Κάθε εσωτερική προσέγγιση ανώτερων Συνειδησιακών Αισθήσεων και καταστάσεων, αποτελεί και ένα «χώρο» Αντίληψης. Περνάμε σε αυτούς τους χώρους, από μία «Πύλη» - «Άπυλη». Μία πόρτα δηλαδή, που ενώ δεν υπάρχει, παρ’ όλα αυτά, μας «δίνει πρόσβαση», στην κατανόηση αυτών των «Εσωτερικών χώρων», με την έννοια μιας μεταμόρφωσης, την οποία βιώνουμε. «Φεύγουμε» από την κάθε γνωστή συνειδησιακή «θέση» που γνωρίζουμε ως τότε, και εισερχόμαστε, (εξού και η «ΕΝΝΟΙΑ» της Πύλης), σε μία τελείως διαφορετική θέαση των πάντων…….
Εκεί, έχουμε πρόσβαση σε πεδία Ελευθερίας, Γνώσεων και Αγάπης, που ούτε μπορούσαμε να φανταστούμε πως υπάρχουν, από τη θέση που «μας έμαθαν» να είμαστε….
«Πύλη» («Άπυλη») οπότε, είναι η αλλαγή, (μεταμόρφωση), του «τρόπου» που βλέπουμε. Αποτελεί μία μεταστροφή της συνείδησης. Από έξω, προς τα μέσα μας. Το βλέπω, γίνεται αντίληψη, «ΤΟΥ ΒΛΕΠΕΙΝ».
Αν θεωρήσουμε λοιπόν, (με βάση τα παραπάνω), πως ότι κι αν συλλαμβάνουμε και ζούμε, (ως καταστάσεις συνείδησης, με Ανώτερη αυτή της Αδιαίρετης Ενότητας, που απλά υπάρχει, με Αγνότητα, Ιερότητα, και βαθιά Ευδαιμονία), αποτελούν μία σκάλα, τότε, το κάθε σκαλοπάτι, είναι και ένας ξεχωριστός, (έτσι εκλαμβάνεται λόγω αλλαγής δόνησης), «χώρος» αντίληψης.