια θεία θέλησις και ότι άμα έφθανεν εκεί θα ήτο ευτυχής τόσον όσον ουδείς άλλος υπήρξε ποτέ.57a-58e

·         ΕΧΕΚ: Και ποίοι ήσαν εκείνοι που ευρίσκοντο τότε κοντά εις τον Σωκράτη;

ΦΑΙ:.. Ο Πλάτων νομίζω ήτο άρρωστος. 59b

·         ΦΑΙΔ: Μόλις εφθάσαμε εξήλθεν από την φυλακήν ο θυρωρός, ο εντεταλμένος ν’ ανοίγει την θύραν εις τους επισκέπτας, επλησίασε και μας είπε να περιμένουμε έξω λίγο να μη εισέλθουμε δε παρά μόνον όταν αυτός μας φωνάξει. «Διότι αυτή την στιγμήν , είπε, απαλλάσσουν οι Ένδεκα τον Σωκράτη από τα δεσμά του και του αναγγέλλουν ότι σήμερον θα είναι το τέλος του». Χωρίς να περιμένουμε πολύ ήλθε πάλι και μας εκάλεσε να εισέλθουμε. Εισερχόμεθα λοιπόν και βλέπομεν μαζί με τον Σωκράτη που μόλις προ ολίγου τον είχον λύσει, την Ξανθίππην (την γνωρίζεις δα) η οποία εκρατούσε το μικρό τους παιδί και εκάθητο κοντά του. Η Ξανθίππη μόλις μας είδε άρχισε να καταράται και να λέγει όσα συνηθίζουν δα εις τοιαύτας στιγμάς οι γυναίκες: «Να Σωκράτη σήμερα είναι η τελευταία φορά που θα κουβεντιάσουν μαζί σου οι αγαπημένοι σου και συ μ’ αυτούς». Ο Σωκράτης έρριξε μια ματιά προς τον Κρίτωνα: « Κρίτων, είπε, ας την οδηγήσει κανείς στο σπίτι». Και καθώς την έσυραν μερικοί από τους ανθρώπους του Κρίτωνος, εκείνη εξεφώνιζε και κτυπιότανε.59e-60a

 

·         ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Τι αλλόκοτον πράγμα φαίνεται να είναι φίλοι μου αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν ευχάριστον. Είναι περίεργος πολύ η σχέσις του προς αυτό που νομίζεται αντίθετό του,  προς το λυπηρόν. Και τα δυο ποτέ δεν θέλουν να έρχονται ταυτοχρόνως εις τον άνθρωπον, όταν δε κανείς κυνηγήσει και πιάσει το ένα είναι σχεδόν ηναγκασμένος να πιάσει πάντοτε και το άλλο, σαν να είναι τα δυο αυτά πράγματα δεμένα από μιαν και την αυτήν κορυφήν. Μου φαίνεται ότι εάν το είχε προσέξει αυτό ο Αίσωπος θα είχε συνθέσει ένα μύθο: ότι ο θεός βλέπων την πάλην των και θέλων να τα συμβιβάσει επειδή δεν ηδύνατο να τα ειρηνεύσει κατ’ άλλον τρόπον εκόλλησε μαζί τας κεφαλάς των. Και δια τούτο εις όποιον έρχεται το ένα, ακολουθεί έπειτα και το άλλο. Αυτήν ακριβώς την εντύπωσιν έχω τώρα κι εγώ, Επειδή εξ αιτίας του δεσίματος ήτο εις το σκέλος μου ο πόνος, φαίνεται ότι έρχεται τώρα ως ακολουθία του το ευχάριστον. 60b-c

·         ΣΩΚΡ: Πολλές φορές εις την παρελθούσαν ζωή μου είδα το ίδιο όνειρον, με διαφόρους βέβαια εικόνας εκάστοτε, αλλά πάντοτε με την ιδίαν προτροπήν: «Σωκράτη, μου έλεγε, να κάμεις μουσικήν, αυτή πρέπει να είναι η εργασία σου». [«Ώ Σώκρατες, μουσικήν ποίει και εργάζου»]… Δεν είναι αλήθεια μεγίστη μουσική η φιλοσοφία; Και με αυτήν ακριβώς δεν ασχολούμην εγώ; 60e-61

·         ΚΡΙΤΩΝ: Εδώ και τόση ώρα μου λέγει αυτός που πρόκειται να σου δώσει το δηλητήριο ότι πρέπει να σου ειπώ να συζητής όσο το δυνατόν ολιγότερο. Διότι, όπως λέγει, θερμαίνεται κανείς περισσότερο όσο συζητεί, ενώ πρέπει να μη εμποδίζει κανείς με αυτόν τον τρόπο την επίδραση του δηλητήριου. Ειδ’ άλλως όσοι κάνουν έτσι αναγκάζονται, λέγει, να πιούν δυο και τρείς φοράς το κώνειον.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Άφησέ τον να λέγει. Ό,τι έχει να κάμει εκείνος είναι να ετοιμάζεται να μου δώσει δηλητήριο και δυο φορές ακόμη και τρεις εάν παραστεί ανάγκη.

ΚΡΙΤ: Ώ, ήμουν βέβαιος για την απάντηση. Αλλά ο ευλογημένος με ενοχλεί τόσην ώρα.

ΤΟΜ ΡΟΜΠΙΝΣ: Ακόμα και οι καουμπόυσες μελαγχολούν

Η ιστορία της Σίσσυ Χάνκσοου 

που αγάπησε το ανατομικό της ελάττωμα.  

 Με τους τεράστιους αντίχειρές της ανήγαγε το ωτοστόπ 

σε ύψιστη τέχνη ζωής.

·         Γιατί το  Ακόμα και οι Καουμπόισσες Μελαγχολούν να μην είναι μια απλή ιστορία αγάπης; Δυστυχώς μικρά μου κοριτσάκια, δεν υπάρχουν απλές ιστορίες αγάπης. Ακόμη και το πιο απλό κουταβίστικο ερωτοχτύπημα είναι περίπλοκο σε βαθμό που βρίσκεται έξω από τα πλαίσια της κατανόησης του εγκεφάλου. ( Ο εγκέφαλος έχει μια επικίνδυνη συνήθεια να ανακατεύεται με πράγματα που δεν μπορεί ή που δεν θέλει να καταλάβει)

·         Ο εγκέφαλος, αυτά τα εφτακόσια πενήντα γραμμάρια φαιόχρωμου πολτού (που τόσο πολύ εκτιμά ο ίδιος ο εγκέφαλος), αυτό το γλοιώδες όργανο που του αποδίδονται τόσο περίπλοκες και μυστηριώδεις δυνάμεις (και είναι πάλι ο ίδιος ο εγκέφαλος που αποδίδει αυτές τις δυνάμεις στον εαυτό του)- ο εγκέφαλος, που είναι τόσο αδύνατος ώστε χωρίς το προστατευτικό περίβλημα που τον στηρίζει θα σωριαζόταν ώσπου να πεις κίμινο από το ίδιο του το βάρος. 17

·         Η επιτυχία μπορεί να αποκλείσει τόσες δυνατότητες και ευκαιρίες όσες και η αποτυχία. 21

·         Η τιμωρία είναι από μόνη της μια ανταμοιβή.

·         Πάντα ήμουν περήφανη για τον τρόπο που με ξεχώρισε η φύση. Εκείνους που λυπάμαι είναι οι άνθρωποι που έχουν παραμορφωθεί από την κοινωνία. Με τα πειράματα της φύσης μπορούμε να ζήσουμε και αν δεν είναι πολύ άσχημα, μπορούμε να τα μετατρέψουμε ε πλεονεκτήματα. Αλλά η κοινωνική παραμόρφωση είναι ύπουλη και αόρατη. 81

·         Περίμενε εξαντλημένη με εκείνον το συνδυασμό στωικισμού και άγχους που έχουν οι άνθρωποι όταν περιμένουν για το Μεγάλο Γεγονός που θα μεταμορφώσει τη ζωή τους και που πάντα το χάνουν όταν συμβεί, αφού τόσο ο στωικισμός όσο και το άγχος σε τυφλώνουν. 88

·         Η Σίσσυ αφοσιώθηκε στην κίνηση και έμαθε ότι μπορείς να αλλάξεις την πραγματικότητα αλλάζοντας τον τρόπο που την αντιλαμβάνεσαι –και αυτή ακριβώς ήταν η ανακάλυψη, ίσως όχι κατώτερη του Αϊνστάιν, που τελικά τη βοήθησε να αποδιώξει την ταπείνωση χαμογελώντας όπως ακριβώς πριν από λίγο είχε διώξει με το χαμόγελο την κούραση. 92

·         Όπως συμβαίνει με πολλούς δυνατούς ανθρώπους είχε πέσει θύμα της τυραννίας των αδυνάτων. 112

·         Η πολιτική είναι για ανθρώπους που έχουν το πάθος να αλλάξουν τη ζωή, αλλά τους λείπει το πάθος να ζήσουν.163

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ, ΑΓΝΗ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ...ΑΜΑΝΕΔΕΣ ΚΑΙ ΕΜΒΑΤΗΡΙΑ

Ένα ορφανό φτωχόπαιδο 15χρονο μετά τον πόλεμο πουλούσε σάμαλι τις Κυριακές έξω από τα γήπεδα της Νέας Φιλαδέλφειας και της Ριζούπολης. Ήταν αυτός που μετά από τέσσερα χρόνια, το 1950, ανέβηκε για πρώτη φορά στο πάλκο και δυο χρόνια αργότερα κτύπησε τον πρώτο δίσκο. Το μεγαλύτερο όνομα Έλληνα τραγουδιστή, ο θρυλικός Στέλιος Καζαντζίδης, που γεννήθηκε σα σήμερα, στις 29 Αυγούστου, το 1931, στη Νέα Ιωνία.

Πριν από έπτα χρόνια ο αποδυτηριάκιας έγραψε ένα σεντόνι και βάζει κάτω το «Φαινόμενο Καζαντζίδης» και το κάνει κομμάτια έτοιμο για φάγωμα. Μίλησα για σάμαλι… Από πιτσιρικάς ο Στέλιος ένοιωσε στο πετσί του αυτό που λέγεται κοινωνική αδικία, κοινωνική ανισότητα, στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου, και για να ζήσει πουλούσε τσιγάρα στους φαντάρους στο Σταθμό Λαρίσης, κάστανα στην Ομόνοια, έκανε το βοηθό νερουλά, παράλληλα δούλευε σε οικοδομή.

Χωρίζει την Καίτη Γκρέυ, που τότε ήταν μελαχροινή, και γνωρίζει στη Θεσσαλονίκη την Μαρινέλλα (φώτο με τον Νίκο Κούρκουλο), που γίνονται ντουέτο και παντρεύονται το 1964, γάμος που κράτησε ένα χρόνο. Αθώος στα νειάτα του, στο πρώτο ραντεβού με την Μαρινέλλα, την πήρε στη βάρκα και πήγαν για ψάρεμα. Έτσι έμεινε μέχρι το τέλος, άδολος, άκακος, απονήρευτος. Πέθανε από καρκίνο στα 70 του.

Ο Στέλιος Καζαντζίδης τραγούδησε σε πρώτη εκτέλεση 1.350 τραγούδια από τα οποία τα οκτώ, αριθμός 8, ήταν τούρκικα. Το πιο σωστό, το πιο συνεπές γι’ αυτόν τον μεγάλο τραγουδιστή, γι’ αυτή τη φωνή που τόσο αγαπήθηκε από τον κόσμο και τόσο υμνήθηκε από τους κουλτουριάρηδες, θα ήταν να τραγουδούσε 1.350 τούρκικα τραγούδια από τα οποία τα οκτώ, αριθμός 8, να ήταν ελληνικά. Αν, βέβαια, ο Καζαντζίδης θα τραγουδούσε ελληνικά, δηλαδή δημοτικά, νησιώτικα κ.α. Και σίγουρα με ελληνικά τραγούδια, όχι με τούρκικης, με ανατολικής μουσικής ελληνικούς στίχους, ο Στέλιος Καζαντζίδης δεν θα γινόταν αυτός που έγινε. Αυτός που πέρασε στην Ιστορία σα θρύλος. Ένα πρόσωπο μυθικό για τη σύγχρονη Ελλάδα.

Ὑποψίες κι ἀποδείξεις

Όσοι ειχαν εκφράσει αμφιβολίες για το αν ο «Γκαζό-γερος» της Αιγινας ηταν σε θέση να κουμαντάρει ενα ταχύπλοο και αμφισβητουσαν την «αυθόρμητη» (μετα τρίωρο) παράδοσή του στις «τα ζωα μου αργά» Λιμενικες Αρχες της Αιγίνας, δικαιώνονται.

Όπως δημοσιεύει σήμερα το «Πρωτο Θέμα», με την βούλα των εγκληματολογικων εργαστηρίων της Αστυνομίας, ουτε μισο δακτυλικο αποτύπωμα του Λυκουρέζου στο τιμόνι του σκάφους. Μόνον η παλάμη του στο χειριστήριο ταχύτητος (οταν πιθανον εκοψε την μηχανη του σκάφους μετα την σύγκρουση-εμβολισμό) και ενα αποτύπωμα σε κάποιο πλαστικο εξωτερικό.

Μυαλὰ κιμάς…

Πληροφορία. 
Ἄφθονη πληροφορία. Ἀνεξέλεγκτη πληροφορία. Ἀφιλτράριστη πληροφορία. 
Πληροφορία ποὺ δὲν κρίνεται, δὲν ἐπεξεργάζεται, δὲν «ἀρχειοθετεῖται».
Εἴμαστε θύματα τῆς πληροφορίας.

Ἀπὸ ἐδῶ μαθαίνουμε τὸ ἄλφα κι ἀπὸ ἐκεῖ τὸ ἀντίθετό του.
Ἀπὸ ἐδῶ μᾶς παρουσιάζουν κάτι ὡς ἀλήθεια, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλην μᾶς τὴν καταῤῥίπτουν.
Ἀπὸ ἐδῶ τὰ ἴδια μας τὰ μάτια μᾶς ἀποδεικνύουν κάτι, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλην μᾶς …ἀκυρώνουν τὶς ἀποκαλύψεις οἱ …πεποιθήσεις μας.

Εἴμαστε ἀνίκανοι νὰ χρησιμοποιήσουμε ἐμεῖς τὴν πληροφορία ὅπως ἐμεῖς χρειαζόμεθα.
Συχνὰ στεκόμεθα σὲ αὐτήν, τὴν κάνουμε σημαία, ἐὰν ἐξυπηρετῇ τὸ πεποιθησιακό μας σύστημα καὶ τὴν παπαγαλίζουμε.
Ἐὰν μᾶς ξεβολεύῃ τὴν θεωροῦμε …προπαγάνδα καὶ τὴν πετᾶμε στὰ σκουπίδια, ἀνίκανοι πάντα νὰ διακρίνουμε μέσα της ψήγματα ἀληθείας.

Ἀπασχολούμεθα διαρκῶς μὲ τὴν συλλογὴ πληροφοριῶν ποὺ ὅμως, ὅταν θὰ τὶς χρειασθοῦμε, ἀδυνατοῦμε νὰ τὶς ἀνασύρουμε ἀπὸ τὴν μνήμη μας καὶ νὰ τὶς μετατρέψουμε σὲ γνώσεις. 
Κι ἔτσι καταντοῦν, χρήσιμες κι ἄχρηστες πληροφορίες, νὰ γεμίζουν τὶς σκέψεις μας μὲ σκουπίδια. .

Ἀδυνατοῦμε νὰ ἐλέγξουμε αὐτὲς τὶς πληφορίες, νὰ τὶς διασταυρώσουμε, νὰ μελετήσουμε καὶ νὰ ἀποφασίσουμε μόνοι μας ἐὰν ἰσχύουν ἢ ὄχι.
Ἀδυνατοῦμε νὰ κατανοήσουμε τὸν μηχανισμὸ ποὺ τὶς δημιουργεῖ καὶ τὶς διακινεῖ καὶ τὸ ποιὲς ἀπὸ αὐτὲς εἶναι σημαντικές.
Ἀδυνατοῦμε νὰ λειτουργήσουμε ὡς σκεπτόμενα ὄντα καὶ ὀδηγούμεθα μόνοι μας στὸ νὰ καταντήσουμε μαζάνθρωποι.

12 τροφές κατά του στρες

Το στρες μπορεί να εξαντλήσει τη φυσική άμυνα μας, αλλά μπορούμε να βρούμε τη λύση τρώγοντας τα σωστά φαγητά.

Όταν οι υποχρεώσεις στη δουλειά αρχίζουν και συσσωρεύονται, και η ατζέντα μας είναι γεμάτη, το τελευταίο πράγμα για το οποίο θέλουμε να ακούσουμε είναι ότι πρέπει να μείνουμε μακριά από τα έτοιμα φαγητά. Ποιος έχει το χρόνο για να κάνει υγιεινή διατροφή? Αλλά όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση του στρες, το τι τρώμε καταλήγει να επηρεάζει κατά πολύ στην ανακούφιση της έντασής μας. Πράγματι, κάποια φαγητά βοηθούν στην εξισορρόπηση της γλυκόζης στο αίμα ή, ακόμα καλύτερα, τη συναισθηματική μας απόκριση/αντίδραση. Αυτά είναι λοιπόν τα 12 φαγητά για να  καταναλώσετε όταν έχετε έρθει στα όριά σας.

Πράσινα φυλλώδη λαχανικά

Η ιδέα να φάτε ένα χάμπουργκερ όταν είσαι στρεσαρισμένοι είναι ιδιαίτερα προκλητική, αλλά προτιμήστε να φάτε λαχανικά αντ’ αυτού. « Τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά όπως το σπανάκι περιέχουν φυλλικό οξύ, το οποίο παράγει ντοπαμίνη, ένα χημικό που στέλνει σήματα ευχαρίστησης στον εγκέφαλο, βοηθώντας μας να κρατηθούμε ήρεμοι/σε ηρεμία», λέει η Heather Mangieri, RDN, εκπρόσωπος της Ακαδημίας Διατροφής και Διαιτολογίας. Μία έρευνα του 2012 στο Journal of Affective Disorders σε 2,800 μεσήλικες και ηλικιωμένους βρήκε ότι αυτοί που κατανάλωναν περισσότερο φυλλικό οξύ διέτρεχαν χαμηλότερο κίνδυνο να παρουσιάσουν συμπτώματα κατάθλιψης σε σχέση με αυτούς που που κατανάλωναν λιγότερο. Και μία έρευνα του 2013 από το University of Otago βρήκε ότι φοιτητές κολλεγίου έτειναν να νιώθουν πιο ήρεμοι, πιο χαρούμενοι και πιο ενεργητικοί τις μέρες που έτρωγαν περισσότερα φρούτα και λαχανικά. Μπορεί να είναι δύσκολο να ξεχωρίσουμε πιο ήρθε πρώτο-οι χαρούμενες σκέψεις ή η υγιεινή διατροφή-αλλά οι ερευνητές βρήκαν ότι η υγιεινή διατροφή έτεινε να προβλέπει την εμφάνιση ευχάριστης διάθεσης την επόμενη μέρα.

Δηλητηριασμένοι ἄνθρωποι, δηλητηριασμένες κοινωνίες…

Ἀπὸ τὴν πρώτη τους ἀνάσα…

Ξέρετε…
Ἂν καὶ ἡ τροφή μας, τὸ νερό μας, τὸ περιβάλλον συνολικῶς εἶναι τόσο μολυσμένα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γεμίζουμε δηλητήρια διαρκῶς, ἐν τούτοις τὰ πραγματικὰ δηλητήρια δὲν προέρχονται ἀπὸ αὐτὰ ποὺ καταναλώνουμε γιὰ νὰ ἐπιβιώσουμε, ἀλλὰ ἀπὸ ἄλλες πηγές. Κι αὐτά, τὰ δεύτερα, τὰ ἄυλα, δυστυχῶς, εἶναι χειρότερα μὰ καὶ σημαντικότερα.

Τὰ παιδιά μας εἶναι φυσικὰ ἡ …σφραγίδα μας στὸν πλανήτη.
Αὐτὰ τὰ παιδιὰ μεγαλώνοντας θὰ γίνουν ἢ εὐτυχισμένα (σπανίως) ἢ δυστυχισμένα (συνήθως).
Καὶ γιὰ αὐτὴν τὴν κατάστασιν θὰ φταῖμε μόνον ἐμεῖς, διότι οὐδέποτε μάθαμε στὰ παιδιά μας τὸν τρόπο γιὰ νὰ κάνουν τὸν κόσμο τους καλλίτερο.

Τὰ παιδιά μας εἶναι τὸ …ἔργο μας. Τὸ ἐὰν αὐτὸ τὸ ἔργο θὰ εἶναι μεγάλο ἢ καταστροφικὸ ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμᾶς καὶ μόνον.
Κι ἐξαρτᾶται κυριολεκτικῶς ἀπὸ τὶς δικές μας πράξεις, συμπεριφορές, ἐκφράσεις.
Ἐὰν ἐμεῖς εἴμαστε φοβισμένοι, ἔτσι θὰ γίνουν καὶ τὰ παιδιά μας.
Ἐὰν εἴμαστε δημιουργικοί, τὰ παιδιά μας θὰ δημιουργοῦν.
Ἐὰν εἴμαστε παλιοτόμαρα, παλιοτόμαρα θὰ γίνουν κι αὐτά.

Τὰ παιδιὰ δὲν διδάσκονται ἀπὸ τὰ λόγια ἀλλὰ ἀπὸ τὶς πράξεις.
Ἡ ὑποκρισία καὶ ἡ κουτοπονηριὰ εἶναι συνήθως τὰ πρῶτα ποὺ μαθαίνουν καὶ μὲ αὐτὰ πορεύονται γιὰ ὅλην τὴν ζωή τους.
Ὁ σεβασμὸς καὶ τελικῶς ὁ αὐτοσεβασμὸς εἶναι σπάνια καὶ στὶς ἡμέρες μας …κατάπτυστα!
Προβάλλονται καὶ ἐπιβραβεύονται οἱ καλλίτεροι στὴν ἀπάτη καὶ στὴν βρωμιά.
Κι ὅλο αὐτὸ τὸ σκηνικὸ ἐμεῖς, ὡς μεγαλύτεροι καὶ γονεῖς, τὸ ἀνεχόμεθα καί, κάποιες φορές, τὸ ἐπικροτοῦμε. Ὄχι διότι μᾶς ἀρέσει, ἀλλὰ διότι …ἔτσι κάνουν ὅλοι καί…
…πῶς νά πᾶμε κόντρα στό σύστημα;

Τὰ πράγματα ὄμως εἶναι τελείως διαφορετικά.

Εναλλακτικές πηγές πρωτεΐνης όταν θέλουμε να περιορίσουμε το κρέας

Δεν μπορούμε να αμφιβάλλουμε ότι μια φυτική διατροφή προσφέρει όφελος στην υγεία του ανθρώπου.

Άτομα που καταναλώνουν φυτικά τρόφιμα στην καθημερινή διατροφή τους παρουσιάζουν χαμηλότερα επίπεδα χοληστερόλης, μειωμένο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, αρτηριακής πίεσης, παχυσαρκίας και σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. 

Πρωτεΐνες υπάρχουν τόσο στα φυτικά όσο και στα ζωικά προϊόντα. Οι φακές, τα φασόλια, η σόγια και τα προϊόντα της είναι πολύ καλές πηγές πρωτεΐνης που μπορούν να συναγωνιστούν πολλές ζωικές τροφές. Το σημείο που τα φυτικά τρόφιμα υστερούν με τα ζωικά είναι στα συστατικά των πρωτεϊνών, τα αμινοξέα.

Στο σώμα μας οι τροφές που είναι πλούσιες σε πρωτεΐνη παρέχουν 20 αμινοξέα, από τα οποία τα 11 μπορούν να παραχθούν από το σώμα μας. Τα υπόλοιπα που δεν μπορεί να συνθέσει μόνος του ο οργανισμός μας πρέπει να παρέχονται από την διατροφή.

Τα ζωικά προϊόντα περιέχουν  όλα τα απαραίτητα αμινοξέα για τη συντήρηση και την ανάπτυξη του οργανισμού και για αυτό το λόγο οι ζωικές πρωτεΐνες θεωρούνται υψηλής βιολογικής αξίας. Αντιθέτως, οι φυτικές πρωτεΐνες δεν παρέχουν όλα τα απαραίτητα αμινοξέα. Η σόγια αποτελεί τη μοναδική εξαίρεση, καθώς παρέχει και τα 9 από τα απαραίτητα αμινοξέα.

Οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ δίαιτας και διατροφικής διαταραχής

Οι πιο συνηθισμένες διατροφικές διαταραχές είναι η νευρική ανορεξία (ΝΑ) και η νευρική βουλιμία και αποτελούν πολυπαραγοντικά φαινόμενα, των οποίων τα αίτια είναι σύνθετα και αλληλοσυνδυάζονται μεταξύ τους.

Αυτό σημαίνει ότι ένα άτομο μπορεί να πάσχει ταυτόχρονα και από τις δύο διαταραχές, είτε από βουλιμία να μεταπέσει σε ανορεξία και αντίστροφα. Κάτι τέτοιο ισχύει κυρίως στο δεύτερο τύπο νευρικής ανορεξίας (ανορεξία περιοριστικού - βουλιμικού τύπου), όπου οι περίοδοι στέρησης φαγητού εναλλάσσονται από επεισόδια βουλιμίας με υπερφαγία, που ακολουθούνται όμως από προκλητούς εμετούς. Επιπρόσθετα, τη βουλιμία διαδέχεται η ανορεξία σε περιπτώσεις ατόμων που έχουν υπάρξει παχύσαρκοι, στη συνέχεια αδυνάτισαν, αλλά δυσκολεύονται να αποδεχθούν ότι πλέον βρίσκονται σε φυσιολογικό βάρος σώματος.

Κάτι τέτοιο ερμηνεύεται από το γεγονός ότι και οι δύο διαταραχές πρόσληψης τροφής έχουν κοινά σημεία αιτιολογίας και συμπτώματα.

Συγκεκριμένα και στις δύο περιπτώσεις το άτομο: