Οι χώρες που κανείς δεν μπορεί να απειλήσει, κανείς δεν μπορεί να εισβάλει

Υπάρχουν τρεις χώρες που δεν κινδυνεύουν από καμία απειλή, ούτε από κάποια πιθανή εισβολή.



Αυτό γιατί διαθέτουν έναν πολύ καλά εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο στρατό, ενώ διαθέτουν και μια γεωγραφική θέση που τις οχυρώνει.

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα Quora, που προχώρησε στη συγκεκριμένη καταγραφή, οι χώρες είναι η Ελβετία, η Νέα Ζηλανδία και η Ρωσία.

Αναλυτικά, η Ελβετία θεωρείται απροσπέλαστη, καθώς διαθέτει ένα πολύ δύσβατο έδαφος, μια και οι οροσειρές που την περιβάλλουν την προστατεύουν από κάθε εξωτερική απειλή.
 


Επειδή, η κυβέρνηση της χώρας γνωρίζει καλά ποιο είναι το κρυμμένο μυστικό στην άμυνά της, φροντίζει να το αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο και από τον 19ο αιώνα έχει υιοθετήσει το σχέδιο «Εθνικό Οχυρό».

Το, συγκεκριμένο, σχέδιο περιλαμβάνει την οχύρωση των Άλπεων με τη δημιουργία υποδομών, όπως γέφυρες, τούνελ και δρόμους, που μπορούν να καταστραφούν ανά πάσα στιγμή σε περίπτωση μιας εισβολής, διακόπτοντας την πορεία των εχθρών.

Μπορεί η χώρα να διαθέτει μόλις 15.000 μάχιμους στρατιώτες, αριθμός που μοιάζει ασήμαντος, ωστόσο θα μπορούσε εύκολα να υπερασπιστεί τον εαυτό της σε περίπτωση εισβολής.

Η ΡΩΣΙΑ ΑΝΕΛΑΒΕ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Οι πράκτορες των ρωσικών ειδικών δυνάμεων Spetsnaz θα ξηλώσουν το παγκόσμιο δίχτυο των Illuminati..

Η ΡΩΣΙΑ ΑΝΕΛΑΒΕ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Την περασμένη Τρίτη επεκράτησε πολύ μεγάλη ένταση, όταν οι οικογένειες των Αρχόντων Orsini and Pallavicini επεχείρησαν να ενεργοποιήσουν το πρόγραμμα καταστροφής του κόσμου "Doom 33 endgame world destruction" δια της Μαφίας των Χαζάρων, μέσω του πλέγματος "Ω" προς εκπλήρωση των προφητειών:

http://stateofthenation2012.com/?p=70849

Οι οικογένειες των Αρχόντων περιγράφονται εδώ:
http://benjaminfulford.typepad.com/…/many-people-died-to-ob…

Τούτο αποφεύχθηκε όταν οι Πλειάδειοι επικοινώνησαν με ανθρώπους που κατέχουν θέσεις κλειδιά στον ρωσικό και τον κινεζικό στρατό και κατόπιν μιας σύντομης συζήτησης που είχαν με τον Πούτιν, ο οποίος παρά τις προσωπικές αντιρρήσεις που εξέφρασε, τελικά συνεργάστηκε με τις Φωτεινές Δυνάμεις και ανέλαβε την έκθεση, την γνωστοποίηση και την αφαίρεση, αναπόσπαστα τμήματα του σχεδίου απελευθέρωσης του πλανήτη

Η γυναίκα που επί έξι ώρες άφησε το κορμί της έρμαιο του κοινού

Πολλές φορές οι εκθέσεις της χαρακτηρίστηκαν αρρωστημένες και μαζοχιστικές. Αυτά τα δυο χαρακτηριστικά είναι που την ακολουθούν πιστά σχεδόν σε κάθε βήμα της πολυετούς καλλιτεχνικής πορείας. Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς δεν είναι αυτό που θα λέγαμε «συμβατική περσόνα».


Είναι μια καλλιτέχνης που έφερε πολλές φορές το σώμα της στα όρια του. Όχι όμως από κάποιου είδους διαστροφή. Αυτό είναι ένα εύκολο και μάλλον ρηχό συμπέρασμα. Το έκανε για να φέρει στα όρια του το κοινό της. Είναι σαν κοινωνικό πείραμα πέρα από perfrormance. Είναι η πρόθεση του καλλιτέχνη να δείξει μέχρι που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος.

Και αυτό η Μαρίνα Αμπράμοβιτς το κατάφερε θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια της την ζωή. Η performance «Rhythm 0» που πραγματοποιήθηκε το 1974 στοιχειώνει ακόμα και σήμερα κάθε συζήτηση σχετικά με το που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν νιώσει πως έχει την εξουσία πάνω σε κάποιον ο οποίος δεν μπορεί (ή δεν θέλει όπως στην περίπτωση της Αμπράμοβιτς) να αντιδράσει. Το αποτέλεσμα είναι τρομακτικό.

Tα συμβολα...

 

 Ο Γεστάς και ο Δυσμάς, οι δύο ληστές δίπλα στον Ιησού. Ο Δυσμάς μετανόησε, ο Γεστάς όχι. Πέρα από την πιθανή πραγματική τους ύπαρξη, μπορούμε να δούμε άμεσα την συμβολική καθότι στην ζωή όλα ειναι μαθηματικά και αρχιτεκτονικά σχεδιασμένα. Ο χριστός είναι στο κέντρο του εγκεφάλου στον αδένα της υπόφυσης, που ειναι μια από τις κεντρικές έδρες της ψυχής. Ο Δυσμάς είναι το δεξί ημισφαίριο και ο Γεστάς το αριστερό. Ο Δυσμάς βρίσκεται πιο κοντά στην Χριστική Συνείδηση από τον Γεστάς. 

Ο Γεστάς μιλάει ψυχρά λογικά και του λέει γιατί δεν μας σώζεις όλους αφού εισαι αυτό που λες.

Ο Δυσμάς που λέγεται πως τον ειχε συναντήσει και βρέφος προσπαθώντας να τους ληστέψει καθώς ο Ιησούς πήγαινε προς τον Αίγυπτο και έμεινε έκθαμβος απο την θεική ομορφιά του βρέφους δεν τους λήστεψε τελικά, συμβολίζει το δεξί ημισφαίριο, το διαισθητικό, αφηρημένο που πάντα ειναι πιο κοντά στο ενοποιημένο πεδίο συνειδητότητας που βρίσκεται ο Χριστός.

Η διάδοση της ομορφιάς είναι μια ηρωική αποστολή

Η διάδοση της ομορφιάς είναι μια ηρωική αποστολή. Ο στρατός της ασχήμιας είναι ισχυρός. Αυτός ο στρατός αποτελείται από αυτούς που βρίσκονται στην παγίδα της μάγια, των θυμαπατών και των ψευδαισθήσεων, και που είναι βαριά φορτωμένοι με κάρμα. Αποτελείται από εκείνους επίσης που συνειδητά και ασυνείδητα εξυπηρετούν τις δυνάμεις της ενέλιξης, τη σκοτεινή αδελφότητα, της οποίας η πρόθεση είναι να επιβραδύνει την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Αυτός ο στρατός είναι καλά οργανωμένος και έχει μια ισχυρή επιρροή στα οικονομικά, την πολιτική, τη δικαιοσύνη και το εμπόριο. Χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για την καταπολέμηση κάθε οργανωμένης ομορφιάς που έχει ως στόχο να ανορθώσει την ανθρωπότητα σαν μία φυλή.

Η ασχήμια τους εκφράζεται μέσα από βιβλία, ταινίες, νυχτερινά κέντρα, οίκους ανοχής, τυχερά παιχνίδια, ναρκωτικά, acid και ροκ μουσική, μέσα από πολλά έργα ζωγραφικής, σχέδια και εικόνες.

H oμορφιά αντιτίθεται σε όλα αυτά και έμμεσα βλάπτει την επιχείρηση του στρατού της ασχήμιας.

Η ασχήμια μάχεται:

Σωματικός εξαγνισμός

Ο σωματικός εξαγνισμός επιτυγχάνεται με το να προσπαθείτε, όσο το δυνατόν περισσότερο, για την αγνότητα: αγνή τροφή και αγνές σεξουαλικές σχέσεις ή καθόλου σχέσεις - είτε η πιο αγνή ή καμία!

Στις σεξουαλικές σχέσεις οι αύρες των δύο ανθρώπων αναμειγνύονται μεταξύ τους σαν δύο μπουκάλια με χρωματιστό νερό. 

Ας πούμε ότι το ένα είναι κίτρινο και το άλλο είναι πράσινο με πολλά μικρόβια - και όχι μόνο σωματικά μικρόβια, αλλά και μικρόβια στα συναισθηματικά, νοητικά και αιθερικά περιεχόμενα της αύρας.

 Όταν οι αύρες αναμειχθούν, θα γίνει μια «σούπα». 

Τι κάνατε στον εαυτό σας;

WikiLeaks: Εκείνες οι Αφγανικές σήραγγες που χτύπησαν οι ΗΠΑ; Φτιάχτηκαν από τη CIA!

Το Wikileaks  τόνισε  την Πέμπτη το βράδυ ότι το δίκτυο σηράγγων στο Αφγανιστάν, εκεί ακριβώς όπου οι ΗΠΑ Αμερική έριξαν την «μητέρα όλων των βομβών», φτιάχτηκαν από τη CIA.

Προβολή εικόνας στο Twitter

 Ακολουθήστε

WikiLeaks 

✔@wikileaks

Those tunnels the U.S is bombing in Afghanistan? They were built by the CIA http://www.nytimes.com/2005/09/11/magazine/lost-at-tora-bora.html … (via @GabiElenaDohm)

3:35 π.μ. - 14 Apr 2017

 
•  7.3767.376 Retweet
 
•  6.4596.459 "μου αρέσει"

Όπως ανέφεραν το 2005 οι New York Times:

Την πρώτη φορά που είδε ο Μπιν Λάντεν τις σπηλιές Tora Bora, ήταν ο ίδιος ένας νεαρός μουτζαχεντίν και πρόσφατα απόφοιτος πανεπιστημίου με πτυχίο πολιτικού μηχανικού. Ήταν περίπου 20 χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια του πρώτου πολέμου του Αφγανιστάν-Ουάσιγκτον, μια δεκαετία πίσω, που η CIA  χρηματοδοτότησε τους τζιχάντ στη δεκαετία του 1980 εναντίον της σοβιετικής κατοχής. Σε μέγεθος πάνω από 13.000 πόδια, 35 χλμ νοτιοδυτικά της επαρχιακής πρωτεύουσας του Τζαλαλαμπάντ, το Tora Bora ήταν ένα φρούριο στις χιονισμένες κορυφές, τις απότομες κοιλάδες και τις εμπλουτισμένες σπηλιές. Για τα χιλιόμετρα του τούνελ, τις αποθήκες και τα στρατόπεδα βάσης, σκαμμένα βαθιά μέσα στον απόκρημνο βράχο, ήταν μέρος ενός συγκροτήματος που χρηματοδοτείται από τη CIA για τους μουτζαχεντίν. 

Ανατριχιαστικό βίντεο με ιατρικές πρακτικές πριν από έναν αιώνα – Εικόνες ΣΟΚ

ΠΡΟΣΟΧΗ - Μοναδικές εικόνες από τότε που τα φάρμακα δεν είχαν εξελιχθεί όπως σήμερα, ώστε να υπάρχει επιστημονική “απάντηση” σε σχεδόν κάθε πρόβλημα υγείας.

Στο βίντεο που ακολουθεί θα δείτε στιγμιότυπα από τον προηγούμενο αιώνα, όπου απεικονίζεται αυτή η πρώιμη κατάσταση της ιατρικής επιστήμης.

Τότε που η χειρουργική δεν είχε τη βοήθεια ρομπότ, εξειδικευμένων ιατρικών εργαλείων και καμερών με υψηλή ανάλυση. Τότε που τα λάθη στην θεραπεία των ασθενών ήταν πολύ συχνά και η θνητότητα πολύ μεγαλύτερη.

Μεταξύ άλλων, θα δείτε:

• Ασθενείς σε ψυχιατρικά ιδρύματα, που καθηλώνονταν με υγρές κουβέρτες
• Προστατευτικό εξοπλισμό για νοσοκόμες στο ακτινολογικό το 1918
• Η έγκαιρη θεραπεία της ραχίτιδας περιελάμβανε τεχνητό μαύρισμα κατά τους χειμερινούς μήνες (έτος 1925)
• Τον δρ Lewis Sayre να κουράρει μία γυναίκα με σκολίωση, εξετάζοντας την κλίση της σπονδυλικής της στήλης
• Το κατασκεύασμα του δρ Clark το 1878, το οποίο χρησιμοποιούσε επίσης για τη θεραπεία της σκολίωσης, χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα.
• Έναν απινιδωτής του 1940

Έλα μέσα. Εντάξει, έκανες βλακείες, αλλά δε θα στις χτυπήσω. Σ’ αγαπώ και θα σε πάρω όπως είσαι. (Μπουσκάλια)

Αν ο καθένας μας είχε έστω και ένα πρόσωπο στη ζωή του που να του έλεγε, «Θα σε αγαπάω ο,τιδήποτε κι αν γίνει. Θα σ’ αγαπάω ακόμη κι αν είσαι ηλίθιος, αν πέσεις και σπάσεις τα μούτρα σου, αν τα κάνεις θάλασσα, αν κάνεις λάθη, αν φέρεσαι σαν άνθρωπος εγώ θα σ’ αγαπώ ό,τι κι αν γίνει», τότε δε θα καταλήγαμε στα ψυχιατρεία .Αυτό υποτίθεται πως θα ’πρεπε να είναι ο γάμος. Είναι όμως; Αυτό θα ‘πρεπε να είναι η οικογένεια. Είναι όμως; Φυσικά η κοινωνία δεν μπορεί να το πει αυτό. Έχει πολύ μεγάλες ευθύνες απέναντι σε πάρα πολλούς. Αλλά να υπήρχε ένας μόνο άνθρωπος στη ζωή σου που να μπορείς να του φωνάξεις. Μ’ αρέσει ο ορισμός της οικογένειας από τον Ρόμπερτ Φροστ: «Το σπιτικό σου είναι το μέρος που, όταν πας εκεί, είναι υποχρεωμένοι να σε μπάσουν μέσα». Αυτό θα ‘πρεπε να είναι το σπιτικό, να λέει κάτι σαν «Έλα μέσα. Εντάξει, έκανες βλακείες, αλλά δε θα σ’ τις χτυπήσω. Σ’ αγαπώ και θα σε πάρω όπως είσαι». Γι’ αυτό το πράγμα λέω, όταν μιλάω για καθοδήγηση.

Ο άνθρωπος χρειάζεται κάποιον που να τον νοιάζεται. Έστω και έναν, φτάνει να νοιάζεται πραγματικά και δε μιλάω για μεγάλες εξάρσεις. Μιλάω για τα μικροπράγματα, για τις μικρές χειρονομίες που δείχνουν το ενδιαφέρον. Σας έχω ξαναπεί πόσο εύκολα ικανοποιούμαστε — η τρύπα βουλώνει και με ένα δάχτυλο.

Ένα άλλο πράγμα που χρειάζεται ο άνθρωπος είναι η καταξίωση. Το έχουμε ανάγκη όλοι μας. Πρέπει να νιώσουμε ότι μας αναγνωρίζουν επειδή κάναμε κάτι καλό. Και κάποιος πρέπει να μας το δείξει αυτό. Πρέπει κάποιος να μας πλησιάζει κατά καιρούς και να μας χτυπάει στον ώμο και να λέει: «Πολύ καλό αυτό. Πραγματικά μου αρέσει».

Δεν υπήρξε ποτέ ο Βαραββάς, υποστηρίζουν κάποιοι μελετητές. Αμφισβητούν και το έθιμο της «απονομής χάριτος» ...

Ο Βαραββάς, ο ληστής που επιλέχθηκε να αφεθεί ελεύθερος αντί για τον Χριστό, μπορεί και να μην υπήρξε ποτέ, υποστηρίζουν κάποιοι μελετητές από τους αρκετούς που κατά καιρούς εμφανίζονται να αμφισβητούν τους ευαγγελιστές.

Το όνομα «Βαραββάς» στα αραμαϊκά, σημαίνει «γιος του Θεού».

Ολόκληρο το όνομά του ήταν Ιησούς Βαραββάς, αλλά ένας από τους πρώτους μελετητές τους χριστιανισμού, ο Ωριγένης Αδαμάντιος, αφαίρεσε το «Ιησούς» για να μην προσβληθεί η ιερότητα του ονόματος από τον  εγκληματία Βαραββά.

Οι ερευνητές βασίστηκαν στην ομοιότητα του ονόματος για να αναπτύξουν τη θεωρία ότι ο Βαραββάς και ο Χριστός ήταν στην πραγματικότητα το ίδιο πρόσωπο.

Ο συγγραφέας του βιβλίου «Το Μυστήριο του Βαραββά», Μ. Ν. Ματζί, υποστηρίζει ότι ο όχλος δεν επέλεξε ποτέ μεταξύ των δύο θανατοποινιτών.
Δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία που να υποστηρίζουν ότι πράγματι ίσχυε το έθιμο που περιγράφεται στα Ευαγγέλια, όπου δίνεται χάρη σε έναν εγκληματία εξαιτίας της γιορτής του Πάσχα.

Σύμφωνα με τον Ματζί, ο εγκληματίας Βαραββάς και το έθιμο της «απονομής χάριτος» δημιουργήθηκαν από τους Ευαγγελιστές για να τονίσουν την αντίθεση με τον πανάγαθο Χριστό και την άδικη μεταχείρισή του από τον όχλο.

Ληστής ή επαναστάτης;

Γιατί περνάμε κάτω από τον Επιτάφιο

Έχετε αλήθεια αναρωτηθεί ποιό είναι το νόημα του εθίμου να περνάμε κάτω από τον Επιτάφιο, μετά την περιφορά Του;

Το να περνούν οι πιστοί κάτω από τον Επιτάφιο, είναι μια ευσεβής συνήθεια με νόημα σχεδόν εμφανές. : «Εκφράζω τη βαθύτατη ευλάβειά μου και την πίστη μου στον θυσιασθέντα, παθόντα και ταφέντα Κύριο, και θέτω τον εαυτό μου εν ταπεινώσει κάτω από Αυτόν και κάτω από τη θαυμαστή και θεϊκή επίδραση και ευλογία Του».Το ίδιο γίνεται και με το Ι.Πετραχήλι, όπου σκύβω κάτω από αυτό, για να δεχθώ την ευλογία και την ευχή του Ιερέα, είτε στην Εξομολόγηση, είτε στο Ευχέλαιο, είτε σε οποιαδήποτε άλλη Ευχή.

Το ίδιο γίνεται και όταν εορτάζει κάποιος Άγιος και λιτανεύεται η Ιερά Εικόνα του, ή το σκήνωμά του (πχ Αγ.Γεράσιμος) ή ένα θαυματουργό Εικόνισμα της Παναγίας (πχ στην Τήνο). Βλέπουμε εκατοντάδες ανθρώπων που στρώνονται στο έδαφος, γιά να περάσει από πάνω τους η «χάρη». Συχνά το ίδιο επαναλαμβάνεται και με τα Άγια Δώρα, στη Μ.Είσοδο.

Πού βρίσκεται σήμερα το ακάνθινο στεφάνι του Χριστού

ΤΑ ΑΧΡΑΝΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ

Στην Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιγιαλείας, λέγεται ότι δώρισαν οι Παλαιολόγοι τα Aχραντα Πάθη του Σωτήρος Ιησού Χριστού, μεταξύ των οποίων φυσικά είναι και το ακάνθινο στεφάνι.

Τα Άχραντα Πάθη του Χριστού είναι τεμάχια από το Τίμιο Ξύλο, το ακάνθινο Στεφάνι, τη Χλαμύδα, τον Κάλαμο, τον Σπόγγο, τα καρφιά, τα οποία σώζονται άθικτα μέχρι σήμερα.

Η ιστορία της Μονής αρχίζει με τον Όσιο Λεόντιο, ο οποίος υπήρξε και ο κτήτορας της Μονής. Ο Όσιος Λεόντιος γεννήθηκε περί το 1377 στη Μονεμβασιά. Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια. Ήταν υιός του Ανδρέα Μαμωνά, δούκα της Μονεμβασίας και της Θεοδώρας Παλαιολογίνης κόρης του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Δ’ Παλαιολόγου.

Μετά το θάνατο της μητέρας του έγινε μοναχός.

Οι αναστημένοι θεοί άλλων παραδόσεων

Ποιοι επέστρεψαν από τον άλλο κόσμο

Είναι γεγονός ότι ο θάνατος απασχόλησε την ανθρωπότητα από τις πρώτες στιγμές που συνειδητοποίησε τον εαυτό της.

Δεν είναι εξάλλου καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι το παλιότερο σωζόμενο γραπτό μνημείο του ανθρώπινου πολιτισμού, το πανάρχαιο Έπος του Γκιλγκαμές, περιστρέφεται γύρω από το οντολογικό ερώτημα γιατί υπάρχει ο θάνατος.

Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη γιατί ο άνθρωπος μετέφερε τη συζήτηση για τα της ζωής και τα μετά της ζωής στις λατρευτικές του πίστεις, καθώς η οργανωμένη θρησκεία ήρθε τώρα να απαντήσει στην προαιώνια αυτή ανθρώπινη περιέργεια.

Καθώς διανύουμε λοιπόν τη Μεγάλη Εβδομάδα και τα Πάθη του Χριστού ξεδιπλώνονται μπροστά μας, ώρα να ρίξουμε μια ματιά σε θεϊκές οντότητες που επέστρεψαν από την άλλη πλευρά του ποταμού της ζωής, αν και η παγκόσμια μυθολογία βρίθει από τέτοια παραδείγματα.

Το μοτίβο του θεού που πεθαίνει και επιστρέφει στη ζωή επαναλαμβάνεται διαρκώς σε ολότελα διαφορετικά πολιτισμικά και θρησκευτικά περιβάλλοντα, από τον ευρωπαϊκό Βορρά και τη Μέση Ανατολή μέχρι και τις εσχατιές της Αμερικής. 

Η ανάσταση του θεού ενέχει συχνά τόσο κυριολεκτική όσο και συμβολική χροιά και τα αναρίθμητα ιστορικά παραδείγματα συνεχίζουν να επιβεβαιώνουν τη σαγήνη που ασκούσε και συνεχίζει να ασκεί ο θάνατος στον άνθρωπο.

Από τις λεγόμενες αβραμικές θρησκείες και τις παγανιστικές και νεοπαγανιστικές θρησκευτικές παραδόσεις μέχρι και τις λατρείες της Ανατολής και του Νέου Κόσμου, η ανάσταση του νεκρού θεού έρχεται και επανέρχεται, με την ίδια δυναμική που επιμένει να έρχεται και να επανέρχεται στον νου του ανθρώπου ο θάνατος…

Όσιρις

Ο ταπεινός θεός της Φύσης αρχικά στο αιγυπτιακό θεϊκό στερέωμα αναδείχθηκε σε μια από τις σημαντικότερες θεότητες του αιγυπτιακού σύμπαντος όταν άρχισε να διαφεντεύει τη βλάστηση, ακολουθώντας την πορεία της καλλιέργειας: ο Όσιρις πέθαινε κατά τον θερισμό και αναγεννιόταν με τη σπορά. Κι έτσι μετατράπηκε σε «Κύριο του Κάτω Κόσμου» και «Άρχοντα των Νεκρών».

Οι αναρίθμητοι αιγυπτιακοί μύθοι για την καταγωγή του Όσιρι κάνουν όλοι λόγο για τις περιπέτειές του στις δύο όχθες της ζωής και στον δρόμο προς τη θεοποίησή του πέθανε και αναγεννήθηκε τουλάχιστον δύο φορές. Είναι γνωστές από τον Πλούταρχο και τον Διόδωρο τον Σικελιώτη οι μυθολογικές εκδοχές για την επαναφορά του στη ζωή. Στην πρώτη περίπτωση, ο Όσιρις δολοφονήθηκε από τον ζηλιάρη αδερφό του Σεθ και το πτώμα του εναποτέθηκε στον Νείλο. Η αδερφή και σύζυγός του Ίσιδα περιμάζεψε τη σορό και με τη βοήθεια μαγικών τελετουργικών τον επανάφερε στη ζωή. Ο Όσιρις όμως πέθανε λίγο αργότερα και ήταν πάλι ο Σεθ υπαίτιος: αυτή τη φορά διαμέλισε το σώμα του και διασκόρπισε τα κομμάτια του στις τέσσερις γωνιές της οικουμένης.

Η Ίσιδα περιμάζεψε με κόπο τα απομεινάρια του για να τα ενταφιάσει παραδοσιακά και οι αιγύπτιοι θεοί αναγνωρίζοντας την αφοσίωσή της τον επανέφεραν από τον κόσμο των νεκρών, θεοποιώντας τον αυτή τη φορά. Πλέον ήταν ο Θεός των Νεκρών και με την ιδιότητα αυτή αναρριχήθηκε μέχρι τις πρώτες θέσεις του αιγυπτιακού πανθέου…

9 έξυπνες τεχνικές για να θυμάστε όλα όσα διαβάζετε

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποστηθίζεις ή να θυμάσαι αυτά που μελετάς/ διαβάζεις;

Το ζήτημα της απομνημόνευσης είναι κάτι που προβληματίζει και ενίοτε ταλαιπωρεί πολλούς ανθρώπους, από φοιτητές που θέλουν να αποστηθίσουν κάποιο μάθημα μέχρι απλούς αναγνώστες που διαβάζουν κάτι και δυσκολεύονται αργότερα να το ανακαλέσουν στη μνήμη τους.

Ένας χρήστης του Quora, ιστοσελίδας με απαντήσει για διάφορα ερωτήματα τα οποία απαντούν οι υπόλοιποι χρήστες, ρώτησε πρόσφατα: «Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποστηθίζεις ή να θυμάσαι αυτά που μελετάς/ διαβάζεις;». Αμέσως δεκάδες άνθρωποι έσπευσαν να του απαντήσουν με βάση τις προσωπικές τους εμπειρίες αλλά και έρευνες.

Ο Independent συγκέντρωσε μερικές από αυτές και ζήτησε τη γνώμη ειδικών για το πώς να ανακαλούμε όσο γίνεται περισσότερα πράγματα από όσα διαβάζουμε, είτε πρόκειται για επιστημονικά βιβλία, είτε για μυθιστορήματα, είτε απλώς για άρθρα ειδήσεων. Αυτές είναι τα 9 τεχνικές που προτείνει:

1. Ρίξτε μια ματιά πρώτα σε ολόκληρο το κείμενο

Σύμφωνα με άρθρο του καθηγητή νευρολογίας Bill Klemm, πρόκειται για στρατηγική τεχνική στην ανάκληση πληροφοριών. Η πρόταση εδώ δεν είναι να αποφύγετε να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, αλλά να ρίξετε πρώτα μία γρήγορη ματιά εντοπίζοντας τα σημαντικά θέματα και τις λέξεις-κλειδιά ώστε να ξέρετε τι να περιμένετε όταν στη συνέχεια το διαβάσετε εξονυχιστικά. Με το να εξοικειωθείτε με τα γενικά θέματα, θα καταστεί ευκολότερο να θυμηθείτε αργότερα τα επιμέρους.

18 φωτογραφίες που δείχνουν τη ζωή από μια διαφορετική οπτική γωνία.

Πολλές φορές στην ζωή τα πράγματα δεν είναι όπως τα έχουμε φανταστεί. Αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα φωτογραφική συλλογή μας παρουσιάζει μερικές πτυχές γνωστών τοποθεσιών αλλά και καταστάσεων, Πολλά από αυτά τα είχαμε στο μυαλό μας αλλά όχι όπως είναι στην πραγματικότητα ή δεν είχαμε σκεφτεί πως είναι.

Η αρχή του σινικού τείχους που ονομάζεται και το κεφάλι του δράκου.

© imgur

Το εσωτερικό ενός από των τεραστίων κέντρων δεδομένων της Google.

© imgur

«Το Μοιρολόγι της Παναγίας»

Η εβδομάδα των παθών του Κυρίου έχει να προσφέρει πλούσιο λαογραφικό υλικό, απ’όπου ξεχωρίζει το «Μοιρολόγι της Παναγίας» που συνήθως τραγουδιέται από γυναίκες την ώρα που στολίζεται ο επιτάφιος, αφού το Μοιρολόγι της Παναγίας, είναι θρήνος, που όμως έχουμε και αφήγηση των γεγονότων.
Στις περισσότερες παραλλαγές το Μοιρολόγι ξεκινάει με την περιγραφή του σκοτεινιασμένου ουρανού και της γκρίζας μέρας:

«Σήμερα μαύρος ουρανό, σήμερα μαύρ' ημέρα
σήμερα εσταυρώσανε των πάντων βασιλέα».

Η φύση φαίνεται εδώ να συμπάσχει με την Παναγία, η οποία, αναγνωρίζει στον ουρανό δυσοίωνα σημάδια, τη μέρα της Σταύρωσης:

«Βλέπει τον ουρανό θαμπό και τ' άστρα φουρκωμένα
και το φεγγάρι το λαμπρό στο αίμα βουτηγμένο.
-Τι έχεις,ήλιε,κι είσαι θαμπός; αστρί μου φουρκωμένο;
και συ φεγγάρι μου λαμπρό, στο αίμα βουτηγμένο;»

Ο ουρανός με τ' άστρα, φίλοι μου, το φεγγάρι και ο ήλιος, είναι μοτίβο που αναφέρεται σε πολλά δημοτικά μας τραγούδια….
Η Παναγία όταν πληροφορείται τη σύλληψη και το βασανισμό του Μονογενή της χάνει τις αισθήσεις της:

Ο μύθος της αρπαγής της Περσεφόνης

«Η ζωή πώς θνήσκεις; πώς και τάφω οικείς; του θανάτου το βασίλειον λύεις δε και του Άδου τους νεκρούς εξανιστάς.»

Στην ελληνική μυθολογία ένας μύθος που κρύβει μήνυμα αντίστοιχο με τη σημερινή μέρα είναι ο μύθος της αρπαγής της Περσεφόνης.

Ο αποσυμβολισμός του μύθου οδηγεί σε βαθύ εσωτερικό νόημα που τον καθιστά έναν από τους πιο σημαντικούς μύθους της ελληνικής μυθολογίας και θεολογίας, καθώς κρύβει το πιο σημαντικό μυστικό: της γέννησης, του θανάτου, της επανενσάρκωσης και της αθανασίας της ψυχής.

Η Περσεφόνη είχε διπλή ονομασία, όπως ήταν και η ζωή της διχοτομημένη. Λεγόταν «Κόρη» ως ανύπανδρη και αγνή κοντά στη μάνα της και ήταν θεότητα της νεαρής βλάστησης.
«Περσεφόνη» ονομαζόταν μετά το γάμο της με τον Άδη, ως βασίλισσα του Κάτω Κόσμου, όπου ακόμα και ο χαρακτήρας της διέφερε. Ονομαζόταν δε και Φερρέφατη.

Ο ελληνικός μύθος της αρπαγής της Περσεφόνης έχει και φιλοσοφικές προεκτάσεις. Αποκαλύπτει το μυστήριο της ζωής και του θανάτου και το γεγονός ότι ο θάνατος δεν είναι για τους μυημένους αφανισμός, αντίθετα, προοιωνίζει αναγέννηση σε υψηλότερο επίπεδο.
Η Περσεφόνη είναι η ψυχή και η ιστορία της ήταν για τους μυούμενους στα μυστήρια η καταπληκτική αποκάλυψη, η αθανασία της.
Η ζωή, η ενσάρκωση ήταν μια δοκιμασία, για εξαγνισμό της ψυχής .

Η απέραντη μοναξιά του Ιησού και η διπλή προδοσία

Χαρά Νάστου

Θυμόμαστε, φίλες και φίλοι μου, πως ο Ιησούς κατσάδιασε τους μαθητές του που το είχαν ρίξει στον ύπνο, την ώρα της δραματικής του προσευχής στον κήπο της Γεσθημανή.

«Ενώ δε αυτός ελάλει έτι, ιδού όχλος, και ο λεγόμενος Ιούδας, εις των δώδεκα, ήρχετο προ αυτών και επλησίασεν εις τον Ιησούν, διά να φιλήσει αυτόν.
Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν: Ιούδα, με φίλημα παραδίδεις τον Υιόν του ανθρώπου;

Ιδόντες δε οι περί αυτόν τι έμελλε να γίνει, είπον προς αυτόν:
Κύριε, να κτυπήσωμεν με την μάχαιραν;

Και εκτύπησεν εις εξ αυτών τον δούλον του αρχιερέως και απέκοψεν αυτού το ωτίον το δεξιόν.
Αποκριθείς δε ο Ιησούς, είπεν:

Αφήσατε έως τούτου. Και πιάσας το ωτίον αυτού ιάτρευσεν αυτόν.»
(Κατά Λουκά 22: 47-51)

Εδώ σημειώνουμε ότι οι μαθητές λειτουργούσαν με το θυμικό, δηλαδή παρορμητικά και εκδικητικά, διότι προφανώς δεν είχαν νιώσει ακόμα εις βάθος τη διδασκαλία του Ιησού και τα όσα τους είχε πει για το εθελούσιο πάθος του.
Μόνος, λοιπόν, ενώπιον της διδασκαλίας του ο Ιησούς