Κι Όμως Είσαι Αρκετός-Αντιμετωπίζοντας Σκέψεις Ανεπάρκειας

Σήμερα μπορεί να ήταν μια ζήλια που ένιωσες απέναντι σε κάποιον που θεωρείς ότι τα έχει καταφέρει καλύτερα από σένα. Άλλοτε ίσως να είναι ο θυμός ότι δε σε σέβονται ή ότι δε λαμβάνουν σοβαρά τις επιθυμίες σου. Υπάρχει μια αστείρευτη ροή συναισθημάτων που προκαλείται από την ίδια σκέψη και είναι όλα συναισθήματα δύσκολα, που θέλεις ν’αποφύγεις να έχεις. Ούτε η η θλίψη λείπει από αυτά τα συναισθήματα:  η θλίψη που μπορεί να σου προκαλεί η σύγκριση με αυτό που θα ήθελες να έχεις και να είσαι με αυτό που έχεις και είσαι τώρα. Το άγχος, να φτάσεις εκεί που σου υπαγορεύουν τα εσωτερικά σου κριτήρια. Ζήλια, θυμός, θλίψη, άγχος.

Μια κοινή σκέψη που συχνά ζεί στο υπόγειο των συναισθημάτων αυτών, είναι πως δεν είμαστε αρκετοί. Δεν είμαστε αρκετά καλοί σε σχέση με τους άλλους ή τα εσωτερικά μας κριτήρια. Δεν είμαστε αρκετά ελκυστικοί, αρκετά έξυπνοι, αρκετά επιτυχημένοι, αρκετά σημαντικοί. Δεν είμαστε ευχαριστημένοι με τη δουλειά μας, τους φίλους μας, το σώμα μας, τα επιτεύγματα μας. Έχουμε ένα ελάττωμα που μας εμποδίζει να είμαστε ο ιδανικός μας εαυτός. Η ζωή μας δεν είναι όσο καλή θα έπρεπε ή θα μπορούσε να είναι. Ζούμε σ’ένα χαώδες κενό ανάμεσα στο ιδανικό και στο πραγματικό.

Οι Αναρχικοί Των Τροπικών Και Ο Δίδυμος Πλανήτης

Χρειάστηκαν τρία χρόνια να φτάσουν στον Δίδυμο Πλανήτη. Αυτό το όνομα είχε διαδοθεί απ” την αρχή, καθώς το άλλο, το επιστημονικό, ήταν πολύ άχαρο και κανείς δεν το θυμόταν: Γ8111.

Ο Δίδυμος πλανήτης ήταν λίγο μικρότερος, απείχε 8111 έτη φωτός, κι είχε όλες τις προϋποθέσεις για να φιλοξενήσει ζωή. Οι αναλύσεις της τροχιάς του έδειξαν ότι είχε νερό σε υγρή κατάσταση.

Το πρόβλημα της απόστασης λύθηκε εύκολα. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν να εργαστούν πάνω στο θέμα όλοι οι υπολογιστές του πλανήτη. Οι εξισώσεις που θα οδηγούσαν στην κατασκευή της σκουληκότρυπας, της χρονικής παράκαμψης που θα τους οδηγούσε πιο γρήγορα μέσα στον χώρο, μοιράστηκαν σε όλους τους προσωπικούς υπολογιστές, όλων των ανθρώπων, ως ένα λογισμικό-παιχνίδι που θύμιζε Κύβο του Ρούμπικ (με άπειρες επιφάνειες).

Δόθηκαν κίνητρα προκειμένου ν” ασχοληθούν οι πάντες με την επίλυση του γρίφου. Δέκα δισεκατομμύρια εγκέφαλοι, δέκα δισεκατομμύρια υπολογιστές, δούλευαν-έπαιζαν (συνεργατικά) με τον «Κύβο του Ρούμπικ».

Χρειάστηκε ένας χρόνος συλλογικής σκέψης και παιχνιδιού.

Γιατί πάντα επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη;

Αισθάνεσαι ότι επαναλαμβάνεις διαρκώς τα ίδια λάθη; Ότι εκεί που είχες υποσχεθεί στον εαυτό σου ή και σε κάποιον άλλο ότι δε θα επαναλάβεις την ίδια συμπεριφορά, τελικά καταλήγεις, να κάνεις το ίδιο ακριβώς πράγμα που σου είχε δημιουργήσει προβλήματα;

Ένα « λάθος» ή αλλιώς ένα προβληματικό μοτίβο συμπεριφοράς  μπορεί να εκδηλώνεται σε διαφορετικούς τομείς της ζωής σου. Για παράδειγμα :

Ίσως επιδιώκεις σχέσεις με τον ίδιο μη συναισθηματικά διαθέσιμο τύπο ανθρώπου καταλήγοντας να αισθάνεσαι ανικανοποίητος/η στο τέλος.

Όντας ανασφαλής στις σχέσεις σου, συνεχίζεις  να γκρινιάζεις στον σύντροφο σου εάν εκείνος δεν απαντήσει στο μήνυμα σου όσο γρήγορα θα ήθελες. Ξέρεις ότι αυτή η συμπεριφορά είναι πιθανό να προκαλέσει άλλον ένα καυγά μεταξύ σας, αλλά δεν μπορείς να σταματήσεις.

Συνεχίζεις ν’ αναβάλλεις την εκτέλεση μιας εργασίας για την τελευταία στιγμή, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνεις ή να μην την ολοκληρώνεις σωστά.

«Η συμφωνία αυτή αποτελεί το ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ τέλος της εποχής των μνημονίων» διευκρινίζει ο Καμμένος!

Ανακοίνωση με την οποία διευκρινίζει την πραγματική ερμηνεία της φράσης του «Αυτή η συμφωνία αποτελεί το τέλος της εποχής των μνημονίων» εξέδωσε το απόγευμα της Τρίτης ο Πάνος Καμμένος.

Άγρια φορολόγηση της εποχής των μνημονίων εξήγγειλε ο Αρχηγός των Ανεξάρτητων Ελλήνων!

Ακολουθεί η σημερινή ανακοίνωση του Υπουργού Άμυνας:

«Επειδή κάποιοι γερμανοτσολιάδες άρχισαν να ερμηνεύουν κατά το δοκούν αυτά που είπα από το βήμα της βουλής κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το κοινωνικό συμβόλαιο το οποίο ορισμένοι σκοπίμως εξακολουθούν να το αποκαλούν μνημόνιο:

Ελληνίδες και Έλληνες, να το πούμε καθαρά:

Το τέλος της εποχής των μνημονίων θα είναι φορολογικό και όχι χρονολογικό.

Θα φορολογηθεί όλη η μνημονιακή περίοδος από τον Μάϊο του 2010 και μετά.

Άνθρωποι μονάχοι μέσα στο ίδιο σπίτι

Τί είναι αυτό που θα φέρει την κατάντια της συνήθειας στον ασυμβίβαστο έρωτα που ξεκίνησε ένα καλοκαίρι στο σοκάκι ενός νησιού; Πώς θα γίνει το πάθος να μετατραπεί σε ένα βαρετό βράδυ με την τηλεόραση να παίζει κάποιο ηλίθιο σίριαλ και δυο απλανή βλέμματα να κοιτούν το ρολόι και να μετρούν πόσες ώρες ύπνου τους απομένουν μέχρι να ξυπνήσουν για να επαναλάβουν αυτή την άχρηστη ημέρα πάλι από την αρχή, αύριο; Πότε θα έρθει η στιγμή που επιτέλους μετά από μια δύσκολη εβδομάδα έρχεται το σαββατοκύριακο και τελικά η μόνη διαφορά με τις καθημερινές θα είναι ότι απλά δεν θα πας για δουλειά;

Ξεκινούν παθιασμένα, με πολλά φιλιά, σφιχτές αγκαλιές και ιδρωμένο, βρώμικο σεξ, μπαλαμούτι, πολυλογία, περιποίηση και ενδιαφέρον, και καταλήγουν σε μια τυπική συμβίωση δυο άψυχων κορμιών που στηρίζονται μόνο στην αγάπη –αν υπάρχει και αυτή– για να τους κρατήσει μαζί στον ερωτικό λήθαργο, να κρατήσει την φλόγα που σιγοκαίει πλέον σαν καντήλι  που του τελείωσε το λάδι.

Ξεκινά με φιλιά στα παγκάκια και χαμουρέματα στις παραλίες και αφήνει το χρόνο και την συνήθεια να παραδώσει τα πάντα στην χειμερία νάρκη, το κώμα.

Γιατί η ένταση των ανέμων μετριέται σε Μποφόρ;

Από το απαλό αεράκι που χαίδεύει γλυκά το πρόσωπο, μέχρι τον τυφώνα που καταστρέφει τα πάντα στο διάβα του, οι άνεμοι υπάρχουν στη γη από τη γέννησή της. Η μέτρηση των ανέμων, γίνεται με την κλίμακα Μποφόρ. Ας δούμε πως επινοήθηκε η κλίμακα αυτή και τι σημαίνει η κάθε της βαθμίδα.

Το 1806, επικεφαλής της υδρογραφικής υπηρεσίας του αγγλικού ναυτικού, ήταν ο Ιρλανδός Ναύαρχος Φράνσις Μποφόρ. Για την τυποποίηση της περιγραφής των καιρικών συνθηκών και κατ’επέκταση τη συννενόηση μεταξύ των ναυτιλλομένων, επινόησε μια εμπειρική κλίμακα 13 βαθμών (0-12) η οποία βασιζόταν στην επίδραση που είχε ο άνεμος στα πανιά ενός πλοίου, από τον άνεμο που «μόλις αρκούσε για την ώθηση του πλοίου» μέχρι εκείνον που «κανένα πανί δε μπορούσε να αντέξει».

Γιατί ονομάστηκε έτσι το Πακιστάν;

Η Ισλαμική Δημοκρατία του Πακιστάν είναι μία κατεξοχήν μουσουλμανική χώρα με έναν από τους μεγαλύτερους μουσουλμανικούς πληθυσμούς παγκοσμίως. 

Η ονομασία «Πακιστάν», είναι σύνθετη λέξη και σημαίνει «η χώρα των αγνών».

 Προέρχεται από την περσική γλώσσα και τις λέξεις pak (αγνός) και istan (η γη, η χώρα). 

Το περίεργο είναι πως η ονομασία αυτή της χώρας, επινοήθηκε μόλις το 1933 από τον πακιστανό ακτιβιστή Choudhry Rahmat Ali, ο οποίος αγωνιζόταν για την ανεξαρτητοποίηση από τους Άγγλους

Ο δύσκολος δρόμος προς την αυτογνωσία

Αρθρογράφος: Καναβιτσάς Ευάγγελος

Ο άνθρωπος αλλάζει καθημερινά. Δέχεται νέα ερεθίσματα, βιώνει νέες εμπειρίες, αφομοιώνει νέες πληροφορίες, σφυρηλατεί νέα χαρακτηριστικά προσωπικότητας ενώ αφήνει άλλα να εξασθενίσουν. Η αυτογνωσία δεν είναι ένα χαρακτηριστικό που κάποιος το κατέχει ή δεν το κατέχει, είναι κάτι που μέρα με τη μέρα το κατακτά, λιγότερο ή περισσότερο, ανάλογα με τις προσωπικές του άμυνες και αντιστάσεις σε συνδυασμό με τις εξωτερικές συνθήκες. 

Πέρα από τα παραπάνω, η αυτογνωσία δεν μπορεί να είναι ένα μετρίσιμο απόλυτο και αντικειμενικό χαρακτηριστικό γιατί αναφέρεται στην ανθρώπινη ύπαρξη που εξ ορισμού είναι υποκειμενική. Δηλαδή, όπως κάθε άνθρωπος βλέπει τη ζωή, το περιβάλλον και τον κόσμο μέσα από το προσωπικό, μοναδικό του βλέμμα, έτσι βλέπει και τον εαυτό του με τον προσωπικό μοναδικό του τρόπο. 

Υπάρχουν ωστόσο, συγκεκριμένες δυσκολίες που εμποδίζουν κάποιον να δει τον υποκειμενικό του εαυτό. Συγκεκριμένα: Όροι αξίας. 

«Γιε μας… Για την πατρίδα τα νιάτα σου!»

Τέτοιες μέρες, πριν 5 χρόνια, μια μάνα θρηνούσε την απώλεια του παιδιού της. Στις 19 Αυγούστου 2010, ο σημαιοφόρος του Πολεμικού Ναυτικού Γιώργος Λυκάκης έπεσε στο κενό από ύψος 22 μέτρων στη δύσκολη δοκιμασία της «αράχνης», κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του, στη Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών. Το διπλό δίχτυ ασφαλείας δεν λειτούργησε. Σκίστηκε (προφανώς από κακή συντήρηση), και το κορμί του αξιωματικού έπεσε με δύναμη στο έδαφος.
Ήταν 24 ετών.

Για μια-δυο μέρες έγραψαν σχετικά οι εφημερίδες και τα blogs, και αυτό ήταν. Το θέμα ξεχάστηκε. Η υπόθεση όμως είχε συνέχεια. Ο διοικητής της Μονάδας και ο υπεύθυνος εκπαιδευτής κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Τα κομματιασμένα σκοινιά ήταν μάρτυρες βαριάς αμέλειας.
Στο δικαστήριο όμως, υπήρχε ένας απρόσμενος μάρτυρας υπεράσπισης: Η μάνα του άτυχου αξιωματικού!
Κανείς δεν την είδε ποτέ. Δεν βγήκε στα κανάλια, ούτε στις εφημερίδες. Η κυρία Ελένη Λυκάκη.

«Δεν ζητώ την τιμωρία κανενός. Κανένας δεν ήθελε το θάνατο του παιδιού μου. Ζητώ μόνο να μην θρηνήσει άλλη μάνα εξαιτίας ενός λάθους... Ο γιος μου τίμησε την πατρίδα, και αυτή τη στάση θα ήθελε να κρατήσω». Αυτά είπε, μεταξύ άλλων, στο δικαστήριο. Λόγια που κανένας, εκτός αίθουσας, δεν πληροφορήθηκε καθώς κανένα μέσο ενημέρωσης δεν παρουσίασε το θέμα.

Στην αγόρευσή του ο στρατιωτικός εισαγγελέας ήταν καταπέλτης.

Ο δεκάλογος του διαβητικού ποδιού

Γράφει η ιατρός Γερακιού Σ. Καλλιόπη*
ΕΠΙΜΕΛΗΤΡΙΑ  Α ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΞ. ΙΑΤΡΕΙΟΥ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ& ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΥ ΠΟΔΙΟΥ ΓΕΝΙΚΟ. ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΡΟΔΟΥ Α! ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ

1. ΔΕΝ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ ΠΟΤΕ ΞΥΠΟΛΥΤΟΙ Ή  ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΛΤΣΕΣ ΜΑΣ -
Υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού .Ο διαβητικός ασθενής αφενός δεν έχει την αίσθηση του πόνου και επομένως  μπορεί να τραυματιστεί χωρίς να το καταλάβει και αφετέρου το ανοσοποιητικό του σύστημα είναι ανεπαρκές .
Προσοχή αν  η προστατευτική αίσθηση των ποδιών σας εξασθενεί η χάνεται εντελώς εξαιτίας μια νευροπάθειας.
Μυρμηγιάσματα στα πόδια, μουδιάσματα ή μια περίεργη άισθηση σαν να βαδίζετε πάνω σε βαμβάκι ή σαν να φοράτε στενές κάλτσες είναι ένδειξη νευροπάθειας.
Εάν δεν λειτουργεί το σύστημα συναγερμού  του πόνου οι τραυματισμοί ή τα ακατάλληλα παπούτσια δεν γίνονται αντιληπτά.
Στην παραλία ή  στη θάλασσα φοράμε πάντα παπούτσια θαλάσσης.

2. ΔΕΝ ΦΟΡΑΜΕ ΣΦΙΧΤΕΣ ΚΑΛΤΣΕΣ
Κάλτσες χωρίς εσωτερικές ραφές μάλλινες ή ειδικές κάλτσες που θα μας προτείνει ο εξειδικευμένος γιατρός /ποδολόγος

3. ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΟΔΟΛΟΥΤΡΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
Πλένουμε τα πόδια μας καθημερινά αλλά προσέχουμε την θερμοκρασία του νερού να μην υπερβαίνει τους 38 βαθμούς Κελσίου.
Αποφεύγουμε να τοποθετούμε τα πόδια μας πολύ κοντά στη φωτιά, σε θερμάστρες, θερμοφόρες ή ηλεκρτικά θερμαινόμενα μαξιλάρια, δεν τα αφήνουμε πολύ ώρα εκτεθειμένα  στον ήλιο (κίνδυνος για σοβαρά εγκαύματα )
Σκουπίζετε τα πόδια καλά, ιδιαίτερα μεταξύ των δακτύλων, προσπαθώντας να μην τα απομακρύνουμε πολύ μεταξύ τους.

Γιατί φτιάχνουμε παγάκια αλόης

Τα παγάκια αλόης, είναι χρήσιμα το καλοκαίρι.

Ο λόγος; Θα σου χρειαστούν αν  κάτσεις πολύ στον ήλιο και καείς.

Εχε λοιπόν έτοιμα τέτοια παγάκια και αν ανήκεις σ’ αυτούς που κουβαλάνε ψυγειάκι στην παραλία, πάρε μαζί να έχεις αν νιώσεις πως κάηκες.

Έχεις πλυντήριο πιάτων; Μη χρησιμοποιείς λαμπρυντικό!

Αντί να χρησιμοποιείς λαμπρυντικό / γυαλιστικό στο πλυντήριο πιάτων, να χρησιμοποιείς άσπρο ξύδι γιατί:

1. Το άσπρο ξύδι είναι οικολογικό
2. Το άσπρο ξύδι θα σου κοστίσει λιγότερο
3. Το άσπρο ξύδι θα γυαλίσει τα σκεύη σου καλύτερα
4. Το άσπρο ξύδι σκοτώνει τα μικρόβια

Σταμάτησε να κελαηδάει το καναρίνι σας;

Αν το καναρίνι σας σταμάτησε να κελαηδάει, πάρτε καμιά δεκαριά φύλλα μέντας, βουτήξτε τα σε ελαιόλαδο και αφήστε τα έτσι για 15 μέρες.

Δεν μπορεί να είμαστε τόσο ηλίθιοι

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Είναι έκδηλος ο προβληματισμός χιλιάδων συνανθρώπων μας για ένα τυχόν εναλλακτικό πλάνο.
Δεν θα σχολιάσω το γεγονός πως η χώρα οδηγείται στη γκιλοτίνα και εμείς προσπαθούμε να διασκεδάσουμε τις εντυπώσεις, συγκρίνοντας τα σημερινά δεδομένα με ένα υποθετικό πλάνο.

Δηλαδή, αυτή τη στιγμή ορθώνεται ένας δήμιος μπροστά μας και εμείς φοβόμαστε τι θα μας κάνει αν προσπαθήσουμε να αποδράσουμε.

Βέβαια, το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στην σημερινή Ελλάδα είναι να πέσει πείνα.

Σε μια χώρα που μπορεί να παράγει τα πάντα, φοβόμαστε την πείνα. Μάλιστα.

Ειλικρινά, δεν ξέρω αν ζούμε στην ίδια χώρα, σίγουρα μένουμε όλοι Ελλάδα;

Η χώρα έχει υποστεί τη μεγαλύτερη καταστροφή που έχει υποστεί κράτος σε περίοδο ειρήνης και ακόμα συζητάμε για την καταστροφή που θα φέρει τυχόν ρήξη με τους δανειστές.

Λες και άμα είμαστε καλά παιδιά, όπως οι Ιρλανδοί, θα πάνε όλα καλά.

Έχει πάει κανείς πρόσφατα στην Ιρλανδία ή απλά ακούει ότι λένε τα ξεπουλημένα ΜΜΕ, για τον τίγρη που τάχα μου βγήκε από το μνημόνιο;

Σε όλα ψεύτες οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι, αλλά μια στο τόσο λένε και μια αλήθεια, ε;

Τουλάχιστον μπορείς κάποιος να μου απαντήσει, εμπεριστατωμένα, γιατί η Ελλάδα υποφέρει αυτή τη στιγμή;

Τα αληθινά μεγαλεία βρίσκονται στα πλαϊνά σοκάκια

Καλοκαίρι. Cleansing repressed souls. Έτσι κι εμένα η ανάγκη μου για ψυχική ανάταση μ' οδήγησε μαζί με τον καλό καιρό σε τάσεις φυγής κι αναψυχής. Ένας χειμώνας δύσκολος, φορτωτικός, ταρακουνούσε ρήγματα και μάζευε επαναστατικές ορμές που, φυσικά, σαν ταπεινός πιστός μικροαστός, τις ελευθέρωσα στις καλοκαιρινές μου διακοπές.

Δεχόμενος λοιπόν το ανέλπιστό μου «δώρο» για λίγες μέρες ειλικρινούς κι ελεύθερης σωστής ζωής, για να στανιάρει η ψυχή να κατακάτσει η γκρίνια, άρχισα το να σκέφτομαι πού θα τις επενδύσω. Το πού να πάω, πώς να πάω, τη βέλτιστη διαδρομή ποιότητας versus οικονομίας.

Κι έτσι λοιπόν ο δρόμος μου με οδήγησε αρχικά στη Σαντορίνη. Νησάκι δέους και μεγαλείου. Μια άψογη συνεργασία του φυσικού κι ανθρώπινου πλούτου έχει δημιουργήσει ένα ανεπανάληπτο τοπίο συνδιάζοντας θάλασσα, ηφαίστεια και ύψη με φωτισμούς, πισίνες, σπιτάκια, κρουζιερόπλοια και βεγγαλικά.

Σου κάθεται στον κόρφο σου και κατακόκκινο φεγγάρι μετά το ηλιοβασίλεμα και ψάχνεις περισσότερες αισθήσεις για να μπορέσεις να αφομοιώσεις το παρόν και αυτά που βλέπεις. Κοσμοπολίτικο νησί, ακριβά πιάτα και καθωσπρέπει παραμύθι. Η ανθρώπινη ματαιοδοξία σε σάρκα και οστά. Γκρεμοί, ηφαίστεια, ήλιος και ξεραΐλα. Η δύναμη της φύσης σε θάλασσα και βράχια.

ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ – ­ΦΟΒΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ;

 

Απ’τα πρώτα συμπτώματα της κρίσης πανικού είναι δυσκολία στην αναπνοή λεγόμενη δύσπνοια και ταχυκαρδία. Αίσθηση έλλειψης οξυγόνου η οποία οδηγεί στην πιο γρήγορη αναπνοή.

Μούδιασμα γύρω απ’το στόμα (το οποίο είναι αποτέλεσμα υπεροξυγόνωσης) συνοδεύεται με ταχυκαρδία (φόβος ότι συμβαίνει κάτι κακό στο σώμα).

Σε πιο προχωρημένο στάδιο εμφανίζεται μούδιασμα των άκρων πρώτα χεριών, μετά ποδιών. Το τελευταίο στάδιο της κρίσης πανικού είναι η παράλυση των άκρων.

Σε ένα επεισόδιο μπορούν να εμφανιστούν όλα τα συμπτώματα η κάποια απ’αυτά.

Πως κινητοποιείται η κρίση πανικού; Ο φόβος του θανάτου είναι το συναίσθημα το οποίο ενεργοποιεί όλη την αμυντική αντίδραση του νευρικού συστήματος του σώματός μας. Η κρίση πανικού είναι άμυνα απέναντι στα “δυσάρεστα” ερεθίσματα που δεχόμαστε απ’ το εξωτερικό περιβάλλον.

Είτε είναι συγκεκριμένο γεγονός, είτε μια συναισθηματική κατάσταση. Οι αφορμές είναι άπειρες. Ο στόχος όμως ένας. Να μας “κρατήσει” μακριά απ’τον αβάσταχτο πόνο της μοναξιάς. Αυτής της μοναξιάς την οποία έχουμε συνδέσει με τον θάνατο.

Κι εδώ συμβαίνει κάτι το παράλογο..

ΔΝΤ : Θέλετε «κούρεμα» χρέους; «κουρέψτε» τις συντάξεις

Ευθέως συνδέει την ενδεχόμενη ελάφρυνση του ελληνικού δημοσίου χρέους με την … ελάφρυνση των δαπανών για το συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας το ΔΝΤ. H τελευταία, μάλιστα, “ελάφρυνση” είναι προϋπόθεση της πρώτης…

Μετά το πέρας του Eurogroup της Παρασκευής 14 Αυγούστου, η επικεφαλής του ΔΝΤ, κα. Κριστίν Λαγκάρντ δήλωσε πως «ένα εκτεταμένο πακέτο μεταρρυθμίσεων στο συνταξιοδοτικό» είναι «ζωτικής σημασίας για τη δυνατότητα της Ελλάδας να επιστρέψει σε βιώσιμη δημοσιονομική και αναπτυξιακή πορεία».

Αυτές οι μεταρρυθμίσεις σε συνδυασμό με «με μια σημαντική ελάφρυνση του χρέους, θα δημιουργήσουν τη βάση για ένα αξιόπιστο και περιεκτικό πρόγραμμα για την αποκατάσταση της μεσοπρόθεσμης βιωσιμότητας», επισήμανε η ίδια.

Ο χρονικός ορίζοντας των παρεμβάσεων στο συνταξιοδοτικό και στο χρέος δεν είναι άλλος από τον προσεχή Οκτώβριο. Το νέο Μνημόνιο που ψηφίστηκε από την ελληνική βουλή προβλέπει ριζικές μεταβολές οι οποίες πρέπει να ψηφιστούν σε δυόμιση μήνες από σήμερα και να ισχύσουν το αργότερο από την 1η Ιανουαρίου 2016. Στόχος αυτών των αλλαγών είναι η εξοικονόμηση 2,7 δις.

Μη με σκοτώσεις μαμά

Κατερίνα Χήναρη

Είναι σκοτεινά. Δεν ξέρω και πολλά για το πού βρίσκομαι. Ωραία είναι πάντως. Ζεστά και φιλόξενα. Δεν μπορώ να δω. Μπορώ, όμως, να νιώσω. Οι αισθήσεις μου λειτουργούν στο έπακρο.

Μπορώ νʼ ακούω τα πάντα. Είναι η καλύτερη κρυψώνα εδώ μέσα. Μπορώ να κρυφακούω, όσα οι άλλοι δε θα έλεγαν ποτέ αν ήμουν μπροστά τους. Ευχή και κατάρα. Ακούω, ναι μεν, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω όσα τρυπούν τʼ αυτιά μου. Λέξεις, ήχοι, ψίθυροι φτάνουν αλλοιωμένοι. Μόνο τη δική σου φωνή ξεχωρίζω. Μόνο αυτή με ηρεμεί και με καθησυχάζει. Δε σε ξέρω, αλλά μπορώ να σε φαντάζομαι. Η χροιά σου βγάζει ζεστασιά κι οικειότητα. Νιώθω όμορφα όταν σʼ ακούω. Νιώθω πως έχω μια συντροφιά.

Είσαι ό,τι πιο κοντινό έχω σε παρέα. Εσένα ξέρω. Όλοι οι άλλοι είναι περαστικοί. Έρχονται και φεύγουν πριν προλάβω να τους μάθω. Καμιά φορά νιώθω τʼ άγγιγμά τους. Είναι κρύο. Σε τίποτα δε μοιάζει με το δικό σου. Εσένα είναι χάδι. Κι αν μαθαίνω κάτι, είναι να ξεχωρίζω τʼ αγγίγματα απ’ τα χάδια. Τα πρώτα είναι κρύα κι αδιάφορα. Το χάδι σου κρύβει νοιάξιμο κι ελπίδα. Δείχνει πως με αισθάνεσαι όπως κι εγώ. Οι άλλοι φαντάζονται πως υπάρχω. Εσύ ξέρεις, όμως, το ξέρεις ήδη. Δεν είμαι υποψία για σένα. Είμαι βεβαιότητα.

Δεν έχω τίποτα να σου πω...Τα γνωρίζεις όλα

Δεν έχω τίποτα να σου πω!

Τα γνωρίζεις όλα. Ίσως μένει μόνο να τα ξαναθυμηθείς. Αν δεν τα γνώριζες, θα σου φαίνονταν κινέζικα αυτά που σου λέω. Δεν θα τα καταλάβαινες. Άρα, μόνο σου υπενθυμίζω πάλι, αυτά που κάπου μέσα σου γνωρίζεις.

Δεν έχω τίποτα να σου πω!

Γιατί τα νοιώθεις μέσα σου. Οι επιφανειακές γνώσεις, εξατμίζονται στον άνεμο και χρειάζονται επανάληψη ώστε κάποια στιγμή να γίνουν μάθηση. Από εμένα, δεν έχεις τίποτα να μάθεις. Επειδή όποτε μαζί σου συναναστρέφομαι, εγώ μαθαίνω. Μαθαίνω από τη στάση σου, μαθαίνω από τις ερωτήσεις σου, μαθαίνω από αυτά που έχεις ανάγκη για να νοιώσεις, να αισθανθείς, να απολαύσεις, να δημιουργήσεις.

Σκέφτομαι, άρα μπερδεύομαι

Ήρθε η ώρα να γράψω ένα κείμενο μπερδεμένο, να ακολουθήσω λίγο τη ροή των σκέψεων μου.

Να αφήσω το χέρι μου απλά να γράφει και ο ρόλος που θα έχει ο εγκέφαλος μου σε αυτήν τη φάση, θα είναι μόνο να προσέχει να μην υπάρχουν ορθογραφικά λάθη.

Να πετάγομαι από το ένα θέμα στο άλλο, έτσι όπως κάνουν και οι μέλισσες που αντλούν από διάφορα λουλούδια το νέκταρ τους, με αποτέλεσμα να φτιάχνουν ένα υπέροχο μέλι. Έτσι κι εγώ θα συλλέξω διάφορες πληροφορίες, και θα τις στήσω με σειρά έτσι ώστε, όχι μόνο να συνδέουν, αλλά να υπάρχει και συνέχεια μετά από αυτήν τη σύνδεση.



Για να αρχίσουμε να φτιάχνουμε το παλζ με τις σκέψεις μας, παίρνουμε πολλά άδεια μπολάκια, και ξεχωρίζουμε τις σκέψεις ανά χρώμα, μέγεθος, άρωμα...ναι άρωμα, δεν σου έτυχε να σκεφτείς κάτι και αυτό να έχει έντονη μυρωδιά;

Εγώ το παθαίνω συχνά αυτό και με ξετρελαίνει.

 

Αφού τα ταξινομήσουμε και έχουμε βρει τις άκρες μας, ξεκινάμε.

Οι άκρες είναι το παν, ξέρεις από πού ξεκινάς και μέχρι πού μπορείς να φτάσεις.

Φαντάσου τες σαν κόκκινες χοντρές γραμμές, που σου οριοθετούν το χώρο που μπορείς να απλώσεις το παλζ σου.



Πάμε; Εγώ θα γράφω και εσύ θα διαβάζεις...


Είδα στον ύπνο μου ότι έκοψα τα μαλλιά μου. Ξεφορτώθηκα τις έννοιες μου, σκέφτηκα.

ΚΟΡΥΦΩΝΕΤΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

Γράφει η Σουλτάνα Χειλαδάκη

Άρχισε με φανερό πλέον τρόπο την δεκαετία του εβδομήντα με εκείνη την γνωστή αμερικανική κινηματογραφική παραγωγή, «Το μωρό της Ροζμαρί», από ένα σατανιστή σκηνοθέτη, τον Πολωνεβραίο, Ρομάν Πολάνσκυ. Το σενάριο της ταινίας ήταν το πως γεννιέται και μεγαλώνει ο αντίχριστος που θα κυβερνήσει τον κόσμο.

Σήμερα, εν έτη 2015, η εκστρατεία προβολής του αντίχριστου και της αναμενόμενης έλευσης του σύμφωνα με τους οπαδούς του που πολλαπλασιάζονται συνεχώς, έχει οργιάσει με κάθε μέσο. Κινηματογραφικές ταινίες, βίντεο, βιβλία, διαδίκτυο, όλα στην υπηρεσία της ψυχικής υποδούλωσης της ανθρωπότητας στο «σωτήριο» μεγάλο γεγονός της έλευσης του Αντίχριστου.

Αλήθεια ποιος είναι ο δούλος του Θεού ?

Αυτό το δούλος λοιπόν είναι γραμμένο στο Ευαγγέλιο και είναι η αιτία που αρκετοί άνθρωποι έχουν ένσταση προς αυτόν τον χαρακτηρισμό.

Όμως τελικά πόσο αληθινός είναι αυτός ο χαρακτηρισμός? Ναι υποτίθεται ότι εμείς είμαστε δούλοι Του, αλλά μήπως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο?

Ο Θεός και Πατέρας όλων μας, όντας με την Παρουσία Του στο πλευρό μας, ακόμη και σε αυτούς που λένε ότι δεν τον πιστεύουν. Γιατί ο Θεός έχει απέραντη κατανόηση και δεν κρίνει, ούτε αξιολογεί κανέναν. Αλλά αφήνει τον καθένα από εμάς να κάνει ότι θέλει, αφού μας έχει δώσει την ελεύθερη βούληση, δηλαδή την ελευθερία να επιλέγουμε.

Θλίβεται Εκείνος με όλες μας τις κακοπάθειες και με όλες μας τις πτώσεις. Όμως δεν μπορεί να παρέμβει ενεργά, παρά μόνο όταν εμείς του το ζητήσουμε. Ωστόσο πάντα θα κάνει ότι μπορεί για να μας προειδοποιήσει και να μας προστατέψει. 

Ο κήπος με τις επιλογές

Όσα δάκρυα και να κλάψει δεν ωφελεί, είναι μάταιο.

Έκανε την επιλογή της να μην επιλέξει με την καρδιά, αλλά με τα μάτια, με το νου.

Με την αλαζονεία μιας πανέμορφης νιότης, που τόσο αλόγιστα σπατάλησε.

Τώρα στέκεται μελαγχολική, στα χέρια παιδεύει ένα τριαντάφυλλο κι έχει περάσει ο καιρός, όπως πέρασε η εποχή που είχε το δικαίωμα της επιλογής.

Δικαίωμα που νόμιζε προνόμιο και ανόητα υπέθετε πως θα το είχε πάντα.

Ήταν όμορφη η Λένια, από τις πρώτες του χωριού.

Μακριές, μελένιες μπούκλες στόλιζαν τους λευκούς ώμους και μάτια μεγάλα αμυγδαλωτά πλαισίωναν το αψεγάδιαστο πρόσωπο. Με λυγερή την κορμοστασιά και το βάδισμα ανάλαφρο, δεν περνούσε ποτέ απαρατήρητη.

Κάθε άλλο, οι νέοι της περιοχής έστηναν ουρές κάθε Κυριακή έξω από την πόρτα της, προκειμένου να ζητήσουν το χέρι της.

Κι εκείνη όλο όχι και όχι...

Ώσπου γνώρισε τον Στέλιο και για πρώτη της φορά γνώρισε και τον έρωτα όπως ακριβώς τον φανταζόταν.

Ή μάλλον, όχι ακριβώς, περίπου.

Πάρτε τα πράγματα όπως έρχονται

Ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα που πήρα ποτέ είναι πως η ζωή σπάνια είναι όπως ακριβώς θα θέλαμε να είναι. Αντίθετα, η ζωή είναι όπως ακριβώς είναι. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Και όσο πιο πολύ μπορούμε να συμφιλιωθούμε με αυτό το γεγονός, τόσο πιο ευτυχισμένοι και λιγότερο στρεσαρισμένοι νιώθουμε.

        

Ένας από τους πολλούς τρόπους για να ορίσει κανείς τη δυστυχία είναι ο βαθμός της διαφοράς μεταξύ αυτού που είστε και αυτού που θα θέλατε να είστε – ή η διαφορά μεταξύ της πραγματικότητας και αυτού που προσδοκάτε ή απαιτείτε να είναι η πραγματικότητα. Με άλλα λόγια, όταν συμβαίνει κάτι, ένας τσακωμός των παιδιών, μια χαλασμένη τηλεόραση, ένα περιστατικό που σας δημιουργεί αμηχανία, ή μια στέγη που στάζει, βρίσκεστε αντιμέτωποι με μια σημαντική απόφαση. Πρόκειται να παλέψετε και να αντιδράσετε σε αυτό που συμβαίνει, ή πρόκειται να το αποδεχτείτε και να το αντιμετωπίσετε;

Είμαστε σε επαφή με το σώμα μας και τους ρυθμούς του;

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής και η παγκοσμιοποίηση μας έχει οδηγήσει στο να απομακρυνθούμε από τον σώμα μας και τους ρυθμούς του και να ενταχθούμε σχεδόν ρομποτικά σε μια καθημερινότητα που απαιτεί να είμαστε συνέχεια σε εγρήγορση και όλα να γίνονται σε προκαθορισμένο χρόνο και χώρο. Αν γίνει έστω και η παραμικρή παρέκκλιση, την βιώνουμε σαν την καταστροφή! Το παραπάνω έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε ξεχάσει πόσο σημαντικό είναι να σεβόμαστε τις ανάγκες και τους ρυθμούς, τόσο τους δικούς μας, όσο και των παιδιών μας!!!

Πολύ εύκολο, αλλά και επικίνδυνο είναι να πέφτουμε στην παγίδα της σύγκρισης των παιδιών μας με άλλα παιδιά ή με τα αδέρφια τους! Καίριο είναι να μην ξεχνάμε ότι κάθε παιδί έχει τους δικούς του μοναδικούς ρυθμούς και την δική του προσωπικότητα! Είναι πολύ βασικό να μάθουμε στα παιδιά μας να εμπιστεύονται το σώμα τους και τους ρυθμούς του! Η βασική εμπιστοσύνη που αναπτύσσεται στα πρώτα χρόνια θα τα ακολουθεί για μια ζωή σε όλες τις επιλογές τους! Όσο δύσκολο κι αν ακούγεται αυτό στους γρήγορους ρυθμούς της ζωής μας, όσο νωρίτερα έρθουν τα παιδιά μας σε αρμονική επαφή με το σώμα τους, τόσο πιο ευέλικτα θα γίνουν στο μέλλον και θα “επιτρέπουν” στον εαυτό τους και στιγμές χαλάρωσης.

Άραγε εμείς οι ενήλικες “επιτρέπουμε” στον εαυτό μας να ζει στιγμές ευτυχίας και χαλάρωσης; Πολλοί άνθρωποι μοιάζουν να μην είναι ευτυχισμένοι με την ζωή τους, καθώς αναφέρουν ότι έλκουν τα άσχημα γεγονότα, ότι η μία ατυχία διαδέχεται την άλλη και ότι η τελευταία φορά που τους συνέβη κάτι καλό ήταν πολύ καιρό πριν.

10 Ερωτήσεις στον Εαυτό σας που Οδηγούν σε Προσωπική Αλλαγή

1.      Τι θαυμάζω στους άλλους;

Απαντώντας σε αυτή την ερώτηση είναι μια ένδειξη για το τι θεωρείτε σημαντικό στον εαυτό σας.  Πολλές φορές οι άνθρωποι έχουν μάθει από νωρίς να μην πιστεύουν την αξία τους, να μην αναγνωρίζουν ή να υποβιβάζουν τα θετικά τους στοιχεία, με αποτέλεσμα να είναι μπλοκαρισμένοι, αφού δεν έχουν αυτή τη σημαντική πληροφορία για τον εαυτό τους.  Έτσι, πέρα από τα ελαττώματα ή τα αδύνατά σας σημεία, καλό είναι να ξέρετε και να προβάλετε τα θετικά σας.

2.      Τι με εκνευρίζει στους άλλους;

Θα μου πείτε  τι σχέση έχει αυτή η ερώτηση με την αυτοβελτίωση και την προσωπική ανάπτυξη;  Η απάντηση είναι: έχει σημαντική σχέση!  Πολλές φορές οι άνθρωποι εκνευρίζονται με κάποια ιδιότητα του άλλου που οι ίδιοι δεν έχουν, αλλά θα ήθελαν να τους χαρακτηρίζει.  Έτσι, ακόμα και πίσω από μια ενδεχομένως ενοχλητική συμπεριφορά του άλλου μπορεί να κρύβεται ένα επιθυμητό χαρακτηριστικό.  Έτσι, μπορεί κάποιος να κατηγορεί έναν φίλο του ότι είναι φλύαρος και κουτσομπόλης, αλλά κατά βάθος και ασυνείδητα να θαυμάζει την κοινωνικότητα του ατόμου αυτού (ακόμα και αν δεν την εκδηλώνει με τον καλύτερο τρόπο).

3.       Ποιοι άνθρωποι είναι σημαντικοί για εμένα;

 Συχνά οι άνθρωποι ξεχνιούνται, χάνουν τις προτεραιότητές τους και αφοσιώνονται στην εργασία τους, σε διάφορες ασχολίες, χόμπι, δραστηριότητες και δεν τους μένει χρόνο για αγαπημένα άτομα.  Και δεν εννοώ απαραιτήτως ξεχασμένους φίλους ή αγαπητά άτομα από το παρελθόν, εννοώ αγαπητά πρόσωπα του παρόντος, -πχ παιδιά/σύζυγο/γονείς- στα οποία δεν αφιερώνει ποιοτικό και συναισθηματικό χρόνο.  Αναλογιστείτε λοιπόν, ποιοι είναι οι σημαντικοί άνθρωποι για εσάς και τονώστε τη σχέση σας μαζί τους.

Ευγνωμοσύνη για τις προκλήσεις!

Είναι πολύ εύκολο να νιώθουμε ευγνωμοσύνη στα δώρα της ζωής, όταν νιώθουμε καλά, όταν απολαμβάνουμε πλούτη και όμορφες σχέσεις, όταν βιώνουμε την ειρήνη του Θεού και όταν όλα βαίνουν ομαλά.

Πόσο εύκολο είναι να πούμε Ευχαριστώ, να νιώσουμε Ευγνωμοσύνη και να αγκαλιάσουμε και να γιορτάσουμε μια εμπειρία που είναι Πρόκληση που μας βγάζει έξω από το βόλεμα μας και μας είναι πάρα πολύ δυσάρεστο εκείνο το συναίσθημα που ταξιδεύει στο σώμα μας και να μας τρελαίνουν οι αρνητικές σκέψεις του νου;

Το κατηγορώ της «χαμένης» γενιάς

Κάποιους τούς αποκάλεσαν «η γενιά του 55-59». Άλλους τούς είπαν «η γενιά της Εισβολής». Και μερικούς τους αποκαλούν «η γενιά του χρηματιστηρίου». «Βαφτίζονται» δηλαδή οι γενιές, βάσει των χαρακτηριστικότερων γεγονότων της εποχής τους. Εμάς όμως, μας αποκάλεσαν (και μας αποκαλούν) «η χαμένη γενιά».

Κάπου εδώ μου δημιουργείται μια απορία. Ποιος χάθηκε; Πού χάθηκε; Και πόσο δύσκολο είναι να τον βρούμε; Η γενιά μου πάντως δε χάθηκε. Κάθε άλλο. Εδώ είμαστε. Στον «αγώνα» κάθε μέρα. Εξάλλου, με τόσα gadgets που χρησιμοποιούμε, και με την εξέλιξη της τεχνολογίας, είναι πολύ δύσκολο κάποιος από εμάς να... χαθεί.

Πέρα από τα χαριτολογήματα, σε τι αλήθεια αναφέρεται η ορολογία χαμένη γενιά; Προφανώς εννοούν όλους εμάς που μεγαλώνουμε σε μια περίοδο με κύριο χαρακτηριστικό της τη μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση η οποία δημιουργεί μεγάλη ανεργία, λιγοστεύει αισθητά τις ευκαιρίες και οδηγεί σε ένα μάλλον δυσοίωνο μέλλον.

Ναι, είναι αλήθεια. Δεν έχουμε τις ευκαιρίες που είχατε εσείς. Ακόμα και αυτές που δημιουργήθηκαν λίγα μόλις χρόνια μετά την προσφυγιά. Ούτε προβλέπεται να έχουμε τις σπιταρόνες (της τράπεζας), τα αυτοκίνητα (της τράπεζας) και τις διακοπές (κι αυτές της τράπεζας) που είχατε εσείς. Και ξέρετε κάτι; Δεν τα θέλουμε!