ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ (Μέρος B)

 (Μέρος Α)

Η διέξοδος

      Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μια λύση για τον ατομικό και συλλογικό μας πόνο. Υπάρχει ένας δρόμος μέσα από το σκοτάδι. Ξεκινά με το να γίνουμε πραγματικά ειλικρινείς με τους εαυτούς μας για το ποιοι είμαστε και πώς εμείς προσωπικά εμφανιζόμαστε στον κόσμο. Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να τρώμε τα συναισθήματά μας, ή να τα γιατρεύουμε (προσωρινά) με αλκοόλ, ναρκωτικά, ζάχαρη, τηλεόραση, κλπ (εισάγετε τον προσωπικό σας τρόπο αυτό-αναισθητοποίησης εδώ), μόνο για να ξεπροβάλλουν ξανά με ακόμη περισσότερη δύναμη και σθένος , κρατώντας μας κολλημένους στην ίδια καθοδική πορεία με καταστροφικές συμπεριφορές και συναισθηματικό χάος.

      Είναι καιρός να πάρουμε πίσω την προσωπική μας δύναμη και τη δική μας αξία. Είναι καιρός να ενσαρκώσουμε την συνειδητή επίγνωση και την αισθαντική σύνδεση, να αγκαλιάσει την πνευματική ουσία μας, για να βρούμε την ισορροπία μεταξύ του νου, της καρδιάς και της ψυχής μας, να απελευθερώσουμε τις τοξικές περιοριστικές πεποιθήσεις που μας λένε ότι κανένας δεν μας αγαπά, ότι είμαστε ανάξιοι, και δεν είμαστε αρκετά καλοί. Πρέπει να αρχίσουμε και να συνεχίσουμε να λάμπουμε το φως μας, μα τόσο πολύ φωτεινά!!! Πρέπει να απομακρυνθούμε από το φόβο και να βρούμε την προσωπική μας ενδυνάμωση, βελτιώνοντας και ενισχύοντας την καθημερινή μας εμπειρία και αυξάνοντας την συνολική χαρά και ευτυχία μας. Όταν το κάνουμε αυτό, ανεβάζουμε την ενεργειακή μας συχνότητα, η οποία επηρεάζει τους γύρω μας (και τον κόσμο) με θετικούς τρόπους. Στην πραγματικότητα αρχίζουμε να αισθανόμαστε και να βλέπουμε πραγματικές βελτιώσεις στη ζωή μας.

      Είμαστε εδώ για να είμαστε ακριβώς αυτό που είμαστε, να εκφράσουμε τηναληθινά αυθεντική μας φύση, και να ζήσουμε και να απολαύσουμε τον όμορφο αυτό κόσμο της αντίθεσης. Αυτό σημαίνει ότι μαθαίνουμε να αγαπάμε το σκοτάδι, αγκαλιάζοντας τις σκιές μας, λάμποντας το φως μας, ακόμα και όταν αυτό φαίνεται να είναι χαμηλό - σκάβοντας βαθιά και βρίσκοντας την ομορφιά, τις διδασκαλίες, και τις ευκαιρίες για ανάπτυξη σε κάθε τι που μπαίνουμε στον πειρασμό να κρίνουμε ως «λάθος» ή «κακό». Είναι καιρός να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας και τους ανθρώπους στη ζωή μας, εκείνους που θέλουν να κατηγορούμε για την δυστυχία και τα προβλήματά μας, και να αγκαλιάσουμε το πόσο δυνατοί και άξιοι πραγματικά είμαστε.

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ (Μέρος Α)

     Συλλογικά στον πλανήτη κινούμαστε από μια «εγώ» σε μια «εμείς» συνειδητότητα. Καθώς αυτή η αλλαγή στη συνειδητότητα συμβαίνει, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε και να θυμόμαστε ότι το να γιατρέψουμε τα δικά μας προσωπικά ζητήματα επηρεάζει και συμβάλει στην γιατρειά ολόκληρου του συλλογικού. Η ατομική ενεργητική συχνότητα μας, δημιουργεί ένα κυματισμό στη συνειδητότητα. Ο τρόπος που φροντίζουμε τον εαυτό μας, επηρεάζει τους άλλους. Είναι καιρός να βρούμε την προσωπική μας γείωση και ισορροπία, όχι μόνο να ξεπεράσουμε την καταιγίδα, αλλά να περάσουμε πάνω από αυτή σαν ένα όμορφο ουράνιο τόξο φωτός.

      Η ενέργεια του πλανήτη είναι εξαιρετικά έντονη, πυκνή και σκοτεινή στην παρούσα στιγμή. Όπου και να γυρίσω, φαίνεται σαν οι άνθρωποι να είναι σε μαζική συναισθηματική αναταραχή και μεγάλη αναστάτωση σε κάποιο επίπεδο. Αυτό κυμαίνεται σε βαθμό έντασης και καλύπτει όλο το φάσμα από το να αισθάνονται απλά λυπημένοι, στο να είναι ευαίσθητοι και με ενσυναίσθηση, συνεχώς να έρχονται σε επαφή με τον συλλογικό φόβο, στο να αισθάνονται κατάθλιψη, άγχος, ανήσυχοι, απελπισμένοι, θυμωμένοι και απογοητευμένοι (ακόμη και εντελώς έξαλλος), καθώς η ζωή απλά δεν συμπεριφέρεται με τρόπο που να είναι άνετη, ούτε εύκολη να την ζήσεις αυτή τη στιγμή, όσο και αν απλώσεις την φαντασία σου.

     Δεν γεννηθήκαμε για να είμαστε δυστυχισμένοι ή να υποφέρουμε ή να γυρνάνε συνεχώς τους τροχούς μας, εξαντλώντας τους εαυτούς μας, καθώς προσπαθούμε να αποφύγουμε τον πόνο. Δεν δημιουργηθήκαμε για να ζούμε με φόβο και συνεχή αγώνα και απομονωμένοι, προβάλλοντας τόνους από οργή και αγανάκτηση και επικρίσεις στους ανθρώπους γύρω μας. Δεν σχεδιαστήκαμε για να ζήσουμε σε έναν κόσμο γεμάτο από τοξίνες και χημικές ουσίες, με τόνους από μη συνειδητότητα και τον προγραμματισμό του ελέγχου και του φόβου να αραδιάζονται επάνω μας σε κάθε στροφή. Να νιώθουμε απαίσια μέσα στο ίδιο μας το πετσί, απομονωμένοι στον πόνο μας, και με τον φόβο ότι θα χάσουμε την υγεία μας ή / και την αφθονία (σε πολλαπλά επίπεδα). Αυτό, δεν είναι αυτό που ήρθαμε εδώ για να ζήσουμε.

«Ελευθερία έκφρασης», του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι

«…Κι επειδή δεν είπαμε τίποτα, 
πλέον δεν μπορούμε να πούμε τίποτα…»

---

Τη πρώτη νύχτα
πλησιάζουνε και κλέβουν ένα λουλούδι
από το κήπο μας και δε λέμε τίποτα.

Τη δεύτερη νύχτα
δε κρύβονται πλέον
περπατούνε στα λουλούδια,
σκοτώνουν το σκυλί μας
και δε λέμε τίποτα.

Ο Θεός στο Βάθος της Ύπαρξής μας

Αν η Πραγματικότητα  ήταν «αντίληψη» θα μπορούσε να επιδιωχθεί.

Αν η Φώτιση ήταν «κατάσταση ύπαρξης» θα μπορούσε να κατακτηθεί.

Αν η Αλήθεια ήταν «νοητική σύλληψη» θα μπορούσε να διατυπωθεί.

Αν η Ζωή ήταν απλά «επιθυμία» θα μπορούσε να χειραγωγηθεί.

Αν η υλική ύπαρξη ήταν απλά γεγονότα θα μπορούσε να κατευθυνθεί.

Στην πραγματικότητα τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει.

Η Πραγματικότητα Είναι Ασύλληπτη.

Η Φώτιση δεν είναι κάτι που πραγματοποιείται.

Η Αλήθεια δεν είναι λόγια.

Η Ζωή δεν έχει σχέση με επιθυμίες.

Η υλική ύπαρξη είναι περισσότερα από απλά γεγονότα.

Πάντα υπάρχει ένα βαθύτερο επίπεδο εμπειρίας από ό,τι συμβαίνει μπροστά στον νου και στα μάτια μας.

Οι Σοφοί αποσύρονται στο Βάθος της Ύπαρξης και Βιώνουν την Αλήθεια της Ύπαρξης.

Η Πραγματικότητα Είναι Αχανής Κενότητα, δεν υπάρχει «κάτι» εδώ.

Επειδή η ζωή έχει την τάση να επιστρέφει συμπεριφορές, πρόσεχε εσύ που κρίνεις..

Μην με κρίνεις. Αγάπα με.

Γράφει η Μαρία Πολυμήλη

Δεν θα μου πεις εσύ τι είμαι και τι δεν είμαι.

Δεν θα κρίνεις εσύ αν είμαι αρκετά καλή ή όμορφη ή τι δυνατότητες έχω.
Δεν επιτρέπω σε κανέναν να κρίνει το παρελθόν μου, τα λάθη μου, τα προσωπικά μου διδάγματα, την πορεία της εξέλιξης μου.

Ο κάθε ένας είναι μοναδικός. Δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους. Δεν περιμένω να είμαι αρεστή από τον κάθε ένα. Ούτε να είναι ευρέως κατανοητές και αποδεκτές οι επιλογές μου.

Δεν είσαι εσύ και κανένας σε θέση να μου επιβάλλει την άποψη του. Και να την εκφράσει εφόσον δεν την ζητάω.

Εσύ, ο σύντροφος μου. Εσύ, ο γονιός μου. Εσύ, ο φίλος μου. Εσύ, ο αδελφός μου. Εσύ, ο περαστικός από την ζωή μου..

Αν θέλεις να είσαι δίπλα μου, βοήθα με να ανοίξω τα φτερά μου πιο πολύ από όσο μπορώ μόνη μου.

“Τι γίνεται με τον φόβο του θανάτου; Πώς αντιμετωπίζεται;” (JORGE BUCAY)

Αν είναι αλήθεια αυτό που λέω, ότι δηλαδή οι φόβοι κατανικώνται με τη δράση, θα πρέπει ο κανόνας να ισχύει και σ’ αυτήν εδώ την περίπτωση του φόβου. Και ισχύει.

Το μοναδικό αντίδοτο που υπάρχει για να μη φοβάται κανείς τον θάνατο, είναι η επαφή με τη δράση της ζωής. Αυτός που φοβάται τον θάνατο, σε κάποια στιγμή της ζωής του ξέκοψε απ’ τη δράση σε τέτοιο βαθμό, που απόμεινε καθηλωμένος στον φόβο.

»Δες πόσο ξεκάθαρο είναι: Τι είναι αυτό που μας κάνει να φοβόμαστε τον θάνατο; Το δίχως άλλο, κάτι που έχει να κάνει με την ιδέα του ανολοκλήρωτου, με την ιδέα ότι θα πάψουμε να χαιρόμαστε, με την ιδέα όσων δεν έχουμε κάνει ακόμα κι όσων θα έπρεπε να έχουν γίνει και δεν έγιναν.

»Απ’ αυτήν την άποψη, είναι εύκολο να καταλάβεις τι προτείνω: για να ξεπεράσω τον φόβο του θανάτου, ο τρόπος είναι να πάψω να αναμοχλεύω συνεχώς τα πράγματα, και να παρατήσω την κλάψα για τούτο και για τ’ άλλο. Αντί γι’ αυτό, καλά θα κάνω να καθίσω να συλλογιστώ όλα αυτά που ακόμα δεν έγιναν. Να συνδεθώ μια για πάντα με τη δράση και ν’ αρχίσω να ενεργώ. Στον φόβο του θανάτου ενός αγαπημένου προσώπου, τι είναι αυτό που με φοβίζει; Σίγουρα, το ότι θα το χάσω, ότι δεν θα είμαι μαζί του, κ.λπ. Γιατί όμως; Ίσως για όλα αυτά που δεν κάναμε μαζί, για όσα δεν του έδωσα, για όλα όσα ανέβαλα. Τι καλά που θα ήταν, λοιπόν, αν κοίταζα στ’ αλήθεια ποιες είναι οι εκκρεμότητες που έχω με κάθε αγαπημένο μου πρόσωπο, τι δεν έχω κάνει ενώ θα το ήθελα, κι έτσι ν’ αποδιώξω τον φόβο του θανάτου…

Όταν ό άνθρωπος αρχίζει να γνωρίζει τον εαυτό του... Peter Ouspensky

Αφυπνίζομαι, σημαίνει αντιλαμβάνομαι τη μηδαμινότητά μου, δηλαδή την απόλυτη και πλήρη μηχανικότητά μου και την πλήρη και απόλυτη αδυναμία μου. Και δεν αρκεί να την αντιληφθεί κανείς φιλοσοφικά, με λέξεις. Είναι απαραίτητο να την αντιληφθεί με καθαρά, απλά και συγκεκριμένα γεγονότα, με τα δικά του γεγονότα.

Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να γνωρίζει λίγο τον εαυτό του, θα ανακαλύψει μέσα του πολλά πράγματα, που θα τον τρομοκρατήσουν. Όσο ο άνθρωπος δεν τρομοκρατείται με τον εαυτό του, δεν γνωρίζει τίποτα γι αυτόν. Κάποιος έχει δει κάτι στον εαυτό του που τον τρομοκρατεί. Αποφασίζει να το αποβάλει, να το σταματήσει, να το τερματίσει. Αλλά όσες προσπάθειες κι αν κάνει, νιώθει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει, ότι όλα παραμένουν όπως ήταν πριν. Εδώ θα δει την αδυναμία του, την ανικανότητα και τη μηδαμινότητά του.

Ή πάλι, όταν ό άνθρωπος αρχίζει να γνωρίζει τον εαυτό του, βλέπει ότι δεν έχει τίποτα δικό του, δηλαδή ότι όλα όσα θεωρούσε δικά του, οι απόψεις του, οι σκέψεις του, οι πεποιθήσεις του, τα γούστα του, οι συνήθειές του, ακόμα και τα σφάλματα και οι αδυναμίες του, δεν είναι δικά του, αλλά ότι έχουν σχηματιστεί ή με τη μίμηση ή είναι δανεισμένα από αλλού. Αν τα νιώσει αυτά, ίσως να νιώσει τη μηδαμινότητά του. Και νιώθοντας τη μηδαμινότητά του θα πρέπει να δει τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι, όχι για ένα δευτερόλεπτο, ούτε για ένα λεπτό, αλλά αδιάκοπα, χωρίς να το λησμονήσει ποτέ.

Η έκλειψη Σελήνης στις 21 Ιανουαρίου 2019: Τι πρέπει να ξέρετε (vid)

• Στις 21 Ιανουαρίου 2019, η Σελήνη «θα στάζει αίμα» στη μια και μοναδική ολική έκλειψη του έτους που θα διαρκέσει 1 ώρα και 2 λεπτά.

• Στην Ελλάδα η έκλειψη θα φέρει πολιτικές ταραχές και αποσταθεροποίηση των θεσμών και των οργανωμένων δομών της χώρας.

Την 21η Ιανουαρίου θα έχουμε υπερπανσέληνο αλλά και ολική έκλειψη της Σελήνης που θα διαρκέσει 1 ώρα και 2 λεπτά. Photo: AP. Πηγή: Supplied

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 21 Ιανουαρίου θα έχουμε ολική έκλειψη Σελήνης, στη διάρκεια της οποίας ο δίσκος του φεγγαριού θα βαφτεί κόκκινος σαν αίμα. Αυτή θα είναι η μοναδική ολική έκλειψη Σελήνης το 2019. Η επόμενη θα γίνει στις 26 Μαΐου 2021, καθώς το 2020 δεν θα υπάρξει ολική έκλειψη.

Η ολική έκλειψη Σελήνης τον Ιανουάριο του 2019 θα διαρκέσει 1 ώρα και 2 λεπτά, ενώ το φαινόμενο συνολικά θα διαρκέσει 3 ώρες και 7 λεπτά.

Θα αρχίσει στις 4:36 το πρωί, θα φτάσει στο μάξιμουμ στις 7:12 και θα ολοκληρωθεί στις 7:43. Θα είναι ορατή από την Αμερική, την Ευρώπη, την Αφρική και ορισμένα τμήματα της Βόρειας Ασίας.

Τα μέρη του κόσμου απ’ όπου θα είναι ορατή η ολική έκλειψη της Σελήνης. Image: Supplied

Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλη τη Βόρεια και Νότια Αμερική, στη δυτική Ευρώπη και την Αφρική θα μπορέσουν να δουν το σπάνιο αυτό θέαμα κάποια στιγμή τη νύχτα από τις 20 έως τις 21 Ιανουαρίου, ανάλογα με τον τόπο στον οποίο βρίσκονται.

Ο Τσιτσιπάς γκρέμισε τον Φέντερερ από τον θρόνο του!

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς, ο φονιάς των γιγάντων, γκρέμισε και τον Φέντερερ από τον θρόνο του, αποκλείοντάς τον από τη συνέχεια του αυστραλιανού όπεν!

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς στη μεγαλύτερη έως τώρα νίκη της καριέρας του. Πηγή: YouTube

Ο ΤΣΙΤΣΙΠΑΣ, Νο15 της παγκόσμιας κατάταξης, απέκλεισε σήμερα το πρωί, ώρα Ελλάδας, τον θρύλο του τένις Ρότζερ Φέντερερ, Νο3 της παγκόσμιας κατάταξης και Νο1 τα έτη 2004, 2005, 2006, 2007, 2009, νικώντας τον με 3-1 σετ.

Κατά την έβδομη ημέρα των αγώνων του αυστραλιανού όπεν στη Μελβούρνη, ο Έλληνας σταρ Στέφανος Τσιτσιπάς, κατατρόπωσε τον γίγαντα Φέντερερ σε ένα παιχνίδι που δείχνει την παγκόσμια κλάση του, με 3-1 σετ (6-7 7-6 7-5 7-6).

ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΠΥΡ ΚΑΙ Η ΣΠΙΘΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΠΥΡΟΣ

Διαβάστε επίσης:
Η προσέγγιση του Ιερού Πυρός.. 1) Το επιθυμητικό. 2) Το θυμοειδές 3) Το λογιστικό

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΑ !!

ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΠΥΡ

Ο Πλάτωνας αναφέρει ότι όταν ο φιλόσοφος κατανοήσει την δυναμική που υπάρχει πίσω από την ελεύθερη βούληση, την ψυχική γενναιότητα, και την ελεύθερη σκέψη, ενεργοποιεί στον εγκέφαλο του την αληθινή του φύση.

Αυτό σημαίνει ότι αρχίζει να βλέπει αμυδρά πίσω από την φωτιά (υλοενέργεια) τα πρώτα κομμάτια της αλήθειας του πραγματικού κόσμου και των πραγματικών θεών.

Τότε αποφασίζει να μετουσιώσει ελεύθερα με βάση την βούληση, την ανδρεία, και την σκέψη του, το υλικό κομμάτι της προσωπικότητας του.

Με αυτή του την επιλογή έχει κάνει το πρώτο βήμα για να διαρρήξει το ψευδοσύμπανενεργειακά (υλοενέργεια), με μία τέτοια συνειδητή απόφαση επιστρέφει στους κατώτερους θεούς την υλική τους παγίδα αποδυναμώνοντάς τους.

Με αυτόν τον τρόπο περνά μέσα από την Φωτιά που αντιλήφθηκε λίγο πριν καθώς είδε την αντανάκλαση. 

Η προσέγγιση του Ιερού Πυρός.. 1) Το επιθυμητικό. 2) Το θυμοειδές 3) Το λογιστικό

\
Διαβάστε επίσης:

ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΠΥΡ ΚΑΙ Η ΣΠΙΘΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΠΥΡΟΣ

Ερμής Τρισμέγιστος: Kαι κάθε πράγμα ή σώμα στερεό, κινείται μέσα σε ασώματο χώρο στατικό, που βρίσκεται σε στάση κινούμενο γύρω από τον εαυτό του, και αυτό που κινεί τον εαυτό του αλλά και όλα τα στερεά και υλικά είναι το στατικό, δηλαδή το νοητό, το ασώματο, η ενέργεια, το θεϊκό, ο Θεός.

Μάνος Δανέζης ο χώρος σχετικά με τα στερεά, είναι η ιδιότητα του χώρου αυτό που ονομάζουμε ως ενέργεια, και μεταβάλλεται σε καμπυλότητα του χώρου, σε πυκνότητα ενέργειας, δηλαδή σε καθαρό αριθμό!! είναι καθαρός αριθμός, και αυτός ο αριθμός=matrix μετατρέπεται σε γραμμάρια σε στερεό.

Την πληροφορία των αριθμών την διαβάζει το ανθρώπινο σώμα και την μετατρέπει σε μεταβαλλόμενες αισθήσεις, και οι αισθήσεις μετατρέπονται σε στερεά μέσω των πέντε αισθήσεων, και ζει ως πραγματικότητα τα στερεά, την Υλη, τις αισθήσεις-συναισθήματα την λύπη και την χαρά, ενώ δεν υπάρχει Υλη ούτε οι αισθήσεις, αλλά μόνον η πληροφορία που ενώνεται με τον Νου της ψυχής και γεννά τους αριθμούς και οι αριθμοί γεννούν όλα τα σχήματα και τις μορφές, την ύλη! τα υλικά "αγαθά".

Η σωστή διάκριση μεταξύ του αισθητού και του νοητού. Το μεν αισθητό και θνητό στον δικό μας κόσμο είναι μεταβαλλόμενο. Το δε Νοητό και θεϊκό είναι Αμετάβλητο.

Το Νοητο που το στηριζω?..

O AΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΑΙΟ ΨΕΥΔΟΣ

O Άνθρωπος της Γης αποτελείται από αέρα και φωτιά, δηλαδή από νοερό πνεύμα και λογική, από γη και νερό, δηλαδή το άλογο σώμα της σάρκας, είναι μία σύνθεση των Τεσσάρων στοιχείων της Ύλης.

Δεν είναι όμως ούτε αέρας, ούτε φωτιά, ούτε γη, ούτε νερό, διότι αφού είναι μια σύνθεση, τότε για παράδειγμα αν αναμείξουμε σε ένα δοχείο-σώμα Τέσσερα χρώματα, όπως το λευκό, το κόκκινο, το μαύρο, το μπλε, θα γεννηθεί ένα μόνον χρώμα, που δεν θα έχει καμιά απολύτως σχέση με τα Τέσσερα στοιχεία.

Πόσο δε ο Νους όταν γίνεται φωτιά και αέρας, δηλαδή νοερό πνεύμα και λογική, και το πνεύμα γη και νερό δηλαδή το ανθρώπινο σώμα.

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

Είναι αλήθεια ότι δεν είναι δυνατόν να τολμήσει και να μιλήσει για την αλήθεια ο άνθρωπος, που είναι ον ατελές, και αποτελείται από ατελή μέλη, και το σώμα του είναι φτιαγμένο από άλλα, και πολλά ξένα στοιχεία. Λέω μόνο ότι είναι δυνατό και δίκαιο, ότι δηλαδή, η αλήθεια βρίσκεται μόνο στα αθάνατα όντα, των οποίων και τα σώματα είναι αληθινά, φωτιά από μόνη της και τίποτα άλλο, γη μόνη και τίποτε άλλο, αέρας μόνος και τίποτε άλλο, νερό μόνο και τίποτε άλλο.

Πάλι εδώ εσύ;

Σε παρατηρώ βλέποντας ότι σου αρέσει να ονειρεύεσαι έναν όμορφο κόσμο με άπειρες δυνατότητες, δίχως ανάγκες, χωρίς να αναγκάζεσαι να επιδιώκεις το καλύτερο διότι είσαι το ωραιότερο γέννημα του Θεού, από ζωή και φως, κάτι που μπορούν να αντιληφθούν μόνον οι όμορφες αθάνατες ψυχές, ενθυμόμενες τον αληθινό τους εαυτό, την αληθινή ζωή. Εκεί στα πέρατα του ουρανού και του αιθέρα, ΠΙΟ πέρα από αυτούς, έξω από αυτό το σύμπαν, εκεί στην Αρχέτυπη δημιουργία στην οποία ανήκεις, που βρίσκεται η αληθινή σου υπόσταση όπου κάθετι δεν έχει το αντίθετο του ούτε ως σκέψη ούτε ως ζωή, διότι αυτή σου η σκέψη και η συνείδηση σου είναι ένας Αμετάβλητος Αγαθός Νους, και ένα σώμα νοητό όπως είναι οι λογισμοί που κάνεις, όλα είναι νοητά, το οποίο νοητό σώμα είναι ο Ιδεατός Άνθρωπος, ο αθάνατος άνθρωπος θεός, δίχως τις μεταβαλλόμενες αισθήσεις του θανάτου, οι οποίες προβάλλονται εδώ στον διττό κόσμο ως αρνητικές η θετικές αισθήσεις, ως το καλό ή το κακό, αλλά που δεν απέχουν ποτέ από καμμιά κακία, και είναι τα συναισθήματα πάθη κι επιθυμίες του σώματος που μας οδηγούν.

Σου εύχομαι να ξαναβρείς τον δρόμο της επιστροφής στον Αγαθό κόσμο, με οδηγό την ψυχή σου αφού είναι η μόνη που κινείται μέσω της Αρμονίας και δεν μετέχει στον διττό και θνητό κατώτερο κόσμο που δημιουργήθηκε για άλογα όντα χωρίς να έχουν στην ψυχή τους την πρωταρχική ουσία όμοια με το Αγαθό Φως τον Πανάγαθο Νου..όνειρα αληθινά..

Διαπιστώσεις εν καιρώ

- Και να πού φτάσαμε ως εδώ, τι έχεις να πεις; τι έδειξε ο χρόνος;

- Τίποτα καινούργιο, επιβεβαίωσε απλώς τα παλιά. Ο χρόνος έδειξε πως κορυφαίας σημασίας γεγονός παραμένει η σχέση με τον εαυτό μας. Τίποτα καινούργιο, από καταβολής κόσμου τα πράγματα στον άνθρωπο ισχύουν από βάθος και ρίζα θεού πάντα. Πήγαν καλύτερα τα πράγματα και ήρθαν περισσότερα καλά στη ζωή όταν κατάφερα να εκτιμήσω αυτά που έχω.

- Πως το κατάφερες αυτό, δεν σε δέρνει εσένα η αχαριστία;

- Ξέρεις, νόμιζα ήθελα να γίνω πλούσιος, αυτό συνέβαινε όσο είχα φτωχό συναίσθημα, όμως μια μέρα συνειδητοποίησα πως είμαι ήδη πλούσιος, και δεν ήμουν μόνο πλούσιος εσωτερικά αλλά και εξωτερικά, μέτρησα όσα είχα και μου περίσσευαν πολλά. Για ένα ον, για μια ύπαρξη, είχα πολλά.

Ξέρεις, εκτιμούμε όσα έχουμε σε κάτι παράξενες ανύποπτες στιγμές, όμως το κάνουμε καθολικά, ριζικά. Μια μέρα έχασα το λεωφορείο κι έκανε κρύο, γύρισα σπίτι καταβεβλημένος και κουκουλώθηκα κάτω από αφράτες κουβέρτες, μια ευγνωμοσύνη με κυρίευσε τότε, ένα δέος σιωπηλό, κοίτα, σκέφτηκα, έχω κουβέρτες, κρεβάτι και μια ζεστή γωνιά, δόξασα γι' αυτά τον Κύριο, την άλλη μέρα ήρθαν περισσότερα.

Μια άλλη μέρα, πρόσφατη αυτή, έξω χιόνιζε, τόσο δίπλα μου, τόσο κοντά μου, αλλά ήμουν μέσα από το παράθυρο και στη ζέστη, και έβλεπα τα πουλιά, και μερικά σκυλιά, έξω από το παράθυρο και στο κρύο, το ίδιο αίσθημα με έφτασε πάλι, αν όλα αυτά δεν ήταν δώρα και αγάπη θεού για εμένα τότε τι ήταν;

....να εκπαιδευτούμε στην ομορφιά..Ξανά!!

Άνοιξη Παρά Τέταρτο 

Δυο νέοι κοιτάζονται στα μάτια και κανείς τους δεν κατεβάζει τα βλέφαρα.Το αίμα μέσα στις φλέβες παίρνει έναν καινούριο δρόμο, αλλάζουν οι φωνές των αγοριών, τα στήθια των κοριτσιών σκληραίνουν και το μακρινό παθητικό τραγούδι της αγάπης τρέμει παραστρατημένο στις κυανές ανταύγειες ενός μισοξυπνημένου ορίζοντα..

Άνοιξη παρά τέταρτο! 

Σε λίγο, θα ανατείλει γυμνή στην αιχμή της αχτίδας της η πρώτη μαργαρίτα της τύχης.

Λοξά, και στο πείσμα του ανέμου, που για αλλού ταξίδευε το σπόρο της, θα μπουκάρει μεσ' από δυο σκιστές μαλτεζόπορτες να σαλέψει κάτω απ' τα ρουθούνια της χειμωνιάς το κόκκινο μπαϊράκι της η φανατικιά παπαρούνα. Φωτιά, μαύρη φωτιά, χρυσή φωτιά, πόσες φορές δεν είπα να μη ζήσω παρά με το δεξί μου χέρι παραδομένο στη φλόγα σου!

Πόσες φορές δεν είπα να μην περάσω παρά σα Θεός μέσα σε σας, κορίτσια, τη μούρλια των αηδονιών που ξημερώνονται σκαρφαλωμένα στα λοξά κατάρτια των πλωτών τους μπαχτσέδων!

Κι όταν, μισομαυρισμένη από τις εσπερινές φωτιές, η καρένα της μέρας ακουμπάει γερτή από μεγαλείο στους βυθούς των δασών, είσαστε σεις πάλι που με φραουλιές ουρές μεταξωτών νυχτικών διαβαίνετε τα μετέωρα δώματα τραγουδώντας παθητικά, τόσο που να στάζει μέλι δεντρολιβανιάς από την αντρική αγαλλίαση των άστρων.

Αγάπη, έρωτας, εγωισμός

Αν η αγάπη και ο έρωτας είναι τα πιό εγωιστικά πράγματα στον κόσμο, τότε γιατί αγαπάμε κι ερωτευόμαστε? 

Για τους εαυτούς μας και μόνο? 

Αγαπάμε για να έχουμε το συναίσθημα της αγάπης κι ερωτευόμαστε για να έχουμε αντίστοιχα το συναίσθημα του έρωτα. 

Οκ, εμένα δε μου ακούγεται και πολύ δίκαιο άσχετα αν έτσι είναι στην πραγματικότητα.

Έχω δει ανθρώπους να αγαπάνε άλλους, για να γεμίσουν το κενό που νοιώθουν στην αγάπη. 

Έχω δει ανθρώπους να ερωτεύονται άλλους, για να γεμίσουν το κενό που νοιώθουν στον έρωτα. 

Έχω δει ανθρώπους που νοιώθουν την αγάπη και τον έρωτα να τους έχουν εγκαταλείψει, να ψάχνουν κάπου να τα αναπληρώσουν.

Οι ίδιοι άνθρωποι, αγαπάνε και όταν πάρουν όση αγάπη χρειάζονται, φεύγουν χωρίς κανέναν λόγο. 

Το ανοίκειο της μοναξιάς

Ας πούμε ότι ο κάθε άνθρωπος είναι γεννημένος για τον άλλον. Ας πούμε ότι οι άνθρωποι είναι γεννημένοι για να βρίσκεται ο ένας κοντά στον άλλον. Ας πούμε ότι ο καθένας μας είναι γεννημένος για να βρει κάποιον που θα βρίσκεται πλάι του σε κάθε στιγμή. Ας πούμε ότι από τη στιγμή που φτιάχτηκε η Εύα, ο κάθε Αδαμ αυτού του πλανήτη, γεννήθηκε για να βρει την Εύα του. Όχι απαραίτητα με την έννοια ότι η Εύα είναι γυναίκα, αλλά με την έννοια ότι η Εύα είναι ο άνθρωπος που θα βρίσκεται πλάι μας. Κακά τα ψέματα όμως, τείνουμε στην πρώτη έννοια...
Και τουμπαλίν βεβαιώς, η κάθε Εύα θελει τον Αδάμ της.

Αν τα πράγματα είναι έτσι, τότε όμως γιατί κάποιοι γεννιούνται για να είναι μοναχικοί; Το ξέρουν άραγε και είναι έτσι ή δεν το ξέρουν κι αποζητούν συντροφιά, χωρίς αυτή να έρχεται και καταλήγουν μοναχικοί; Ίσως. Παρατηρώ ότι υπάρχουν άνθρωποι που παρόλο που έχουν άλλους στο πλάι τους, τείνουν να είναι μοναχικοί. Προτιμάνε να ζουν στον κόσμο τους, που περιλαμβάνει δικά τους πράγματα. Πράγματα που τους γεμίζουν και τους κάνουν να "ξεχνάνε" τη μοναξιά τους. Ή θέλουν να περιτριγύζονται από άλλους ανθρώπους, ψάχνοντας την ταυτότητά τους, χωρίς να γνωρίζουν ότι είναι οι πιο μοναχικοί άνθρωποι;

Για τους μοναχικούς που γνωρίζουν την κατάστασή τους, ναι όντως υπάρχουν τέτοια πράγματα. Προτιμάνε να ταξιδεύουν, να παρατηρούν τον κόσμο γύρω τους, να ζουν τη ζωή τους μέσα από το ταξίδι τους.

αΥτά είΠε ο συναΘροιστής

1.1 Αυτά είπε ο Συναθροιστής, ο γιός του Δαυίδ, ο βασιλιάς του Ισραήλ, στην Ιερουσαλήμ:

1.2 «Πιο μάταια κι από μάταια», είπε ο Δάσκαλος, «πιο μάταια κι από μάταια,  τα πάντα είναι μάταια.

…

3.1 Για όλα υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος και καιρός, για όλα όσα υπάρχουν στη γη.

3.2 Καιρός να κάνεις παιδιά, και καιρός να πεθάνεις. Καιρός να φυτέψεις, και καιρός να ξεριζώσεις εκείνο που φύτεψες..

3.3 Καιρός να σκοτώσεις και καιρός να γιατρέψεις, καιρός να γκρεμίσεις, και καιρός να χτίσεις.

3.4 Καιρός να κλάψεις και καιρός να γελάσεις, καιρός να θρηνήσεις και καιρός να χορέψεις.

3.5 Καιρός να πετάς πέτρες και καιρός να τις συνάγεις, καιρός ν’ αγκαλιάσεις και καιρός ν’ αποδιώξεις την αγκαλιά.

3.6 Καιρός ν’ αναζητήσεις και καιρός να απωλέσεις, καιρός να διαφυλάξεις και καιρός να πετάξεις.

3.7 Καιρός να σκίσεις και καιρός να ράψεις, καιρός να σιγήσεις και καιρός να μιλήσεις.

3.8 Καιρός ν’ αγαπήσεις και καιρός να μισήσεις, καιρός πολέμου και καιρός ειρήνης.

ώΡΕΣ, ΜήΝες, ΕποΧές

Οι ώΡΕΣ

Θαλλώ, Αυξώ, Καρπώ, κόρες του Δία και της Θέτιδας. Οι "Εποχές" των Ελλήνων, πριν οι Ρωμαίοι μάς κατακτήσουν και εισάγουν τις Τέσσερις Εποχές που όλοι ξέρουμε. 

Αυξώ

Είναι αρχές Γιούνη. Ιούνιος. Ήλιος και βροχή, παντρεύονται οι φτωχοί, και όχι μόνο. Τους προστατεύει η Ρωμαία Ήρα, η Γιούνα, κόρη του Σατούρνου, αδερφή του Γιούπιτερ, γιουπιγιάγια, γιούπι, γιουπιγιά. 


Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια και κάτι. Ένας υπερφίαλος σανδαλοφόρος άνθρωπος, τόσο ιδιότροπος και κεφάλας, που γεννήθηκε από μια τομή στην κοιλιά της μάνας του – την «Καισαρική», και όχι από κει που γεννιόταν όλοι (μα ΟΛΟΙ) ως τότε, δίνει τ’ όνομά του στον πιο ζεστό μήνα του χρόνου. Ιούλιος, δλδ Γιούλιους (Julius), δλδ «γιός του Γιούπιτερ (Jupiter)», του άντρα της Γιούνας-Ήρας, του Ρωμαίου Δία. 


Ένας ακόμα πιο υπερφίαλος διάδοχός του (α ρε Βρούτε αποτυχημένε!), Καίσαρ κι αυτός, αν και πολύ πιο ασήμαντος από τον πρώτο - Ιούλιο - Καίσαρα, μαγαρίζει έναν ακόμα Μήνα με τη ματαιοδοξία του. Όχι θα πήγαινε πίσω! Κι έτσι, γεννήθηκε ο μήνας Αύγουστος (Augustus, «ο τιμημένος»). 


Τον Έβδομο δεν πρόλαβαν να τον μαγαρίσουν οι βρώμο-Καίσαρες, ή μάλλον πρόλαβαν, αλλά ο διάδοχος του διαδόχου, ο Γερμανικός, πατέρας του Καλιγούλα και παππούς του Νέρωνα, ήταν τόσο υπερβολικά ξεφτίλας που ακόμα και για τους εκφυλισμένους Ρωμαίους της Αυτοκρατορίας ήταν τού μάτς να φορτωθούνε κι έναν μήνα με τ’ όνομά του για να τον θυμούνται. Κι έτσι ο Σεπτέμβριος, «ο έβδομος», το γλύτωσε, παρά τρίχα, το αιώνιο ρεζίλεμα, να λέγεται δηλαδή Γερμάνικος (Germanicus). Τον έκαναν όμως ένατο, οι αλήτες, με όλες αυτές τις μεγαλομανίες τους, με την παρεμβολή δλδ του Ιουλίου και του Αυγούστου στο Μηνολόγιο. 

«Πήγαινέ με πιο ψηλά»

Τον θυμάσαι γερά. Κι ας είναι μακριά σου τώρα, χρόνια. Τον θυμάσαι και ας εξακολουθείς να τον βλέπεις συχνά. Άλλωστε ήταν εκεί από την πρώτη στιγμή. Λίγο πιο δεξιά, λίγο πιο πίσω στο κάθε καρέ.  Ήταν αυτός που φύσαγε μακριά την κούραση των πρώτων  ξενυχτιών ,  που  έβρισκε λύσεις και γλύκαινε τα πρώτα νεύρα. Με κάποιο τρόπο που δεν είδες ποτέ, αλλά που από πολύ νωρίς αισθάνθηκες πως υπάρχει. Ο τρόπος του, αυτό το τρίτο κάτι.

Τώρα, όταν καμιά φορά περνάς από την γειτονιά των παιδικών σου χρόνων, σου σπάνε τα ρουθούνια , οι μυρωδιές του.  Kolynos  και Old Spice ανακατεμένα στα μάγουλα , η σκονισμένη πολυκοσμία του έξω κόσμου, στα ρούχα του και μια μικρή έκπληξη στα χείλη του. Να έρχεται κουρασμένος και σκοτισμένος ή τ΄άντεξε τα σημερινά μικρά και ανεκδιήγητα ;  Τι γεύση, άραγε, έχει η έκπληξη ; Υποβρύχιο βανίλια για σένα , από τότε.

Κυριακάτικοι μαξιλαροπόλεμοι, που σου πρόσφεραν την χαρά της αργίας . Όχι μονάχα με τα κουτρουβαλητά τους, αλλά γιατί κυρίως ήταν δέκα και ήταν ακόμα εκεί ,με τις ριγέ πιτζάμες του, χαλαρός και γελούσε.

Προσχολικά, σχολικά χρόνια, τιμωρίες , ένα πουλί σκοτωμένο από σφεντόνα που σε βοήθησε και το θάψατε μαζί. Μια τσίχλα που επιπόλαια είχες κρύψει την ώρα του μαθήματος στην τσέπη του παλτού σου και  κόλλησε. Τα συνένοχα γέλια του όταν την είδε, και τα δικά σου όταν τον είδες άγαρμπα , να σιδερώνει ανάποδα την τσέπη, για να σε γλυτώσει από την επερχόμενη κατσάδα.

Τσαρλς Μπουκόφσκι: Τα «πρέπει» της ζωής

Η ζωή είναι περίεργη καθώς την ζεις μονάχα μία φορά και την πληρώνεις δέκα. Έχεις μονάχα μία ευκαιρία για να βρεις την ιδανική συνταγή, μα αν την πετύχεις μία φορά σου είναι αρκετή.

Για να μπορείς λοιπόν να πεις πως έφτασες στο τέρμα, πως είδες όσα ήθελες και έχεις πια χορτάσει..Πρέπει τουλάχιστον μία φορά να καεί η γλώσσα και η καρδιά σου.

Πρέπει να γρατζουνιστούν τα γόνατα μα και τα σχέδιά σου. Πρέπει να αποτύχεις για να επιτύχεις, γιατί όσοι δεν απέτυχαν είναι όσοι ποτέ δε ρίσκαραν.

Πρέπει να γευτείς λεμόνι και αλάτι για να σε γλυκάνει μία σοκολάτα γάλακτος. Πρέπει να γνωρίσεις τους λάθος ανθρώπους για να εκτιμήσεις την αξία της συντροφιάς όταν βρεις επιτέλους τους σωστούς.

Πρέπει να χάσεις το πτυχίο γαλλικών, την θέση στη σχολή που ονειρευόσουν από παιδί ή έστω τα κλειδιά με το αγαπημένο σου μπρελόκ. Πρέπει να πληγωθείς μα πρέπει και να πληγώσεις.

Να αποχωριστείς τον πρώτο σου έρωτα και να βρεις το αέναο πάθος της ζωής σου. Αφού το βρεις, όποιο κι αν είναι, πρέπει ολοκληρωτικά να του δοθείς.

Πρέπει να ξυπνήσεις ένα πρωί και να αναρωτηθείς αν αντέχεις να υπομείνεις την ημέρα που ξεκινάει. Πρέπει να διαφωνήσεις με τους γονείς σου και να επιμείνεις στην θέση σου ακόμη κι αν δεν μιλήσετε για μερικές ημέρες.

Να σου κλέψουν πρέπει το πορτοφόλι, την θέση parking ή έστω τη σειρά στο ταμείο. Να κρυολογήσεις άσχημα επειδή δεν έβαλες ζακέτα.

Να παρακοιμηθείς επειδή ζήτησες πέντε λεπτά ακόμη από το ξυπνητήρι σου. Πρέπει να πιεις για να ξεχαστείς και αντ’ αυτού να θυμηθείς γιατί αξίζει να ζεις.