Το χρονικό έτος 1963 (ημερομηνία της γέννησής μου) …..λόγω της μεγάλης ΑΡΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ των κατοίκων της ΓΑΙΑΣ……ενσαρκώθηκαν στον πλανήτη μας 12 Άρχοντες του Ερυθρού Φωτός και 52 Διακανονιστές της Πλανητικής Ισορροπίας …..Κυανού Φωτός από τον πλανήτη Ερμή και ανέλαβαν σαν αποστολή …..να βοηθήσουν τον πλανήτη μας για να ανέλθει σε ανώτερο Ουράνιο Πεδίο Φωτός. Η αρνητικότητα όμως της Γαίας …εξακολουθεί να υπάρχει και παρεμποδίζει την ομαλή πορεία ΑΝΟΔΟΥ του Ηλιακού μας Συστήματος …αλλά εμποδίζει και ολόκληρο το Γαλαξία μας να βαδίσει….. στο ανώτερο Ψυχοπνευματικό Επίπεδο Φωτός. Είμαστε αλληλένδετα μαζί του. Το Ηλιακό μας σύστημα….. μαζί με 51 ακόμη κατοικημένα Ηλιακά Συστήματα του Γαλαξία μας …έχουν δυστυχώς καταληφθεί από τις δυνάμεις των ΑΠΟΣΤΑΤΩΝ και παρεμποδίστηκε έτσι η εξέλιξή τους που προβλεπόταν από τα σχέδια, της Κραταιάς Αυτοκρατορίας των «Ε» της Ανδρομέδας. Τα υπόλοιπα Ηλιακά Συστήματα…… κατάφεραν να ανέλθουν σε Ανώτερα Πεδία Φωτός της Γαλαξιακής Κοινωνίας, …… πλην του δικού μας …….λόγω του μη σωστού συντονισμού της Γαίας και γι' αυτό παραμένει ακόμη μέχρι σήμερα η Γαία σε χαμηλά κραδασμιακά επίπεδα. Αυτό πλέον είναι εμφανές γύρω μας… και ευτυχώς αρκετοί πλέον το κατανοούν πλήρως….. και συμμερίζονται την υπάρχουσα βεβαρημένη κατάσταση μας. Το χρονικό έτος για εμάς 1975 ο Ιερός Άρχοντας Φωτός… ο Δίας Ζευς …..έδωσε «εντολή» προς τη μεγάλη συμμαχική Αυτοκρατορία του Ωρίωνα, … να επιβλέψει την ενσάρκωση μεγάλου αριθμού Ανωτέρων Οντοτήτων, Αρχόντων Φωτός, Πνευμάτων Φωτός, Πνευματικών Δασκάλων και Ηλιακών Πριγκίπων για την παροχή βοηθείας και στα 52 ηλιακά αυτά συστήματα ……για την ταχεία εξέλιξή των οντοτήτων τους … .ώστε να εναρμονιστούν πλήρως με τα υπόλοιπα συστήματα του Γαλαξία.
Τι είναι αυτό που σε καθηλώνει σε ένα τόπο, σε μια σχέση, σε μια κατάσταση; Είναι φόβος για το άγνωστο; Για το μετά; Eίναι η καρδιά σου που είναι κολλημένη σε αυτά που ξέρεις, εκτιμάς και τιμάς;
Είναι που δε σου αρέσουν οι αλλαγές; Μήπως είναι ότι ακόμα δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για κάτι τέτοιο; Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να φύγουν , να απαλλαχτούν, να πάνε μακριά από όλα και όλους και όμως μένουν πάλι πίσω , μένουν πάντα εδώ.
Κάποτε άφησαν τους δούλους ελεύθερους και εκείνοι ξαναγύρισαν. Είναι η σιγουριά που θέλουμε να έχουμε ζώντας σε γνωστά πλαίσια; Ή ακολουθούμε πιστά εκείνο που λέμε «μοίρα».
Κάποτε έλεγες, «θα φύγω» μα έγινες δέντρο, έβγαλες ρίζες που σε κρατούν γερά δεμένο εδώ, τα δε κλαδιά σου θέριεψαν, ξεπέρασαν τις στέγες των σπιτιών και είναι τα μόνα που βλέπουν μακριά. Ατενίζουν το απέραντο γαλάζιο του ουρανού και το μπλε βαθύ της θάλασσας.
Όλοι οι άνθρωποι θέλουν κάποια στιγμή να φύγουν από κάπου, να αλλάξουν τοπία, παραστάσεις, να αλλάξουν επάγγελμα, σπίτι, συνήθειες, ακόμα και τους ανθρώπους που έχουν δίπλα τους.
Κάποιοι, όμως, σε όλη τη διάρκεια της ζωή τους θέλουν να φύγουν και λένε συνέχεια: κάποτε θα φύγω.. και ονειρεύονται τη φυγή … ποτέ δεν το κάνουν, απλά το λένε ίσως για να το πιστέψουν και οι ίδιοι, ίσως για να νιώσουν καλύτερα.
Βαρέθηκαν να ζουν νεκροί, στης απονιάς τον τόπο
Θέλουν να ανοίξουν τα φτερά, να βρουν καινούριο στόχο