Μακριά απ’ τον παλιό μου εαυτό

της Μαρίας Βασιλάκη

Το ηλιοβασίλεμα ξάπλωσε στα κρυστάλλινα νερά της θάλασσας 
Για λίγο, να ξαποστάσει και όλων των ειδών τα χρώματα έκαναν την εμφάνισή τους
Βιολετί, μωβ, πορτοκαλί, ροζ…
Vintage μελωδίες ηχούν προσδίδοντας έναν πιο ατμοσφαιρικό τόνο στο απόγευμα
Ένα ζευγάρι κοιτά τη θάλασσα και ονειροπολεί
Τα σύννεφα χορεύουν το δικό τους βαλς ηρεμώντας κάθε έναν που τ’ αντικρίζει
Ο ορίζοντας, διάφανος μπορείς να δεις μέχρι πέρα, τα βουνά, το τέλος της θάλασσας, τη ζωή…
Σήμερα ξημέρωσε μια άλλη μέρα για μένα. Σαν κάτι μέσα μου να άλλαξε. 
Αποφάσισα να εκτιμώ τη ζωή, να δράττομαι των στιγμών της απλών ή μη, να αναπνέω ελπίδα.
Οι σκοτεινοί τόνοι του ουρανού αποπνέουν κάτι μυστηριακό κι εγώ απλά περπατώ.
Μακριά απ’ τον παλιό μου εαυτό
Τόσο καιρό έψαχνα για κάτι μη γνωρίζοντας ακριβώς το τι.
Τελικά, το βρήκα.
Ήταν τόσο καιρό μέσα μου.

Μην Παίρνετε Τίποτα Προσωπικά (DON MIGUEL RUIZ)

Να μην παίρνετε τίποτε προσωπικά. Ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω σας, δεν πρέπει να το παίρνετε προσωπικά. Αν σας συναντήσω στο δρόμο και σας πω ότι είστε βλάκας, χωρίς να σας γνωρίζω, το πρόβλημα δεν το έχετε εσείς, αλλά εγώ. Αν το πάρετε προσωπικά, τότε ίσως πιστέψετε ότι είστε βλάκας. “Πώς το ξέρει;” μπορεί να σκεφτείτε. “Έχει σημαντικές ικανότητες ή είναι τόσο ολοφάνερο ότι είμαι βλάκας;”

Το παίρνετε προσωπικά επειδή συμφωνείτε με ό,τι ακούσατε. Από τη στιγμή που συμφωνείτε, το δηλητήριο σας διαποτίζει και βρίσκεστε παγιδευμένοι στο όνειρο της κόλασης. Εκείνο που σας παγιδεύει είναι αυτό που εγώ αποκαλώ προσωπική σπουδαιότητα. Η προσωπική σπουδαιότητα, το να παίρνουμε δηλαδή τα πράγματα προσωπικά, είναι η μέγιστη εκδήλωση εγωισμού, επειδή υποθέτουμε ότι τα πάντα περιστρέφονται γύρω από εμάς. Μαθαίνουμε να τα παίρνουμε όλα προσωπικά κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής μας ή της εξημέρωσής μας. Πιστεύουμε ότι είμαστε υπεύθυνοι για τα πάντα. Το εγώ μας κυριαρχεί.

Όμως, οι άλλοι δεν κάνουν τίποτε εξαιτίας σας. Το κάνουν για δικούς τους λόγους. Όλοι οι άνθρωποι ζουν στο δικό τους όνειρο, εγκλωβισμένοι στο δικό τους νου: βρίσκονται σ’έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο απ’αυτόν που ζούμε εμείς. Όταν παίρνουμε κάτι προσωπικά, είναι σαν να υποθέτουμε ότι οι άλλοι γνωρίζουν από τι αποτελείται ο κόσμος μας και προσπαθούμε να επιβάλουμε αυτό τον κόσμο στον δικό τους.

Ακόμα κι όταν μια κατάσταση φαίνεται απόλυτα προσωπική, όταν για παράδειγμα κάποιοι σας προσβάλλουν άμεσα, πάλι η προσβολή δεν έχει καμία σχέση μ’έσας. Ό,τι κι αν πουν, ό,τι κι αν κάνουν, όποια αρνητική άποψη κι αν εκφράσουν, θα είναι με γνώμονα τις παραδοχές που έχουν στο δικό τους μυαλό. Ο τρόπος που βλέπουν τα πράγματα προέρχονται από τα δεδομένα στα οποία προγραμματίστηκαν κατά τη διάρκεια της εξημέρωσής τους.

Η χημική κόλαση συνεχίζεται, παίρνει διαστάσεις Ολοκαυτώματος!

Ο Χίτλερ δεν ήταν αυτός που κατηγορήθηκε για τους θαλάμους αερίων και το Ολοκαύτωμα; Ποια η διαφορά τώρα; Επειδή το πράμα πάει ελάχιστα πιο αργά;

Ας μου πει κάποιος πως θα αναγνωριστεί η πηγή του καρκίνου του μεθαύριο, του εγκεφαλικού ή εμφράγματός του, του Αλτσχάιμερ ή της Σκλήρυνσης και πολλών άλλων αυτοάνοσων όταν επί μέρες και κατά τακτές περιόδους δέχεται τόνους χημικών μαζί με υψηλή ακτινοβολία;

Δύσκολο ε; Και πίσω από αυτή τη δυσκολία κρύβονται οι σημερινοί άνανδροι εγκληματίες που στοχεύουν άμαχο πληθυσμό, γυναίκες, γέρους και παιδιά, που έχουν αποφασίσει να μειώσουν τους πληθυσμούς και να μετανθρωπίσουν τους ελάχιστους εναπομείναντες.

Αλήθεια, τι παραπάνω έχει η κόλαση από αυτό;

Τίποτα από όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν αν δεν υπήρχε εκείνη η μάζα συνενόχων σε θέσεις κλειδιά, που αποσιωπούν, δίνουν την άδεια ή “καταρρίπτουν” το έγκλημα. ΑΥΤΟΊ είναι η “μάζα” υπανθρώπων, ήδη μετανθρωπισμένοι καθώς τους λείπει το ιερό αυτό στοιχείο που καμιά μηχανή δεν έχει φτάσει να αντιγράψει και λέγεται ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ!

Η αναίσθητη “μάζα” κοινωνιοπαθών που μπροστά στο συμφέρον ή την διεστραμμένη τους σκοτεινή ιδεολογία, επιτρέπουν να υποφέρουν άνθρωποι και φύση γύρω τους. Οι λάτρεις της “Αφροδίτης”. Τα “παιδιά της Αφροδίτης” (το 666 κατά τον μασόνο Βαγγέλη Παπαθανασίου).

ΝΑ ΣΑΓΑΠΑΝΕ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

Ακόμα κι αν αυτό είναι αλήθεια, που είναι το όφελος εάν για δικούς του λόγους δεν θέλει να το δει, παραδεχτεί ή απλά δεν θέλει να σ’ αγαπάει, γιατί θεωρείσαι ακατάλληλη? Ποιος ο λόγος να προσπαθείς για μια σχέση που καταπολεμείται εκ των έσω από τον έναν συντελεστή της;

Αυτό το λέω σαν επιχείρημα, γιατί η εμπειρία μου και η σοφία μου και η ιστορία, έχει δείξει, ότι όποτε είπα για κάποιον “κατά βάθος μ΄ αγαπάει, αλλά δεν το ξέρει, φοβάται. δεν μου το δείχνει”, αποδείχτηκε ότι κορόιδευα τον εαυτό μου, ότι την δική μου αγάπη έβλεπα στα δικά του μάτια, ότι απλώς επιβράδυνα ένα αργό συναισθηματικό θάνατο.

Όταν κάποιος σ’ αγαπάει, ΦΑΙΝΕΤΑΙ. Κάνει μπαμ.

Δεν χρειάζεται εσύ να του το βγάλεις, να κανείς υπομονή, να ψάξεις για ενδείξεις, να τον κανείς να ζηλέψει, να φύγεις, να αναλύεις και να δικαιολογείς ή να παρακαλάς να σου απευθύνει τον λόγο σαν να ήσουν σύντροφος φίλη ή έστω ενήλικη… δεν χρειάζεται τίποτα από όλα αυτά.
Γιατί όταν κάποιος αγαπάει, νιώθει τόσο ευτυχισμένος που ξεχειλίζει, ακόμα και αν είναι φοβισμένος, ακόμα και αν την έχει πατήσει στο παρελθόν, ακόμα και αν ελέγχει τον αυθορμητισμό του.
Μεθάει από σένα, την σχέση, και αφήνεται. Λάμπει ολόκληρος. Σου μιλάει, σε υπολογίζει στις σκέψεις του, στο πρόγραμμά του, σε σέβεται και σε θεωρεί μεγάλο και απαραίτητο, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του.
Και αν δεν τον αγαπάς εσύ, δεν το βλέπει. Δεν μπορεί. Βλέπει μόνο αγάπη γύρω του.

ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΤΗΝ ΖΗΤΑΣ

Μην ζητιανεύεις για λίγη αγάπη από ανθρώπους που δεν έχουν χρόνο για σένα, από ανθρώπους που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους. 

Μην το κάνεις ποτέ. 

Τα άτομα που σε κάνουν να αισθάνεσαι αόρατη και ασήμαντη με την αδιαφορία τους δεν σου αξίζουν.

 Αξίζεις κάποιον που, με το ενδιαφέρον του, σε κάνει να νιώθεις σημαντική και χαρισματική.

Η αγάπη πρέπει να εκδηλώνεται, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να παρακαλάμε γι’ αυτή. 

Αξίζεις κάποιον που λέει λίγα, αλλά κάνει πολλά για σένα.

 Το πρόσωπο που σε αναζητά μόνο όταν χρειάζεται κάτι από σένα είναι ανεπιθύμητο. 

Ψάξε για ένα πρόσωπο που θα σταθεί στο πλευρό σου κάθε φορά που το έχεις ανάγκη και όχι μόνο όταν το βολεύει. 

Αξίζεις κάποιον που θα σε αποδεχτεί όπως είσαι και θα σε κάνει να νιώθεις πως είσαι πολύτιμη στη ζωή του, χωρίς να περιμένει από σένα τίποτα σε αντάλλαγμα. 

Μην ακούτε κάποιον που λέει πως δεν έχει χρόνο για σας, αυτό που ισχύει είναι ότι δεν ενδιαφέρεται για σας. 

Γιατί αν κάποιος θέλει πραγματικά να σας συναντήσει και αν αποτελείτε προτεραιότητα γι’ αυτόν, τότε η νύχτα γίνεται μέρα, η Τρίτη αλλάζει σε Σάββατο και η στιγμή μετατρέπεται στη μεγαλύτερη ευκαιρία.

Αφιερώστε χρόνο στους ανθρώπους που το αξίζουν και που σας κάνουν να νιώθετε καλά. Μην ικετεύετε κανένα για προσοχή, φιλία και αγάπη. Κάποιος που πραγματικά σας αγαπάει θα το δείξει.

Πιο πρακτικά, εάν αντιμετωπίζετε μια κατάσταση συναισθηματικής κακοποίησης από κάποιον, να θυμάστε,

Μην τηλεφωνείτε στο πρόσωπο που δεν σας καλεί από μόνο του ή δεν απαντά στις κλήσεις σας. 

Μην αναζητάτε κάποιον που δεν του λείπετε. 

Tι όριζε ο Θησέας ως δημοκρατία;

Οι ιστορικοί βλέπουν στην ελληνική πόλη-κράτος το πρώτο είδος του σύγχρονου κράτους, καθώς τότε αναπτύχθηκε πολιτικές δομές όπως η κωδικοποίηση νόμων, ο διορισμός δικαστών, η καθιέρωση κοινοβουλίων και συνελεύσεων, ο προσδιορισμός των δικαιωμάτων των πολιτών, η δημοσίευση νόμων.

Όμως πριν ακόμα αναπτυχθεί η πολιτική τους συνείδηση σε τέτοιο βαθμό, η πόλη-κράτος οριζόταν ως η αναγνώριση των κοινών συμφερόντων από μία μικρή ομάδα που έχει εγκατασταθεί σε μικρή εδαφική έκταση και η οποία διαφέρει από τις παραπλήσιες ομάδες. Το ζήτημα είναι πώς αυτές οι ομάδες συνειδητοποίησαν την ταύτιση των συμφερόντων τους, πώς και πότε δημιουργήθηκαν, πώς και πότε έθεσαν οριστικά και αμετάκλητα τα κοινωνικά όριά τους.

Σήμερα, το πιο ατράνταχτο στοιχείο που εξηγεί τη γέννηση της πόλης-κράτους είναι η θρησκεία. Τον 8ο και 9ο π.Χ. αιώνα, όπου και τοποθετείται χρονικά η καθιέρωση της πόλης-κράτους, υπήρξε αλματώδης αύξηση των μνημείων σε χώρους που μοιάζουν αρκετά εξειδικευμένοι ώστε να χαρακτηρίζονται ως «ιερά».

Παρουσιάστηκε δηλαδή μία διαφοροποίηση μεταξύ κοσμικού και θρησκευτικού χώρου, που δεν υπήρχε πριν και δεν εμφανίζεται ούτε στα Ομηρικά έπη. Πολλά από αυτά τα μνημεία τοποθετούνται στην περιφέρεια κοινοτήτων, σαν να οριοθετούν το έδαφος της τοπικής αυτοδιοίκησης. Θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως μία προσπάθεια να πάρουν τον έλεγχο κατά κάποιoν τρόπο, που σήμαινε ότι συνειδητοποίησαν πως υπήρχε σύγκλιση συμφερόντων.

Θα πρέπει ασφαλώς να υπήρχαν ήδη κοινά στοιχεία μεταξύ των απογόνων που είχαν συγκεντρωθεί, παραδείγματος χάριν διαλεκτικά, όπως συνέβαινε στην περίπτωση των κατοίκων της Αττικής, που μιλούσαν διαφορετική διάλεκτο από τους Βοιωτούς ή τους Μεγαρείς.

Για πρώτη φορά όμως, παρατηρείται μία προσπάθεια να οριοθετήσουν γεωγραφικά κάθε ομάδα, να δηλώσουν από πού μέχρι πού εκτείνεται το έδαφος της. Άλλωστε πάντα επικρατούσε μία συγχώνευση του θρησκευτικού και του πολιτικού στις ελληνικές πόλεις.

Φουσκωμένος εσωτερικός ποταμός – Μ.Βαμβουνάκη

Κάθε άνθρωπος, εν δυνάμει, κουβαλάει εντός του μια βόμβα. Ωρολογιακή βόμβα με ακόμη μη ρυθμισμένη την ώρα της δικής του έκρηξης.
Αυτό πρέπει να το έχουμε κατά νου, να το φοβόμαστε, να το προσέχουμε και στον άγνωστο εντέλει εαυτό μας και στους άλλους. Οι συνθήκες, οι άλλοι και τα λόγια τους, τα όπλα βίας, και ό,τι λειτουργεί ως όπλο, κάθε ερεθισμός, παίζουν δραματικό ρόλο στο να τραβηχτεί το φράγμα ενός φουσκωμένου εσωτερικού ποταμού.

Ο ψυχίατρος Λέοναρντ Μπέρκοβιτς γράφει για την παρουσία ενός πιστολιού κοντά στον ερεθισμένο άνθρωπο, αλλά και για καθετί που μπορεί να αποτελεί προσφερόμενο πιστόλι: Το δάχτυλο τραβάει τη σκανδάλη, αλλά και η σκανδάλη τραβάει το δάχτυλο.

Προσέξετε συχνά την έκφραση που παίρνει ο γονιός όταν σε βρασμό ψυχής τιμωρεί το παιδί του. Το απροσδόκητο, άγνωστο πρόσωπο που βγάζει ο γονιός, είναι που κατατρομάζει το παιδί.
Και στα ζευγάρια, όμως, η κακοποίηση είναι κάτι που μαστίζει κοινωνίες και ζωές και όλο ανακαλύπτουμε πόσο απροσδόκητα συχνά είναι. Μέσα στην οικογένεια, ένας θυμωμένος με την κοινωνική κατάστασή του άντρας, ασυνείδητα, θα αισθανθεί πως αποκτά την τόσο στερημένη του ισχύ – και ανδρισμό – πάνω σε γυναίκα και παιδιά, και με κάποιες άσχετες αφορμές θα επιθυμήσει να την επιβεβαιώσει, προκειμένου να επιβεβαιώσει ταυτόχρονα τη θιγμένη του ύπαρξη.

ΜΑΣ ΕΞΟΝΤΩΝΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΜΕ ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΘΕΣΑΝ ΚΑΙ ΤΑ AQUATRAILS(Βίντεο)

Γράφει Συντακτική Ομάδα Χειλαδάκη

Η αποστολή των μασόνων είναι να δηλητηριάσουν ό,τι ζωντανό υπάρχει επάνω στον πλανήτη.

Aquatrails- Νέοι αεροψεκασμοί, δηλαδή ψεκασμοί από ανακλαστικά Σωματίδια πάνω στους ωκεανούς.

Αεροψεκασμοί σε άκρη του δρόμου στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ.