Ο μητροκτόνος Ορέστης βρίσκει, μετά την αποτρόπαια πράξη του συνεργία της Ηλέκτρας, και τη «θυσιασμένη» αδελφή του, την Ιφιγένεια, στη χώρα των Ταύρων, ακολουθώντας ένα δελφικό χρησμό, που έτσι όριζε τον καθαρμό του από το αίμα της μάνας του.
Η άργητα του Ορέστη, η παρατεταμένη παραμονή του στη χώρα των Ταύρων(Κριμαία), σε συνδυασμό με την κακόβουλη φήμη πως αυτός και ο Πυλάδης θυσιάστηκαν στο βωμό της Άρτεμης στους Ταύρους, ανεβάζει στο θρόνο των Μυκηνών τον γιο της Κλυταιμνήστρας από τον Αίγισθο, τον Αλήτη.
Η Ηλέκτρα αμφισβητώντας την εγκυρότητα της φήμης απευθύνεται στο Μαντείο των Δελφών.
Εκεί καταφθάνει και η αδελφή της, η Ιφιγένεια, που οι εχθροί της και υποστηρικτές του Αλήτη τη δείχνουν ως δολοφόνο του Ορέστη.
Διψασμένη για εκδίκηση η μεγάλη αδελφή, αρπάζει ένα αναμμένο κούτσουρο από το βωμό, να τυφλώσει την πολύπαθη Ιφιγένεια.