Εσύ θα γύριζες πίσω το χρόνο;

Καμιά φορά σκέφτομαι “Μακάρι να μην το είχα κάνει αυτό. Να μην είχα κάνει εκείνο ή το άλλο λάθος, να μην είχα χαραμίσει άσκοπα το χρόνο μου. Μακάρι να μπορούσα να ξαναζήσω τις στιγμές και να διορθώσω όλα εκείνα που δεν έγιναν όπως έπρεπε.”

Μακάρι να μπορούσα να ανοίξω το τετράδιο της ζωής μου και όλες μου τις παραλείψεις να τις μονογράψω. Σαν λάθος άσκηση, να σκίσω τη σελίδα και να αρχίσω από την αρχή, αυτή τη φορά σωστά, προσεκτικά και μετρημένα.

Αν εσένα σου δινόταν η ευκαιρία, θα γύριζες πίσω το χρόνο;

Αναρωτιέμαι, ποιος δε θα ήθελε, αν μπορούσε, αν του δινόταν η ευκαιρία, να ταξιδέψει πίσω, να σβήσει τα λάθη του και να γράψει τα σωστά; Ποιος δε θα ήθελε να αλλάξει το παρελθόν του και να κάνει το παρόν του καλύτερο; Ποιος θα έλεγε όχι σε μια τέτοια ευκαιρία;

Το παρελθόν είναι σα φάντασμα: δεν το ακούς, δεν το βλέπεις, μα ξέρεις πως υπάρχει. Πως είναι εκεί. Κάποιες φορές, ένας ήχος ή μια μυρωδιά, μια φευγαλέα λάμψη ή εικόνα σου ξαναφέρνει στο μυαλό θραύσματα πεπραγμένων. Σαν έναν σπασμένο καθρέφτη βλέπεις στα κομμάτια του σκηνές που δε μπορούν να συνθέσουν ένα σύνολο, μα εσύ μπορείς να τις αναγνωρίσεις, ακόμα κι έτσι, αποδομημένες, ξεκομμένες, μοναχικές.

Η τέχνη του να μένεις μόνος σου

Πόσο εύκολο είναι να αποφασίζεις να μείνεις μόνος σου όταν όλοι γύρω σου ζευγαρώνονται;

Η ιστορία είναι γνωστή. Είστε μια μεγάλη, όμορφη, παρέα. Βγαίνετε, ξενυχτάτε, περνάτε καλά, γνωρίζετε κόσμο, και έχετε τις μικρές ή μεγαλύτερες περιπέτειες σας. Όλα καλά μέχρι τη μέρα που ένας-ένας, ή μία-μία, αρχίζουν να βρίσκουν το εν δυνάμει άλλο τους μισό, και σταδιακά απομακρύνονται. Προτιμούν τη δυάδα από την πολυκοσμία, και προσπαθούν να ζήσουν τον έρωτα τους μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα. Κι ακόμα κι όταν εμφανίζονται στην παρέα, συχνά είναι υπό περιορισμούς, με δυσκολία, ή συνοδευόμενοι.

Αν είναι ένας-δύο, η υπόλοιπη παρέα το συζητάει και γελάει. Ώσπου οι δύο γίνονται τρεις, και οι τρεις πέντε, και ξαφνικά, βρίσκεσαι μόνος σου. Μόνος στην παρέα και μόνος στο relationship status. Εκεί καταλαβαίνεις πώς είναι να είσαι το μαύρο πρόβατο της αγέλης: ξεχωρίζεις από μακριά. Και τότε είναι που αρχίζουν τα σύνδρομα: ανασφάλειας, κατωτερότητας, και αυτό το «τι πάει στραβά με μένα».

Το χειρότερο όλων είναι να συνηθίζεις

Το χειρότερο όλων είναι να συνηθίζεις… Να συνηθίζεις τον πόνο, να βλέπεις τη βαρβαρότητα και να μην σου κάνει εντύπωση καμιά. Να αισθάνεσαι μα να μη νιώθεις το παγωμένο, γυάλινο βλέμμα του ανθρώπου που κάθεται σ’ ένα παγκάκι περιμένοντας το τίποτα.

Το χειρότερο όλων είναι να ζεις μια ζωή σα να ‘βλεπες ταινία. Που οι πρωταγωνιστές είναι οι άλλοι κι εσύ είσαι απλά ο θεατής. Να πιστεύεις πως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις γιατί σου είναι αδύνατον να μπεις μέσα στο πανί ή ν’ ανέβεις στη σκηνή. Να συνηθίζεις την εικόνα ανθρώπων που κρυώνουν, ανθρώπων που συνωστίζονται για μια θέση στο συσσίτιο της γειτονιάς σου.

Να φοβάσαι μην τυχόν και χάσεις το σπίτι σου μα να μην περνάει απ’ το μυαλό σου πως κι όλοι αυτοί που χαλάνε την αισθητική της εξουσίας σε πάρκα και πλατείες είχαν κάποτε ένα σπίτι…

Άραβες και Ισραηλινοί

Νικόδημος

1. Συνεχίζω με το θέμα το οποίο εξέτασα στα Παλαιστινιακό σχέδιο Τραμπ και Παλαιστινιακό σχέδιο Τραμπ (2). Και αρχίζω τονίζοντας ένα απλό και αγνοημένο γεγονός: η Παλαιστίνη ουδέποτε υπήρξε αραβικό κράτος. Πάντοτε, από τους πρώτους γνωστούς ιστορικούς χρόνους (1200 πκχ) οι Εβραίοι κατοικούσαν εκεί σε μικρούς ή μεγάλους αριθμούς.

Δεν υπάρχει καμιά ένδειξη Αράβων κατοίκων στην περίοδο, ας πούμε, 500 πκχ ως την εισβολή των Μουσουλμάνων Αράβων τον Νοέμβριο 636 και την κατάκτησή της τον Μάρτιο 637. Ακόμα κι αν δεχθούμε το μεταγενέστερο παραδοσιακό αφήγημα πως ο Προφήτης Μωάμεθ έφθασε με το άλογό του al-Burāq από τη Μέκκα στην Ιερουσαλήμ μια νύχτα του 621 και από εκεί ανέβηκε στον ουρανό, οι Άραβες, εκτός από λιγοστούς φευγαλέους νομάδες Βεδουίνους, ήρθαν πολύ αργότερα, στον 9ο αιώνα! Μέχρι τότε υπήρχαν μόνο οι άντρες της στρατιωτικής φρουράς του εκάστοτε Χαλίφη.

Τον 9ο αιώνα άρχισαν οι εχθροπραξίες, διώξεις και θανατώσεις, κυρίως των Χριστιανών λόγω του ότι ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου επιχείρησε να ανακτήσει τους Ιερούς Τόπους, όπου μέχρι τότε οι Χριστιανοί και οι Εβραίοι ζούσαν σε καθεστώς μεγάλης πολιτικής και θρησκευτικής ελευθερίας. Το 1009 ο χαλίφης Al-Hatim κατέστρεψε τον Άγιο Τάφο.

2. Η Παλαιστίνη (Γαλιλαία, Ιουδαία, Σαμάρεια κλπ) ουδέποτε υπήρξε ανεξάρτητο αραβικό/παλαιστινιακό κράτος – ωσότου εγκαθιδρύθηκε το Ισραήλ, Μάιος 1948.

Παλαιστινιακό σχέδιο Τραμπ (2)

Νικόδημος

1. Οι Παλαιστίνιοι είναι οι πρώτοι που θα ωφεληθούν από το νέο σχέδιο. Για μια ακόμα φορά και με πολύ καλούς όρους τους δίνεται η δυνατότητα να αποκτήσουν ένα δικό τους ανεξάρτητο κράτος.

Όμως απορρίπτουν αυτό το σχέδιο κι έχουν απειλήσει να ξεκινήσουν νέο εντονότερο κύμα βίας κατά του Ισραήλ.

Ο Μαχμούντ Αμπάς το απέρριψε πριν δημοσιευθεί (ίσως να είχε πληροφορίες από κατασκόπους) και το 2018, όταν πρωτοαναφέρθηκε το θέμα!

Οι Παλαιστίνιοι δεν αποδέχονται τέτοιες έτοιμες λύσεις ή προτάσεις για διαπραγματεύσεις και συζητήσεις εφόσον υπάρχει η “κατοχή” εδαφών κι εφόσον συνεχίζουν οι εγκαταστάσεις και αποικισμοί Ισραηλινών.

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το σκεπτικό και το έψαξα σε βάθος.

2. Η βία κατά Εβραίων υπήρχε πολύ προτού γίνουν οι “παράνομοι οικισμοί στη Δυτική Όχθη” και εγκαθιδρυθεί το Ισραήλ ως ανεξάρτητο κράτος.

Οι Άραβες στην Παλαιστίνη σκότωναν Εβραίους στην περίοδο 1936-9 σε όλη την περιοχή και είχαν στενές σχέσεις με χιτλερικούς. Το κράτος του Ισραήλ και “οικισμοί” δεν υπήρχαν ούτε καν ως ιδέα.

Παλαιστινιακό σχέδιο Τραμπ

Νικόδημος

1. Στα τέλη Ιανουαρίου 2020 η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ δημοσίευσε το ειρηνευτικό της Σχέδιο για τη λύση της σύγκρουσης μεταξύ Παλαιστινίων (ή Αράβων γενικότερα) και Ισραηλινών. Αυτό προτείνει ανταλλαγές εδαφών (κατοικημένων και ακατοίκητων) και δίνει άδεια στους Ισραηλινούς να προσαρτήσουν διάφορες περιοχές (κοιλάδα Ιορδάνη, Δυτική Όχθη κλπ.) – πράγμα που οι Ισραηλινοί έσπευσαν να κάνουν δίχως καθυστέρηση.

Από την άλλη, το λεγόμενο Τρίγωνο στο Ισραήλ που περιέχει κοινότητες Αράβων κυρίως θα περιέλθει στο Παλαιστινιακό Κράτος.

Οι επικριτές του Τραμπ ισχυρίζονται πως αυτό το Σχέδιο είναι μια καλή βιτρίνα για τις προσαρτήσεις των Ισραηλινών.

Παραδόξως, 2 εκατομμύρια Άραβες που ζουν στο Ισραήλ ενοχλήθηκαν και διαδήλωσαν κατά του Σχεδίου. Όχι όμως για τις Ισραηλινές προσαρτήσεις, όπως θα περίμεναν όσοι δεν ξέρουν τι πραγματικά συμβαίνει στην περιοχή, αλλά για το ότι αραβικές κοινότητες που τώρα είναι στο Ισραήλ θα υπαχθούν στο μελλοντικό Παλαιστινιακό Κράτος!

2. Γιατί άραγε;

Οι Άραβες που ζουν στο Ισραήλ ως Ισραηλινοί πολίτες δεν έχουν πολλή συμπάθεια ή εμπιστοσύνη στις Παλαιστινιακές Αρχές στη Δυτική Όχθη και στη Χαμάς στην Γάζα.

Οι Άραβες του Ισραήλ έχουν συνηθίσει στο υψηλό επίπεδο ευημερίας και στις δημοκρατικές συνθήκες του Ισραήλ. Έχουν δικαίωμα ψήφου στις εθνικές εκλογές κι έχουν τους δικούς τους εκπροσώπους στο Κοινοβούλιο Knesset.

Οι συνθήκες στα Παλαιστινιακά εδάφη είναι πολύ διαφορετικές. Εκεί καθημερινά παραγνωρίζονται και καταπατούνται τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών. Από το 2006 οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν ελεύθερες δημοκρατικές εκλογές. Ο δε Μαχμούντ Αμπάς βρίσκεται στο 16ο έτος μιας τετράχρονης υποτίθεται θητείας. Δεν υπάρχει επίσης ελευθερία έκφρασης στα ΜΜΕ και πολλοί δημοσιογράφοι και ακτιβιστές στοχοποιούνται από τους φανατικούς.

3. Μια έρευνα από τον οργανισμό The Israel Democracy Institute το 2017 έδειξε πως 66% των Αράβων του Ισραήλ βλέπουν τη ζωή εκεί από «καλή» ως «πολύ καλή».

Μια δεύτερη έρευνα του Πανεπιστημίου της Χάιφα έδειξε πως 68,3% των Αράβων του Ισραήλ προτιμούν να ζουν στο Ισραήλ.

Όταν λοιπόν ακούγεται το σύνθημα των φανατικών «From the river to the sea, Palestine will be free», να θυμάστε πως υπάρχουν 2 εκμ. Αράβων δίπλα που διαφωνούν!

vigla

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΤΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ – ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΖΟΥΜΕ ΕΚΕΙ – ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

Για να καταλάβουμε καλύτερα τι είναι τα αστρικά όντα, ας κατανοήσουμε πρώτα τι είμαστε εμείς. Όταν ο Θεός μάς δημιούργησε υπήρχαμε αρχικά μόνο ως συνειδητότητα. Ήμαστε μια δημιουργία του νου Του. Δεν είναι αλήθεια ότι, όποτε δημιουργείτε κάτι νέο, το αρχικό βήμα είναι να οραματίζεστε ένα πρότυπό του στον νου σας? Μετά μαζεύετε τα υλικά και τελικά κατασκευάζετε τη χειροπιαστή εικόνα της ιδέας σας. Με τον ίδιο τρόπο, εμείς και τα πάντα στη δημιουργία είμαστε τρισυπόστατοι: νοητικοί (η ιδέα), αστρικοί (το κατασκευαστικό υλικό) και σωματικοί (το χονδροειδές τελικό προϊόν).

Ακόμα κι όταν το υλικό σώμα καταρρέει, θέλετε να κρατηθείτε απ’ αυτό, μέχρι που στο τέλος ο Κύριος λέει: «Έλα, βγες από κει!». Μετά βγαίνετε από τη φθαρμένη υλική μορφή και βλέπετε ότι είστε εγκλωβισμένοι σ’ ένα φωτεινό σώμα, ένα αστρικό σώμα από φως και ενέργεια. Χαίρεστε που ανακαλύπτετε ότι μπορείτε να ακούτε, να βλέπετε, να αγγίζετε. Και που η νέα σας μορφή δεν έχει κόκαλα που σπάνε ούτε σάρκα που τραυματίζεται.

Υπάρχουν πολλά επίπεδα ή σφαίρες στον αστρικό κόσμο που αποτελούν τον παράδεισο ή την κόλαση της μετά θάνατον ζωής. Η καλή συμπεριφορά ενός ανθρώπου ενόσω βρίσκεται στη γη τον έλκει σε μια από τις ανώτερες σφαίρες φωτός, γαλήνης και χαράς. Οι φαύλες πράξεις κάνουν κάποιον να έλκεται σε μια κατώτερη, σκοτεινή σφαίρα όπου οι εμπειρίες του μπορεί να είναι όμοιες με διαβολικούς εφιάλτες. Ο άνθρωπος παραμένει στον αστρικό κόσμο για κάποιο καρμικά προκαθορισμένο χρόνο και μετά ξαναγεννιέται στη γη σε υλική μορφή.

Στον κόσμο των ονείρων μπορούμε να ακούμε, να μυρίζουμε, να γευόμαστε, να αγγίζουμε και να βλέπουμε μέσω της ΔΥΝΑΜΗΣ που υπάρχει στις πέντε αισθήσεις. Και στον αστρικό κόσμο, ακόμα και χωρίς τα υλικά όργανα, τα αυτιά, τα μάτια, τη μύτη, τη γλώσσα και το δέρμα, εξακολουθούμε να έχουμε τη δύναμη και των πέντε αισθητήριων αντιλήψεων. Το αστρικό σώμα δεν έχει βάρος και ταξιδεύει όπως ταξιδεύει το φως. Το αστρικό σας σώμα είναι πολύ πιο ελεύθερο από τους συμπαντικούς περιορισμούς που δένουν τόσο ισχυρά την υλική μορφή.

Αν έχεις κολλήσει σε μια κατάσταση δυστυχίας οποιαδήποτε δράση είναι καλύτερη από καθόλου δράση

Δες αν μπορείς να συλλάβεις τον εαυτό σου να παραπονιέται, είτε με τα λόγια είτε με τη σκέψη, για μια κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι, για το τι λένε ή κάνουν άλλοι άνθρωποι, για το περιβάλ­λον σου, για την κατάσταση της ζωής σου, ακόμα και για τον καιρό. 

Τα παράπονα σημαίνουν πάντα ότι δεν αποδέχεσαι αυτό που υπάρ­χει. Μεταφέρουν διαρκώς μια ασυνείδητη αρνητική φόρτιση. Όταν παραπονιέσαι, κάνεις τον εαυτό σου θύμα. Όταν υψώνεις το ανάστη­μά σου, τη δύναμη την έχεις εσύ. Αλλαξε λοιπόν την κατάσταση αναλαμβάνοντας δράση ή υψώνοντας το ανάστημά σου αν χρειάζεται ή αν είναι δυνατόν φύγε από αυτή την κατάσταση ή αποδέξου την. Όλα τα άλλα είναι τρέλα.
Η συνηθισμένη ασυνειδησία συνδέεται πάντα, με κάποιον τρόπο, με την άρνηση του Τώρα. Το Τώρα, φυσικά, υπονοεί επίσης και το εδώ. Μήπως αντιστέκεσαι στο εδώ και τώρα σου; Κάποιοι άν­θρωποι θα προτιμούσαν πάντα να είναι κάπου αλλού. Το "εδώ" τους δεν είναι ποτέ αρκετά καλό γι' αυτούς. Μέσα από την αυτοπαρατή­ρηση, βρες αν αυτό συμβαίνει στη ζωή σου. Όπου κι αν είσαι, να είσαι εκεί ολοκληρωτικά.

Αν βρίσκεις το εδώ και τώρα σου αφόρητο, αν το θεωρείς πη­γή δυστυχίας για σένα, έχεις τρεις επιλογές: βγάλε τον εαυτό σου από την κατάσταση, άλλαξέ την ή δέξου την ολοκληρωτικά. Αν θέ­λεις να αναλάβεις την ευθύνη της ζωής σου, πρέπει να επιλέξεις μία από αυτές τις τρεις εναλλακτικές λύσεις, και πρέπει να επιλέξεις τώρα. Ύστερα, αποδέξου τις συνέπειες. Χωρίς δικαιολογίες. Χωρίς αρνητικότητα. Χωρίς ψυχική ρύπανση. Κράτα τον εσώτερο χώρο σου καθαρό.

Αν αναλάβεις κάποια δράση - όπως το να αλλάξεις την κατάσταση ή να φύγεις απ' αυτήν - πέτα πρώτα την αρνητικότητα, αν είναι δυνατόν. Η δράση που πηγάζει από την επίγνωση σχετικά με το τι χρειάζεται να γίνει είναι πιο αποτελεσματική από τη δράση που πηγάζει από την αρνητικότητα.

Οποιαδήποτε δράση είναι συχνά καλύτερη από καθόλου δράση, ιδιαίτερα αν έχεις κολλήσει σε μια κατάσταση δυστυχίας για πολύ καιρό. Αν είναι λάθος, τουλάχιστον μαθαίνεις κάτι, οπότε δεν είναι πια λάθος. Αν μείνεις κολλημένος, δε μαθαίνεις τίποτε. Είναι φόβος αυτό που σε εμποδίζει να δράσεις; Αναγνώρισε αυτόν το φόβο, παρατήρησέ τον, δώσε του την προσοχή σου, γίνε απόλυτα παρών μέ­σα απ' αυτόν. Μην αφήσεις το φόβο να κυριεύσει το νου σου. Χρη­σιμοποίησε τη δύναμη του Τώρα. Ο φόβος δεν μπορεί να κυριαρχή­σει πάνω της.

Σχεδόν 1 τρισ. δολάρια εξανεμίστηκαν από τις «τσέπες» των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου

Τζεφ Μπέζος, Amazon

Από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Παρίσι και από το Σάο Πάολο μέχρι το Χονγκ Κονγκ, οι απώλειες για τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου είναι πρωτοφανείς.

Οι 500 πλουσιότεροι του κόσμου έχασαν συνολικά την Πέμπτη 331 δισ. δολάρια, τη μεγαλύτερη ημερήσια πτώση στην οκτάχρονη ιστορία του δείκτη Bloomberg Billionaires Index. Μετά από αυτή την εξέλιξη, οι απώλειες τους από τις αρχές του 2020 μέχρι σήμερα ανέρχονται σε 950 δισ. δολάρια. Η κατάρρευση αυτής της εβδομάδας σηματοδοτεί το τέλος μιας δεκαετίας ανόδου των αγορών και φθηνού χρήματος που βοήθησαν τους πιο πλούσιους ανθρώπους του πλανήτη να συγκεντρώσουν το ποσό ρεκόρ των 6,1 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως διαμορφώνονταν πριν από περίπου δύο μήνες. Αυτά τα κέρδη εξανεμίστηκαν τις τελευταίες τέσσερις ημέρες, καθώς οι φόβοι για την πανδημία και η βουτιά των τιμών του πετρελαίου έστειλαν τις αγορές στα τάρταρα. Από την πρώτη ημέρα του έτους οι πλουσιότεροι του κόσμου έχουν χάσει το 16% της συνολικής καθαρής αξίας της περιουσίας τους, σύμφωνα με τον δείκτη. Η κατάρρευση της αγοράς έχει χτυπήσει δισεκατομμυριούχους από κάθε μέρος του πλανήτη και από κάθε βιομηχανικό κλάδο.

«Οι άνθρωποι τώρα φοβούνται», δήλωσε ο Charles Doraine, πρόεδρος του Doraine Insurance Group. «Οι καταστάσεις που επικρατούν στον κόσμο των επενδύσεων είναι πρωτόγνωρες- ο κίνδυνος της υγείας. Αυτό είναι κάτι πέρα ​​από τους συνηθισμένους φόβους και ανησυχίες της αγοράς. «

Ο Covid-19 γονάτισε το Ιράν και προσφεύγει στο ΔΝΤ

Ο κοροναϊός Covid-19 «γονατίζει» το Ιράν, με την Τεχεράνη να ζητεί οικονομική βοήθεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, για πρώτη φορά από τη δεκαετία του ’60, καθώς πασχίζει να θέσει υπό έλεγχο την εξάπλωση της νόσου.

Σύμφωνα με τον Αμπντολνάσερ Χεμάτι, επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας του Ιράν, η χώρα ζήτησε οικονομική βοήθεια περίπου 5 δισ. δολαρίων από το ΔΝΤ, το οποίο έχει ήδη δεσμευθεί ότι θα έχει σε διαθεσιμότητα έως και 50 δισ. δολάρια για τη βοήθεια εκείνων των χωρών που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την πανδημία.

Αλμπέρ Καμύ: «Υπήρξαν στον κόσμο τόσες πανούκλες όσοι και οι πόλεμοι..»

Έτσι οι αιχμάλωτοι της πανούκλας πάλεψαν όλη τη βδομάδα μ’ όποιον τρόπο μπορούσαν.

Και μερικοί ανάμεσά τους όπως ο Ραμπέρ, έφθασαν, όπως βλέπουμε, να φανταστούν ότι ενεργούσαν ακόμα σαν ελεύθεροι άνθρωποι, ότι μπορούσαν να διαλέξουν.

Όμως μπορούμε πράγματι να πούμε ότι αυτή τη στιγμή, στα μέσα του Αυγούστου, η πανούκλα είχε καλύψει τα πάντα.

Δεν υπήρχαν πια τότε προσωπικά πεπρωμένα, αλλά μια συλλογική υπόθεση που ήταν η πανούκλα και αισθήματα που τα μοιράζονταν όλοι.

Το σημαντικότερο ήταν ο χωρισμός και η εξορία, μ’ όλο το φόβο και την εξέγερση που περιέκλειαν.

Νά γιατί ο αφηγητής πιστεύει ότι ταιριάζει στο αποκορύφωμα της ζέστης και της αρρώστιας να περιγράψει τις βιαιότητες των επιζώντων συμπολιτών μας, την ταφή των νεκρών και την οδύνη των χωρισμένων εραστών.

Στα μέσα εκείνης της χρονιάς ήταν που έπιασε ένας δυνατός άνεμος, που φυσούσε για πολλές μέρες μέσα στη χτυπημένη από την πανούκλα πόλη.

Τον άνεμο τον φοβούνται ιδιαίτερα οι κάτοικοι του Οράν, γιατί δε συναντά κανένα φυσικό εμπόδιο πάνω στο οροπέδιο που είναι χτισμένη η πόλη, κι έτσι χιμάει μ’ όλη του τη μανία μέσα στους δρόμους.