Γράφει η Σοφία Ισμήνη.
Είναι κι αυτοί οι έρωτες που κερδίζουν στα σεντόνια και χάνουν στα τραπεζώματα.
Έρωτες τρεχαπετάμενοι, απρόσκλητοι, που δεν έχουν θέση στο τραπέζι, που χαλάνε την αρμονία, την τάξη. Δεν τρώνε από τα σερβίτσια, μαχαιροπίρουνα δεν έχουν.
Με τα χάδια χορταίνουν, με τα μάτια ξεδιψούν, μοιράζονται μπουκιά την μπουκιά τη ζωή ο ένας από το στόμα του άλλου κι έπειτα ικανοποιημένοι, λίγο πριν αγκαλιαστούν, γλύφουν τα δάχτυλά τους.
Έρωτες τρεχαπετάμενοι, απρόσκλητοι, που δεν έχουν θέση στο τραπέζι, που χαλάνε την αρμονία, την τάξη. Δεν τρώνε από τα σερβίτσια, μαχαιροπίρουνα δεν έχουν.
Με τα χάδια χορταίνουν, με τα μάτια ξεδιψούν, μοιράζονται μπουκιά την μπουκιά τη ζωή ο ένας από το στόμα του άλλου κι έπειτα ικανοποιημένοι, λίγο πριν αγκαλιαστούν, γλύφουν τα δάχτυλά τους.
Οι έρωτες οι αταίριαστοι, οι επαναστάτες, που αψηφούν όσους τους κατηγορούν για αταίριαστους και επαναστάτες. Εκείνοι που διαλέγουν το πάθος κι όσοι επιλέγουν να ζήσουν στο λάθος.
Αγωνιστές και ευθυνόφοβοι ντοπάρουν τη ζωή, οι μεν με στιγμές και αλήθειες, οι δε με σιωπές και συνήθειες.
Αγωνιστές και ευθυνόφοβοι ντοπάρουν τη ζωή, οι μεν με στιγμές και αλήθειες, οι δε με σιωπές και συνήθειες.
Θα σου πουν κι εσένα πως είναι λάθος, φυλάξου. Θα σου πουν το πάθος είναι φωτιά που πριν σβήσει σε κάνει στάχτη, μην τους ακούσεις. Θα σου πουν να διαλέξεις σοφά και θα σε φοβίσουν, γιατί σου έμαθαν την καρδιά για αφελή και ανόητη κι έτσι θα διαλέξεις να πας όπου σε πηγαίνει η καταδικασμένη σου λογική, η λογική σου που κατευθύνουν και με τόση μαεστρία φέρνουν στα στάσιμα νερά τους.