Πριν από ένα χρόνο, 5 Νοεμβρίου 2018, η διαστημοσυσκευή Voyager 2 της NASA έγινε μόλις το δεύτερο κατασκεύασμα του ανθρώπου στην ιστορία που έφυγε από την ηλιόσφαιρα – ο προστατευτικός θόλος σωματιδίων και μαγνητικών πεδίων που δημιουργείται από τον Ήλιο μας. Σε μια απόσταση περίπου 18 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη – πολύ πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα – ο Voyager 2 είχε εισέλθει στον διαστρικό χώρο, μια περιοχή ανάμεσα στα άστρα. Σήμερα, πέντε νέες ερευνητικές μελέτες στο περιοδικό Nature Astronomy περιγράφουν τι παρατήρησαν οι επιστήμονες κατά τη διάρκεια της ιστορικής διάβασης του Voyager 2 και μετά από αυτήν.
Κάθε μελέτη περιγράφει λεπτομερώς τα ευρήματα από ένα από τα πέντε λειτουργικά επιστημονικά όργανα του Voyager 2: έναν αισθητήρα μαγνητικού πεδίου, δυο όργανα για τη μέτρηση ενεργητικών σωματιδίων σε διάφορες ενεργειακές περιοχές και δυο όργανα για τη μελέτη του πλάσματος (αέριου που συντίθεται από φορτισμένα σωματίδια). Τοποθετώντας τα μαζί, τα ευρήματα βοηθούν στην κατασκευή μιας εικόνας αυτού του κοσμικού αιγιαλού, όπου το περιβάλλον που δημιουργείται από τον Ήλιο μας τελειώνει και ο τεράστιος ωκεανός του διαστρικού διαστήματος αρχίζει.
Η ηλιόσφαιρα του Ήλιου είναι κάτι σαν ένα πλοίο που πλέει μέσα στο διαστρικό διάστημα. Τόσο η ηλιόσφαιρα όσο και το διαστρικό διάστημα είναι γεμάτα με πλάσμα, αέριο που έχει κάποια από τα άτομά του γυμνά από τα ηλεκτρόνιά τους. Το πλάσμα μέσα στην ηλιόσφαιρα είναι θερμό και αραιό, ενώ το πλάσμα στο διαστρικό χώρο είναι ψυχρότερο και πυκνότερο. Ο χώρος μεταξύ των άστρων περιέχει επίσης κοσμική ακτινοβολία ή σωματίδια που επιταχύνονται από άστρα που εξερράγησαν. Ο Voyager 1 ανακάλυψε ότι η ηλιόσφαιρα προστατεύει τη Γη και τους άλλους πλανήτες κατά περισσότερο από 70% της ακτινοβολίας αυτής.
