ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ ΤΟ 2016

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Από το τέλος του 2015 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2016,στην παγωμένη Ανταρκτική όπου εκεί βρίσκεται και ο Νότιος Πόλος της Γης,έχουν συμβούν δύο σοβαρά γεγονότα,τα οπΟία τα ΜΜΕ Ελληνικά και ξένα ουδέποτε τα ανέφεραν καθόσον τα θεωρούν ότι υπόκεινται στην σφαίρα του μυστηρίου,του υπερβατικού,κλπ και έτσι δεν γίνονται γνωστά στο ευρύτερο κοινό,μάλλον σκόπιμα.

ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ

Για το πρώτο,που αφορά την λεγόμενη "Κιβωτό του Γαβριήλ" έχω αναφερθεί λεπτομερώς στο άρθρο μου "Τα Σημεία των Καιρών Νο 11" του Ιανουαρίου 2016.Επειδή όμως πρόσφατα ανακοινώθηκαν και νέες πληροφορίες που αφορούν αυτή την υπόθεση,ξαναεπανέρχομαι στο θέμα και επειδή υπάρχουν πολλοί νέοι αναγνώστες που παρακολουθούν τα άρθρα μου,θα το ξαναδημοσιεύσω και θα αναφέρω και τα νέα γεγονότα.

Το δεύτερο είναι καινούργιο καθόσον ανακοινώθηκαν πρόσφατα πληροφορίες από αυτούς που γνωρίζουν και έλαβε χώρα πρόσφατα στην Ανταρκτική.



ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ

Η Ανταρκτική είναι η γη των άκρων.Είναι η ψυχρότερη και η ξηρότερη ήπειρος στη γη και έχει το υψηλότερο μέσο υψόμετρο.Ως η πέμπτη μεγαλύτερη ήπειρος του κόσμου, η Ανταρκτική καλύπτει τον Νότιο Πόλο. Ένας τόπος που σπάνια αγγίζεται από τον άνθρωπο.Τούτη η παγωμένη γη έχει πανέμορφα τοπία, που διακόπτονται μόνο από μια χούφτα επιστημονικές βάσεις και έναν "μόνιμο" πληθυσμό μερικών χιλιάδων επιστημόνων. Οι επισκέπτες στην Ανταρκτική γενικά πρέπει να περάσουν αγριεμένες θάλασσες πάνω σε παγοθραυστικά ή ειδικά αεροπλάνα,αλλά όσοι το 

κάνουν,ανταμείβονται με ένα παραμυθένιο σκηνικό και μία σημαντική πανίδα άγριας ζωής,με γνωστότερους τους αυτοκρατορικούς πιγκουίνους.Η χαμηλότερη θερμοκρασία που έχει σημειωθεί σ'αυτή την παγωμένη ήπειρο είναι -92 βαθμοί Κελσίου.Οι μόνιμοι κάτοικοι της είναι οι Πιγκουίνοι.

Εδώ και χιλιάδες χρόνια,κάποιοι λένε και 600.000,μία πανάρχαια εξωγήϊνη φυλή είχε δημιουργήσει στο υπέδαφος της Ανταρκτικής τεράστιες σπηλαιώσεις που μέσα τους μπορούσε να οικοδομηθεί τεράστια πόλη ,καθώς και πλήθος σηράγγων οι οποίες υποθαλάσσια και υπόγεια διέσχιζαν την νότια Αμερική και έφθαναν μέχρι την σημερινή Βραζιλία και το Μεξικό.Ακόμη και σήμερα υπάρχουν,αλλά λίγοι..εκλεκτοί μόνον τις γνωρίζουν!

Από την δεκαετία του 1930,η ναζιστική Γερμανία σε συνεργασία με "σκοτεινές-αποστατικές"εξωγήϊνες φυλές είχε δημιουργήσει μία τεράστια βάση στην Ανταρκτική,εκμεταλευόμενη τις πανάρχαιες εγκαταστάσεις.Στην βάση αυτοί πειραματίζονταν σε νέα οπλικά συστήματα και ιδίως σε ιπτάμενους δίσκους,την τεχνολογία των οποίων έπαιρναν από τις συμμαχικές τους εξωγήινες φυλές.

Μετά το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου,τον Δεκέμβριο του 1946,οι ΗΠΑ εκτέλεσαν την ναυτική αποστολή με την ονομασία "High Jump" με 48 πολεμικά πλοία με επικεφαλής αεροπλανοφόρο,υπο 

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ HIGH  JUMP

την διοίκηση του Ναυάρχου Βyard,με σκοπό να εντοπίσουν την ναζιστική βάση.Οταν ο στόλος αυτός έφθασε κοντά στην Ανταρκτική τον Φεβρουάριο του 1947,δέχτηκε επίθεση από ιπτάμενους δίσκους(πιθανώς των Ναζί) που είχαν τεράστιες τεχνολογικές δυνατότητες και πετούσαν με ακραίες ταχύτητες,με αποτέλεσμα οι αμερικανοί να χάσουν ένα αντιτορπιλικό και 16 αεροπλάνα,καθώς και αρκετούς νεκρούς ναύτες.Αμέσως υποχώρησαν τρομοκρατημένοι.

Αργότερα οι αμερικανοί μέσα από εξαναγκαστικές συμφωνίες και το πρόγραμμα "Paper Clip",υποχρεώθηκαν να συνεργαστούν με τους εναπομείναντες ναζί στην μυστική βάση της Ανταρκτικής,όσο αφορά τη διαστημική τεχνολογία και τα μυστικά διαστημικά προγράμματα.Σ'αυτό 

BΑΣΗ ΤΩΝ ΝΑΖΙ

τον εξαναγκασμό συνετέλεσε και το γεγονός της μαζικής εκβιαστικής πτήσης "ναζιστικών ιπταμένων δίσκων" πάνω από τον Λευκό Οίκο το 1952,η οποία έχει καταγραφεί χωρίς καμία επίσημη εξήγηση.Στην συνέχεια οι ναζί συμμάχησαν με την λεγόμενη cabal(μαφία) των γνωστών μας μέχρι σήμερα επικυρίαρχων του πλανήτη και έτσι διοικούσαν και διοικούν μέχρι σήμερα από το παρασκήνιο,όχι μόνον τις ΗΠΑ,αλλά το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη.

ΠΡΩΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ:Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ

Οι Άτυχοι Έμποροι - παραδοσιακό Αρμένικο παραμύθι

(τής Αρετής Μαρκέλλου)

Μιά μέρα των ημερών, ο Γλάρος και η Νυχτερίδα αποφάσισαν να ασχοληθούν με το εμπόριο. Τα βάλαν κάτω, τα μιλήσανε, ανταλλάξανε ιδέες και τελικά τα βρήκαν και τα συμφώνησαν.

« Ναί, θα εμπορευτούμε! Μα με τσέπες αδειανές, χωρίς χρήμα, πώς ν’ασχοληθείς με το εμπόριο; »

Το σκέφτηκαν από’δώ, το ξανασκέφτηκαν από’κεί, πήγαν τελικά στην Τσουκνίδα, στην οποία – απ’ότι είχαν ακούσει – είχε τύχει τελευταία ένα γερό κομμάτι κληρονομιάς. Πέφτουν γονατιστοί στις ρίζες της και την παρακαλούν να τους δώσει χρήματα. Την ικετεύουν, μέχρι και γραμμάτιο με τόκο τής υπογράφουν – να’ναι όλα νόμιμα – για να’χουν την κινητήρια δύναμη, τη βάση για να ξεκινήσουν τη δουλειά.

Λέγε από’δω και λέγε από’κεί, παρ’όλο που η Τσουκνίδα ήταν στην αρχή πολύ διστακτική, την έπεισαν τελικά να τους δανείσει το κεφάλαιο που χρειάζονταν για τη δουλειά τους. Ναί !!!

Έτσι λοιπόν, η Νυχτερίδα άρχισε να ψάχνει για χώρο κατάλληλο: ένα μαγαζί καθώς πρέπει, σε καλό πόστο, σε περατζάδα, να’χει ο δρόμος του κίνηση και κόσμο, να’χει φαρδύ πεζοδρόμιο κ.τ.λ.

Ο Γλάρος, από την άλλη, πήρε όλα τα λεφτά μαζί του, ναύλωσε ένα μεγάλο καράβι κι έβαλε πλώρη για τα μεγάλα λιμάνια τής γης – ξέρεις, από τα λιμάνια εκείνα όπου τα μεγάλα πλοία αφήνουν τις πραμάτειες τους και φορτώνουν άλλες, εκεί όπου τοεμπόριο σφύζει και το χρήμα κινείται.

Από το κάθε λιμάνι, αχ! και τι δεν αγόρασε! Ό,τι τού γυάλισε στο μάτι. Από την Οδησσό σιτάρι και ποτά. Από τη Σύρο λουκούμια και χαλβαδόπιττες. Από την Αλεξάνδρεια κρασί και γιατρικά. Από τη Λαοδικεία μπακλαβάδες και κεντήματα.

 Από τη Τζέντα χουρμάδες και μαλλί. Από το Μπαχρέϊν παστά ψάρια και μαργαριτάρια. Από το Καράτσι ρύζι και υφαντά. Μέχρι και στη Σανγκάη έφτασε, για τσάϊ και μετάξι. Δεν τσιγκουνεύτηκε καθόλου. Έτσι ξόδεψε όλα τους τα χρήματα, αλλά βέβαια σε αντάλλαγμα αγόρασε το καλύτερο εμπόρευμα. Γέμισε τα αμπάρια τού πλοίου και όλος χαρά, αλλά και νοσταλγία, ’εβαλε πλώρη για το ταξίδι του γυρισμού.

Το δικό σου σκαρί

Στο μεγάλο Ταξίδι που λέγεται Ζωή
φρόντισε να είσαι εσύ ο Καπετάνιος στο σκαρί σου.
Βαρύ να λιώνεις μεσοπέλαγα στα χέρια κακού κυβερνήτη
φαύλος αυτός να δίνει εντολές που φανερά σε ξέρα σε οδηγούνε.

Και εσύ ανήμπορος, δειλός να σηκώσεις ανάστημα να πεις «φτάνει»!
Και να ξέρεις…
πως κατέχεις άριστα την τέχνη του αστρολάβου…
πως η πυξίδα στα χέρια σου Δωδωναία δρυς της Αργούς σου μαρτυράει
τον Δρόμο τον Ορθό.
Μα το θάρρος και η αποκοτιά δεν είναι λέξεις δικές σου…
το βλέμμα κρατούσες πάντα χαμηλό…
κοιτάζοντας το χώμα μπροστά έχανες τον ουρανό από πάνω.
Και ξεχνάς τον Νόμο τον αλάθητο…
πως η θάλασσα είναι για τους Ανήσυχους…
όχι για τους υποταγμένους.

Δεν σε ρώτησαν όταν μπάρκαρες για το Μεγάλο Ταξίδι…

Μη με φοβάσαι εσύ, εγώ σε φοβάμαι, αμαζόνα

Μη με φοβάσαι.
Δώσε μου το χέρι σου
κι ας περπατήσουμε χέρι με χέρι
για λίγα μέτρα στο προαύλιο.

Για λίγα μέτρα μόνο,
μετά θα φύγω τρέχοντας για να κρυφτώ.
Βλέπεις εγώ είμαι αυτός που φοβάται
αντίθετα απ’ ότι θα μπορούσε να νομίζει κάποιος
που μας παρατηρεί από τον έξω κόσμο.

Το τέλος του Νόμου και η απόγνωση της χώρις όρια απόλαυσης

Θυμάμαι, αρχικά ως παιδί κι αργότερα ως έφηβος, να βγαίνω από μαγαζιά, ψιλικατζίδικα, περίπτερα, βιβλιοθήκες, κρατώντας στα χέρια μου, σε μια τσάντα, ή στις τσέπες μου κάποιο κλεμμένο αντικείμενο. Ένα περιοδικό, ένα βιβλίο, ένα παιχνίδι, ή κάτι άλλο.
Πάντα κάτι που δεν το είχα άμεση ανάγκη. Κάτι που δεν μου έλειπαν τα χρήματα που χρειαζόμουν για να το αγοράσω, όμως δεν ήθελα να τα ζητήσω. Δεν ήθελα να πληρώσω γι αυτό. Θυμάμαι που έκλεβα χρήματα κι από την τσέπη του παντελονιού του πατέρα μου.

Με ανακαλώ να κοιτάζω τα κλοπιμαία στα χέρια μου διατηρώντας συνήθως μια αμφιθυμική διάθεση: Από την μια, την ευχαρίστηση πως τα κατάφερα να ξεγελάσω τον μαγαζάτορα, ή τον πατέρα μου. Πως πάλι διέφυγα λαθραία. Κι απ’ την άλλη, με μια ενοχή ανάμεικτη με θλίψη που ακόμα μια φορά δεν έγινα αντιληπτός από κανέναν. Που διέφυγα δίχως κυρώσεις, χωρίς να πληρώσω συμβολικά κάποιο αντίτιμο για την παράβασή που έκανα.

Πολύ αργότερα, στην προσωπική μου αυτογνωστική πορεία, συνειδητοποίησα πως οι σποραδικές μου παιδικές παραβάσεις δεν στόχευαν στα κλεμμένα αντικείμενα. Μετά την κλοπή, περισσότερο μου προκαλούσαν αδιαφορία κι αμηχανία παρά χαρά και διάθεση να τα χρησιμοποιήσω. Ούτε με συγκινούσε ψυχικά, ούτε καμάρωνα για την ικανότητα μου να παραβαίνω τον νόμο και να βγαίνω αλώβητος.

Το ασυνείδητο μου κίνητρο ήταν η επιθυμία να πιαστώ επιτέλους από κάποιον. Κάποιος ενήλικας να με αντιληφθεί. Να αναγνωρίσει και να διερευνήσει την παρουσία μου πιστοποιώντας την παράβαση. Να μου δείξει πως υφίσταμαι ως πρόσωπο, ως παιδί που, επειδή δεν γνωρίζει τον καλό, είναι εκεί κάποιος μεγάλος, που επειδή ενδιαφέρεται θα μπορέσει να του το διδάξει. Πως μπορώ να νιώθω ασφαλής αφού υπάρχει κάποιος ενήλικος, παρών ως συμβολικός φορέας του Νόμου. Ένας ενήλικος που ξέρει, σέβεται και μπορεί να εφαρμόσει και να μεταλαμπαδεύσει την αξία του Νόμου. Ένας υπεύθυνος άλλος, ικανός να με σταματήσει, βάζοντας όριο στον κίνδυνο της θανάσιμης στιγμιαίας παρόρμησης και  απόλαυσης.

Μάθε να μιλάς έξω από τα δόντια

Πολλές φορές αποφεύγουμε να πούμε στους γύρω μας την άποψή μας ή το πώς αισθανόμαστε, μόνο και μόνο από φόβο μην τυχόν και τους πληγώσουμε ή παρεξηγηθούμε.

Δεν είναι παράλογο, όταν νοιάζεσαι για έναν άνθρωπο πραγματικά, το τελευταίο που θες να κάνεις είναι να τον πληγώσεις ή να διακινδυνεύσεις τη σχέση σου μαζί του.

Όμως, η αλήθεια είναι πως τίποτα δε συγκρίνεται με τη στεγνή, ωμή και κατάμουτρη ειλικρίνεια.

Όχι, μην περιμένετε ο άνθρωπος που βρίσκεται απέναντι να το εκτιμήσει εκείνη τη στιγμή, γιατί δε θα το κάνει. Θα έρθει όμως αυτή η στιγμή στο άμεσο μέλλον που θα ακούσεις εκείνο το: «Είχες δίκιο τελικά!».

Ζούμε, καλώς ή κακώς, με το τι θα πει ο κόσμος και υπάρχουν φορές που από εγωισμό και μόνο καταλήγουμε το ανέκδοτο της μέρας. Το πιο τραγικό είναι, όμως, πως εκεί που περιμένουμε οι κοντινοί μας άνθρωποι να μας βάλουν λίγο μυαλό, από φόβο μη μας στεναχωρήσουν ή μην τους παρεξηγήσουμε δεν το κάνουν και δεν έχουν και άδικο γιατί αυτή είναι η λογική αντίδραση, κακά τα ψέματα!

Καμία φορά, η σκληρή αλήθεια μπορεί να πονάει, αλλά είναι για το καλύτερο. Ούτε το ψέμα βοηθάει τον άλλον, ούτε η μισή αλήθεια. Το καλύτερο που μπορεί κάποιος να κάνει είναι απέναντι στον εαυτό του και στους δικούς του ανθρώπους να είναι ειλικρινής. Στο φινάλε, δεν έχει νόημα να ζητάς από κάποιον να είναι ξεκάθαρος απέναντι σου και τις στιγμές που έχεις λάθος να σου χαϊδεύει τα αυτιά.

Είμαι σούπερ ήρωας

Είμαι σούπερ- ήρωας, σημαίνει ότι δεν ντρέπομαι ποτέ που δεν ξέρω, δεν μπορώ ή δεν θέλω κάτι

Λένε πως κάποτε…
Ο Σινγκ, ο ξυλουργός, κατευθυνόταν με τον μαθητή του προς το βασίλειο του Τσι για ν’ αναλάβει κάποια δουλειά όταν, περνώντας από την πόλη Τσουάν, ανακάλυψε μια βελανιδιά που χρησίμευε ως ιερός τόπος συνάντησης των κατοίκων. Το δέντρο βρισκόταν σ’ ένα βουναλάκι, και τα χαμηλότερα κλαδιά του ήταν τόσο μεγάλα που θα μπορούσαν μ’ αυτά να είχαν φτιάξει ολόκληρα πλοία. Είχε κάπου είκοσι μέτρα ύψος και πάνω από είκοσι μέτρα διάμετρο. Και ήταν τόσο πυκνό, που στη φυλλωσιά του θα μπορούσαν να βρουν καταφύγιο καμιά εκατοστή ζώα.

Ο κόσμος μαζευόταν γύρω από το δέντρο όπως στην πλατεία της αγοράς. Βέβαια, ο ξυλουργός μας ούτε που του έριξε δεύτερη ματιά περνώντας από δίπλα του.
Ο μαθητής, που δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια από πάνω του, πάει στον Σινγκ και του λέει:
«Μάστορα, απ’ τον καιρό που ήρθα κοντά σου δεν έχω ξαναδεί τόσο ωραίο δέντρο. Εσύ, όμως, πέρασες από δίπλα του και δεν του ‘ριξες ούτε μια ματιά».
«Αυτό το δέντρο είναι άχρηστο» απαντάει ο Σινγκ. «Αν έφτιαχνα μ’ αυτό βάρκα, θα βούλιαζε. Αν έφτιαχνα φέρετρα, θα σάπιζαν. Αν το χρησιμοποιούσα για να φτιάξω εργαλεία, θα έσπαζαν την ίδια στιγμή. Αν έφτιαχνα μια πόρτα, θα έβγαζε ρετσίνι. Αν έφτιαχνα δοκάρια, πολύ σύντομα θα τα έτρωγε το σαράκι. Το ξύλο του είναι άχρηστο` δεν κάνει για τίποτα. Γι αυτό έζησε τόσα χρόνια.»

Γυρνάει σπίτι του ο Σινγκ ο ξυλουργός, ξαπλώνει στο κρεβάτι του, και τότε εμφανίζεται στο όνειρό του η ιερή βελανιδιά και του λέει:

Το πνευματικό πρόγραμμα και ημερολόγιο του Nityananda Atman

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
του Nityananda Atman

Χωρίς άσκηση και μάλιστα συστηματική και εντατική άσκηση δεν μπορούμε να έχουμε καμία ουσιαστική πρόοδο ούτε βέβαια να πετύχουμε την αυτοπραγμάτωση. Είναι καλύτερο να ξέρουμε λίγα και να κάνουμε πολλά και όχι το αντίθετο.

Θα ήθελα σε αυτό το άρθρο να παρουσιάσω ορισμένες βασικέ ιδέες για το πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε τη θεωρία της πνευματικής άσκησης στην πράξη για όλους αυτούς που επιθυμούν να ζήσουν τη πνευματική ζωή  στην πράξη.  

1.     ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ: Χωρίς ένα ημερήσιο σχεδιασμό τον οποίο θα ακολουθούμε καθημερινά για πολλά χρόνια δεν μπορούμε να κάνουμε σοβαρή πρόοδο στην πνευματικότητα. Όπως κάποιος αθλητής που θέλει να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στην ολυμπιάδα προπονείται εντατικά και συστηματικά μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια ώστε να φθάσει η απόδοση του στο ύψιστο δυνατόν επίπεδο, το ίδιο και ακόμη περισσότερο ένας αναζητητής τη αλήθειας θα πρέπει να ασκείται εντατικά καθημερινά. Το χρυσό μετάλλιο το κερδίζει κάποιος μετά από πολλά χρόνια εντατικής προπόνησης, το ίδιο και η απελευθέρωση ή η συνειδητοποίηση της αλήθειας επιτυγχάνεται μετά από πολλές ζωές προετοιμασίας και εντατική συστηματική άσκηση σε αυτή τη ζωή. Πολύ λίγες ψυχές οι οποίες έφτασαν σε πολύ υψηλό επίπεδο στην προηγούμενη τους ζωή έφτασαν στην απελευθέρωση εύκολα στην τελευταία τους ενσάρκωση.

Στο καθημερινό πρόγραμμα πρέπει να έχουμε συγκεκριμένες ασκήσεις που θα ακολουθούμε καθημερινά και επιπλέον πρέπει να έχουμε συγκεκριμένους στόχους τους οποίους θα πρέπει σταδιακά να επιτύχουμε. Σίγουρα για αυτό χρειαζόμαστε γνώση και καθοδήγηση.

Αν πράγματι μας ενδιαφέρει να συνειδητοποιήσουμε την Αλήθεια, ότι χρειαζόμαστε θα έρχεται πάντοτε την κατάλληλη στιγμή και θα μας βοηθάει να προχωρήσουμε ακόμη περισσότερο. Δεν χρειάζεται να μας απασχολεί από πού θα έρθει η βοήθεια, είναι σίγουρο ότι θα έρθει. Όλο το σύμπαν είναι στην υπηρεσία αυτού που αγωνίζεται ολόκαρδα να πετύχει την αυτοπραγμάτωση.

Είναι απαραίτητο να έχουμε το πρόγραμμα γραμμένο και τοποθετημένο σε εμφανές σημείο για να θυμόμαστε το σκοπό μας. Σε αυτό θα γράψουμε τις ασκήσεις που κάνουμε, τη σειρά που τις κάνουμε καθώς και την διάρκεια τους. Σε κάποιο άλλο φύλλο καλό είναι να γράψουμε τους στόχους που έχουμε βάλει για αυτό το μήνα, το τρίμηνο ή το χρόνο.  

Χρειαζόμαστε επίσης ένα ημερολόγιο στο οποίο θα καταγράφουμε τι κάνουμε ή δεν κάνουμε καθημερινά σε σχέση με το πρόγραμμα, τι προβλήματα και δυσκολίες έχουμε έτσι ώστε να μπορούμε να ελέγχουμε αν εφαρμόζουμε το πρόγραμμα μας σταθερά, να εντοπίσουμε εμπόδια και να βρούμε λύσεις για αυτά. Ειδικά στα πρώτα χρόνια της άσκησης που το εγώ κυριαρχεί στο ψυχισμό μας και σίγουρα θα έχουμε πολλά σκαμπανεβάσματα στην εφαρμογή του προγράμματος το ημερολόγιο είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο. Το εγώ εύκολα σκοτεινιάζει τη μνήμη, τη λογική και τη διάκριση μας, και αν δεν έχουμε γραμμένα τι κάνουμε πολύ εύκολα θα μας ξεγελά ώστε να μην ακολουθούμε το πρόγραμμα μας, ή αν μην αντιλαμβανόμαστε τα λάθη και τις αδυναμίες μας.

Παρακάτω θα δούμε ορισμένα από τα βασικά συστατικά ενός προγράμματος. Θα εξηγήσουμε την σημασία τους στην επιτυχημένη εφαρμογή του προγράμματος μας.

2.     ΑΥΤΟΠΕΙΘΑΡΧΙΑ: Όταν δεν εφαρμόζουμε το πρόγραμμα που αποφασίσαμε τότε μπορούμε να βάλουμε κάποιου είδους αυτοπειθαρχία,  με σκοπό να υπερβούμε την αδυναμία μας. Αυτό πρέπει να κατανοηθεί στην σωστή του διάσταση και να μην εννοηθεί ως αυτομαστίγωση ή ως τιμωρία για την τιμωρία.

Για παράδειγμα μπορούμε να κάνουμε επί πλέον από το συνηθισμένο μας πρόγραμμα 30 λεπτά κίρταν, ή 30 λεπτά τζάπα-μάντρα, ή νηστεία για μια ημέρα (καθαρίζεται το σώμα και αναπτύσσουμε την θέληση) με χυμούς ή φρούτα κ.λ.π.. Η αυτοπειθαρχία πρέπει να έχει πάντα θετικό χαρακτήρα  και μόνον.

Επιπλέον πρέπει να δούμε τι είναι αυτό που μας εμποδίζει να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα μας και να κάνουμε ότι είναι απαραίτητο για να το εξαλείψουμε. Αν είναι κάποιο ελάττωμα δουλεύουμε με αυτό για να το εξαλείψουμε και ταυτόχρονα κάνουμε και τις κατάλληλες αλλαγές εξωτερικά.

Η αυτοπεποίθηση, η αποφασιστικότητα και η αντοχή στις δυσκολίες είναι από τις βασικές ιδιότητες που πρέπει να αναπτύξουμε αν θέλουμε να προχωρήσουμε αποφασιστικά σε αυτό το δρόμο. Αυτά μαζί με την διάκριση, την απόσπαση και τη δύναμη της θέλησης είναι τα όπλα μας για  να πετύχουμε την αυτοπραγμάτωση.

3.     ΥΠΝΟΣ: Χωρίς  καλή υγεία και πολλή ενέργεια  δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε ούτε στην υλική ζωή ούτε στην πνευματική. Ο ύπνος είναι ένα από τους βασικούς παράγοντες υγείας και ζωτικότητας. Αν θέλουμε να έχουμε ενέργεια όλη την διάρκεια της ημέρας και να μπορούμε να ξυπνάμε το πρωί για πνευματική άσκηση πρέπει να έχουμε σταθερές ώρες που κοιμόμαστε και καλό ύπνο. Για αυτό το βράδυ πρέπει να πηγαίνουμε για ύπνο στις 22.30 το αργότερο στις 23,00 για να μπορούμε να ξυπνήσουμε στις 4,30 ή στις 5 το πρωί και να ξεκινήσουμε την άσκηση μας.

Οι άνθρωποι είναι οι ψύλλοι των θεών -Ή πώς σταμάτησα ν’ ανησυχώ για τις κατσαρίδες και τις αγάπησα

«Ο μόνος τρόπος να μιλήσεις για το θεό είναι η σιωπή»
Κάποιος Ινδός

~~~~~~~~~~~~~~~~~

Οι κατσαρίδες είναι το πιο παρεξηγημένο έντομο του σύγχρονου κόσμου.

Τα βλαττοειδή (στα οποία ανήκουν 3.500 είδη κατσαρίδων) είναι άκακα έντομα. Δεν επιτίθονται στους ανθρώπους ούτε πίνουν αίμα. Δεν είναι φορείς ασθενειών και έχουν τόσο αξιοθαύμαστο ανοσοποιητικό σύστημα που σχεδόν ποτέ δεν αρρωσταίνουν (έχετε δει ποτέ γριπωμένη κατσαρίδα;)

Οι άνθρωποι τις σιχαίνονται γιατί τις έχουν συνδυάσει με τις ακαθαρσίες. Στη πραγματικότητα μια κατσαρίδα θα προτιμούσε να γευματίζει στο πιο καθαρό εστιατόριο, αν εκεί δεν υπήρχαν άνθρωποι. Ο λόγος που προτιμάει τα σκουπίδια και τα σκοτάδια, είναι ότι όσες κατσαρίδες έχουν διαφορετικά γούστα, που συνάδουν μ’ εκείνα των ανθρώπων, εξοντώνονται. Οπότε τα γονίδια των ιδεοψυχαναγκαστικών με την καθαριότητα κατσαρίδων βγήκαν απ’ τη γονιδιακή δεξαμενή μόλις συνάντησαν τους Homo Sapiens Sapiens κι έμειναν οι άλλες, οι «βρωμιάρες».

Κρυμμένες στις σκιές και στα σκουπίδια έχουν ακολουθήσει τον άνθρωπο παντού. Μέχρι και στο διάστημα έχουν φτάσει μαζί του. Δεν παρασιτούν, μόνο απολαμβάνουν όσα ο άνθρωπος πετάει -ακόμα και τα νεκρά κύτταρα του δέρματος.

Τα πιο συγγενικά τους είδη είναι οι τερμίτες και τα Μαντώδη (τα ελληνικά Μαντώδη τα ξέρουμε ως Αλογάκια της Παναγίας, αλλά κανείς δεν αποκαλεί τις κατσαρίδες ξαδέλφια τους).

Υπάρχουν, χωρίς ιδιαίτερες μεταλλάξεις-διαφοροποιήσεις, 300 εκατομμύρια χρόνια πριν ο άνθρωπος διασπάσει το άτομο. Είδαν τους δεινόσαυρους να κυριαρχούν, τα ιπτάμενα έντομα και τα θηλαστικά να υπερθεματίζουν, τους ανθρώπους να πετάνε περισσότερα φαγητά απ’ όσα καταναλώνουν -και την ποδοσφαιρική ομάδα της Ελλάδας πρωταθλητή Ευρώπης, αλλά δεν το πανηγύρισαν.

Είναι πάντα εκεί, αλλά σε μικρούς αριθμούς, όσα χωράει η κουζίνα (30 κατσαρίδες είναι πολλές για έναν χώρο δέκα-είκοσι τετραγωνικών).

Και, το κυριότερο, το πιο σημαντικό για να τις αγαπήσεις.Τις βλέπεις!

Πίσω από «αθώα» τροχαία κρύβονται αυτοκτονίες

Οι αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές παρουσιάζουν αυξητικές τάσεις σε όλες τις χώρες που βρίσκονται σε κατάσταση οικονομικής κρίσης, επισημαίνουν οι ειδικοί Η ανεργία και τα χρέη τσακίζουν την ψυχολογία των ανδρών στις ηλικιακές ομάδες των 15-64 ετών

Η έλλειψη συγκέντρωσης, η κατανάλωση αλκοόλ και η υπερβολική ταχύτητα είναι από τις συχνότερες αιτίες τροχαίων δυστυχημάτων. Οι ψυχίατροι, ωστόσο, σκιαγραφούν ως ένα άλλο πιθανό αίτιο πίσω από πολλά τροχαία στη χώρα μας και την ψυχολογική κατάσταση των οδηγών.

Σύμφωνα μάλιστα με εκτιμήσεις, έχουν φτάσει να αποδίδουν τους θανάτους στην άσφαλτο ακόμη και σε αυτοκτονικές συμπεριφορές, οι οποίες έχουν επιταθεί λόγω της συνεχιζόμενης κρίσης. Η σύνδεση αυτή γίνεται ακόμη πιο ανησυχητική εάν λάβει κανείς υπόψη ότι η Ελλάδα κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις σε σχέση με τα τροχαία. Αυτά όμως που θεωρούνται ύποπτα (δηλαδή ως απόπειρα αυτοκτονίας) δεν καταγράφονται ως τέτοια.

«Η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά αποτελεί πολύπλευρο, πολύπλοκο και δυσεπίλυτο κοινωνικοψυχοβιολογικό φαινόμενο. Στις μέρες μας οι αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές παρουσιάζουν αυξητικές τάσεις σχεδόν σε όλες τις χώρες που βρίσκονται σε κατάσταση οικονομικής κρίσης» σημείωσε ο Βασίλης Κονταξάκης, καθηγητής Κλινικής και Κοινωνικής Ψυχιατρικής ΕΚΠΑ, σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου.

«Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ αυτών των χωρών παρουσιάζοντας στα χρόνια της κρίσης μια αύξηση των αυτοκτονιών και ανάλογη αύξηση των αποπειρών αυτοκτονίας» επεσήμανε ο ίδιος ενόψει της επιστημονικής ημερίδας «Η πρόληψη των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών σε περίοδο κοινωνικο-οικονομικής κρίσης» που διοργανώνει αύριο η  Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία.

Οπως προκύπτει από τα στοιχεία, η δυστυχία είναι συνώνυμο της κρίσης: το 2013 καταγράφηκαν 532 αυτοκτονίες και το 2014 άλλες 565, με τους ειδικούς να πιθανολογούν ότι τα νούμερα δεν αποδίδουν τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος, αφού πολλές αυτοκτονίες δεν δηλώνονται για κοινωνικούς και θρησκευτικούς λόγους.

Μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στη «Διεθνή Επιθεώρηση της Κοινωνικής Ψυχιατρικής» (International Journal of Social Psychiatry) και έθεσε στο μικροσκόπιο τις αυτοκτονίες στην Ελλάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα οικονομικά προβλήματα αποτελούν θηλιά για τους πολίτες.

Ειδικότερα, ενώ το διάστημα 1992-2008 καταγράφεται ετήσια μείωση στις αυτοκτονίες, μετά το 2009 παρατηρείται ετήσια αύξηση, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Μάλιστα - και σύμφωνα πάντα με τα ίδια στοιχεία - τα τρία πρώτα χρόνια της ύφεσης (2009-2012) αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες στο σύνολο του πληθυσμού κατά 28,99%.

Οι διαφορές με βάση το φύλο

Ο Μάνος της μουσικής, της επανάστασης και του έρωτα

Σαν σήμερα, 17 Σεπτεμβρίου 1982, αφήνει την τελευταία του πνοή, σ’ ένα νοσοκομείο της Μόσχας, ο Μάνος Λοϊζος, ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες της σύγχρονης ελληνικής μουσικής, ένας πραγματικός καλλιτέχνης. Ο Μάνος της Μουσικής, ο Μάνος της Επανάστασης και του Έρωτα, ο δικός μας Μάνος. Οι μουσικές διαδρομές δεν έφυγαν ποτέ. Είναι εδώ. Υπάρχουν, εμπνέουν και συνεχίζουν το ταξίδι τους.

ΕΝΑΣ «ΓΙΓΑΝΤΑΣ» ΧΩΡΙΣ… ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΥΜΑ Η ΤΟΥΡΚΙΑ! (βίντεο)

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Ανεξέλεγκτες διαστάσεις παίρνουν τον τελευταίο καιρό οι συνεχείς και απότομες διακοπές του ηλεκτρικού ρεύματος στην γειτονική Τουρκία, η οποία σκόπιμα προβάλλεται σαν μεγάλη περιφερειακή υπερδύναμη. Οι διακοπές αυτές συχνά προκαλούν στον κόσμο μεγάλη ταραχή, γατί πολλοί νομίζουν ότι έχει εκραγεί καινούργιο πραξικόπημα καθώς η κατάσταση παραμένει ρευστή και ακόμα κανείς δεν ξέρει ποιος… είναι με ποιον!

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρουν τα ίδια τα τουρκικά ΜΜΕ, μέσα σε ένα μήνα έχουν σημειωθεί 67 χιλιάδες απότομες και χωρίς καμία προειδοποίηση διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, που αναστατώνουν την καθημερινότητα ενώ αυξάνουν τις φήμες για σχεδιασμένα σαμποτάζ που έχουν σκοπό να πλήξουν την ίδια την τουρκική ακεραιότητα. Ειδικά στην Κωνσταντινούπολη, καθημερινά ολόκληρες συνοικίες μένουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα αυξάνοντας την ανασφάλεια των κατοίκων.

DİKKAT ELEKTRİK KESİNTİSİ VAR =ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ

Εντυπωσιακό είναι επίσης ότι πρώτη σε διακοπές ρεύματος έρχεται η Σμύρνη, η οποία τον τελευταίο μήνα εμείνει χωρίς ηλεκτρικό επί 5.603 ώρες. Δεύτερη έρχεται η ίδια η πρωτεύουσα, η Άγκυρα, με 4.679,5 ώρες και ακολουθούν, το Ικόνιο, (ιδιαίτερη πατρίδα του Αχμέτ Νταβούτολγου), με 4.182,5 ώρες, η Προύσα, (τέταρτη μεγάλη πόλη της Τουρκίας), με 3.692,5 ώρες, η Αττάλεια, (το μεγάλο τουριστικό θέρετρο της Τουρκίας), με 3.632 ώρες και έπονται οι νοτιοανατολικές κουρδικές επαρχίες του Hakkari, Siirt και Şırnak.

Η Ιδανική Δίαιτα του Ανθρώπου

 

                                                                                   «Είσαι ό,τι τρως , ό,τι πίνεις και αναπνέεις»

                                                                                             Δίαιτα σημαίνει : τρόπος ζωής

             Πέτερ Καρβάλιο :«Τρώω σημαίνει σκοτώνω μιαν ύπαρξη που είναι ζωντανή(...) η διατροφή κατάντησε ένα πολιτισμένο επιχείρημα ,                                          που βασίζεται στη βία».

             Είτε σκοτώσεις ζώο , για να φας , είτε τρέφεσαι με σκοτωμένα ζώα που άλλοι σου παρέχουν είτε τρως ξεριζωμένα φυτά, καταργείς μια ζωντανή ύπαρξη κι αυτό είναι ύβρις κατά του Νόμου της Ζωής .

      «Οι εσωτερικές παραδόσεις διδάσκουν ότι όλο το σύμπαν είναι, στην ουσία, μια μηχανή μεταβολισμού . Το ένα στοιχείο θρέφεται από το άλλο και , με τη σειρά του , θρέφει το επόμενο.Η επίγνωση αυτή έχει πυροδοτήσει μια σειρά από θεωρίες και πρακτικές που σχετίζονται με τον άνθρωπο και το περιβάλλον , όπως η οικολογία , η θεωρία της Γαίας κ.ά. Αν κρίνομε από το περιεχόμενο των μυθολογικών και θρησκευτικών κοσμογονιών του πλανήτη αλλά και τα συμπεράσματα της κβαντικής φυσικής , είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι , ζούμε καταμεσής σ’ ένα τεράστιο ενεργειακό ρεύμα μετασχηματισμού , μέσα στο οποίο τα πάντα μεταλλάσσονται  .Έτσι κι εμείς , μέρη ενός Κόσμου που διαπερνάται από ενέργειες , εξυπηρετούμαστε κι εξυπηρετούμε , τρώμε και τρωγόμαστε από κάτι άλλο .

      Η πανάρχαια αυτή γνώση έχει περάσει στο συλλογικό μας ασυνείδητο(...) Αν όλα αυτά ισχύουν και παρ’ όλο τον αρχέγονον τρόμο που έχει αποτυπωθεί στους μύθους και στα παραμύθια μας καμουφλάροντας μια παλιά σοφία( π.χ. ο Κρόνος που τρώει τα παιδιά του κ.ά.), τότε ο απώτερος σκοπός της ύπαρξής μας πάνω στη ΓΗ είναι- με κάθε σκέψη, με κάθε πράξη μας - να «θρέψουμε» κάποια ανώτερα είδη ύπαρξης .»(βλ.«Τα Μυστικά της Διατροφής»)

     «Όταν γεύεσαι το φαγητό , αν ξέρεις ποιος είναι αυτός που το γεύεται , τότε έχεις γνωρίσει τον Βράχμα» δίδασκε ο Σρι Ραμάνα Μαχαρίσι .»

Ιησούς: Οι Επικοινωνίες του Ανθρώπου με τις Φυσικές Δυνάμεις

Ένα ρίγος διαπερνά κυματιστά το πλήθος, που ανοίγεται κι απ’ ανάμεσά τους προβάλλει κι έρχεται λευκοντυμένος ο Ζων Λόγος, φεγγοβόλος, πλήρης χάριτος, ευμορφίας και αγαθότητος

«Ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών, και φαίνεται έως    δυσμών, ούτως έσται και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου»*

   

   

Ιησούς :«Τέκνα μου, δεν γνωρίζετε ότι η Γη και όλα όσα κατοικούν

 σ’ αυτήν δεν είναι παρά μια αντανάκλαση της Βασιλείας του Ουρά-

 νιου Πατέρα; Και όπως εσείς βυζαίνετε και βοηθιέστε από τη μά-

 να σας,όταν είστε μικρά παιδιά, αλλά πηγαίνετε με το πατέρα σας

 στους αγρούς όταν μεγαλώνετε, έτσι και οι Άγγελοι της Γήινης

Μητέρας καθοδηγούν τα βήματά σας προς εκείνον που είναι ο Πα-

τέρας σας και προς όλους τους Αγίους Αγγέλους του, ώστε να μπο-

ρέσετε να γνωρίσετε την πραγματική σας κατοικία και να γίνετε

αληθινά Τέκνα του Θεού.

Όσο είμαστε παιδιά βλέπουμε τις αχτίνες του ήλιου αλλά όχι τη δδύναμη

που τον δημιούργησε,όσο είμαστε μικρά παιδιά ακούμε

τους ήχους του ρυακιού να τρέχει, αλλά όχι και την Αγάπη που

το δημιούργησε, όσο είμαστε παιδιά βλέπουμε τ’ αστέρια ,

αλλά όχι και το χέρι που τα σκόρπισε σ’ ολόκληρο τον ουρανό,

σαν τον γεωργό που σκορπίζει τη σπορά του. Μόνον με τις

Επικοινωνίες με τους Αγγέλους του Ουράνιου Πατέρα θα μάθουμε

να βλέπουμε το αόρατο, ν’ ακούμε αυτό που δεν ακούγεται και να

λέμε λόγια που δεν λέγονται.

     Η πρώτη Επικοινωνία είναι με τον Άγγελο της Δύναμης, που

γεμίζει με θερμότητα τον ήλιον και καθοδηγεί το χέρι του ανθρώ-

που σ’ όλα του τα έργα (…)

       Η δεύτερη Επικοινωνία με τον Άγγελο της Αγάπης, του οποίου

τα θεραπευτικά ύδατα ρέουν σ’ένα ατέλειωτο ποτάμι από τη

θάλασσα της Αιωνιότητας

       Η τρίτη Επικοινωνία είναι με τον Άγγελο της Σοφίας, που

λευτερώνει τον άνθρωπο απ’ το φόβο, πλαταίνει την καρδιά και

ησυχάζει τη συνείδησή του.

       Η τέταρτη Επικοινωνία είναι με τον Άγγελο της Αιώνιας Ζωής,  

που φέρνει στον άνθρωπο το μήνυμα της αιωνιότητας.

       Η πέμπτη Εποινοινωνία είναι με τον Άγγελο της Εργασίας,(…)

ο άνθρωπος του Θεού που έχει ανακαλύψει το καθήκον του δεν θα

ζητήσει τίποτε άλλο.

       Η έκτη Επικοινωνία είναι με τον Άγγελο της Ειρήνης, το φιλί

του οποίου χαρίζει ηρεμία και το πρόσωπό του μοιάζει με την

επιφάνεια των γαλήνιων υδάτων, όπου αντανακλάται η σελήνη.

       Η έβδομη Επικοινωνία είναι με τον Ουράνιο Πατέρα, ο οποίος

υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει για πάντα (…)**

Ελύτης - Άνθη, αρώματα

    Ο   Ποιητής

                                                                   Μ Υ Ρ Ι Σ Α Ι   Τ Ο   Α Ρ Ι Σ Τ Ο Ν            
                                                                                                                                                      
                                           Τα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα καλαμιές. Ξόδεψα πολύν                              
                                           άνεμο για να μεγαλώσω.Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω                             
                                           τους πιο ανεπαίσθητους συριγμούς, ν’ ακριβολογώ μες στα μυστήρια.                                            
                                           Μιά γλώσσα όπως η ελληνική όπου άλλο πράγμα είναι η αγάπη και άλλο                          
                                           πράγμα ο έρωτας ∙ άλλο η επιθυμία και άλλο η λαχτάρα ∙ άλλο η                                            
                                           πίκρα και άλλο το μαράζι ∙ άλλο τα σπλάχνα κι άλλο τα σωθικά.                                       
                                           Με καθαρούς τόνους, θέλω να πω, που – αλίμονο – τους αντιλαμβάνον -                  
                                           ται ολοένα λιγότερο αυτοί που ολοένα περισσότερο
                                           απομακρύνονται                                                            
                                           από το νόημα ενός ουράνιου σώματος που το φως του είναι ο αφο-                                            
                                           μοιωμένος μας μόχθος , έτσι καθώς δεν παύει να επαναστρέφεται                           
                                           κάθε μέρα όλος θάμβος για να μας ανταμείψει.                                                                                                     
                                           Θέλουμε δε θέλουμε, αποτελούμε το υλικό μαζί και το όργανο μιας                                                  
                                           αέναης ανταλλαγής ανάμεσα σ’ αυτό που μας συντηρεί και σ’ αυτό                                                            
                                           που του δίνουμε για να μας συντηρεί το μαύρο που δίνουμε, για να μας                                            
                                           αποδοθεί λευκό ∙ το θνησιμαίο, αείζωο.
                                                                                                                                                
                                            Και χρωστάμε στη διάρκεια μιάς λάμψης την πιθανή ευτυχία μας.
                                                                                                                    (Οδυσσέας Ελύτης)



AΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΣΙΩΠΗΛΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΙΘΕΡΙΚΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ   

Ο άνθρωπος δεν είναι λογικό ον. Μόνο αυτό που τον περιβάλλει έχει νόηση.

Οτιδήποτε συμβαίνει σ' αυτήν εδώ την ύπαρξη επηρεάζει τους πάντες. Κι όχι μόνο αυτό που συμβαίνει τώρα, αλλά και ότι έχει συμβεί στο παρελθόν. Κι όχι μόνο ότι έχει συμβεί στο παρελθόν ή συμβαίνει στο παρόν, αλλά και ότι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον. Μέσα στο παρόν κορυφώνεται όλη η ύπαρξη. Παρελθόν, μέλλον, παρόν κορυφώνονται, συγκλίνουν.

Η ιδιωτική λογική είναι ανέφικτη. Άνθρωποι που τους θεωρούμε ταλαντούχους, μεγαλοφυείς, το νιώθουν αυτό. Ρώτα τον Άλμπερτ Αϊνστάιν ή τη Μαρία Κιουρί. Το νιώθουν κι αυτοί. Ο Αϊνστάιν λέει πως ότι ανακάλυψε, το ανακάλυψε σε στιγμές που ο ίδιος δεν υπήρχε, σε στιγμές που κάτι πέρα από τον εαυτό του τον κατείχε: η ολική συνειδητότητα. Ρώτα τους ποιητές. Θα σου πουν πως όταν κάτι τους συμβαίνει, οι ίδιοι δεν υπάρχουν. Γίνονται το μέσο. Τους κατέχει η κοινή συνειδητότητα.

Η Μαρία Κιουρί πήρε το βραβείο Νόμπελ. Αυτό το βραβείο θα έπρεπε να είχε δοθεί στην κοινή βάση. Η Κιουρί προσπαθούσε δύο ολόκληρα χρόνια να βρει τη λύση ενός συγκεκριμένου μαθηματικού προβλήματος και δεν μπορούσε, ώσπου μια μέρα ξάπλωσε κουρασμένη και την πήρε ο ύπνος. Κάτι συνέβη στον ύπνο της, επειδή όταν κοιμάται κανείς είναι πιο ανοιχτός. Στον ύπνο δεν υπάρχει το εγώ. στον ύπνο είσαι κανένας. Στον ύπνο δεν έχεις ταυτότητα.

Γι' αυτό το πρωί νιώθεις φρέσκος, ανανεωμένος, γιατί στον ύπνο σου βρισκόσουν στην κοινή βάση. Κινήθηκες μες στην κοινή συνειδητότητα, στον ωκεανό. Δεν εξαρτιόσουν από την ιδιωτική λογική. Βούτηξες για λίγο μέσα στο όλο και το όλο σού' δωσε νέα ζωή, σε ανανέωσε.

Τη νύχτα, λοιπόν κάτι συνέβη. Η Κιουρί σηκώθηκε από τον ύπνο, πήγε στο τραπέζι της κι έγραψε τη λύση που τόσα χρόνια έψαχνε να βρει. Μετά ξανακοιμήθηκε και το πρωί είχε τελείως ξεχάσει τι είχε συμβεί τη νύχτα. Έκανε μπάνιο, έφαγε πρωινό και μετά πήγε στο τραπέζι της...κι έμεινε άφωνη. Η λύση ήταν εκεί.

''Ποιος βρήκε τη λύση; Αφού δεν ήταν κανείς άλλος εδώ.''

Οι γιατροί το επιβεβαιώνουν!!! Πείτε αντίο στην αρθρίτιδα με τη βοήθεια αυτών των τέλειων θεραπειών

Πολλοί άνθρωποι έχουν συγγενείς ή φίλους που πάσχουν από αρθρίτιδα. Είναι μια επίπονη και εκφυλιστική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των αρθρώσεων που προκαλεί ακαμψία και πόνο. Η οστεοαρθρίτιδα, ο πιο κοινός τύπος αρθρίτιδας, επιδεινώνεται με την ηλικία και προκαλείται από τη φθορά κατά τη διάρκεια των χρόνων. Ευτυχώς, έχουμε λύση για σας, σε αυτό το άρθρο πρόκειται να σας παρουσιάσουμε μερικές διαφορετικές θεραπείες που θα σας βοηθήσουν να απαλλαγείτε από τον πόνο μια για πάντα. Αυτές οι εύκολες συμβουλές θα σας βοηθήσουν να ξεχάσετε τον πόνο που προκαλείται από την ρευματοειδή αρθρίτιδα. Ακόμη και οι γιατροί έχουν μείνει έκπληκτοι από αυτές τις απίστευτες θεραπείες και τις επιπτώσεις τους:

1. Χυμός αγγουριού:

Κατ 'αρχάς, στύψτε 150 γραμμάρια αγγούρι. Στη συνέχεια, αναμείξτε το χυμό αγγουριού με 1 ποτήρι νερό και προσθέστε 75 γραμμάρια σκόνη κουρκουμά. Πίνετε αυτό το ρόφημα σε καθημερινή βάση πριν από το γεύμα για να επωφεληθείτε όλες τις ιδιότητές του.

2. Χυμός μαϊντανού:

Ετοιμάστε ένα μείγμα με ένα λίτρο βραστό νερό και μια χούφτα μαϊντανό ξεπλυμένο με άφθονο νερό και αφήστε το να σιγοβράσει για περίπου 20 λεπτά. Αφού κρυώσει, πίνετε ένα μικρό ποτήρι πριν από κάθε γεύμα.

Η ΙΔΑΝΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

Της Σοφίας σήμερα 17 Σεπτεμβρίου και της Αγάπης. Μεγάλες λέξεις. Σοφία, Αγάπη. Τις έχουν κάνει και ονόματα. Γιορτάζουν σήμερα η Αγάπη, η Σοφία και η Ελπίδα. Η Ηδονή; Αυτήν δεν την έχουν κάνει όνομα. Το απίθανο να βρεις σοφή, αγαπησιάρα, ελπιδιάρα και να 'ναι προικισμένη με ερωτική ενέργεια, ικανή να προσφέρει τη σεξουαλική ικανοποίηση.

Αρετή η Σοφία. Απαραίτητη η Αγάπη. Ζωή, νόημα ζωής υπόσχεται η Ελπίδα. Γιατί, όμως, έχουν στολίσει με μαύρα, με σκούρα χρώματα, αλλά και με κόκκινα, κατακόκκινα, με τα χρώματα της ντροπής και της αμαρτίας την Ηδονή, την Λαγνεία, τη Συνουσία;

Δεν μιλάμε για την Ελένη την ξελογιάστρα, αυτήν την Ωραία Ελένη, την ξεκωλιάρα με την αθώα ομορφιά, ούτε για την δαιμονική Κίρκη, το άλλο το πουτανοκόριτσο την Σαλώμη, και την Λολίτα, το νυμφίδιο .