Το Τραύμα της Αναξιότητας Δημιουργεί Αδυναμία
Χρειάζεστε ακόμα την γονική συναίνεση, την αποδοχή, την επικύρωση ή την άδεια να αισθάνεστε άξιοι; Αν ναι, καλύπτετε συμπεριφορές που δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των γονιών σας;
Η δυναμική αυτή είναι αρκετά συνηθισμένη στους περισσότερους ενήλικες, αλλά υπάρχει ένα τεράστιο κόστος που συνεπάγεται, επειδή κάθε φορά που καταπιέζετε την αυθεντική έκφραση σε αντάλλαγμα για την έγκριση ή την αποδοχή, για παράδειγμα, χωρίς να το θέλετε παραδίνετε τη δύναμή σας. Στην πραγματικότητα, είναι αδύνατο να περιμένετε από τους γονείς σας να καλύψουν τις συναισθηματικές ανάγκες σας και να σας κάνουν να νιώσετε άξιοι χωρίς να τους δώσετε τη δύναμή σας.
Κατά συνέπεια, η σχέση βασίζεται σε δυσλειτουργικά δυναμικά όπου παραμένετε ένα ανίσχυρο παιδί που είναι ευάλωτο να πληγωθεί. Αυτό, όχι μόνον σας κάνει επιρρεπείς στη γονική κριτική, σας κάνει επίσης ευάλωτους στη χειραγώγηση μέσω της ενοχής και της υποχρέωσης.
Αν και η επίρριψη ευθυνών είναι μια φυσική αντίδραση στην αδυναμία, στην πραγματικότητα λέει στον υποσυνείδητο νου σας ότι ο γονιός που κατηγορείτε έχει δύναμη πάνω σας, και, ως εκ τούτου, η επίρριψη ευθυνών διαιωνίζει περισσότερη αδυναμία. Πράγματι, δεν θα μπορέσετε να θεραπεύσετε τα συναισθηματικά τραύματα σας ή να συγχωρήσετε τους γονείς σας εφ’ όσον τους κατηγορείτε ότι σας κάνουν να αισθάνεστε αδύναμοι και ανάξιοι. Αυτός είναι ο λόγος που η ανάληψη της ευθύνης του εαυτού είναι η θεραπεία, και, στην πραγματικότητα, η ευθύνη για τον εαυτό σας είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να λύσει τα προβλήματά σας.
Ευθύνη για τον εαυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να κατέχετε την άνευ όρων αξία σας και πρέπει να πάρετε πίσω τη δύναμή σας αφήνοντας την προσδοκία οι γονείς σας να ικανοποιούν οποιαδήποτε από τις συναισθηματικές ανάγκες σας, και αυτό περιλαμβάνει, επίσης, απελευθερώνοντας την ανάγκη για συγγνώμη, αναγνώριση, ή τιμωρία.